Προτείνετε ένα βιβλίο

Εχω διαβασει το Αρωμα του Ονειρου,το οποιο ειναι ενα βιβλιο που αξιζει να διαβαστει οπως και ολο το εργο του Ρομπινς,θα διαφωνησω με τους πολλους ομως και δεν θα το θεωρησω το καλυτερο του εργο. Απολαυσα περισσοτερο τον Τρυποκαρυδο και το "Αγριεμενοι αναπηροι επιστρεφουν απο καυτα κλιματα

Συμφωνώ απόλυτα.

Αν δεν έχεις ξαναδιαβάσει Robbins, ξεκίνα με τον Τρυποκάρυδο.

Συμφωνώ απόλυτα.

Αν δεν έχεις ξαναδιαβάσει Robbins, ξεκίνα με τον Τρυποκάρυδο.

+1 Και απο εμενα.

Το "Αρωμα του Ονειρου" ειναι ενα υπεροχο εργο, αλλα πρεπει να εχεις γνωρισει τον τρελακια τον Ρομπινς πρωτα για να "ακουσεις" και να νιωσεις καλα τι λεει μεσα. Ο Τρυποκαρυδος ειναι μια καλη αρχη... για να κολλησεις μαζι του!! :)

Εγω προσωπικα ειμαι μεγαλος φαν του Τομ Ρομπινς!!

Και ετσι για να παρεις μια γευση:

+1 Και απο εμενα.

 

Το "Αρωμα του Ονειρου" ειναι ενα υπεροχο εργο, αλλα πρεπει να εχεις γνωρισει τον τρελακια τον Ρομπινς πρωτα για να "ακουσεις" και να νιωσεις καλα τι λεει μεσα. Ο Τρυποκαρυδος ειναι μια καλη αρχη... για να κολλησεις μαζι του!! :)

 

Εγω προσωπικα ειμαι μεγαλος φαν του Τομ Ρομπινς!!

 

Και ετσι για να παρεις μια γευση:

 

"Οταν δυο ανθρωποι ερωτευονται, η μαγεια τους κατακλυζει ορμητικα. Η μαγεια ειναι, εντελως φυσιολογικα, παρουσα εκει. Εχουμε την ταση να τρεφουμε αυτη τη δωρεαν μαγεια χωρις να κανουμε την παραμικρη προσπαθεια για να δημιουργησουμε καινουργια. Και ενα πρωι ξυπναμε για να ανακαλυψουμε πως η μαγεια εχει χαθει. Αγωνιζομαστε να τη φερουμε πισω, αλλα συνηθως ειναι πολυ αργα, γιατι την εχουμε εξαντλησει. Αυτο που πρεπει να κανουμε ειναι να δουλεψουμε σαν κολασμενοι για να δημιουργησουμε κι αλλη μαγεια, απο την αρχη. Ειναι δυσκολη δουλεια, αλλα αν θυμηθουμε πως γινεται, θα αυξησουμε σημαντικα τις πιθανοτητες που θα κανουν την αγαπη να μεινει..."

Από τα πιο ωραία αποσπάσματα του βιβλίου, αυτό που παρέθεσες. Το δικό μου αγαπημένο σημείο είναι το παρακάτω (δεν το βάζω σε spoiler tag γιατί δεν έχει να κάνει με την υπόθεση).

"Loving makes Love. Loving makes itself. We waste time looking for the perfect lover instead of creating the perfect Love. Wouldn't that be the way to make Love stay?"

Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά.

Προχωρώ στις αγορές.

Με Ρόμπινς οπωσδήποτε.

Ψήθηκα από δω,τσίμπησα κι ένα απόσπασμα από ένα blog και...ρόδισα σαν σε grill

:lol:

Απόσπασμα από το Αγριεμενοι αναπηροι επιστρεφουν απο καυτα κλιματα

[...] ο Σουιτερς θυμηθηκε αμεσως κατι που του ειχε πει η Μαεστρα πριν απο εικοσι περιπου χρονια: "Η καταθλιψη εχει τις ριζες της στην αυτολυπηση, και η αυτολυπηση εχει τις ριζες της στο γεγονος οτι οι ανθρωποι πολυ στα σοβαρα τον εαυτο τους".

