DesertSMisSRaiN

Σε βρίσκω πολύ επιεική. Όχι απλά πρόχειρη, κάκιστη είναι.

Προσωπικά, τα συναισθήματα που μου δημιούργησε η σειρά ήταν οργή και ανασφάλεια. Βλέποντας και την κατάληξη του 10ου επεισοδίου του Making a Murderer αναρωτιέσαι αν μπορεί όντως όλα αυτά να συνέβησαν ή αν έχεις αρχίσει να φτιάχνεις στο μυαλό σου θεωρίες συνωμοσίας. Και επίσης, ίσως και για επαγγελματικούς λόγους, μου προξένησε αηδία η κατάφωρη προσπάθεια του δικηγόρου της Πολιτείας να προξενήσει έντονα συναισθήματα κατά τη διάρκεια της δίκης του Steven Avery με φτηνά ψυχολογικά τεχνάσματα και αυτό είναι και το βασικό ίσως πρόβλημα του δικαστικού συστήματος των ΗΠΑ: ότι αποφασίζουν για την αθώωση ή την καταδίκη απλοί άνθρωποι που εκτός από θυμωμένος όχλος που ψάχνει ένα θύμα να κατηγορήσει, δεν καταλαβαίνουν ψυχολογικές τεχνικές αλλά ούτε και μπορούν να καταλάβουν πως ένας άνθρωπος με IQ 70 δε ΓΙΝΕΤΑΙ να έχει καταφέρει να σβήσει σχεδόν τελείως τα ίχνη ενός τέτοιου εγκλήματος. Από την άλλη το ντοκιμαντέρ δείχνει και την ανισότητα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις. Στην ίδια χώρα που ο "άξεστος redneck" Steven Avery, που αποτελεί τον ορισμό αυτού που οι Αμερικάνοι ονομάζουν "trailer trash" δικάζεται με ελλιπή στοιχεία και κάτω από ύποπτες συνθήκες , ένας πλούσιος έφηβος πριν 1-2 χρόνια που σκότωσε μία κοπέλα με το αυτοκίνητο έπεσε στα μαλακά με γραμμή υπεράσπισης ότι πάσχει από Affluenza - ότι δηλαδή επειδή είναι πλούσιος δεν έχει συναίσθηση των συνεπειών των πράξεών του. Και ΑΥΤΟ έπεισε δικαστήριο. Τρέχα γύρευε. Εκνευρίστηκα βραδιάτικα.

Εγώ μόλις τελείωσα το 4ο και είναι όντως πάρα πολύ καλό.

A μην το λες. Θα ακούγονταν τα ουφ των άμοιρων αγοριών που τους έσυραν με το έτσι θέλω οι κοπέλες τους ενώ εκείνοι θέλαν να δούνε lightsaber fights :p

Το κομμάτι της ταινίας που ήταν "εξτρα" την ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα ΟΚ, τρωγόταν χωρίς να είναι και η καλύτερη ταινία της χρονιάς εννοείται. Για αυτό που λες για τα παιδάκια θα διαφωνήσω. Δε φταίνε τα παιδάκια που οι γονείς τους βαριούνται τόσο να ασχοληθούν μαζί τους και δε μπαίνουν καν στον κόπο να τους διαβάσουν παραμύθια όπως ο Μικρός Πρίγκιπας ή η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Ιστορίες δηλαδή με βαθύτερα νοήματα από το απλοϊκό "ο κακός είναι αυτός-ο καλός είναι εκείνος-παλεύουν-πάντα νικάει ο καλός στο τέλος" τα οποιά ναι μεν δε μπορούν να κατανοηθούν πλήρως από ένα μικρό παιδί όμως θέτουν τις καλύτερες βάσεις για ένα ευτυχισμένο παιδί με φαντασία και ένα συναισθηματικά ώριμο ενήλικα. Εννοείται ότι θα βαρεθούν και θα θέλουν να φύγουν όταν έχουν αποχαυνωθεί πλήρως βλέποντας κάκιστα παιδικά του στυλ "Ντόρα η Μικρή Ηλίθια" η οποία εκτός και αν απευθύνεται σε παιδάκια 1ος έτους, αντιμετωπίζει τα παιδιά όπως εγώ το σκύλο μου. Που προσωπικά και για το σκύλο μου θεωρώ ότι είναι πολύ ηλίθιο παιδικό, μέχρι και εκείνος ξέρει να πάει να βρει τη μπάλα του χωρίς να του λέω "που είναι η μπάλα;;" σαράντα φορές...

