trifilli

Έλεος! Μας σακατεύτηκε ο Sanchez! Πάντως από όσα έχω δει, νομίζω ότι η Βραζιλία θα το πάρει με περίπατο!...

Ο αδερφός μου... αλλά τα διάβαζα όλα! Στην αρχή ήταν ωραίο το Αλμανάκο, με τις ιστορίες του Τζιοβάνι Μπατίστα Κάρπι... Αλλά μετά δε μου άρεσε.

...η οποία δεν άργησε να φανεί. "Φαΐ, εδώ έχουμε φαγουροβότανο. Κοίτα και πες αν σου ταιριάζει". Ο Πέδρο με τον Τζακ, δεμένοι πάντα, μπήκαν στην αποθήκη, ακολουθούμενοι από τους ντόπιους φρουρούς. Ο Πέδρο έβαλε κρυφά ένα ματσάκι στην τσέπη του. "Αρκετά! Με φαγουροβότανο θα σας φάμε!" "Μια στιγμή", πετάχτηκε ο Πέδρο. "Γιατί το λένε φαγουροβότανο;" "Γιατί, φαΐ, φέρνει φαγούρα στον αρχηγό της φυλής μας! Στον οποίο και θα σας οδηγήσω αμέσως τώρα! Μαρς!" "Μα..." διαμαρτυρήθηκε ο Τζακ. "Άκου, Τζακ, δεν είναι ώρα για διαμαρτυρίες", ψιθύρισε ο Πέδρο. "Ο αρχηγός τους, απ' ό,τι κατάλαβα, είναι αλλεργικός στο φαγουροβότανο! Άρα, του προκαλεί φαγούρα! Και έχω βάλει ένα ματσάκι στην τσέπη μου!" "Φτάσαμε! Κλικ μπλουκ μπαμ, κλιτς φοκ ντουπ!" (μτφ: Αρχηγέ, φέραμε το φαΐ!") Όμως ο Τζακ και ο Πέδρο κοίταζαν αποσβολωμένοι τον αρχηγό. Τώρα είδαν ποιος είναι. Και τώρα κατάλαβαν ότι, αν δε φορούσε το ψάθινο καπέλο μέχρι το πιγούνι ο Πέδρο, θα είχαν προσέξει κάτι οι Ιθαγενείς. "Πουλάκια μου!" ακούστηκε η χαιρέκακη φωνή του αρχηγού. "Σας περίμενα!"

Όντως. Ο "Βίος και Πολιτεία" δεν περιγράφεται! Ιδιαίτερα τα "Ο Βασιλιάς του Κλοντάικ", "Ένας Κροίσος στα Ζοφερά Βάθη" και τα 2 τελευταία! Ο Ρόσα μακράν ο καλύτερος σχεδιαστής όλων... Σχέδιο-σενάρια στην εντέλεια... Οι ιστορίες του είναι μία και μία! Και οι δεκασέλιδες και οι άλλες. Έχετε διαβάσει το "Θησαυρό του Κροίσου"; Παρακαλώ, πείτε μου γιατί έχω απορία πάνω σε κάτι συγκεκριμένο από αυτήν την ιστορία.

Υπάρχει σχετικό θέμα για περιοδικά, αλλά αυτό εδώ προορίζεται αποκλειστικά για κόμικς. Διαβάζετε; Ποια; Τι πιστεύετε; Δικαιούνται τον τίτλο της "Ένατης Τέχνης" ή είναι απλώς ένας τρόπος για να σκοτώνουμε την ώρα μας;

Ναι! Επόμενος.

Ανυποψίαστοι, προς το παρόν, προχώρησαν μέχρι την είσοδο του χωριού. Το πρώτο πράγμα που είδαν ήταν ένας άνθρωπος, ντυμένος αποκλειστικά και μόνο με φύλλα. "Α, ένας χωρικός! Ας ζητήσουμε φιλοξενία!" πρότεινε ο Πέδρο. "Κύριε... Υπάρχει μέρος για να μείνουμε;" "Μπλικ μπλικ γκλουπ φαΐ!" απάντησε ο άγνωστος ντόπιος. Αμέσως εμφανίστηκαν 15 ιθαγενείς οι οποίοι κρατούσαν από ένα δόρυ στο χέρι και περικύκλωσαν τον Τζακ και τον Πέδρο. "Η φιλοξενία τους είναι παροιμιώδης!" σχολίασε ο Τζακ. "Τζακ, νομίζω ότι εμείς πεινάμε, αλλά αυτοί θα φάνε". "Δεν μπορεί... Δεν είναι ανθρωποφάγοι... Τρώνε τάρτες βατόμουρο!" Ένας ιθαγενής είπε: "Εγώ διερμηνέας φυλής. Εμείς όχι τρώμε μουρόβατα, εμείς τρώμε ανθρώπους!" "Ωχ!" "Ας είμαστε ψύχραιμοι, Τζακ!" ψιθύρισε ο Πέδρο. "Καλέ κύριε διερμηνέα, εμείς μυρίσαμε τα βατόμουρα!" "Όχι βατόμουρα. Εμείς μόνο ανθρώπους με γαρνιτούρα Chloropomphales Auritius Scratchius. Στη γκλώσσα σας, φαγουροβότανο!"

Βάζω: Αντιπαθεί συγκεκριμένο προπονητή και αυτό φαίνεται.

...ο Πέδρο είπε: "Μην είσαι ανόητος, Τζακ. Δεν υπάρχουν τζίνια!" "Σωστά..." παραδέχτηκε ο Τζακ. Ξαφνικά, ο Πέδρο ανοιγόκλεισε τα ρουθούνια του. "Σου μυρίζει κάτι;" "Όντως!" συμφώνησε ο Τζακ. Κάποιος μαγειρεύει εδώ!" "Αυτό, Τζακ, σημαίνει ότι δεν είμαστε μακριά από κατοικήσιμη περιοχή!" "Ευτυχώς! Τι μυρίζει, όμως;" "Μα είναι ηλίου φαεινότερον: Τάρτα βατόμουρο! Χτυπάμε 2 αυγά με 1 κουταλιά της σούπας αραβοσιτάλευρο μέχρι να μαλακώσουν και να γίνουν αφράτα και εν συνεχεία ανακατεύουμε 3/4 φλιτζανιού αμύγδαλα και 1 κουταλάκι του γλυκού βανίλια σκόνη. Προθερμαίνουμε το φούρνο σους 200°C. Αλευρώνουμε 14 φόρμες για κέικ. Αλείφουμε μία μία τις στρώσεις του φύλλου με το λιωμένο βούτυρο και τις τυλίγουμε πολλές φορές κατά μήκος και κατά πλάτος μέχρι να αποκτήσουν πάχος 10 ή 12 στρωμάτων. Τοποθετούμε το φύλλο σε μία φόρμα, πιέζοντας ελαφρά το κάτω μέρος και τις πλευρές, έτσι ώστε να πάρει το σχήμα της φόρμας. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία, γεμίζοντας κάθε φόρμα με μια στρώση διπλωμένου, βουτυρωμένου φύλλου. Αφαιρούμε τις άκρες, για να αποκτήσουν καλύτερη όψη. Βάζουμε μια κουταλιά της σούπας μαρμελάδα βατόμουρο πάνω από το φύλλο και από πάνω προσθέτουμε λίγη κρέμα αμυγδάλου. Οι φόρμες πρέπει να είναι γεμάτες κατά τα ¾ και όχι παραπάνω. Αν θέλουμε, μπορούμε να τοποθετήσουμε ένα ολόκληρο αμύγδαλο στην κορυφή της κρέμας για γαρνιτούρα. Τις ψήνουμε για 20 λεπτά. Σερβίρονται καυτές ή ζεστές και καταναλώνονται όσο είναι φρέσκες!" "Πω πω, Πέδρο, πώς τα ξέρεις!" "Διάβασα το gourmed.gr", εξήγησε ο Πέδρο. "Ας πάμε, όμως, μέχρι το χωριό των Ιθαγενών. Εκεί θα βρούμε, ίσως, το φαγουροχορτάρι..."

"Ωχ!" είπε ο Πέδρο. "Τι είναι πάλι;" "Ελπίζω να μην είσαι αλλεργικός και στις τίγρεις!" "ΡΟΟΟΟΑΑΑΑΑΑΡΡΡΡ!!!" ακούστηκε από πίσω και ένα μεγαλόσωμο αιλουροειδές με ραβδώσεις όρμησε καταπάνω τους. Τότε συνειδητοποίησαν...

"...Και απαγορεύεται να σε ακουμπήσει με τα λέπια της, γιατί εκκρίνουν δηλητηριώση ουσία." "Καλά, πώς την περάσαμε για αρκούδα;" "Είναι γιατί τυλίγει την προβοσκίδα της όταν κοιμάται". Ο Τζακ με τον Πέδρο βγήκαν πάλι στο δάσος. Οι πυροβολισμοί είχαν σταματήσει. Αλλά ξαφνικά, ο Τζακ ένιωσε κάτι να περπατάει κάτω από την μπλούζα του. Κοίταξε και έντρομος αντίκρισε...

"Για στάσου!" σκέφτηκε ο Πέδρο. "Δεν υπάρχουν αρκούδες στον Αμαζόνιο!"

"Μη φύγεις, Πέδρο! Ο σκοπός μας είναι κοινός, νομίζω" φώναξε ο Τζακ, ενώ μια σφαίρα του καψάλισε το μαλλί. "Άλλαξες γνώμη, ε; Να μη φύγω. Δε φεύγω, λοιπόν. Δε θα μπορούσα ποτέ να το κάνω..." "Πέδρο, στήριξέ με, γιατί δεν μπορώ να πατήσω καλά το πόδι και ας πάμε σε εκείνη τη σπηλιά πίσω από το πυκνό φύλλωμα". Ο Πέδρο άρπαξε τον τραυματισμένο Τζακ, τον έριξε στην πλάτη του και χώθηκαν στη σπηλιά. Και μέσα αντίκρισαν έκπληκτοι...

Εννοώ ότι ο Ρονάλντο, αν βάλει 3 γκολ, θα βγει πρώτος σκόρερ όλων των εποχών του Μουντιάλ... Και από τη στιγμή που δεν είναι και σε τέλεια φόρμα, ο μόνος λόγος που θα παίξει θα είναι ίσως για να βάλει τα τρία γκολ και να βγει πρώτος σκόρερ.

Jog, τι το παράλογο είπα ακριβώς; Γιατί δε βρίσκω -προσωπικά- άλλο λόγο για να παίξει ο Ρονάλντο με τη Βραζιλία.

Βρε παιδιά, ας μου απαντήσει κάποιος, γιατί δε θυμάμαι: Στην πρώτη σκηνή του πρώτου επεισοδίου, όπου τους βλέπουμε στις ράγες του τρένου, δεν είναι και φιμωμένοι;

"Η μητέρα μου είχε δει ένα όνειρο, ότι παθαίνω αυτό ακριβώς που μου συνέβη τώρα... Άουτς!...". Τα χτυπημένα μέλη του Τζακ τον πονούσαν τρομερά. "Δεν ξέρω τι λες, Πέδρο, αλλά νομίζω ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε... Θα μου πάρει μέρες να αναρρώσω... Για αυτό και νομίζω ότι θα πρέπει να λύσουμε τις διαφορές μας με την Κλάρα και τα αδέρφια σου ειρηνικά. Προς Θεού, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συμβιβαστούμε. Θα τους βάλουμε στο σωστό δρόμο. Και αυτό θα γίνει ως εξής...

Το Ρονάλντο γιατί θα τον βάλει; Για να πετύχει τρία γκολ και να βγει πρώτος σκόρερ;

Ανάμεσα, λοιπόν, στο τσούρμο των ταξιδιωτών που πατούσαν εκείνη την ώρα το πόδι τους στο Ρίο, βρίσκονταν και ο Πέδρο Κλασμέ με τον Τζακ. "Πέδρο, πώς θα αναγνωρίσουμε το σύνδεσμό μας;" ρώτησε ο Τζακ. "Θα κρατάει ταμπέλα που γράφει...

Το ίδιο απόγευμα, μέσα σε ένα αεροπλάνο με προορισμό τη Βραζιλία, πετούσαν δύο άνθρωποι που δεν ξεχώριζαν σε τίποτα από τους υπολοίπους. "Πέδρο", ρώτησε ο Τζακ, "ήταν ανάγκη να ντυθούμε έτσι; Με βερμούδα και ψάθινο καπέλο;" "Ταξιδεύουμε ινκόγκνιτο, Τζακ. Ήθελες να δηλώσουμε ότι είμαστε πράκτορες του FBI;" Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε μια φωνή από τα μεγάφωνα που έλεγε...

Ο Πέδρο γούρλωσε τα μάτια του. "Όντως! Εγώ, ο Χοσέ και ο Κάρλος είμαστε τρίδυμοι. Την αλλεργία, όμως, την έχω μόνο εγώ. Εκείνος που κλωνοποιήθηκε ήταν ο Χοσέ. Επομένως, τα υπόλοιπα 7 αδέρφια μας δεν έχουν την αλλεργία. Αλλά, από ό,τι θυμάμαι, ο Χοσέ ήταν αλλεργικός σε κάτι άλλο όταν ήταν μικρός. Βεβαίως, όταν τον έπιαναν οι αλλεργικές του κρίσεις, δε διέτρεχε κίνδυνο θανάτου, αλλά τον έπιανε μια εξαιρετικά επίμονη φαγούρα. Και αυτό το κάτι που του προκαλούσε την αλλεργία ήταν...

Και, πριν προλάβει ο άλλος να απαντήσει, ο Πέδρο με μια απότομη κίνηση τράβηξε το καπέλο από το κεφάλι του διανομέα. Και αμέσως αντίκρισε...

Ο διανομέας απάντησε με τον τρόμο στο πρόσωπό του. "Προς Θεού, κύριε Κλασμέ, δεν είχαμε σκοπό να σας ξαποστείλουμε! Εγώ είμαι καινούριος ντιλίβερι-μπόι, έτυχε να σας φέρω λάθος πίτσα." Ο Πέδρο, όμως, δυσπιστούσε. "Και, για να 'χουμε καλό ρώτημα, γιατί έχεις το καπέλο κατεβασμένο μέχρι το πιγούνι; Κρύβεις τη φάτσα σου;"

...τηλέφωνο και παράγγειλε καμία πίτσα. Ισως χρειαστεί να περιμένουμε πολλή ώρα". "Εντάξει, Τζακ. Φέρε μου σε παρακαλώ την εφημερίδα". Ο Τζακ πήρε στα χέρια του την εφημερίδα και κοίταξε την πρώτη σελίδα, όπου έγραφε: "Χοσέ Κλασμέ: Εθεάθη προχθές σε ληστεία τράπεζας. Σύμφωνα με άλλους μάρτυρες, όμως, ο περιβόητος Χοσέ Κλασμέ, την ίδια ώρα, έπαιζε μπίλιες στο εξοχικό του στη Χαβάη". "Κοίτα να δεις!" σκέφτηκε ο Τζακ. Εκείνη την ώρα χτύπησε η πόρτα. "Εμπρός", φώναξε ο Πέδρο. "Οι πίτσες σας" ακούστηκε απ' έξω μια φωνή. Ο Πέδρο άνοιξε την πόρτα... και το αίμα του πάγωσε.

"Ο Κλοντ και ο Βαν τα ένωσαν, δηλαδή;" ρώτησε ο Τζακ.