Ο Σουτιτερς ειχε αμφισβητησει τη δηλωση της τοτε. Αν και δεν ηταν παρα μονο 17 ετων, ηξερε οτι η καταθλιψη μπορει να οφειλετε και σε χημικα αιτια.

"Η βασικη λεξη εδω ειναι οι ριζες", του απαντησε η Μαεστρα. "Οι ριζες της καταθλιψης. Για τους περισσοτερους ανθρωπους, η αυτοεπιγνωση και η αυτολυπηση ανθουν ταυτοχρονα στις απαρχες τις εφηβικης ηλικιας. Σ'αυτη περιπου την περιοδο αρχιζουμε να καταλαβαινουμε οτι ο κοσμος δεν ειναι μια ευθυμη παιδικη χαρα, κι αρχιζουμε να βιωνουμε προσωπικα το ποσο απειλητικος μπορει να γινει, ποσο σκληρος και αδικος. Τη στιγμη ακριβως που λειτουργουμε για πρωτη φορα ενδοσκοπικα και αποκταμε κοινωνικη συνειδηση, μας ερχονται και τα κακα νεα οτι κοσμος, στο μεγαλυτερο μερος του, δε δινει δεκαρα για μας. Ακομη και μια γρια σαν εμενα θυμαται ποσο οδυνηρη, τρομακτικη και αποθαρρυντικη ειναι αυτη η συνειδητοποιηση. Τοτε μας πιανει μια ταση να πεσουμε στο θυμο και στην αυτολυπηση, κι αν αφεθουμε στην ταση αυτη, μπορει να παθουμε κατι σαν ψυχολογικη μολυνση που προκαλει κρισεις καταθλιψης"

"Ναι, αλλα..."

"Μη με διακοπτεις! αν τοτε δεν υπαρχει καποιος πιο δυνατος πιο σοφος απο μας -ενας φιλος, ενας γονιος, ενας συγγραφεας, ενας δασκαλος ή ενας μουσικος- που να μπορεσει να μας βγαλει απο την κατασταση αυτη, να μας εξυψωσει και να μας δειξει ποσο μικροπρεπες και φανφαρονικο και εντελως αχρηστο ειναι να παιρνουμε τον εαυτο μας στα σοβαρα, τοτε η καταθλιψη μπορει να μας γινει συνηθεια, η οποια, με τη σειρα της, μια νευρολογικη αποτυπωση. Με παρακολουθεις; [..] Γι'αυτο καλε μου Σουιτερς, καθε φορα που βλεπω πανω σου συμπτωματα αυτολυπησης, σου παιζω δισκους μπλουζ πολυ δυνατα ή σου διαβαζω απο το Στομα του Αλογου. Και γι'αυτο οταν εμφανιζεις την παραμικρη ταση να θεωρεις πολυ σημαντικο τον εαυτο σου, σου υπενθυμιζω

οτι εσυ και γω μπορει να ειμαστε εξισου σπουδαιοι με τον προεδρο των ΗΠΑ ή τον Πάπα ή τον μεγαλυτερο σταρ του Χολιγουντ, αλλα κανεις μας δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο ενα μπιμπικι στον κωλο της δημιουργιας, γι'αυτο ας μην παρασυρομαστε απο τον εαυτο μας. Προληπτικη ιατρικη, αγορι μου. Προληπτικη ιατρικη".

"Ναι αλλα η αυτοεκτιμηση;..."

