Aisopos

Ερώτηση: Τι είναι μια γυναίκα ανάμεσα σε δυο άγγλους άντρες; Απάντηση: Εμπόδιο!! Ο γνωστός σκηνοθέτης Θ. Αγγελόπουλος μετά τον χρυσό φοίνικα που πήρε στις Κάννες, αποφάσισε να γυρίσει μια ταινία με τίτλο "Ο Τεμπέλης". Έψαξε και βρήκε ότι ο πιο κατάλληλος γι αυτή την ταινία είναι στο Μεξικό σε υψόμετρο 5000 μέτρα. Πήγε και τον βρήκε και άρχισε και άρχισε να του προσφέρει χρήματα. Του δίνει 1.000.000$. Καμία απάντηση. Του δίνει 2.000.000 $. Πάλι τίποτα. Τέλος πάντων τον δελέασε με 3.000.000 $ και όπως ήταν φυσικό ρώτησε ο Μεξικάνος τι θα κάνει στην ταινία. -Στο τέλος της ταινίας, του λέει ο Αγγελόπουλος, θα σηκώνεις το καπέλο, το χέρι και θα χαιρετάς και ύστερα θα κατεβάζεις το χέρι και το καπέλο, και τίποτε άλλο. Γυρίζει ο Μεξικάνος και του λέει: -Εσύ θέλεις κασκαντέρ και όχι ηθοποιό!

Πάει ο Ψαραντώνης στην Αθήνα και καθώς οδηγούσε μπαίνει σε έναν μονόδρομο, τον σταματάει ο αστυνομικός που ήταν παρακάτω και του λέει: Α: Που πας ρε κουμπάρε δεν βλέπεις ότι απαγορεύεται; Κι ο Ψαραντώνης: Ψ: Γιάντα μωρέ σύντεκνε σφουγγαρισμένα έχετε; -Λέει ένας Αλβανός σε έναν Έλληνα: "Τι ναι αυτά ρε σύ; Γέμισε η Ελλάδα Κούρδους..." (Πραγματικό περιστατικό!) Ένα Αλβανάκι, ο Αλία, ήρθε στην Ελλάδα με τους γονείς του και το έστειλαν σχολείο. Την πρώτη μέρα ρωτάει η δασκάλα τα παιδάκια: -Εσένα πώς σε λένε; -Ελενίτσα. -Και εσένα; -Κωστάκη. Ήρθε και η σειρά του μικρού Αλία: -Εσένα πώς σε λένε; -Με λένε Αλία και είμαι από την Αλβανία. -Από εδώ και πέρα θα λέμε πως είσαι ο Γιαννάκης και είσαι από την Ελλάδα. Χάρηκε πολύ ο μικρός, αφού τα υπόλοιπα παιδιά δε θα τον κορόιδευαν και θα έπαιζαν μαζί του. Όταν γύρισε σπίτι του λέει η μητέρα του: -Αλία, πλύνε τα χέρια σου και έλα να φάμε. -Δε με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο. -Τι είπες; Αντί να είσαι περήφανος που είσαι από την Αλβανία λες πως είσαι Ελληνόπουλο; Και του δίνει ένα χέρι ξύλο. Το βράδυ γυρίζει ο πατέρας του. -Τι έχεις Αλία; Γιατί κλαις; -Ουφ πια! Δε με λένε Αλία. Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο. -Τι είπες; Δεν ντρέπεσαι να λες ότι είσαι Ελληνόπουλο; Και τον δέρνει και αυτός. Την επόμενη μέρα πάει στο σχολείο και τον βλέπει η δασκάλα μελανιασμένο. -Τι έπαθες Γιαννάκη; -Πού να σας τα λέω κυρία. Χτες το βράδυ με έδειραν δυο Αλβανοί!

