Lost (ABC)

1)Αφου ολοι οι ηρωες ηταν παροντες εμενα γιατι μου ελειψε ενας μαυρος που δεν θυμαμαι το ονομα του με ενα ροπαλο που ο αδελφος του ηταν παπας και ειχε πεσει με το αεροπλανο που ηταν με τα αγαλματακια της Παναγιας γεματα ναρκωτικα.Αυτον δεν το ειδα καθολου σε αυτη τη σαιζον.

O Μπεν γιατί δεν ήταν έτοιμος ήθελε και άλλο χρόνο, όσο για τον mr Έκο η αλήθεια μάλλον είναι ότι ξεχάστηκε όπως και τόσα πράγματα που είδαμε αλλά η δικαιολογία που ισχύει για όλους που παίξανε είναι ότι απλά δεν ήταν έτοιμος ακόμα όπως η Αννα Λουσία, ο άλλος ο μαύρος με τον γιο με τις δυνάμεις,

Όπως λέει ο lefkal, είτε ξεχάστηκε είτε όπως είδα να αναφέρουν σε διάφορα άλλα sites:

"As for Mr. Eko, his death in the season 3 episode “The Cost of Living” showed that Eko had come to peace with his life. When told by the ghost of his brother Yemi to “Confess his sins,” Eko refused, saying that he had no guilt to confess; in his life, he did what he had to do to survive. The smoke monster evaluated Eko, who stood resolute about himself, his sins and the faith and redemption he’d ultimately found. After smokey beat Eko to pulp, Eko’s last vision was his young self walking away with his brother, holding the soccer ball they used to play with."

Tο οποίο με λίγα λόγια σημαίνει πως εκείνος δε χρειαζόταν αυτό το "καθαρτήριο" γιατί είχε ήδη λύσει τα θέματα που είχε με αυτή τη ζωή: ή για την ακρίβεια, δεν είχε κάτι για το οποίο να μετανοιώνει που έκανε/που δεν έκανε και άρα προχώρησε κατευθείαν στο "παρα πέρα"

Προσωπικα εβλεπα τη σειρα τακτικα, οχι δηλαδη με το που εβγαιναν τα επεισοδια και φανατικα, αλλα 1-2 ανα μηνα πχ. Μετα απο 6 χρονια, και εχοντας δει ολα τα επεισοδια, αν με ρωτησει καποιος "Τι ειναι το ταδε" ή "τι σημαινε και γιατι συνεβη αυτο", θα νιωσω μλκς, γιατι πρωτον πιθανως να μην θυμαμαι καν σε τι αναφερεται, και δευτερον, ακομα και αν θυμαμαι, μαλλον δεν θα εχει δοθει απαντηση. Και δεν αναφερομαι σε ερωτηματα λεπτομερειες, τυπου "αυτο που υφαινε ο Jacob ειχε στιχους απο την Οδυσσεια τι ακριβως υποννοουσε", αλλα σε ερωτηματα που εχουν δημιουργησει οι δημιουργοι της σειρας αφιερωνοντας τους πολλαπλα επεισοδια, με cliffhangers, κτλ.

Εχω την αισθηση οτι αν καποιος κατσει και βγαλει απο το Lost τα επεισοδια fillers, που δεν προσθεσαν τιποτα στην ιστορια ή στους χαρακτηρες, και τα επεισοδια που αναφερονται σε πραγματα στα οποια δεν δοθηκε απαντηση (τυπου Μαικλ), θα μεινει με κανα δυο σαιζον μονο.

Το τελευταιο επεισοδιο, εκτος απο ανεπαρκες, ήταν και κακοσκηνοθετημενο. Βραχοι φελιζολ, Φλοκ - Τζακ να πηδανε στον αερα αλα "Επικινδυνη αποστολη 2" (η σκηνη με τις μηχανες), και μετα η Κειτ- Ραμπο με το οπλοπολυβολο στη βροχη. 2,5 ωρες, για να μας πουν δυο πραγματα ολο κι ολο. Ανετα δλδ θα μπορουσε να ειναι και κανονικο επεισοδιο.

Φυσικα, εδω η ολη 6η (και τελευταια!) σαιζον, θα μπορουσε να εχει πολυ λιγοτερα επεισοδια. Ολοκληρο επεισοδιο αφιερωμενο στους δυο Ιαπωνες, χωρις να προχωραει τπτ, και εκ των υστερων να βλεπεις οτι ειναι μερος του καθαρτηριου (αρα μη υπαρκτο). Παμε στο ναο, πω ενας γιαπωνεζος που δεν μιλαει αγγλικα παρα μονο μεσω διερμηνεα - ω οχι, μιλαει κ αγγλικα αλλα απλα βαριεται, παμε να φυγουμε απο το ναο, οχι οχι να ξαναγυρισουμε στο ναο. Και τι εγινε στο ναο; Τπτ.

Ο Σαιντ αναστηθηκε, προσβληθηκε απο τον ιο και ηθελε να τον σκοτωσει ο Ντογκαν, και τελικα τι εκανε; Αυτοθυσιαστηκε για να σωσει τους αλλους. Αρα γιατι επρεπε να πεθανει;

Ο Ριτσαρντ "τους ειχε δει ολους να πεθαινουν". Ποτε; Εχασα κατι; Με μερικους απο αυτους δεν φευγει με το αεροπλανο;

Ο Flock οταν βγαινει η ταπα ξαναγινεται ανθρωπος...επομενως πως θα καταστρεψει μετα τον κοσμο οπως φοβουνται ολοι; Με την ανθρωπινη φυση του; Επισης, γιατι να κατεστρεφε τον κοσμο; Μεχρι να γινει καπνος τι κακο ειχε κ πως ξερουν οτι θα κατεστρεφε τον κοσμο μετα; Να γυρισει δεν ηθελε απλα; Ηξερε κατι ο Τζεικομπ και απλα δεν μας το ειπαν;

Οι candidates φυλανε το φως για να μην το σβησει καποιος. Τι κερδος θα ειχε καποιος απο το να το σβησει;

Ο Flock τοσες χιλιαδες χρονια δεν μπορουσε να βρει καποιον να σκοτωσει τον Tζεικομπ; Τοσο φοβερο σχεδιο ηταν που το επεξεργαζονταν επι χρονια το να πεισει εναν αλλον να τον σκοτωσει; Ή δεν μπορουσε να φυγει με το υποβρυχιο των dharma, αφου ψησει καποιον να βγαλει την "ταπα";

Ο Windomore επι πεντε σαιζον εψαχνε το νησι, το προστατευαν απο αυτον, εβαζε ατομα μεχρι και στην Ανταρκτικη να το ψαχνουν... και μετα πηγε ο Τζεικομπ και του μιλησε, οποτε πειστηκε. Συνοψη: 5 σαιζον ασχολουμαστε (και) με τον Windomore, μια προταση του Windmore του γιατι εκανε αυτη τη μεταστροφη.

Τελος, ο Flock τι νοημα ειχε να "κρινει" τον Εκο (ως τι;;), να τρομοκρατει τους dharma και να εχουν συστηματα ασφαλειας για αυτον, κτλ; Πως τον εξυπηρετουσαν στο να φυγει απο το νησι;

(προφανως αυτα δεν ειναι τα μονα ερωτηματα μου, ουτε ισως και τα πιο κυρια- καιρια, αλλα τα πιο τελευταια, πολλα εκ των οποιων δημιουργηθηκαν στην τελευταια σαιζον ή θα μπορουσα να ειχαν επιλυθει μιας και ηταν συναφη με την υποθεση. Αλλα οπως ο Μαικλ, η καλυβα, οι εγγυες, ειναι λες και υπηρχαν σε αλλη σειρα. Ουτε καν περιμενες να αναφερθουν πλεον, και ας ειχες φαει μιση σαιζον να τα βλεπεις)

Μπορει καποια (ή και ολα) απο τα ερωτηματα να εχουν απαντηθει, ή καποια να μην εχουν νοημα. Ακομα και ετσι ομως, το να παρακολουθεις μια σειρα επι 6 σαιζον και να μην εχουν απαντηθει πολλα απο τα ερωτηματα σου, ή να μην θυμασαι ΚΑΝ αν εχουν απαντηθει, ειναι μεγαλη απατεωνια.

Προφανως και περασαμε καλα οσο το βλεπαμε, αλλα ΜΟΝΟ γιατι περιμεναμε οτι θα δινοντουσαν και απαντησεις. Δεν νομιζω να υπαρχει ανθρωπος που να πιστευει οτι ειναι δυσκολο να κανεις μια σειρα με φοβερο μυστηριο και αγωνια, αν στο τελος δεν δωσεις καποια εξηγηση για αυτο. Με αυτη τη λογικη θα ηταν σαν να εγραφε βιβλια η Αγκαθα Κριστι με τους πιο περιτεχνους φονους, και στο τελος αντι να αποκαλυψει τη μεθοδολογια του ενοχου να ελεγε "ηταν το πεπρωμενο του θυματος να πεθανει". Η μαεστρια ειναι στην εξηγηση, οχι στη δημιουργια του μυστηριου (βλ. The Prestige)

Υ.Γ: Σορρυ για το τεραστιο ποστ. :(

PMNEDM ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ Ο Λ Α ΜΑΖΙ ΣΟΥ....

η σειρα ηταν μια απο τις μεγαλύτερες πατατες ολων των εποχων....

χαλι μαυρο...

φυσικα θα μπουν πολλα παιδια απο δω μεσα(και οχι μονο,αυτο συμβαινει σε ολα τα φορουμς) και θα προσπαθησουν να σου δωσουν απαντησεις ετσι οπως τις πιστευουν αυτοι( πχ το τριτο ματι στην καλυβα ηταν ενα πτωμα που πηρε ο καπνος κτλ) ουσιαστικά ομως δεν υπαρχει ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗ απαντηση κανενα σοβαρό στοριλαιν και κανενα σεναριο που να αξιζει τον κοπο....

6 χρονια βλεπαμε μια απίστευτη φούσκα....ενα τιποτα.....!!!!!!!!!:X

εγω το βλεπω και εδω στην παρεα μου ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ γενικα σε οσους βλεπαν το λοστ...

ολοι ξενερωσαν με τον εκτο κυκλο ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΟΛΟΙ ΛΕΜΕ ΟΛΟΙ......

με το τελευταιο επεισοδιο ΟΛΟΙ ΒΡΙΖΟΥΝ.......

κανενας απο αυτους δεν θα εβλεπε λοστ αν ηξερε οτι θα κατέληγε σε αυτην την papara....!!!!!:X

τα ολα ερωτηματα που θέτεις ειναι πολυ σωστα...και εγω εχω αλλα τοσα....

δυστυχώς ας το παρουμε χαμπαρι.....

βλεπαμε μια πατατα πλουτισανε αυτοι που την εκαναν και μεις μειναμε εδω(να μην πω με τι στο χερι) να συζητάμε το τερατούργημα τους...

γιατι και σε αυτο χαρη τους κανουμε παλι.........

:rolleyes:

αισχος...δεν αξιζει πλεον να ασχολειται κανεις....

Προσθέστε και εμένα στη λίστα με τους αγανακτισμένους τηλεθεατές :) :mad:

Πραγματικά, ακόμα δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η σειρά τελείωσε τόσο άδοξα. Προφανώς και δεν περίμενα απαντήσεις σε όλα τα μυστήρια, αλλά κάποια πράγματα που έμειναν μετέωρα μόλις από τον προηγούμενο κύκλο - Γιατί είπε ο Ρίτσαρντ ότι τους είδε όλους να πεθαίνουν; Ποιοι ήταν στην άλλη βάρκα που πυροβόλησε η Τζούλιετ κατά τα χρονο-πηδήματα; - με εξοργίζει που δεν απαντήθηκαν!

Για μένα, το φινάλε ήταν το άξιο επιστέγασμα σε έναν κύκλο που δεν έπρεπε να γίνει ποτέ...

Μια θετικη ματια απο τον Αντωνη Καρπετοπουλο:

Επιτρέψτε μου έναν πιο προσωπικό τόνο, αφού θα πρέπει να γράψω για τη βιωματική σχέση μου με ένα αμερικανικό σίριαλ, δηλαδή το «Lost», σχέση που κράτησε έξι χρόνια και είναι από τις μεγαλύτερες μη ποδοσφαιρικές της ζωής μου. Τηλεόραση σήμαινε για μένα δύο πράγματα: αθλητικά γεγονότα και ξένες σειρές. Στα παιδικά μου χρόνια στην τηλεόραση δεν γινόταν ενημέρωση, αλλά προπαγάνδα: στο σπίτι έλεγαν να διαβάζω εφημερίδες. Τα αθλητικά ήταν ψυχαγωγία.

 

Οι ξένες σειρές η ευχαρίστηση της ανακάλυψης. Μεγάλωσα με τη «Λάση», το «Μάτλοκ», το «Χιλ Στριτ», τους «Ντιουκς», το «Μάγκνουμ», αλλά και τη «Μάχη», τις «Χαμένες Αυτοκρατορίες», το «Σταρ Τρεκ» φυσικά. Είχα ραντεβού με το «Lost», αλλά δεν το ήξερα.