"Χα! Η αυτοεκτιμηση ειναι για αδερφες. Δεξου οτι εισαι ενα μπιμπικι και προσπαθησε να διατηρησεις το χιουμορ σου παρ'ολα αυτα. Αυτος ο δρομος οδηγεi στη χαρη -κι ισως ακομη και στη δοξα"

(Τομ Ρομπινς - Αγριεμενοι αναπηροι επιστρεφουν απο καυτα κλιματα)

:p

http://www.protoporia.gr/images/covers/books/9789606006029.jpg

Εξαιρετικό κατ' εμέ βιβλίο, από τα μακράν αγαπημένα μου, όπως και η ταινία.

http://www.protoporia.gr/images/covers/books/9789607614117.jpg

Ο γνωστός Barker, αν και τα «Μυστικά της Βαβυλώνας» μου άρεσαν περισσότερο. Συγγραφέας με μεγάλες δυνατότητες, στο ύφος του Στήβεν Κινγκ, με κάπως διαφορετική θεματολογία, αλλά γενικά ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.

http://www.protoporia.gr/images/covers/books/9789602744086.jpg

Δεν θα το έβαζα στην ίδια κατηγορία με τα υπόλοιπα, είναι περισσότερο δραματικού ύφους. Μου άρεσε πάντως και βρήκα καλή τη γραφή του Ρεντμοντ.

Άπαντα-Lovecraft

οτι πρεπει για τουσ λατρεισ της επιστημονικης φαντασιας

Εγώ θα σας πρότεινα οτιδήποτε από beat βιβλία τα οποία είναι και αυτά που μου αρέσουν πολύ. Δείτε περι τίνος πρόκειται στο παρακάτω blog

http://ramnousia.blogspot.com/2010/03/beat.html

ψαχνω ενα βιβλιο που θελω να κανω δωρο...

L'art du biscuit - Patrick Lefèvre-Utile

αν το πουλαει καποιος ή ξερει που μπορω να το βρω ας στειλει ενα πμ.

Ευχαριστω

Εγώ θα σας πρότεινα οτιδήποτε από beat βιβλία τα οποία είναι και αυτά που μου αρέσουν πολύ. Δείτε περι τίνος πρόκειται στο παρακάτω blog

http://ramnousia.blogspot.com/2010/03/beat.html

+1!!!!!!!!!!

Μπαροουζ,κ Κέρουακ οπωσδήποτε!'Εχω ήδη πακετάρει για τις καλοκαιρινές μου διακοπές τους αλήτες του Ντάρμα.......

http://www.perizitito.gr/images/T/b149039.jpg

Υπάρχει μια μαύρη γραμμή αλλιώτικη από τις άλλες.

Αυτή που συνδέει τον Μαρκ Ντυπεϊρά, τον δημοσιογράφο με το αμφιλεγόμενο παρελθόν, που, παθιασμένος με το έγκλημα, προσπαθεί να διεισδύσει στο μυαλό του δολοφόνου. Τον Ζακ Ρεβερντί, παγκόσμιο πρωταθλητή της ελεύθερης κατάδυσης, ανίκητο όπου υπάρχει νερό και ύποπτο για φόνους κατ’ εξακολούθηση νέων γυναικών, στη νοτιοανατολική Ασία. Τη μοιραία Χάντιντζα, φοιτήτρια ψυχολογίας και μοντέλο, που ένα αγνοία της γίνεται ανάμεσα στους δύο ένα είδος sui generis δολώματος.

Από το Παρίσι στη Μαλαισία, την Καμπότζη και την Ταϊλάνδη και από κει στη Σικελία, αυτό το παράξενο τρίγωνο, μέσα από διαδρομές στις ζούγκλες, σε δάση από μπαμπού και στην ηφαιστειακή Κατάνη, ανακαλύπτει τι το συνδέει και συνομιλεί με το θάνατο.

Με στόχο πάντα να εξελίσσει την έρευνά του στις ρίζες του Κακού, ο δημοφιλής Γάλλος συγγραφέας αποδεικνύεται ανεξάντλητος. Διατηρώντας πάντα τις αρετές της πένας του, την καταιγιστική πλοκή, τις κινηματογραφικές τεχνικές στις αφηγήσεις του, το έντεχνο σασπένς,

τους περίπλοκους ήρωες και την οργιώδη φαντασία, εν τέλει, καταφέρνει να γράψει ένα ακόμα μυθιστόρημα που θα διαβάσετε απνευστί. Δηλαδή θα το αφήσετε μόνο στο τέλος. Και σ΄ αυτό το τέλος όλα θα ανατραπούν…

Γιατί ένα είναι το σίγουρο: οι καλοί και οι κακοί του Γκρανζέ αλλάζουν συνεχώς στρατόπεδο.