Συγγνώμη δηλαδή, "σκοτώνονται" τα κανάλια ποιo θα πρωτοπάρει ένα τελειωμένο concept; Τα ριάλιτοπαίχνιδα στην Ελλάδα δεν αντέχουν πάνω από 2-3 σεζόν. Και δικαιολογημένα γιατί ούτε και το κοινό είναι τόσο μεγάλο ώστε να έχουν πάντα τηλεθεατές ούτε και ενδιαφέρονται οι ιθύνοντες να κάνουν και καμιά αλλαγή

To It Follows είναι ειδική περίπτωση θρίλερ. Είναι από τα λίγα θρίλερ (και ειδικά τόσο low-budget) που πήρε τόσο καλές κριτικές τα τελευταία χρόνια. Το τελευταίο ανάλογο που θυμάμαι ήταν το Trick 'r Treat το 2007 Δε νομίζω ότι ποντάρει στον εύκολο τρόμο. Το Insidious π.χ. που προσωπικά μου άρεσε πολύ, πόνταρε περισσότερο στον εύκολο τρόμο τύπου jump scares. Περισσότερο ποντάρει στην κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που δημιουργείται από το γεγονός πως οι ήρωες δεν είναι πουθενά ασφαλείς. That said, όπως και με το Trick 'r Treat προσπαθώ ακόμα να καταλάβω τι στο καλό άξιζε τόσο και λέγαν όλοι οι κριτικοί ότι πρόκειται για μια από τις πιο τρομακτικές ταινίες της δεκαετίας.

Οσκαρικών προδιαγραφών ΣΙ-ΓΟΥ-ΡΑ δεν είναι. Από την άλλη, για Χρυσά Βατόμουρα ΑΝΕΤΑ θα σάρωνε.

Γενικότερα, το θέμα είναι τα όσα συμβαίνουν πίσω από τις κάμερες του δελτίου ειδήσεων ενός μεγάλου σταθμού. Πιο συγκεκριμένα, παρακολουθούμε τον Will McAvoy (Jeff Daniels), ο οποίος είναι ένας δημοφιλής και αγαπητός newscaster που όμως έχει πλέον σταματήσει να ενδιαφέρεται για την ποιότητα των νέων και ενδιαφέρεται περισσότερο για τα νούμερα. Με μία όμως αλλαγή που γίνεται στην ομάδα, αλλάζουν και πάλι και οι προτεραιότητές του.

Χαίρομαι γιατί πραγματικά το HoC είναι μια σειρά που αξίζει. Βέβαια, για να μην απογοητευτείς, δεν αναφερόμουν τόσο στο θέμα το οποίο δε μοιάζει ιδιαίτερα, αλλά στο στυλ. Αφού έχεις δει το TGW, θα καταλαβαίνεις σε τι αναφέρομαι - αυτή την αργή (σχετικά) πλοκή που επιτρέπει την ανάπτυξη των χαρακτήρων και το δέσιμο του τηλεθεατή με αυτούς. Επίσης, μια και το ανέφερε ο oregon, να προτείνω και εγώ με τη σειρά μου το Newsroom το οποίο είναι επίσης εξαιρετικό, ιδιαίτερα οι πρώτες δύο σεζόν του.

