Mivas

Shazam! Fury of the Gods (2023) https://www.imdb.com/title/tt10151854/ Ταινία φαντασίας με υπερήρωες. Η 2η ταινία της DC με τον Shazam αποτελεί άμεση συνέχεια της πρώτης αλλά με διαφορετικούς αντιπάλους. Η μαγική ράβδος που έσπασε ο Shazam στην πρώτη ταινία, κρατούσε μέχρι τότε σφραγγισμένες τις πύλες για κάποιους εναπομείναντες θεούς και ημίθεους. Έτσι λοιπόν, εμφανίστηκαν οι τρεις θυγατέρες του Άτλαντα που αναζητούσαν αφενός να πάρουν τις δυνάμεις του Shazam πίσω με τη μαγική ράβδο και αφετέρου τον απαγορευμένο καρπό για να αναστήσουν τον χαμένο τους κόσμο με το δέντρο της ζωής. Η ιδιότυπη οικογένεια λοιπόν με επίκεντρο τα θετά αδέλφια - υπερήρωες, θα βρεθεί αντιμέτωπη αυτή την φορά με απογόνους θεών και όχι απλά μάγων, με τον φύλακα δράκο της χαμένης Ατλαντίδας, αλλά και με μυθολογικά τέρατα της εποχής εκείνης όπως μινόταυρο, κύπλωπες, χίμαιρες, αλλά και μονόκερους. Θα καταφέρουν οι μικροί υπερήρωες να προστατεύσουν τον σύγχρονο κόσμο από όλα αυτά τα μυθολογικά τέρατα του αρχαίου κόσμου; Η γνωστή παρέα παιδιών επιστρέφει σε μια ακόμη περιπέτεια φαντασίας με άφθονα εφέ, δράση αλλά και πολύ γέλιο! Έχει γίνει τεράστια δουλειά στα εφέ φαίνονται σαν αληθινά. Η επιλογή νέου έμπειρου καστ να πλαισιώνει το παλιό είναι αρκετά επιτυχημένη, ειδικά με την Lucy Liu σε ρόλο εκδικήτριας - villain Καλυψούς καβάλα στον δράκο, αλλά και την Helen Mirren σε ρόλο μεγαλύτερης αδελφής εκ των τριών. Ο επίσης έμπειρος Djimon Hounsou καλή επιλογή και έμπειρος από ταινίες φαντασίας εδώ σε μεγαλύτερο ρόλο ως παλαίμαχος μάχος. Η σκηνοθεσία και το τεχνικό κομμάτι μαζί με τα εφέ ήταν άψογα πάντως και φάνηκε ξεκάθαρα ότι ανέβηκε επίπεδο κατά πολύ σε σχέση με την πρώτη. Συνολικά όμως υπήρχε σχετικά απλοϊκό σενάριο, στοχεύει καθαρά μικρότερες ηλικίες, νέους-εφήβους, αν και κάποια σημεία είχαν τεράστια κενά και παράδοξα. Στην κεντρική ιδέα παρόλα αυτά, υπήρχαν πολλές διαστρεβλώσεις που μπορεί να θεωρηθούν και ως έλλειψη σεβασμού προς τη μυθολογία και την ιστορία. Ενώ έδειξαν και την Ελλάδα, το μουσείο της Ακρόπολης και ακούστηκαν και σπαστά ελληνικά, οι κόρες του Άτλαντα θεωρήθηκαν στην ταινία ως Ελληνίδες. Ως γνωστό, οι Άτλαντες είναι από τους αρχαιότερους καταγεγραμμένους μεγάλους αντιπάλους των Ελλήνων, πολύ πριν τους Πέρσες και οι μεγάλοι πόλεμοι τελείωσαν με τεράστιες καταστροφές περί το 9800 π.Χ. για την οποία περίοδο σώζονται ελάχιστες αναφορές και αυτές μεταγενέστερων χρόνων. Επομένως, το να προβάλουν έναν αντίπαλο των Ελλήνων ως Έλληνες και μάλιστα ως μεγάλους villain της ταινίας, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί και προσβλητικό. Ανέμειξαν δε και τον απαγορευμένο καρπό από το δέντρο της ζωής με όλα αυτά σε ένα συνονθύλεμα. Το Shazam σε περιοδικά στις αρχές του 20ου αιώνα, είχε όντως εμπνευστεί από την αρχαιότητα και τη μυθολογία και έχτισε πάνω σε αυτήν κάτι εντελώς φανταστικό, καμία σχέση με τη μυθολογία. Παρόλα αυτά στην ταινία θα μπορούσαν να το αποδώσουν με διαφορετικό τρόπο από ό,τι το απέδωσαν... Παρόλα αυτά, ακόμη και έτσι, δεν είναι όσο προσβλητική είναι η MArvel με τον δικό της γελοιοποιημένο Θωρ, Δία κλπ. Τουλάχιστον η DC προβάλλει έστω την πριγκίπισσα Νταϊάνα ως μακρινή απόγονο του Δία, ημίθεη και ηρωίδα, ενώ εδώ κάνει την εμφάνισή της στο τέλος και σώζει την κατάσταση. Η εμφάνισή της δείχνει ξεκάθαρα επίσης ότι θέλει η DC να μαζέψει μαζί όλους τους υπερήρωές της. Ο μεγάλος και ίσως ο μόνος πειστικός villain για την DC, ο Θαντ (Mark Strong) επανεμφανίζεται στο τέλος, ακόμη φυλακισμένος προσπαθώντας να βρει τρόπο να βγει. Η DC αν και δεν τον επέλεξε ως villain για το Shazam 2, τον κρατάει ακόμη στα χαρτιά ως μελλοντικό villain είτε στα πλαίσια του Shazam είτε σε κάποια άλλη ταινία με περισσότερους υπερήρωες. Ξαναβλέπουμε επίσης τη μυστηριώδη κάμπια που υπόσχεται να τον ελευθερώσει και να του δώσει ξανά μαγεία. Συνολικά εξαιρετική προσπάθεια και ανεβαίνει επίπεδο σε σχέση με την πρώτη, αλλά με τα σεναριακά κενά και την υποτίμηση της νοημοσύνης του θεατή, όπως και με την έλλειψη σεβασμού σε ιστορία και μυθολογία των Ελλήνων, με άφησαν με ανάμικτες εντυπώσεις. Αν τα προσπεράσει κάποιος αυτά, είναι γενικά μια αρκετά απολαυστική και έντονη περιπέτεια φαντασίας. 7-7.5/10 από μένα.

Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves (2023) https://www.imdb.com/title/tt2906216/ Ταινία φαντασίας/περιπέτεια. Μεταφερόμαστε σε ένα φανταστικό κόσμο που θυμίζει άλλες εποχές, μεσαίωνα. Δυο κλέφτες, ένας που προσπαθεί να καταστρώνει σχέδια και πλάνα και η αδελφική του φίλη που είναι η δύναμη της παρέας και κάνει για 10 άντρες, προσπαθούν να βρουν τρόπο να δραπετεύσουν. Όταν τελικά τα καταφέρνουν, προσπαθούν να εντοπίσουν την χαμένη του κόρη, η οποία είναι πλέον υπό την κηδεμονία ενός παλιού τους συνεργού, επίσης κλέφτη, ο οποίος αφού πήρε όλους τους θησαυρούς που έκλεψαν μαζί, έγινε ο άρχοντας της περιοχής. Στο πλευρό του έχει μια πανίσχυρη μάγισσα η οποία τον στηρίζει στο να μαζέψει όσο περισσότερο πλούτο γίνεται, ενώ εκείνη θα πάρει όλους τους υπηκόους του για τα σκοτεινά της σχέδια. Θα καταφέρουν οι δυο έντιμοι κλέφτες να πάρουν την κόρη του και να σταματήσουν τα σχέδια της μάγισσας; Στο πλευρό τους έχουν επίσης μια πανίσχυρη δριύδη και έναν νέο μάγο που είναι ακόμη στα ξεκινήματα. Ένα απίστευτο ταξίδι περιπέτειας τους περιμένει! Μια ευχάριστη έκπληξη στην κατηγορία της φαντασίας μέσα στο 2023. Ακόμη και αν δεν υπάρχει επαφή με τα Dungeons & Dragons, μπορείτε να την δείτε και ως ανεξάρτητη ταινία, καθώς είναι αυτοτελής και δεν έχει κενά στην ιστορία της. Ένα έμπειρο καστ που έδεσε καλά μεταξύ του και μπήκε ο καθένας στον ρόλο του, ένας Chris Pine πρωταγωνιστής σε ανάλαφρη ταινία φαντασίας/περιπέτειας στο στοιχείο του, η ζόρικη Michelle Rodriguez όπως πάντα σε ταιριαστό ρόλο, ο Hugh Grant πλέον σε ρόλους κακού, αλλά ανάλαφρου κακού, κάπως ευγενή ίσως, κάτι που το απολαμβάνει πολύ, και σε δεύτερους ρόλους ο Justice Smith σε ρόλο νέου, άπειρου αλλά με potential, που επίσης του πάει και έχει εμπειρία σε αυτό, η Sophia Lillis σε ρόλο εξωτικό που της πάει και ο Regé-Jean Page επίσης σε ρόλο που του πάει, ενός δίκαιου και καλού πολεμιστή που πραγματικά "το έχει". Άφθονη φαντασία, περιπέτειες και σκηνές που κόβουν την ανάσα, κάποιες επηρεασμένες από άλλες ταινίες, χαρακτηριστικά στην αρένα επιρροή από Maze Runner, πολύ καλά δουλεμένες πάντως και με αρκετό χιούμορ όπου χρειαζόταν. Άριστα δουλεμένη και δεμένη ταινία χωρίς κενά, με άφθονη δράση και χιούμορ, ένα μαγικό ταξίδι με την παρέα των έντιμων κλεφτών. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι να υπάρξουν αντάξιες συνέχειες με περισσότερες περιπέτειες, γιατί στην κατηγορία της αξίζει. 7.5/10 από μένα. Υ.Γ. @king την είχα κι εγώ καιρό στη λίστα, και με την κριτική σου με έπεισες να την δω μια ώρα αρχύτερα. Πολύ καλή προσπάθεια συνολικά στο είδος της, βλέπεται ευχάριστα, μακάρι να έχει αξιόλογες συνέχειες.