Μετα το "Η αυτοκρατορια των λυκων" και το "Ο πετρινος κυκλος"(τα οποια εχουν γινει και ταινιες) αποφασισα να διαβασω και αυτο.Πλεον μπορω να πω πως ο Ζαν-Κριστοφ Γκρανζε ειναι απο τους πολυ καλους συγγραφεις και σιγουρα θα παρω και τα υπολοιπα που εχει βγαλει.Το συστηνω ανεπιφυλακτα.

http://img294.imageshack.us/img294/4665/victoriahisloptonisi.jpg

Αυτό αγόρασα και γω για τις καλοκαιρινές μου διακοπές ... στην αγγλική του έκδοση βέβαια .. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να το τελειώσω, λόγω έλειψης ελεύθερου χρόνου .. αλλά θέλω να τα καταφέρω πριν ξεκινήσει η νέα τηλεοπτική season όπου θα υπάρχει η μεταφορά του στην tv για χάρη του Mega.

The Art of War - Sun Tzu

Φιλοσοφία Ζωής!

Αυτό αγόρασα και γω για τις καλοκαιρινές μου διακοπές ... στην αγγλική του έκδοση βέβαια .. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να το τελειώσω, λόγω έλειψης ελεύθερου χρόνου .. αλλά θέλω να τα καταφέρω πριν ξεκινήσει η νέα τηλεοπτική season όπου θα υπάρχει η μεταφορά του στην tv για χάρη του Mega.

Ειναι υπεροχο βιβλιο..ελπιζω και η σειρα να ειναι εξισου καλη

Επισης

http://img18.imageshack.us/img18/1364/gfmpu46njaov2ug.jpg :bow:

http://img514.imageshack.us/img514/1019/otywmtqxmdgzwc5qcgdfmja.jpg

'' πάντα καλά '', Παυλος Ματεσις

'' Η μητερα του σκύλου '' του ιδιου

'' Ο παλαιός των ημερών '' του ιδιου

'' Μύρτος '' του ιδιου

'' bella ciao '' , Αντωνης Σκρουμπελος

'' Μπλε καστορινα παπουτσια '', του ιδιου

'' Ο Μπαλτάς '', του ιδιου

'' Ο θείος Τάκης '' Γιαννης Ξανθουλης

'' Ο Τούρκος στον κήπο '' του ιδιου

'' Ο μεγαλος Θανατικός '' του ιδιου

'' Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν απο καυτά κλίματα '' Τομ Ρομπινς (4 ever!!!)

'' Ακομα και οι καουμπόισες μελαγχολουν '' του ιδιου

'' Αμερικάνικη έρημος '' Πέρσιβαλ Έβερετ

'' Τα μυστικά των χωρών χωρίς '' Γιωργος Ζαρκαδακης

Ανάκατα, οπως μου'ρθαν στο μυαλο.. Απο τα καλυτερα βιβλια που εχω διαβασει ποτε! Πραγματικα αξιζουν...:)

Εκστρατεία στην έρημο - Αντώνης Αντωνιάδης

Το βιβλίο μιλάει για την άγνωστη εκστρατεία των Ελλήνων στην Αίγυπτο,προσωπικά μου άρεσε παρα πολύ.

Αξίζει να διαβάσετε:

Η άλλη πλευρά του νομίσματος - Λένα Μαντά

Το μυστικό τετράδιο - Λίτσα Ψαραύτη

Η Αγάπη άργησε μια μέρα - Λιλή Ζωγράφου

Λεώνη - Μαρία Πολυώτου

Λυκόφως - Stephenie Meyer

Το τελευταίο βιβλίο του Κόσμου - Rodman Philbrick

Προτείνω ανεπιφύλακτα:

Το παιδί της Αγάπης - Μαρία Τζιρίτα

Υπάρχω - Kevin Brooks

Το φιλί του Δράκου - Χρύσα Δημουλίδου

Το φιλί του Δράκου - Χρύσα Δημουλίδου

Πολυ καλο βιβλιο.