Το House of Cards όπως και άλλες αντίστοιχες σειρές που είναι αμιγώς δραματικές (π.χ. το The Good Wife ή το Madame Secretary) δεν έχουν κάποιο wow factor. Η όλη λογική της δραματικής σειράς βασιζόταν ανέκαθεν στο ότι εξοικειώνεσαι με τους χαρακτήρες, τους συμπαθείς ή τους αντιπαθείς και έπειτα σε επηρεάζουν ανάλογα και όσα τους συμβαίνουν. Αν και τα τελευταία χρόνια υπάρχουν όντως πολλές (και αξιόλογες) δραματικές σειρές με "wow factor" δεν είναι καθολου απαραίτητο ότι μια δραματική σειρά θα πρέπει να ακολουθήσει αυτό το μοτίβο και όχι το πιο παραδοσιακό "slow burner". Ή με άλλα λόγια, ούτε γίνεται αλλά κυρίως ούτε και χρειάζεται κάθε δραματική σειρά να έχει μια οικογένεια μαφιόζων ή έναν πρωταγωνιστή που φτιάχνει και πουλάει ναρκωτικά ή ένα zombie apocalypse. Όσον αφορά τη γνώση του πολιτικού συστήματος, αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό κριτήριο. Γενικότερα μιλώντας, το background σου δίνει πληροφορίες για τα κίνητρα, τη δύναμη και τα μέσα που διαθέτει ο ήρωας για να πετύχει τους στόχους του καθώς και μια πιο σαφή εικόνα του πόσο σημαντικό είναι αυτό που θέλει να πετύχει. Ναι, μπορεί κάποιος να πει ότι είναι πολιτικός στην Αμερική και αυτό να του αρκεί. Και βασικά θα μου αρκούσε και εμένα αν ήμουν Αμερικανος. Επειδή όμως το πολιτικό μας σύστημα είναι τελείως διαφορετικό από της Αμερικής και οι συσχετίσεις της εξουσίας είναι εξίσου διαφορετικές, δε νομίζω πως η σειρά θα μου άρεσε αν δεν καταλάβαινα τα μισά ίσως και ακριβώς επειδή δεν υπάρχει "wow factor" να με κρατήσει. Άλλοι θέλουν να ξέρουν τι είναι το η Βουλή των Αντιπροσώπων και τι δύναμη έχει πραγματικά ο Underwood (για την πρώτη σεζόν μιλάμε πάντα). Πάντως, για να το κλείσω γιατί το τράβηξα αρκετά το θέμα, δε διαφωνώ πως κάποιος μπορεί να ευχαριστηθεί τη σειρά ακόμα και αν δεν ξέρει τίποτα για την πολιτική της Αμερικής, τους Ρεπουμπλικανούς και τους Δημοκράτες κτλ. Όμως ταυτόχρονα πιστεύω πως , για να φέρω άλλο παράδειγμα, μια σειρά που αφορά π.χ. την Κρήτη και παίρνει ως δεδομένο πως ο τηλεθεατής ξέρει κάποια πράγματα για αυτή την παρακολουθήσει κάποιος που δεν έχει ιδέα τι είναι η Κρήτη και οι παραδόσεις της, θα χάσει αρκετά και σημαντικά πράγματα.

Νομίζω το πρώτο που λες στέκει περισσότερο από το δεύτερο. Πρέπει να σου αρέσει η θεματολογία και όχι τόσο ότι του λείπει το wow factor. Εκτός, δε, από το να σου αρέσει η θεματολογία χρειάζεται να ξέρεις και το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ. Αν κάποιος δεν έχει ιδέα για αυτό, ακούει όρους όπως π.χ. majority whip, swing state και caucus και απλά προσπαθεί να καταλάβει τι περίπου σημαίνει από τα συμφραζόμενα που και πάλι δεν το κάνουν και πολύ σαφές.

