Jump to content

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985


BestMan
 Κοινοποίηση

Recommended Posts

Όσο για το σχολείο .. αν και είναι μόλις 4 χρόνια που το τέλειωσα κ οι περισσότερες αναμνήσεις-ειδικά την τελευταία χρονιά- δεν μου είναι οι καλύτερες δυνατές... ωστόσο θα ήθελα για μια ώρα.. να ήμουν στην ίδια τάξη, με τα ίδια παιδιά κ να κάναμε τον ίδιο χαβαλέ που κάναμε κ τότε... μόνο αυτό θα'θελα...

Apple Addict&Collector: iPhone 2G, iPhone 4,iPhone 6s, iPod nano 3rd gen, iPod nano 5th gen, iPod shuffle 3rd gen

iPhone 11, MacBook Air(2012) MacMini(2012)

Xiaomi Redmi Note 2 16GB

Link to comment
Share on other sites

  • Απαντήσεις 264
  • Δημιουργία
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοφιλείς μέρες

Top Posters In This Topic

Αυτό θα το θέλαμε όλοι mariel

"Our lives are not our own.

From womb to tomb, we are bound to others, past and present.

And by each crime and every kindness, we birth our future."

Link to comment
Share on other sites

Τα μισα απο αυτα που λεει το κειμενο τα εζησα κ γω. Γεννημενος το 89'. Αν και εμενα κ μενω στην βεροια, παλιοτερα οταν δεν ειχα σχολειο πηγαινα παντα στο χωριο μου, 5 χλμ απο την Βεροια. Εκει τα εχω ζησει οσα εχω ζησει, απο αυτα που αναφερονται.

 

Μπορω να πω οτι με ψιλο συγκινησε το κειμενο. Γενικα ειμαι πολυ υπερ του <<καθε περσι και καλυτερα>> αν και αυτο συνηθως συμβαινει επειδη θυμομαστε τα καλα, και ξεχναμε τα ασχημα οπως εχει ειπωθει. Οπως λενε κ για το σχολειο αυτοι που εχουν καιρο που το χουν τελειωσει. Ολοι θυμουνται τις πλακες μεταξυ των παιδιων, και ξεχνανε τα εξαντλητικα διαβασματα (λεμε τωρα) και το βαρβαρο πρωινο ξυπνημα για την πλειοψηφια. Ετσι ειναι παιδια. Αυτα θα σκεφτομαστε και θα αναπολουμε σε 20-30 χρονια.

 

Αλλα δεν παυω να συγκινουμαι με αυτες τις αναμνησεις, οσες και οποιες αν ειναι αυτες... :O

Ανταλλακτήριο προγνωστικών στοιχήματος ποδοσφαίρου. Από τον παίκτη, για τον παίκτη!

http://www.progno.gr ;)

Link to comment
Share on other sites

Παντως σε ολα αυτα συνεβαλλε και η ευημερια του λαου τοτε.... Εγω δε θυμαμαι και πολλα, πιτσιρικος ημουνα, αλλα μεγαλυτεροι μου λενε οτι αυτο το σφιξιμο του ζωναριου που υπαρχει σημερα, δεν υπηρχε τοτε.....

Για εκείνη την πλασματική ευημερία, υπάρχει σήμερα σφίξιμο του ζωναριού εδώ και 15 χρόνια. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

 

Τέλος πάντων, προσωπικά ζω πάντα για τον "καινούριο καλό καιρό" , χωρίς να μένω προσκολλημένος στον "παλιό καλό καιρό".

NEC DB2000 (1999), Nokia 3210 (2000), EricssonR320s (2001), Ericsson T65 (2002), Nokia 6600 (2003), Palm Treo650 (2005), iPhone (2007), HTC Hero (2009), Samsung Galaxy Mini (2010), iPad (2010), Samsung Omnia W (2011), Samsung Galaxy Note (2012), iPad Air (2014), Samsung Galaxy Note 3 (2014), OnePlus 2 (2015), Meizu M5 Note (2017), Samsung Note 8 (2017), iPad 6 (2018)...

http://www.everythingaboutebooks.com

Link to comment
Share on other sites

πω πω πολυ μου αρεσε,αυτο που διαβασα!

εγω γεννηθηκα το 1980 στον Κολωνο οπου μενω μεχρι σημερα,

παρολο που η περιοχη ηταν παντα "δυσκολη"πολλα απο αυτα τα εχω ζησει

τωρα τα θυμαμαι και συγκινουμαι.