Το μυστικό τετράδιο - Λίτσα Ψαραύτη

Και αυτο επισης πολυ καλο..και η συγκεκριμενη συγγραφεας ειχε ερθει στο σχολειο μου οταν πηγαινα γυμνασιο και μας ειχε μιλησει :)

Πολυ καλο βιβλιο.

 

 

 

 

Και αυτο επισης πολυ καλο..και η συγκεκριμενη συγγραφεας ειχε ερθει στο σχολειο μου οταν πηγαινα γυμνασιο και μας ειχε μιλησει :)

Αν σου άρεσε το Φιλί του Δράκου,τότε πρέπει να διαβάσεις και το Παιδί της Αγάπης.. Πραγματικά είναι ότι πιο συγκλονιστικό έχω διαβάσει τα τελευταία 2 χρόνια, τότε δηλαδή που άρχισα να ασχολούμαι με τη Λογοτεχνία..

Όσο για το Μυστικό Τετράδιο ήταν αρκετά καλό και πολύ ιδιαίτερο.. Αλλά γιατί πρέπει οι περισσότερες καλές ιστορίες να έχουν κακό τέλος?!

:(!

Γεια !...

Λοιπον θα ηθελα να μου προτεινετε καποιο βιβλιο του Νιτσε , το οποιο να μιλαει για τη ζωη ,το νοημα της κλπ ...

Και να ειναι οσο το δυνατο πιο "Ευαναγνωστο" ...

Υπαρχει καποιο τετοιο βιβλιο ή ζηταω πολλα ?

Επισης εαν βρειτε κατι τετοιο να μου προτεινετε , καλο θα ηταν να μου δωσετε λιγο και την κεντρικη ιδεα του βιβλιου για να μπω ευκολοτερα στο νοημα...

Ευχαριστω ...:rolleyes:

Ευανάγνωστο;

Του Νίτσε;;;

Πιο εύκολο θα ήταν να σου πρότεινε κανείς άρλεκιν του Stephen Hawking.

Ένα από τα καλύτερα βιβλία για τη ζωή γενικά είναι το "Τάδε έφη Ζαρατούστρα" ή "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα" (ανάλογα με τη μετάφραση).

Μιλάει για την αιώνια επανάληψη ή αιώνια επιστροφή (την άποψη πως το σύμπαν και οι άνθρωποι μαζί του, βρίσκονται σε έναν αιώνιο κύκλο ερχομού-αποχώρησης-επιστροφής), μιλάει για τον Υπεράνθρωπο και τις ζωές των ανθρώπων.

Η βασική υπόθεση είναι πως ένας αυτο-εξόριστος προφήτης, ο Ζαρατούστρα, μετά από χρόνια παραμονής του στο βουνό επιστρέφει ανάμεσα στους ανθρωπους.

Δεν είναι υπο καμία έννοια καλό βιβλίο για εσένα αν:

α) Είσαι στενόμυαλος χριστιανός - η περίφημη φράση "Ο Θεός είναι νεκρός" και το όλο στυλ του βιβλίου που μοιάζει με το στυλ της Βίβλου σε συνδυασμό με στοιχεία που θυμίζουν αρχαία κλασικά έργα (π.χ. διθύραμβοι)

β)Θέλεις κάτι εύκολο να διαβάσεις το οποίο θα είναι μεν πιο "βαθύ" από το μέσο βιβλίο αλλά δε θα χρειάζεται πολύ προσοχή για να το κατανοήσεις - το Τάδε Έφη Ζαρατούστρα όπως και όλα τα έργα του Νίτσε, δεν είναι "εύπεπτα αναγνώσματα". Αν θέλεις κάτι τέτοιο, μπορείς να διαβάσεις τον Αλχημιστή, το Η Βερόνικα Αποφασίζει να Πεθάνει ή το Διάβολο και τη Δεσπονίδα Πριμ του Coelho, τα οποία όλα ασχολούνται με την ανθρώπινη ζωή και το νόημά της, την ηθική και τις αποφάσεις των ανθρώπων.

