DesertSMisSRaiN

Εννοείται. Ήταν μία εξαιρετικά καλογυρισμένη σκηνή. Το πρόβλημα είναι ότι η συγκεκριμένη σειρά μας έχει "κακομάθει". Ήταν η πρώτη σειρά - τουλάχιστον που να θυμάμαι - που τόλμησε να σκοτώσει ένα μεγάλο αριθμό των βασικών της χαρακτήρων και μάλιστα στις πρώτες σεζόν, όχι 100 χρόνια μετά. Αυτό αποτελεί μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος της σειράς - κανένας από τους αγαπημένους σου ήρωες δεν είναι ασφαλής - όμως ταυτόχρονα αυτό σημαίνει ότι οι δευτερεύοντες, σχεδόν comic relief, χαρακτήρες δε βγάζουν εύκολα συγκίνηση.

Υπερβάλλεις λίγο. Δεν έχει να κάνει με το αν η σειρά είναι καλή ή όχι. Ούτε και χρειάζονται δύο Red Weddings ανά επεισόδιο. Αλλά Όταν ένας χαρακτήρας είναι τόσο flat για τόσο καιρό, το ότι σε 2 επεισόδια του δίνεις ένα κάποιο βάθος, δεν τον μετατρέπει ξαφνικά σε σημαντικό. Επίσης κάπου το έχεις πιάσει λάθος. Δεν είναι ότι θα θέλαμε ντε και καλά 2 θανάτους Stark ανά επεισόδιο, όπως λες, αλλά ότι ο θάνατος έστω και ενός Stark έχει αντίκτυπο στην γενικότερη υπόθεση. Δε σημαίνει ότι ΠΡΕΠΕΙ ντε και καλά να γίνονται, αλλά όταν γίνονται πώς μπορείς να τους συγκρίνεις με το θάνατο ενός χαρακτήρα που δεν είδαμε για μία-μιαμιση σεζόν και κανείς δε νοιάστηκε; δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να μας νοιάζει.

Πάντως όταν έβγαινε η Emilia Clarke στην εκπομπή του Conan O'Brien και έλεγε "Free the penis" δε νομίζω ότι το εννoούσε έτσι :lol: Σίγουρα όχι το τρίτο καλύτερο επεισόδιο. Απλά μόλις τώρα παίχτηκε και έχει υψηλές βαθμολογίες, πάντα γίνεται έτσι. Επιτέλους, Επίσης, αυτά τα...εχμ...

ναι δεν αντιλέγω. Βέβαια στο συγκεκριμένο παράδειγμα κάποιος που είναι πλούσιος και κερδίζει το τζόκερ διαφέρει από τη Daenerys η οποία θεωρεί (το αν έχει δίκιο δεν έχω ιδέα, γιατί δεν είμαι και ΤΟΣΟ μεγάλος φαν) ότι έχει δικαίωμα στο θρόνο λόγω διαδοχής κτλ. Δεν είναι δηλαδή ότι είναι απλά μια πλούσια που της έρχονται όλα καλά και έχει ύφος χιλίων καρδιναλίων. Όντως πιστεύει ότι της ανήκει ο θρόνος και παλεύει γι'αυτόν. Για κάποιο λόγο, αυτό μου θύμισε την Queen of Hearts από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων :p

Συμφωνώ γενικότερα με αυτά που λες. Προσωπικά, συνεχίζει να μου αρέσει η Emilia Clarke και έχει σταματήσει από καιρό να μου αρέσει ο χαρακτήρας που παίζει :p Αλλά στο παραπάνω που λες, δεν υπάρχει απαραίτητα πάντα κάποια σύνδεση ανάμεσα σε προσπάθεια και αποτέλεσμα. Και στη σειρά και στη ζωή το ότι κάποιος φτύνει αίμα και περνάει τα πάνδεινα για να καταφέρει κάτι δε σημαίνει ότι ντε και καλά θα το καταφέρει και δε θα χάσει τα πάντα την τελευταία στιγμή από κάποιον που δεν προσπάθησε σχεδόν καθόλου. Η ζωή δεν είναι δίκαιη.

Όπως και οι υπόλοιπες σεζόν του πέραν της πρώτης. Όπως και τα X-Files που επέστρεψαν με την πιο ηλίθια ιδέα ever. Φοβάμαι μην ανακοινώσουν κανένα Lost reboot και χαθεί πλέον απόλυτα η μπάλα...