Οι ελληνικοί πάροχοι δίνουν ελάχιστα και σε ακριβές τιμές, οπότε έχεις δίκιο, ο άλλος θα είναι σα να καλεί εξωτερικό, εκτός κι αν πάρει πακέτο για ΕΕ... Δεν ξέρω, έχω και βόντα, με την ακρίβεια της νόβα είναι πλέον ελαφρώς πιο οικονομική και δίνει περισσότερα πράγματα... Ίσως κρατήσω εκείνο για κύριο... Αλλά δεν θέλω να χάσω τον αριθμό Q, κάθε πότε πρέπει να βάζουμε κάρτα για να μην το καταργήσουν; Στο δίμηνο ξέρω ότι χάνεται το υπόλοιπο (στη CU είναι ακόμη στο εξάμηνο), αλλά δεν το καταργούν...

μου φαίνεται θα κρατήσω την γερμανική καρτοκινητή που έχω, σαν κύρια κάρτα και στην Ελλάδα... 8 ευρώ το μήνα για απεριόριστα λεπτά και μηνύματα προς όλα τα δίκτυα εντός ΕΕ και 3GB ίντερνετ. Ποιός τα δίνει αυτά στην Ελλάδα των καρτέλ τηλεφωνίας; Μόνο πρόβλημα είναι ότι θα βγαίνει γερμανικός αριθμός και δεν θα απαντάνε όλοι 😅

Με την αλλαγή σε Νόβα χειροτέρεψαν τα πράγματα... Αν είναι μόνιμα όλες οι προσφορές σε 15 μέρες, τότε ουσιαστικά μιλάμε για διπλασιασμό τιμών!!! Δεν έχει διαφορά από τα κανονικά πακέτα μετά που είναι ήδη ακριβά σε όλες τις εταιρείες... Γιατί τότε να μείνει κάποιος σε Q και νόβα που έχουν μακράν τη χειρότερη εξυπηρέτηση;

Confession / Jabaek (2022) https://www.imdb.com/title/tt13182834/ Ταινία εξιχνίασης εγκλήματος από Κορέα. Ένας ευκατάστατος επιχειρηματίας βρίσκεται κατηγορούμενος ως ο κύριος και μόνος ύποπτος για την δολοφονία της ερωμένης του. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να βγει από την υπόθεση καθώς ισχυρίζεται ότι είναι αθώος. Ο δικηγόρος του προτείνει μια κορυφαία συνάδελφό του για να τον βοηθήσει. Στη συζήτηση που κάνουν όταν συναντιούνται για πρώτη φορά, εκείνη προσπαθεί να μάθει την αλήθεια αλλά και να του παρουσιάσει ένα εναλλακτικό πιθανό σενάριο για να βγει αθώος. Αθώος ή ένοχος τελικά θα αποκαλυφθεί αργότερα, όμως στην πραγματικότητα υπήρχε άλλο ένα έγκλημα παλαιότερο που συνδέεται άμεσα με το παρόν. Τι συνέβει πραγματικά; Ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα; Μήπως τελικά και οι δύο λένε ψέματα; Ο κορυφαίος κορεατικός κινηματογράφος μας δίνει άλλο ένα εξαιρετικό δείγμα του στην κατηγορία. Η συγκεκριμένη ταινία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια πρωτότυπη ταινία της Κορέας, αν και στην προκειμένη περίπτωση εμπνεύστηκε από μια από τις κορυφαίες ταινίες του είδους από έναν άλλον αξιόλογο κινηματογράφο, τον ισπανικό και συγκεκριμένα από το Contratiempo (2017). Άψογες ερμηνείες και άριστα καλοδουλεμένη ταινία να ξεδιπλώνει αριστοτεχνικά την υπόθεση και με ανατροπές, με εξαιρετική σκηνοθεσία σε χιονισμένα τοπία και να χτίζει το συναίσθημα και την ψυχοσύνθεση του κάθε χαρακτήρα. Από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ένα remake δεν απέχει τρομερά από την αυθεντική ταινία, εδώ απέχει λίγο περισσότερο από μισή μονάδα, πάντως λιγότερο από μια μονάδα. Σίγουρα στις προτεινόμενες του είδους και αν δεν έχετε δει την ισπανική ή αν έχετε χρόνια να την δείτε, μπορείτε να την δείτε και αυτήν ως ανεξάρτητη (αν και όσοι έχουν δει την ισπανική θα έχουν ένα deja vu καθώς ξετυλίγεται το σενάριο), αν και σαφώς η ισπανική είχε καταφέρει να κρατήσει περισσότερη ένταση και σασπένς και ήταν σαφώς ανώτερη. 6.5/10 από μένα. The Super Mario Bros. Movie (2023) https://www.imdb.com/title/tt6718170/ Αν και δεν βλέπω animation, ως εκπρόσωπος της γενιάς αυτής, η νοσταλγία χτύπησε κόκκινο και δεν γινόταν να την προσπεράσω! Πάμε λοιπόν! Ταινία οικογενειακή/φαντασίας/Animation. Δυο πασίγνωστα σε όλους αδέλφια, οι Ιταλοί υδραυλικοί του Brooklyn, Mario και Luigi, προσπαθούν να αποδείξουν την αξία τους σε όλους που τους υποτιμούν, αν και δεν τους νοιάζει αρκεί να είναι μαζί και αχώριστοι. Τελικά σε μια μεγάλη βλάβη ύδρευσης στο Brooklyn, αναλαμβάνουν εθελοντικά να την σταματήσουν, μόνο που ανακαλύπτουν κάτω από τους δρόμους του Brooklyn μια από τις επίσης γνωστές σε όλους πράσινες σωλήνες! Τους τραβά λοιπόν μέσα μόνο που τελικά χωρίζονται! Ο Μάριο καταλήγει στην χώρα των μανιταριών που όλοι γνωρίζουμε ως την έναρξη των παιχνιδιών, ενώ ο Luigi καταλήγει τα μέρη του πανούργου Bowser! Ο Μάριο θα κάνει τα πάντα για να σώσει τον αδελφό του και θα βρει την πριγκίπισσα Peach, αλλά και τον Donkey Kong τον οποίο στα πρώτα παιχνίδια είχε παλέψει πριν γίνουν σύμμαχοι. Από την άλλη, ο Bowser, αν και πανούργος, το μόνο που θέλει τελικά είναι να παντρευτεί την πριγκίπισσα Peach και να την πάρει στο κάστρο του. Θα καταφέρει αυτή η παράξενη συμμαχία να σώσει τον Luigi και να σταματήσει τον Bowser? Η πρώτη ταινία επιτέλους που είναι αφιερωμένη σε ένα από τα παλαιότερα και δημοφιλέστερα μέχρι σήμερα παιχνίδια, τα αδέλφια Mario & Luigi. Υπάρχουν αρκετοί από τους χαρακτήρες που βγήκαν κατά καιρούς και εμπνεύστηκαν αρκετά από τα στοιχεία στις διάφορες πίστες των παιχνιδιών, αλλά και τους διάφορους τίτλους. Μια απίστευτη περιπέτεια φαντασίας με εκπληκτικά χρώματα και σκηνοθεσία, και πολύ όμορφα γραφικά. Έχει ένταση και κρατάει ενδιαφέρον καθόλη την διάρκεια της ταινίας, ενώ υπάρχει άφθονο χιούμορ, ακόμη και η τελευταία σκηνή μετά τους τίτλους τέλους θυμίζει χιουμοριστικά το τέλος του θρυλικού Godzlilla (1998). Ένας γενναίος Mario που δεν τα παρατάει ποτέ, ένας Luigi που αν και φοβάται είναι πάντα στο πλευρό του αδελφού του, μια γενναία και δυναμική πολεμίστρια πριγκίπισσα Peach, ένας Donkey Kong στα στεροειδή και στην επίδειξη, αλλά και ένας Bowser που αν δεν ήταν κακός και πανούργος, θα ήταν κάλλιστα ένας εκλπληκτικός και ρομαντικός τραγουδιστής και πιανίστας! Μια ιδιαίτερα απολαυστική ταινία ειδικά για τους νοσταλγούς της γενιάς του Mario, αλλά και για μικρούς θαυμαστές καθώς οι τίτλοι παραμένουν δημοφιλείς ακόμη και σήμερα. Προφανώς υπάρχουν πολλοί ακόμη χαρακτήρες που δεν μπορούσαν να χωρέσουν όλοι σε μία ταινία και για αυτό το τέλος υποδηλώνει συνέχεια. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι με διάφορες ιστορίες, οι τίτλοι και οι χαρακτήρες που έχουν βγει ανά τις δεκαετίες έχουν υλικό για πολλές ταινίες ακόμη και αν είναι στο επίπεδο της πρώτης θα είναι πολύ επιτυχημένες! Ένα γεμάτο 7/10 από μένα.

