Ποιό παιχνίδι παίζετε αυτό τον καιρό;

Και στο cod

 

:lol:

 

 

 

 

Ναι αλλά όλα σχεδόν είναι πιο παλιά και Indies, φτωχαδάκι αφου

Αδερφε είναι μια συζήτηση που δεν έχει τελειωμό. Για μένα η κονσόλα ειναι για τα exclusives. Εφόσον μπορώ να παίξω τα multiplatform πολύ καλύτερα στον υπολογιστή γιατί να μην το κάνω? Για τα exclusives κάποια στιγμή θα πάρω ps4 pro έχει μερικούς εξαιρετικούς τίτλους που θέλω να παίξω.

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

----- προσθήκη μηνύματος 2 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου -----

Και στο cod

 

:lol:

 

 

 

 

Ναι αλλά όλα σχεδόν είναι πιο παλιά και Indies, φτωχαδάκι αφου

 

----- προσθήκη μηνύματος 2 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου -----

 

Επίσης για 144 δε θες καλή κάρτα, καλό επεξεργαστή θες. Για αυτό οι κονσολες είναι στα 30 με καλά γραφικά. Καλή κάρτα, κακός επεξεργαστης

Έχω 8700k και 1070ti τέρμα overclock. Σε λίγα βγάζω 144fps. Μια 1080ti στα 900 ευρώ με εναν 8600k πχ θα έχει πιο άνετα τα 144fps. Η κάρτα παίζει βασικό ρόλο ο επεξεργαστής βοηθάει πολύ στις χαμηλές αναλύσεις. Σε 2k 4k το bottleneck είναι η GPU. Εγώ παίζω στα 75 και ο επεξεργαστής κοιμάται στο 30%. Στα 4.9ghz τον έχω βέβαια σκύλος είναι για 6 7 χρόνια είμαι άνετος.

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

http://www.tomshardware.co.uk/answers/id-3395807/cpu-demand-144hz.html

Δες και εδώ. Ανάλυση = κάρτα, καρέ = επεξεργαστης

http://www.tomshardware.co.uk/answers/id-3395807/cpu-demand-144hz.html

 

Δες και εδώ. Ανάλυση = κάρτα, καρέ = επεξεργαστης

Βρε συ τα ξέρω. Απλά πχ δεν θα βάλεις 1060 με 8700k θα έχεις με το ζόρι 60 70fps σε πολλά παιχνίδια.

Τα υψηλά καρέ θα τα δεις σε τουμπανες κάρτες

Πχ

1080ti+8700k

1080ti+1800x

Στη πρώτη περίπτωση έχεις 30fps παραπάνω από τη δεύτερη με τον octacore στα 4ghz.

Δεν θα πάρεις πχ 8700k και 1060 και θα έχεις περισσότερα fps από 1080ti με 1800x. Οι κάρτες είναι οι ακριβές τα CPU έχουν τερματίσει στα 5.2 τον πήγα τον 8700k GPU νέες θέλουμε.

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Και που λέτε παιδιά, ξεκίνησα το πρώτο μου SteinsGate. Πολύ ψυχεδέλεια.

Ξεκίνησα επίσης FF13. Ότι πιο όμορφο έχω δει σε gaming είναι τα FMVs του FF13..

Εγώ παίζω με τη παρέα το Stick Fight: The game

Απίστευτο γέλιο!

Και που λέτε παιδιά, ξεκίνησα το πρώτο μου SteinsGate. Πολύ ψυχεδέλεια.

 

Ξεκίνησα επίσης FF13. Ότι πιο όμορφο έχω δει σε gaming είναι τα FMVs του FF13..

Για αυτό λες?

http://www.metacritic.com/game/pc/steinsgate

Τι στυλ είναι?

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Για αυτό λες?

http://www.metacritic.com/game/pc/steinsgate

 

Τι στυλ είναι?

 

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Digital graphic novel.

Το δεύτερό μου. Αν μου αρέσει θα χωθώ και σε Danganropa, που λένε ότι είναι φοβερό του είδους.

Digital graphic novel.

Το δεύτερό μου. Αν μου αρέσει θα χωθώ και σε Danganropa, που λένε ότι είναι φοβερό του είδους.

Διαβασα story. Γιαπωνέζοι τι σκέφτηκαν οι τύποι. Στέλνουν μηνύματα στο παρελθόν. Θα παιχτεί είναι κάτι διαφορετικό και νομίζω υπάρχει και σειρά που εκει βασίστηκε το παιχνίδι.

Να δούμε σειρά πρώτα και μετά το παιχνίδι τι είναι καλύτερο?