αν και κοριτσακι τα ποδια μου ηταν μονιμα πληγιασμενα,τι να πρωτοθυμηθω??

το καλυτερο ομως ειναι οτι εχω κρατησει επαφη με τους παιδικους μου φιλους

ισως σε αυτο συμβαλει το οτι μενω απο τοτε που γεννηθηκα στην ιδια περιοχη.

 

 

θυμηθηκα και κατι αλλο που καναμε:

λεγαμε:" παμε για κουδουνια?"και εννοουσαμε να γυρναμε τις πολυκατοικιες να χτυπαμε ολα τα κουδουνια και να φευγουμε σφαιρα.:p :p

«Έφυγα,ψάχνοντας το σήμερα...και χάθηκα....

»

Link to comment
Share on other sites

.

θυμηθηκα και κατι αλλο που καναμε:

λεγαμε:" παμε για κουδουνια?"και εννοουσαμε να γυρναμε τις πολυκατοικιες να χτυπαμε ολα τα κουδουνια και να φευγουμε σφαιρα.:p :p

po re ayto to kaname kai emeis poli fasi eixe,episis oses portes itan anoixtes mpainame stin eisodo tis polikatoikias kai baroysame to koydoyni apo to asanser.kai kserete pos akoygete e!:lol: :lol: :p

Link to comment
Share on other sites

θυμηθηκα και κατι αλλο που καναμε:

λεγαμε:" παμε για κουδουνια?"και εννοουσαμε να γυρναμε τις πολυκατοικιες να χτυπαμε ολα τα κουδουνια και να φευγουμε σφαιρα.:p :p

 

εμεις βαζαμε οδοντογλυφιδες στα κουδουνια και μενανε πατημενα συνεχεια. Ολη η πολυκατοικια στο ποδι κι εμεις σε μια γωνια να χαζευουμε :lol:

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι που είμαι του '90 κάποια από αυτά τα πράγματα τα έχω

ζήσει κυρίως τα καλοκαίρια στο εξωχικό μας στην νότια Κρήτη.

Ευτυχώς που είχα και αυτό γιατί δεν θα ήξερα τι πάνε να πουν

όλα αυτά.

 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πόλεμο με τα αεροβόλα με άλλες ομάδες

καθώς και τις γάτες που έτρωγαν τα μπιλάκια στον ****. Ακόμα,

δεντρόσπιτα δεν φτιάχνατε ποτέ εσείς;;; Εμείς μαζεύαμε κάθε καλοκαίρι

ό,τι παλιατζούρα είχαμε και την βάζαμε σε ένα ''σπιτάκι'' που κάναμε

όλοι μαζί.

 

Επίσης δεν θα ξεχάσω το χωστό, το βουρητό και τους ''στήλους'' (έπρεπε

να τρέξουμε γρήγορα από τον έναν στήλο στον άλλο για να μην μας πιάσει

ο ''εχθρός'', όποιος έπιανε τον άλλο η ομάδα του νικούσε) που έπαιζα

στο δημοτικό σχολείο Ακροπόλεως στην Λευκωσία, εκεί τα παιδιά ήταν

πιο ελεύθερα να γυρνάνε στις γειτονιές παρότι στην Ελλάδα. Στην Κύπρο

έμαθα να παίζω UNO το οποίο είναι πολύ διαδεδομένο εκεί, τη στιγμή που

στην Ελλάδα δεν το ήξεραν.

 

Τέλος, δεν θα ξεχάσω που έβγαζα τα μάτια μου στά gameboy μέχρι

το advance που είχα παίζοντας τι άλλο ΠοΚεΜοΝ!!! ΛοΛ

 

Όντως, ωραίες στιγμές!

:up:

Με την Wind κάνεις πράγματι οικονομία...αφού δεν έχεις ποτέ σήμα, δεν μιλάς, δεν στέλνεις μηνύματα, δεν χρεώνεσαι...

Wind Όσα παίρνει ο άνεμος

Link to comment
Share on other sites

Κάθε εποχή έχει τα δικά της,καλά και κακά.Χαίρομαι που έζησα σχεδόν όλα όσα αναφέρονται στο αρχικό κείμενο,χαίρομαι όμως και αυτα που ζουν τα σημερινά παιδιά αυτής της εποχής.Και όπως πολύ σωστά είπε ο poseidon2004 κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την σημερινή νεολαία για τον τρόπο και τα πλαίσια στα οποία μεγαλώνει καθώς είναι οι μοναδικοί που δεν φταίνε γι αυτό και για το ότι δεν έχουν την δυνατότητα να μεγαλώσουν με τον τρόπο που μεγαλώσαμε εμείς.