Μπα... εγώ έχω δει το Cloverfield, αλλά και πάλι αναρωτιόσουν τι παίζει. Μπορεί βέβαια να παίζει ρόλο και ότι είχα δει το Cloverfield 800 χρόνια πριν, όταν πρωτοβγήκε. :p

Καλό το 10 Cloverfield Lane Καμία (σχεδόν) σχέση με το Cloverfield, του οποίου αποτελεί άτυπη συνέχεια, αλλά αρκετά ενδιαφέρον και ως standalone movie.

Η παρωδία του SNL νομίζω συνοψίζει το "πρόβλημα" του GoT Έχουν 10 ώρες μόνο σε μία σεζόν και δεκάδες χαρακτήρες για να ασχοληθούν. Και μερικές φορές φαίνονται να μην ξέρουν πώς να διαχειριστούν το χρόνο σωστά. Όταν τρως 10 λεπτά πλένοντας τον Jon Snow χάνεις χρόνο που θα μπορούσες να είχες χρησιμοποιήσει για να δείξεις κάτι πιο ενδιαφέρον. Και δε μιλάμε απαραίτητα για μάχες ή θανάτους ή κάτι αντίστοιχο. Προφανώς είναι ένα πολιτικό δράμα περισσότερο απ'ότι σειρά δράσης. Ας μιλάνε, αλλά να σημαίνει κάτι όλο αυτό. Να έχει ένα ενδιαφέρον. Στο House of Cards κυριολεκτικά το 95% του χρόνου απλά μιλάνε και είναι εξαιρετική σειρά, επίσης. Αλλά όλο αυτό να οδηγεί κάπου. Δεν ξέρω πώς είναι η μάχη που λέτε στα βιβλία. Αν ο Bayern εννοεί ότι περιγράφεται η μάχη σε 30 σελίδες π.χ. χωρίς όμως αυτή η ανάλυση να έχει κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο στην υπόθεση, ναι δε χρειάζεται να δούμε 1 ώρα μόνο μία μάχη χωρίς ιδιαίτερη ουσία. Αν όμως συμβαίνουν πράγματα που έχουν νόημα σε αυτές τις σελίδες, ε ναι είναι καλύτερα να δούμε αυτό παρά να δούμε πααααλι την Dany να τη σέρνουν, π.χ.

Για να καταλάβω: Σας έδωσε ο πρώτος υπάλληλος ξένο νόμισμα - που ούτε και εσείς το καταλάβατε, άρα κατά πάσα πιθανότητα έμοιαζε πολύ με ευρώ οπότε είναι πάρα πολύ πιθανό να μην το έκανε επίτηδες και ο ταμίας. Χωρίς να το καταλάβει, ο πατέρας σου πήγε να το δώσει στη δεύτερη υπάλληλο. Εκείνη το κατάλαβε και σας ζήτησε να πληρώσετε σε ευρώ. Τι ακριβώς είναι αυτό που "ξεπερνάει τα όρια"; Επίσης αν δε μπορείς να αποδείξεις ότι το πήρες από τον πρώτο υπάλληλο, τι ακριβώς πιστεύεις πως θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να κάνει;

Το GoT ήταν ανέκαθεν ένα πολιτικό θρίλερ. Η διαφορά του από τα αντίστοιχα προγράμματα είναι ότι λαμβάνει χώρα σε έναν φανταστικό τόπο όπου υπάρχει μαγεία και μία αίσθηση Μεσαίωνα. Ως εκ τούτου λοιπόν, και παραβλέποντας το γεγονός πως οι δημιουργοί της σειράς έλεγαν για μια ολόκληρη χρονιά ψέματα στους fans της (ή στην καλύτερη, έπαιζαν με τις λέξεις), για εμένα ο πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας της σειράς ήταν και παραμένει η Cersei. Είναι ένας εξαιρετικά καλογραμμένος χαρακτήρας, με βάθος, στρατηγικό μυαλό και ικανότητες. Μπορεί πολλοί να τη θεωρούν βασική villain της σειράς, αλλά το ενδιαφέρον που έχει η ιστορία της, η εξέλιξή της ως χαρακτήρας και η ικανότητά της να προσαρμόζεται είναι μοναδική. Επίσης, αντίθετα π.χ. με τον Ramsay ο οποίος έχει καταντήσει λίγο "cartoon villain" όπου απλά είναι κακός για να είναι κακός, μπορεί κανείς να καταλάβει την επιθυμία της να προστατεύσει τα παιδιά της ή την ανάγκη της για εξουσία έχοντας μεγαλώσει σε μία οικογένεια στην οποία η εξουσία ήταν πάνω απ'όλα - χωρίς βέβαια να "συγχωρείται" έτσι για όσα έχει κάνει. Η Lena Headey έχει κάνει εξαιρετική δουλειά με το ρόλο. Και είναι κρίμα που πολλοί χαρακτήρες που είχαν ενδιαφέρον στην αρχή πλέον δε δείχνουν να "τραβάνε". Η Daenerys είχε μεγάλο ενδιαφέρον αλλά πλέον δε φαίνεται να έχει κανένα σκοπό πέρα από το να κάνει την πριγκίπισσα που χρειάζεται σώσιμο συνεχώς, ο Tyrion που ήταν εξαρχής αβανταδόρικος ρόλος και είναι ο αγαπημένος πολλών έχει περιοριστεί στο ρόλο του ατακαδόρου και του comic relief της σειράς.