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Διαβασα story. Γιαπωνέζοι τι σκέφτηκαν οι τύποι. Στέλνουν μηνύματα στο παρελθόν. Θα παιχτεί είναι κάτι διαφορετικό και νομίζω υπάρχει και σειρά που εκει βασίστηκε το παιχνίδι.

Με φούρνο μικροκυμμάτων και τηλέφωνο. Καλά, γίνονται κάτι κουλά.

Από anime είμαι σκράπας, δεν μπορώ να προτείνω.

Με φούρνο μικροκυμμάτων και τηλέφωνο. Καλά, γίνονται κάτι κουλά.

Από anime είμαι σκράπας, δεν μπορώ να προτείνω.

Οι γιαπωνέζοι σε mind**** σειρές παιχνίδια είναι μανούλες.

Θα προτείνω εγώ αν σου αρέσουν.

Death note έπος έχουν βγει και 3 ταινίες με πραγματικούς ανθρώπους

Neon Genesis Evangelion

DragonBall

DragonBall z

DragonBall super

One punch man

Ghost in the shell την amine ταινία του 1995

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Μέτρησα καμια 10αρια τέλειες τι σκατα. Διαφωνείς ότι η εμπειρία μεγαλώνει όταν παίζεις σε μεγαλύτερη ανάλυση και fps? Είναι κάτι αντικειμενικό δεν έχω θέμα παίξε και με 5fps και πες ότι έχεις καλύτερη εμπειρία. Δίνω βάση στο gameplay πρώτα για αυτό παίζω κορυφαία παιχνίδια μόνο και ότι έχω παίξει θυμάμαι το παραμικρό συναίσθημα κάτι σημαίνει αυτό δεν νομίζεις? Έχω παίξει 50 παιχνίδια στο κινητό και γενικά πάνω από 300 στη ζωή μου. Θυμάμαι τα πάντα από όλα. Τότε γιατί είσαι με ps4? Γιατί να ζορίζεις τον εγκέφαλο σου να παίξει στα 30fps όταν μπορείς να πας σε περισσότερα? Δεν το καταλαβαίνω αυτό.

Τα κόμματα όμως δεν τα μέτρησες..

Ναι αμέ, διαφωνώ. Εσύ δηλαδή παίζεις παιχνίδια μόνο σημερινής γενιάς και όχι παλιά; Και μάλιστα παίζεις μόνο "κορυφαία παιχνίδια"; Επίσης έχεις παίξει ακριβώς 50 παιχνίδια στο κινητό; Τα μέτρησες κι αυτά; Αυτή η ακριβολογία σκοτώνει κάθε πλάκα και διασκέδαση. Στην τελική, βλέπεις το παιχνίδι από την οπτική του παίκτη ή του developer;

Ο δικός σου εγκέφαλος δεν ξέρω τί κάνει, αλλά ο δικός μου ξέρει να προσαρμόζεται.

Τα κόμματα όμως δεν τα μέτρησες..

 

Ναι αμέ, διαφωνώ. Εσύ δηλαδή παίζεις παιχνίδια μόνο σημερινής γενιάς και όχι παλιά; Και μάλιστα παίζεις μόνο "κορυφαία παιχνίδια"; Επίσης έχεις παίξει ακριβώς 50 παιχνίδια στο κινητό; Τα μέτρησες κι αυτά; Αυτή η ακριβολογία σκοτώνει κάθε πλάκα και διασκέδαση. Στην τελική, βλέπεις το παιχνίδι από την οπτική του παίκτη ή του developer;

 

Ο δικός σου εγκέφαλος δεν ξέρω τί κάνει, αλλά ο δικός μου ξέρει να προσαρμόζεται.

Παίζω τα πάντα ρε συ. Αρκεί να αξίζει το παιχνίδι. Στο κινητό έχω αγορασμένα 50 παιχνίδια τι θα πει μετρημένα αυτά έχω αυτά έχω παίξει πια η απορία ακριβώς. Εγώ δεν προσαρμοζομαι αρκετά ήμουν 6 χρόνια στα 25 30fps νομίζω αξίζω κάτι καλύτερο. Δεν καταλαβα την τελευταία ερώτηση. Τα παιχνίδια μου προσφέρουν μια κάτι διαφορετικό από την πραγματικότητα με ταξιδεύουν και μου αρέσει να χάνομαι στον κόσμο τους. Τώρα αν μπορέσει κάποιο πχ rime να μου προσφέρει κάποια συναισθήματα ακόμα καλύτερα. Κάποια όπως wildlands far cry 5 τα παίζω για την δράση για το χαβαλέ που προσφέρουν είναι pure fan. Assassins creed πχ παίζω γιατί το καθένα με ταξιδεύει στην ανάλογη εποχή. Το syndicate με πήγε στο Λονδίνο στην βιομηχανική περιοχή το origins που επίσης τερμάτισα 100% αλλά δεν έκανα review γιατί δεν έχω παίξει τα dlc με πήγε στην αρχαία Αίγυπτο Αλεξάνδρεια επίσης εξαιρετικά καλό παιχνίδι να ακούς ελληνικά στην Αλεξάνδρεια είναι κάτι μοναδικό. Γενικά για κάθε παιχνίδι που έχω παίξει μπορώ να σου πω τα πάντα που ένιωσα όταν το επαιζα. Και φωτογραφίες κρατάω ώστε μετά από καιρό να τις βλέπω και να θυμάμαι τι στιγμές πέρασα.