Πίστεψέ με "ευανάγνωστος" ή "εύπεπτος" Νίτσε δεν υπάρχει.

Είσαι στενόμυαλος χριστιανός - η περίφημη φράση "Ο Θεός είναι νεκρός" και το όλο στυλ του βιβλίου που μοιάζει με το στυλ της Βίβλου σε συνδυασμό με στοιχεία που θυμίζουν αρχαία κλασικά έργα (π.χ. διθύραμβοι)

Ευχαριστω για την απαντηση καταρχην!

Ευτυχως δεν ισχυει τιποτα απο τα παραπανω ...!!!

Βασικα με τον ορο "Ευαναγνωστο" ενοουσα πιο πολυ , να μην χρειαζεται να εχεις βγαλει φιλοσοφικη για να το διαβασεις και να κερδισεις απο αυτο μερικα πραγματα φυσικα .... - Λαθος μου-

Αρα αφηνουμε το Νιτσε για πιο μετα που θα εχω περισσοτερο χρονο , μιας και απ οτι καταλαβα θελει παρα πολυ μελετη , και παμε στα υπολοιπα που μου προτεινες ....

Μολις τωρα αρχιζω να καταπιανομαι με τετοιου ειδους βιβλια , και δεν ξερω πως και απο που να αρχισω...!

Ευχαριστω για την απαντηση καταρχην!

Ευτυχως δεν ισχυει τιποτα απο τα παραπανω ...!!!

 

Βασικα με τον ορο "Ευαναγνωστο" ενοουσα πιο πολυ , να μην χρειαζεται να εχεις βγαλει φιλοσοφικη για να το διαβασεις και να κερδισεις απο αυτο μερικα πραγματα φυσικα .... - Λαθος μου-

 

Αρα αφηνουμε το Νιτσε για πιο μετα που θα εχω περισσοτερο χρονο , μιας και απ οτι καταλαβα θελει παρα πολυ μελετη , και παμε στα υπολοιπα που μου προτεινες ....

 

Μολις τωρα αρχιζω να καταπιανομαι με τετοιου ειδους βιβλια , και δεν ξερω πως και απο που να αρχισω...!

Χαίρομαι. :)

Κυρίως γιατί πολλά από τα βιβλία που καταπιάνονται με το θέμα της ανθρώπινης ζωής δε θα μπορούσαν να θεωρηθούν και άκρως χριστιανικά και είναι κρίμα μερικοί άνθρωποι να μη μπορούν να ξεχωρίσουν τη θρησκεία από τη φιλοσοφία.

Ο Κοέλο είναι (ή ήταν, γιατί πια δε με ενδιαφέρουν τα βιβλία του όσο παλιά) ένας εξαιρετικός συγγραφέας με άποψη και φιλοσοφική προσέγγιση στα πιο απλά πράγματα.

Όσο για το από πού να ξεκινήσεις, να ξεκινήσεις από τον Αλχημιστή.

Είναι χιλιοφορεμένο, το ξέρω, και μέχρι και κάποιος που το μόνο που έχει διαβάσει είναι η Ώρα για Σπορ έχει άποψη για αυτό το βιβλίο και ξέρει την γνωστή φράση "Όταν επιδιώξεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει όπως επιθυμείς", αλλά υπάρχουν και πολλές άλλες ιδέες μέσα σε αυτό το βιβλίο γύρω από τη ζωή, από το τι κυνηγάμε και τι θα πρεπε να κυνηγάμε οι άνθρωποι και την αγάπη, οπότε μην ανησυχείς.