Σε γκάλοπ που έγινε για το "τι κάνουν οι Έλληνες άντρες μετά από μια ερωτική πράξη" έλαβαν τα παρακάτω ποσοστά: Το 20% ανάβει τσιγάρο. Το 10% γυρίζει πλευρό. Και το 70% γυρίζει σπίτι. Συζητούν δυο Αλβανοί: - Ρε έχεις πιτυρίδα το ξέρεις; - Ναι ρε και τι δεν έχω δοκιμάσει... - Να σου πω, με σαμπουάν λούστηκες;

Απλές, καθημερινές απορίες.. :whistle:

Σε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή με θέμα το σεξ, γίνεται συζήτηση για το πρωκτικό σεξ. Ο έγκριτος επιστήμων, πληροφορεί τους θεατές: Θ. Ασκητής: -Δεν είναι κακό να απολαμβάνουμε το πρωκτικό σεξ, αρκεί να μεσολαβούν εννέα μέρες ανάμεσα σε κάθε επαφή, γιατί αυτό είναι το διάστημα που χρειάζεται, για να επανέλθει ο πρωκτός στη φυσιολογική του θέση και κατάσταση. Δεν περνούν 30 δεύτερα και... ...Τηλεθεατής τηλεφωνεί για να λύσει απορίες επί του θέματος. Τηλεθεατής: -Είπατε ότι πρέπει να μεσολαβούν εννέα μέρες ανάμεσα... Θ. Ασκητής: -Ναι είναι απαραίτητο για να μην υπάρχουν στη συνέχεια προβλήματα. Τόσο χρειάζεται ο πρωκτός για να επανέλθει στην κανονική του κατάσταση. Μεσολαβεί μια μικρή παύση... Σκέφτεται... σκέφτεται ο τηλεθεατής και στη συνέχεια εκσφενδονίζει το αμίμητο. -"Είναι αυτό που λέμε του κώλου τα εννιάμερα;" Aπό την εκπομπή του Θάνου Ασκητή με θέμα το σεξ.

Κάποιοι Καουμπόηδες είναι στο μπαρ και συζητάνε για γυναίκες, σεξ και αγαπημένες στάσεις... Ο πρώτος λέει: - Εμένα η αγαπημένη μου στάση είναι το Ροντέο, έτσι είναι που τη βρίσκω πραγματικά Όλοι οι άλλοι τον ρωτάνε γεμάτοι περιέργεια: - Για πες μας, για πες μας! - Λοιπόν να σας εξηγήσω τους λέει αυτός, είναι απλό. Καβαλάς την γυναίκα σου κανονικά. Αρχίζεις τα διάφορα όπως συνήθως. Δεν βιάζεσαι, της κάνεις ότι της αρέσει. Όταν δεις ότι έχει ανάψει και την έχει βρει, κρατιέσαι γερά. Σκύβεις και τις ψιθυρίζεις στο αυτί: - Και η αδερφή σου λατρεύει αυτήν την στάση! Μετά προσπαθείς να κρατηθείς πάνω της για οχτώ δευτερόλεπτα!

Πάνε για εκτέλεση έναν Άγγλο, ένα Γάλλο και έναν Πόντιο. -Η μόνη επιθυμία που μπορούμε να σας ικανοποιήσουμε είναι να διαλέξετε τον τρόπο με τον οποίο θα πεθάνετε. Προτιμάτε ηλεκτρική καρέκλα ή γκιλοτίνα; -Γκιλοτίνα, λέει τρέμοντας ο Γάλλος. Τον ανεβάζουν στην γκιλοτίνα και τη στιγμή που το μαχαίρι πρέπει να φύγει για να του κόψει το κεφάλι, ο μηχανισμός μπλοκάρει και σταματάει η εκτέλεση. -Θέλημα Θεού, λένε οι εκτελεστές και του χαρίζουν τη ζωή. -Κρεμάλα θέλω κι εγώ, λέει ο Άγγλος που αναθάρρησε. Πάλι μπλοκάρει το μαχαίρι και του χαρίζουν κι αυτού τη ζωή. Και έρχεται η σειρά του Πόντιου: -Εγώ προτιμώ την ηλεκτρική καρέκλα, γιατί απ' ότι βλέπω αυτό το κωλομηχάνημα δεν λειτουργεί!