Link to comment
Share on other sites

Επίσης δεν θα ξεχάσω το χωστό, το βουρητό και τους ''στήλους'' (έπρεπε να τρέξουμε γρήγορα από τον έναν στήλο στον άλλο για να μην μας πιάσει ο ''εχθρός'', όποιος έπιανε τον άλλο η ομάδα του νικούσε) που έπαιζα στο δημοτικό σχολείο Ακροπόλεως στην Λευκωσία, εκεί τα παιδιά ήταν πιο ελεύθερα να γυρνάνε στις γειτονιές παρότι στην Ελλάδα.

:up:

 

Απόδοση απο Κυπριακή διάλεκτο: κρυφτό, κυνηγητο και (αν δεν κανω λάθος) αμπάριζα. Ρε συ, τετοια κυπριακή διάλεκτο δεν χρησιμοποιώ ούτε γω. :p

NEC DB2000 (1999), Nokia 3210 (2000), EricssonR320s (2001), Ericsson T65 (2002), Nokia 6600 (2003), Palm Treo650 (2005), iPhone (2007), HTC Hero (2009), Samsung Galaxy Mini (2010), iPad (2010), Samsung Omnia W (2011), Samsung Galaxy Note (2012), iPad Air (2014), Samsung Galaxy Note 3 (2014), OnePlus 2 (2015), Meizu M5 Note (2017), Samsung Note 8 (2017), iPad 6 (2018)...

http://www.everythingaboutebooks.com

Link to comment
Share on other sites

po re ayto to kaname kai emeis poli fasi eixe,episis oses portes itan anoixtes mpainame stin eisodo tis polikatoikias kai baroysame to koydoyni apo to asanser.kai kserete pos akoygete e!:lol: :lol: :p

Αυτό το έκανα με μια συμμαθήτρια από τα αγγλικά με την οποία επίσης, όταν τελειώναμε από το μάθημα, κατεβαίναμε στην Αγίου Δημητρίου, πέρναμε από ένα πακετάκι τσίχλες, τις μασούσαμε για λίγο μία-μία και τις κολλούσαμε στις κλειδαριές από τις πόρτες των αυτοκινήτων που ήταν παρκαρισμένα κοντά μας :p :O

http://www.myphone.gr/forum/image.php?type=sigpic&userid=862&dateline=1324629158
Link to comment
Share on other sites

Απόδοση απο Κυπριακή διάλεκτο: κρυφτό, κυνηγητο και (αν δεν κανω λάθος) αμπάριζα. Ρε συ, τετοια κυπριακή διάλεκτο δεν χρησιμοποιώ ούτε γω. :p

 

Και εγώ προσπαθώ να μην την ξεχάσω...

Τέλεια είναι τα κυπριακά!

;)

sorry για το off-topic.

:)

Με την Wind κάνεις πράγματι οικονομία...αφού δεν έχεις ποτέ σήμα, δεν μιλάς, δεν στέλνεις μηνύματα, δεν χρεώνεσαι...

Wind Όσα παίρνει ο άνεμος

Link to comment
Share on other sites

πω πω πολυ μου αρεσε,αυτο που διαβασα!

εγω γεννηθηκα το 1980 στον Κολωνο οπου μενω μεχρι σημερα,

παρολο που η περιοχη ηταν παντα "δυσκολη"πολλα απο αυτα τα εχω ζησει

τωρα τα θυμαμαι και συγκινουμαι.

αν και κοριτσακι τα ποδια μου ηταν μονιμα πληγιασμενα,τι να πρωτοθυμηθω??

το καλυτερο ομως ειναι οτι εχω κρατησει επαφη με τους παιδικους μου φιλους

ισως σε αυτο συμβαλει το οτι μενω απο τοτε που γεννηθηκα στην ιδια περιοχη.

 

 

mona liza

57 η 61? :ninja:

gimme gimme shelter

:ninja:

and i've been putting out the fire with gasoooliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiine

Link to comment
Share on other sites

Νίκο είναι ακριβώς όπως το είπες... με τον καιρό θυμόμαστε μόνο τα καλά... (ευτυχώς προσωπικά αν και πέρασαν τοοοοόσα χρόνια από τότε που τελείωσα το σχολείο, ούτε για μια στιγμή δεν το νοστάλγησα)!