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

----- προσθήκη μηνύματος 70 δευτ. μετά την υποβολή του προηγούμενου -----

Ghost In The Shell επαιξα στο PS1 που μου αρεσε, και αυτο του PSP το ειχα κάψει. Πολυ ωραιο game.

Πόσο καμένο ρε συ έτσι. Η ταινία με την scarlet είναι φόλα όμως μακριά. Μόνο το anime έχω δει δεν γνώριζα ότι υπάρχει παιχνίδι.

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Φόλα, μουφα, σαπιο...

Δεν ξερω... στεναχώρια μου βγάζει όλο αυτό.

Φόλα, μουφα, σαπιο...

 

Δεν ξερω... στεναχώρια μου βγάζει όλο αυτό.

Αφού είναι να γράψω ότι είναι καλο? Συνέλθετε μερικοί ρε σεις το λεξιλόγιο σας είναι μόνο η ταινία παιχνίδι είναι κακο?

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Εννοώ ότι όταν σκαλίζεις και ψυρίζεις τα τεχνικά θέματα με τέτοιο ΑΠΟΛΥΤΟ τρόπο και μόνο γι'αυτά μπορείς να επιχειρηματολογήσεις, χάνεις τη χαρά προφανώς (τη χαρά του παιχνιδιού αλλά και της συζήτησης προφανώς. Ή κάνεις τους άλλους να τη χάσουν).

Α. Χθες τερμάτισα το Zombi και, πέραν των τεχνικών προβλημάτων (που ήταν πολλά), το χάρηκα και -επί τη ευκαιρία- το προτείνω στους λάτρεις του survival horror είδους. Δεν ήταν κάτι τρομερό, αλλά σαν εμπειρία συνολικά άξιζε. Φυσικά δεν έτρεχε σε 60 fps, οπότε μερικοί σίγουρα θα πάθουν ζαλάδες κλπ και θα τρέχουν στα νοσοκομεία από μια τόσο απαίσια και για πέταμα εμπειρία..

Η ταινία με την Σκάρλετ ήταν απλά καλή, περισσότερο οπτικά παρά σεναριακά. Ποβληματισμοί που έθετε το anime απλά δεν υπήρχαν και γι'αυτό απογοήτευσε τους φανς του anime. Από κέρδη πάντως μια χαρά τα πήγε, δεν θα παραπονεθούν οι δημιουργοί για τον εμπεριστατωμένο χαρακτηρισμό "φόλα, μακριά"..

Εννοώ ότι όταν σκαλίζεις και ψυρίζεις τα τεχνικά θέματα με τέτοιο ΑΠΟΛΥΤΟ τρόπο και μόνο γι'αυτά μπορείς να επιχειρηματολογήσεις, χάνεις τη χαρά προφανώς (τη χαρά του παιχνιδιού αλλά και της συζήτησης προφανώς. Ή κάνεις τους άλλους να τη χάσουν).

 

Α. Χθες τερμάτισα το Zombi και, πέραν των τεχνικών προβλημάτων (που ήταν πολλά), το χάρηκα και -επί τη ευκαιρία- το προτείνω στους λάτρεις του survival horror είδους. Δεν ήταν κάτι τρομερό, αλλά σαν εμπειρία συνολικά άξιζε. Φυσικά δεν έτρεχε σε 60 fps, οπότε μερικοί σίγουρα θα πάθουν ζαλάδες κλπ και θα τρέχουν στα νοσοκομεία από μια τόσο απαίσια και για πέταμα εμπειρία..

 

Η ταινία με την Σκάρλετ ήταν απλά καλή, περισσότερο οπτικά παρά σεναριακά. Ποβληματισμοί που έθετε το anime απλά δεν υπήρχαν και γι'αυτό απογοήτευσε τους φανς του anime. Από κέρδη πάντως μια χαρά τα πήγε, δεν θα παραπονεθούν οι δημιουργοί για τον εμπεριστατωμένο χαρακτηρισμό "φόλα, μακριά"..