Μπορεί η σεζόν να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμα αλλά μέχρι στιγμής Ε-ΠΙ-ΤΕ-ΛΟΥΣ και μια σεζόν όπου δεν ακολουθείται το μοτίβο "γίνεται κάτι - το συζητάμε σε δυάδες - το συζητάμε σε τριάδες - το συζητάμε όλοι μαζί - πετάγεται ένα ζόμπι από το πουθενά". Αν και οφείλω να ομολογήσω ότι η πρεμιέρα με ξένισε αρκετά και χρειάστηκε 3-4 φορές για να μπορέσω να την ολοκληρώσω, στη συνέχεια επιτέλους η σειρά έχει σωστές ποσότητες δράσης και ανάπτυξης των ηρώων σε κάθε επεισόδιο. Υπάρχουν ακόμα θέματα με storylines που υπάρχουν για να υπάρχουν και ήρωες που λειτουργούν απολύτως παρανοϊκά (βλ. ), ιδιαίτερα όταν υπάρχει κίνδυνος για ήρωες με ουσιαστικό ενδιαφέρον να χαθούν μόνο και μόνο για να πάρουν το μάθημά τους οι πρώτοι. Πάντως γενικά, ξαναλέω, επιτέλους μια σεζόν με σωστές ποσότητες δράσης και ανάπτυξης ηρώων.

Δε μπορώ να πω ότι και εγώ δεν είχα υποψιαστεί κάτι. Άλλωστε το επεισόδιο που υποτίθεται ήταν αρκετό για να σε βάλει σε υποψίες. Ήθελα όμως να μην πιστέψω ότι θα χρησιμοποιήσουν αυτό το - κάκιστο κατ'εμέ- τέχνασμα. Όσο για την κατάθλιψη, δεν έχει να κάνει με τον πρωταγωνιστή. Πολλοί πρωταγωνιστές σε πολλές σειρές έχουν τις δικές τους διαταραχές, ωστόσο δεν έμενε εκεί το πράγμα. Η ατμόσφαιρα της σειράς, ο τρόπος, το τόνος της φωνής και ο χρόνος που έκαναν για να μιλήσουν οι ηθοποιοί μεταξύ τους, τα χρώματα στους χώρους, η μουσική υπόκρουση...σχεδόν τα πάντα ήταν φτιαγμένα για να σε "ρίχνουν". Και δεν υπήρχε λόγος. Η ψυχολογική κατάσταση του ήρωα ήταν από μόνη της αρκετά βαριά, όλο το υπόλοιπο απλά ήταν υπερβολή κατ'εμέ.

Ολοκλήρωσα την πρώτη σεζόν του Mr. Robot Θα επιμείνω σε αυτό που είχα πει αρχικά πως τα πρώτα επεισόδια (τα οποία για κάποιο λόγο που προσωπικά αδυνατώ να καταλάβω οι περισσότεροι βρίσκουν εξαιρετικά) είναι τα πιο αδύναμα της σειράς. Για όσους λοιπόν το ξεκινήσουν και θεωρήσουν όπως και εγώ πως δεν αξίζει για παραπάνω ας του δώσουν μια ευκαιρία γιατί κατά την άποψή μου η σειρά αρχίζει ουσιαστικά στο 4ο-5ο επεισόδιο και όντως αξίζει να τη δει κανείς, ιδιαίτερα αν τον ενδιαφέρει η ψυχολογία. Παρόλα αυτά, το βασικό για εμένα αρνητικό της σειράς όχι μόνο παραμένει και μετά τα πρώτα επεισόδια αλλά γίνεται ακόμα χειρότερο: η σειρά είναι η απόλυτη, άνευ ουσιαστικού λόγου κατάθλιψη. Έχω δει εκατοντάδες σειρές, πολλές εκ των οποίων είχαν "σκοτεινό" θέμα. Καμία σειρά δεν ήταν τόσο αχρείαστα καταθλιπτική όσο το Mr. Robot. Επίσης βρήκα την "αποκάλυψη" στο 7ο-8ο επεισόδιο, "εύκολη". Δε μου αρέσουν τα τεχνάσματα Κατά τα άλλα ήταν μια ομολογουμένως πολύ καλή σειρά.