 

Έτσι είναι !Και επειδή μεγάλωσα στην επαρχεία έχω ζήσει αρκετά από αυτά που περιγράφει παρ όλα αυτά διαφωνώ με το άρθρο...κ εγώ σε λίγο χρόνια θα λέω...αχ που είναι οι εποχές που έπαιζα με τις ώρες στο χωράφι 'σπιτάκι' , που κάναμε μονομαχίες ποκεμον στο gameboy κλπ :P

 

Κάθε εποχή έχει τα δικά της,καλά και κακά.Χαίρομαι που έζησα σχεδόν όλα όσα αναφέρονται στο αρχικό κείμενο,χαίρομαι όμως και αυτα που ζουν τα σημερινά παιδιά αυτής της εποχής.Και όπως πολύ σωστά είπε ο poseidon2004 κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει την σημερινή νεολαία για τον τρόπο και τα πλαίσια στα οποία μεγαλώνει καθώς είναι οι μοναδικοί που δεν φταίνε γι αυτό και για το ότι δεν έχουν την δυνατότητα να μεγαλώσουν με τον τρόπο που μεγαλώσαμε εμείς.

 

 

Χαίρομαι που συμφωνείς μαζί μου …η κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά τα οποία καλώς η κακώς δεν αλλάζουν …το θέμα είναι πόσο επιλεκτική μνήμη έχεις

Κυνήγα το λευκό της ζωής σου

Link to comment
Share on other sites

Παιδάκια δεν ξέρω για τους άλλους του '85 πάντως εμείς στην τότε γειτονιά μας και παίζαμε απο το πρωϊ μέχρι και το βράδυ (στην κυριολεξία) και κάναμε βόλτες με τα ποδήλατα συνέχεια απο γειτονιά σε γειτονιά.Ερχόντουσαν όλα τα παιδιά από άλλες γειτονιές στην δική μας (είμασταν πολλά κορίτσια προφανώς γι'αυτό) και παίζαμε,είχαμε φτιάξει και ποδοσφαιρική ομάδα στην οποία ήμουν μαζορέτα παρακαλώ!!! :D

 

Παίζαμε μπουγέλο,μας φώναζαν οι παππούδες της γειτονιάς γιατί κάναμε πολύ φασαρία,φυσικά αυτο δενμας πτοούσε και συνεχίζαμε 3χειρότερα..και πολλά άλλα..

Παρεπιπτόνως το μόνο "ηλεκτρονικό" απ'οτι θυμάμαι παιχνίδι που είχαμε ήταν αυτό με το tetris.Φυσικά και δεν είχαμε Η/Υ.

 

Ωραίες όντως στιγμές.

http://www.eppforum.org/gkr41/eye2.pngΤα μάτια καθρέφτες και φως της ψυχής..
Link to comment
Share on other sites

πω πω πολυ μου αρεσε,αυτο που διαβασα!

εγω γεννηθηκα το 1980 στον Κολωνο οπου μενω μεχρι σημερα,

παρολο που η περιοχη ηταν παντα "δυσκολη"πολλα απο αυτα τα εχω ζησει

τωρα τα θυμαμαι και συγκινουμαι.

αν και κοριτσακι τα ποδια μου ηταν μονιμα πληγιασμενα,τι να πρωτοθυμηθω??

το καλυτερο ομως ειναι οτι εχω κρατησει επαφη με τους παιδικους μου φιλους

ισως σε αυτο συμβαλει το οτι μενω απο τοτε που γεννηθηκα στην ιδια περιοχη.

 

 

mona liza

57 η 61? :ninja:

αν εννοεις το σχολειο 61 δημοτικο στην Παναγιτσα.

 

 

?????αυτο θελεις να πεις ?????

«Έφυγα,ψάχνοντας το σήμερα...και χάθηκα....

»

Link to comment
Share on other sites

BestMan mallon auto to thread prepei na to afierwseis se osous gennithikan meta to '85! :p

Mporei xalara na thewrhthei h genia mou "kakomathimeni" h k "adikimeni", alla k mena mou htrhan polles koines mnimes me kapoion tou '85, enw egw eimai to '89...eixame kapoia stoixeia k kapoia epirroi apo ta "ektakia" otan eimastan "prwtakia"! :p

ta paidia pou genniountai simera, se touto dw ton kosmo pws tha "zhsoun"???