 

 

 

 

 

 

 

Tο «Lost» ήταν ένας κεραυνοβόλος έρωτας που δεν κατάφερα προσωπικά να διαχειριστώ γιατί με παρέσυρε. Το ανακάλυψε ο αδερφός μου, εγώ κόλλησα στο τέταρτο επεισόδιο του πρώτου κύκλου βλέποντας ένα και μόνο πλάνο. Οπως με τις ωραίες γυναίκες, το μάτι έπεσε σε κάτι που μυστηριακά ερωτεύεσαι και μετά σε στοιχειώνει. Το εβδομαδιαίο ραντεβού δεν μου έφτανε. Στο τέλος του δεύτερου κύκλου είχα βάλει πολύ κόσμο στο τριπάκι, σαν ερωτευμένος που ψάχνει κατανόηση για την καψούρα του. Κάπου εκεί έκανα και την πρώτη (ακατανόητη για πολλούς) ραδιοφωνική εκπομπή στην οποία αποκαλύφθηκε ότι ο ιός είχε αρχίσει να κυκλοφορεί.

 

 

 

Εξηγήσεις

 

Ακούω πολλούς να λένε ότι έχουν απορίες: για μένα εξηγήθηκαν σχεδόν όλα. Το νησί είναι η Πηγή του Φωτός και το Φως για το σύνολο των Θρησκειών (αλλά και της επιστήμης, θυμηθείτε τη «Μεγάλη Εκρηξη») είναι η αρχή του κόσμου. Το Φως είναι η θεϊκή παρέμβαση και για να δεχτείς την ύπαρξή του χρειάζεται πίστη: «A leap of faith», όπως έλεγε ο Λοκ. Η Πηγή χρειάζεται φύλαξη και αυτόν τον ρόλο παίζει η Μητέρα (επίσης σταθερή θρησκευτική παρουσία) που μεγαλώνει δύο παιδιά, τον Τζέικομπ και τον άνθρωπο με τα μαύρα. Ο δεύτερος έπρεπε να είναι διάδοχός της, αλλά δεν είναι άνθρωπος της Πίστης: θέλει να βρει εξηγήσεις στα μυστικά του νησιού και θέλει να ζήσει πέρα από το νησί. Τιμωρείται όπως περίπου συμβαίνει στις αρχαίες τραγωδίες για την έλλειψη πίστης και μεταβάλλεται σε ένα φυλακισμένο Κακό που επιθυμεί να δραπετεύσει. Ο Τζέικομπ γίνεται φύλακας του νησιού και δεσμοφύλακας, όμως θέλει και αυτός να πεθάνει «γιατί όλοι πεθαίνουν». Ψάχνοντας τον διάδοχό του φέρνει κόσμο στο νησί και παρεμβαίνει στις ζωές τους παρακολουθώντας. Επειδή φοβάται ότι αν ένα παιδί γεννηθεί στο νησί θα αναπτύξει την ίδια διάθεση Υβρης απέναντι στο Θείο Φως, όπως ο αδερφός του, με τη βοήθεια μιας Αιγυπτιακής Θεάς απαγορεύει τη γονιμότητα: στο νησί πρέπει να έρχονται μόνο όσοι έχουν γνώση του κόσμου ώστε να μην μπουν στον πειρασμό να φύγουν εξαιτίας της άγνοιας. Οι πιστοί του Τζέικομπ γνωρίζουν πολλά, όχι όμως όλα.

 

 

 

DHARMA

 

Χρόνια αργότερα το νησί ανακαλύπτει ο αμερικανικός στρατός. Είναι ένα ενεργειακό πεδίο εκτός χαρτών, έχει ένα μυστηριακό χαρακτήρα, ανάλογο με αυτό του Τρίγωνου των Βερμούδων π.χ. Οταν ο ΟΗΕ εντέλει την οργάνωση DHARMA, τον καιρό την κρίσης της Κούβας, να βρει ένα πυρηνικό καταφύγιο με βάση το θεώρημα του Βανζέτι (οι αριθμοί), επιστήμονες το ανακαλύπτουν και ερευνούν την ενέργειά του. Το νησί όμως γυαλίζει και σε δύο που ποθούν να το κατακτήσουν: ο Μπεν και ο Γουίντμορ μαγεύονται από δύο του δυνατότητες, την ίαση (ναός) και την αθανασία (Ρίτσαρντ). Ο Μπεν θα ξεπαστρέψει την DHARMA (που ελέγχει σιγά σιγά την ενέργεια χρησιμοποιώντας στον κεντρικό σταθμό ως κωδικό τους αριθμούς του Βανζέτι). Ο Γουίντμορ θέλει να του πάρει το παιχνιδάκι. Ο Μπεν (καθοδηγούμενος από τον Τζέισον, δηλαδή τον Ρίτσαρντ, αλλά και το Κακό που παίζει το παιχνίδι του χωρίς πιέσεις χρόνου) βλέπει ότι το νησί μπορεί να γίνει ο Παράδεισός του, αλλά υπάρχει μια λεπτομέρεια: οι γυναίκες δεν γεννούν! Δεν ξέρει ότι αυτό οφείλεται στον Τζέικομπ και πειραματίζεται στα παιδιά και στις έγκυες, φέρνοντας και την Τζουλιέτ. Και τότε φτάνουν οι δικοί μας ήρωες.

 

 

 

Ηρωες

 

Ολο αυτό που σας περιέγραψα είναι το περίβλημα: οι ήρωές μας είναι αυτοί της πτήσης της Oceanic. Το Κακό λέει στον Τζέικομπ ότι η ιστορία διαρκώς επαναλαμβάνεται: «Κάποιοι έρχονται, διαφθείρονται, τσακώνονται μεταξύ τους, πεθαίνουν». Αλλά οι ήρωές μας δεν είναι όμοιοι με τους προηγούμενους, ίσως γιατί είναι «χαμένοι», δηλαδή μόνοι στη ζωή, αλλά την ίδια στιγμή και δεμένοι από συμπτώσεις της μοίρας που δημιουργεί μεταξύ τους δεσμούς πριν από την πτώση του αεροπλάνου. Κάποιοι βρίσκουν προορισμό, άλλοι την αγάπη, άλλοι φεύγουν και ξαναγυρνάνε -όλοι λυτρώνονται.

 

Ο Τζακ σώζει το νησί και το παραδίδει στον Χέρλεϊ που ξέρει να βοηθά τους ανθρώπους και τους νεκρούς που το στοιχειώνουν. Κάποιοι θα πεθάνουν, κάποιοι θα φύγουν: όλοι όμως δεμένοι από την κοινή περιπέτεια θα ξανασυναντηθούν. Κανείς δεν μπορεί και δεν θέλει να γλιτώσει από τον άλλον: άλλωστε όταν στον τέταρτο κύκλο κάποιοι φεύγουν, και πάλι όντας «χαμένοι», δηλαδή μη λυτρωμένοι, θέλουν να γυρίσουν. Οσοι δεν έφυγαν μυούνται από το νησί στην ιστορία του με τα ταξίδια στο παρελθόν του. Δεν παρεμβαίνουν στον χρόνο του, αλλά ζουν πάντα τον δικό τους χρόνο.

 

 

 

Δέσιμο

 

Η σχέση των ηρώων με το νησί δημιουργεί ένα ψυχικό δέσιμο που μεταφέρεται και σε αυτό που λέμε «άλλη ζωή». Μετά τον θάνατό τους ζουν μαζί σε ένα σύμπαν που οι ψυχές τους έχουν δημιουργήσει βασισμένο στη ζωή στο νησί, στην επαφή με το Θείο. Ο καθένας μεταφέρει στη νιρβάνα του έναν ιδιότυπο κανόνα ευτυχίας που τον κοιμίζει: ο Τζακ έχει τον γιο που δεν είχε, οι Κορεάτες είναι ερωτευμένοι, η Κλερ βρίσκει μια οικογένεια, ο Σόγερ είναι άνθρωπος του νόμου κ.λπ. Μέχρι που ο Ντέσμοντ («είσαι παπάς;», τον ρωτάνε, «κάτι τέτοιο», απαντάει) που έχει γνώση της «άλλης ζωής», όταν παραλίγο να πεθάνει μετά την ανατίναξη της καταπακτής στον τρίτο κύκλο, αρχίζει να θυμάται. Και τότε το ποίμνιο των Χαμένων βρίσκεται ξανά και κάνει το βήμα προς το Φως.

 

 

 

Φως

 

Από το Φως στο Φως. Ενα μάτι που ανοίγει να δει το Φως και ένα άλλο που κλείνει για να δει το Φως. Δεν υπάρχουν απορίες. Μόνο Φως.

 

Ζήλεψα

 

Δ εν είναι σωστό να πω ότι μου άρεσε το τέλος, ότι με συγκίνησε κ.λπ. Δεν θα ήταν αλήθεια: η αλήθεια είναι ότι ζήλεψα! Ζήλεψα πάρα πολύ την ιδέα των σεναριογράφων και τον εξαιρετικό χειρισμό των κανόνων της επιστημονικής φαντασίας και της μεταφυσικής. Αυτό που είδαμε αυτά τα έξι χρόνια υπήρξε ένα σεναριακό κομψοτέχνημα, μια ποπ Saga, στην οποία οι εξαιρετικά εμπνευσμένοι αυτοί άνθρωποι έβαλαν χιλιάδες στοιχεία της εποχής μας με ένα περίβλημα μυθοπλασίας που ενώ ήταν εύκολο να κατρακυλήσει στο ρεντίκολο, το χειρίστηκαν τόσο εντυπωσιακά ώστε προκάλεσαν ακόμα και συγκίνηση!

 

Το μυστικό ήταν φυσικά η ανθρωποκεντρικότητα, δηλαδή η μαεστρική παρουσίαση και ανάλυση των χαρακτήρων με τα πολλά flash back στην αρχή: σε ένα σίριαλ στημένο πάνω στο μεταφυσικό, αυτό που κυριάρχησε ήταν οι άνθρωποι και οι περιπέτειές τους, μερικές από τις οποίες ήταν συναρπαστικά αποτελέσματα συμπτώσεων ή λανθασμένων επιλογών. Οι τύποι χειρίστηκαν τόσο σωστά το σενάριο, ώστε έσπειραν δεκάδες άλλες ιστορίες που θα μπορούσαν να αναπτύξουν, αν και εφόσον ήθελαν.

 

Στο φινάλε επιχειρήθηκε η παρουσίαση του απώτερου μυστήριου, που είναι το τι συμβαίνει μετά τον θάνατο. Η θεολογική πλατφόρμα στην οποία οι σεναριογράφοι στηρίχτηκαν είναι ένα μοναδικό εύρημα –ένα είδος προσφοράς σε όσους παρακολούθησαν τη σειρά έξι χρόνια: μας έδειξαν μια μεταθανάτια ζωή τόσο όμορφα δομημένη, που θα τη ζήλευαν και οι θεμελιωτές των θρησκειών. Νομίζω ότι ο Σαούλ και ο Μωάμεθ π.χ. θα τους έσφιγγαν το χέρι!

 

Δεν μιλάμε για ένα σίριαλ, αλλά για τη βάση μιας νέας θρησκείας. Οταν τελείωσε ήθελα να πω: «Τζακ, Σόγερ, Λοκ, Τσάρλι, Χέρλι κ.ά., θα ξαναβρεθούμε. Ανήκετε πλέον στο δικό μας ψυχικό σύμπαν».

Του Αντώνη καρπετόπουλου, http://www.sday.gr

Το πρόβλημα με (αυτή) τη θετική ματιά είναι πως "χάφτει" την πρόθεση, και δεν βλέπει το χειροπιαστό αποτέλεσμα.

Δηλαδή, θεωρεί δεδομένο ότι επειδή "αυτό τελικά λένε" όλα μπορούν να εξηγηθούν/ερμηνευτούν βάσει αυτού, όλα βγάζουν νόημα και ας βάλουμε και λίγη φαντασία να ενώσουμε τα κενά". Όχι δεν το κάνουν. Και εύκολα μπορεί να βρει κανείς πόσες παραδοχές έχει κάνει και ο Καρπ στο παραπάνω σχόλιο, και σε πόσα πράγματα παραβλέπει στοιχεία που δόθηκαν από την ίδια την υπόθεση ή τα αγνοεί.

Εντωμεταξύ, νομίζω ότι αυτό γινόταν σχεδόν σε κάθε επεισόδιο του LOST (ή τουλάχιστο σε πολλά κατα-τα-τότε-φαινόμενα "κομβικά" επεισόδια). Παίρναμε νέες κατευθύνσεις -πολλές φορές ριζικά διαφορετικές από τις προηγούμενες- και αμέσως είχαμε έτοιμες νέες θεωρίες που εξηγούν τα πάντα με τα νέα δεδομένα.

Βέβαια, όχι, δεν τα εξηγούσαν όλα, πάντα υπήρχαν προβλήματα, παραδοχές και ασυνέπειες, πάντα υπήρχε το κομμάτι που δεν κολλούσε στο υπόλοιπο παζλ, αλλά πάνω στον ενθουσιασμό και στο μπέρδεμα ή τις παραβλέπαμε (ελπίζοντας ότι εφόσον δεν τελείωσε η σειρά υπάρχει χρόνος να σουλουπωθεί η θεωρία) ή τις ξεχνούσαμε.

Για το LOST τελικά, για μένα, ισχύει πάνω-κάτω το "it talks the talk, but it doesn't walk the walk". Ή αλλιώς μπορεί να θέλεις να είσαι "ό,τι δηλώνεις" αλλά αυτό δε θα σταματήσει κάποιους να δούνε πιο πέρα από τις δηλώσεις σου.