Απλά μου αρέσει να αναλύω τα πάντα δεν το θεωρώ κακό και αν προσέξεις μπορώ να αναλύσω τα πάντα και για το gameplay και τι έχει να δώσει το καθένα. Αν δεν με ένοιαζε απλά δεν θα θυμόμουν τίποτα σχετικά με το gameplay του κάθε παιχνιδιού. Υπεραναλυτικος είμαι και λίγο υπερβολικός ώστε να δείξω την αντιπάθεια μου η τον ενθουσιασμό μου για κάτι. Κανείς δεν είναι τέλειος προφανώς.

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Η ταινία με την Σκάρλετ ήταν απλά καλή

Φυσικά και ήταν καλή, είχε το Σκαρλετάκι. Δεν υπάρχει κάτι να ειπωθεί από εκεί και πέρα.

Δεν ξέρω τις ηλικίες σας (υπολογίζω μεταξύ 25-30±), η όλη φάση όμως μου θυμίζει εποχές που πλακωνόμαστε οι pcαδες με τους amigαδες. Υπήρχαν βέβαια και άλλες κατηγορίες όπως οι κονσολάδες, οι coin-opαδες, amstrad, atari ακόμα και εξωτικοί τύποι με Neo-Geo.

Αυτό που βλέπω είναι ότι τα περισσότερα παιχνίδια είναι αρπακτές και schemes για να μασήσουν λεφτά από τους πορωμένους και τους αδαείς.

Υπάρχουν outliers και εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Μάλιστα, υπάρχουν παιχνίδια που είναι πραγματικά διαμάντια.

Επειδή έχω γράψει άπειρες ώρες στο gaming, σε εποχές μάλιστα που χρειαζόταν υπομονή και δεν υπήρχε ως καθολικό concept το instant gratification, εδώ και 10 περίπου χρόνια έχω εφαρμόσει την εξής τακτική:

Δεν παίζω κανένα παιχνίδι αν δεν έχουν περάσει min 10 χρόνια από την κυκλοφορία του. Έτσι μπορώ να διαπιστώσω αν έχει κάνει age καλά όσο περνούν τα χρόνια, δεν έχω το άγχος του hardware, δεν με αφορά το multiplayer αφού δεν έχω σκοπό να ανταγωνιστώ τους p2w και τους dedicated gamers που κυνηγούν το αποτέλεσμα και όχι να περάσουν καλά την ώρα τους.

Θα μου πει κανείς ότι ζω στο παρελθόν, έχω γεράσει, χάνω παιχνιδάρες στον καιρό τους κα. Δεν είναι τίποτα άλλο από θέμα απόδοσης. Με το λίγο χρόνο που μπορώ να διαθέσω, να αποσπάσω τη μεγαλύτερη ικανοποίηση και να έχω να το λέω ότι πέρασα καλά.

Έτσι κι αλλιώς το έχω πάρει απόφαση ότι με τους ρυθμούς της ζωής, την οικογένεια, το ότι υπάρχουν άλλες ασχολείες που πρέπει να μοιραστεί ο όποιος ελεύθερος χρόνος κα, ότι ποτέ δεν θα παίξω όλα τα παιχνίδια που θα μπορούσαν να με θέλξουν. Όπως επίσης, δεν θα δω ποτέ όλες τις σειρές και τις ταινίες που θα μπορούσα να δω, παρά τις προσπάθειες για binge watch. Για μουσική δεν το συζητάω καν πια, δεν μπαίνω καν στον κόπο να ασχοληθώ με το σήμερα και σε αντίθεση με τα παιχνίδια και τις σειρές, είμαι πεπεισμένος ότι δεν χάνω και τίποτα.

Δεν θέλω να κάνω υποδείξεις ή να ακόμα και να κράξω τις τρέχουσες καταστάσεις. Αυτά που βλέπω εδώ είναι παιδική χαρά μπροστά στα flame wars που ζούσαμε οι bbsοβιοι, ακόμα και στις real life φασαρίες μεταξύ των ελαχίστων gamers στα τέλη της δεκαετίας του '80, άντε αρχές '90. Όλοι τότε νομίζαμε ότι έχουμε δίκιο και ότι οι άλλοι ήταν άσχετοι, φτωχομπινέδες, αναρχοκομ*****στοληστοσυμμορίτες και ό,τι άλλο θέλει κανείς.

Όλοι είχαμε άδικο γιατί παθιαζόμαστε με την πλατφόρμα κατανάλωσης μιας μορφής διασκέδασης, αντί του περιεχομένου αυτής.

