Κάτι δικό σας...που έχετε γράψει και σας εκφράζει

Καλοκαιρινοί έρωτες με χάδια και φιλιά που χάθηκαν στην ανατολή ενός ήλιου...

Υποσχέσεις που σβήσανε άδοξα στην άμμο με το πέρασμα μιας μανιασμένης παλίρροιας...

Μια πανδαισία χαρούμενης μουσικής και ζωντανών χρωμάτων που παίζουν βότσαλα και αστέρια πάνω στο υγρό και αλατισμένο κορμί σου...

Μα το άπλετο φως του φεγγαριού υπάρχει ακόμα για να σε θυμίζει...

Tριγυρνώντας στο μυαλό σαν μια ανάμνηση τόσο γλυκιά που γλυκαίνει περισσότερο με το πέρασμα του καιρού...

Εις το επανιδείν...

Δεν ακουγες που σε ζητουσα,

εβλεπες μονο τον εαυτο σου!

Δεν εβλεπες που σ' αγαπουσα,

ακουγες τον εγωϊσμο σου!

Δεν μ' αγγιζες οταν πονουσα,

αισθανοσουν μονο τον παλμο σου!

Τωρα η πορτα αυτη ανοιγει,

το τελος μας δεν θα ξεφυγει!

Μην προσπαθεις να με κρατησεις,

το τελος για να σταματησεις!

'όλα είναι στο μυαλό

και μηδέν έξω απ' αυτό'

τάδε έφη -elix-

Γιατί η καρδιά μου χτυπά πάλι τόσο δυνατά;

Γιατί το μυαλό μου με τη θύμησή σου ξαγρυπνά;

Ποιό χρώμα σου χάρισε απλόχερα το χαμόγελό του;

Απο ποιό λουλούδι έκλεψες το άρωμά του;

Ποιά πηγή έκανε τόσο δροσερό το φιλί σου;

Από ποιόν Άγγελο δανείστηκες τη μορφή σου;

Όλα αυτά τα ερωτήματα άφησε αναπάντητα η νύχτα που χάθηκε και κρύφτηκε πίσω από τον Ήλιο μαζί με την ζεστή αγκαλιά σου...

Εις το επανιδείν...

Ξύπνα και σήκω από το κρεββάτι... Ξημέρωσε καινούργια μέρα!

Πήγαινε για μια βόλτα... Ανάπνευσε καθαρό αέρα!

Χαμογέλασε στους διπλανούς σου... Πες τους μια καλημέρα!

Άσε το μαύρο και βάλε φανταχτερά χρώματα στη ζωή σου...

Νιώσε στο κορμί σου την ενέργεια από το ρυθμό μιας νότας...

Η Ζωή είναι δική σου και σου ανήκει...

Μετάδωσέ το γύρω σου και ίσως μια μέρα ο κόσμος να γίνει αληθινός έστω και για μια ρημάδα στιγμή...

Για σένα που παίρνω χαρά και ζωντάνια από τη χαρά σου και το χαμόγελό σου...

Δεν είναι ποιήμα αλλά κάτι που με εκφράζει.

"Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να ξεφύγουμε από το δοκιμαστικό σωλήνα που μας έχει βάλει ο Θεός όσο πιο γρήγορα και αθόρυβα γίνεται, πριν αποφασίσει να τον ξανακουνήσει..."

Ενα τηλεφωνημα που ποτέ δεν ηρθε.

Ενα χαμογελο που ποτέ δεν ξεπροβαλλε.

Ενα χαδι που ποτέ δεν μ' αγγιξε.

Μια στιγμη που ποτέ δεν περασε.

Ενα "Σ' αγαπω" που ποτέ δεν ειπωθηκε.

Ενα ποτέ που ποτέ δεν τελειωσε.

Μια υποσχεση που γρηγορα αθετηθηκε.

Μια σκεψη που γρηγορα ξεχαστηκε.

Μια ζωη που γρηγορα γερασε.

Μια ψυχη που γρηγορα λησμονησε.

Μια δικαιολογια ηταν αρκετη,

τη σχεση μας τη δυνατη,

να τη σπασει σα γυαλι!

Κομματια πανω στο χαλι,

μαζευω του ερωτα μας τις στιγμες,

ψαχνοντας αδίκως για αφορμες,

μηπως λιγο σε μισησω,

απ' το μυαλο μου να σε σβησω!

Ολο λες δεν σε προσεχω,

ολο λες δεν σ' αγαπω!

Μα να ξερεις μονο εσενα εχω,

στη ψυχη και στο μυαλο!

Ολο λες δεν σε φροντιζω,

ολο λες σε αγνοω,

μα να ξερεις ομορφια μου,

εγω για σενα τραγουδω!