Akomi k oi goneis tous pou exoun zhsei san alithina paidia, dexontai akrita kathe epiteugma tis texnologias k to proothoun akomi k sta paidakia tous!!

Kserete ti einai na shkwnei 10 xronwn paidi, mesa sto lewforio kinito tilefwno?!?!:chair:

 

Egw auto pou den tha ksexasw apo ta pio paidika mou xronia (akomi paidaki eimai :)) einai otan mazuomastan 10 paidia na poume ta kalanta k girnousame dekades geitonies alla epeidi pigainame 10 paidia anarwtiomastan giati den mazeuame polla lefta! :p :p

Episis, den tha ksexasw pote tis voltes me ta podilata k ta skate kathws k tis voutes!(11 rammata exw sto kefali mou :p)

Oso gia to ksulo meta tin mpala einai kati pou exoun zhsei oloi!!! :lol:

[sIGPIC][/sIGPIC]

Luau! If you're hungry for hunk of fat and juicy meat,

Eat my buddie Pumbaa here cuz he is a treat! A hundred dollar dine, a tasty swine, all you gotta do is get in line. Are ya achin'?

Link to comment
Share on other sites

Αχ...Ποδηλατο,κρυφτο και μπαλα....Και τωρα αν εισαι 15,δεν πας σε καφετεριες,δεν εχεις παπι και πολλα αλλα δεν...απλα δεν μετρας...:O

 

Στο θεμα με το κουδονι του ασανσερ,εμεις ειχαμε κατι παρομοιο οπως θα εκαναν και πολλοι πιστευω."Παμε για κουδουνια"!Ετσι λεγαμε!Περναμε σβαρνα τις πολυκατοικιες,χτυπουσαμε τα κουδουνια και μετα δρομοοοο!!!!Φυσοκαλαμα με πλαστελινες αλλο κολλημα αυτο!Επισης οπου ειχε αδεια οικοπεδα φτιαχναμε σπιτια ξυλινα!Τυφλα να εχουν οι τσιγγανοι!!:D :lol:

Για μπαλα δεν το συζητω...Χυμα στο δρομο!Οταν ημουν μικρος η Πετρουπολη δεν ειχε την κινηση και τον κοσμο που ειχε τωρα,οποτε οπου δρομος και γηπεδο!:yahoo:

ΜΑΧ.
Link to comment
Share on other sites

Τις ταπες τις θυμαστε.....20 δραχμες η μια και 80 δραχμες παρακαλω η ''μανα''(ηταν πλαστικη) χωρια το κουτακι για να τις βαζουμε μεσα:lol: :lol: :lol: :lol:

Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου, ή βγες ξανά στο δρόμο της φωτιάς!!

Link to comment
Share on other sites

Το κορυφαιο παιχνιδι για μενα ηταν η μπουκαλα (καταλαβαινετε , ετσι? ;) )

Απο κει και περα μιας και εχω γεννηθει το 72 (παππους) εχω προλαβει τα παρτυ εκτος απο τα σχολεια και τα σπιτια σε ντισκοτεκ (barbarella, boom boom, serenate, κα. ) αλλα και το να παιζω ποδοσφαιρο στο δρομο μεχρι και τα γυαλενια με επαθλο περιοδικα τυπου (αγορι, μπλεκ, μικυ μαους κ.α.)

 

φιλικα

Link to comment
Share on other sites

Φίλοι μου, εγώ είμαι γέννημα 1977, και ότι γράφει το έζησα στο έπακρο. Με το ποδήλατο στο σχολείο (αλήθεια πάνε σήμερα τα παιδιά με ποδήλατο στο σχολείο, φίλε manos_the_greek) χωρίς φόβο να κυκλοφορήσουμε, στις αλάνες παίζοντας ποδόσφαιρο και σχίζοντας χέρια, πόδια, κεφάλια, και όπως λέει στο κείμενο με λίγο ιώδιο (και μερικές φορές και λίγα ράμματα :lol:) επιστρέφαμε στο παιγνίδι. Μετά, στο γυμνάσιο / λύκειο να μαζευτούμε στο σχολείο να παίξουμε basket, να εκτονωθούμε, να πειράξουμε ο ένας τον άλλον, να κάνουμε την πλάκα μας....