Την ίδια στιγμή, ακόμα και από τις ίδιες ομάδες που πλακωνόμαστε πριν 10 λεπτά, κάναμε τρομερή πλάκα και παρέα όταν εστιάζαμε σε συγκεκριμένα παιχνίδια και πως αυτά άλλαζαν τη ζωή μας, μας μάθαιναν ξένες γλώσσες (πριν επικρατήσει το localization), μας προβλημάτιζαν, μας έκαναν να ονειρευόμαστε για το μέλλον, να αποκτάμε δεξιότητες, να γελάμε, να εκνευριζόμαστε, να βρίσκουμε τρόπους να κάνουμε beat the system/fight the power και άλλα πολλά.

Το να αναπολείς τις παλιές εποχές δεν είναι και ό,τι καλύτερο, κατά την άποψή μου. Ζούμε στο σήμερα και πρέπει να προσαρμοζόμαστε στα της εποχής και καλώς ή κακώς το mass & instant entertainment δίνει δυνατότητες που ούτε καν περνούσαν από το μυαλό μας ως πιτσιρικάδες.

Ο μόνος λόγος που τα έγραψα όλα αυτά είναι γιατί απλά θυμήθηκα πόσο άδικο είχα τότε και πόσο άδικο έχω τώρα που έχω παραξενέψει τόσο πολύ που δύσκολα θα με ικανοποιήσει κάποιο παιχνίδι αν η συνολική εμπείρια που θα μου προσφέρει δεν μου προκαλέσει συναισθηματική μετάπτωση*.

*Όταν muton κρυμμένος στα δέντρα, one-shot killed την Lyudmila Andianov, την εποχή που το permadeath ήταν ανάθεμα.

Δεν ξέρω τις ηλικίες σας (υπολογίζω μεταξύ 25-30±), η όλη φάση όμως μου θυμίζει εποχές που πλακωνόμαστε οι pcαδες με τους amigαδες. Υπήρχαν βέβαια και άλλες κατηγορίες όπως οι κονσολάδες, οι coin-opαδες, amstrad, atari ακόμα και εξωτικοί τύποι με Neo-Geo.

 

Αυτό που βλέπω είναι ότι τα περισσότερα παιχνίδια είναι αρπακτές και schemes για να μασήσουν λεφτά από τους πορωμένους και τους αδαείς.

 

Υπάρχουν outliers και εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Μάλιστα, υπάρχουν παιχνίδια που είναι πραγματικά διαμάντια.

 

Επειδή έχω γράψει άπειρες ώρες στο gaming, σε εποχές μάλιστα που χρειαζόταν υπομονή και δεν υπήρχε ως καθολικό concept το instant gratification, εδώ και 10 περίπου χρόνια έχω εφαρμόσει την εξής τακτική:

 

Δεν παίζω κανένα παιχνίδι αν δεν έχουν περάσει min 10 χρόνια από την κυκλοφορία του. Έτσι μπορώ να διαπιστώσω αν έχει κάνει age καλά όσο περνούν τα χρόνια, δεν έχω το άγχος του hardware, δεν με αφορά το multiplayer αφού δεν έχω σκοπό να ανταγωνιστώ τους p2w και τους dedicated gamers που κυνηγούν το αποτέλεσμα και όχι να περάσουν καλά την ώρα τους.

 

Θα μου πει κανείς ότι ζω στο παρελθόν, έχω γεράσει, χάνω παιχνιδάρες στον καιρό τους κα. Δεν είναι τίποτα άλλο από θέμα απόδοσης. Με το λίγο χρόνο που μπορώ να διαθέσω, να αποσπάσω τη μεγαλύτερη ικανοποίηση και να έχω να το λέω ότι πέρασα καλά.

 

Έτσι κι αλλιώς το έχω πάρει απόφαση ότι με τους ρυθμούς της ζωής, την οικογένεια, το ότι υπάρχουν άλλες ασχολείες που πρέπει να μοιραστεί ο όποιος ελεύθερος χρόνος κα, ότι ποτέ δεν θα παίξω όλα τα παιχνίδια που θα μπορούσαν να με θέλξουν. Όπως επίσης, δεν θα δω ποτέ όλες τις σειρές και τις ταινίες που θα μπορούσα να δω, παρά τις προσπάθειες για binge watch. Για μουσική δεν το συζητάω καν πια, δεν μπαίνω καν στον κόπο να ασχοληθώ με το σήμερα και σε αντίθεση με τα παιχνίδια και τις σειρές, είμαι πεπεισμένος ότι δεν χάνω και τίποτα.