Είχα δει κι εγώ αυτόν τον τίτλο αλλά οι βαθμολογίες που έβλεπα με αποθάρρυναν και δεν την είδα τελικά και όπως βλέπω κι από αυτή την αξιολόγηση, μάλλον θα την προσπεράσω. Έχω στα υπόψιν το μεγαλόδοντα νο2, όχι για σοβαρή ταινία προφανώς, αλλά για να περάσει ευχάριστα η ώρα. Στο πρώτο έπαιζε ο Statham, από ό,τι γνωρίζω θα παίζει και στο 2ο.

Decibel (2022) https://www.imdb.com/title/tt17494686/ Ταινία με βομβιστικές επιθέσεις, από Κορέα. Μια χαμένη τορπίλη από δοκιμές είχε ως αποτέλεσμα ένα υποβρύχιο να συγκρουστεί στα βράχια του βυθού και να μείνει εκεί. Τελικά το μισό πλήρωμα κατάφερε να διασωθεί μέρες μετά. Ο αντιπλοίαρχος αντιμετωπίστηκε ως ήρωας από τα μέσα όμως ο ίδιος κουβαλούσε ένα βάρος μέσα του. Κι αυτό το βάρος θα ήταν η αιτία να τον επιλέξει ένας βομβιστής με πολλαπλές βομβιστικές επιθέσεις με βόμβες αισθητήρων ήχου που επιτάχυναν την αντίστροφη μέτρηση με κάθε δυνατό ήχο. Κάποιες από τις βόμβες θα είχαν ως στόχο την ίδια του την οικογένεια. Θα καταφέρει ο αντιπλοίαρχος να σώσει τον κόσμο και στην οικογένειά του ενάντια στον χρόνο; Ένα ακόμη αξιόλογο δείγμα από τον εξαιρετικό κορεατικό κινηματογράφο. Μπορεί να μην φτάνει την ένταση ταινιών όπως Speed (1994) όμως είναι αρκετά καλά δουλεμένη και συνδυάζει όπως πάντα συναίσθημα και συγκίνηση, χαρακτηριστικό του κορεατικού κινηματογράφου, μαζί με ήθος και σεμνότητα, αλλά και αθωότητα. Μέσα από flash-backs βλέπουμε τι συνέβη τελικά στο υποβρύχιο και ποιοι είναι οι πραγματικοί υπαίτιοι για αυτή την τραγωδία της ταινίας. Το κλείσιμο είναι ιδιαίτερα συγκινητικό και δείχνει μια τελευταία σκηνή από το υποβρύχιο που δένει απόλυτα με το συναίσθημα. Οι Κορεάτες για μια ακόμη φορά επενδύουν και κερδίζουν στο συναίσθημα και στο ήθος και είναι υπόδειγμα για τον υπόλοιπο κόσμο. Παρόλα αυτά, αν και με σχετικά ήπιους ρυθμούς, είχε στιγμές έντασης και αγωνία όπως χρειάζεται μια τέτοια ταινία του είδους. Αρκετά αξιόλογη προσπάθεια, αν και θα μπορούσε να είναι δυνατότερη και πιο έντονη για να φτάσει ταινίες σαν το Speed. 6.5/10 από μένα.

Boston Strangler (2023) https://www.imdb.com/title/tt2560078/ Ταινία εξιχνίασης εγκλήματος στηριζόμενη σε αληθινή ιστορία. Η αναβίωση ενός θρύλου. Μια σειρά δολοφονιών στην Βοστώνη όπου όλα τα θύματα ήταν γυναίκες μόνες στο σπίτι και όλες δολοφονημένες με τον ίδιο τρόπο, στραγγαλισμένες. Μεταφερόμαστε λοιπόν σε μια άλλη εποχή, αρκετές δεκαετίες πίσω. Μια γυναίκα ρεπόρτερ, η Λορέττα, αν και είναι στα καλλιτεχνικά, προσπαθεί πάντα να βρει μια ενδιαφέρουσα και σημαντική ιστορία καθώς νιώθει ότι πνίγεται και χαντακώνεται στα θέματα που της αναθέτουν. Ανακαλύπτει λοιπόν ότι μερικές τυχαίες δολοφονίες γυναικών το τελευταίο διάστημα, ίσως έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους και ίσως πρόκειται για έναν δολοφόνο κατά συρροή. Με αυτή την ανακάλυψη θα κάνει την υπέρβαση και αργότερα μαζί με μια ακόμη δημοσιογράφο και φίλη θα προσπαθήσειι να εξιχνιάσει αυτή την σειρά εγκλημάτων και να βρει τον ή τους ενόχους. Πρόκειται για μια σοβαρή και άψογη αναβίωση του θρύλου του στραγγαλιστή της Βοστώνης, μια ιδιαίτερα προσεγμένη ταινία χωρίς υπερβολές σε χρώματα, σκηνικά κλπ, όμως με καλή συνολικά σκηνοθεσία, σοβαρές ερμηνείες από όλους και ιδιαίτερα από την πρωταγωνίστρια, Keira Knightley, που έδειξε ότι μπορεί και τέτοιους ρόλους, ως μια δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα καριέρας σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία την εποχή εκείνη που όμως παραμελεί την οικογένειά της για την δουλειά της. Οι εξαιρετικές προσπάθειες της δημοσιογράφου την εξισώνουν ή και την βάζουν ένα βήμα μπροστά από την τοπική αστυνομία. Οι 13 στραγγαλισμοί δεν είναι απόλυτα βέβαιο αν έγιναν όλοι από τον ίδιο δολοφόνο που συνδέθηκε με DNA με την τελευταία δολοφονία μόνο και δεν θα το μάθουμε ίσως ποτέ, αν και η ταινία αφήνει να εννοηθεί ότι υπήρχαν και μιμητές που σκότωσαν για τους δικούς τους λόγους και που έμειναν ατιμώρητοι. Στο τέλος της ταινίας δείχνει και υλικό από εκείνη την εποχή όπως τις δυο δημοσιογράφους και τον δολοφόνο. Μια ιδιαίτερα σοβαρή προσέγγιση, αν και θα μπορούσε να απογειωθεί με πιο ατμοσφαιρική σκηνογραφία και πιο δυνατή σκηνοθεσία. Αξιόλογη προσπάθεια συνολικά που αξίζει να δείτε. 6.5/10 από μένα.

Αυτή του 93 δεν την ήξερα, νόμισα μόνο οι 2 πρώτες είχαν βγει, θα της ρίξω μια ματιά. Αυτή του 13 την προτείνω σίγουρα, άλλο στυλ, άλλη ιστορία, δες την σαν ανεξάρτητη ταινία, έχει σασπένς, είναι έντονη από όσο θυμάμαι. Να δούμε τι λέει και η καινούργια. Από τα Wick, η πρώτη ήταν η πιο προσγειωμένη και ρεαλιστική, είχε δράμα και συγκίνηση, αλλά είχε ήδη φαντασία μέσα. Η 2η από την τριλογία ήταν η αγαπημένη μου, καθώς απογειώθηκε, ενώ παρέμεινε σοβαρή. Η 3η ενώ γενικά ήταν κοντά στην 2η, έβαλαν λίγο χαζοχιούμορ που με χάλασε, αλλά ευτυχώς όχι πολύ, μόνο σε σημεία. Η 4η είχε όντως κάποια σημεία που έμοιαζε με βιντεοπαιχνίδι (π.χ. που έδειχνε την κάτοψη από ψηλά πάνω από τα studio), το ανέφερα και στην κριτική, αλλά εντάξει αν το δεις σαν μέρος της φαντασίας/δράσης δεν χαλάει ιδιαίτερα το σύνολο, αν και ναι ξεφεύγει περισσότερο από τις άλλες. Εμένα με κέρδισε στην συγκίνηση που έβγαλε πιο πολύ, κάτι που είχε μέχρι τώρα μόνο η πρώτη ταινία, αλλά και στα ωραία πλάνα εκτός δράσης.