NEC DB2000 (1999), Nokia 3210 (2000), EricssonR320s (2001), Ericsson T65 (2002), Nokia 6600 (2003), Palm Treo650 (2005), iPhone (2007), HTC Hero (2009), Samsung Galaxy Mini (2010), iPad (2010), Samsung Omnia W (2011), Samsung Galaxy Note (2012), iPad Air (2014), Samsung Galaxy Note 3 (2014), OnePlus 2 (2015), Meizu M5 Note (2017), Samsung Note 8 (2017), iPad 6 (2018)...

http://www.everythingaboutebooks.com

Link to comment
Share on other sites

Πραγματικα αλλες εποχες και αλλα χρονια.1968 γεννηθηκα και απο τοτε ζω στο δοιηκητηριο Θεσσαλονικης.Ανεμελα χρονια.Θυμαμαι τον εαυτο μου 14-15 χρονων να γυρναω στα κακοφημα μερη τις πολης και να μην νοιωθω φοβο ενω τωρα κοντευω να κλεισω τα 40 και οταν γυρναω σπιτι αργα βραδυ ριχνω και μια ματια πισω μου.Για οσους απο εδω μεσα εχουνε ζησει σε αυτη την περιοχη θυμουνται ποσο ηρεμα ητανε τα πραγματα τοτε και ποσο ησυχα.Ενω τωρα με ολα αυτα τα αποβρασματα που εχουνε μαζευτει απο διαφορες χωρες γιατι καποιοι ετσι θελουνε και τους συμφερει και γιατι και εμεις οι ιδιοι σε ενα σημειο εχουμε καποια ευθηνη τα πραγματα ειναι πολυ αγρια και επικινδυνα.Και αν βιαστει καποιος να με πει ρατσιστη τοτε ειμαι και τιμη μου και καμαρι μου.Για να μην βγω ομως εκτος θεματος μπορει να γινει κουβεντα πανω σε αυτο το θεμα καπου αλλου.Πως να ξεχασω τις φυλακες στην κασανδρου που ειχανε γινει χωρος παιχνιδιου και οχι μονο.Η τα μαρμαρα του δοιηκητηριου στο οποιο τρωγαμε τα γονατα μας και οχι μονο παιζοντας μπαλα.Σχεδον καθε μερα περναω απο εκει και ραγιζει η καρδια μου βλεποντας πως το καταντησαν καποιοι που θελουνε να ονομαζονται <<αρχαιολογοι>>.Πολλες αναμνησεις φερνει στο μυαλο αυτη η πολη και πολλα θα μπορουσα να γραψω ακομα αλλα νομιζω πως ηδη εχω ξεφυγει σε μεγεθος οποτε ισως καποια αλλη φορα.Οσον αφορα το αρχικο κειμενο για το οποιο γινεται αυτη η σηζητηση ειμαι σχεδον σιγουρος οτι ειναι κειμενο του Κωστα Καββαθα εκδοτη των 4τροχων σε καποιον αντιλογο μεσα απο το περιοδικο και χρονολογικα ο τιτλος αναφερεται πιο παλια απο το 1984.Αν βρω ορεξη θα ψαξω να το βρω για να το σιγουρεψω.

[sIGPIC][/sIGPIC]

The only time I'm easy's when I'm Killed by death.

Link to comment
Share on other sites

Telika mono osoi gennithikan prin to '85 ezhsan ta party..

Exete paei simera se party?!?!?Xeneraaaa...

[sIGPIC][/sIGPIC]

Luau! If you're hungry for hunk of fat and juicy meat,

Eat my buddie Pumbaa here cuz he is a treat! A hundred dollar dine, a tasty swine, all you gotta do is get in line. Are ya achin'?

Link to comment
Share on other sites

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

 

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

 

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως

κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

 

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με

ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να

βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

 

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους

φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους

γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο!

Πώς τα καταφέραμε;

 

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να

συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

 

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

 

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά

μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

 

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

 

 

το κειμενο αυτο μας το βαλανε για εκθεση χθες...2 λυκειου...

τοσο καιρο εβλεπα αυτο thread αλλα δεν εμπαινα...

μολις ειδα αυτο το κειμενο τα παιξα...

καλα εγραψα ομως.:D

Link to comment
Share on other sites

Τι εννοεις ΙρονΜειντεν? Οτι σας εβαλε ολη την παραπανω παραγραφο ως θεμα ο καθηγητης για εκθεση? Ωραιος ο καθηγητης.... :D ("Που να καθομαι να ψαχνω θεμα τωρα?....") :p
No Rest for the Wicked
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

 Κοινοποίηση


×
×
  • Create New...