Σκότωσε κάποιον που δεν της είχε ζητηθεί να σκοτώσει. Έτσι και παράκουσε τις εντολές που είχε και έδειξε ότι δεν είναι έτοιμη να αποδεχτεί τη νέα της ταυτότητα ως "Κανένας". Αυτή είναι η τιμωρία της (αν και δε νομίζω κανένας να πιστεύει πως δε θα θεραπευτεί μέσα στη σεζόν).

Δε νομίζω πως έχει πέσει η ποιότητα της σειράς. Τουλάχιστον μέχρι πέρσι που λίγο πολύ ακολουθούσε τα βιβλία ήταν σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Όσο για το hype, αν και προφανώς δεν το "χαλάει" το HBO που γίνεται ο κακός χαμός, δε φταίει η σειρά γι'αυτό: όταν το μόνιμο θέμα συζήτησης είναι αν πέθανε ένας χαρακτήρας για μία ολόκληρη χρονιά και ο κάθε πικραμένος στο youtube φτιάχνει από 50 βιντεάκια για κάθε βλακεία που του κατέβει στο κεφάλι, οι τηλεθεατές φταίνε για το overhyping της σειράς.

Κάθε σεζόν του Game of Thrones είναι σαν μια παρτίδα σκάκι. Στην αρχή στήνονται τα πιόνια. Μετά αρχίζουν τις κινήσεις. Κάπου στη μέση έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί οι κινήσεις αρχίζουν να έχουν συνέπειες Και στο τέλος τελειώνει η παρτίδα με νικητή και ηττημένο. Το πρώτο επεισόδιο της 6ης σεζόν ήταν ένα τυπικό, σχεδόν κλισέ επεισόδιο πρεμιέρας όπου απλά τα πιόνια ξαναστήθηκαν. Δεν ξέρω γιατί κανείς να περιμένει κάτι περισσότερο, αφού τόσα χρόνια το ίδιο γίνεται. Δεν υπήρχε άλλωστε περίπτωση να μας αποκαλύψουν τι θα γίνει με τον Snow από το πρώτο επεισόδιο. Αναμενόμενο να μην έχει πολύ ενδιαφέρον, γιατί μας θύμισε μόνο πού βρισκόμαστε πράγμα αρκετά χρήσιμο σε μια σειρά με χίλιους χαρακτήρες, 100 ταυτόχρονες ιστορίες και τεράστια απόσταση ανάμεσα στις σεζόν της. Ιδιαίτερα η σκηνή με τον Tyrion και το Varys ήταν σα να βλέπω "Previously on Game of Thrones" σε σκετς.

Μπορεί κάπου να γίνεται κουραστικό όλο αυτό συμφωνώ. Όμως, προσωπικά, πιστεύω ότι χωρίς αυτό το gimmick η σειρά θα ήταν απλά μία κάκιστη αντιγραφή των Friends χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο να την ξεχωρίζει. Μου άρεσε που (τουλάχιστον μέχρι την 6η σεζόν που παρακολούθησα) ήταν μία σειρά που "αντάμοιβε" τον πιστό θεατή. Δεν έχω χειρότερο από σειρές που δεν έχουν κανένα απολύτως continuity, π.χ. εμφανίζουν από το πουθενά μία φίλη από το παρελθόν η οποία έρχεται για 3-4 επεισόδια, κάνει τα πάντα χάλια και έπειτα φεύγει και δεν ξαναναφέρεται ποτέ στη σειρά. Δεν είναι ρεαλιστικό αυτό. Αυτό το πρόβλημα το είχαν και τα φιλαράκια σε σκηνικά π.χ. με τις αδερφές της Rachel.