Resurrection (2022) https://www.imdb.com/title/tt11540726/ Ταινία κοινωνική/θρίλερ. Μια δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα, αρκετά επιτυχημένη στη δουλειά της και με μια έφηβη κόρη, φαίνεται πως έχει προχωρήσει την ζωή της και έχει ξεπεράσει τον εφιάλτη που έζησε στα 18 της και για τον οποίο δεν είχε μιλήσει σε κανέναν. Παρόλα αυτά, ο άνδρας από τον εφιάλτη της επιστρέφει έπειτα από 22 χρόνια και αμέσως όλος ο κόσμος της γκρεμίζεται. Μια ατρόμητη γυναίκα, τρέμει κυριολεκτικά από τον φόβο της. Τον βλέπει μπροστά της όπου κι αν βρεθεί. Ο περίγυρός της που δεν γνωρίζουν την ιστορία της, της συμπεριφέρονται σαν να είναι τρελή. Θα μπορέσει να απαλλαγεί από τον εφιάλτη της και να προστατέψει την κόρη της πριν είναι αργά ή πριν τρελαθεί στα αλήθεια; Η έμπειρη Rebecca Hall επιστρέφει σε ένα κοινωνικό θρίλερ που καυτηριάζει την κακομεταχείριση των γυναικών. Η ταινία αναπτύσσεται σταδιακά, χτίζει μυστήριο και παίζει με το μυαλό του θεατή, ως προς το τι συμβαίνει ακριβώς, ποιος είναι ο μυστηριώδης άνδρας, αν είναι στην φαντασία της ή αν όντως έχει επιστρέψει για εκείνη, ενώ η πρωταγωνίστρια έχει πάρει όλη την ταινία πάνω της και απέδωσε εξαιρετικά τον χαρακτήρα αλλά και την αλλαγή στην ψυχοσύνθεση, από μια ατρόμητη γυναίκα, σε ένα ράκος. Το ίδιο το τέλος της ταινίας είναι περίεργο και αφήνει στον θεατή να δώσει την δική του ερμηνεία. Μια ερμηνεία είναι να υπάρχει κυριολεξία, αλλά με εξωπραγματική, μη επιστημονική φαντασία. Άλλη ερμηνεία είναι να μην είναι κυριολεξία, αλλά καθαρή αλληγορία που θέλει να δώσει βαθύτερα νοήματα ίσως. Μια ακόμη ερμηνεία είναι να συνέβη η τελευταία σκηνή μόνο στο μυαλό της πρωταγωνίστριας καθώς ο εφιάλτης της κατάφερε να την τρελάνει τελικά (το πιο πιθανό κατά την άποψή μου, καθώς υπάρχει το θάμπωμα, το υπερβολικό λευκό και η υπερβολική ηρεμία εκτός από το τελευταίο πλάνο, κάτι που συνηθίζεται κινηματογραφικά όταν δεν υπάρχει κυριολεξία αλλά πρόκειται για όνειρο, ανάμνηση, φαντασία κλπ). Αρκετά καλή συνολικά και πέτυχε μέχρι ένα βαθμό αυτό που ήθελε, αν και κάποια κομμάτια θα μπορούσαν να παραληφθούν για αποδώσει καλύτερα την ευαισθησία στον θεατή. 6-6.5/10 από μένα. Εντάξει, ταινίες φαντασίας είναι, εννοείται δεν υπάρχει κάτι το ρεαλιστικό σε αυτές, περισσότερο είναι τα μηνύματα που περνάει και φυσικά όλη η δράση και το τεχνικό κομμάτι στο όλο στήσιμο. Μακάρι πάντως να υπήρχαν και στην πραγματικότητα τέτοια αλεξίσφαιρα κοστούμια (τα πρωτοέδειξαν στις ταινίες 2 και 3 αν δεν κάνω λάθος), δεν παθαίναν τίποτα, αδιαπέραστα τελείως! Υ.Γ. Ευτυχώς που ανέφερες και την σκηνή μετά τους τίτλους τέλους, είχε 10 λεπτά γράμματα και μου διέφυγε. Φαίνεται όντως ότι μπορεί να υπάρξει και συνέχεια πέρα από prequel και spin-off. Το πρώτο ήταν όντως κλασικό. Εϊχε και στοιχεία χιούμορ μέσα αλλά σε καλή ισορροπία. Το 2ο ήταν ανεξάρτητο και ήταν παρωδία του πρώτου με στόχο το γέλιο. Μετά θυμάμαι βγήκε ένα πολύ δυνατό και σοβαρό ριμέικ, με πολλή σάλτσα και gore το 2013 που αν και δεν είχε την ατμόσφαιρα του παλιού ήταν πολύ έντονο και βλέπεται και ως ανεξάρτητη. Και μετά είναι το φετινό που δεν το είδα ακόμη, αλλά δεν έχω υπόψιν μου άλλη ταινία που αναφέρεις ότι οι παλιές ήταν 4 συνολικά... Βγήκε και άλλη;

John Wick: Chapter 4 (2023) https://www.imdb.com/title/tt10366206/ Ταινία φαντασίας/μαφίας/δράσης. Η επιστροφή αλλά και το κλείσιμο του έπους John Wick!!! Ένα Franchise μιας 10ετίας συνολικά περίπου, που έγινε μια κατηγορία από μόνο του, με τον δικό του ιδιαίτερο χαρακτήρα, το δικό του στυλ και το δικό του κοινό. Ένα franchise που ξεκίνησε από τον πόνο ενός άνδρα για την απώλεια της γυναίκας του και την δολοφονία του τελευταίου δώρου της γυναίκας του, το τελευταίο συνδετικό κρίκο για να τη θυμάται, ένα κουτάβι... Ο πόνος και η οργή που οδήγησε σε αναρίθμητες απώλειες μαφιόζων, αλλά ένα σύστημα με κανόνες και συνέπειες από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει, ό,τι κι αν έχει προσπαθήσει, όσους κορυφαίους εκτελεστές κι αν έχει εξουδετερώσει... Μόνη λύτρωση όπως φαίνεται, είναι ο θάνατος για να συναντήσει την πολυαγαπημένη του γυναίκα. Το σύστημα της υψηλής τράπεζας εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό κατά πάνω του, και χρησιμοποιεί κάθε μέσο ακόμη και έναν τυφλό, παλιό του φίλο, αλλά και κορυφαίο εκτελεστή, ο οποίος για να προστατεύσει την κόρη του δεν έχει περιθώριο να αρνηθεί την τελευταία του αποστολή. Τελευταίο χαρτί για τον John Wick είναι να προκαλέσει σε μονομαχία τον επικεφαλή Μαρκήσιο που έχει την πλήρη στήριξη όλης της τράπεζας εναντίον του. Μόνο εάν τον νικήσει στη μονομαχία θα είναι επιτέλους ελεύθερος. Για να φτάσει όμως εκεί, έχει πραγματικά τεράστιο δρόμο μπροστά του... Το τέλος ενός έπους στη μεγαλύτερη σε διάρκεια ταινία ολόκληρου του franchise!!! Περίπου 3 ώρες ταινία, που εναλλάσσει πλοκή με έντονη δράση και πολυάριθμους θανάτους. Συνολικά, ρίχνει ελαφρώς, έναν τόνο, τους ρυθμούς σε σχέση με τις προηγούμενες 2 ταινίες και δίνει περισσότερο πλοκή, αλλά και δράμα και συγκίνηση κάτι απαραίτητο για το κλείσιμο. Ειδικά το τέλος είναι ιδιαίτερα συγκινητικό. Αν και στην τρίτη ταινία είχε προστεθεί κάπως το ανάλαφρο στοιχείο και το χιόυμορ, εδώ υποχωρεί και πάλι και γίνεται πιο σοβαρή όπως απαιτείται για το κλείσιμο. Όλο το καστ είναι υπεράψογο, John Wick, Winston, Charon, The King, αλλά και νέα πρόσωπα, Caine, Marquis, Harbinger, Shimazu, Akira, Mr Nobody κλπ. Αυτό όμως που είναι όπως πάντα το πιο δυνατό κομμάτι της κάθε ταινίας τεχνικά, είναι η σκηνοθεσία. Άριστη και εξαιρετική δουλειά - παράδειγμα προς μίμηση με άψογη σκηνοθεσία γυρίσματα σε πολλά μέρη ακόμη και στο Παρίσι, μαγευτικά πλάνα με πανέμορφα χρώματα, εκπληκτικά κάδρα, επαγγελματικά κοντινά να φαίνεται η δραματικότητα και το συναίσθημα, αλλά και ένα καινούργιο στοιχείο γύρισμα από ψηλά σαν κάτοψη σε βιντεοπαιχνίδι σε μια σκηνή δράσης με πολλούς εκτελεστές, κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο. Το κλείσιμο με την ανατολή του ήλιου και την τελική μονομαχία ήταν εκπληκτικό!. Στα μηνύματα, όπως πάντα πολύ σημαντικό κομμάτι του franchise είναι να περάσει θετικά μηνύματα μέσα από τους χαρακτήρες και τις επιλογές τους. Την αγάπη για τα ζώα, όταν αντί να σκοτώσει τον παρολίγο εκτελεστή του, αντίθετα έσωσε τον σκύλο του από έναν άλλον εκτελεστή, την αδελφοσύνη με τον φίλο του στην Ιαπωνία που δεν του χρωστάει αλλά τον υπερασπίζεται με την ζωή του, την έννοια της οικογένειας, που ο φίλος Caine αναγκάζεται να κάνει ό,τι κάνει για να μην δολοφονήσουν την κόρη του, την έννοια της αδελφότητας με την καταγωγή του από τη Λευκορωσία και την αδελφότητά του, την έννοια της φιλίας και της πιστότητας που ο θυρωρός Charon μένει μέχρι το τέλος δίπλα στον Winston, αλλά και του Caine που δείχνει το ήθος του σε όλη την ταινία και κυρίως όταν βοηθά τον wick όσο του επιτρέπεται, την έννοια της ευγνωμοσύνης, με τον εκτελεστή που του χαρίζεται η ζωή σταματάει να κυνηγάει τα χρήματα πια και βοηθάει τον Wick και πολλά άλλα. Εντιμότητα, έννοια του ήθους και της ηθικής, πέρα από κανόνες και συνέπειες, αυτό είναι που έκανε το John WIck να είναι πολλά περισσότερα από ένας σύγχρονος Νονός ή άλλη μια σειρά ταινιών δράσης και να είναι κάτι τόσο ξεχωριστό. Δυστυχώς, τραγική ειρωνεία να πεθαίνει ο Charon στην ταινία νωρίς, αλλά και να πεθαίνει μερικούς μήνες μετά τα γυρίσματα και στην πραγματικότητα στα 60 περίπου χρόνια, ώστε να είναι η τελευταία του ταινία... Συνολικά η ταινία παρότι έριξε κάπως ρυθμούς σε σχέση με τις 2 προηγούμενες, απογειώθηκε με το δράμα και την συγκίνηση και απογείωσε όλο το franchise αποτελώντας την κορυφαία ταινία ακόμη πιο πάνω από την 2η που θεωρώ την επόμενη πληρέστερη, ενώ αποτελεί έναν ύμνο στην 7η τέχνη! Ένα κλείσιμο συγκινητικό και κορυφαίο όπως άξιζε σε αυτό το franchise που σχεδόν σε κάθε ταινία γινόταν όλο και καλύτερο κάτι πολύ σπάνιο, καθώς κατά κανόνα υπάρχει φθίνουσα πορεία σε όλα σχεδόν τα franchise. Αποχαιρετούμε λοιπόν το κύριο franchise, αν και prequel και spin-off προφανώς είναι στο παιχνίδι και θα υπάρξει και άλλη ταινία, αλλά όχι πια με τον ίδιο σκηνοθέτη. Εξαιρετική δουλειά από όλους τους συντελεστές και έναν Keanu Reeves που είναι πάνω από όλα respect και ως άνθρωπος, όχι μόνο ως ηθοποιός και είναι παράδειγμα προς μίμηση. Ένα άνετο 8/10, ίσως και 8.5-9/10 με λιγότερη αυστηρότητα. Η κορυφαία ταινία του franchise και από τις πληρέστερες ταινίες όχι μόνο του είδους της αλλά και γενικά.