 

Δεν θέλω να κάνω υποδείξεις ή να ακόμα και να κράξω τις τρέχουσες καταστάσεις. Αυτά που βλέπω εδώ είναι παιδική χαρά μπροστά στα flame wars που ζούσαμε οι bbsοβιοι, ακόμα και στις real life φασαρίες μεταξύ των ελαχίστων gamers στα τέλη της δεκαετίας του '80, άντε αρχές '90. Όλοι τότε νομίζαμε ότι έχουμε δίκιο και ότι οι άλλοι ήταν άσχετοι, φτωχομπινέδες, αναρχοκομ*****στοληστοσυμμορίτες και ό,τι άλλο θέλει κανείς.

 

Όλοι είχαμε άδικο γιατί παθιαζόμαστε με την πλατφόρμα κατανάλωσης μιας μορφής διασκέδασης, αντί του περιεχομένου αυτής.

 

Την ίδια στιγμή, ακόμα και από τις ίδιες ομάδες που πλακωνόμαστε πριν 10 λεπτά, κάναμε τρομερή πλάκα και παρέα όταν εστιάζαμε σε συγκεκριμένα παιχνίδια και πως αυτά άλλαζαν τη ζωή μας, μας μάθαιναν ξένες γλώσσες (πριν επικρατήσει το localization), μας προβλημάτιζαν, μας έκαναν να ονειρευόμαστε για το μέλλον, να αποκτάμε δεξιότητες, να γελάμε, να εκνευριζόμαστε, να βρίσκουμε τρόπους να κάνουμε beat the system/fight the power και άλλα πολλά.

 

Το να αναπολείς τις παλιές εποχές δεν είναι και ό,τι καλύτερο, κατά την άποψή μου. Ζούμε στο σήμερα και πρέπει να προσαρμοζόμαστε στα της εποχής και καλώς ή κακώς το mass & instant entertainment δίνει δυνατότητες που ούτε καν περνούσαν από το μυαλό μας ως πιτσιρικάδες.

 

Ο μόνος λόγος που τα έγραψα όλα αυτά είναι γιατί απλά θυμήθηκα πόσο άδικο είχα τότε και πόσο άδικο έχω τώρα που έχω παραξενέψει τόσο πολύ που δύσκολα θα με ικανοποιήσει κάποιο παιχνίδι αν η συνολική εμπείρια που θα μου προσφέρει δεν μου προκαλέσει συναισθηματική μετάπτωση*.

 

*Όταν muton κρυμμένος στα δέντρα, one-shot killed την Lyudmila Andianov, την εποχή που το permadeath ήταν ανάθεμα.

Ωραίο σχόλιο συμφωνώ σε γενικές γραμμές και είμαι και αρκετά παραπάνω ηλικιακά.Ίσως είναι υπερβολικό το διάστημα των δέκα χρόνων για να παίξεις το παχνίδι αλλά είναι καθαρά προσωπικό κριτήριο.Αν και δεν παίζω πλέον με την έννοια του gamer παρακολουθώ τη βιομηχανία παιχνιδιών από θέμα προγραμματισμού καθαρά και όχι σαν διασκέδαση.(Σεβασμός σε όσους έχουν τερματίσει το atari :lol:)

Δεν παίζω κανένα παιχνίδι αν δεν έχουν περάσει min 10 χρόνια από την κυκλοφορία του. Έτσι μπορώ να διαπιστώσω αν έχει κάνει age καλά όσο περνούν τα χρόνια, δεν έχω το άγχος του hardware, δεν με αφορά το multiplayer αφού δεν έχω σκοπό να ανταγωνιστώ τους p2w και τους dedicated gamers που κυνηγούν το αποτέλεσμα και όχι να περάσουν καλά την ώρα τους.

Το να περιμένω πάνω από 1 χρόνο με αρρωσταίνει, προσωπικά. Αλλά αυτό προσωπικά ξαναλέω. Τι αποκομείς από το να δεις εάν έχουν ωριμάσει σωστά ?

Επίσης δεν με αφορά το multiplayer, για τους ίδιους και για καναδυό ακόμα μισανθρωπικούς λόγους. Βρήκα κάποιον επιτέλους που να νιώθει το ίδιο !!!

πως αυτά άλλαζαν τη ζωή μας, μας μάθαιναν ξένες γλώσσες (πριν επικρατήσει το localization)

Άσχημο τρεντ το λοκαλαιζέσιον. Ωλ ιν ωλ, πολύ ώριμο μήνυμα. Κάτι πρόλαβα από το συνολικό αίσθημα που περιγράφεις στις αρχές των 90s, καθότι αν και του 89 ξεκίνησα πολύ πολύ μικρός το gaming με Atari Jaguar.

Ουτε εμένα μου αρέσει το online multilayer.