Φιλε PMNEDM και μενα δεν με πειθει το αρθρο που ανεβασες...:)

δεν εβλεπα ενα σηριαλ με τοσα ερωτηματα για να λεει ο καθενας απο μας τα δικα του στο τελος...

sorry αλλα για μενα αυτο ειναι απατη...

τελος παντων διαβασα προσφατα αλλη μια συνέντευξη των σεναριογράφων(ο θεος να τους κανει) μετα το τελος του Lost που λενε και παλι το ιδιο πραγμα....

οτι δεν ειχαν απο την αρχη ιδεα για το που θα κατέληγε το σηριαλ......ολα τους βγηκαν στην πορεια...

τωρα τι τους βγηκε ενας θεος ξερει......

Mα ήταν ποτέ δυνατόν σε μια σειρά που κράτησε 6 χρόνια οι δημιουργοί να ήξεραν ακριβώς που θα πάει η ιστορία; Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό: έτσι η ιστορία απέκτησε δική της "ζωή".

Θα τους πίστευα αν έλεγαν πως ξέρουν πώς ήθελε να τελειώσει. Δεν είναι ασυνήθιστο το τέλος να το έχουν σκεφτεί πολύ πρωτού τελειώσει η σειρά ώστε να πετάνε hints και να δίνουν μια βασική γραμμή στη σειρά τους.

Αλλά είναι ποτέ δυνατόν να ήξεραν π.χ. στην 2η σεζόν ότι θα φτάσουν μέχρι και 6η; νομίζω την ανακοίνωση πως θα έχει 6 σεζόν το lost την έκανε το ABC στην τρίτη ή τέταρτη σεζόν του.

Νομίζω πως όλη αυτή η συζήτηση δεν έχει νόημα, γιατί ιδιαίτερα σε σειρές μυστηρίου, είναι δύσκολο να δώσεις απαντήσεις που να καλύπτουν όλο το κοινό. Πάντα σε κάποιους θα αρέσουν και κάποιοι θα τις βρουν "εύκολες". Εμένα μου αρέσει το γεγονός πως το Lost με έβαζε πάντα στη διαδικασία να σκεφτώ. Πόσες άλλες σειρές το καταφέρνουν αυτό; Σε κάποιους άλλους, δε σας αρέσει αυτό.

Και διαφωνώ με αυτό που ειπώθηκε παραπάνω: πάντα σε μια σειρά το θέμα είναι τα επιμέρους επεισόδια και όχι το φινάλε. Και έχω να θυμάμαι πολλά καλά επεισόδια και στιγμές από το Lost για να τις "σβήσω" απλά λόγω ενός μέτριου από άποψης απαντήσεων φινάλε.

Αφήστε που αν με ενδιέφερε πραγματικά να μάθω τα πάντα για το Lost, θα το είχα σταματήσει από την 3η-4η σεζόν, όταν πλέον συνειδητοποίησα πως απαντήσεις δε θα πάρω...

φιλε DesertSMisSRaiN :) για μενα ηξεραν που παει η σειρα απο την αρχη.....!!!!!

ΣΤΟ ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΤΖΕΠΕΣ ΤΟΥΣ και εμας με εντελώς αναπάντητες ηλίθιες αποριες....

αμερικανιες με αλλα λογια......

τα ηξεραν απο την αρχη ολα...

ηξεραν οτι κανουν μια απίστευτη πατατα απλα ειπαν οτι τωρα που γυρνάει οτι φαμε...γιατι μετα μαλλον θα μας φάνε......:lol::lol:

απαραδεκτο σηριαλ για μενα...

καμια βαση κανενα σεναριο καμια αρχη κανενα τελος κανενα στορυλαιν....

απλα μια αμερικανικη σαπουνοπερα με "έντεχνες" πινελιές....

τα ιδια γινονται και στην τολμη και γοητεια και στο μερες της ζωη μας και και και...

νεκροι ανασταίνονται νεκροι οταν πεφτουν απο ενα γκρεμο μερικα επεισοδια μετα ειναι ζωντανοι νεκροι γινονται φαντάσματα και και και και και....

απλα εκει ολοι κράζουμε μια σαπουνοπερα....

τωρα εχουμε να κανουμε με ενα "αριστούργημα" με καλύβες αριθμους και καταπακτές ..........:rolleyes:

οκκκκκ......:lol:

Το θέμα όμως δεν είναι οι νεκροί που ανασταίνονταν και εμφανίζονταν στους ζωντανούς, ή οι καλύβες ή οι αριθμοί και οι καταπακτές και τα κουμπιά τους. Γιατί αν αυτά ήταν το θέμα έπρεπε να σταματήσουμε όλοι να το βλέπουμε από τη στιγμή που ένας μαύρος καπνός με ελευθερία βούλησης άρχισε να εμφανίζεται όποτε ήθελε και να σκοτώνει όποιον ήθελε.

Με λίγα λόγια, σε έχει ξενερώσει το τέλος και αυτό το κατανοώ απόλυτα. Περίμενες κάτι άλλο γιατί κάτι άλλου σου υποσχέθηκαν.

Το ότι το τράβηξαν σε κάποια σημεία από τα μαλλιά (π.χ. στη φάση "now you see an island, now you don't" γυρίζοντας μια ρόδα :p), δεν νομίζω πως το αμφισβητεί κανείς μας.

Όπως δεν αμφισβητεί κανείς μας πως πάρα πολλά (τα περισσότερα) ερωτήματα μας έμειναν αμανάτι. Και εγώ θα ήθελα να ήξερα πιο πολλά αλλά ίσως δεν είχαν πως να τα δικαιολογήσουν ή ίσως να μη μπορούσαν να τα "μαζέψουν" ή ίσως να το έκαναν επίτηδες για να μας κρατάνε σε αγωνία ή, τελικά, ίσως απλά να ήθελαν να σκεφτόμαι μόνοι μας τις απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα.

Το θέμα είναι πως εσύ (και εκατομμύρια άλλοι) θέλατε απαντήσεις - όπως κάποτε ήθελα και εγώ - από τη σειρά και εγώ (και εκατομμύρια άλλοι) είχαμε καταλάβει πως πλέον απαντήσεις δε θα παίρναμε και απλά μπορούσαμε να ελπίζουμε σε ένα φινάλε που να ολοκληρώνει τους χαρακτήρες σαν προσωπικότητες. Και το φινάλε, όσο και να μη σου άρεσε, το έκανε αυτό.

Γιατί, σου μιλάω ειλικρινά, μετά από κάποια φάση το Lost άξιζε να το βλέπεις γιατί ήθελες να δεις τι θα συμβεί τελικά με τον Hugo ή το αν θα κατάφερνε να πάρει εκδίκηση ο Ben από τον Widmore και όχι για να μάθεις τι σήμαιναν οι αριθμοί ή τι σκατά ήταν αυτό το νησί.

Με λίγα λόγια, σε έχει ξενερώσει το τέλος και αυτό το κατανοώ απόλυτα. Περίμενες κάτι άλλο γιατί κάτι άλλου σου υποσχέθηκαν.

 

Όπως δεν αμφισβητεί κανείς μας πως πάρα πολλά (τα περισσότερα) ερωτήματα μας έμειναν αμανάτι. Και εγώ θα ήθελα να ήξερα πιο πολλά αλλά ίσως δεν είχαν πως να τα δικαιολογήσουν ή ίσως να μη μπορούσαν να τα "μαζέψουν" ή ίσως να το έκαναν επίτηδες για να μας κρατάνε σε αγωνία ή, τελικά, ίσως απλά να ήθελαν να σκεφτόμαι μόνοι μας τις απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα.

 

Γιατί, σου μιλάω ειλικρινά, μετά από κάποια φάση το Lost άξιζε να το βλέπεις γιατί ήθελες να δεις τι θα συμβεί τελικά με τον Hugo ή το αν θα κατάφερνε να πάρει εκδίκηση ο Ben από τον Widmore και όχι για να μάθεις τι σήμαιναν οι αριθμοί ή τι σκατά ήταν αυτό το νησί.

Εμενα το προβλημα μου δεν ειναι (κυριως) το τελος. Εχει να κανει με την κοροϊδια, ή αν θες, με το κακο storytelling.

Αν πιστευεις οτι το Lost αξιζε για να δεις τι θα συμβει με το Hugo ή με τον Ben, ειναι θεμα γουστου, αν κ προσωπικα θεωρω οτι κατα βαση το Lost ηταν μια σειρα μυστηριου και οχι τοσο χαρακτηρων (μιας και οι χαρακτηρες θεωρω οτι φερονταν πολυ συχνα παραλογα ή αντικρουωντας αυτα που ειχαν μολις κανει) Παρολα αυτα, καμια διαφωνια. Ακομα και ετσι ομως, αφου εκει ηθελαν να την πανε τη σειρα, δεν χρειαζονταν να σπαταλησουν τη μιση σαιζον με flash sideways και, ιδιαιτερα, με το ναο.

Επισης, αν δεν εχεις σκοπο να εξηγησεις καποια πραγματα, πολυ απλα, μην τα εισαγεις στην ιστορια. Επιπλεον, απο καποια στιγμη και μετα φαινονταν σαν να λεγαν οι συγγραφεις "το αναμενομενο τωρα θα ηταν να συμβει αυτο. Αρα θα κανω το αλλο", και η σειρα ειχε τη μια ανατροπη μετα την αλλη, just for the sake των ανατροπων!

Τελος, αν και γενικα δεν ειμαι φαν του "δεν θελω να μου δινουν τις απαντησεις οι σεναριογραφοι, θελω να τα σκεφτομαι μονος μου" (θεμα νοοτροπιας και επιλογων και αυτο), θεωρω οτι αν εχεις δημιουργησει ολοκληρο storyline για κατι, το να το ξεχασεις (!) μετα, ειναι απαραδεκτο. Δεν ειναι διφορουμενο, ωστε ο καθενας να εχει την αποψη του, ειναι απλα μη αναφερθεν. Αλλο το να λεει ο ενας " το νησι ειναι αυτο", και ο αλλος "το νησι ειναι κατι αλλο", και αλλο το να μην ξερει κανεις ποιο ηταν το νοημα του να κλεψουν τον γιο του Μαικλ, ή τα κινητρα πισω απο καποιους φονους του Φλοκ, κτλ.

Για να το θεσω αλλιως: Σε ενα βιβλιο, θα δεχοσουν ποτε να διαβασεις 600 σελιδες, με συνεχη μυστηρια, και στο τελος να συνειδητοποιησεις οτι τα μισα δεν ξανααναφερονται ποτε; Οτι απλα τα εβαζε μεσα ο συγγραφεας για να συνεχισεις να γυρνας τις σελιδες; Οχι. Διαβαζεις κατι πιστευοντας οτι ο συγγραφεας ειχε ενα γενικο πλανο στο μυαλο του, η ιστορια του ειχε μια αρχη, μια μεση και ενα τελος, και οτι εισηγαγε στοιχεια στην ιστορια του που εξυπηρετουσαν αυτην, και οχι το αντιθετο!

EDIT: Αν και δεν ειμαι ακομα βεβαιος, νομιζω οτι το να μην (επιχειρησουν να) εξηγησουν πολλα πραγματα, αφαιρει και απο τη διαθεση να ξαναδεις τη σειρα. Πχ με αλλη διαθεση θα ηθελα να ξαναδω την πρωτη σαιζον αν ηξερα οτι τα νουμερα εχουν καποια σημασια και εξηγηση, ή αυτην αν το να βρεθουν η Σαν με τον Τζιν ειχε καποιο νοημα, παρα τωρα που ξερω οτι θα βρεθουν και μετα απο 2 λεπτα θα τους σκοτωσουν σε μια συντομη σκηνη, χωρις λογικη πισω απο τα κινητρα τους (μιας και ειχαν και μια κορη)

PMNEDM με καλυψες σε ολα...

απλα να συμπληρώσω...

εγω το lost το ειδα απο το δευτερο κυκλο και μετα...

τους 2 πρωτους τους ειδα μαζεμενους...

μου το πρότεινε ο κολλητός μου τοτε του οποιου κολλητου μου το ειχαν προτεινει αλλοι...

ολοι λεγανε τοτε( μεχρι και το τελος της 3ης σεζον) οτι παρολα τα "ουαου" και "ειναι "αδυνατον" που συμβαινουν στην σειρα οτι οι σεναριογραφοι δινανε το λογο τους οτι ΟΛΑ ΘΑ ΕΞΗΓΗΘΟΥΝ ΛΟΓΙΚΑ....!!!ολα ομως...!!!!

ειχαν δηλαδη δωσει μια εντυπωση στον κοσμο οτι το σεναριο δεν ειναι "γιουχου" τα ερωτηματα δεν θα ειναι ανύπαρκτα και οτι μας κατεβει στο κεφαλι και οτι γενικα τα παντα θα απαντηθουν....

σημερα 3 χρονια μετα δεν βγαζει κανενας μας ακρη..τι πραγματικα εγινε και ολοι μιλαμε με υποθεσεις...

αρα μας δουλεψανε κανονικοτατα.....και τα αρπάξανε κανονικοτατα.......:)

καλα κανανε αυτοι την αλλη φορα απο μας προσοχη.....:)

φιλε DesertSMisSRaiN ανηκω σε αυτους που πιστευα οτι οι αριθμοι οι καταπακτες οι καλυβες ο "μπερδεμένος" θανατος του μρ εκο και τοσα αλλα ακομη θα ειχαν μια απαντηση θα ειχαν μια βαση.....και δεν τα εβλεπα τοσο καιρο αυτα μονο και μονο για να γεμιζουν τα επεισόδια αυτοι και να κερδιζουν διαφημίσεις....