The Mother (2023) https://www.imdb.com/title/tt6968614/ Ταινία εγκλήματος/απαγωγής/δράσης. Μια κορυφαία σκοπεύτρια που μετά τις ειδικές δυνάμεις έμπλεξε με κυκλώματα εμπορίου όπλων κλπ, όταν ανακαλύπτει ότι εκτός από όπλα, το κύκλωμα προχωράει και παραπέρα, αποφασίζει να τους δώσει στο FBI. Παρόλα αυτά, το FBI δεν μπορεί να την προστατέψει και θα πρέπει μόνη της να αμυνθεί. Καθώς είναι έγκυος κάνει τα αδύνατα δυνατά να προστατέψει το μωρό της και τελικά τα καταφέρνει. Μόνο που όσο είναι έξω αυτά τα κυκλώματα, το παιδί της θα κινδυνεύει κοντά της και έτσι το FBI το δίνει τελικά για υιοθεσία. Το κορίτσι της όμως ποτέ δεν θα είναι ασφαλές και το FBI δεν μπορεί να το προστατεύσει, οπότε θα εκείνη θα κινήσει γη και ουρανό για να την σώσει. Μια εκπληκτική ταινία που θυμίζει παλιές εποχές, στηρίζεται στην σοβαρότητα, στην σκηνοθεσία, στις ερμηνείες και λιγότερο στην ίδια την δράση και τα εφέ, τα οποία όμως δεν λείπουν. Η δυναμική Jennifer Lopez ως λέαινα προστατεύει το μικρό της από κάθε απειλή (είναι και στην πραγματικότητα λέαινα στο ζώδιο επομένως υποδύεται ένα μέρος του εαυτού της). Δείχνει την ατελείωτη αγάπη της με πράξεις και έργα. Βάζει το παιδί της πάνω από την ζωή της και ακόμη και τραυματισμένη παλεύει για την κόρη της. Η J Lo επιστρέφει με σοβαρή ερμηνεία και δείχνει ότι μπορεί να παίξει σε οποιονδήποτε ρόλο και ταινία, και σε δράσεις, και σε ρομάντζο και σε κωμωδίες, σε όλα. Ώριμη, αλλά πάντα νέα και δυναμική παίζει σε δύσκολες σκηνές δράσεις με πολλή πειστικότητα σα να το ζει. Η κόρη της αντίθετα δείχνει κάπως κακομαθημένη, δεν ξέρω αν ήταν ο ρόλος της ή ατυχής επιλογή. Το υπόλοιπο καστ πλαισίωσε πάντως άψογα την πρωταγωνίστρια που σήκωσε την ταινία πάνω της σχεδόν μόνη της (αν και είχε μέχρι ένα σημείο συμπρωταγωνιστή τον επίσης άψογο Omari Hardwick). Σεναριακά η ταινία ήταν σχετικά απλή, κάτι σύνηθες σε ταινίες δράσης/απαγωγής, αν και είχε κάποια σκαμπανευάσματα που ενίσχυαν το ενδιαφέρον. Οι σκηνές δράσεις δεν γέμισαν το σύνολο της ταινίας κάτι που θα κούραζε τρομερά, αλλά ήταν σε επιλεγμένα σημεία, να εναλλάσσονται με αργή εξέλιξη της πλοκής για να ξεκουράζεται ο θεατής. Η J Lo έδειξε πάντως τον δυναμισμό της σε όλες τις σκηνές δράσης που είχαν και κάποια υπερβολή για να δείξουν πόσο έμπειρη μαχήτρια ήταν στο ρόλο της και ήταν μόνη της εναντίον όλων, σαν τον Ράμπο. Το καλύτερο κομμάτι της ταινίας όμως ήταν η σκηνοθεσία. Με εκπληκτικές λήψεις και τοπία, εξαιρετική κινηματογράφηση και σκηνογραφία σε Αλάσκα, σε άλλες πολιτείες, αλλά και Μεξικό. Μαθήματα ζωής και επιβίωσης αλλά κυρίως αληθινής αγάπης μιας προστάτιδας μητέρας "λέαινας". Η συνολική υλοποίηση της ταινίας ήταν άψογη, ίσως θα μπορούσε να έχει λίγο περισσότερες σκηνές δράσης και λίγο πιο ευχάριστη τροπή σε κάποια σημεία. Εϊναι όμως σοβαρή και ιδιαίτερα προσεγμένη ταινία θυμίζοντας κάτι από παλιές εποχές. Σίγουρα στις προτεινόμενες ταινίες. 6.5-7/10 από μένα.

Luther: The Fallen Sun (2023) https://www.imdb.com/title/tt3155298/ Ταινία εγκλήματος. Ένας πολύπειρος ντεντέκτιβ έρχεται αντιμέτωπος με μια περίεργη εξαφάνιση/δολοφονία ενός νέου. Παρόλα αυτά, είναι μόνο η αρχή του νήματος, καθώς υπάρχει κάτι πολύ μεγαλύτερο και οργανωμένο με δυνητικά πολύ περισσότερα θύματα. Ο δολοφόνος, το πρόσωπο του οποίου φαίνεται ήδη από την αρχή της ταινίας, καθώς γνωρίζει τη φήμη του ντεντέκτιβ, κινεί τα νήματα ώστε να τον βγάλει από την υπόθεση, με κάθε τρόπο. Ρίχνει άφθονη λάσπη, για τις ανορθόδοξες κατά καιρούς μεθόδους του ντεντέκτιβ για να πιάσει τους εγκληματίες και τον βάζει φυλακή. Δεν τον ένοιαζε τον ντεντέκτιβ όμως η φυλακή, παρά μόνο να μπορέσει με κάποιον τρόπο να σταματήσει τον παρανοϊκό δολοφόνο. Κατορθώνοντας να δραπετεύσει, μόνος στόχος του είναι να τον εντοπίσει και να τον σταματήσει. Μόνος εναντίον της αστυνομίας, καθότι δραπέτης, αλλά και εναντίον του δολοφόνου και των συνεργατών του. Θα καταφέρει να τον σταματήσει εγκαίρως; Ο Idris Elba επιστρέφει με μια πολύ δυνατή ταινία εγκλήματος και την σηκώνει όλη στις πλάτες του. Αποτελεί ίσως μαζί με τον Will Smith τον κορυφαίο έγχρωμο ηθοποιό της γενιάς του, καθώς ερμηνεύει με σοβαρότητα κάθε ρόλο που αναλαμβάνει. Η ταινία αποτελεί μέρος της αντίστοιχης τηλεοπτικής σειράς, όμως αποτελεί ανεξάρτητη και αυτούσια υπόθεση, επομένως μπορεί να την δει κάποιος και ως ανεξάρτητη ταινία χωρίς να έχει δει την σειρά. Πρόκεται για μια σοβαρή και σεμνή ταινία, που βλέπεται με ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν κουράζει παρά τη μεγάλη διάρκειά της. Άψογη σκηνοθεσία και κινηματογράφηση με επαγγελματικά κάδρα και πλάνα, ενώ συνολικά το καστ ήταν εξαιρετικό, αν και ίσως στο ρόλο του δολοφόνου θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερη επιλογή. Άριστες ερμηνείες που ξεχωρίζει προφανώς ο πρωταγωνιστής ο οποίος απογειώνει την ταινία. Ένταση και δράση εναλλάσσεται με πλοκή αριστοτεχνικά όπου χρειάζεται ώστε να μην κουράσει. Στα ανρηντικά, για να ενισχύσει την ένταση, δεν έλλειψαν οι υπερβολές, ενώ υπήρχαν και κάποιες σεναριακές ευκολίες για να κυλήσει πιο ομαλά η ταινία. Ακόμη, υπήρχαν και κάποια κλισέ και προβλεψιμότητα, ενώ δεν είχε πολύ μυστήριο γενικά. Στηρίχθηκε κυρίως στο σασπένς και στην ένταση, όπως και στις σοβαρές ερμηνείες και σκηνοθεσία για να βγει μια αξιόλογη πρόταση στο είδος της. Σίγουρα στις προτεινόμενες ταινίες. 7/10 από μένα.

σε στυλ πακέτου, δεν γνωρίζω για VoIP, αλλά υπάρχουν καρτοκινητές από εξωτερικό πολύ πιο φθηνές από Ελλάδα. Π.χ. μια καρτοκινητή από Γερμανία δίνει απεριόριστες κλήσεις και μηνύματα προς όλους εντός ΕΕ και 3GB ίντερνετ για ένα μήνα, μόνο με 8 ευρώ. Αλλιώς, αν έχεις ήδη ίντερνετ να λειτουργείς κυρίως IMs, στην Ελλάδα πολύς κόσμος λειτουργεί Viber και Whatsapp, έξω έχει άλλα, αλλά φυσικά είναι κλήση από εφαρμογή σε εφαρμογή, όχι από εφαρμογή σε τηλέφωνο...