Το "Η Βερόνικα Αποφασίζει να Πεθάνει" είναι κατα την άποψή μου ένα επίσης αξιολογότατο βιβλίο του Κοελο, το οποίο έχει να κάνει με μια κοπέλα (τη Βερόνικα) η οποία μια μέρα αποφασίζει να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας όχι γιατί η ζωή της είναι τόσο άσχημη που δεν μπορεί να το αντέξει αλλά επειδή η ζωή της και τα πράγματα γύρω της είναι τόσο μέτρια, που αυτή η μετριότητα τη σκοτώνει. Αποτυγχάνοντας να αυτοκτονήσει θα βρεθεί σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα όπου στο τέλος καταλαβαίνει πόσο αλήθεια είναι η φράση "δεν εκτιμάς κάτι, παρά μόνο όταν είσαι αντιμέτωπος με την πιθανότητα να το χάσεις".

Τέλος, ο Διάβολος και η Δεσποινίδα Πριμ, έχει να κάνει περισσότερο με τις αποφάσεις των ανθρώπων υπό πίεση (προσωπικά γουστάρω απίστευτα τέτοια θέματα σε ταινίες/βιβλία) και προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα αν είναι οι άνθρωποι εγγενώς κακοί ή όχι. Η Σαντάλ είναι μια νεαρή κοπέλα που θα ενθουσιαστεί με έναν Ξένο, ελπίζοντας πως είναι το "εισητήριό" της για μια καλύτερη ζωή μακριά από το μικρό χωριο της Viscos. O Ξένος όμως θα κάνε μια άκρως δελεαστική πρόταση στους κατοίκους του χωριού που θα θέσει υπο αμφισβήτηση την φύση των ανθρώπων. Επίσης πολύ ωραίο βιβλίο.

Τα βιβλία του Κοέλο δεν κάνουν ούτε για αναγνώσματα τουαλέτας για να περνάει η ώρα.

Τρομερά υπερεκτιμημένος συγγραφέας που γράφει τρομερά απλοικά με κλισέ και εύκολες λεξούλες, ατάκες σαν την ελεεινή που ήδη αναφέρθηκε περί σύμπαντος και γενικά βιβλία που διαβάζονται σε 1,5 ώρα για να λες ότι έχεις διαβάσει και ένα βιβλίο.

Ο δε Αλχημιστής είναι η στάνταρ απάντηση που θα πάρεις αν ρωτήσεις άτομο που δεν διαβάζει βιβλία και γενικά δεν ασχολείται με το θέμα ποιο είναι το αγαπημένο του βιβλίο. Μοντέλα, ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές, τραγουδιστές πίνουν νερό στο όνομα του Κοέλο.

Αν ήταν τραγουδιστής θα τον σύγκρινα με την Βανδή ή την Britney Spears.

Εμπορικός, εύπεπτος...αλλά συγκινεί τις μάζες με τα κλισέ του.

Για μένα και καθαρά προσωπική άποψη το τονίζω, είναι βλασφημία να αναφέρεται το όνομα του στην ίδια πρόταση με τον Νίτσε.

Χίλιες φορές να διαβάσεις τον Ζαρατούστρα και να μην καταλάβεις τίποτα από το να χάσεις τον χρόνο σου με τον "εύκολο" Κοέλο.

Τα βιβλία του Κοέλο δεν κάνουν ούτε για αναγνώσματα τουαλέτας για να περνάει η ώρα.

Τρομερά υπερεκτιμημένος συγγραφέας που γράφει τρομερά απλοικά με κλισέ και εύκολες λεξούλες, ατάκες σαν την ελεεινή που ήδη αναφέρθηκε περί σύμπαντος και γενικά βιβλία που διαβάζονται σε 1,5 ώρα για να λες ότι έχεις διαβάσει και ένα βιβλίο.

Ο δε Αλχημιστής είναι η στάνταρ απάντηση που θα πάρεις αν ρωτήσεις άτομο που δεν διαβάζει βιβλία και γενικά δεν ασχολείται με το θέμα ποιο είναι το αγαπημένο του βιβλίο. Μοντέλα, ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές, τραγουδιστές πίνουν νερό στο όνομα του Κοέλο.