δυστυχώς επεσα εξω...την πατησα........:)

next time....

Εμενα το προβλημα μου δεν ειναι (κυριως) το τελος. Εχει να κανει με την κοροϊδια, ή αν θες, με το κακο storytelling.

 

Αν πιστευεις οτι το Lost αξιζε για να δεις τι θα συμβει με το Hugo ή με τον Ben, ειναι θεμα γουστου, αν κ προσωπικα θεωρω οτι κατα βαση το Lost ηταν μια σειρα μυστηριου και οχι τοσο χαρακτηρων (μιας και οι χαρακτηρες θεωρω οτι φερονταν πολυ συχνα παραλογα ή αντικρουωντας αυτα που ειχαν μολις κανει) Παρολα αυτα, καμια διαφωνια. Ακομα και ετσι ομως, αφου εκει ηθελαν να την πανε τη σειρα, δεν χρειαζονταν να σπαταλησουν τη μιση σαιζον με flash sideways και, ιδιαιτερα, με το ναο.

 

Επισης, αν δεν εχεις σκοπο να εξηγησεις καποια πραγματα, πολυ απλα, μην τα εισαγεις στην ιστορια. Επιπλεον, απο καποια στιγμη και μετα φαινονταν σαν να λεγαν οι συγγραφεις "το αναμενομενο τωρα θα ηταν να συμβει αυτο. Αρα θα κανω το αλλο", και η σειρα ειχε τη μια ανατροπη μετα την αλλη, just for the sake των ανατροπων!

Για εμένα ήταν ανέκαθεν εξίσου μια σειρά χαρακτήρων και μια σειρά η οποία είχε ένα εξαιρετικά έξυπνο μυστήριο (ασχέτως που τελικά το μυστήριο είχε δεκάδες παρακλάδια, εκατοντάδες αναπάντητα ερωτήματα και δυστυχώς χιλιάδες διαφορετικές θεωρίες από εκατομμύρια φανατικούς για την "εξήγηση" ακόμα και των πιο ασήμαντων θεμάτων).

Από την αρχή με ενδιέφεραν οι χαρακτήρες (μέσω των flashbacks) και επίσης από την αρχή με ενδιέφερε το μυστήριο (ακόμα θυμάμαι τη βοή που έκανε ο Καπνός που όλοι νόμιζαν πως ήταν...δεινόσαυρος :p). Γενικά μου αρέσουν οι σειρές μυστηρίου και προσπάθησα να παρακολουθήσω τη συνέχειά του. Με κούραζαν υπερβολικά οι ερωτήσεις που έμεναν αναπάντητες, αλλά για να πώ την αλήθεια με κούραζαν ακόμα πιο πολύ οι ηλίθιες θεωρίες που διάβαζα και μου χάλαγαν την ιδέα που είχα εγώ για τη σειρά. Αντί να αναρωτιέμαι "τι να είναι τελικά το Χ" είχα φτάσει να σκέφτομαι "μακάρι να μην είναι η Χ χαζή εξήγηση ή η Ψ ηλίθια απάντηση".

Ώσπου έφτασε η 4η και κυρίως η 5η σεζόν όπου κατάλαβα πως πλέον δεν έβλεπα τη σειρά τόσο για τα μυστήρια (γιατί ΑΚΟΜΑ δεν είχα μάθει τίποτα μετά από 4 σεζόν και είχα βαρεθεί να περιμένω). Τότε κατάλαβα πως πια έβλεπα τη σειρά κυρίως λόγω των χαρακτήρων και δευτερευόντως για τα άλυτα μυστήρια γιατί είχα καταλάβει πως... θα παρεμείνουν άλυτα. Ε ήρθε μετά και το time travel και κατάλαβα πως οι σεναριογράφοι, το είχαν χάσει το θέμα από άποψη μυστηρίου, γιατί έπεφταν σε εύκολες λύσεις για να γεμίσουν ακόμα μία σεζόν μιας σειράς που έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί νωρίτερα για να μη χρειάζεται να "γεμίζει" τα κενά της με όλο και περισσότερα φτιαγμένα-για-να-παραμείνουν-αναπάντητα ερωτήματα.

Με λίγα λόγια, αν για μένα το Lost την πρώτη και δεύτερη χρονιά ήταν στο 9/10, στην έκτη είχε φτάσει στο 6/10.

Κάτι το οποίο είναι λογικό για μια σειρά που τράβηξε ένα μυστήριο που θα μπορούσε να είχε λυθεί σε 2 σεζόν για έξι χρόνια.

Αλλά δεν είναι αυτό το πραγματικό ερώτημα. Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί θυμήθηκαν όλοι πόσο "χάλια" σειρά ήταν το Lost μετά από 3-4 χρόνια που γκρίνιαζαν πως έχει χάσει τον μπούσουλα σε θέματα storyline και δε σταμάτησαν απλά να τη βλέπουν αφού δεν τους ενδιέφεραν οι χαρακτήρες;;

Για να το θεσω αλλιως: Σε ενα βιβλιο, θα δεχοσουν ποτε να διαβασεις 600 σελιδες, με συνεχη μυστηρια, και στο τελος να συνειδητοποιησεις οτι τα μισα δεν ξανααναφερονται ποτε; Οτι απλα τα εβαζε μεσα ο συγγραφεας για να συνεχισεις να γυρνας τις σελιδες; Οχι. Διαβαζεις κατι πιστευοντας οτι ο συγγραφεας ειχε ενα γενικο πλανο στο μυαλο του, η ιστορια του ειχε μια αρχη, μια μεση και ενα τελος, και οτι εισηγαγε στοιχεια στην ιστορια του που εξυπηρετουσαν αυτην, και οχι το αντιθετο!

Εξαρτάται.

Αν μιλάμε για βιβλίο της Αγκάθι Κρίστι, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, θα μου έσπαγε τα νεύρα.

Αν μιλάμε για ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, δε θα με πείραζε γιατί εκεί τα πράγματα δεν είναι πάντα εύκολα σα να λες "the butler did it".

Kαι μπορεί να σου φανεί αιρετικό και να διαφωνίσεις κάθετα, αλλά εγώ αυτό το βρίσκω και πιο ρεαλιστικό, εκτός από πιο ικανοποιητικό. Αν οι ήρωες ήξεραν τι ήταν οι αριθμοί ή τι ακριβώς ήταν αυτό το νησί, θα ένιωθα εκνευρισμένος. Αλλά τώρα, ούτε καν οι "πρωταγωνιστές" αυτής της περιπέτειας δεν έμαθαν ποτέ τι πραγματικά ήταν αυτό το μέρος - γιατί να το μάθω εγώ;

Όταν διαβάζεις ένα βιβλίο με (π.χ.) εξωγήινους, προχωράς τα κεφάλαια γιατί το προηγούμενο κάθε φορά σε άφηνε σε σημείο που να θέλεις να δεις τι θα γίνει μετά. Σου υπόσχεται κανείς πως θα μάθεις τι ομάδα αίματος είναι οι εξωγήινοι ή πώς λένε τον πλανήτη τους ή γιατί ξύπνησαν μια μέρα και ήρθαν να σε καταστρέψουν; Όχι. Σε ενοχλεί - και πάλι όχι. Γιατί κάποια πράγματα στην επιστημονική φαντασία, πρέπει να δίνουν χώρο και στη δική σου φαντασία να τα πλάσει.

Όσο για τον Walt προσωπικά μου είναι απολύτως αδιάφορος. Aπό τους πιο αδιάφορους χαρακτήρες και χάρηκα που δεν τον ξαναείδα.

EDIT: Αν και δεν ειμαι ακομα βεβαιος, νομιζω οτι το να μην (επιχειρησουν να) εξηγησουν πολλα πραγματα, αφαιρει και απο τη διαθεση να ξαναδεις τη σειρα. Πχ με αλλη διαθεση θα ηθελα να ξαναδω την πρωτη σαιζον αν ηξερα οτι τα νουμερα εχουν καποια σημασια και εξηγηση, ή αυτην αν το να βρεθουν η Σαν με τον Τζιν ειχε καποιο νοημα, παρα τωρα που ξερω οτι θα βρεθουν και μετα απο 2 λεπτα θα τους σκοτωσουν σε μια συντομη σκηνη, χωρις λογικη πισω απο τα κινητρα τους (μιας και ειχαν και μια κορη)

Το Lost δεν είναι το Friends, που μπορεί να ξαναγελάμε με τα ίδια αστεία. Για εμένα σειρές, όπως το Lost, όπου τα επεισόδια δεν έχουν καμία μορφή αυτοτέλειας και βασίζονται σε μια μεγαλύτερη mythology, δεν με τραβάει με τίποτα να την ξαναδώ.

Αλλά ίσως κάποιους να τους τράβαγε αν είχαν δοθεί οι απαντήσεις που έπρεπε απλά και μόνο για να προσέξουν λεπτομέρειες που να μην είχαν δει. Δεν ξέρω. Εμένα πάντως είτε τελείωνε με ΟΛΕΣ τις απορίες μου απαντημένες, είτε όπως τελείωσε τώρα... και πάλι δε θα το ξανάβλεπα από την αρχή.

Ίσως κάποια επιμέρους επεισόδια όπως το "The Constant" να το ξαναδώ, πάντως σίγουρα όχι όλη τη σειρά.

Άλλη μια ερώτηση στις τόσες πολλές.

Όταν έσβησε το φως όλοι χάσανε τις "μαγικές" και Θεϊκές ιδιότητες. Ο Τζακ πως έχρισε τον Χέρλυ ως τον επόμενο αφου φυσιολογικά ούτε αυτός είχε αυτές τις ικανότητες

Νομίζω τα Reply και View count των παρακάτω θεμάτων στο forum του lostpedia λένε πολλά.

http://img576.imageshack.us/img576/506/captureru.jpg

Για εμένα ήταν ανέκαθεν εξίσου μια σειρά χαρακτήρων και μια σειρά η οποία είχε ένα εξαιρετικά έξυπνο μυστήριο.

Για μένα η σειρά έδωσε έμφαση στους χαρακτήρες της (παρότι δρούσαν αφύσικα και τότε) στην 1η season και άντε και στη μισή 2η. Μετά οι χαρακτήρες έγιναν ό,τι να 'ναι για να εξυπηρετούν το σενάριο και τα cliffhangers, μπήκαν και πολλοί νέοι, άλλοι μπήκαν για κάποιο σκοπό αλλά για διάφορους λόγους ξεπαστρέφτηκαν (απροσδόκητα) γρήγορα. Στην 5η season δεν νοιαζόμουν για κανένα από αυτούς πλην Hurley (και αυτόν επειδή τον είχαν παραμερίσει πάρα πολύ).

Θα συμφωνήσω με το έξυπνο μυστήριο. Βασικά περισσότερο έξυπνες ιδέες για μυστήρια και κάποιες έξυπνες απαντήσεις σε μερικά μυστήρια. Κατά τα άλλα μη τα ξαναλέμε.

Αλλά δεν είναι αυτό το πραγματικό ερώτημα. Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί θυμήθηκαν όλοι πόσο "χάλια" σειρά ήταν το Lost μετά από 3-4 χρόνια που γκρίνιαζαν πως έχει χάσει τον μπούσουλα σε θέματα storyline και δε σταμάτησαν απλά να τη βλέπουν αφού δεν τους ενδιέφεραν οι χαρακτήρες;;

Γιατί το LOST πλασαρίστηκε ως σειρά μυστηρίων. Εγώ πχ είμαι πιο πολύ μπερδεμένος με όσους λένε ότι τη σειρά την έβλεπαν πάντα για τους χαρακτήρες.

Έτσι όπως ήταν δομημένο το LOST γεμάτο κενά στην υπόθεση, μισόλογα και υπονοούμενα στους διαλόγους (και είχαμε και αρκετά παραδείγματα με σκηνές που γυριζόταν από διαφορετικές οπτικές και έδιναν κάθε φορά διαφορετικά στοιχεία) είχες την εντύπωση ότι έκρυβε πράγματα για να τα αποκαλύψει αργότερα. (Για κάποια το έκανε και καλά, για άλλα χοντρά όχι). Έβαζαν κάθε τόσο καινούργιες ιδέες για μυστήρια, δανεισμένες από πολλές πηγές, και έλεγες ότι αυτό το μπέρδεμα μπορεί κάποιος να το δημιουργεί μόνο αν έχει ένα σαφές πλάνο για να το ξεμπλέξει. Είχες παραδεχτεί ότι οι χαρακτήρες δεν ρωτούν για τα περίεργα γιατί το σενάριο δεν ήθελε να προβεί σε αποκαλύψεις τόσο νωρίς.

Και μετά ήρθε και η (πρωτοφανής για τα χρονικά τηλεοπτικής σειράς) συμφωνία στην 3η season, στην οποία οι δημιουργοί ορίσαν ημερομηνία τέλους (άρα υποσχόταν πλάνο λύσης μέχρι το τέλος) και 3 πρόσθετες season χωρίς το φόβο ότι θα κοπεί, ότι δεν θα πουν την ιστορία τους αγχωμένα, ότι θα έχουν την άνεση τους. (και αντίδια τελικά).