Ηρθες ειπες να με δεις,

σου ελειψα οπως σε θεατρο ο θεατης!

Το χαδι μου ηθελες να νιωσεις παλι,

τη γευση του φιλιου μου μες το βραδυ!

Μα η καρδια μου πια δεν εχει αλλη αγαπη να σου δωσει,

η ψυχη δεν το αντεχει στη ψευτια σου να ενδωσει!

Ειμαι εδω το ποτο μου πινω,

σημασια ομως δεν δινω,

σε ολες αυτες που με κοιταζουν,

γυρω ολοι με τρομαζουν!

Διχως τη δικη σου παρουσια,

νοημα χωρις ουσια!

Χωρις τη δικη σου ομορφια,

πινακας διχως ζωγραφια!

Το αγερι στο προσωπο με "δέρνει",

νιωθω το χερι σου να με χαιδεύει.

Ο ηλιος καυτος πανω στο κορμί,

μια ανασα δικη σου, λυτρωση, ενα φιλί!

Δεν θα αντεξω αγγελε μου μακρια σου να μην ζω,

ανοιξε την αγκαλια σου μεσα να πεσω να σωθώ!

Προχθές έγραψα ακόμα ένα τραγουδάκι...Έχουμε κ λέμε:

Μες στο σκοτάδι της σιωπής,

χτυπάς την πόρτα του μυαλού.

Όνειρο να 'σαι της ψυχής;

Η αλήθεια ενός τρελού;

ΡΕΦ: Σ'έχασα κι όμως είσαι εδώ

Σφαίρα εσύ στη μοναξιά μου,

Ρούχο φθηνό πάνω σου εγώ

Σε θέλει πίσω η καρδιά μου

Κλεφτές στιγμές αναζητώ,

για να βρεθώ πάλι κοντά σου.

"Σ'έχω ανάγκη" να σου πω,

να χαθώ στην αγκαλιά σου

ΡΕΦ:...

Τα λάθη που έκανα πολλά,

Φωτιά 'βάλαν στη ζωή μου.

Μας έκαναν να ζούμε χωριστά,

πεθαίνω από μια πληγή δική μου...

ΡΕΦ:....

:(

Προχθές έγραψα ακόμα ένα τραγουδάκι...Έχουμε κ λέμε:

 

Μες στο σκοτάδι της σιωπής,

χτυπάς την πόρτα του μυαλού.

Όνειρο να 'σαι της ψυχής;

Η αλήθεια ενός τρελού;

 

ΡΕΦ: Σ'έχασα κι όμως είσαι εδώ

Σφαίρα εσύ στη μοναξιά μου,

Ρούχο φθηνό πάνω σου εγώ

Σε θέλει πίσω η καρδιά μου

 

Κλεφτές στιγμές αναζητώ,

για να βρεθώ πάλι κοντά σου.

"Σ'έχω ανάγκη" να σου πω,

να χαθώ στην αγκαλιά σου

 

ΡΕΦ:...

 

Τα λάθη που έκανα πολλά,

Φωτιά 'βάλαν στη ζωή μου.

Μας έκαναν να ζούμε χωριστά,

πεθαίνω από μια πληγή δική μου...

 

ΡΕΦ:....

 

:(

Πολύ καλό Nyo_One...

Αφιερωμένο σε μια καρδιά στο Ηράκλειο που με έχει ξεχάσει... :( :( :(

Περιμένω τη στιγμή που τα βλέμματά μας θα συναντηθούνε.

Τα γλυκά σου χείλη μια κουβέντα να μου πούνε.

Τα κορμιά μας σε ένα σώμα να ενωθούνε.

Όλες μου οι αισθήσεις να απογειωθούνε.

Να γίνω ένας παλμός στην καρδιά σου.

Ένα όνειρο από τα όνειρά σου.

Όσα δεν πρόλαβα και δεν μπορούσα να σου πω...

Με τον Έρωτα έρχεται η Αγάπη.

Με την Αγάπη έρχεται ο πόνος.

Με τον πόνο έρχεται η κατανόηση.

Με την κατανόηση έρχεται ο αμοιβαίος σεβασμός.

Πράγματα που εσύ ποτέ δεν συνειδητοποίησες και κατάλαβες...

Ηρθες μετανιωμενος συγνωμη να ζητήσεις,

μα τωρα την καρδια μου αδυνατον να πείσεις!

Εκλαψες, προσπαθησες εξηγηση να δώσεις,

ματαια ομως, θέλησες τις τυψεις σου να σώσεις!

Και πως να πιστεψω το ψευτικο σου δάκρυ,

οταν εκλαιγα εγώ, γελούσες σε μιαν άκρη!

Κάτι νύχτες σαν κι αυτές

άδειες από την παρουσία σου και μοναχικές

από το σεντούκι του μυαλού μου ανασύρω αναμνήσεις

που ούτε ο χρόνος μα ούτε κι εσύ θα μπορέσεις ποτέ να σβήσεις.