Μια νεαρή σύζυγος είναι πραγματική καταστροφή στην κουζίνα. Ένα βράδυ που ο άνδρας της γυρίζει σπίτι και τη βλέπει να κλαίει, τη ρωτά: "Τι έγινε, αγάπη μου;". "Να... σου είχα ετοιμάσει ένα γλυκό, αλλά το έφαγε ο σκύλος", του λέει αυτή, ξεσπώντας σε λυγμούς. Κι ο σύζυγος: "Έλα τώρα. Πώς κάνεις έτσι; Θα σου πάρω άλλο σκύλο"!

Ο Κρητικός σταματάει ένα ταξί στα Σφακιά. Με το που ξεκινάνε, βγάζει ένα πιστόλι και το κολλάει στο σβέρκο του ταξιτζή. "Μπρος", του λέει. "Κάμε στην άκρη, επαέ και... τράβα μια μαλατσία". Τρελαίνεται ο ταξιτζής, αλλά τι να κάνει; Υπακούει. "Μπρος", του λέει πάλι... αμέσως μετά ο Κρητίκαρος. "Τράβα τσι άλλη μία"... Μετά δώσ' του ξανά: "Τσι άλλη μία". Και δώσ' του πάλι: "Τσι άλλη μία"... Ο ταξιτζής, όμως, έχει... ρέψει πια και δεν αντέχει: "άμα θες σκότωσέ με", του λέει, "αλλά ήμαρτον. Δεν αντέχω πια". "Είσαι σίγουρος, μωρέ, πως δεν μπορείς;". "Στ' ορκίζομαι", λέει ο ταξιτζής. "Ε, τότενες, πάμε πίσω", του λέει ο Κρητίκαρος. Πάνε, λοιπόν, ξανά πίσω, οπότε ο Κρητίκαρος μπαίνει στο σπίτι, βγαίνει με την κόρη του έξω και πριν τη βάλει στο ταξί, της λέει: "Εντάξει, Μαρία. Ετούτος εδώ... θα σε πάει στο Λασίθι"!

Η απάντηση είναι απλή(μιλάω για τον εαυτό μου πάντα). Ενεργεί και σκέφτεται το κάτω κεφάλι το οποίο δεν έχει συναισθήματα. Στην τελική δεν κάνω και κανένα έγκλημα :) Θα έλεγα όλα αυτά μαζί.. :)

Όταν μιλάω για ξεπέτα φυσικά και δεν αναφέρομαι στην μόνιμη σύντροφο, αλλά στο τρίτο πρόσωπο. Οι περισσότερες εμπειρίες.. ;)

Κι από μένα ένα εδώ. Ελπίζω να μην συμβεί στ' αλήθεια όταν το δουν οι "πρωταγωνιστές" :lol:

Μπορείς να το πάρεις κι έτσι ;) Προσωπικά εγώ νιώθω την ανάγκη να αλλάζω "παραστάσεις" όταν μπορώ :happy: Γιατι; Επειδη για τον αντρα μπορει να μην υπαρχει συναισθημα, ενω οι γυναικες βαζουν στο σεξ παντα μεσα και το συναισθημα; Αν ναι, τοτε, πιστεψε με, υπαρχουν (και τις γνωριζω! undefined ) γυναικες που δεν το εχουν αυτο το χαρακτηριστικο. Αν οχι, τοτε μπορεις ναμου εξηγησεις περαιτερω τι εννοεις; Φυσικά δεν μπορούμε να μιλάμε για το σύνολο των γυναικών, όπως δεν μπορούμε να μιλάμε για το σύνολο των ανδρών. Μιλάω για το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών που εγώ θεωρώ πως σκέφτονται και ενεργούν έτσι. Κοίταξε να δεις, θεωρώ ότι όταν μιλάμε για κέρατο, μιλάμε για περιστασιακές σχέσεις, ξεπέτες, ή όπως αλλιώς θες πες το. Αν μιλάμε για παράλληλες και σοβαρές σχέσεις αλλάζουν και τα δεδομένα. Θα θεωρήσω λοιπόν ότι μιλάμε για περιστασιακές σχέσεις. Από κει και πέρα για μένα δεν ισχύει το αγαπάω λίγο ή λίγο περισσότερο. Ή αγαπάς κάποιον ή δεν τον αγαπάς. Κι όταν φτάνουμε σε σημείο ο σεβασμός να αντικαθιστά ή να υποκαθιστά την αγάπη, τότε κάπου υπάρχει πρόβλημα.. Για μένα δεν τίθεται θέμα σεβασμού όταν κερατώνω. Το πολύ πολύ να έχω τύψεις που θα μου περάσουν σύντομα. Δικαιολογήσαι από το νεαρόν της ηλικίας σου. Σε 5-10 χρόνια θα αρχίσεις να αναθεωρείς κι εσύ κάποια πράγματα ;)

-Kύριε στρατηγέ. Σωτήρης Ξενάκης - Άλτερ (απευθυνόμενος σε στρατηγό της ΕΛ.ΑΣ.) Θ. Δρακάκης - Που πυροβόλησαν τον νεκρό; Στην κοιλιά, στο στήθος, ή στο κεφάλι; Ιατροδικαστής -Στο κεφάλι. Θ. Δρακάκης -Ααα! Ώστε μιλάμε για εκτέλεση! (ενώ αν ήταν στην κοιλιά ή στο στήθος δεν θα ήταν;;;;; ) Θοδωρής Δρακάκης ( Star) -Πρέπει να συσταθεί μια πενταμελής επιτροπή από τρία άτομα. Νίκος Βαμβακούλας Σε τηλεφωνική σύνδεση του στούντιο με το νεκροταφείο όπου έθαβαν τον Γιώργο Μιτσημπόνα μετά απο τροχαίο: -'Ησουν πολύ μεγάλος παίχτης και θα μας λείψεις. Γεια σου φίλε Γιώργο... (αναφερόμενος στον Μιτσημπόνα). -Γεια σου φίλε Κώστα! Γιώργος Νιφλής -Οι Πορτογάλοι φίλαθλοι έσπασαν καθίσματα που μετριούνται στα δάκτυλα ενός χεριού. Καμιά πενηνταριά... (αθλητικός ρεπόρτερ NET). «Nα ζήσετε να τον χαίρεστε!» (συλλυπητήρια παρουσιαστή προς την κόρη του εκλιπόντος Γιάννη Γκιωνάκη). «Tο σπίτι της Aντζελας Δημητρίου είναι πολλών ανεξέλεγκτων τετραγωνικών» (ανεξέλεγκτος δημοσιογράφος).

Πως με πιάνεις! :lol: Να σοβαρολογήσω και πάλι. Ο άντρας μπορεί να το κάνει χωρίς να το σκεφτεί πολύ πολύ και χωρίς να υπάρχει λόγος. Όταν το κάνει η γυναίκα όμως, πιστεύω πως έχει λόγο και υπάρχει αιτία.

Άμα μεγαλώσεις, θα εμπεδώσεις πλήρως το μεγάλο λαϊκό άσμα "Το νινί καράβι σέρνει" και τα υπόλοιπα θα πάνε περίπατο :lol: Για να μιλήσω και λίγο σοβαρά. Το ξενοπήδημα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν αγαπάς την σύντροφό σου ή ότι δεν σε καλύπτει σεξουαλικά. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Πάρτο σαν σωματική ανάγκη ;)

«Τα πάντα είναι υποκειμενικά». Δεν είπα αυτό ακριβώς :) Δεν το γενίκευσα. Αν εννοείς το "τα πάντα είναι σχετικά", ναι είναι κάτι που το πιστεύω. Μίλησα για το "πραγματικά". Ο μοναχός που ζει στο Άγιο Όρος, θεωρεί ότι βιώνει το πραγματικό νόημα της ζωής. Το ίδιο και ένας ασκητής στο Θιβέτ. Για μένα το πραγματικό της νόημα είναι να αποδέχομαι το γεγονός ότι είμαι περαστικός από αυτή και να μπορώ να απολαύσω όσες χαρές μπορεί να μου δώσει στο σύντομο πέρασμά μου από αυτή(στο εδώ και τώρα όπως είπες αν το αντιλαμβάνομαι σωστά). Για κάποιον άλλον η ζωή δεν έχει αξία και αυτοκτονεί. Για σένα ενδεχομένως, το "πραγματικά" εντοπίζεται σε κάποιο άλλο επίπεδο. Όλα τα παραπάνω όπως βλέπεις δεν συμφωνούν μεταξύ τους και από κει προκύπτει και η υποκειμενικότητα. Για να ζήσουμε "πραγματικά"(όπως μπορεί να το εννοεί ο καθένας) θα πρέπει να καθοδηγούμε πλήρως εμείς οι ίδιοι την ζωή μας. Πιστεύεις ότι το πετυχαίνουμε πάντα αυτό, ή ίδια η ζωή μας παίρνει το χαλινάρι κάποιες φορές και μας καθοδηγεί αυτή;

ΤΝ97 να βάλω δύσκολα; :) Το "πραγματικά" δεν είναι κάτι το υποκειμενικό;

Ένα πλοίο βουλιάζει στη μέση του ωκεανού. Όλες οι βάρκες έχουν γεμίσει και έχουν φύγει, εκτός από μία, η οποία όμως χωράει τρία άτομα. Πάνω στο πλοίο έχουν μείνει ο καπετάνιος, δύο λευκοί και ένας μαύρος. Όταν φτάνουν στη βάρκα ο καπετάνιος λέει: "Ως καπετάνιος του πλοίου, δικαιούμαι μία θέση. Ένας λοιπόν από εσάς δεν θα έρθει με τη βάρκα". Μόλις το ακούει αυτό ο μαύρος, αρχίζει να γκρινιάζει: "Ξέρω, εγώ θα μείνω γιατί είμαι μαύρος". "Όχι", λέει ο καπετάνιος, "εγώ δεν είμαι ρατσιστής και δεν θα επιτρέψω να γίνει κάτι τέτοιο. Θα γίνει κλήρωση με ερωτήσεις. Όποιος δεν απαντήσει σωστά θα μείνει πίσω. Σύμφωνοι;". "Σύμφωνοι", λένε όλοι. "Λοιπόν, ποιο ήταν το μεγαλύτερο ναυάγιο στην ιστορία;", ρωτάει τον ένα λευκό. "Ο Τιτανικός", απαντάει εκείνος. "Πόσοι άνθρωποι πνίγηκαν;", ρωτάει τον δεύτερο λευκό. "Χίλιοι πεντακόσιοι", απαντάει εκείνος. "Ονόματα και διευθύνσεις", ρωτάει τον μαύρο.

Πως τα ξεφουρνίζεις όλα μαζί βρε ΤΝ97; Ένα ένα για να προλαβαίνουμε :) Ξεκινώ από την φιλία (ελπίζω να μην μας κλειδώσουν οι moderators επειδή υπάρχει ήδη θέμα για την φιλία :D ) Για μένα υπάρχουν αρκετά ήδη φιλίας. Η πιο σημαντική κατ' εμέ είναι αυτή που καλούμε "αδελφική" φιλία και δεν νομίζω ότι χρειάζεται σχολιασμό. Από κει και πέρα πάμε σε άλλα μονοπάτια. Σίγουρα μπορείς να κάνεις μια λάθος φιλία βασιζόμενος σε "φαινόμενα που τελικά απατούν". Αυτό δεν είναι και τόσο τραγικό. Είναι θέμα λάθος εκτιμήσεων και μπορεί να συμβεί στον καθένα. Άλλωστε για να κάνεις κάποιον πραγματικά φίλο, ξεκινάς πάντα από κάποιες εκτιμήσεις και γενικότερα βασίζεσαι στο ένστικτό σου. Σημασία έχει η πρόθεση. Πάμε μετά στην φιλία από ανάγκη. Δεν σου έχει τύχει ποτέ, να βρεθείς σε ένα καινούργιο περιβάλλον χωρίς φίλους και να νιώθεις την ανάγκη να κάνεις τουλάχιστον έναν, έστω κι αν καταβάθος γνωρίζεις ότι δεν είναι και η καλύτερη επιλογή; Σ' αυτή την περίπτωση λειτουργεί η ανάγκη για επικοινωνία. Αφήνω τελευταία την χειρότερη όλων. Την φιλία από συμφέρον. Εδώ ΤΝ97 βρίσκει τον απόλυτο στόχο ο προβληματισμός σου και πραγματικά δεν ξέρω αν μπορώ ή αν πρέπει να το σχολιάσω. Άλλωστε το πράγμα μιλάει από μόνο του. Προχωράω στις σχέσεις και θα δανειστώ και πάλι την λέξη "συμφέρον". Δυστυχώς σήμερα εισβάλλει όλο και περισσότερο στις προσωπικές σχέσεις (πάντα υπήρχε, αλλά πιστεύω όχι σε τέτοιο βαθμό). Το πόσο φουσκωμένο είναι το πορτοφόλι σου, ή το πόσο ευρύ κύκλο σημαντικών γνωριμιών έχεις, είναι από τα σημαντικότερα κριτήρια πλέον για να έρθει ο άλλος πιο κοντά σου. Φυσικά το περιτύλιγμα είναι τα αγνά συναισθήματα, τα οποία κατά πάσαν πιθανότητα θα εξανεμιστούν, αν χάσεις κάποια από τα άλλα "βασικά προτερήματα". Θα κλείσω τον συλλογισμό μου με το "εάν το να κοροϊδεύουμε τους άλλους είναι μία φορά άσχημο, το να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας είναι δέκα φορές." το οποίο είναι λογικό να με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.

Aρχίζω και καταλαβαίνω πάνω κάτω τι εννοείς ΤΝ97. Όντως ένα τέτοιο θέμα, είναι πολύπλευρο και απαιτεί εμβάθυνση. Πρέπει όμως να ξεκινήσουμε από κάπου και στην πορεία ας ξεδιπλώσουμε όσες περισσότερες πτυχές μπορούμε. Κι επειδή τα παραδείγματα βοηθούν στην κατανόηση του θέματος, θα πιαστώ για να ξεκινήσω από το παράδειγμα που ανέφερες εσύ. Τις γιορτινές μέρες (χωρίς απαραίτητα να περιοριζόμαστε στις μέρες των Χριστουγέννων). Στην συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρώ ότι έχει σχέση και το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Ζούμε σε μια ανεπτυγμένη κοινωνία (υποτίθεται) με κυρίαρχο στοιχείο το χρήμα και τον (υπέρ)καταναλωτισμό και φυσικά με διαφορετικές αξίες με εκείνες του παρελθόντος. Η ζωή μας έχει γεμίσει από κάθε είδους στερεότυπα και πολλά πρέπει. Έτσι τις μέρες των εορτών "πρέπει" να γιορτάσουμε. Και πως μετουσιώνεται αυτό το "γιορτινό" κλίμα; Μα φυσικά με μια γενναία έφοδο στα καταστήματα. Με ένα φρεσκάρισμα της μνήμης μας (φροντίζουν τα ΜΜΕ γι' αυτό) πως υπάρχουν και αναξιοπαθούντες(αυτοί που δεν έχουν αγοραστικοί δύναμη δηλαδή). Με τυποποιημένες ευχές(από πράξεις τίποτα). Με το να πάμε στην εκκλησία (ασχέτως αν πιστεύουμε ή όχι) για να "νιώσουμε" από κοντά το θείο μήνυμα. Και μετά τί; Mετά το μπαλόνι ξεφουσκώνει.. Βγάζουμε τα χρωματιστά γυαλιά και βλέπουμε τα πράγματα ως έχουν.. Είμαι από αυτούς που αυτές οι μέρες τον μελαγχολούν. Και δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο ψεύτικο και υποκριτικό του όλου θέματος. Δεν ξέρω αν η απόπειρα να πιάσω το θέμα από κάπου, είναι επιτυχημένη. Είναι κάτι που σηκώνει πολύ συζήτηση..

ΤΝ97 κάπου σε πιάνω, κάπου σε χάνω. Το στίγμα του θέματος σου είναι λίγο πολύ (να το πω κάπως πιο χοντροκομμένα), αν "τα φαινόμενα πολλές φορές απατούν";

To αγαπημένο μου υλικό.. μαθητικά "μαργαριτάρια".. :) Λίγα ακόμα.. "Το αβγό του Κολόμβου το λέμε σαν παροιμία. Ο Κολόμβος δεν ήτανε κότα να κάνει αβγά" (Απο τετράδιο μαθητή Ε' Δημοτικού, Νάξος 1990) "Η υδρόγειος σφαίρα περιστρέφεται γύρω απο τη γη ανελλιπώς" (Διαγώνισμα Κοσμογραφίας, Αθήνα 1964) "Σύνθετον ζώον είναι η γκαμηλοπάρδαλη. Αποτελείται απο μισήν κάμηλον και μισή πάρδαλη. Δεν έχει καμιά σχέση με τη στρουφογκαμήλα που λόγω του ψηλού λαιμού του περπατάει πάντοτε σκυφτό και αμέριμνο προ των συνόρων της Σαχάρας" (Εξετάσεις στη Ζωολογία, γυμνάσιο Νέας Καρβάλης, 1983) "Η πρώτη πρωτεύουσα του Κογκό λεγότανε Λουμπάγκο, αλλα οταν φύγανε οι βέλγοι το είπανε Ζαϊρα" (Γεωγραφία, Ε' Δημοτικού Κυπαρισσίας, 1988) "Στην αρχαία Αίγυπτο, γράφανε με τα ιερογλυφικά που τα καταλαβαίνανε μόνο οι υδραυλικοί' (Λυκειο Φλώρινας, 1992) "Η Ραφήνα ήτανε σύζυγος του Ραφήνου (δηλ. του Εβραίου Πάπα)" (Γυμνάσιο Καβάλας, 1982) "Για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις, άλλο το μήλο του Αδάμ και άλλο του Νεύτονα." (Από εξετάσεις στα θρησκευτικά, γυμνάσιο Κοζάνης, 1989) "Το αρνάκι το σφάζουμε το Πάσχα. Τον υπόλοιπο χρόνο δεν το ενοχλούμε. Μετά έρχεται πάλι το Πάσχα οπότε το ξανασφάζουμε." (Από ημερολόγιο μαθήτριας, Καλαμάτα, 1982)

ΤΝ97 μήπως θα έπρεπε να αλλάξεις τον τίτλο του θέματος, γιατί πλέον δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο ρητό;

Σε σχέση με το "παν μέτρον άριστον" μεταφέρω το παρακάτω κείμενο από συζήτηση περί φιλοσοφίας από άλλο φόρουμ. Κι εδώ η άλλη άποψη(αναφέρεται γενικότερα) http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_38408_28/04/2002_23269 Συνεχίζοντας τώρα την κακή χρήση των αρχαίων ελληνικών εκφράσεων (και όχι μόνο) και λέξεων, θα ήθελα να επισημάνω την κατάχρηση της λέξης "κυριολεκτικά" (το έχω επισημάνει και στα "Μαργαριτάρια") και την αλλοίωση της σημασίας της λέξεως. Υ.Γ.ΤΝ97 δεν θέλω να σε ευλογήσω, αλλά το θέμα το βρίσκω τουλάχιστον ενδιαφέρον. Αν μη τι άλλο ευτυχώς που υπάρχουν και τέτοια θέματα, ανάμεσα στις τόσες "πατάτες" που φυτρώνουν κάθε λίγο και λιγάκι.