Μονο το local.

Εχω τραβήξει 457 φωτογραφίες που παίζω με τους φιλους μου.

Το να περιμένω πάνω από 1 χρόνο με αρρωσταίνει, προσωπικά. Αλλά αυτό προσωπικά ξαναλέω. Τι αποκομείς από το να δεις εάν έχουν ωριμάσει σωστά ?

 

Επίσης δεν με αφορά το multiplayer, για τους ίδιους και για καναδυό ακόμα μισανθρωπικούς λόγους. Βρήκα κάποιον επιτέλους που να νιώθει το ίδιο !!!

 

 

 

Άσχημο τρεντ το λοκαλαιζέσιον. Ωλ ιν ωλ, πολύ ώριμο μήνυμα. Κάτι πρόλαβα από το συνολικό αίσθημα που περιγράφεις στις αρχές των 90s, καθότι αν και του 89 ξεκίνησα πολύ πολύ μικρός το gaming με Atari Jaguar.

Online επαιζα πριν μια 10ετια lineage και counter με ακόμα 20 φίλους σε Lan. Ωραίες εποχές. 3 4 μήνες lineage τουμπανιασα τον παίχτη μετά δεν είχε κάτι άλλο να κανεις. Από τότε μόνο single για το story. Η καμμένοι που παίζουν pubg overwatch fortnite χάνουν πολλά από τα υπόλοιπα παιχνίδια που έχουν και κάτι να πουν.

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

----- προσθήκη μηνύματος 97 δευτ. μετά την υποβολή του προηγούμενου -----

Ουτε εμένα μου αρέσει το online multilayer.

Μονο το local.

 

Εχω τραβήξει 457 φωτογραφίες που παίζω με τους φιλους μου.

Πολύ ζήλια να το κοιτάξεις.

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Full disclosure: Δεν είμαι πολύ μεγάλος στην ηλικία, μόλις έκλεισα τα 37. Επίσης, δεν είχα ποτέ κονσόλα στην κατοχή μου, με ευχάριστη εξαίρεση το Sega Mega Drive που το κέρδισα (άνευ παιχνιδιών, πρέπει να είχε παίξει τζιριντζάντζουλα, γιατί είμαι σχεδόν σίγουρος ότι όλες οι κονσόλες τότε ήταν bundled με 1-2 βασικά παιχνίδια) σε χριστουγεννιάτικη λοταρία το 1991 (oύτε καν επί ΠΑΣΟΚ, κόντρα στο γνωστό meme).

Είχα την τύχη να έχω ένα σχετικά ανοιχτόμυαλο πατέρα ο οποίος είχε καταλάβει τη σημασία να έχει το σπίτι υπολογιστή, παρά το γεγονός ότι κόστιζε το 1/10 του ετήσιου τότε εισοδήματός του ένα απλά decent σύστημα. Μέχρι το PC υπήρχε ένα ZX Spectrum με τα πλήκτρα-γόμα να έχουν λιώσει από το πολύ παιχνίδι (και όχι από το να αντιγράφω κώδικα BASIC από περιοδικά, μπας και μάθω κάτι που ήταν η αρχική προσδοκία- κάτι έμεινε όμως).

Τώρα, για την προσωπική επιλογή να περιμένω μια δεκαετία, σωστά αντιλαμβάνεστε ότι είναι αυθαίρετη και μια χαζή αντίδραση στην αρπακτή του half-baked release και του καρκίνου του DLC-άρμεγμα αμπαλαρισμένα ενίοτε ως gold version, GOTY, ultimate warrior (RIP) και άλλα τέτοια.

Tο παραπάνω όμως δεν περιορίζεται μόνο στα παιχνίδια. Μου τη δίνει απίστευτα που πλέον συμβαίνει σε ολοένα μεγαλύτερο σύνολο προϊόντων, από ηλεκτρικές σκούπες (ναι, πριν 2 χρόνια είχα recall για σκούπα της miele) έως αυτοκίνητα. Καλά, για smartphones δεν το συζητώ πια.

Θα μου πεις έχει αυξηθεί η πολυπλοκότητα και το liability σκίζει απόπατους. Τόσα δίσ. ξοδεύονται για R&D, δώσε ρε μπάρμπα κάτι και για το παντέρμο το QA. Eπίσης, μην σκίζεις τους μηχανικούς σου να βγάλουν το προϊόν στην αγορά για να προλάβουν το surge που προκαλεί στις πωλήσεις η παγκόσμια ημέρα του σέσκουλου.