 

Αν ήταν τραγουδιστής θα τον σύγκρινα με την Βανδή ή την Britney Spears.

Εμπορικός, εύπεπτος...αλλά συγκινεί τις μάζες με τα κλισέ του.

 

Για μένα και καθαρά προσωπική άποψη το τονίζω, είναι βλασφημία να αναφέρεται το όνομα του στην ίδια πρόταση με τον Νίτσε.

Χίλιες φορές να διαβάσεις τον Ζαρατούστρα και να μην καταλάβεις τίποτα από το να χάσεις τον χρόνο σου με τον "εύκολο" Κοέλο.

Δε συμφωνώ για τα παλιά του βιβλία, συμφωνώ όμως για τα τελευταία του.

Μπήκε σε μια φόρμουλα. Κατάλαβε ότι αυτό που θέλει η μάζα είναι ατάκες για να μπορεί να τις λέει στους φίλους και φράσεις για να μπορεί να γράφει σε ερωτικά γραμματάκια.

Πριν όμως από αυτό, θεωρώ πως ήταν ένας αξιολογότατος συγγραφέας. Και μπορεί η ατάκα του με το σύμπαν να μην είναι η φιλοσοφία που ενστερνίζομαι, αλλά είναι μια άποψη και είναι σεβαστή ως τέτοια. Απλά κάποια πράγματα είναι σαν ένα καλό κρασί: οι παραγωγοί του μπορούν να φροντίζουν πάντα να έχουν καλή ποιότητα αλλά μικρή ποσότητα ή μπορούν να επιλέξουν να μαζικοποιήσουν την παραγωγή τους και να αποκτήσουν χρήμα, αλλά να χάσουν από την ποιότητα. Και ο Κοέλο, διάλεξε το δεύτερο.

Σου φαίνεται...Βανδή (και όχι άδικα) γιατί είναι αυτό που είπαμε και οι δύο: από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο όλοι τον Κοέλο θα αναφέρουν ως ό,τι καλύτερο έχουν διαβάσει απλά γιατί αυτός ξέρουν πως θεωρείται "ποιοτικός" και αυτόν αναφέρουν. Αυτό όμως από μόνο του δεν αφαιρεί την αξία που κάποτε είχε.

Άσε που σε έναν κόσμο όπου τα best-sellers ειναι ο Harry Potter και κάτι sex-deprived, λαμπυρίζοντα vampires, ο Kοέλο μπορεί κάλλιστα να πάρει Νόμπελ λογοτεχνίας.

Και εννοείται πως αυτή είναι η δική μου προσωπική άποψη, δε θέλω να υπερασπιστώ τον Κοέλο ή κανέναν Κοέλο :p

Όσο για τον Νίτσε, εννοείται πως δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ούτε καν το συνέκρινα. Απλά ο Κοέλο για εμένα είναι ένας συγγραφέας που μπορείς άνετα να προτείνεις σε κάποιον που δε θέλει να διαβάσει μια μακακία, και που έχει άποψη για τη ζωή και τους ανθρώπους (ακόμα και αν τα τελευταία χρόνια κάπως επιτηδευμένη).

Ο Νίτσε δε θέλει διάβασμα. Ο Νίτσε θέλει μελέτη.

Και διαφωνώ με την άποψη "καλύτερα να διαβάσεις κάτι και να μην καταλάβεις Χριστό, παρά να διαβάσεις κάτι εύκολο". Πρώτον, γιατί ούτε ο δικός σου σκοπός είναι να χάσεις την ώρα σου ούτε και του συγγραφέα ο σκοπός ήταν να γίνει κουραστικός κα βαρετός σε κάποιον που απλά δεν τον καταλαβαίνει και δεύτερον, γιατί για να φτάσεις να διαβάζεις ένα Χ επίπεδο λογοτεχνίας/φιλοσοφίας πρέπει να ξεκινήσεις να διαβάζεις από ένα πιο χαμηλό επίπεδο.

Δε γίνεται να μαθαίνουμε διαφορικές εξισώσεις και έπειτα πρόσθεση και αφαίρεση. ;)