Jump to content

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985


BestMan
 Κοινοποίηση

Recommended Posts

Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι... Συμπληρώστε με ο,τι σας έρχεται στο κεφάλι.

 

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

 

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

 

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως

κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

 

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με

ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να

βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

 

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους

φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους

γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο!

Πώς τα καταφέραμε;

 

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να

συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

 

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

 

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά

μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

 

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

NEC DB2000 (1999), Nokia 3210 (2000), EricssonR320s (2001), Ericsson T65 (2002), Nokia 6600 (2003), Palm Treo650 (2005), iPhone (2007), HTC Hero (2009), Samsung Galaxy Mini (2010), iPad (2010), Samsung Omnia W (2011), Samsung Galaxy Note (2012), iPad Air (2014), Samsung Galaxy Note 3 (2014), OnePlus 2 (2015), Meizu M5 Note (2017), Samsung Note 8 (2017), iPad 6 (2018)...

http://www.everythingaboutebooks.com

Link to comment
Share on other sites

  • Απαντήσεις 264
  • Δημιουργία
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοφιλείς μέρες

Top Posters In This Topic

Να ξερες πόσα πράγματα μου έφερες στο μυαλό... καταστάσεις που τις είχα ξεχάσει για τα καλά...
http://www.myphone.gr/forum/image.php?type=sigpic&userid=862&dateline=1324629158
Link to comment
Share on other sites

εγω ειμαι ακριβως το '85 και ανατριχιασα!

κι ομως....αυτο ηταν ζωη...

να φερεσαι σαν παιδι.... :cry:

Never Give Up:!:

Join friend!

Link to comment
Share on other sites

Και όχι μόνο σε σένα φίλε Πέτρο... Όλα αυτά τα ζήσαμε κανονικότατα... Και προσθέτω:

 

Δεν είχαμε κλιματισμό στο σπίτι, ούτε και στο αυτοκίνητο, και παρόλα αυτά επιβιώσαμε χωρίς γκρίνιες.

Επίσης περιμέναμε μέχρι τις 5 το απόγευμα κάθε μέρα να δούμε 1 ώρα παιδικό πρόγραμμα στο μοναδικό (στην Κύπρο) κανάλι χωρίς βιά (Λόλεκ & Μπόλεκ, Mickey&Donald,, Tom & Jerry, Bugs Bunny κλπ)

NEC DB2000 (1999), Nokia 3210 (2000), EricssonR320s (2001), Ericsson T65 (2002), Nokia 6600 (2003), Palm Treo650 (2005), iPhone (2007), HTC Hero (2009), Samsung Galaxy Mini (2010), iPad (2010), Samsung Omnia W (2011), Samsung Galaxy Note (2012), iPad Air (2014), Samsung Galaxy Note 3 (2014), OnePlus 2 (2015), Meizu M5 Note (2017), Samsung Note 8 (2017), iPad 6 (2018)...

http://www.everythingaboutebooks.com

Link to comment
Share on other sites

δε ξερω αν το προλαβατε πολλοι η αν το συνηθιζατε στην οικογενεια σας,αλλα εγω θυμαμαι καθε κυριακη στο μεσημεριανο τραπεζι να ακουμε ραδιοφωνο..η τηλεοραση τοτε ειχε 2-3 καναλια μονο...

ααααχ..ωραιες εποχες

τον χ-μαν τον θυμαστε?

:love:Μη με αγγίζεις....Κάνω *ΤΖΙΖ*
Link to comment
Share on other sites

Ωραιο κειμενο. Μου θυμισε τον παππου μου που ελεγε ιστοριες για την αλβανια. Ο συγγραφεας βεβαια (οπως και ο παππους μου) φουσκωνει καποια πραγματα. Δεν ξερω ποσα παιδακια που γεννηθηκαν το 84 στην αθηνα δεν ειχαν nintendo και ποσα κυνηγουσαν σαυρες στην καλλιθεα και το παγκρατι. Δεν ξερω ποσοι απο την γενια του 83 εκαναν ωτοστοπ στην συγγρου και την κηφισιας.

Ειδικα το τελος του και η αποστροφη του για τους 'παλιους'... τρελλο γελιο.

 

Φιλικη συμβουλη... Μην βιαζεστε να μεγαλωσετε και να εχετε αναμνησεις...

Link to comment
Share on other sites

Και όχι μόνο σε σένα φίλε Πέτρο... Όλα αυτά τα ζήσαμε κανονικότατα... Και προσθέτω:

 

Δεν είχαμε κλιματισμό στο σπίτι, ούτε και στο αυτοκίνητο, και παρόλα αυτά επιβιώσαμε χωρίς γκρίνιες.

Επίσης περιμέναμε μέχρι τις 5 το απόγευμα κάθε μέρα να δούμε 1 ώρα παιδικό πρόγραμμα στο μοναδικό (στην Κύπρο) κανάλι χωρίς βιά (Λόλεκ & Μπόλεκ, Mickey&Donald,, Tom & Jerry, Bugs Bunny κλπ)

Ε και δω μη φανταστείς. 2 είχαμε! Την ΕΡΤ1 και την ΕΡΤ2 (τέως ΥΕΝΕΔ)...

http://www.myphone.gr/forum/image.php?type=sigpic&userid=862&dateline=1324629158
Link to comment
Share on other sites

!!!! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!!

 

Σε αυτόν που έγραψε το πρώτο ποστ με τις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων, πραγματικά φαντάζει απίστευτο αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό.

 

Κακούργοι "ανθρωποφάγοι" τι κάνουμε στον κόσμο μας , και ακόμα δεν είδαμε τίποτα.

Link to comment
Share on other sites

Ωραιο κειμενο. Μου θυμισε τον παππου μου που ελεγε ιστοριες για την αλβανια. Ο συγγραφεας βεβαια (οπως και ο παππους μου) φουσκωνει καποια πραγματα. Δεν ξερω ποσα παιδακια που γεννηθηκαν το 84 στην αθηνα δεν ειχαν nintendo και ποσα κυνηγουσαν σαυρες στην καλλιθεα και το παγκρατι. Δεν ξερω ποσοι απο την γενια του 83 εκαναν ωτοστοπ στην συγγρου και την κηφισιας.

Ειδικα το τελος του και η αποστροφη του για τους 'παλιους'... τρελλο γελιο.

 

Φιλικη συμβουλη... Μην βιαζεστε να μεγαλωσετε και να εχετε αναμνησεις...

 

Σωστός. Μα έλεος, είμαι γεννημένος το 81 και μου έστειλαν αυτό το mail χτες και ένιωσα σαν να ήμουν 50 τουλάχιστον.

Και όλη αυτή η ωραιοποίηση του παρελθόντος... :wacko: Κι εγώ έχω ωραίες αναμνήσεις από παιδί (επειδή ήμουν παιδί, αυτονόητο θα νόμιζε κανείς) αλλά δεν έχω πάρει σβάρνα ακόμη τα δεκάχρονα να τους λέω πόσο καλύτερα ήταν τότε.

-Candygram.

-Candygram, my foot. You get out of here before I call the police. You're the shark, and you know it.

-Wait. I-I'm only a dolphin, ma'am.

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξερω ποσα παιδακια που γεννηθηκαν το 84 στην αθηνα δεν ειχαν nintendo και ποσα κυνηγουσαν σαυρες στην καλλιθεα και το παγκρατι.

Αυτό σκεφτόμουν και εγώ. Οτι έχει διαφορά η ζωή σε μεγάλη πολή σε σχέση με επαρχία.

Εγώ σχεδόν όλα από αυτά που γράφει ο συγγραφέας είχα τη χαρά να τα ζήσω, αν και είμαι στο όριο, γεννημένος το 84.

Όλα αυτά όμως σε ένα χωριό 5000 κατοίκων όπου η ζωή είναι πολύ διαφορετική.

Ωραίες αναμνήσεις πάντως. Τα είχα ξεχάσει εδώ στη Θεσ/νίκη...:O

Link to comment
Share on other sites

Φίλε Marvin δεν πρόκειται για ωραιοποίηση του παρελθόντος αλλά για ένα διαφορετικό τρόπο ζωής ποιό ανέμελο με άλλες αξίες και πολλές διαφορές, που καλώς ή κακώς δεν υπάρχουν σήμερα.

 

Και για να σε προλάβω δεν λέω ότι όλα ήταν ρόδινα τότε άλλα δεν ήταν και όπως σήμερα βλέπε πρόσφατα εγκλήματα στην Βέροια , αμέρικα γίναμε.

Link to comment
Share on other sites

Και γω σε πόλη μεγάλωσα, αλλά το ποδόσφαιρο, τα σχισμένα κεφάλια, χέρια και πόδια, οι βόλτες και τα θεαματικά με τα ποδήλατα στις αλάνες κοκ, ήταν στην ημερήσια διάταξη. Υπολογιστές; Στα 15 είχαμε το πρώτο αξιοπρεπές PC και το πρώτο GameBoy (τα οποία φυσικά ήταν πανάκριβα). Τα ηλεκτρονικά τσέπης με το 1 παιγνίδι το καθένα της CASIO , όπου στια κατασκηνώσεις οσοι μπορούσαν έπαιρναν το δικό τους και δανειζόμαστε από τους άλλους, πόσοι από τους νεότερους τα προλάβανε (τουλάχιστον 5 χρόνια πριν το GB)

NEC DB2000 (1999), Nokia 3210 (2000), EricssonR320s (2001), Ericsson T65 (2002), Nokia 6600 (2003), Palm Treo650 (2005), iPhone (2007), HTC Hero (2009), Samsung Galaxy Mini (2010), iPad (2010), Samsung Omnia W (2011), Samsung Galaxy Note (2012), iPad Air (2014), Samsung Galaxy Note 3 (2014), OnePlus 2 (2015), Meizu M5 Note (2017), Samsung Note 8 (2017), iPad 6 (2018)...

http://www.everythingaboutebooks.com

Link to comment
Share on other sites

Αυτό σκεφτόμουν και εγώ. Οτι έχει διαφορά η ζωή σε μεγάλη πολή σε σχέση με επαρχία.

Εγώ σχεδόν όλα από αυτά που γράφει ο συγγραφέας είχα τη χαρά να τα ζήσω, αν και είμαι στο όριο, γεννημένος το 84.

Όλα αυτά όμως σε ένα χωριό 5000 κατοίκων όπου η ζωή είναι πολύ διαφορετική.

Ωραίες αναμνήσεις πάντως. Τα είχα ξεχάσει εδώ στη Θεσ/νίκη...:O

Και στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης έτσι ήταν πριν αρκετά χρόνια... Σαν μια μικρή πόλη, όπου οι γείτονες γνώριζαν ο ένας τον άλλον.

http://www.myphone.gr/forum/image.php?type=sigpic&userid=862&dateline=1324629158
Link to comment
Share on other sites

Πανάθεμά σε μου θύμισες τα παιδικά μου χρόνια. Του 78 είμαι εγώ και δεκαετία του 80 ήμουνα ένα μικρό μπογαλάκι στο δημοτικό. Όχι και ευτυχισμένα χρόνια αλλά πάνω κάτω τα έκανα αυτά που περιέγραψες.

Θυμάμαι κάθε Σάββατο πήγαινα στην φίλη μου την Σοφία που είχε διώροφο σπίτι ανεβαίναμε στην ταράτσα με μια λεκάνη νερό με σαπουνάδα και όποιος περάσει απο κάτω, έριχνε και ένα λουσιματάκι. Ή πηγαίναμε στο μινι μάρκετ της γειτονιάς και ταράζαμε είτε τις big babol είτε κάτι αυτοκόλλητα bibi bo αν θυμάμαι καλά ή candy candy. Και thundercats στην τηλεόραση. Παρακάλια απίστευτα στην μάνα μου να με αφήσει να κοιμηθώ Σάββατο βράδυ στην φίλη μου. Σκοινάκι στο σχολείο και απίστευτα πειράγματα απο τα παιδιά επειδή ήμουν παχουλή. Έδερνα και τα αγόρια στο δημοτικό έως ότου φωνάξανε την μάνα μου και με πήγανε στην διεθύντρια. Εγώ η μάνα μου και η διευθύντρια στο κέντρο και τα παιδιά της τάξης μου σε έναν κύκλο γύρω απο εμάς. Και πετάγεται ένα αγοράκι και λέει Ναι κυρία η τάδε μας δέρνει και πονάμε. Και να γυρνάω εγώ και να του ψυθιρίζω με σένα θα τα πούμε στο διάλλειμα. αχαχαχααχ

κλασσικές στιγμές...

Namaste!
Link to comment
Share on other sites

...Τα ηλεκτρονικά τσέπης με το 1 παιγνίδι το καθένα της CASIO ...

 

TIGER legotan ayta!

So this is how liberty dies, with thunderous applause
Link to comment
Share on other sites

Υπήρχαν πολλές παραλλαγές αυτών, όπως και πολλές εταιρείες που κατασκεύαζαν τέτοιες συσκευές (Tiger, Casio, Nintendo κ.α.)

NEC DB2000 (1999), Nokia 3210 (2000), EricssonR320s (2001), Ericsson T65 (2002), Nokia 6600 (2003), Palm Treo650 (2005), iPhone (2007), HTC Hero (2009), Samsung Galaxy Mini (2010), iPad (2010), Samsung Omnia W (2011), Samsung Galaxy Note (2012), iPad Air (2014), Samsung Galaxy Note 3 (2014), OnePlus 2 (2015), Meizu M5 Note (2017), Samsung Note 8 (2017), iPad 6 (2018)...

http://www.everythingaboutebooks.com

Link to comment
Share on other sites

Αν και το κείμενο έχει μια - μικρή - δόση υπερβολής, ναι, τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ωραίες εποχές... :up:
Link to comment
Share on other sites

καλες εποχες ακομη και τωρα μερικες φορες παιζαμε αμπαριζα και γελαγαμε ηταν η καλυτερη εποχη μου τοτε κοπελιτσες κλεβαμε κοκα κολα απο τον περιπτερα και μετα του αφηναμε τα λεφτα στο σπιτι του :p ειχαμε παρει μερικες φορες καφασια και τα ειχαμε αφησει ολα σπιτι του χωρις να ανοιξουμε τιποτα ετσι για χαβαλε καναμε αγωνες με μικρα αμαξια και οποιος εχανε τα ζηταγε στην πιο κουκλα της γειτονας καθομασταν εξω με τους γονεις μας τα βραδια μιλαγαμε καναμε βολτες νυχτα με τις κοπελες και κανεις δεν ειχε προβλημα μεχρι απο οταν ακουσαμε τα πρωτα κρουσματα δολοφονιων απο την μερα που ανοιξαν τα καταραμενα συνορα..
Link to comment
Share on other sites

Το κειμενο περιγράφει την ζωή στο χωρίο κι έτσι ακριβώς ήταν.Παιδί του 84 τα έζησα όλα τα παραπανω.Οι της πόλης δε τα ζήσατε όλα.

 

Περιμέναμε πως και πως το καλοκαίρι να ρθουνε οι φιλοι μας απο την Θεσσαλονίκη που είχαμε να τους δούμε έναν χρόνο ακριβώς.Φέρνανε μαζί τους το θρυλικο NES και το μοναδικό gameboy.Παίζαμε τον Πύργο των φαντασμάτων και την Γαλέρα στην πλατεία έτσι πριν παμε για μπάνιο.Τ απόγευμα στο δημοτικό για ποδόσφαιρο με τους "ξένους"...έτσι τους λέγαμε τους Θεσσαλονικείς γιατι μας αποκαλούσαν λέτσους επειδή ήμασταν μεσ τα χώματα όλη μερα.Άλλες φορές πηγαίναμε στην οικοδομη και πηδούσαμε απ τον πρώτο σε μια στοιβα χώμα...μερικοί καταλήγαν στον ασβέστη.Άλλοι τρέχανε στον ταρζάν...κάτι αυτοσσχέδιο για να αιωρούμαστε στα δέντρα..

Πλησιάζει Σεπτέμβρης..εποχή για ροδια,σύκα και μήλα...και ποιον δεν κατακλέψαμε τότε..οργώναμε τα χωράφια με τα ποδήλατα και μας επερνε καταπόδι και κανάς σκύλος.

Ερχόταν χειμώνας..μέναμε μόνο τα παιδια του χωριού.Κάθε μέρα στις 4 χωρίς τηλεφωνικές συννενοήσεις όλο και καποιον θα βρισκες στην πλατεία...το δημοτικό δε φουλ απο κόσμο..παίζαμε μπάλα και με τα ποδήλατα κάναμε πετάγματα.Παρασκευή βράδυ είχαμε το ελευθερο να κάτσουμε ως τις 12 έξω..πικο πίκο,κρυφτοκυνηγητό και τζαμί ωσπού να βγει καμιά θεια να μας κράξει που φωνάζουμε...Πάσχα κιόλας.Οι φίλοι μας απο Θεσσαλονίκη πάλι εδώ.Μ Βδομάδα και με τα τρακτέρ τρέχαμε να μαζέψουμε κλαδιά για να κάνουμε τον φανό,εκεί καίγαιμε τον Ιούδα το Μ.Σάββατο.Σημαδιάκες μέρες μιας και τότε ανοιγανε και τα ηλεκτρονικά.Τρέχαμε να δούμε τι καινούριο παιχνίδι φέρανε ή άμα τα σκορ μας είναι ακόμη εκεί απο πέρσι.Περνάνε οι μέρες..πάλι καλοκαίρι!

http://www.miui.gr Τα πάντα για τις MIUI ROMs αλλά και ελληνική μετάφραση!

 

Μέγιστο μέγεθος εικόνας υπογραφής 420x150 pixels και 16KBytes.

Link to comment
Share on other sites

μας εδεινε χαρτζιλικι ο πατερας 500 δρχ και περναγαμε μια μερα με τα παντα.

αφηναμε το ποδηλατο οπου να ηταν και το βρισκαμε στην θεση του.

περνουσαμε με τις ωρες στα ηλεκτρονικα και με 100 δρχ πιαναμε το wonder boy και δεν το αφηναμε αν δεν το τερματιζαμε.

 

Υ.Γ.εμενα παντως μου εχει λειψει το περιοδικο ΒΑΒΟΥΡΑ..:) το θυμαστε?

[sIGPIC][/sIGPIC]
Link to comment
Share on other sites

Το βαβουρα, αν και εγω ειμαι του 88, ηταν πολυ παρακμη......:lol: :lol: :lol: :lol: Κατι κουφα αστεια που ομως τα διαβαζαμε και γελαγαμε, αληθεια πως γινοταν αυτο?????:wacko: :wacko: :wacko:

Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου, ή βγες ξανά στο δρόμο της φωτιάς!!

Link to comment
Share on other sites

μας εδεινε χαρτζιλικι ο πατερας 500 δρχ και περναγαμε μια μερα με τα παντα.

αφηναμε το ποδηλατο οπου να ηταν και το βρισκαμε στην θεση του.

περνουσαμε με τις ωρες στα ηλεκτρονικα και με 100 δρχ πιαναμε το wonder boy και δεν το αφηναμε αν δεν το τερματιζαμε.

 

Υ.Γ.εμενα παντως μου εχει λειψει το περιοδικο ΒΑΒΟΥΡΑ..:) το θυμαστε?

500 δραχμες πολλες ηταν για τοτε βρε..

θυμαμαι η εφημεριδα ειχε 80 δρχ,το κουλουρι 30,και τσιχλες με ενα ταλιρο

:love:Μη με αγγίζεις....Κάνω *ΤΖΙΖ*
Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω από που το έχετε κατεβάσει όλοι αλλά επειδή το έχω διαβάσει σε 2-3 fora, ξεκίνησε ως "Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980" και τελικά έχει φτάσει στο 85....

 

Πάρτε μια απόφαση επιτέλους!! :D

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

 Κοινοποίηση


×
×
  • Create New...