Mal de ojo / Evil Eye (2022) https://www.imdb.com/title/tt15847880/ Ταινία μεταφυσικού τρόμου από Μεξικό. Μια οικογένεια με δυο κορίτσια κάνει τα αδύνατα δυνατά για να βοηθήσει το μικρότερο κορίτσι, τη Λούνα που είναι βαριά άρρωστο, να σωθεί με κάθε κόστος. Παρόλα αυτά, η μητέρα επιμένει να μην πάει στο νοσοκομείο μιας και έχει ήδη αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή της, αλλά θέλει να δοκιμάσει έναν άλλον τρόπο, μεταφυσικό. Πηγαίνουν λοιπόν στην αποξενωμένη γιαγιά Χοσέφα στην οποία αφήνει τα δυο κορίτσια να τα προσέχει και πηγαίνει με τον άντρα της κάπου πιο μακριά για να δοκιμάσει έναν άλλον πιο σκοτεινό τρόπο για να σώσει το παιδί της. Η γιαγιά Χοσέφα όμως δεν είναι αυτό που νομίζουν τα κορίτσια και η εχθρική της σχέση με τη μητέρα τους έχει άμεσο αντίκτυπο στα δυο κορίτσια. Η μεγαλύτερη κόρη παρόλο που ζήλευε αρχικά την προσοχή που έπαιρνε η μικρότερη αδελφή της, είναι η μόνη τελικά που θα προσπαθήσει να την προστατεύσει με κάθε κόστος. Θα καταφέρουν τα γλιτώσουν τα δυο κορίτσια πριν να είναι αργά; Μια ιδιαίτερα παράξενη ιστορία μεταφυσικού τρόμου που εστιάζει στους τοπικούς θρύλους των μαγισσών. Κάτι που θα μπορούσε όμως να είναι συνηθισμένο και κοινότυπο καθώς το έχουμε ξαναδει σαν κεντρική ιδέα, το σενάριο και η όλη παρουσίαση του έργου το κάνουν κάτι το μοναδικό. Ιδιαίτερα περίτεχνο σενάριο που δίνει άφθονο μυστήριο και ξετυλίγεται σταδιακά, μας μεταφέρει και σε μια άλλη εποχή για να μας διηγηθεί το πως ξεκίνησαν όλα, χωρίς όμως να προδώσει το τι συνεβη τελικά. Ο θεατής γνωρίζει εξαρχής ότι η γιαγιά Χοσέφα δεν έχει καλές προθέσεις όμως το μυστήριο που κρύβει η ιστορία της οικογένειάς της αποκαλύπτεται πλήρως μόνο λίγο πριν το τέλος με τεράστιες ανατροπές. Ακόμη κι ένας υποψιασμένος θεατής δεν θα μπορέσει να σχηματίσει πλήρως την εικόνα του παζλ πριν γίνουν όλες οι αποκαλύψεις στο τέλος. Υπάρχει η θεία δίκη όπως λένε, κι όταν παίρνεις κάτι, πρέπει και κάτι να δώσεις. Η μεγαλύτερη αδελφή από τα δυο κορίτσια αν και έγινε όλη η αποκάλυψη πριν το τέλος στον θεατή μαθαίνει την σοκαριστική αλήθεια μόνο στο κλείσιμο της ταινίας. Ιδιαίτερα ατμοσφαιρική ταινία με εξαιρετικές ερμηνείες από όλους, με εξαιρετική σκηνοθεσία και κινηματοφράφηση, όπως και κάποια εφέ, τεχνικά έγινε άριστη δουλειά και σε συνδυασμό με το περίτεχνο σενάριο, παρά την κοινότυπη κεντρική ιδέα των μαγισσών, έγινε μια αρκετά ιδιαίτερη ταινία άνω του μετρίου. Πολύ καλή προσπάθεια και υλοποίηση από το Μεξικό στην κατηγορία του μυστηρίου/μεταφυσικού και των περίτεχνων σεναρίων που μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα κυρίως ο ασιατικός κινηματογράφος και λιγότερο ο ισπανόφωνος (Ισπανία/λατινική αμερική). Σίγουρα στις προτεινόμενες του είδους. 6-6.5/10 από μένα.

μόνη διαφορά είναι στο μάρκετιγκ. Ήδη με το όνομα Νόκια και δυσκολεύεται, άμα μείνει με το όνομα HMD μόνο, θα εξαφανιστεί πλήρως...

Η Νόκια δεν σκοπεύει να επανέλθει στο καταναλωτικό κοινό όπως γνωρίζω, συνεχίζει να βγάζει συσκευές Android για βιομηχανία μόνο. Η HMD από την άλλη το είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλει να βγάλει ναυαρχίδες, το έχει χάσει προ πολλού το παιχνίδι δυστυχώς. Προσπαθεί στη μεσαία κατηγορία όσο μπορεί και στα πιο χαμηλά και feature phones. Έβγαλε νέο rugged smartphone στο μεταξύ το πιο σκληροτράχηλο κινητό που υπάρχει αυτή την στιγμή.

Θρυλικά τα communicators και μπροστά από την εποχή τους! Μίνι λάπτοπ ήτανε, πολυεργαλεία... Τώρα είναι πια niche κατηγορία, με λίνουξ, τύπου Gemini Cosmos, F(x)tec κλπ, μετρημένα είναι αυτά με πληκτρολόγιο...

Κι εγώ, την τελευταία συσκευή που είχα με Sailfish, την έδωσα πριν ένα χρόνο, Jolla C Limited Edition... Από εφαρμογές πώς είναι τώρα; Υπάρχει καλύτερη κάλυψη; Και βελτιώσεις στο UI? Η συμβατότητα με hardware είναι ένα θέμα, πέρα από τη Sony δεν έχει άλλους "μεγάλους"... Κρίμα, δεν εξελίχθηκε όπως όλοι θα θέλαμε... Μόνο Android και iOS βλέπουμε πια εκεί έξω (και κάτι μόνο σαν κι εμάς είμαστε με εναλλακτικά σαν Sailfish ή με legacy, τύπου Windows 10 Mobile, Symbian, MeeGo κλπ)

Καλύτερα πας Q με 8 ευρώ/δίμηνο και με πακέτα Countdown και τελείωσες. Αλλά εδώ είμαστε στο νήμα VoIP. Προσωπικά τα εναλάσσω, εάν δεν βρω καλό πακέτο, ξοδεύω VoIP, αν βρω επιστρέφω σε τηλέφωνο για καλύτερη ποιότητα. Αλλά με ZoIPer και wifi είναι αρκετά εντάξει το VoIP γενικά. Το Calling credit ακρίβυνε λίγο κι εγώ αυτό είχα, οπότε το φθηνότερο για την ώρα είναι το VoIPalot αν δεν κάνω λάθος. Αλλά αλλάζουν οι τιμές κάθε τόσο, οπότε κοιτάς για κάθε χώρα και αλλάζεις αν βρεις κάτι φθηνότερο εκείνη τη στιγμή

A Man Called Otto (2022) https://www.imdb.com/title/tt7405458/ Ταινία δραματική κομεντί. Ένας γκρινιάρης χήρος, έχοντας βγει στην σύνταξη και έχοντας χάσει τη γυναίκα του πριν κάποιους μήνες, σχεδιάζει να αυτοκτονήσει. Παρόλα αυτά μετακομίζει στη γειτονιά μια πολύτεκνη οικογένεια από το Μεξικό και χωρίς να το γνωρίζει, του χαλούν συνεχώς τις απόπειρες αυτοκτονίας του. Η ανικανότητά τους και το γεγονός ότι τον καθυστερούν από τα πλάνα του τον εκνευρίζει πάρα πολύ. Παρόλα αυτά αν και δεν το δείχνει έτσι μουντρούχος που είναι σταδιακά γίνεται καλός φίλος με αυτή την οικογένεια. Ίσως τελικά μια τέτοια "ενοχλητική" οικογένεια ήταν ό,τι χρειαζόταν για να αποκτήσει ξανά λίγο χρώμα η ζωή του. Η ταινία στηρίζεται σε μυθιστόρημα από Σκανδιναβία. Μια ιδιαίτερα επιτυχημένη μίξη οικογενειακής κωμωδίας με δράμα, σε μια πραγματικά ωραία ταινία που αξίζει να δείτε! Ο Τομ Χανκς βγάζει αυτό το αξιαγάπητο έστω και σε γκρινιάρη ρόλο, ενώ η συμπρωταγωνίστρια Mariana Treviño που υποδύεται τη σύζυγο και μητέρα της πολύτεκνης οικογένειας που μόλις μετακόμισε εκεί είναι ιδιαίτερα απολαυστική και κλέβει την παράσταση! Μια ταινία που μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις βγάζει θετικά μηνύματα για τη ζωή, τη φιλία, την οικογένεια, την αλληλεγγύη των γειτόνων, και βγάζει και συγκίνηση και δράμα. Μια γλυκόπικρη και πολύ όμορφη ταινία που θα ζεστάνει τις καρδιές όλων. Η μίξη της δεν την κάνει έντονα χιουμοριστική αν και έχει κάποιες πολύ καλές χιουμοριστικές στιγμές, αλλά και η όλη παρουσίαση την αποτρέπει από το να γίνει κι ένα βαρύ δράμα, αλλά το κάνει πιο ανάλαφρο. Παίζει σε τεντωμένο σχοινί ανάμεσα σε κωμωδία και δράμα και δίνοντας επιπλέον και θετικά μηνύματα και πιστεύω ότι τα πήγε εξαιρετικά. Βέβαια δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει η αναφορά υπέρ της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας έστω και μέσω μικρού ρόλου, και κατά του ρατσισμού μέσω της καταγωγής των νέων γειτόνων. Θα μπορούσαν να είναι κεφάλαια ανεξάρτητων ταινιών αλλά αποφάσισαν να τα στριμώξουν όλα στην ίδια ταινία. Δεν την χάλασαν παρόλα αυτά, ήταν και σεμνή και γενικά ταινία για όλη την οικογένεια, (όχι για πολύ μικρά παιδιά λόγω της ιδέας της αυτοκτονίας). Μια εξαιρετική πρόταση συνολικά από τις πιο ωραίες ταινίες των τελευταίων ετών του Τομ Χανκς. 7-7.5/10 από μένα.