Αυτό, συν το ότι κάθε κριτική που έκανες για το κουφό σενάριο και την κατρακύλα κατά καιρούς, είχε τη σταθερή απάντηση (πάρα από το "γιατί το βλέπεις τότε" -που έχει χιλιοαπαντηθεί, κάθε φορά τα ίδια λεμε-) ότι η σειρά δεν ολοκληρώθηκε, ότι δεν έχουμε δει όλη την εικόνα του παζλ. Ε όταν την είδαμε και ήταν τρύπια και ασύνδετη, τότε ήταν ακόμα μεγαλύτερη η σύγχυση.

Δεν είναι κατανοητό αυτό; Ένα αριστοτεχνικό δέσιμο της ιστορίας στο τέλος, και κάποιες έξυπνες ανατροπές για τα μυστήρια δεν θα μπορούσαν να ανατρέψουν την εικόνα του ασύνδετου και στα κουτουρού σεναρίου μέχρι τότε; Να τελειώσει το LOST και να πεις... "α, να γιατί!!" ή "πω πρέπει να ξαναδώ εκείνη την περίοδο". Πως το πέτυχαν αυτό τόσες ταινίες και τόσα βιβλία; Πώς το πέτυχαν αυτό άλλες σειρές;(...). Τώρα, πού τέτοια αντίδραση.

Εξαρτάται.

Αν μιλάμε για βιβλίο της Αγκάθι Κρίστι, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, θα μου έσπαγε τα νεύρα.

Αν μιλάμε για ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, δε θα με πείραζε γιατί εκεί τα πράγματα δεν είναι πάντα εύκολα σα να λες "the butler did it".

Βασικά, αν υπονοείς ότι στα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι (ή σε παρόμοια βιβλία, αλλά πιάνομαι από την Α.Κ. γιατί αυτή είναι σχετικά master στο είδος) είναι εύκολη η λύση της υπόθεσης -κρατώντας σε άγνοια τον αναγνώστη για όλη τη διάρκεια του βιβλίου- νομίζω ότι είσαι λάθος. Σε πολλά από αυτά τα βιβλία συμβαίνουν τόσα φαινομενικά κουφά που νομίζεις ότι κάτι μεταφυσικό συμβαίνει. Δεν έχεις ιδέα για τη λύση, η οποία δεν είναι φυσικά τόσο απλή οσο το "ήταν ο κύριος Πικάρντ στη βιβλιοθήκη με το κηροπήγιο". Τα "κακό" με τα βιβλία αυτά είναι ότι εξηγούν και συνδέουν τα πάντα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ, χωρίς να αφήνουν κάποιο κενό. Δηλαδή για το σύμπαν τους (που είναι το δικό μας σύμπαν) αυτό είναι απόλυτα σωστό και καταπληκτικό imho.

Αλλά πχ στο σύμπαν του LOST που παραδέχεσαι time travel, smoke monster, μετακινούμενο νησί και τόσα άλλα προφανώς είναι καλύτερα οι εξηγήσεις να μην φτάνουν σε επίπεδα midichlorians. Ναι, αλλά ρε παιδιά, άλλο απαράδεκτη εξήγηση σε επίπεδο midichlorians και άλλο δεν σου δίνω απάντηση γιατί έτσι. Ή σου δίνω απάντηση που αναιρεί πολλά από όσα σου έχω ήδη πει. Υπάρχει τρελή απόσταση. Δεν ισχύει με την καμία αυτό που "προτείνει" το LOST, ότι ή το ένα θα έχουμε ή το άλλο, γι'αυτό σου δίνω εγώ το ένα... Υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις ανάμεσα.

Ας πιάσουμε και κάποιες ταινίες του Hitchcock. Πχ Vertigo. Σχεδόν πιστεύεις ότι κάτι το μεταφυσικό συμβαίνει μέχρι τη λύση της ιστορίας. Μέσα στο χρόνο μιας ταινίας, έχεις μάθει τους χαρακτήρες, έχεις επενδύσει στο μυστήριο, έχεις μπερδευτεί και στο τέλος έχεις τη λύτρωση.

Ή άλλες πιο πρόσφατες ταινίες (πχ Wild Things), που δε βγάζουν νόημα σχεδόν μέχρι το τέλος (ακόμα και αν το παραπηδ@νε το θέμα με τις ανατροπές :p)

Τώρα για βιβλία επιστημονικής φαντασίας... Ας πιάσουμε πχ τον Βερν. Είχε μπόλικη φαντασία αλλά τεκμηρίωνε πολύ καλά το σύμπαν στα βιβλία του. Άφηνε και κάποια πράγματα "ανεξήγητα", υπό την έννοια ότι τα παραδεχόταν σαν υπαρκτά/πιθανά. Αλλά και σε αυτά αφιέρωνε χρόνο ώστε να "συνηθίσει" τον αναγνώστη, να τον κάνει να πιστέψει ότι αυτά λειτουργούν έτσι στο σύμπαν του βιβλίου. Και φυσικά είχε και σαφείς κανόνες. Εντάξει χτυπητό παράδειγμα (λόγω συνάφειας με το LOST) η Μυστηριώδης Νήσος.

Ή να πιάσουμε το "Σφαγείο 5" του Βόνεγκατ. Που χρησιμοποιεί μια εκδοχή του timetravel πολυ κοντά σε αυτή του LOST (=πιο σωστά σε μια από τις περιπτώσεις timetravel του LOST γιατί... ναι έλεος με τους κανόνες) για να πει μια ιστορία, και παράλληλα από την αρχή σου δίνει τους κανόνες, σου παρουσιάζει μια "εξωφρενική" πιθανή εξήγηση, και στο τέλος σε αφήνει να πιστέψεις ότι θέλεις. Έχεις κενά όμως; Έχεις την εντύπωση ότι σε δούλευε το βιβλίο; Όχι.

Ή να πάρουμε εντελώς περίεργες ιστορίες με ανεξήγητα. Πχ Lovecraft. Ο Lovecraft αφήνει πολλά στη φαντασία, αλλά παράλληλα φτιάχνει πολύ καλά την κοσμοθεωρία της κάθε ιστορίας και πολλές ιστορίες του συνδέονται φτιάχνοντας μια αρκετά σύνθετη μυθολογία. Μπορεί να έχεις πολλά ερωτήματα, αλλά στα περισσότερα από τα διηγήματά του (σε όλα όσα έχω διαβάσει εγώ) η ιστορία κορυφώνεται στο τέλος όπου δίνονται και εξηγήσεις. Τόσες ώστε να συνδέσεις την υπόθεση και να κατανοήσεις τι γινόταν, αλλά όχι παραπάνω για να ξεφτιλιστεί η ατμόσφαιρα που έχτιζε μέχρι τότε.

Δηλαδή, είναι, τόσα τα παραδείγματα που δεν με αφήνουν εμένα να δεχτώ ότι το LOST είχε στόχο και ότι τον κατάφερε. Ότι οφείλω να παραδεχτώ την ανωτερότητά του στο storytelling και το ξεδίπλωμα των χαρακτήρων του*. Ούτε κατά διάνοια.

P.S. Και όσο το σκέφτομαι, αρχίζω να πιστεύω ότι οι "κορυφαίοι" χαρακτήρες του LOST είναι αυτοί που ενσωμάτωναν meta-αναφορές στον τρόπο που σχεδιαζόταν η ιστορία. Τον κορόιδεψε, είπε ψέμματα πάνω σε ψέμματα, τον δούλευε τόσο καιρό, πίστευε και μη ρωτάς. You get the pattern.

Να κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου...

όλοι πιο πάνω που λέτε "έβγαλαν λεφτά!" και "μας τα πήραν!" για όνομα του θεού... δε τα πήραν από τη τσέπη σας... μέσω torrent το βλέπαμε, ούτε διαφημιστικά έσοδα είχαν από εμάς ούτε τίποτα. Και φυσικά μιλάω για τη πλειοψηφία των ατόμων που βλέπουν lost (και άλλες σειρές φυσικά)

Μια σειρά που μας έκανε να διασκεδάσουμε, και να σκεφτούμε τα άπειρα σενάρια. δε θα ξεχάσω πόσες φορές έχω καθίσει με τη παρέα μου Πέμπτη βράδυ για να δούμε Lost τα τελευταία χρόνια. (Οι παρέες και τα άτομα άλλαζαν που και που βέβαια... but that's life!) και πως μέχρι να έρθει η pizza και να πατήσουμε το play κάναμε θεωρίες και λέγαμε τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε... Εγώ προσωπικά περίμενα να κάτσω να δω με τη παρέα μου το Lost παρά να δω το επεισόδιο.

Για εμάς ήταν το Lost, για άλλους είναι το Champions League και άλλες διοργανώσεις. Εκεί δε σας βλέπω να ενοχλήστε και τόσο που σας τα παίρνουν με στημένους αγώνες, πληρωμένους παράγοντες και τεράστια συμβόλαια της ΕΡΤ. Και φυσικά μη ξεχάσουμε το στοίχημα.

Και για την ιστορία... ναι, θα το αγοράσω το Boxset με όλες τις season. Τώρα αν θα το ξαναδώ όπως έχω κάνει πολλές φορές με το Six Feet Under, Alias, Friends, κοκ... ΝΑΙ. αλλά αυτή τη φορά θα επικεντρωθώ λίγο περισσότερο στους χαρακτήρες. Πότε θα το δω... δε ξέρω. Θα το προτείνω σε άλλους; ΦΥΣΙΚΆ!

Να κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου...

όλοι πιο πάνω που λέτε "έβγαλαν λεφτά!" και "μας τα πήραν!" για όνομα του θεού... δε τα πήραν από τη τσέπη σας... μέσω torrent το βλέπαμε, ούτε διαφημιστικά έσοδα είχαν από εμάς ούτε τίποτα. Και φυσικά μιλάω για τη πλειοψηφία των ατόμων που βλέπουν lost (και άλλες σειρές φυσικά)

 

Μια σειρά που μας έκανε να διασκεδάσουμε, και να σκεφτούμε τα άπειρα σενάρια. δε θα ξεχάσω πόσες φορές έχω καθίσει με τη παρέα μου Πέμπτη βράδυ για να δούμε Lost τα τελευταία χρόνια. (Οι παρέες και τα άτομα άλλαζαν που και που βέβαια... but that's life!) και πως μέχρι να έρθει η pizza και να πατήσουμε το play κάναμε θεωρίες και λέγαμε τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε... Εγώ προσωπικά περίμενα να κάτσω να δω με τη παρέα μου το Lost παρά να δω το επεισόδιο.

 

Για εμάς ήταν το Lost, για άλλους είναι το Champions League και άλλες διοργανώσεις. Εκεί δε σας βλέπω να ενοχλήστε και τόσο που σας τα παίρνουν με στημένους αγώνες, πληρωμένους παράγοντες και τεράστια συμβόλαια της ΕΡΤ. Και φυσικά μη ξεχάσουμε το στοίχημα.

 

Και για την ιστορία... ναι, θα το αγοράσω το Boxset με όλες τις season. Τώρα αν θα το ξαναδώ όπως έχω κάνει πολλές φορές με το Six Feet Under, Alias, Friends, κοκ... ΝΑΙ. αλλά αυτή τη φορά θα επικεντρωθώ λίγο περισσότερο στους χαρακτήρες. Πότε θα το δω... δε ξέρω. Θα το προτείνω σε άλλους; ΦΥΣΙΚΆ!

κανενας απο αυτους που εκανα "lost party" με πιτσες ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΣΤ ΣΗΜΕΡΑ.....!!!!!!!!!!!!!!:)

τουλάχιστον στο δικο μου περιβαλλον.......

στο δε τελευταίο επεισόδιο τους καλεσα ολους ΜΑ ΟΛΟΥΣ να το δουμε ολοι μαζι ...

ηταν γεγονος...!!!!!

πιτσες οπως λες μπυρες κτλ.....

ολοι οταν τελειωσε το επεισόδιο φυγανε με την φατσα στραβωμένη.......!!!!!!:X

ακομη και οι πιο φανατικοι παγωσανε!!!!!!!!!!!!!!

δεν ειχαν να πουν τιποτα...

την αλλη μερα οχι να το ξαναδουν...δεν ηθελαν να μιλανε καν για το lost......!!!

δεν υπαρχει...αστο φιλε.....τσιχλοφουσκα κανονικοτατη........

και εσκασε αγρια.....!!!!

Καλησπέρα παιδιά. Μόλις γραφτηκα στο φορουμ.Σας διαβάζω εδώ και καιρο.Καταρχήν να πώ ότι συμφωνώ με όλους παραπάνω (και δεν είμαι ανισόρροπος ετσι?)Η σειρά ήταν καταπληκτική αν και μας απογοήτευσε το΄τέλος.Πολλά πράγματα δεν μπορούσες να τα καταλάβεις με την πρώτη και αυτό είναι το λάθος τους .Όσοι βλέπαν τη σειρά δεν ήταν όλοι χρήστες του internet και ετσι πολλοί (απο αυτους που ξέρω) βριζουν γιατι δεν κατάλαβαν ¨Χριστο¨.Παντως δεν έπρεπε να μας αφήσουν έτσι με τόσα ερωτήματα μετέωρα.Εγω έχω την εξής απορία όταν η Τζουλιετ εσκασε την πυρηνική βόμβα τί έγινε? Γιατί μετα ο Κινέζος οταν βρέθηκε πάνω απο το πτώμα της είπε ότι αυτή τους η πράξη πέτυχε?

:lol:

η τζουλιετ απο "τον αλλο κοσμο" πλεον ειπε οτι πετυχε γιατι ξαναβρέθηκε με το σωγιερ.....

ειχε πεθανει δηλαδη και ηδη ζουζε ολο αυτο το "μεταθανάτιο" σκηνικό το αμερικανικο αυτο μεταθανάτιο που δεν εχει χρονο ωρα η οτιδηποτε.........:lol:

τοτε μαλλον οι σεναριογραφοι(???? ο θεος να τους κανει???) ειχαν αλλα στο μυαλο τους μετα ηπιανε καμια μπυρα φαγανε καμια πιτσα παραπανω και το αλλαξανε :lol:

πριφφφφφφφ και μετα εσκασε h klania στα μουτρα μας......:lol:

Opaaaaaaa:lol:

Γιατί το LOST πλασαρίστηκε ως σειρά μυστηρίων. Εγώ πχ είμαι πιο πολύ μπερδεμένος με όσους λένε ότι τη σειρά την έβλεπαν πάντα για τους χαρακτήρες.

Έτσι όπως ήταν δομημένο το LOST γεμάτο κενά στην υπόθεση, μισόλογα και υπονοούμενα στους διαλόγους (και είχαμε και αρκετά παραδείγματα με σκηνές που γυριζόταν από διαφορετικές οπτικές και έδιναν κάθε φορά διαφορετικά στοιχεία) είχες την εντύπωση ότι έκρυβε πράγματα για να τα αποκαλύψει αργότερα. (Για κάποια το έκανε και καλά, για άλλα χοντρά όχι). Έβαζαν κάθε τόσο καινούργιες ιδέες για μυστήρια, δανεισμένες από πολλές πηγές, και έλεγες ότι αυτό το μπέρδεμα μπορεί κάποιος να το δημιουργεί μόνο αν έχει ένα σαφές πλάνο για να το ξεμπλέξει. Είχες παραδεχτεί ότι οι χαρακτήρες δεν ρωτούν για τα περίεργα γιατί το σενάριο δεν ήθελε να προβεί σε αποκαλύψεις τόσο νωρίς.

Η απάντησή μου σε αυτό που γράφεις, θα ήταν...αυτή που γράφεις και μόνος σου

"Σου έδιναν την εντύπωση"

Μια σειρά μυστηρία είναι τόσο καλή όσο τα μυστήριά της. Αν είχαν αρχίσει να δίνουν απαντήσεις σε ΚΑΘΕ μυστήριο που δημιουργούσαν, δε θα ήταν σειρά μυστηρία θα ήταν ένα εξαιρετικό FAQ.

Οκ, το καταλαβαίνω πως περιμέναμε κάποιες απαντήσεις στα πιο βασικά μυστήρια. Αλλά σε μερικά μυστήρια δεν υπάρχουν απαντήσεις στο χώρο του sci-fi, αυτό είναι μια de facto παραδοχή που κάνει κανείς ξεκινώντας να βλέπει μια σειρά ή να διαβάζει ένα βιβλίο του είδους.

Άλλωστε σε μια σειρά επιστημονικής φαντασίας οι απαντήσεις δεν είναι πάντα ξεκάθαρες. π.χ. Ρωτάμε τι είναι το νησί και λέμε πως δε μας το απάντησαν αυτό. Και όμως. Μας είπανε πως το νησί είναι ένα μέρος με υπερφυσικές ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις, μας είπανε πως στο νησί υπάρχει ένα φως το οποίο δεν πρέπει να σβήσει και μας είπανε πως το νησί αυτό είναι ένα "υπαρκτό" μέρος (δηλ. δεν υπήρχε μόνο στη φαντασία ή στην afterlife κάποιου/ων χαρακτήρα/ων).

Δε σε καλύπτει αυτό; Κατανοητό, αλλά όχι θεμιτό. Γιατί όταν ξεκίνησες να βλέπεις τη σειρά (και έπειτα συνέχισες) έκανες την de facto παραδοχή που ανέφερα παραπάνω, πως βλέπεις μια sci-fi σειρά, άρα κάποιες απαντήσεις θα είναι "φλου" ή μισές, με βάση το τι θα ήθελες να μάθεις.

Εσύ μπορεί να ήθελες να μάθεις τι ακριβώς ήταν αυτό το φως, ποιός το άναψε πρώτος, γιατί έπρεπε κάποιος να το προστατεύει για να μη σβήσει, τι θα γινόταν ακριβώς αν έσβηνε και πολλά άλλα.

Αυτοί γιατί ήταν υποχρεωμένοι να σου απαντήσουν;

Επειδή έτσι το προμόταρε το ABC;

Δεν είναι κατανοητό αυτό; Ένα αριστοτεχνικό δέσιμο της ιστορίας στο τέλος, και κάποιες έξυπνες ανατροπές για τα μυστήρια δεν θα μπορούσαν να ανατρέψουν την εικόνα του ασύνδετου και στα κουτουρού σεναρίου μέχρι τότε; Να τελειώσει το LOST και να πεις... "α, να γιατί!!" ή "πω πρέπει να ξαναδώ εκείνη την περίοδο". Πως το πέτυχαν αυτό τόσες ταινίες και τόσα βιβλία; Πώς το πέτυχαν αυτό άλλες σειρές;(...). Τώρα, πού τέτοια αντίδραση.

Ποιά σειρά sci-fi βεληνεκούς Lost (γιατί άμα την έβλεπαν 3.000 άνθρωποι, διαφέρουν οι απαιτήσεις από μια σειρά που την έβλεπαν κατα μ.ο. 15.000.000 άνθρωποι) το πέτυχε αλήθεια, να αφήσει τέτοιες αντιδράσεις;

Τα X-Files με το ανεκδιήγητο φινάλε (και γενικά τις "σαβούρες" τελευταίες σεζόν) του;

To Τwilight Zone του 1959 που είχε (πολύ πιο εύκολο format) αυτοτελή επεισόδια;

Το Battlestar Galactica που οι περισσότεροι κατέκριναν ως αλλοπρόσαλο και συναισθηματικό (άλλη μόδα πάλι αυτή....πρέπει για κάποιο λόγο να αφαιρέσουμε όλο το συναίσθημα από τις σειρές, λες και αυτοί που παρακολοθούμε δεν είναι άνθρωποι αλλα ρομπότ).

Βρες μου το φινάλε ΜΙΑΣ sci-fi σειράς που να θεωρείται καθολικά άριστο.

Βασικά, αν υπονοείς ότι στα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι (ή σε παρόμοια βιβλία, αλλά πιάνομαι από την Α.Κ. γιατί αυτή είναι σχετικά master στο είδος) είναι εύκολη η λύση της υπόθεσης -κρατώντας σε άγνοια τον αναγνώστη για όλη τη διάρκεια του βιβλίου- νομίζω ότι είσαι λάθος. Σε πολλά από αυτά τα βιβλία συμβαίνουν τόσα φαινομενικά κουφά που νομίζεις ότι κάτι μεταφυσικό συμβαίνει. Δεν έχεις ιδέα για τη λύση, η οποία δεν είναι φυσικά τόσο απλή οσο το "ήταν ο κύριος Πικάρντ στη βιβλιοθήκη με το κηροπήγιο". Τα "κακό" με τα βιβλία αυτά είναι ότι εξηγούν και συνδέουν τα πάντα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ, χωρίς να αφήνουν κάποιο κενό. Δηλαδή για το σύμπαν τους (που είναι το δικό μας σύμπαν) αυτό είναι απόλυτα σωστό και καταπληκτικό imho.

Μα είπε κανείς ότι είναι εύκολες οι απαντήσεις των αστυνομικών βιβλίων; Αν ήταν εύκολες δε θα ήταν βιβλία, θα ήταν σταυρόλεξα.

Αυτό που είπα εγώ και ανέφερα την A.K. είναι πως σε αυτές τις ιστορίες περιμένεις να εξηγηθούν όλα γιατί σε ΟΛΑ υπάρχει μια λογική εξήγηση και σε αυτά τα βιβλία αυτό είναι το δικό τους de facto, ότι βασίζονται στο ρεαλισμό και όχι την επιστημονική φαντασία. Το ότι μπορεί σε κάποια σημεία του βιβλίου να νομίζεις ότι "παίζει να τον σκότωσε ο Bigfoot" είναι καλό storytelling γιατί σε φτάνει στο σημείο να μην μπορείς να φανταστείς πως υπάρχει λογική εξήγηση. Αλλά στο Lost και σε κάθε Lost, θα ΜΠΟΡΟΥΣΕ να το είχε κάνει o Bigfoot (λέμε τώρα :p) και αυτό είναι η βασική διαφορά ενός βιβλίου φαντασίας και ενός αστυνομικού μυθιστορήματος.

Το βασικό χαρακτηριστικό είναι πως ΥΠΑΡΧΕΙ λογική εξήγηση. Μπορεί σε κάποια αστυνομικά μυθιστ. να μη δίνεται πλήρης εξήγηση αλλά και πάλι υπάρχει, αλλιώς είναι βιβλία επιστημονικής φαντασίας.

Άλλο λοιπόν το ένα είδος (άλλα πράγματα περιμένεις και έχεις αξιώσεις να δεις/διαβάσεις) και άλλα πρέπει να περιμένεις (ή να "φοβάσαι" αν δε σου αρέσουν τα αναπάντητα ερωτήματα) από μια σειρά φαντασίας την οποία ξεκινάς (και επαναλαμβάνω, συνεχίζεις) με την παραδοχή "ΟΚ, το άσπρο μπορεί να μην είναι απαραίτητα άσπρο στον κόσμο του Lost".

Όσο για τους "κανόνες", αν και διαφωνώ με την ύπαρξή τους σε υπερβολικό βαθμό, συμφωνώ πως πρέπει να υπάρχουν. Αλλά ακόμα και σε αυτό δεν ήταν τελείως "εκτός" το Lost: π.χ. oι Jacob/MIB δεν μπορούσαν να σκοτώσουν τους υποψήφιους.

Οι συγγραφείς που αναφέρεις είναι πολύ "βαριά" ονόματα και νομίζω πως είναι άδικο να συγκρίνεις τους σεναριογράφους του Lost με αυτούς. Είναι σα να συγκρίνεις την Μαρια Κάλλας με την Χ τραγουδίστρια που μπορεί να έχει θεϊκή φωνή, αλλά δεν έχει αποδείξει την διάρκειά της στο χρόνο.

Παρκολουθώ αμερικάνικες σειρές γύρω στα 12-13 χρόνια τώρα, ή τέλος πάντων από τότε που μπορούσα άνετα να διαβάζω υπότιτλους και να με ενδιαφέρουν οι σειρές :p.

Αν έχω μάθει ένα πράγμα είναι πως δεν υπάρχει -ανεξαρτήτως genre- τέλειο φινάλε σε καμία σειρά γιατί ποτέ οι απαιτήσεις ΟΛΩΝ των fans δε γίνεται να συγκλίνουν. Σε κάποιους αρέσει το συγκινησιακό κομμάτι, οι χαρακτήρες και τα μυστηριώδη και ελεύθερα στο να τα ερμηνεύσεις όπως θέλεις εσύ storylines και σε κάποιους άλλους αρέσει η δράση, η ένταση και η απάντηση όλων των αποριών τους.

Το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να κατακρίνουμε κάτι γιατί δεν ήταν ακριβώς αυτό που θέλαμε. Αλλά, αλήθεια, ποιός μας ρώτησε εμάς; Και κυρίως, ποιός μας ανάγκασε να το παρακολουθήσουμε;

Και ναι, ξέρω πως φαίνεται η "εύκολη απάντηση" αλλά μερικές φορές το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι και το πιο σωστό. Και σε ρωτάω ευθέως λοιπόν:

Το ότι το Lost είχε κάνει "κοιλιά" μεγέθους Hugo από άποψη μυστηρίων και εξέλιξης αυτών, δεν το αμφισβητεί κανείς μας. Δεν ήταν το "απαράδεκτο" φινάλε που έκανε τους 5 παραπάνω εκατομμύρια ανθρώπους που κάποτε έβλεπαν το Lost να σταματήσουν να το παρακολουθούν από την τρίτη-τέταρτη σεζόν. Ποιός ο λόγος λοιπόν, αφού δε σε ενδιέφεραν (όπως υποστηρίζουν και πολλοί άλλοι) οι χαρακτήρες οι οποίοι είχαν γίνει "καρικατούρες" και δρούσαν μη ρεαλιστικά, να συνεχίζεις να παρακολουθείς μια σειρά μυστηρίου που δεν ακολουθούσε το δικό σου δόγμα μιας "καλής σειράς μυστηρίου";

κανενας απο αυτους που εκανα "lost party" με πιτσες ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΣΤ ΣΗΜΕΡΑ.....!!!!!!!!!!!!!!:)

τουλάχιστον στο δικο μου περιβαλλον.......

στο δε τελευταίο επεισόδιο τους καλεσα ολους ΜΑ ΟΛΟΥΣ να το δουμε ολοι μαζι ...

ηταν γεγονος...!!!!!

πιτσες οπως λες μπυρες κτλ.....

ολοι οταν τελειωσε το επεισόδιο φυγανε με την φατσα στραβωμένη.......!!!!!!:X

ακομη και οι πιο φανατικοι παγωσανε!!!!!!!!!!!!!!

δεν ειχαν να πουν τιποτα...

την αλλη μερα οχι να το ξαναδουν...δεν ηθελαν να μιλανε καν για το lost......!!!

δεν υπαρχει...αστο φιλε.....τσιχλοφουσκα κανονικοτατη........

και εσκασε αγρια.....!!!!

 

 

:lol:

η τζουλιετ απο "τον αλλο κοσμο" πλεον ειπε οτι πετυχε γιατι ξαναβρέθηκε με το σωγιερ.....

ειχε πεθανει δηλαδη και ηδη ζουζε ολο αυτο το "μεταθανάτιο" σκηνικό το αμερικανικο αυτο μεταθανάτιο που δεν εχει χρονο ωρα η οτιδηποτε.........:lol:

τοτε μαλλον οι σεναριογραφοι(???? ο θεος να τους κανει???) ειχαν αλλα στο μυαλο τους μετα ηπιανε καμια μπυρα φαγανε καμια πιτσα παραπανω και το αλλαξανε :lol:

πριφφφφφφφ και μετα εσκασε h klania στα μουτρα μας......:lol:

 

 

Opaaaaaaa:lol:

Μια σειρά ήταν φίλε freddaras. Εντάξει, όλοι ξενερώσαμε (άλλοι πολύ, άλλοι λίγο) αλλά δεν κάνουμε κι έτσι. Ειλικρινά δε μπορώ γιατί φανατίζεσαι και τρελαίνεσαι τόσο πολύ. Chill out :cool:

DesertsMissRain, η διαφορά είναι ότι η ίδια η σειρά μας εκπαίδευε επί 5 χρόνια να προσέχουμε την παραμικρή λεπτομέρεια, να βλέπουμε καρέ καρέ κάθε σκηνή, να προσέχουμε την παραμικρή λέξη που χρησιμοποιούσαν οι χαρακτήρες, γιατί το κάθετι είχε σημασία και δεν είχε μπει τυχαία.

Αυτό, δεν το κάνανε ξαφνικά οι τηλεθεατές επειδή έτσι τους καρφώθηκε ούτε διαλέξανε τυχαία μια σειρά και είπανε να το κάνουνε σ' αυτήν. Έτσι πλασαρίστηκε η ίδια η σειρά από το πρώτο κιόλας επεισόδιο. Αν μιλούσαμε από την αρχή για ένα νησί όπου έπεσε ένα αεροπλάνο και υπήρχαν μερικοί επιζήσαντες, δεν θα γκρίνιαζε κανείς για το φινάλε.

Το φινάλε που είδαμε θα ταίριαζε απολύτως με την σειρά, αν δεν είχαμε δει κανένα απολύτως μυστήριο στο νησί. Μερικοί άνθρωποι, πέσανε σε ένα νησί, περάσανε ένα διάστημα μαζί και τελικά βλέπουμε την 6η σαιζόν με ένα καθαρτήριο και κλείνουμε με μια συγκινητική στιγμή, όλοι ήταν σημαντικοί για τους άλλους και τελικά φτάσανε στην κάθαρση και τον προσωπικό παράδεισο.

Δεν είναι έτσι όμως. Δεν μπορείς να δείχνεις μια πολική αρκούδα ξαφνικά σε ένα τροπικό νησί ή ένα άτομο που υποτίθεται είναι νεκρό να περπατάει και μετά να λες "δεν έχει σημασία αυτό, δεν είναι σημαντικό, σημασία έχουν οι χαρακτήρες". (παράδειγμα έφερα, πες τα εξηγήσαν αυτά). Αυτό το τόσο απλό πράγμα, δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί και το δικαιολογεί ακόμα και ο πιο φανατικός φαν της σειράς. Δεν βλέπαμε ούτε την Λάμψη, ούτε την Τόλμη και Γοητεία. Τί σημασία έχει αν είναι σειρά επιστημονικής φαντασίας; Δεν υπάρχουν κανόνες σε αυτές τις σειρές; Δηλαδή αν βλέπαμε ξωτικά, ορκς και δράκους σε ένα επεισόδιο, θα ήταν αποδεκτό επειδή είναι σειρά επιστημονικής φαντασίας; Δεν μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις και να μην δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Αυτοί όχι μόνο το κάνανε αυτό, αλλά λέγανε και ΨΕΜΜΑΤΑ ότι ΟΛΑ έχουν λογική εξήγηση και αργά ή γρήγορα θα δοθεί.

Όλοι λένε ότι η μεγαλύτερη χαρά με το Λοστ, ήταν οι συζητήσεις που κάναμε με τους φίλους και προσπαθούσαμε να λύσουμε τα μυστήρια; Είναι δυνατόν να μην τρελλαίνονται όλοι που τελικά δεν υπήρχε καν απάντηση; Δηλαδή, τί μεγαλύτερη κοροιδία θα μπορούσαν να κάνουν; Και πρέπει να πείσω τον εαυτό μου ότι τελικά θα έπρεπε να με ενδιαφέρει πιο πολύ το αν θα ξανασυναντήσει ο Τζιν την γυναίκα του ή αν θα καταλήξει η Κέιτ με τον Τζακ ή τον Σώγιερ;

Άλλο πάλι επειχείρημα είναι το "αφού το 'βλεπες πως πάει, γιατί συνέχιζες να το βλέπεις".

Μα δεν πίστευε κανείς ότι θα είχανε το απίστευτο θράσος να κάνουνε αυτό που κάνανε.

Πίστευα ότι σε κάθε επεισόδιο, έστω κάτι μικρό θα βλέπαμε, μια απάντηση θα παίρναμε.

Και τελικά φτάσαμε στο φινάλε. Και έσκασε πια ο κόσμος. Δεν ήταν ότι το φινάλε ήταν κακό, θα ήταν μια χαρά επεισόδιο αν δεν ήταν το τελευταίο. Ο κόσμος έσκασε και γκρινιάζει με την κοροιδία. Ούτε είναι λογική το "τι να προλάβουν να σου πουν σε 2.5 ώρες". Ας μας τα λέγανε πιο μπροστά αν δεν προλαβαίνανε. Δεν το ζήτησε κανείς μόνο στο τελευταίο επεισόδιο. Απλά δεν υπήρχαν απαντήσεις εξαρχής! Τί να σου πουν όταν δεν τα ξέρουν οι ίδιοι;

Και έχεις τους φανατικούς οπαδούς να λένε ότι όλα ήταν τέλεια και δεν θα μπορούσαν να 'ναι καλύτερα και τελικά ο καθένας έχει καταλάβει και διαφορετικό πράγμα.

Έχω εξοργιστεί με αυτήν την σειρά και μερίδα οπαδών της, κάτι τόσο ασήμαντο όσο μια τηλεοπτική σειρά, κατάφερε να με φέρει στα όρια μου. Όχι απλά έχασα τον χρόνο μου, όχι απλά με κορόιδευσαν μια φορά κάνοντας με να την παρακολουθήσω με ύπουλο τρόπο, αλλά με κοροιδεύουν διπλά τώρα στο τέλος, λέγοντας μου ότι τα ερωτήματα μου είναι λάθος, δεν θα έπρεπε καν να τα έχω και ότι είμαι περίεργος που δεν έμεινα ικανοποιημένος.

Δηλαδή όλα αυτά τα εκατομμύρια των τηλεθεατών που βγαίνουν σήμερα και τους βρίζουν, ουσιαστικά είναι τρελλοί πάνω κάτω, λες και γίνεται κάθε μερά με τηλεοπτική σειρά αυτό.

Γκρίνιαξε κανείς στο Battlestar Galactica με τους θεούς και τους δαίμονες και τους αγγέλους; Σε όλη την σειρά αυτά έβλεπες, εκεί πήγαινε. Γκρινιάζει κανείς στο Supernatural; Συνέχεια αυτά βλέπεις, αυτά περιμένεις. Γκρίνιαξε κανείς στο Charmed; Αφού εκεί βασίζεται η σειρά. Sci-fi σειρές δεν είναι αυτές;

Δηλαδή στο Λοστ τα καραγκιοζιλίκια που είδαμε στην 5η-6η σαιζόν βλέπαμε από την αρχή;

Θεούς, δαίμονες, τηλεμεταφορές, ταξίδια στο χρόνο, μαγικά νερά, φώτα και μάγισσες; Θα τρελαθούμε τελείως;

Το να γράψεις μια ιστορία πολύπλοκη, με ενδιαφέροντα μυστήρια και φοβερούς χαρακτήρες, όπου γίνεται συνέχεια το απρόσμενο είναι ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ, μπορεί να το κάνει ο καθένας. Το να μπορέσεις να δώσεις μια λογική εξήγηση στο τέλος για όλα αυτά και να τα δέσεις μεταξύ τους, αυτό είναι το δύσκολο. Πρώτη φορά στην τηλεοπτική ιστορία, 2 τύποι είχανε το ΘΡΑΣΟΣ να κοροιδέψουν έτσι το κοινό.

Προσωπικά, δεν περίμενα απαντήσεις σε ερωτήματα του στυλ "Τι είναι το νησί;", "Τι είναι το 'μαγικό' φως"; (Ηλεκτρομαγνητισμός, φυσικά!), "Πώς μετακινήθηκε το νησί;" κτλ. Είχα δεχθεί ότι παρακολουθώ επιστημονική φαντασία, οπότε κάποια πράγματα τα δεχόμουν "όπως είναι" - ή μάλλον τα κατάπινα :lol: . Περίμενα όμως απαντήσεις σε ερωτήσεις όπως "Γιατί ο Ρίτσαρντ είπε ότι τους είδε όλους να πεθαίνουν, αφού αυτό δε συνέβη ποτέ;", "Ποιους πυροβόλησε η Τζουλιέτ στην άλλη βάρκα;" , (για να πάμε και αρκετά πιο πίσω) "Πώς γίνεται ο Τζακ να 'μην είναι στη λίστα του Τζέικομπ' σύμφωνα με τα λόγια του Πίκετ στον 3ο κύκλο, και ταυτόχρονα να είναι υποψήφιος επιλεγμένος από τον Τζέικομπ;" "Τελικά τι σκατά σκοπό είχαν οι Άλλοι στο νησί τη στιγμή που δεν ήξεραν το παραμικρό για τις προθέσεις του Τζέικομπ;" Ερωτήματα δηλαδή που αφορούσαν καθαρά την πλοκή της σειράς και, εφ' όσον δεν βρήκαν απάντηση, τα θεωρώ πλέον ως τεράστιες σεναριακές τρύπες και αντιφάσεις. Και δε στέκουν τα επιχειρήματα του τύπου "με άφησαν να συνδέσω τα κομμάτια μόνος μου" ή "το άφησαν στη φαντασία του καθενός". Το να προσπαθήσω να συνδέσω τα ασύνδετα ή να σπάσω το κεφάλι μου για να βρω μια θεωρία που να καλύπτει όλες τις αντιφάσεις θα ήταν σα να κοροϊδεύω τον εαυτό μου.

Πολλοί ρωτούν "Το φινάλε περιμένατε για να καταλάβετε ότι δεν πρόκειται να σας δώσουν απαντήσεις;" Ε, ναι λοιπόν, μπράβο σε όσους το κατάλαβαν νωρίτερα αλλά εγώ μέχρι και το τελευταίο επεισόδιο είχα την κρυφή ελπίδα ότι θα εξηγούσαν όσα περισσότερα μπορούσαν! Κι αυτό γιατί, στον 5ο κύκλο είχα διακρίνει ένα σχετικά ικανοποιητικό ρυθμό απαντήσεων κι ακόμα θεωρώ ότι θα μπορούσαν άνετα να δέσουν τα περισσότερα κομμάτια (όσα δεν έπεφταν σε αντιφάσεις τουλάχιστον) στον 6ο κύκλο, ο οποίος κατά τη γνώμη μου χαραμίστηκε τελείως με τα flash-sideways από τον άλλο κόσμο. Παρεπιπτόντως, είμαι ο μόνος που βρήκε την ιδέα "είναι όλοι νεκροί" - ακόμα κι αν δεν ήταν από την αρχή νεκροί - εντελώς μη-πρωτότυπη;

DesertsMissRain, η διαφορά είναι ότι η ίδια η σειρά μας εκπαίδευε επί 5 χρόνια να προσέχουμε την παραμικρή λεπτομέρεια, να βλέπουμε καρέ καρέ κάθε σκηνή, να προσέχουμε την παραμικρή λέξη που χρησιμοποιούσαν οι χαρακτήρες, γιατί το κάθετι είχε σημασία και δεν είχε μπει τυχαία.

Αυτό, δεν το κάνανε ξαφνικά οι τηλεθεατές επειδή έτσι τους καρφώθηκε ούτε διαλέξανε τυχαία μια σειρά και είπανε να το κάνουνε σ' αυτήν. Έτσι πλασαρίστηκε η ίδια η σειρά από το πρώτο κιόλας επεισόδιο. Αν μιλούσαμε από την αρχή για ένα νησί όπου έπεσε ένα αεροπλάνο και υπήρχαν μερικοί επιζήσαντες, δεν θα γκρίνιαζε κανείς για το φινάλε.

Το φινάλε που είδαμε θα ταίριαζε απολύτως με την σειρά, αν δεν είχαμε δει κανένα απολύτως μυστήριο στο νησί. Μερικοί άνθρωποι, πέσανε σε ένα νησί, περάσανε ένα διάστημα μαζί και τελικά βλέπουμε την 6η σαιζόν με ένα καθαρτήριο και κλείνουμε με μια συγκινητική στιγμή, όλοι ήταν σημαντικοί για τους άλλους και τελικά φτάσανε στην κάθαρση και τον προσωπικό παράδεισο.