Συγκεκριμένα για το Ελλαδιστάν (που και σε αυτό είμαστε ανίκανοι) μας αξίζει μονάχα ένα poster http://freecinema.gr/wp-content/uploads/2015/11/Papakaliatis-Facebook-Star-Wars.jpg

Ακριβώς αυτό. Παραμένει εξαιρετικό στο θέμα του στυλ, αλλά μπάζει από παντού στα υπόλοιπα θέματα. Και εγώ περισσότερο επειδή δεν έχω κάτι άλλο να δω το βλέπω πια. Λέγοντας gay frienly εννοώ πως είναι μία σειρά που περιλαμβάνει gay χαρακτήρες ως φυσιολογικούς ανθρώπους και όχι ως καρικατούρες όπως γινόταν παλιότερα και ασχολείται με τα θέματά τους. Ως εκ τούτου, το λέω με θετική χροιά. Είναι καλό να είναι μια σειρά gay friendly εν έτει 2015. Αυτό που ΔΕΝ είναι για εμένα καλό είναι όταν μία σειρά θυμίζει softcore τσόντα (ασχέτως σεξουαλικότητας) απλά και μόνο επειδή το σενάριο είναι τόσο ανύπαρκτο που απλά πρέπει να γεμίσει κάπως την ώρα. Ή για να το πω πιο απλά, μια σειρά που απλά βασίζεται στο να τραβήξει λιγούρηδες άντρες με γυμνές γυναίκες ή αντίστοιχα γυναίκες/gay με γυμνούς άντρες, χωρίς να χρειάζεται να είναι έτσι από το σενάριο, απλά είναι marketing trick σε συγκεκριμένο target group και όχι τίποτα αξιόλογο.

7 επεισόδια Hotel και ακόμα όλα όσα γίνονται ή δεν έχουν νόημα, ή είναι τρικ για να περάσει το επεισόδιο χωρίς ουσιαστικά να γίνει τίποτα ή είναι απλά ηλίθια. Κάκιστη σεζόν. To μοναδικό πράγμα που συμβαίνει ξανά και ξανά είναι το μοτίβο: 1) φόνος χωρίς ιδιαίτερο λόγο 2) γυμνός (τουλάχιστον από τη μέση και επάνω) άντρας που κάτι κάνει για να δείξει το sixpack του 3) κάτι λέει η Gaga 4) άκυρο guest γνωστού celebrity και πάλι από την αρχή Είπαμε να είμαστε gay friendly, αλλά έλεος. Να γίνεται και τίποτα ενδιάμεσα στις σκηνές με γυμνούς άντρες. Αυτό είναι σα να παρακολουθώ πάλι τις τελευταίες σεζόν του True Blood! Με την αντιπάθεια που έχω στα Carnivals και τους κλόουν δεν περίμενα ποτέ ότι το Freakshow θα ήταν πιο συμπαθητικό από το Hotel.

Προσωπική μου άποψη, ως ατόμου που ποτέ δεν είχε ούτε ιδιαίτερη συμπάθεια ούτε ιδιαίτερη αντιπάθεια στο Warcraft και τον κόσμο του: Το CGI είναι μια από τις σημαντικότερες προσθήκες στον μοντέρνο κινηματογράφο και έχει κάνει θαύματα. Μερικές φορές όμως, less is more. Τα Orcs είναι κάκιστα. Ναι σα "γραφικά" είναι πολύ καλά. Αλλά κάνει μπαμ ότι είναι "γραφικά". Εγώ αυτό που βλέπω στο trailer είναι ανθρώπους να μιλάνε με εμφανώς μη-αληθινά πλάσματα Το ίδιο ακριβώς έκαναν και με τον Yoda στην prequel τριλογία του Star Wars και ήταν ένα από τα χειρότερα πράγματα σε αυτή (μαζί με τον Jar Jar).