Την είδα κι εγώ, άντε βαριά 5.5 να του έβαζα, γιαυτό και δεν την ανέφερα καν εδώ... Απορώ πώς έπαιξε και ο Bautista τώρα που έκανε κάπως ένα όνομα... Είδα και μερικές ακόμη, αλλά είναι εκεί γύρω στο 5-5.5, για μια φορά να περάσει η ώρα δηλαδή... Ανάμεσα στις ταινίες του κιλού είδα και μία που αν και παρέμεινε στα κλισέ, είχε ιδιαίτερα πρωτότυπο κεντρικό θέμα, τη Λίλιθ, Lullaby (2022) λόγω πρωτοτυπίας θα του έβαζα 5.5-6/10, δεν σε τρομάζει αλλά έχει λίγο ατμόσφαιρα και βάζει λίγο το lore με τη Λίλιθ. Lullaby (2022) https://www.imdb.com/title/tt11891246/ Ταινία μεταφυσικού τρόμου. Μια μητέρα λαμβάνει από τη δική της μητέρα της ένα κουτί με πράγματα του μυστηριωδώς θανόντος ανιψιού της ως δώρο για το δικό της παιδί. Ανάμεσα στα παιχνίδια, ρούχα κλπ, υπήρχε ένα αρκετά παλαιό εβραϊκό βιβλίο το οποίο εκτός των άλλων, περιείχε νότες από μια μελωδία, ένα νανούρισμα. Το μωρό της καθώς έκλαιγε ασταμάτητα για καιρό και δεν την άφηνε ούτε να ξεκουραστεί, ούτε να πάει στην δουλειά, του τραγούδισε αυτό το "νανούρισμα" του βιβλίου και το μωρό ησύχασε αμέσως. Αυτό το "νανούρισμα" όμως ήταν κάλεσμα για μια αρχαία οντότητα και από τότε ξεκίνησε το πρώτο ξεκλείδωμα για να πλησιάσει η οντότητα στο μωρό της μέχρι να συμπληρωθούν όλα τα βήματα και να το πάρει. Η αδελφή της που κατέληξε στο φρενοκομείο κάπως έτσι έχασε το μωρό της και κανείς δεν την πίστευε. Θα καταφέρει να προστετέψει κι εκείνη το μωρό της πριν είναι αργά; Αν και υπάρχουν άφθονες ταινίες που αναφέρονται σε Εωσφόρο και δαίμονες, η ταινία αυτή είναι από τις ελάχιστες ίσως και η μόνη που κάνει αναφορά στο αντίπαλο δέος του εωσφόρου που επίσης όμως φθονεί τον άνθρωπο. Η Λίλιθ δημιουργήθηκε ως ισότιμη με τον Αδάμ ώστε να γίνουν οι πρώτοι άνθρωποι σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη και πολλές άλλες θρησκείες. Παρόλα αυτά αρνούμενη να υποταχθεί στον Αδάμ, τον εγκατέλλειψε κι έφυγε μόνη της από τον Παράδεισο. Φεύγοντας, άλλαξε και ως η πρώτη έκπτωτη από τους ανθρώπους έγινε κάτι το δαιμονικό. Απέκτησε τέκνα έξω από τον Παράδεισο, τα οποία όμως ήταν τερατόμορφα. Σϋμφωνα με κάποιες αναφορές ήταν τα τερατόμορφα "νεφελίμ" που ήταν μέρη της αιγυπτιακής μυθολογίας αλλά και άλλων πολιτισμών (κάποια έτρωγαν και ανθρώπους). Αργότερα ο Θεός έφτιαξε από το πλευρό του Αδάμ την Εύα για να είναι πιο υποταγμένη σε αυτόν και να μην φύγει από κοντά του, όμως η Λίλιθ καθώς είχε κατά κάποιον τρόπο δαιμονιστεί, μετατραπεί σε κάτι άλλο, κάτι κακό, έμεινε στην αιωνιότητα να μισεί τον Αδάμ και τους απογόνους του, και κάποιες δοξασίες λένε ότι αν κάποιος πει το τραγούδι της, αυτό το ιδιαίτερο νανούρισμα, ουσιαστικά την καλεί κι εκείνη αρπάζει τα μωρά τους. Μου άρεσε πάρα πολύ που επιτέλους μια ταινία έκανε αναφορά στη Λίλιθ και είπε κάποια πράγματα της ιστορίας της, όμως παρόλα αυτά παρέμεινε σε αρκετά κλισέ, επιρροές από άλλες ταινίες, όπως προσπάθειες τύπου εβραϊκού εξορκισμού για να φύγει από το σπίτι, ή χρήση καθρεφτών ως περάσματα από και προς μια άλλη διάσταση κλπ. Θα μπορούσε και έπρεπε να αναδείξει την πραγματική δύναμη της Λίλιθ αλλά και να δείξει ίσως κάποια από τα πιο τρομακτικά της τέκνα και μακρινούς απογόνους (πέρα από βράφη και μικρές ηλικίες τερατόμορφα δεν έδειξε κάτι άλλο δυστυχώς). Κράτησε αρκετό μυστήριο και δυνατή ατμόσφαιρα, όπως και την άλλη διάσταση αλλά και 1-2 καλές ανατροπές που θυμίζουν δυνατές ταινίες. Ομολογουμένως, αν και με τέτοιο δυνατό θέμα θα μπορούσε να γίνει πολύ δυνατή ταινία, παρέμεινε σε αρκετά κλισέ, παρόλα αυτά όμως είναι αξιόλογη χωρίς πολύ δυνατό τρόμο, αλλά άκρως ατμοσφαιρική που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή. Σίγουρα στις προτεινόμενες για τους λάτρεις του είδους, αν και θα ήθελα περισσότερες και πιο δυνατές ταινίες με τη Λίλιθ και τους απογόνους της (μέχρι τώρα βλέπουμε συνέχεια το αντίπαλο δέος που είναι οι δαίμονες...) 6/10 από μένα, αν ξέφευγε από τα κλισέ και γινόταν πολύ καλύτερη δουλειά, θα έπιανε το 7άρι με τέτοιο θέμα...

άργησα λίγο αλλά επιτέλους την είδα τη συνέχεια του μαύρου πάνθηρα κι εγώ (έψαχνα για καλύτερη ανάλυση για αυτό και η καθυστέρηση). Χάνει λίγο το βήμα της με την απώλεια του βασιλιά, αλλά γενικά αρκετά καλή, βλέπεται, μισή μονάδα πιο κάτω από την πρώτη. Black Panther: Wakanda Forever (2022) https://www.imdb.com/title/tt9114286/ Ταινία φαντασίας. Η συνέχεια του μαύρου πάνθηρα προσαρμόζεται στην πραγματικότητα και στον θάνατο του πρωταγωνιστή Chadwick Boseman, επομένως ήδη στο ξεκίνημα του έργου φαίνονται οι απέλπιδες προσπάθειες της αδελφής του Βασιλιά Τ-Τσάλα της Γουακάντα να τον σώσουν, όμως ήταν ήδη πολύ αργά. Όλη η Γουακάντα θρηνεί τον βασιλιά, ενώ ο τίτλος επιστρέφει στη μητέρα του, όμως η παράδοση του μαύρου πάνθηρα φαίνεται ότι σταματά εδώ. Τα ηνωμένα έθνη πιέζουν όλο και περισσότερο την ΓΟυακάντα να μοιραστεί το βιμπράνιο, καθώς ο βασιλιάς έπεσε και ο θρύλος του μαύρου πάνθηρα τελείωσε, όμως ξαφνικά μια νέα πολύ μεγαλύτερη απειλή εμφανίζεται και μάλιστα αναδύεται από τον βυθό της θάλασσας. Ένας πολιτισμός που θυμίζει αρκετά τη Χαμένη Ατλαντίδα και ο ηγέτης τους έχει στοιχεία Aquaman και φτερωτού Ερμή, ζητάει εκδίκηση από τους κατακτητές που εξόντωσαν λαούς της λατινικής αμερικής και με αφορμή μια συσκευή ανίχνευσης βιμπρανίου της CIA, σχεδιάζει μαζική επίθεση και εξόντωση. Μια μεγάλη δύναμη που όμως θέλει και τη Γουακάντα ως σύμμαχο εναντίων των υπολοίπων. Εάν δεν δεχθεί να συμμετέχει η Γουακάντα στα αιματηρά σχέδια των Ταλοκάν του βυθού, τότε κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τον χάρτη. Δειλά δειλά, με την απώλεια του αδελφού της Τ-Τσάλα, η μικρότερη κόρη της βασίλισσας, η Σούρι, θα πιεστεί να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπεράσπιση της Γουακάντα. Η αναμενόμενη συνέχεια του Μαύρου Πάνθηρα με το αξέχαστο Wakanda Forever που είπε και ο αξέχαστος Chadwick ως αγαπημένος βασιλιάς και προστάτης της Γουακάντα. Όλη η ταινία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του, υπάρχουν εικόνες από το μαύρο πάνθηρα και στο ξεκίνημα, αλλά και στο συγκινητικό τέλος όπου τον θρηνεί η μικρή του αδελφή. Πέρα από τη συγκίνηση όμως, δυστυχώς, υπάρχει τεράστιο κενό σε πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς η μικροκαμωμένη αδελφή του, η άλλοτε ανώριμη και παιχνιδιάρικη ψυχή της παρέας, δεν πολυπείθει ως πολέμαρχος και προστάτιδα του έθνους της Γουακάντα, αν και πείθει η ερμηνεία της ηθοποιού ως ώριμη και πιο σοφή πλέον αδελφή και διάδοχος του θρόνου και του μαύρου πάνθηρα. Ο αντίπαλος δείχνει την ιστορία του και τον λαό του κερδίζει την συμπάθεια των θεατών όμως κάνει ξεκάθαρο ότι είναι τυφλωμένος πια από το αίσθημα εκδίκησης που αιώνες τώρα κουβαλά. Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική, τα εφέ επίσης μοναδικά, αν και τα κοστούμια και τα μακιγιάζ θα μπορούσαν να είναι πιο πειστικά. Συνολικά είναι αρκετά καλή, όμως με την απώλεια του πρωταγωνιστή δυσκολεύεται να βρει τα πατήματά της και η μικρότερη αδελφή του βασιλιά δεν είναι αρκετή για να σηκώσει τον τίτλο του μαύρου πάνθηρα πάνω της και να συνεχίσει επάξια. Μισή μονάδα πιο κάτω από την πρώτη θα έλεγα, όμως παραμένει αρκετά καλή στο σύνολό της και είχε συγκίνηση και περνούσε και πολλά μηνύματα κατά της εκδίκησης και υπέρ της αδελφοσύνης και της ειρήνης. Ανάμεσα στα μηνύματα της ταινίας θα κρατήσω μια σοφή κουβέντα του αιωνόβιου ηγέτη Namor. "Only the most broken people can be great leaders". 6.5-7/10 από μένα.

