Ταινίες: Προτάσεις - Κριτική

[slash7]

Εμενα μου αρεσε πολυ το REC για να ειμαι ειλικρινης.. Πιστευω γενικως οτι το Ισπανικο σινεμα παει μπροστα.. Οσο για την ταινια πιστευω οτι θα γινει εαν δεν εχει ηδη γινει cult.

[Billys_RR]

Εμενα μου αρεσε πολυ το REC για να ειμαι ειλικρινης.. Πιστευω γενικως οτι το Ισπανικο σινεμα παει μπροστα.. Οσο για την ταινια πιστευω οτι θα γινει εαν δεν εχει ηδη γινει cult.

 

συμφωνω. το quarantine ηδη εχει βγει αν δεν κανω λαθος,αλλα θα τολμησω να πω οτι δεν εχει φτασει την αξια του πρωτοτυπου,και στην βαθμολογια φαινεται αυτο.Αν και δεν το εχω δει ακομη.

Αλλα θα το δω απο απορια,εξαλλου 2 φορες εχω δει ηδη το rec,γιατι μ αρεσει να το συστηνω σε παρεες.

 

 

ειδα και το The strangers ,δεν ειχα διαβασει την ιστορια απο πριν,και φανταζομαι οτι ειναι καποιο remake απο την ταινια "them". Αν δεν ειναι,τοτε απλα ειναι μια αντιγραφη :).

καλουτσικη,αλλα ενιωθα σαν να την εχω δει ηδη,αν καποιος δεν εχει δει ουτε το them, τοτε αξιζει να τη δει!

[YpNoS]

36 Quai des Orfèvres [Βρωμικος Κοσμος (2004)]

 

Στο Παρίσι, εδώ και αρκετούς μήνες, μία συμμορία ληστών δρα ανενόχλητη σκορπίζοντας τρόπο και θάνατο στο διάβα της. Ο Αρχηγός της αστυνομίας τονίζει στους 2 υπαστυνόμους του (BRI & BRB) ότι αυτός που θα συλλάβει την συμμορία πρώτος, θα οριστεί ως ο διάδοχός του. Η μάχη ξεκίνα ανάμεσα στους 2 αστυνόμους οι οποίοι αν και φίλοι στο παρελθόν, έχουν πολλά πράγματα που τους χωρίζουν στο παρόν.

Ο εξαιρετικός Olivier Marchal σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο της παρούσας η οποία έχει εξ ολόκληρου γυριστεί στο λαμπερό και συνάμα σκοτεινό Παρίσι. Μία ταινία που θα χαρακτηριστεί από την άψογη σκηνοθεσία τόσο στα υπέροχα κάδρα που θα μας χαρίσει (πχ η Γαλλική έξοχη) όσο και στις μικρές λεπτομέρειες που θα εκτιμήσουν οι παρατηρητικοί (πχ ο τρόπος με τον οποίο ο Auteil κράτα τα γυαλιά ηλίου στην δραματική σκηνή με την κόρη του μέσα στο αυτοκίνητό του). Η φωτογραφία είναι εξίσου καλή και σχεδόν αλάνθαστη τόσο στις φωτεινές σκηνές όσο και στις αντίστοιχες σκοτεινές. Τα εφέ είναι αξιοσημείωτα, κάτι το οποίο χαρακτηρίζει όλη την "νεότερη" σχολή του Γαλλικού κινηματογράφου, καθώς είναι ρεαλιστικά και σαφώς προτιμότερα από τα αντίστοιχά του Χόλυγουντ. Ο ήχος είναι αλάνθαστος - από τους έντονους μονόλογους έως τις πολυπληθείς σκηνές. Ξεχωρίζουν οι διάλογοι, οι οποίοι είναι σοβαροί, μετρημένοι και με αρκετό βάθος, προσδίδοντας ιδιαίτερο κύρος τόσο στο σύνολο όσο και σε αρκετές σκηνές. Σοβαρό ρόλο παίζει και η μουσική συνοδεία των Erwann Kermorvant και Axelle Renoir, καθώς θα τονίσει το δραματικό μέρος αλλά και θα διατηρήσει ένα μυστικιστικό τόνο.

 

Ο πολυβραβευμένος Daniel Auteuil [Caché (2005)] είναι ο υπαστυνόμος της BRI, Leo Vrinks. Εκ φύσεως, χαρακτηρίζεται από κύρος και σοβαρότητα στην ερμηνεία του - ο "Βρώμικος Κόσμος" δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Δυναμικός, σεβαστός, ηθικός, οργανωτικός, έξυπνος, διπλωματικός, αδικημένος, δραματικός - θα πείσει τόσο στο κομμάτι του αστυνομικού (περιπέτεια & ανταγωνισμός) όσο και σε αυτό του οικογενειάρχη (αγάπη & άδικος χαμός). Απλά μοναδικός.

 

Ο υποψήφιος για Όσκαρ και εξίσου πολυβραβευμένος Gerard Depardieu [babylon A.D. (2008)]είναι ο υπαστυνόμος της BRB, Denis Klein. Η αλήθεια είναι πως το τέρας αυτό του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου είναι σαν ένα νόμισμα το οποίο είναι έτοιμο να προσγειωθεί στο πάτωμα. Οι μισές ερμηνείες της καριέρας του είναι σεβαστές και αξιομνημόνευτες ενώ οι άλλες μισές είναι αστείες και ανάξιες αποτυπώσεως. Η παρούσα ανήκει στην πρώτη κατηγορία καθώς ο Ντεπαρντιέ όχι μόνο θα πείσει στον δυναμικό και καλογραμμένο ρόλο του, αλλά θα καταντήσει αντιπαθητικός προς τους θεατές - κάτι το οποίο φυσικά, είναι επιτυχία για έναν ηθοποιό. Πονηρός, πρώην φίλος, πρώην εραστής, λάτρης του θρόνου, δολοφόνος, πιστός φίλος θα υποστεί την Θεία Δίκη μετά την γεμάτη ένταση κόντρα με τον συνάδελφό του.

 

Η δίκια μας, Ελληνοϊταλίδα, Valeria Golino είναι η μοιραία της παρέας, Camille Vrinks. Πρώην του ενός, νυν του αλλού και ταυτόχρονα μητέρα, είναι απολαυστική, όμορφη και δραματική. Η προσθήκη της στο καστ, προσθέτει στο σύνολο καθώς ο χαρακτήρας της δεν είναι προχειρογραμμένος και βοήθα στο κτίσιμο των 2 πρωταγωνιστών. Ο Andre Dussollier είναι ο αρχηγός που παίρνει προαγωγή, Robert Mancini. Θα μας χαρίσει κάποιες πολύ καλές σκηνές με τους 2 υπαστυνόμους του, και σίγουρα θα ξεχωρίσει στον μικρό του ρόλο. Άξιος ο Daniel Duval στον ρόλο του Eddy Valence, αν και θα ήταν προτιμότερο να είχε μεγαλύτερη διάρκεια και εμβάθυνση ο χαρακτήρας του. Συμμετέχει και η νεαρά Aurore Auteuil, κόρη του Daniel (κάτι το οποίο πραγματικά είναι εμφανές - ίσως ο μοναδικός χαρακτήρας "παιδιού" που θα πείσει ως προς την καταγωγή του), η οποία είναι συμπαθητική στον ρολό της 17χρονης κόρης Vrinks.