Για τα multiplayer, τί να πω, έχω μείνει με τις αναμνήσεις τοu ΝULL-modem και του OG LAN party, όπου απορώ πως δεν κατασβολώθηκα με το μηχανάκι να κουβαλώ πύργο, οθόνη, καλώδια κτλ σε γκρεμνούς και τραχάλες (Δεν έχω μεγαλώσει στην Αθήνα, όπως ίσως έχετε αντιληφθεί).

Η ευχαρίστηση του ναι μεν να σε κάνουν pwn στο doom, στο ROTT, στο ΑοΕ ή στο Starcraft αλλά να μπορείς να αρχίζεις τα καντήλια και να τραβάς καλώδια και να πετάς πληκτρολόγια στα κεφάλια των άλλων, άξιζε το ρίσκο IMHO (sometimes that is).

Full disclosure: Δεν είμαι πολύ μεγάλος στην ηλικία, μόλις έκλεισα τα 37. Επίσης, δεν είχα ποτέ κονσόλα στην κατοχή μου, με ευχάριστη εξαίρεση το Sega Mega Drive που το κέρδισα (άνευ παιχνιδιών, πρέπει να είχε παίξει τζιριντζάντζουλα, γιατί είμαι σχεδόν σίγουρος ότι όλες οι κονσόλες τότε ήταν bundled με 1-2 βασικά παιχνίδια) σε χριστουγεννιάτικη λοταρία το 1991 (oύτε καν επί ΠΑΣΟΚ, κόντρα στο γνωστό meme).

 

Είχα την τύχη να έχω ένα σχετικά ανοιχτόμυαλο πατέρα ο οποίος είχε καταλάβει τη σημασία να έχει το σπίτι υπολογιστή, παρά το γεγονός ότι κόστιζε το 1/10 του ετήσιου τότε εισοδήματός του ένα απλά decent σύστημα. Μέχρι το PC υπήρχε ένα ZX Spectrum με τα πλήκτρα-γόμα να έχουν λιώσει από το πολύ παιχνίδι (και όχι από το να αντιγράφω κώδικα BASIC από περιοδικά, μπας και μάθω κάτι που ήταν η αρχική προσδοκία- κάτι έμεινε όμως).

 

Τώρα, για την προσωπική επιλογή να περιμένω μια δεκαετία, σωστά αντιλαμβάνεστε ότι είναι αυθαίρετη και μια χαζή αντίδραση στην αρπακτή του half-baked release και του καρκίνου του DLC-άρμεγμα αμπαλαρισμένα ενίοτε ως gold version, GOTY, ultimate warrior (RIP) και άλλα τέτοια.

 

Tο παραπάνω όμως δεν περιορίζεται μόνο στα παιχνίδια. Μου τη δίνει απίστευτα που πλέον συμβαίνει σε ολοένα μεγαλύτερο σύνολο προϊόντων, από ηλεκτρικές σκούπες (ναι, πριν 2 χρόνια είχα recall για σκούπα της miele) έως αυτοκίνητα. Καλά, για smartphones δεν το συζητώ πια.

 

Θα μου πεις έχει αυξηθεί η πολυπλοκότητα και το liability σκίζει απόπατους. Τόσα δίσ. ξοδεύονται για R&D, δώσε ρε μπάρμπα κάτι και για το παντέρμο το QA. Eπίσης, μην σκίζεις τους μηχανικούς σου να βγάλουν το προϊόν στην αγορά για να προλάβουν το surge που προκαλεί στις πωλήσεις η παγκόσμια ημέρα του σέσκουλου.

 

Για τα multiplayer, τί να πω, έχω μείνει με τις αναμνήσεις τοu ΝULL-modem και του OG LAN party, όπου απορώ πως δεν κατασβολώθηκα με το μηχανάκι να κουβαλώ πύργο, οθόνη, καλώδια κτλ σε γκρεμνούς και τραχάλες (Δεν έχω μεγαλώσει στην Αθήνα, όπως ίσως έχετε αντιληφθεί).

 

Η ευχαρίστηση του ναι μεν να σε κάνουν pwn στο doom, στο ROTT, στο ΑοΕ ή στο Starcraft αλλά να μπορείς να αρχίζεις τα καντήλια και να τραβάς καλώδια και να πετάς πληκτρολόγια στα κεφάλια των άλλων, άξιζε το ρίσκο IMHO (sometimes that is).

Μπορείς να ανταμείβεις developers που αξίζουν. Πχ γιατί να μην παίξεις κάποιο παιχνίδι που δεν έχει micro transactions και είναι φουλ χωρίς dlc κτλ? Δεν είναι όλα αρπαχτές το rime παραπάνω που επαιξα είναι ένα από αυτά γιατί να το παίξεις σε 10 χρονια?

Στάλθηκε από το SM-N950F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk