DesertSMisSRaiN

Το πραγματικά τραγικό είναι η κατάσταση στην οποία έρχονται οι εργαζόμενοι. Να περιμένουν να πάρουν τα λεφτά που έχουν δουλέψει μήνες μετά, να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται στην ώρα τους, να μην ξέρουν αν τον επόμενο μήνα θα έχουν δουλειά κτλ. Για τις ίδιες τις εφημερίδες (δηλαδή τους Ομίλους), η κατάσταση δεν ήρθε ξαφνικά και γι'αυτό δεν τους λυπάμαι καθόλου. Οι εκδοτικοί οίκοι είτε είναι εφημερίδων, είτε είναι βιβλίων είτε περιοδικών, έχουν μια απίστευτη δυσκολία προσαρμογής στις αλλαγές. Αρνούνται πεισματικά να αλλάξουν με την εξέλιξη της τενχνολογίας ακόμα και όταν έχουν όλα τα σημάδια της αλλαγής έτοιμα από αντίστοιχους και πολύ μεγαλύτερους ομίλους του εξωτερικού. Αυτή η - σχεδόν - έπραση των εφημερίδων και των βιβλίων που αρνούνται να εκσυγχρονιστούν και να ποντάρουν στις ηλεκτρονικές εκδόσεις και τα sites με συνδρομή, θα κοστίσει ακριβά και στα ίδια αλλά, δυστυχώς, και στους εργαζομένους τους. Και εμένα μου αρέσει να διαβάζω σε χαρτί. Είμαι παιδί των 90s και τα ηλεκτρονικά βιβλία ή τα sites των εφημερίδων δε με τραβάνε όσο τα χάρτινα. Άλλο όμως είναι το τι μου αρέσει εμένα και άλλο το τι θέλει ο κόσμος.

Με το ότι θεώρησαν τη λέξη κακή και και της έβαλαν μπιπ

Έτυχε να το πετύχω και εγώ σήμερα. Είχαν βάλει μπιπ στη λέξη "λεσβία". Πέθανα στο γέλιο :lol::lol:

Τότε δε θα ήταν το Τι Ψυχή. Η βασική ιστορία θα μπορούσε και πάλι να ειπωθεί, αλλά χωρίς τους γύρω χαρακτήρες και τις ατάκες τους δε θα είχε γέλιο, θα ήταν δραματική σειρά. Όλες οι σειρές του Ρήγα πάντα στηρίζονταν στις ατάκες, όχι τόσο στην υπόθεση (μερικές φορές δεν έβγαζε καν νόημα η υπόθεση).

Λυπάμαι που στο χαλάω, αλλά το Τι Ψυχή δε θα γινόταν σήμερα. Δεν υπάρχουν budget για σειρές με εξωτερικά γυρίσματα, δεν υπάρχει ούτε καν το κανάλι που το έκανε (τυπικά υπάρχει, αλλά δεν...) Άσε που και να υπήρχαν και τα δύο, τα τελευταία χρόνια ο Ρήγας έχει στερέψει λίγο απο ιδέες και ατάκες. Επίσης, το Τι Ψυχή είχε τέτοιο χιούμορ που κόλλαγε σε εκείνη την περίοδο της Ελλάδας και σήμερα θα ήταν άκυρο. Οι περισσότεροι ρόλοι δε θα είχαν ενδιαφέρον σήμερα, π.χ. ο παπάς είχε ενδιαφέρον λόγω Χριστόδουλου και ταυτοτήτων (που δεν υπάρχουν ως θέματα σήμερα), το κουτσομπολίστικο περιοδικό είχε πλάκα εκείνη τη "Χρυσή" εποχή της τηλεόρασης που έψαχναν μέχρι και τα σκουπίδια των επωνύμων αλλά σήμερα δεν έχει ενδιαφέρον και πολλά άλλα. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε. Καλό θα ήταν να είχε συνεχιστεί εκείνη την εποχή. Ενδεχομένως να ήταν και μία από τις καλύτερες στιγμές της τηλεόρασης. Σήμερα δεν έχει νόημα.

Γίνεται πρώτα να σκοτώσει αυτόν τον αδύνατο τύπο με το καμμένο πρόσωπο και τη γυναίκα του-γκόμενα του Νιγκαν; Καταλαβαίνω ότι προσπαθούν να χτίσουν το πόσο κακός είναι ο Νίγκαν (αν και δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζεται κάτι τέτοιο, μετά την πρεμιέρα της σεζόν). Ενδεχομένως, να τους προορίζουν για "προδότες" που θα βοηθήσουν το Ρικ και την ομάδα να νικήσουν το Νίγκαν, αλλά η ιστορία τους είναι πιο βαρετή και από το θάνατο.

Sorry ρε παιδιά, δεν έχω την πρόθεση να χαλάσω τη διασκέδαση κανενός, αλλά όλοι εσείς που λέτε πόσο ενδιαφέρον ήταν το επεισόδιο και πόσο σημαντικό ήταν για την εξέλιξη και οι άλλοι που στο προηγούμενο επεισόδιο κααααπως λίγο ξέφυγε από τα ίδια και τα ίδια και το βρήκατε βαρετό, μια ερώτηση μπορώ; Αυτό που από τα 7 επεισόδια της σεζόν, όποτε έχει εμφανιστεί ο Νίγκαν, κάθε φορά βγάζει ατέλειωτα λογίδρια που μερικές φορές δεν έχουν και ιδιαίτερη λογική ή συνοχή και ταυτόχρονα τραβαααααανε σε όλο το επεισόδιο, παίρνει κάποιον, του λέει κουφά για τη lucille και μετά τον γυρναει από εδώ και από εκεί και του λέει πίπ...εεε... του ασκεί 'ψυχολογική πίεση', εσάς όλο αυτό σας φαίνεται ενδιαφέρον;

Το θέμα μπορεί από μόνο του να είναι λίγο βαρύ για κάποιους, αλλά δεν είναι και τόσο τιγκα δραματική όσο φαντάζεται κανείς. Σε κάθε περίπτωση, είναι μια εξαιρετική σειρά. Και χωρίς να θέλω να προσβάλλω κανέναν, γιατί και εγώ φυσικά έχω παρακολουθήσει χαζές ελληνικές σειρές, πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε αν τηλεόραση που θέλουμε θα είναι αποκλειστικά σαχλαμάρες για να περνάει η ώρα (επιπέδου Κωνσταντίνου & Ελένης-Ταμάμ κτλ.) ή αν θέλουμε και πράγματα που να θίγουν σημαντικά κοινωνικά θέματα τα οποία ξεφεύγουν λιγάκι από το μόνιμο ελληνικό μοτίβο "ποιος κεράτωσε ποιον". Δε μπορούμε και να γκρινιάζουμε για το χάλι της ελληνικής τηλεόρασης και να μη θέλουμε να δώσουμε ευκαιρίες σε νέες ιδέες.

Η καλύτερη σειρά - μακράν όμως - είναι το Η Λέξη Που Δε Λες. Εξαιρετική σκηνοθεσία, εκπληκτική φωτογραφία, ένα σενάριο με ενδιάφερον και θέμα ταμπού για την Ελλάδα Οι δε ερμηνείες από τους ηθοποιούς είναι άριστες και κυρίως φυσικές, πράγμα σπάνιο στην Ελλάδα όπου 80% των ηθοποιών όταν παίζει σε δραματική σειρά νομίζει ότι ανεβάζει τουλάχιστον τραγωδία στην Επίδαυρο.

Του Αθερίδη. Νομίζω παίζει η κόρη του.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα της γνώμης του... Αλλά για όνομα του Θεού κάπου...

Oι Σαββατογεννημένες ήταν εξαιρετική δουλειά, με πάρα πολύ καλούς ηθοποιούς και έξυπνο σενάριο. Ακόμα και αν δεν έκανε την επιτυχία του Παρα 5, ήταν μία από τις καλύτερες ποιοτικά δουλειές μετά το 2000. Το Παρα 5, λόγω της επιτυχίας του, ίσως να τράβηξε παραπάνω απ'όσο έπρεπε και δε μπορώ να πω ότι όλο το cast ήταν εξαιρετικό (η Λάμπρη δε νομίζω πως είναι ιδιαίτερα καλή ηθοποιός, για παράδειγμα). Η Εθνική Ελλάδος είχε επίσης προβλήματα με το casting - η ερμηνεία της Παπουτσάκη δεν ήταν και η καλύτερη. Επίσης είχε, κατά την προσωπική μου άποψη, το πρόβλημα ότι ήθελε να "χωρέσει" όλα τα κοινωνικά θέματα που ήθελε να θίξει ο Καπουτζίδης σε μία σειρά και αυτό την έκανε κάπως υπερβολική. Ώρες ώρες τα επεισόδια ήταν σα μεγάλες διαφημίσεις ενάντια στο ρατσισμό, την ομοφοβία, το σεξισμό κτλ και λιγότερο σαν επεισόδια σειράς. Αυτό πάντως που αναγνωρίζω στον Καπουτζίδη είναι ότι έχει καταφέρει να κάνει επιτυχία χωρίς ποτέ να καταφύγει στην εύκολη λύση, που είναι το χυδαίο. Είναι εύκολο να βγάλεις γέλιο όταν όλοι βρίζουν και τα πάντα κινούνται γύρω από το σεξ - είναι τέτοια η ιδιοσυγκρασία μας ως χώρα που γελάμε πολύ με τέτοια θέματα. Όχι ότι έχω πρόβλημα όταν βρίζουν ή όλα κινούνται γύρω από το σεξ, απλά είναι δύσκολο μια σειρά να γίνει επιτυχία όταν αυτά δεν είναι βασικά χαρακτηριστικά της. Οι σειρές του Καπουτζίδη έχουν πάντα μία παιδικότητα.

Ναι αυτόν. Ο άλλος δεν πέθανε ήδη; Επίσης, αυτός ο Άαρον δεν ήταν στο πρώτο επεισόδιο στη φάση με τον Nιγκαν που την είχε δει Σχιζοφρενής δολοφόνος με το ρόπαλο;

Από την Alexandria ήταν αυτοί.

Με την ευκαιρία της ημέρας (5/11), προτείνω σε όσου δεν την έχουν ήδη δει να δουν και -ακόμα καλύτερα- να διαβάσουν το V for Vendetta Τα μηνυμάτα της ταινίας είναι πανανθρώπινα και πάντα επίκαιρα.

Μπορεί. Αν και είναι εξίσου πιθανό, αφού δεν είναι όντως τρελός αλλά το παίζει, να συνειδητοποιεί ότι - πέρα απ'ότι λέει στους δικούς του για Βασίλεια, ειρήνη κτλ - θα χρειαστεί ανθρώπους που ξέρουν να μάχονται όταν αναπόφευκτα συγκρουστούν με τους Saviors.

Η σειρά όντως, από τη 2η-3η σεζόν της δεν εστιάζει στα ζόμπι Έχει πάρα πολλές φορές ασχοληθεί με θέματα που έχουν πολύ ενδιαφέρον (τουλάχιστον για εμένα, δεν ξέρω αν είναι λόγω επαγγελματικού ενδιαφέροντος) όπως η υπακοή στην εξουσία, η συμμόρφωση, η ψυχολογία της μάζας και πολλές άλλες πτυχές της κοινωνικής ψυχολογίας. Και όλη αυτή η καταστροφή του πολιτισμού γίνεται φυσικά ακόμα πιο ενδιαφέρουσα με τη διαρκή απειλή των ζόμπι. Ή, με μία φράση, τα ζόμπι είναι πλέον το ορεκτικό, όχι το κυρίως πιάτο. Όχι όμως ότι η σειρά δε σε είχε προϊδεάσει ότι πάει προς τα εκεί: Δύο (για να μην πω τρεις) σεζόν βασικός αντίπαλος ήταν τα ζόμπι και κάθε σκηνή είχε και ζόμπι. Δε λέω πως θα έπρεπε ντε και καλά να συνεχίσει έτσι, για την ακρίβεια το προτιμώ που δε συνέχισε έτσι, αλλά όντως είχε ξεκινήσει τίγκα στο ζόμπι. Ωστόσο, δε μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται να μη βλέπεις ότι υπάρχει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Κάθε σεζόν ξεκινάει έχοντας να αντιμετωπίσουν μια άλλη ομάδα, η οποία πάντα έχει έναν "ιδιαίτερο" αρχηγό και την οποία στο τέλος πάντα νικούν οι ήρωες που παρακολουθούμε, όσο οργανωμένη και δυνατή και αν είναι.

Καλα, δε διαφωνώ ότι η σειρά κάνει τα ίδια και τα ίδια όλη την ώρα αλλά το supernatural πού το είδες; (εκτός και αν αναφέρεσαι στη σειρά Supernatural και όχι σε υπερφυσικές καταστάσεις, την οποία δε βλέπω και δεν ξέρω αν κάνει και αυτή τα ίδια και τα ίδια) Το έχω ξαναπεί. Σε μία σειρά που επαναλαμβάνει σαν υπόθεση το ίδιο τροπάριο εδώ και 4 σεζόν, η μοναδική ουσιαστικά εξέλιξηη που υπάρχει είναι η Carol ως χαρακτήρας. Τώρα βέβαια, να πω ότι έχω καταλάβει γιατί θέλει να φύγει, δεν το έχω καταλάβει.

10 φορές καλύτερο από την πρεμιέρα. Ανάπτυξη χαρακτήρων, δράση, νέοι χαρακτήρες. Τα καλύτερα επεισόδια στις 7 σεζόν της σειράς, είχαν πάντα την Carol μέσα τους. Αυτό σκέφτηκα με το που το είδα.

Sorry, αλλά ειλικρινά δε μπορώ να κρατηθώ: Όταν λες πιάνει πραγματικά άδικο χώρο στο πρόγραμμα του Epsilon... έχεις δει το υπόλοιπο πρόγραμμα του Epsilon; Ότι δηλαδή κατά τα άλλα είναι τίγκα στις εκπομπες λόγου και τέχνης και έρχεται η Πάνια και χαλάει την ποιότητα; Όχι μόνο δεν πιάνει άδικο χώρο στο πρόγραμμα του Epsilon αλλά ΕΙΝΑΙ η απόλυτη έκφραση του προγράμματος του Epsilon σε μία εκπομπή.

Για μία σειρά που επτά σεζόν "χτίζει" τους ήρωές της μέσα από συζητήσεις επί συζητήσεων και ιστορίες που δημιουργήθηκαν (και τράβηξαν...και τράβηξαν...) μόνο και μόνο για να δουν οι τηλεθεατές την εσωτερική διαμάχη των ηρώων, αυτού του είδους η "ψυχολογική βία" είναι απλά... ξεπέτα. Σα να παίρνεις τον Hannibal Lecter και να τον βάζεις βασικό κακό στο Friday the 13th. Επίσης, δυστυχώς νομίζω ήταν η χειρότερη ερμηνεία της Maggie μέχρι σήμερα. Η φωνή της ήταν περίεργη (μπορεί να ήταν άρρωστη η ηθοποιός, μπορεί να ήθελαν να το κάνουν πιο τραγικό...δεν ξέρω), η ερμηνεία από μέτρια έως κακή. Και η κοπέλα είναι μία αρκετά καλή ηθοποιός, έχει δώσει καλά δείγματα σε άλλες στιγμές. Ο Ρικ για μία ακόμα φορά απέδειξε ότι είναι εξαιρετικός ηθοποιός για δραματικό ρόλο, ιδιαίτερα όταν πρέπει να παίξει τον απελπισμένο. Ο Νίγκαν, τέλος... προσωπικά η φάτσα του συγκεκριμένου ηθοποιού δε με πείθει με τίποτα για κακός. Ναι, έπαιξε πολύ ωραία. Έκανε όλα όσα έπρεπε, όπως έπρεπε, χωρίς υπερβολές. Αλλά και πάλι ο Morgan δε με πείθει. Το χαμόγελό του βγάζει καλοσύνη που δεν κολλάει με το ρόλο του Νιγκαν. Παραδόξως ο "διδυμός" του Javier Bardem, μια χαρά πείθει για ψυχάκι.

Θυμάμαι σε μια αντίστοιχη συζήτηση πέρσι, όταν έγραφα πως καλή η ανάπτυξη χαρακτήρων αλλά να υπάρχει και δράση μου έλεγαν ορισμένοι "είναι δράμα επικεντρωμένο στην επιβίωση των ανθρώπων και όχι στις συνεχείς σφαγές, αν θες κάτι τέτοιο πήγαινε δες κάτι άλλο". Θα ήθελα πολύ να διαβάσω τις απόψεις των ίδιων ατόμων για ΑΥΤΟ το επεισόδιο. :rolleyes: 35+ λεπτά καθαρού - πιο καθαρού δε γίνεται - torture porn. Δεν έχω πρόβλημα με ταινίες τύπου Hostel, Saw κτλ. Μια χαρά είναι. Όχι όμως ότι δεν είναι torture porn. Και το Walking Dead δεν ήταν ποτέ πριν κάτι τέτοιο - αλλά περνάνε οι σεζόν και το wow factor των ζόμπι όσο να'ναι έχει ξεθωριάσει. Επίσης, όπως γράφει και κάποιος άλλος πιο πριν (από την άλλη όμως πλευρά), δεν μπορώ να καταλάβω αν βλέπουμε την ίδια σειρά. Εκείνη που σε κάθε σεζόν μέχρι τώρα υπάρχει το μοτίβο "οι καλοί βρίσκουν καταφύγιο - οι κακοί τους βρίσκουν και σκοτώνουν 2-3 - μάχη μεταξύ τους". Τι ακριβώς το πρωτότυπο φάνηκε από το επεισόδιο ότι θα έχει αυτή η σεζόν που είναι τόσο εντυπωσιακό;

Χωρίς φαντάσματα, ναι. Και όντως ήταν ένα μέτριο θρίλερ με ωραία κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Αλλά χωρίς παραμύθια; Ε όχι δα. Μιλάμε για την ιστορία ενός Λιγότερο παραμύθι θα ήταν αν είχε φαντάσματα. :rolleyes:

Είναι πολύ όμορφος, να τον χαίρεστε. Ο δικός μου όταν φτάσουμε ένα στενό πριν την κτηνίατρο, κολώνει κάτω και δε θέλει να συνεχίσει ή προσπαθεί να ανέβει πάνω μου να τον πάρω αγκαλιά. Και μιλάμε για ένα σκύλο ο οποίος λατρεύει τη βόλτα και με τραβάει μόνιμα όταν βγαίνουμε έξω γιατί δεν πάω αρκετά γρήγορα για τα γούστα του προφανώς :lol: Έχει συνδυάσει την καρότσα με το γιατρό ίσως. Δοκιμάστε να τον ανεβάσετε και να τον πάτε βόλτα έτσι να το συνδυάσει με κάτι θετικό. Πάντως, στην ηλικία που είναι μην περιμένετε ότι μπορεί να κάθεται ώρα ακίνητος. Είναι μικρός για αυτά. Πρώτον, δεν έχει ακόμα αποβάλει τις κουταβίσιες συνήθειες (λογικό, γιατί κουτάβι είναι ακόμα) και, δεύτερον, θέλει εκπαίδευση για να σταματήσει να αρπάζει πόδια. Εκείνος το βλέπει σαν παιχνίδι και το βασικό που χρειάζονται τα σκυλιά είναι σταθερότητα. Θα πρέπει να του λέτε έντονα "μη" ΚΑΙ όταν πρόκειται για παιχνίδι με άλλους αλλά ΚΑΙ όταν πρόκειται για παιχνίδι μαζί σας που μπορεί να μην έχετε πρόβλημα. Ο σκύλος μπερδεύεται όταν τις μισές φορές του λένε ναι και τις άλλες μισές όχι. Θέλει σιγά-σιγά και με τη βοήθεια λιχουδιών. Λίγο νερό και, αν δεν αντιδράσει άσχημα, λιχουδιά. Και ξανά. Μέχρι να συνδυάσει κάτι αρνητικό (το νερό) με κάτι θετικό (τη λιχουδιά) και να το συνηθίσει.

Και πολύ καλά κάνετε. Είναι πολύ υπεύθυνο να μη λειτουργείς καθαρά συναισθηματικά όταν πρόκειται για ένα ζωντανό πλάσμα. Πίστεψέ με, η πλειοψηφία των ανθρώπων που θέλουν να πάρουν σκύλο τα λαμπραντόρ έχουν στο μυαλό τους ως πρώτη επιλογή. Και εγώ λαμπραντόρ ήθελα! Και πώς να μη θέλουμε; Είναι πανέμορφα πλάσματα, με υπέροχο χαρακτήρα. Για να μην αναφερθώ στο γεγονός πως έχουμε υποσυνείδητα συνδέσει τα λαμπραντόρ με την απόλυτη εικόνα του σκύλου μέσα από χρόνια εμφάνισής τους σε διαφημίσεις, ταινίες κτλ. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως είναι η πρώτη σε επιλογή ράτσα για οικογενειακό σκύλο στην Αμερική. Όσο για αυτό που ρωτάς, θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σαφής γίνεται. Αν μιλάμε για κουτάβι, δεν έχει σημασία η ράτσα, οι δύο βολτίτσες την ημέρα θα είναι πάρα πολύ λίγες γιατί έχουν πολύ ενέργεια. Αν μιλάμε για μεγαλύτερο ηλικιακά σκύλο, και με την προϋπόθεση ότι οι βόλτες θα είναι έντονες (ελέυθερο τρέξιμο ή παιχνίδι), όχι δε θα έχει πρόβλημα. Για να στο πω και αλλιώς: τα τετραγωνικά λίγη σημασία έχουν για τα σκυλιά. Εμάς μας ενοχλούν οι μικροί χώροι. Εκείνα κοιμούνται άνετα και είναι απόλυτα ευτυχισμένα σε ένα τετραγωνικό αν είναι κουρασμένα και αν εσύ είσαι κοντά τους ;) Εγώ τον δικό μου τον αφήνω μετά την πρωινή μας βόλτα στο πατρικό μου με τους γονείς μου, το οποίο είναι μονοκατοικία με κήπο, και πάλι το απόγευμα κάνει σαν τρελός να πάμε βόλτα. Επίσης, να έχεις υπόψιν σου ότι τις ζημιές στο σπίτι δε θα τις γλιτώσεις. Ιδιαίτερα τα κουτάβια, που αλλάζουν δόντια και τους αρέσει να μασάνε τα πάντα, κάνουν ζημιές εκτός και αν έχουν κάποιον να τα προσέχει όλη μέρα - που δε γίνεται.