Καλά, δεν ήταν και ποτέ ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα.

Το HIMYM ήταν το Friends των 00s. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ξεκίνησε σαν μια "καραμπαμπαμ" αντιγραφή των Friends. Ναι, είχε μικρές διαφορές που είχαν να κάνουν με το τι θεωρείται cool σε κάθε εποχή: το coffee house έγινε bar, τα αστεία έγιναν πιο πρόστυχα, η προσοχή ήταν σχεδόν πάντα γύρω από το σεξ και οι χαρακτήρες ήταν ίδιοι αλλά μέσα από το πρίσμα μιάς διαφορετικής γενιάς: Ο nerdy Ross που ήταν awkward με τις γυναίκες έγινε geek με sex appeal Ted, γιατί τα 00s έκαναν "sexy" το nerdy. Το αγαπημένο ζευγάρι Monica-Chandler έγιναν Marshall-Lily, με πιο "μοντέρνα" προβλήματα ζευγαριών Η free-spirited Phoebe (κλασική φιγούρα στα 90s) έγινε χειραφετημένη Robin με λίγο από Rachel μέσα. Και το πιο προφανές: ο αγαθιάρης ερωτύλος Joey έγινε ο sexual predator Barney. Μέχρι και στο ότι είχαν από μία ατάκα που έγραψε και ειπώθηκε άπειρες φορές είχαν ("How You Doin?" / "Legen...wait for it....dary") Κάπου από τη 2η-3η σεζόν οι δημιουργοί του HIMYM κατάλαβαν ότι δε μπορούσαν να ξανακάνουν τα ίδια αστεία με τα Φιλαράκια γιατί είχε αλλάξει η εποχή και δεν ήταν πια αστεία για το νεανικό κοινό. Και άρχισαν να παίζουν με meta αστεία και αστεία που είχαν διάρκεια και επανέρχονταν σε άκυρες στιγμές, που πραγματικά ήταν σίγουρα το καλύτερο σημείο της σειράς. Ναι, σίγουρα το HIMYM δεν ήταν τόσο καλό όσο τα Φιλαράκια. Αλλά δε θα μπορούσε και να'ναι. Γιατί για κάποιος από εμάς, τα Φιλαράκια είναι η εφηβεία μας, είναι αναμνήσεις μιας εποχής που έπρεπε να περιμένεις να βγει το DVD για να δεις νέα επεισόδια όχι να το κατεβάσεις 2 ώρες μετά το παίξιμό του στην Αμερική. Είναι άδικη και μόνο η σύγκριση.

Υπάρχει κάποια λύση: Να περιμένεις μερικά χρόνια και αν ακόμα το θέλεις να το κάνεις τότε. Επίσης, ποτέ δεν ξέρεις τι θα θέλεις σε 30 χρόνια. Κυρίως στην ηλικία που είσαι, αλλά και εγώ που είμαι δέκα χρόνια μεγαλύτερός σου, με το ζόρι ξέρεις τι θέλεις να κάνεις την επόμενη βδομάδα. Περίμενε. Δεν υπάρχει λόγος να βιάζεσαι. Επίσης οι 2-3 βδομάδες της henna μια χαρά είναι.

Συμφωνώ 100%. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν ολοκλήρωσα το επεισόδιο ήταν "Ευτυχισμένο το 2004. Άντε πάλι Lost..." Κάποια στιγμή πρέπει οι δημιουργοί σειρών με αγωνία και δράση να καταλάβουν ότι η μόδα του cliffhanger πέθανε όταν πενταπλασιάστηκαν οι πηγές των καλών σειρών. Κακό φινάλε για εμένα. Όχι γιατί δεν είχε δράση (που δεν είχε), όχι γιατί κατάντησαν τον καλύτερο και με τη μεγαλύτερη εξέλιξη χαρακτήρα της σειράς να φέρεται σαν αλλοπρόσαλλη έφηβη (Carol), αλλά γιατί έπεσαν σε μία παγίδα που το Walking Dead δεν είχε κανένα λόγο να πέσει: cliffhanger για να χτυπήσουμε ρεκόρ τηλεθέασης στην επόμενη πρεμιέρα.