 

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο Francis Renaud στον ρόλο του Titi Brasseur. Ρομαντικός ποιητής, πιστός στον αρχηγό του, δυναμικός και εκδικητικός, ευαίσθητος - ένας αρκετά πολύπλοκος χαρακτήρας, αν και μικράς διάρκειας, ο οποίος σίγουρα κάνει το σύνολο πιο ενδιαφέρον.

 

Μία ταινία από το παρελθόν που θα θυμίσει λίγο από "Ένταση" ["Heat" (1995)] αλλά σίγουρα θα καταφέρει να την ξεπεράσει από πλευράς σκηνοθεσίας και δράματος. Βασίζεται κυρίως στο καλογραμμένο και συμπαγές σενάριο της το οποίο υποστηρίζεται από μία εξίσου καλή σκηνοθεσία. Οι πρωταγωνιστές, και κυρίως οι ερμηνείες τους, θα αποτελέσουν το δυνατό χαρτί της παρούσας καθώς θα καταφέρει να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία του θεατή ακόμα και κατά την διάρκεια του δραματικού μέρους της.

 

Με διάρκεια 110 λεπτών, συνίσταται στους αστυνόμους που γουστάρουν την κωμικότητα του L.A.P.D. (Mega) και τον Νονό, τους παράνομους που κάνουν συλλογή από πινακίδες δρόμων και σίγουρά τους φίλους του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ο οποίος αποδεικνύεται για άλλη μία φόρα ανώτερος από το ψεύτικο Χόλυγουντ. Τίποτα λιγότερο από 8/10 για ένα καταπληκτικό αστυνομικό δράμα, πέρα από το 7,3/10 του IMDb.

 

edit: Φωτογραφιες, σχολια και το κειμενο στην αρχικη του μορφη στους Scary Greeks.

Σε συνεργασια με το Cinemascope

[YpNoS]

MR 73 (2008)

 

Ένας ταλαίπωρος αστυνόμος αποδέχεται την ευκαιρία που του δόθηκε για εξιλέωση, προστατεύοντας μία γυναίκα από τον άνδρα που σκότωσε τους γονείς της, όταν ο τελευταίος βγαίνει από την φυλακή. Οι δαίμονες του παρελθόντος θα συναντήσουν τους δαίμονες του παρόντος σε μία ταινία που βασίζεται σε αληθινούς χαρακτήρες.

 

Το MR 73 είναι η τρίτη, και πιο σκοτεινή, ταινία της τριλογίας των αστυνομικών θρίλερ που ο Olivier Marchal ξεκίνησε το 2002 με το "Gangsters" και που ακολούθησε 2 χρόνια αργότερα το "36 Quai des Orfevres".

 

Είναι καλό να αναφέρουμε 2 γεγονότα που παρατηρούμε στην ταινία και που αφορούν τον σκηνοθέτη και δημιουργό της, Olivier Marchal. Ο ίδιος είναι πρώην αστυνομικός, και από τους τίτλους αρχής μας ειδοποιεί ότι η παρούσα είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Είναι ένας τρόπος να μας παρουσιάσει έμμεσά τους λόγους που τον οδήγησαν στην παραίτηση πριν από 15 χρόνια. Επίσης, ο Marchal, που πήγε σε Ιησουίτικο σχολείο, πάλι έμμεσά μας παρουσιάζει κάποιες από τις σκληρές θρησκευτικές του αντιλήψεις. Επειδή όμως όλα αυτά δεν οδηγούν σε μία αμερόληπτη και παρθένα θέαση της ταινίας, θα τα αγνοήσω κατά την διάρκεια της παρουσίασης - όπως συνιστώ να κάνετε και εσείς.

 

Στα τεχνικά στοιχεία της υπόθεσης, είναι πραγματικά αριστουργηματικός ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζεται το λιμάνι της Μαρσαλλίας, ο τόπος στον οποίο διαδραματίζεται η ιστορία μας. Ερημικό και σκοτεινό με τον ήλιο να εμφανίζεται κομψά στην άκρη του κάδρου, συνοδεύεται από μία εξαιρετική φωτογραφία (με αποκορύφωμα την σκηνή της "ηλιόλουστης βροχής"). Όμορφες και ομαλές εναλλαγές σκηνών με έμφαση στους πρωταγωνιστές οι οποίοι παραμένουν, συνήθως, στην μέση του κάδρου - χωρίς όμως να λείψουν κάποιες πανοραμικές λήψεις οι οποίες θα θυμίσουν πινάκα ζωγραφικής. Η έξοχή της Γαλλίας δεν έχει απεικονιστεί πότε στο παρελθόν τόσο καλλιτεχνικά, τόσο σκοτεινά. Οι διάλογοι είναι λιτοί και προσεγμένοι και θα αποτυπωθούν στην μνήμη σας 2-3 ατάκες με βαθύ φιλοσοφικό προσανατολισμό. Η ηχοληψία είναι αλάνθαστη και ρεαλιστικότατη καθώς θα σας κάνει να «ακούσετε» τις μεγάλες κενές αίθουσες της σκηνογραφίας ενώ η μουσική συνοδεία των Bruno Coulais & Eric DeMarsan «ντύνει» σύγχρονα το σύνολο της ταινίας.

 

Ο Daniel Auteuil πρωταγωνιστεί ως αστυνόμος Schneider. Μεθυσμένος, χτυπημένος από την μοίρα, γεμάτος πόνο και μίσος για την ζωή και τον Θεό, μαύρο πρόβατο για το Σώμα, προστάτης και προστατευόμενος - αναζήτα την λύτρωση. Ένας πραγματικά καλογραμμένος ρόλος με τον οποίο ο Auteuil όχι μόνο θα ταυτιστεί αλλά ίσως, σε κάποιες στιγμές, θα ξεπεράσει κιόλας. Σχεδόν οσκαρικός θα μας χαρίσει εκπληκτικές σκηνές (τόσο στο μεθυσμένο κομμάτι του όσο και σε αυτό του "Εκδικητή Αγγέλου" και ιδιαίτερα στο κομμάτι της λύτρωσης) και θα συγκινήσει με την ερμηνεία του.

 

Η Olivia Bonamy [ils (2006)] είναι δυναμική και εκφραστική στον ρόλο της Justine. Το ξανθό πεταχτό μαλλί είναι εκφραστικό ενός ατίθασου χαρακτήρα και συνάμα φοβισμένου. Την εκδίκηση θα πνίξει ο φόβος όμως ο χαρακτήρας της θα φέρει στην ζωή, κυριολεκτικά, την λύτρωση του πρωταγωνιστή. Συμπαθητική.

 

Η Catherine Marchal [36 Quai des Orfevres (2004)] είναι αρκετή στον ρόλο της Marie Angeli. Με 1-2 αξιοσημείωτα ξεσπάσματα, θα προσθέσει στο σύνολο. Ο Francis Renaud [ο περίφημος Titi από το 36 Quai des Orfevres (2004)] είναι ο Kovalski - θα αποτελέσει τον ανταγωνιστή του πρωταγωνιστή και θα μας χαρίσει 2-3 καλές σκηνές, χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο. Το υπόλοιπο καστ, το οποίο περιλαμβάνει ηθοποιούς που συμμετείχαν στην πρώτη "Gangsters" (2002), βρίσκεται σε καλό επίπεδο, χωρίς όμως ιδιαίτερες ερμηνείες.

 

Η τρίτη λοιπόν ταινία, της ανεξάρτητης τριλογίας του Marchal (δηλαδή δεν χρειάζεται να τις δείτε όλες καθώς η πλοκή διαφέρει στην κάθε μία), περιστρέφεται γύρω από τον Auteuil και την Bonamy. Ένα άκρως ρεαλιστικό και σκοτεινό αστυνομικό δράμα με κάποια στοιχεία περιπέτειας που θα συγκινήσει τους μεγαλύτερους και πιο ώριμους αλλά θα κουράσει τους νεαρούς φίλους καθώς η επιλογή του σκηνοθέτη είναι να δώσει αρκετή έμφαση στο δράμα του ηρώα χρησιμοποιώντας αρκετά αλληγορικά στοιχειά (με πιο δυνατό, το όπλο MR 73 που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η οδός όπου πάνω της βάδισε ο πρωταγωνιστής προς την λύτρωση) - χτίζοντας παράλληλα και γύρω από τον πρωταγωνιστή, αληθινούς χαρακτήρες σε μία αρκετά δυνατή πλοκή που απόκτα ακόμα μεγαλύτερο βάρος καθώς βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και χαρακτήρες. Μία ταινία - φόρος τιμής στα έμμεσα εμπλεκόμενα πρόσωπα που θα κουρδίσει το μυαλό σας και θα συγκινήσει με τον ρεαλισμό της.

 

Προτείνεται για ενήλικους που θα προτιμήσουν ένα δύσκολο έργο για την βραδιά τους, για πρώην αστυνομικούς, για ψυχοπαθείς με τάσεις αυτοκτονίας, για έγκυες στον 8ο μήνα - με κριτήρια σεβασμού και ρεαλισμού, τίποτα λιγότερο από 8/10 για την πιο αληθινή αστυνομική ταινία που έχω δει μέχρι σήμερα, σε αντίθεση με το 6,6/10 του IMDb και των 340 μόλις ψήφων μέχρι στιγμής.

 

edit: Φωτογραφιες, σχολια και το κειμενο στην αρχικη του μορφη στους ολοκαινουριους Scary Greeks v.3.0.

[BestMan]

Χθές είδα το "Ρεμπέτικο" (1984). Όσοι δεν το ξέρετε και δεν το έχετε δει, δείτε το. Βασίζεται στη ζωή της Μαρίκας Νίνου. Σκηνοθεσία Κώστας Φέρρης, Μουσική Στ. Ξαρχάκος. Τα τραγούδια που ακούγονται είναι all-time classics ("Στου Θωμά", "Της Αμύνης τα παιδιά", "Μάνα μου Ελλάς", "Το δίκτυ" κ.α.)

[YpNoS]

Χθές είδα το "Ρεμπέτικο" (1984). Όσοι δεν το ξέρετε και δεν το έχετε δει, δείτε το. Βασίζεται στη ζωή της Μαρίκας Νίνου. Σκηνοθεσία Κώστας Φέρρης, Μουσική Στ. Ξαρχάκος. Τα τραγούδια που ακούγονται είναι all-time classics ("Στου Θωμά", "Της Αμύνης τα παιδιά", "Μάνα μου Ελλάς", "Το δίκτυ" κ.α.)

 

Με την μοναδικη Σωτηρια Λεοναρδου! Πολυβραβευμενο για οσους δεν το γνωριζουν:

 

* 4 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (καλύτερης ταινίας, α’ γυναικείου ρόλου, β’ γυναικείου ρόλου και ειδικό βραβείο μουσικής).

* 5 Κρατικά Βραβεία Ποιότητας (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, ερμηνείας, μακιγιάζ και τεχνικής επίδοσης).

* 7 Κορφιάτικα βραβεία.

* Αργυρή Άρκτος στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου.

* Ειδικό βραβείο επιτροπής στο Φεστιβάλ Valencia.

* Μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ Αλεξανδρείας.

* Ψηφίστηκε το 2000 ως η δημοφιλέστερη ελληνική ταινία στο Internet Movie Database.

[chriskiss_z]

Τέσσερα (+1) κολεγιόπαιδα στήνουν παγίδα σε πρώην αρχιμαφιόζο και αφού τον απαγάγουν, του κόβουν ένα δάχτυλο του δεξιού του χεριού, εκβιάζοντάς τον με αυτό τον τρόπο να τους βοηθήσει χρησιμοποιώντας τους διάφορους γνωστούς του, στην αναζήτηση της αδερφή του ενός, η οποία έχει πέσει θύμα απαγωγής. Τα πράγματα όμως δεν πάνε όπως περιμένουν, κρυμμένα μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια, οι ρόλοι αντιστρέφονται και όλο το σχέδιο καταλήγει σε ένα μεγάλο φιάσκο.

 

Στον απόηχο του Pulp Fiction, πολλές ήταν οι ταινίες που θέλησαν να έχουν την δόξα του και την ατμόσφαιρά του, λίγες όμως κατάφεραν να πλησιάσουν αυτά τα δύο. Η συγκεκριμένη προσπάθεια αποτελεί μια μαύρη κωμωδία μυστηρίου, μία τρομερά έξυπνη ιδέα η οποία όμως κατέληξε σε ένα όχι και τόσο δουλεμένο σενάριο, γι’ αυτό και αποπνέει μια παιδική αφέλεια(χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό). Με σκοτεινή ατμόσφαιρα και συνεχείς ανατροπές, ξετυλίγεται με υπέροχο τρόπο, καταφέρνει να μην κάνει πουθενά κοιλιά, καθηλώνοντας τον θεατή μέχρι το τελευταίο λεπτό. Όλο το cast το χαρακτηρίζει μια φοβερή χημεία, με καλύτερο όλων τον Christopher Walken στο ρόλο του απαχθέντος gangster Charlie Barret να του ταιριάζει γάντι, απογειώνοντας την ταινία με το βλέμμα του και τις καλοδουλεμένες του ατάκες.

 

Και ενώ στην αρχή μοιάζει να κινείται στα όρια του midnight movie και του λίγο πιο εμπορικού, στην πορεία στρώνει χαρακτήρα και μέσα από την ειρωνεία, τον κυνισμό του και τον αυτοσαρκασμό του, καταλήγει εντέλει σε ένα παιχνίδι μυαλού, μια καλοστημένη παρτίδα poker, στην οποία κερδίζει αυτός που ξέρει να διαβάζει καλύτερα τον αντίπαλό του. Διότι η ζωή δεν έχει λογική, δεν ακολουθεί την λογική, ούτε εκτελεί διαταγές. Ready to be a suicide king??

 

Chris “Skinny legs and all” Zafeiriadis

[chriskiss_z]

Δύο πολύ δεμένες (μεταφορικά) αδερφές (κυριολεκτικά) χάνουν την μητέρα τους και αφού περάσουν κάποιο χρόνο σε ψυχιατρική κλινική, επιστρέφουν στο πατρικό τους σπίτι. Ο πατέρας έχει ήδη παντρευτεί ξανά και η απάνθρωπη μητριά τους όχι μόνο δεν βοηθάει στην ανάρρωση των δύο κοριτσιών αλλά θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο και κάνει ξεκάθαρο από την αρχή ότι τα κορίτσια μάλλον δεν είναι και πολύ ευπρόσδεκτα στο σπίτι. Οι ισορροπίες κλονίζονται, κρυμμένα μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια, κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν και η παράνοια έρχεται να εγκατασταθεί και αυτή στο σπίτι. Μέσα στον όλο χαμό και τις βαρβαρότητες, το φάντασμα την νεκρής μητέρας κόβει βόλτες, τρομοκρατώντας ενοίκους και θεατές.

 

Βασισμένο στην αρχαία κορεάτικη ιστορία “Janghwa Heungryeonjeon”, η ταινία είναι από τις καλές ταινίες τρόμου εξ ανατολής. Ο κύριος Ji-woon Kim αποδεικνύεται μάστορας στην κατασκευή ατμόσφαιρας. Δίνοντας έμφαση στις λεπτομέρειες, μας γνωρίζει τους χαρακτήρες αργά και βασανιστικά, αποκαλύπτει ελάχιστα από τα μυστικά δίνοντας έμφαση στην δυσλειτουργία της οικογένειας και στις σχέσεις μεταξύ τους, παρά προσπαθεί να τρομάξει. Βέβαια οι σκηνές τρόμου υπάρχουν και είναι αριστοκρατικά σχεδιασμένες αλλά δεν κυριαρχούν. Όσο προχωράει η ταινία τόσο η ένταση μεγαλώνει, φτάνοντας σε ένα φινάλε που κάνει τον θεατή να κοιτάει σαν χαζός για την ήττα που έφαγε. Ένα σενάριο που τόσο πολύ θα ήθελαν να έχουν γράψει κάποιοι, ειδικά από την άλλη άκρη του ατλαντικού (αλλά που μυαλό εκεί).

 

Η ταινία είναι ένα πραγματικό διαμάντι, καλά κρυμμένο, ειδικά εδώ στο Ελλαδιστάν που οι διανομείς μάλλον αδιαφόρησαν και του γύρισαν την πλάτη. Έχει ο καιρός γυρίσματα όμως και όταν θα αναγκαστούν να το κυκλοφορήσουν, να το δείτε θα κάνουν και τους έξυπνους για την ανακάλυψη τους. Βρίσκεται παντού στο εξωτερικό, μάλιστα η έκδοση της Tartan έχει ένα ολόκληρο δίσκο με extras, κομμένες σκηνές, σχόλια από τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς, συνεντεύξεις με cast and crew και πολλά άλλα.

[YpNoS]

Burn After Reading (2008)

 

Ενα CD το οποιο περιεχει τις αναμνησεις ενος πρακτορα της CIA καταληγει στα χερια 2 υπαλληλων ενος γυμναστηριου, οι οποιοι προσπαθουν να το πουλησουν. Σε αυτη την τρελη κουρσα εμπλεκονται Ρωσοι και Αμερικανοι πρακτορες, ομοσπονδιακοι Σεριφηδες, παιδιατροι, συγγραφεις και δικηγοροι..

 

Με κοστος παραγωγης που εφτασε τα 37 εκ. δολαρια και με εισπραξεις οι οποιες, μονο στην Αμερικη, το εχουν ηδη καλυψει, οι αδελφοι Κοεν μας παρουσιαζουν την 13η ταινια τους. Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας δόθηκε κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ Βενετίας, στις 27 Αυγούστου, «ανοίγοντας» επίσημα το φεστιβάλ. Μ’ αυτή τους την ταινία οι αδελφοί Κοέν συνεργάζονται: α) για τρίτη φορά με τον George Clooney μετά τα «Ω αδελφέ που είσαι;» (O brother where art thou?, 2000) και «Αβάσταχτη γοητεία» (Intolerable cruelty, 2003), β) για πρώτη φορά τόσο με τον Brad Pitt όσο και με τον John Malkovich, γ) για 12η φορά με τον μουσικοσυνθέτη Κάρτερ Μπάργουελ – η μοναδική ταινία τους για την οποία δεν έγραψε μουσική ο Μπάργουελ ήταν το «Ω αδελφέ που είσαι;» Η μεγάλη πλειοψηφία των γυρισμάτων έγινε στη Νέα Υόρκη ενώ κάποια γυρίσματα έγιναν και στην Ουάσινγκτον.

 

Οι δυο μισανθρωποι αδελφοι Κοεν γραφουν και σκηνοθετουν το "Καυτο Απορρητο", εχοντας ηδη κανει μεγαλη εντυπωση με την προηγουμενη ταινια των, την No Country for Old Men (2007). Μας εχουν χαρισει ουκ ολιγα διαμαντια στο παρελθον, και απο οτι φαινεται η παρουσα αποτελει αλλο ενα. Η υποθεση της ταινιας ειναι τοσο πολυπλοκη οσο η πραγματικοτητα και τα 2 αδελφια επιλεγουν να δωσουν αρκετο χρονο στους χαρακτηρες τους (τους οποιους εγραψαν ακριβως στα μετρα των πρωταγωνιστων), εστιαζοντας κυριως στις ερμηνειες αλλα και στους πολυ δυναμικους διαλογους. Παρολα αυτα, η ταινια θα κουρασει αρκετα σε καποια σημεια. Η φωτογραφια ειναι εκπληκτικη και σε συνδυασμο με την σκηνογραφια, θα απολαυσουμε καποια πολυ ωραια καδρα.

 

Ο George Clooney, στον ρολο του Harry Pfaffer και εμφανως αδυνατισμενος, ειναι απολαυστικος. Η αληθεια ειναι οτι ο χαρακτηρας του θυμιζει εντονα καποια σελιδα του Esquire με δοσεις απο James Bond - ιδιαιτερως στο ερωτικο τομεα οπου αποδεικνυεται "ντουρος". Ευχαριστος, κωμικος και αληθινος θα μας χαρισει αρκετες καλες σκηνες.

 

Η Frances McDormand, πατριωτισσα του Σικαγο, υποδυεται την Linda Litzke. Ανασφαλης με τασεις πλαστικου χειρουργειου, τυπικη "ομιλιτικη" γυναικα που θα μεταμορφωθει απο φοβισμενη και εθισμενη στα ραντεβου μεσω internet, σε ηγετικη παρουσια. Θα πεισει χωρις πολυ προσπαθεια ενω στο τελος θα δικαιωθει.

 

Ο μεγιστος John Malkovich, επισης Σικαγουανος, στον ρολο του αλκοολικου, πρωην πρακτορα της CIA, Osbourne Cox (θα ζηλεψει ο Ozzy αρκετα). Προσωπικη αδυναμια, θα με δικαιωσει (επιτελους) πληρως. Η ερμηνεια του ειναι οσκαρικη και μεσα στα πλαισια της ολης διαθεσης των δημιουργων (μια πλακα, μια φαρσα, ενας χαβαλες) θα μας χαρισει καποια πολυ δυναμικα ξεσπασματα. Στο ενα χερι το ποτο, στο αλλο το οπλο, θα αντεξει τα χτυπηματα της παντοφλας και θα γινει κυριος της ζωης του (για παρα πολυ λιγο ομως).

 

Η Βρετανιδα Tilda Swinton, μετα τον ερμαφροδιτο χαρακτηρα της στο Constantine (2005), ειναι η Katie Cox, γυναικα του Osbourne. Παιδιατρος στο επαγγελμα, ταλαιπωρει και φοβιζει τα παιδια ενω ταιζει τον ανδρα της με μεγαλες, σκληρες παντοφλες. Σκυλα οσο δεν παιρνει, ερωτικη και απολυτη, απαταει και προσπαθει να κυριαρχησει στην ζωη της. Θα εκνευρισει και θα γοητευσει.

 

Τα φωτα πεφτουν πανω στον κυριο Brad Jolie Pitt. Με την παρουσα, στον ρολο του γυμναστη Chad Feldheimer, αποδυκνυει οτι εχει την δυνατοτητα δυνατων ερμηνειων. Κωμικος και απολαυστικος, ομοφυλοφιλ-ιζει και τρομοκρατειται απο την πολυπλοκοτητα των καταστασεων, εχει την αναγκη καθοδηγησης και ηγετικης παρουσιας στην ζωη του. Θα προσφερει καποιες τρελες σκηνες (ιδιαιτερα αυτη της ρυνικης αιμοραγιας θα προκαλεσει την δικη σας ρυνικη υπερχειλιση με το αναψυκτικο που θα πινετε) και θα δεσει εκπληκτικα με την McDormand.

 

Συμμετεχει ο κωμικος και αφελης J.K. Simmons (Law & Order) στον ρολο του διευθυντη - πρακτορα της CIA. Μεγαλη εκπληξη αποτελει η συμμετοχη του δυναμικου, ηγετικου και επισης αφελη David Rasche, τον οποιο οι παλαιοτεροι θα θυμουνται παρεα με το μεγαλο πιστολι του στην κωμικη σειρα Sledge Hammer! (1986 - 1988), στον ρολο ενος επισης πρακτορα της CIA .

 

Γενικα, το κραξιμο του Χολυγουντ αλλα και των νεο-Αμερικανικων τασεων απο τους αδελφους Κοεν θα αποτελεσει το πρωτο μηνυμα που θα αποτυπωθει στο πισω μερος του κεφαλιου σας. Χαος, αταξια και πολυπλοκοτητα με τελικο αποτελεσμα μια επιφανειακη πλαστικη εγχειριση, αδελφος εναντιον αδελφου, ολοι απατουν ολους, ασφαλεια δεν υπαρχει πουθενα ενω η τυχη δεν ειναι με το μερος κανενος. Διαζυγια, θανατοι και μια τρελη σειρα γεγονοτων θα ταραξουν την ηρεμια σας, με καποια δυνατα διαλειμματα γελιου και αφασιας.

 

Οι μελλοθανατοι, οι μπακουρηδες και οι προσφατως διαζευμενοι, οι οπαδοι του μπλα-μπλα και των μεσημεριανων, οι πρακτορες της ΚΥΠ και ο ΚΥΡ παρεα, θα μπορεσουν ανετα να δωσουν τα πολυτιμα χρηματα τους στις Ελληνικες Αιθουσες και να παρατηρησουν μια ταινια που θα ξεφυγει απο την μετριοτητα αλλα που θα απευθυνθει κυριως σε σκεπτομενους και ενηλικους. Πιστευω οτι 6,5/10 ειναι δικαια εν αντιθεσει με το πολυ 7,7/10 του IMDb.

 

edit: Φωτογραφιες, σχολια και το κειμενο στην αρχικη του μορφη στους Scary Greeks.

[jog]

Μόλις ξαναείδα το Back to the Future σε 720p (1985) μετά από πολύ πολύ καιρό (πριν κανα 10 χρόνια το έβαζε το Star)

 

Μου θύμισε παλιές καλές εποχές.Πολύ καλή ταινία.

Σίγουρα είναι classic κατ εμέ.8/10 άνετα από μένα.

 

Σύντομα πάω για να τελειώσω την τριλογία αυτή :)

[StandArd]

Μόλις ξαναείδα το Back to the Future σε 720p (1985) μετά από πολύ πολύ καιρό (πριν κανα 10 χρόνια το έβαζε το Star)

 

Τι είναι το 720p;

 

Όντως πολύ καλή αυτή η τριλογία. Νομίζω, όμως, πως έχει ξεπεραστεί λίγο σήμερα.

 

Που χάθηκε αυτός ο Κρίστοφερ Λόιντ; Τελευταία τον θυμάμαι στο κιν. σχέδιο "The Pagemaster" του '94.

Και αυτός που έπαιζε τον Μπιφ (ο εχθρός του Μάικλ Τζ. Φοξ) ήταν πολύ καλός θυμάμαι...

[jog]

Τι είναι το 720p;

 

Όντως πολύ καλή αυτή η τριλογία. Νομίζω, όμως, πως έχει ξεπεραστεί λίγο σήμερα.

 

Που χάθηκε αυτός ο Κρίστοφερ Λόιντ; Τελευταία τον θυμάμαι στο κιν. σχέδιο "The Pagemaster" του '94.

Και αυτός που έπαιζε τον Μπιφ (ο εχθρός του Μάικλ Τζ. Φοξ) ήταν πολύ καλός θυμάμαι...

 

ΣΕ HD(άριστη ποιότητα δηλαδή) ήταν η ταινία.(720p και 1080p υπάρχει)

Είναι λίγο ξεπερασμένη η τριλογία αλλά σίγουρα αξίζει κατ εμέ.All time classic.(πως είναι το Ρετιρέ πχ :p)

 

Ο Μπιφ έπαιξε πέρσι σε ένα επεισόδιο της σειράς House M.D...

[VeCo]

Ξεπερασμένη; No f* way! All time classic λέμε! :D

[marvin]

ΣΕ HD(άριστη ποιότητα δηλαδή) ήταν η ταινία.(720p και 1080p υπάρχει)

Είναι λίγο ξεπερασμένη η τριλογία αλλά σίγουρα αξίζει κατ εμέ.All time classic.(πως είναι το Ρετιρέ πχ :p)

 

Ο Μπιφ έπαιξε πέρσι σε ένα επεισόδιο της σειράς House M.D...

 

Τριλογία; Το 2ο και το 3ο προσπαθώ να τα ξεχάσω ακόμα. :p

 

Btw http://www.collegehumor.com/video:1828187 :lol:

[StandArd]

Ο Μπιφ έπαιξε πέρσι σε ένα επεισόδιο της σειράς House M.D...

 

Οπότε τίποτα το σπουδαίο δεν έχει κάνει μετά το "Επιστροφή στο μέλλον" παρόλο που θα μπορούσε.

Ούτε αυτός, ούτε ο Κρίστοφερ Λόιντ, ούτε ο Μάικλ Τζ. Φοξ (προφανώς για λόγους υγείας).

[gsa1967]

αρκετα καλο το "Burrn after reading" kai to "Max Payne"

[YpNoS]

Tropic Thunder (2008)

 

Η πιο ακριβη παραγωγη πολεμικης ταινιας λαμβανει χωρα σε μια ζουγκλα. Ο σκηνοθετης για να τελειωσει, επιτελους, την ταινια αποφασιζει να "ριξει" τους ηθοποιους του στους "αληθινους" κινδυνους που αντιμετωπισαν πραγματικοι στρατιωτες στο παρελθον. Τι θα συμβει ομως οταν η κατασταση ξεφυγει απο τον ελεγχο του και οταν οι ηθοποιοι αναγκαστουν να γινουν πραγματικοι στρατιωτες?

 

Με κοστος παραγωγης που αγγιξε τα 92 εκ. δολαρια και με εσοδα που εχουν προ πολλου αποσβεσει το συνολικο ποσο παραγωγης, η Τροπικη Καταιγιδα ειναι η 4η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο ηθοποιός Ben Stiller. Προηγήθηκαν οι: «Νέοι, Ωραίοι & Ανεργοι» (1994), « Κολιτσίδας, Ο» (The cable guy, 1996) και «Zoolander: Ο Αρχοντας της Πασαρέλας» (2001). Αξιζει να προσθεσουμε οτι το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων έλαβε χώρα στη Χαβάη.

 

Ο Ben Stiller, βγαλμενος απο την μητρα του Αμερικανικου MTV, ειναι ενας αξιολογος κωμικος ηθοποιος. Οι σκηνοθετικες αποπειρες του παρελθοντος ειναι αμφιβολου ποιοτητας, οπως αλλωστε και καποιες εκ των ταινιων που πρωταγωνιστησε. Η παρουσα ομως αποτελει μια λαμπρη εξαιρεση και ειναι σιγουρο οτι θα συζητηθει αρκετα.

 

Απο τεχνικης αποψης, η σκηνοθεσια ειναι ενδιαφερουσα καθως στο τελος θα καταφερει να εκφρασει τον διχασμο μεταξυ μιας χολυγουντιανης υπερπαραγωγης και μιας "verite" ταινιας - αν και θα αντιγραψει σε κουραστικο βαθμο το "Αποκαλυψη Τωρα". Η φωτογραφια ειναι αψογη και τα ματια σας θα σιχαθουν το πρασινο (αν εισαστε και φανταροι τοτε...) ενω τα οπτικα εφε ειναι αναλογα μιας ακριβης πολεμικης ταινιας (μοναδικες εκρηξεις). Οι διαλογοι ειναι κωμικοι και εντονοι, χωρις να ειναι φτηνοι και προχειροι. Το σεναριο που εχει επιμεληθει ο ιδιος ο Ben Stiller, ειναι πρωτοτυπο ως ενα βαθμο και θα καταφερει να κρατησει το ενδιαφερον του θεατη σε υψηλα επιπεδα. Αξια η προσπαθεια και στο τομεα των κουστουμιων, ενω αξιζουν οσκαρ οι υπευθυνοι make up. Η μουσικη επενδυση του Theodore Shapiro (The Devil Wears Prada) ειναι η ιδανικη ενω τα τραγουδια που ακουγονται σε καποιες "ειδικες" περιστασεις, θα δικαιωσουν την επιλογη των.

 

Ο Ben Stiller ειναι ο Tugg Speedman. Η υπερβολη σε αρκετες σκηνες (απο το στησιμο του "ηθοποιου" εως τις ετοιμες ατακες) τονιζει την σατιρα που προσπαθει να κανει απεναντι σε ενα ισχυρο Χολυγουντ. Ο δευτερος χαρακτηρας που δημιουργησε (στην ουσια μια ερμηνεια του "ηθοποιου") προκαλεσε πολλα σχολια στην Αμερικη οσον αφορα την πολιτικη ορθοτητα τηας. Αφορα ενα νεο με "ειδικες ικανοτητες" με καποιες σκηνες που ειναι ξεχειλωμενες. Στο συνολο παντως εχουμε κωμικη κινησιολογια, δραματικη φλυαρια και σιγουρα πετυχημενο συνολο. Ισως απο τις καλυτερες ερμηνειες του.

 

Ο Jack Black ως Jeff Portnoy (καμμια σχεση με Dream Theater!) ειναι το λιγοτερο, υπερβολικος. Ξεθαβωντας τις χειροτερες ερμηνειες του παρελθοντος, ο Black αποδεικνυεται αισχρος, χυδαιος και γεματος αχρειαστα στοιχεια ερμηνειας. Ο ρολος του με ξενισε αρκετα, και ισως σε αυτο το σημειο ο Stiller να το παραεκανε με την "καυστικη" του αποπειρα. Ξεχωριζει βεβαια σε 2-3 σκηνες οπου του δινεται η ευκαιρια να μας παρουσιασει απλοχερα το ταλεντο που σιγουρα εχει - ιδιως σε αυτες της "στερησης".

 

Ο Robert Downey Jr. υποδυεται τον Kirk Lazarus και ειναι σιγουρα μια ερμηνεια που θα τραβηξει τα βλεμματα και το ενδιαφερον ολων. Πρωτον, το μακιγιαζ του ηθοποιου ειναι πραγματικα οσκαρικο. Δευτερον, η προφορα αλλα και το ολο στησιμο που θα μετατρεψει εναν Αυστραλο σε εναν "νεγρο" στρατιωτη, ειναι επισης οσκαρικη. Η μεταβαση των 2 χαρακτηρων ειναι τοσο ομαλη που πραγματικα θα χαθειτε μεχρι να καταλαβετε ποιος ακριβως βρισκεται μπροστα σας. Εξαιρετικη ερμηνεια, πρωταγωνιστικη, με ομορφα κωμικα ξεσπασματα αλλα και ενα στιβαρο δραματικο μερος που θα τονισει τις αντιπαραθεσεις εντος της ομαδας αλλα ταυτοχρονα θα την ενωσει.

 

Αγριος και μακρυμαλλης ο Nick Nolte ως ο βετερανος του Βιετναμ πανω στην ιστορια του οποιου εχει βασιστει το σεναριο της "ταινιας", Four Leaf Tayback. Τρελος και κωμικος θα μας χαρισει 1-2 καλες σκηνες. Συμμετεχει και ο γοης Matthew McConaughey σε εναν μικρο αλλα ουσιαστικο ρολο στον οποιο θα φανει αρκετος και δυναμικος (θα ζηλεψετε το γραφειο του..). Μπροστα μας θα περασουν επισης η δικη μας Maria Menounos, ο Jon Voight, ο Jason Bateman, η Alicia Silverstone (που χαθηκε αυτη?) αλλα και η Tyra Banks ως ο εαυτος τους.

 

Ο Tom Cruise ειναι ενας ακομα λογος για τον οποιο θα συζητηθει η ταινια αυτη. Υποδυεται τον χοντρο, τριχωτο και καραφλο Les Grossman και.. του μοιαζει! Το μακιγιαζ για αλλη μια φορα θα φωναξει "ΟΣΚΑΡ!" και το αποτελεσμα ειναι ακρως κωμικο. Ο Cruise θα βρισει και θα βρισει οσο δεν παιρνει, ενω το κουστουμι θα ελευθερωσει τον χορευταρα που κρυβεται καλα μεσα του. Η ερμηνεια του ειναι ισως, η αποκαλυψη της χρονιας. Απολαυστικοτατος.

 

Για μενα ξεχωρισε ο πιτσιρικας Brandon T. Jackson στον ρολο του Alpa Chino, ενος τραγουδιστη ραπ (εκπληκτικο το ονομα?). Τον ηθοποιο αυτο - αποκαλυψη, θα τον δουμε στο επερχομενο The Day the Earth Stood Still (2008) συντομα. Μεχρι τοτε, πρεπει να τονισω οτι ηταν η πιο κωμικη παρουσια στην ταινια. Προκλητικος, τσαμπουκας, "μαυρος πανθηρας" με μια κινησιολογια που θα τσακισει τα πλευρα σας σε συνδυσμο με τους πετυχημενους διαλογους που εχει ο χαρακτηρας του. Σιγουρα αξιζει της προσοχης μας στο μελλον.

 

Σατιρα εναντια στο Χολυγουντ, στις τασεις και φοβιες των σημερινων αστεριων, στην χρηση ναρκωτικων απο τα μεγαλα ονοματα, στην ταση για υιοθετηση τεκνων εκ της Ασιας, στην ταση για ακριβες παραγωγες, στην ταση για ντιβες. Καπου μεσα σε ολα οσα θελει να "κραξει" ο Stiller, θα κολλησει και θα αποτελεσει ο ιδιος (η ταινια) μερος αυτων. Ειναι μια αξιολογη προσπαθεια με το γελιο να ειναι αρκετο και δυνατο, ομως θα υπαρξουν τα σημεια οπου θα κουραστειτε τοσο απο την χαλαρη πλοκη οσο και απο τις υπερβολες - εαν δεν σας προσβαλουν πρωτα.

 

Για φυσιολατρες, σεξομανεις και ντιβες, οπαδους της Πρωτοψαλτη και της Χαβαης, Ασιατες και λατρεις της "χιπ χοπ χανομαι", για οσους θυμουνται ακομα το παλιο καλο Mtv, τιποτα περισσοτερο απο 6,5/10 για ενα δυνατο συνολο το οποιο ομως θα προκαλεσει την ιδια του την υπαρξη - σε αντιθεση με το υπερβολικο 7,6/10 (!) του IMDb.

 

edit: Φωτογραφιες, σχολια και το κειμενο στην αρχικη του μορφη στους Scary Greeks.

[jog]

Είδα το You dont mess with the Zohan (2008)

 

Ψιλοσυμπαθητική ταινιούλα.Όχι το τρομερό σενάριο,αλλά αρκετά συμπαθητικό cast.Σε καμία περίπτωση για κινηματογράφο παρα μόνο σε dvd με παρέα και καλή διάθεση.

Υπάρχουν στιγμές που προσφέρει κάποιο γέλιο και μερικές που επαναλαμβάνεται και κουράζει.Αν ήταν ένα 20λεπτο μικρότερη ίσως το αποτέλεσμα να ήταν καλύτερο.

 

5,5/10

[mirrorofsorrow]

Είδα το Tropic Thunder και οι εντυπώσεις μου είναι μάλλον αρνητικές. Οι καλές ατάκες είναι ελάχιστες, οι ηθοποιοί χαραμίζονται καθώς ο ρόλος τους είναι επίπεδος και γενικά το σενάριο δεν έχει να προσφέρει τίποτα στον ακροατή ωστε να το κερδίσει και να την παρακολουθήσει μέχρι τέλους. Υπήρχαν στιγμές οπου, πραγματικά, το όλο στόρι μου φαινόταν τόσο αδιάφορο και μου ερχόταν να την σταματήσω την ταινία. Ο μοναδικός λόγος να την δείς είναι αν θέλεις να περάσεις 2 ώρες (αδιακαιολόγητα μεγάλη διάρκεια) χαλαρές θαυμάζοντας τους πάμπολλους σταρ που εμφανίζονται.

[mol]

καλημερα παιδια.θα ηθελα να μου προτεινετε αμερικανικες ταινιες τυπου american pie!

χαζοαμερικανιες δλδ.εχω δει καποιες("το κολλεγιο","τι ηπιαμε χθες βραδυ", και αλλες).

ευχαριστω

[YpNoS]

WALL·E (2008)

 

Στο μακρινο μελλον, ενα μικρο ρομποτ που εχει ως αποστολη την διαχειριση απορριματων απολαμβανει την μοναξια και την ηρεμια ενος ερημου πλανητη, που παλαιοτερα ηταν γνωστος ως Γη. Ολα θα αλλαξουν ομως ενα πρωι, οταν ο WALL-E αποκτησει παρεα και μεσω διαφορων καταστασεων οι περιπετειες του θα οδηγησουν στην επανδρωση της Γης υστερα απο 700 ολοκληρα χρονια..

 

Το κοστος παραγωγης ξεπερασε τα 180 εκ. δολαρια! ενω οι εισπραξεις ανα την υφηλιο τον εχουν υπερ-καλυψει απο τους πρωτους κιολας μηνες προβολης. Η ιδέα για την ταινία «ΓΟΥΟΛ-Υ» ξεκίνησε το 1994 σε ένα εστιατόριο όπου γευμάτιζαν οι πρωτοπόροι συντελεστές της Pixar, Άντριου Στάντον, Τζον Λάσιτερ και Πιτ Ντόκτερ, μαζί με τον κορυφαίο σεναριογράφο Joe Ranft. Έχοντας ήδη ολοκληρώσει την πρώτη τους μεγάλου μήκους ταινία «Toy Story 1» και πολύ πριν καν συζητηθούν οι ταινίες «Ζουζούνια», «Μπαμπούλας ΑΕ» και «Ψάχνοντας το Νέμο», αναφέρθηκε η ιδέα ενός μικρού ρομπότ που έχει απομείνει μόνο πάνω στη Γη. 50 συνολικά animators ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο project, δημιουργώντας 10.000 συνολικά χαρακτήρες, αν συμπεριλάβουμε τους δευτερεύοντες ρόλους και το πλήρωμα του Axiom.

 

Ειναι πραγματικα μια υπερπαραγωγη που ο Andrew Stanton (σκηνοθετης & συγγραφεας) και η εταιρεια PIXAR καταφεραν οχι μονο να συντονισουν αλλα να την μετατρεψουν σε ενα συγχρονο αριστουργημα, υμνο στις ανθρωπινες αξιες.

 

Στα τεχνικα στοιχεια, κυριο λογο εχει - φυσικα - ο σχεδιασμος, ο οποιος ειναι πανεμορφος. Τα ματια μας θα χορτασουν απο συγχρονα "εφε" και απειρα χρωματα, αρμονικες κινησεις και αλληλεπιδρασεις του περιβαλλοντος με τους ηρωες ενω ταυτοχρονα το μυαλο μας θα αρχισει να δουλευει τον σκουριασμενο διπυρηνο του ωστε να επεξεργαστει τις διαφορες πληροφοριες αλλα και προειδοποιησεις που μας χαριζει η ταινια αυτη.

 

Η δημιουργια των χαρακτηρων ειναι ακρως εξυπνη. Η παρουσια των "ματιων" του WALL-E μας παρουσιαζει ολα τα αισθηματα που εχει στις διαφορες στιγμες, χωρις κανενα ιχνος αμφιβολιας. Το ιδιο συμβαινει και με τον χαρακτηρα της Eve, η οποια ομως ειναι πιο συγχρονη - πιο ψηφιακη. Εξαιρετικη η προσθηκη του χαρακτηρα MO, ο οποιος αν και ρομποτ, θα χτυπησει το γνωστο στερεοτυπο του Κινεζου - καθαριστει. Ο σχεδιασμος των ανθρωπων θα σας σοκαρει και στην συνεχεια θα σας φοβισει για αυτο καλυτερα να μην γραψω κατι παραπανω - τα δικα σας αισθηματα θα ειναι η καλυτερη παρουσιαση.

 

Ερμηνειες σε καρτουν ειναι δυσκολο να παρουσιασεις. Δεν μπορω ομως να μην σταθω στην ιστορια της γλυκιας δεσποινιδος Elissa Knight. Δουλευει ως βοηθος παραγωγου στην PIXAR και συνηθως κανει τις δοκιμαστικες ηχογραφησεις ταινιων καρτοον πανω στις οποιες αργοτερα θα βασιστουν οι ηχογραφησεις ηθοποιων με τις πιο ευδιακριτες φωνες των (τα περιφημα scratch voices). Στην συγκεκριμενη ομως, η Elissa παρ'ολο που δεν εκανε καμμια απολυτως προετοιμασια, εβαλε τοσο παθος στον χαρακτηρα της Eve, ωστε ο Stanton αποφασισε να την κρατησει χωρις να χρησιμοποιησει καποιο γνωστο ονομα του Χολυγουντ.

 

Πολυ καλη επισης η "ερμηνεια" του Ben Burtt ως WALL-E αλλα και ως M-O. Και αν δεν σας λεει κατι το ονομα του, να προσθεσω πως δεν προκειται για καποιον ασημο ηθοποιο του Χολυγουντ. Προκειται για εναν κυριο ο οποιος ηταν υπευθυνος για τα εφε ηχου στα Star Wars (τα παλαια, τα καινουρια αλλα και τα Clone Wars) αλλα και στα Indiana Jones με μια 20ετη καριερα στην Lucasfilm Ltd. πριν ενωσει τις δυναμεις του με την PIXAR το 2005.

 

Ειστε ολοι χοντροι, δυσκινητοι, βαρεμενοι, απ-ανθρωποι, χωρις κανενα ιχνος ερωτα και ζωης, βυθισμενοι σε μια μονοτονη καθημερινοτητα, αποχαυνωμενοι και αποχωρισμενοι απο την ομορφια και την απλοτητα των μικρων στιγμων της ζωης. Τρομακτικο το ποσο κοντινη ειναι η σημερινη μας κατασταση με αυτη που μας παρουσιαζουν στο WALL-E. Ακομα πιο τρομακτικο που ενα ρομποτ με προγραμματισμενες λειτουργιες, οχι μονο θα γνωριζει τον ερωτα και την ανθρωπια μεσω μιας κλασσικης ταινιας του σινεμα, αλλα θα θυμισει σε ολοκληρη την ανθρωποτητα αυτο που εχει πλεον ξεχασει: την ζωη στην γη οπως θα επρεπε να ειναι.

 

Αν και καρτουν, η παρουσα ειναι ενα αριστουργημα. Ειναι ενας συγκινητικος υμνος στις ανθρωπινες σχεσεις, στην ανθρωπινη ομορφια, στην φυση, στην φιλια, στην αγαπη, στην στιγμη - ακομα και οι ηρωες της ταινιας ειναι ρομποτς, ακομα και αν η Γη εχει ηδη καταστραφει.

 

Λογω της ποιοτητας των γραφικων αλλα και του πολυ προσεγμενου ηχου, να ειστε ιδιαιτερα εκλεκτικοι για το μερος οπου θα την δειτε και να ειστε σιγουροι οτι θα αποζημιωθειτε εις το διπλουν. Οσοι το τιμησετε, μην παραλειψετε να δειτε ακομα και τους τιτλους τελους οι οποιοι ειναι ενας φορος τιμης σε διαφορα ειδη τεχνης τα οποια θα γαργαλησουν τους γεννηθεντες πριν το 1985 (τουλαχιστον) - με την εκπληκτικη μουσικη συνοδεια του τραγουδιου "Down To Earth" του μεγιστου Peter Gabriel.

 

Δειτε το και στην συνεχεια απλα πηγαινετε για μια βολτα με τον/την συντροφο σας, το παιδι σας - κρατωντας τους το χερι. Και μην ξεχασετε να πεταξετε τα βραδινα σκουπιδια εντος του καδου!

 

Μοιραστειτε μοναδικες στιγμες με την οικογενεια σας, τα παιδια σας και τους κολλητους σας για ενα συνολο που δεν αξιζει τιποτα λιγοτερο απο 8/10, εντος των οριων ενος αριστουργηματος - λιγο πιο χαμηλα απο το 8,7/10 του IMDb.

 

edit: Φωτογραφιες, σχολια και το κειμενο στην αρχικη του μορφη στους Scary Greeks.

[dimis_pj]

Μόλις χθες ειδα το WALL-E φιλε μου και ειλικρινα με συγκίνησε, με μελαγχόλησε και τελικά με άφησε με ενα χαμόγελο για ώρες... Συμφωνώ απόλυτα με όσα είπες και θα σταθώ κι εγώ στους τίτλους τέλους..

[Nrg]

Καμια ταινια που να αξιζει να δει κανεις στο σινεμα; Δεν εχει και πολυ πραγμα απ'οτι βλεπω :(

[mol]

καλημερα παιδια.θα ηθελα να μου προτεινετε αμερικανικες ταινιες τυπου american pie!

χαζοαμερικανιες δλδ.εχω δει καποιες("το κολλεγιο","τι ηπιαμε χθες βραδυ", και αλλες).

ευχαριστω

 

κανεις???:(

[marvin]

κανεις???:(

 

Σιγά το δυσεύρετο είδος :p

 

Ξεκίνα από το θρυλικό Animal House και δες ακόμη τα Old School, Wedding Crashers, Harold & Kumar go to White Castle (το πρώτο, όχι το Guantanamo Bay που δεν βλέπεται), Knocked Up, 40 Year Old Virgin, Superbad - ε, αυτά μου έρχονται αυτή τη στιγμή.