Πού έχετε ξενιτευτεί ρε παιδιά; Στη Βόρεια Κορέα; :lol:

Facebook Inbox (Gmail) YouTube Messenger Instagram Twitter Calculator (ε ναι :p) Music Mail App Store Skype Reminders

Sorry, αλλά όσον αφορά το fan based ending των Friends...έλεος! Πραγματικά είναι ό,τι χειρότερο έχω ακούσει σαν πρόταση για το τι θα έπρεπε να είναι το φινάλε των Friends, που ήταν η επιτομή της feel good σειράς. Μια μαύρη κατάθλιψη ως φινάλε για μία σειρά που είχε αποκλειστικό σκοπό το γέλιο, θα ήταν τεράστιο λάθος. Δεν ήταν μαύρη κωμωδία το Friends. Και ούτως ή άλλως τα φινάλε τύπου Παπακαλιάτη-Κλείσε Τα Μάτια, προσωπικά με εκνευρίζουν απίστευτα γιατί με κάνουν να νιώθω πως κάποιος με δούλευε τόσο καιρό. Όπως και το φινάλε του Lost (το οποίο εμένα μου άρεσε αντίθετα με πολλούς άλλους, γιατί αν κάποιος περίμενε μετά το 2ο-3ο κύκλο απόλυτα λογικές εξηγήσεις στο φινάλε και απογοητεύτηκε, ήταν τουλάχιστον αφελής) έτσι και το φινάλε των Friends δε θα μπορούσαν ποτέ να είναι τέλεια γιατί το κοινό ήταν τεράστιο, οι απαιτήσεις ακόμα πιο τεράστιες και οι απόψεις για το τι θα έπρεπε να είναι άπειρες.

Έχεις το δικαίωμα να μπορείς να αφοσιωθείς στη δουλειά σου χωρίς να έχεις έναν 9μηνο βραχνά στο κεφάλι σου :lol: Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς τι δικαιώματα. Ο εργοδότης σου δε μπορούσε να σε απολύσει όσο ήσουν φαντάρος (αν δούλευες για τουλάχιστον 6 μήνες στη δουλειά αυτή) Αν τον ενημέρωσες εντός 15 ημερών από την απόλυσή σου από το στρατό, είναι υποχρεωμένος να σε δεχτεί πίσω θέλει δε θέλει και να σε κρατήσει τουλάχιστον για ένα χρόνο από την ημέρα που θα ξαναξεκινήσεις δουλειά. Πέρα από αυτό δε νομίζω πως έχεις άλλα δικαιώματα. Εκτός και αν εννοείς για την άδεια...

Το imdb κλείνει φέτος 25 χρόνια ζωής και παρουσιάζει τις 25 καλύτερες (βάσει βαθμολογίας χρηστών) σειρές των 25 τελευταίων χρόνων. Αν έχω καταλάβει σωστά τον τρόπο που έχουν φτιάξει το Top 25 τους, έχουν πάρει από κάθε χρονιά (90-14) τη σειρά εκείνη που συγκέντρωσε την υψηλότερη βαθμολογία, βάζοντας ως χρονολογία το έτος που ξεκίνησε. π.χ. τα Φιλαράκια κράτησαν από το 94 έως το 04, αλλά μπαίνουν στο 94. 2014: True Detective 2013: Rick and Morty 2012: Gravity Falls 2011: Game of Thrones 2010: Sherlock 2009: Fullmetal Alchemist: Brotherhood 2008: Breaking Bad 2007: Flight of the Conchords 2006: Death Note 2005: Avatar: The Last Airbender 2004: House M.D. 2003: Arrested Development 2002: The Wire 2001: Six Feet Under 2000: Coupling 1999: Sopranos 1998: Cowboy Bebop 1997: Oz 1996: Dragon Ball Z 1995: Father Ted 1994: Τα Φιλαράκια 1993: The X Files 1992: Batman: The Animated Series 1991: The Adventures of Tintin 1990: Twin Peaks

Προσωπικά είχα δει ένα τρέιλερ της σειράς το καλοκαίρι, διάρκειας περίπου 10 λεπτών (έλεος...) και ειλικρινά απογοητευτηκα από την κατάντια των σειρών με υπερήρωες.