Το "δε θέλω πια να σκοτώνω, kumbaya, make love not war" είναι το νέο "βρήκαμε νέα ομάδα, φαίνονται καλοί, ωπ όχι προσπαθούν να μας σκοτώσουν"...

Δεν τρελάθηκα με το νέο Star Wars... Δεν ήμουν κανένας τρελός θαυμαστής της original τριλογίας, περισσότερο μπορώ να πω ότι εκτιμώ την ιστορική τους αξία για την επιστημονική φαντασία. Όμως, η καινούργια ταινία ήταν περισσότερο διαδικαστική και λιγότερο ουσιώδης απ'ότι περίμενα. Για να πω την πλήρη αλήθεια, εξαιρώντας κάτι ηλίθια ευρήματα τύπου Jar Jar Binks, το Phantom Menace μου είχε αρέσει περισσότερο. Το καινούργιο, είχε καλούς νέους ηθοποιούς αν και ο βασικός κακός δεν είναι ούτε το μισό δαχτυλάκι του Vader (όχι ότι θα μπορούσε και να είναι βέβαια με τα τόσα χρόνια ιστορίας που κουβαλάει ο χαρακτήρας του Vader). Είχε εντυπωσιακές σκηνές αλλά ήταν όλα απίστευα βιαστικά και επαναλήψεις πραγμάτων που έχουν συμβεί στο παρελθόν. Η επιστροφή των παλιών χαρακτήρων όπως του Solo, της Leia και του Chewie, ήταν συγκινητική - φαντάζομαι ιδιαίτερα για τους τρελούς φαν της original τριλογίας. Το ήταν μία ανούσια ανακύκλωση μιας ιδέας που είχε ήδη εξαντληθεί στο καλύτερο ίσως της σειράς, το Return of the Jedi. Δε δικαιολογείται το πώς τόσα χρόνια μετά, δε μπόρεσαν να κατεβάσουν καλύτερη ιδέα. Κάποιες σκηνές - ιδιαίτερα στην αρχή - κρατούσαν υπερβολικά πολύ χωρίς κανένα λόγο ενώ σκηνές που ήταν απίστευτα σημαντικές ξεπετάχτηκαν στο λεπτό, π.χ. . Γενικά ως κάποιος που δεν είναι τρελός fan των Star Wars, αλλά εκτιμά την αξία τους για το σινεμά, δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Περίμενα πολλά περισσότερα από τον Abrams ο οποίος έχει αποδείξει μέσα από σειρές και ταινίες ότι είναι ικανός να συνδυάσει εξαιρετικά το συναίσθημα και τη δράση.

Το "προσωπικό" δε λέει και πολλά Αν τον έδιωξαν γιατί δεν τον συμπαθούσε κάποιος καθηγητής π.χ. τότε ίσως και να μπορεί να κάνει κάτι ανάλογα με τους κανονισμούς του ΙΕΚ τους οποίους έχει αποδεχτεί όταν έκανε την εγγραφή του. Αν όμως τον έδιωξαν λόγω απουσιών ή επειδή είχε ανάρμοστη συμπεριφορά στην τάξη, τότε όχι δε μπορεί να κάνει κάτι.

Αυτό ίσχυε πέρσι, κατά 99,99% συνεχίζει να ισχύει. Γενικότερα μιλώντας, όπως έχω αναφέρει και παραπάνω, είναι νόμιμο και το κάνουν πολλές επιχειρήσεις. Ηθικό; Όχι, αλλά δεν παίζει ρόλο τι είναι ηθικό έτσι κι αλλιώς. Υποθέτω ότι αν αυτό συμβαίνει πάντα στις αργίες να μπορούσες να το κυνηγήσεις, αλλά από τη μία δεν είναι τόσες πολλές ώστε να αποδείξεις ότι είναι ουσιαστικό πρόβλημα και από την άλλη δεν ξέρω τι θα κερδίζες.

Είναι ένας συνδυασμός δράματος και αγωνίας, με στοιχεία φαντασίας γιατί η βασική του υπόθεση είναι τι θα είχε συμβεί αν είχαν κερδίσει το Β' Παγκόσμιο οι δυνάμεις του Άξονα.

Αν πρέπει κάποιος ντε και καλά να πεθάνει, γίνεται να είναι ο Morgan; Έχει καταντήσει ο πιο ανούσιος χαρακτήρας και η έλλειψη επαφής του με την πραγματικότητα είναι εκνευριστική