Μήπως όμως οι τηλεθεατές "εκπαίδευσαν" τους σεναριογράφους;

Αμα σου έβαζα ένα γρίφο και σε ενθουσίαζε το μυστήριο αυτού και εγώ μετά δε σου έδινα την απάντηση και εσύ μαζί με όλους τους φίλους σου μου κάνατε "τσάμπα" διαφήμιση, γιατί έχω γράψει έναν εξαιρετικό γρίφο και γιατί είναι πολύ έξυπνος και γιατί σας αρέσει να σκέφτεστε πιθανές λύσεις κτλ, μετά θα ήταν παράλογο εκ μέρους μου να κάνω το ίδιο και με άλλο γρίφο, και με άλλον και με άλλον κ.ο.κ.

Δεν είναι έτσι όμως. Δεν μπορείς να δείχνεις μια πολική αρκούδα ξαφνικά σε ένα τροπικό νησί ή ένα άτομο που υποτίθεται είναι νεκρό να περπατάει και μετά να λες "δεν έχει σημασία αυτό, δεν είναι σημαντικό, σημασία έχουν οι χαρακτήρες". (παράδειγμα έφερα, πες τα εξηγήσαν αυτά). Αυτό το τόσο απλό πράγμα, δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί και το δικαιολογεί ακόμα και ο πιο φανατικός φαν της σειράς. Δεν βλέπαμε ούτε την Λάμψη, ούτε την Τόλμη και Γοητεία. Τί σημασία έχει αν είναι σειρά επιστημονικής φαντασίας; Δεν υπάρχουν κανόνες σε αυτές τις σειρές; Δηλαδή αν βλέπαμε ξωτικά, ορκς και δράκους σε ένα επεισόδιο, θα ήταν αποδεκτό επειδή είναι σειρά επιστημονικής φαντασίας; Δεν μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις και να μην δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Αυτοί όχι μόνο το κάνανε αυτό, αλλά λέγανε και ΨΕΜΜΑΤΑ ότι ΟΛΑ έχουν λογική εξήγηση και αργά ή γρήγορα θα δοθεί.

Όλοι λένε ότι η μεγαλύτερη χαρά με το Λοστ, ήταν οι συζητήσεις που κάναμε με τους φίλους και προσπαθούσαμε να λύσουμε τα μυστήρια; Είναι δυνατόν να μην τρελλαίνονται όλοι που τελικά δεν υπήρχε καν απάντηση; Δηλαδή, τί μεγαλύτερη κοροιδία θα μπορούσαν να κάνουν; Και πρέπει να πείσω τον εαυτό μου ότι τελικά θα έπρεπε να με ενδιαφέρει πιο πολύ το αν θα ξανασυναντήσει ο Τζιν την γυναίκα του ή αν θα καταλήξει η Κέιτ με τον Τζακ ή τον Σώγιερ;

Άλλο πάλι επειχείρημα είναι το "αφού το 'βλεπες πως πάει, γιατί συνέχιζες να το βλέπεις".

Μα δεν πίστευε κανείς ότι θα είχανε το απίστευτο θράσος να κάνουνε αυτό που κάνανε.

Πίστευα ότι σε κάθε επεισόδιο, έστω κάτι μικρό θα βλέπαμε, μια απάντηση θα παίρναμε.

Έλα ρε συ Baator. Το λες και μόνος σου "πίστευες" και "είχες την ελπίδα" οτι θα σου απαντήσουνε σε όλα τα μυστήρια.

Επίσης, παρόλα τα παλαβά του το Lost δεν έδειξε ούτε δράκους ούτε ορκς (αν και στα time travelling επεισόδια θα μπορούσε να είχε δείξει δεινόσαυρους :p). Πέρα από την πλάκα, ναι ξέφυγε σε κάποια πράγματα, αλλά είχε μια γενικότερη συνοχή (με εξαίρεση το time travelling το οποίο μαζί με τις συνέπεις του είναι μια έννοια που απλά είναι αδύνατο να δοθεί σωστά - αν η κότα δε γέννησε ποτέ το αυγό πως γίνεται να υπάρχει το κοτόπουλο ακόμα και αν επέστρεψε από το μέλλον, ή αν εγώ σπάσω το αυγό πριν βγει το κοτοπουλο πως γίνεται να υπάρχει στο μέλλον; ). Έφτασε σε ακραίες καταστάσεις αλλά δεν τις ξεπέρασε (τουλάχιστον κατά την άποψή μου και απ'όσα θυμάμαι).

Και ναι, όσο αδιανόητο και να σου ακούγεται εγώ θα το επαναλάβω: το μυστήριο μετά από κάποια φάση έκανε κοιλιά. Δεν είναι ότι δεν ήθελα να μάθω απαντήσεις (εννοείται πως όλοι θέλαμε) αλλά από κάποια στιγμή και μετά κατάλαβα πως δεν υπήρχαν απαντήσεις που να στέκουν με την κοινή λογική και απλά αποφάσισα να το απολαύσω για το μυστήριο που συνέχιζε να υπάρχει χωρίς να προσπαθώ να βγάλω από τη...μύγα ξύγκι κάθε βδομάδα (απλά επειδή έτσι θα ήθελαν οι σεναριογράφοι :) ).

Επειδη μάλλον κατάλαβες λάθος τι εννοώ "με ενδιέφεραν οι χαρακτήρες" να σου πω ότι χέστηκα με ποιόν θα κατέληγε η Kate - πρώτη φορά σε σειρά δε με νοιάζει καθόλου το ερωτικό κομμάτι των πρωταγωνιστών. Επίσης χέστηκα και για το αν ο Jin ξαναβρισκόταν με την Sun ή με την άλλη ηλίθια απορία "γιατί τους σκότωσαν 2 λεπτά αφού ξαναβρέθηκαν;". Ήθελα να μάθω (π.χ.) γιατί ο Jack είχε καταλήξει όπως είχε καταλήξει όταν είχαν επιστρέψει στον πολιτισμό, έβρισκα ενδιαφέρον το κρυφτούλι των Juliet/Sawyer/Miles/Jin με τους Others, ήθελα να δω τι θα γίνει με τον Desmond αλλά κυρίως έβρισκα εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός πως κάποιοι χαρακτήρες ξεκίνησαν πραγματικά "να ζουν" όταν έπεσαν με ένα αεροπλάνο πάνω σε ένα μυστηριώδες νησί, πως συνεργάστηκαν για να τα καταφέρουν και πού ήταν διατεθιμένοι να φτάσουν για να πετύχουν αυτό που ήθελε ο καθένας.

Και επίσης επιμένω, "αφού το 'βλεπες πως πάει, γιατί συνέχιζες να το βλέπεις";;

Το ότι "είχα την ελπίδα πως θα πάρω απαντήσεις" από τη στιγμή που ήξερες πως το Lost είναι μια σειρά που συνεχώς φτιάχνει ερωτήματα και δε δίνει απαντήσεις, απλά δεν είναι λογικό. Το ότι ήλπιζες σε κάτι δε σημαίνει απαραίτητα πως ήταν και πραγματικό. Όσο για τους σεναριογράφους δεν είμαι σίγουρος πως εκείνοι μας έλεγαν ψέματα και δεν είναι ότι αυτό που μας είπανε μπορεί εμάς να μη μας "κάθεται καλά" γιατί απλά θέλαμε πιο απτά πράγματα ως απαντήσεις. Ακόμα όμως και "ψέματα" να λέγαμε...so what?? προσπαθούσαν να προωθήσουν τη σειρά τους - και το έκαναν περίφημα αφού κατάφεραν να σε κρατήσουν και εσένα που είχες απογοητευτεί μέχρι το τέλος - και δεν βρίσκω κάτι μεμπτο σε αυτό.

Και το Twilight πλασάρεται ως το μεγαλύτερο ρομάντζο μετά τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα.

Εγώ πρέπει να το πιστέψω;

Και έχεις τους φανατικούς οπαδούς να λένε ότι όλα ήταν τέλεια και δεν θα μπορούσαν να 'ναι καλύτερα και τελικά ο καθένας έχει καταλάβει και διαφορετικό πράγμα.

Έχω εξοργιστεί με αυτήν την σειρά και μερίδα οπαδών της, κάτι τόσο ασήμαντο όσο μια τηλεοπτική σειρά, κατάφερε να με φέρει στα όρια μου. Όχι απλά έχασα τον χρόνο μου, όχι απλά με κορόιδευσαν μια φορά κάνοντας με να την παρακολουθήσω με ύπουλο τρόπο, αλλά με κοροιδεύουν διπλά τώρα στο τέλος, λέγοντας μου ότι τα ερωτήματα μου είναι λάθος, δεν θα έπρεπε καν να τα έχω και ότι είμαι περίεργος που δεν έμεινα ικανοποιημένος.

 

Δηλαδή όλα αυτά τα εκατομμύρια των τηλεθεατών που βγαίνουν σήμερα και τους βρίζουν, ουσιαστικά είναι τρελλοί πάνω κάτω, λες και γίνεται κάθε μερά με τηλεοπτική σειρά αυτό.

Αν έχουν "καταλάβει" πως ήταν όλοι νεκροί και όλα αυτά τα είδαν στον...δρόμο για τον Παράδεισο, τότε λάθος τους.

Αν όμως δίνουν διαφορετική εξήγηση ο καθένας πάνω στο τι ακριβώς ήταν "το Φως", τότε με γειά τους με χαρά τους.

Προτιμώ να κάτσουμε να συζητήσουμε εγώ και εσύ τι ήταν το Φως, να σου πω πως το βλέπω εγώ με βάσει τα πιστεύω και τις ιδέες μου πάνω στη σειρά και το ίδιο να κάνεις και εσύ προς εμένα, παρά να μου έλεγαν "το Φως είναι ο Θεός" και να ξενέρωνα τη ζωή μου.

Γκρίνιαξε κανείς στο Battlestar Galactica με τους θεούς και τους δαίμονες και τους αγγέλους; Σε όλη την σειρά αυτά έβλεπες, εκεί πήγαινε. Γκρινιάζει κανείς στο Supernatural; Συνέχεια αυτά βλέπεις, αυτά περιμένεις. Γκρίνιαξε κανείς στο Charmed; Αφού εκεί βασίζεται η σειρά. Sci-fi σειρές δεν είναι αυτές;

Δηλαδή στο Λοστ τα καραγκιοζιλίκια που είδαμε στην 5η-6η σαιζόν βλέπαμε από την αρχή;

Θεούς, δαίμονες, τηλεμεταφορές, ταξίδια στο χρόνο, μαγικά νερά, φώτα και μάγισσες; Θα τρελαθούμε τελείως;

Στο Battlestar Galactica γκρίνιαξε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥΣ κόσμος και στο θέμα αγγέλων και στο θέμα "δε μας είπανε ποιοί είναι οι Baltar και No6 που εμφανίζονται στο τέλος", δεν έχει λογική το γιατί να καταστρέψανε την τεχνολογία τους, γιατί να χωριστήκανε στο τέλος και ΠΑΡΑ πολλά άλλα. Θες αύριο να σου στείλω links που να το αποδεικνύουν;

Το Supernatural έχω δει δύο τρία επεισόδια. Στο ένα από αυτά τα βάζανε με την Bloody Mary. Μετά από αυτό ποιός να παραπονεθεί ακόμα και ο Θεός να κατέβει και να χορέψει καρσιλαμα; Στο Charmed γίνανε αρχαίες θεότητες και από το σαλόνι τους έκαναν παρέλαση από γοργόνες μέχρι Leprichauns με τσουκάλια γεμάτα χρυσάφι, τι να πει κανείς;

Στο Lost είδες στην πρώτη σεζόν έναν μαύρο καπνό να κινείται αυτοβούλως και να σκοτώνει όποιον ήθελε. Επίσης είδες μια καταπακτή και έναν Desmond να λέει προφητείες και να ταξιδεύει στον χρόνο/ή σε άλλη διάσταση/ή whatever.

Ναι οκ...δεν είχε αγγέλους και μάγισσες το Lost, αλλά είχε προφήτες και υπεφυσικούς δολοφόνους.

Μη λέμε ότι δεν είχε τρελά στοιχεία από την αρχή...θα έρθει ο καπνός να μας σφάξει :p

Το να γράψεις μια ιστορία πολύπλοκη, με ενδιαφέροντα μυστήρια και φοβερούς

χαρακτήρες, όπου γίνεται συνέχεια το απρόσμενο είναι ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ, μπορεί να το κάνει ο καθένας. Το να μπορέσεις να δώσεις μια λογική εξήγηση στο τέλος για όλα αυτά και να τα δέσεις μεταξύ τους, αυτό είναι το δύσκολο. Πρώτη φορά στην τηλεοπτική ιστορία, 2 τύποι είχανε το ΘΡΑΣΟΣ να κοροιδέψουν έτσι το κοινό.

Οκ, εσύ ένιωσες έτσι. Εγώ πάλι - και το δηλώνω ευθαρσώς πως δεν ήμουν ο πιο καμμένος Lostie - δεν το βλέπω έτσι. That's TV, my friend. Και κάτι μου λέει πως ένα επεισόδιο που θα ευχαριστούσε απόλυτα εσένα, δε θα ικανοποιούσε καθόλου εμένα.