Δεν την έχω δει ακόμη και είμαι σε δίλημμα. Μου αρέσουν και οι μυστηρίου και περίεργες, το possessor που ανέφερες π.χ. είχε καλή κεντρική ιδέα (αν και ψιλοκλεμμένη από άλλες), αλλά για τη συγκεκριμένη έχω δει αρκετά αρνητικές κριτικές. Θα την έβλεπα για τη Mia Goth που τη μάθαμε από τη διλογία της Perl και μπορεί να αποδώσει αυτό το σχιζοφρενικό που φαίνεται αθώα αλλά στο ξεκάρφωτο μπορεί να σε τσεκουρώσει. Για της βάλει επιφυλακτικά 6άρι, και να σε μπερδέψει, μάλλον θα την αποφύγω τελικά... Εϊδα μια άλλη περίεργη, αλλά είχε έντονο φεμινιστικό μήνυμα και με χάλασε κάπως, αν το προσπεράσουμε αυτό όμως, κάτι πήγε να κάνει. Βάζω την αξιολόγηση από κάτω. Don't Worry Darling (2022) https://www.imdb.com/title/tt10731256/ Ταινία φαντασίας/μυστηρίου. Μεταφερόμαστε αρκετές δεκαετίες πίσω στις ΗΠΑ, γύρω στο 1950, όπου μια κοινότητα από ζευγάρια και οικογένειες έχουν μετακομίσει στην έρημο και απέχουν αρκετά από την κοντινή πόλη. Οι γυναίκες είναι στα σπίτια και στην περιοχή εκεί απολαμβάνοντας τον ήλιο και την ζωή, φροντίζοντας όμως και τα νοικοκυριά τους, ενώ οι άντρες φεύγουν όλοι μαζί για κάποιες ώρες για την δουλειά. Όλα αυτά είναι μέρος ενός μυστικού πρότζεκτ στο οποίο δουλεύουν οι άντρες ενώ έχει ζητηθεί διακριτικότητα από τις γυναίκες τους καθώς είναι άκρως απόρρητο. Παρόλα αυτά, μια από τις συζύγους έχει δει κάτι που δεν έπρεπε και ενώ δεν γνωρίζει όλη την αλήθεια, ξέρει ότι κρύβεται κάτι πολύ μεγάλο και δεν τις λένε την αλήθεια. Μια από τις φίλες της ανησυχεί ώσπου πηγαίνει και η ίδια στα κεντρικά των εγκαταστάσεων στην έρημο και βλέπει κι εκείνη κάτι περίεργο που δεν κατανοεί. Από εκείνη την στιγμή και μετά αρχίζει να έχει προβλήματα, βλέπει παράξενα πράγματα, αλλοιώσεις της πραγματικότητας και πολλά άλλα. Τι συμβαίνει τελικά και τι πραγματικά κρύβεται από πίσω; Μια άκρως ενδιαφέρουσα και αρκετά καινοτόμα ταινία, αν και η κεντρική ιδέα που αποκαλύπτεται πλήρως μόνο πριν το τελευταίο κομμάτι, είναι παρμένη από τουλάχιστον 1-2 άλλες ταινίες και εμπνευσμένη θα έλεγα από την αρχαιότητα. Δεν είναι πάντως χιλιοπαιγμένη ιδέα και η συγκεκριμένη ταινία διαφοροποιείται αρκετά με το δικό της σενάριο και στυλ οπότε την διατηρεί φρέσκια. Το ότι μεταφερόμαστε δεκαετίες πίσω, σε ομοιογενές τοπίο, συνήθειες, μόνιμη λιακάδια και βλέπουμε κάποια μοτίβα μόνο θετικό είναι καθώς διεγείρεται η φαντασία του θεατή που καταλαβαίνει ότι κάτι δεν "κολλάει". Το τι όμως συμβαίνει, μέχρι να γίνουν οι αποκαλύψεις είναι όλα στην φαντασία των θεατών. Αρκετά καλή σκηνοθετική δουλειά, όμως οι χυδαιότητες που προστέθηκαν στην ταινία δυστυχώς είναι τελείως άτοπες, δεν δένουν με τίποτα με τα υπόλοιπα και δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση το σενάριο οπότε καλό θα ήταν να παραληφθούν... Η πρωταγωνίστρια Florence Pugh αρκετά καλή στον ρόλο της απέδωσε τα συναισθήματα που έπρεπε να δώσει γενικά, ο Harry Styles ως σύζυγός της δεν απέδωσε πολλά πιστεύω, ενώ οι έμπειροι Chris Pine και Gemma Chan ως ζεύγος "κακών" ήταν εμβληματικές παρουσίες στην ταινία, αλλά όχι αρκετοί για να την ανεβάσουν πιο πάνω, ο ρόλος τους ήταν πιο περιορισμένος δυστυχώς, ενώ δεν ήταν απόλυτα ξεκάθαρο αν η Gemma Chan ήταν μαζί με τον σύζυγό της στο project ή αν ήταν κι αυτή με πλήρη άγνοια όπως οι περισσότερες άλλες γυναίκες. Τέλος η Olivia Wilde που σκηνοθέτησε την ταινία έδωσε στον εαυτό της σημαντικό υποστηρικτικό ρόλο ως φίλη της πρωταγωνίστριας και συμβάλλει καταλυτικό ρόλο στην αποκάλυψη του μυστηρίου. Πέρα από το τεχνικό κομμάτι που ήταν αρκετά καλό και η αποκάλυψη της αλήθειας άργησε να γίνει ώστε να δώσει ακόμη περισσότερο μυστήριο και ενδιαφέρον στην ταινία που θα έχανε το ενδιαφέρον της αν αποκαλύπτονταν όλα νωρίς, η ταινία πέρασε και κάποια κοινωνικά μηνύματα. Δυστυχώς, τα μηνύματα που περνάει είναι τελείως μονόπλευρα, όπως και κάποιες άλλες ταινίες το τελευταίο διάστημα, με έναν ακραίο φεμινισμό που όμως δεν υποστηρίζει την ισότητα και την συμμετρία την οποία αναφέρει στην ταινία με ανεστραμμένη έννοια, αλλά το μίσος κατά των "κακών" αντρών και της πατριαρχίας που έχουν τις γυναίκες για σκλάβες και στο σπίτι πλήρως ελεγχόμενες, ενώ ο κόσμος είναι δικός τους. Μια εντελώς ακραία εικόνα υπέρ των "θυμάτων" γυναικών-σκλάβων και των "κακών" ανδρών-αφεντών που κάθε άλλο παρά αντικειμενική είναι. Μια τέτοιου τύπου γενίκευση και κατεύθυνση του κοινού που παρακολουθεί την ταινία σίγουρα θα απογοητεύσει ή θα εκνευρίσει αρκετή μερίδα, τουλάχιστον την υγιή μερίδα κοινού που βλέπει τα πράγματα περισσότερο σφαιρικά και όχι μονόπλευρα, σαφώς και από το γυναικείο κοινό εκτός των ακραίων σαφώς που συμμερίζονται τις απόψεις της ταινίας... Συνολικά αρκετά καλή τεχνικά και στην σεναριακή ανάπτυξη και σχετικά καινοτόμα, τουλάχιστον κατάφερε επιτυχώς να διαφοροποιηθεί από άλλες με παρόμοια κεντρική ιδέα, αλλά δυστυχώς πολλή προπαγάνδα και με χυδαιότητες που δεν χρειαζόταν... Κρίμα... Βλέπεται με ενδιαφέρον παρόλα αυτά αν προσπεράσει κάποιος τα αρνητικά στοιχεία της. Αν δεν ήταν τόσο μονοδιάστατη και με λίγη ακόμη δουλειά σε σημεία θα μπορούσε να γίνει ακόμη και ένα διαμαντάκι. 6-6.5/10 από μένα.