Εικόνες του χθες μου έρχονται πολλές... Γνωστές...

Μα ταυτόχρονα τόσο άπιαστες και μακρινές...

Αναρωτιέμαι πως τόσο πολύ να σε αγάπησα και πως ,τώρα, ακόμα περισσότερο να σε μισώ.

Εγκατελειμμένος στο ναυαγισμένο μου κομμάτι της καρδιάς σου για πάντα έχω μείνει και δεν έχω σταματήσει για σωτηρία να ονειροπολώ...

Καλή σου νύχτα...

Ειναι off-topic να τους συγχαιρεις; (Just a question!)

Δεν ενοχλεί,αντιθέτως πιστεύω τα παιδιά θα χαίρονται να ακούν μια επιβράβευση :)

Κάθε φορά που βραδιάζει νιώθω να αργοπεθαίνει η καρδιά μου

γιατί σε μια ακρογυαλιά μαζί με σένα έχασα και τα όνειρα μου...

Τόσο άγριο ήταν το κύμα και τόση μεγάλη η επιθυμία του αγαπημένη μου να σε αποκτήσει

που ούτε ένα φιλί,μια τελευταία ζεστή αγκαλιά κι ένα αντίο δεν πρόλαβε η φωνή σου να μου χαρίσει...

Μόνος έχω μείνει τώρα στην ακρογυαλιά τον ουρανό να χαζεύω...

Κοίτα αγαπημένη! Τα αστέρια νόημα μου κάνουν εκεί κοντά τους να ανέβω!

Μα δεν μπορώ αγαπημένη... Όχι χωρίς εσένα!

Ένα μύνημα έγραψα και το έκλεισα μέσα σε ένα μπουκάλι.

Ξέρεις αγαπημένη! Όπως κάνουν και οι ναυαγοί!

Προσμένωντας αυτό το άγριο κύμα την ευχή μου να διαβάσει και κοντά μου να σε φέρει πάλι...

Κι όταν έρθεις αγαπημένη μαζί θα ανηφορίσουμε στον ουρανό.

Κι εσύ αστέρι θα γίνεις! Δυνατά να φωτίζεις κι εγώ από τη λάμψη σου ξανά να ζω...

Καλή σου νύχτα...

Μπρος, το απεραντο γαλαζιο σε θυμίζει,

η μορφη σου αυρα θεικη που την καρδια δροσίζει!

Σε δυο κοχυλια στο βυθο, "Σ' Αγαπω" χαράζω,

τα ματια σου θαρρω, μεσα τους κοιτάζω!

Τα χειλη σου αλμυρά στην αμμο σκαλισμένα,

αχ να γινόταν μια στιγμη ν' αγγίζανε εμένα!

Ξέρω καρδιά μου πως τώρα θα κάθεσαι στο αγαπημένο σου δωμάτιο.

Αραγμένη στη γωνίτσα σου να ατενίζεις το πέλαγο έξω από το παράθυρο και να κλαίς.

Με ένα βλέμμα χαμένο...

Βυθισμένη στις σκέψεις του παρόντος και τα λάθη του χθες.

Να ακούς το αγαπημένο σου τραγούδι στο παλιό και χαλασμένο κασετοφωνάκι.

Τα σβησμένα τσιγάρα σου να ασφυκτιούν στο γεμάτο τασάκι.

Το ξέρω καρδιά μου...

Το ξέρω γιατί τα ίδια πράγματα ακριβώς κάνω κι εγώ.

Μα όσο και να σε θέλω... όσο και να σε ποθώ ξέρεις πως πίσω να γυρίσω δεν μπορώ...

Η σχέση μας από όλους κι από όλα καταδικασμένη.

Στην άβυσσο της ψυχής μας όμως για πάντα θα μείνει κλεισμένη...

Καινούργια σελίδα καρδιά μου θα πρέπει να γυρίσουμε.

Κάποιους άλλους θα χρειαστεί να αγαπήσουμε για να καταφέρουμε να ζήσουμε...

Που ξέρεις καρδιά μου... Για μια στιγμή ίσως... Κάπου κάπως κάποτε τα βλέμματά μας να ξανασυναντηθούνε...

Ίσως... Αν μπορέσουνε... Ίσως... Ένα γεια να πούνε!

Και τότε δεν θα με πειράξει καρδιά μου...

Δεν θα με πειράξει να χαθώ ξανά μέσα στη νύχτα σαν ένας άγνωστος που είδες για λίγα δευτερόλεπτα...

Οι φιλοι μου λενε να σ' αφήσω,

απ' το μυαλο μου να σε σβήσω!

Να παψω για σενα να μιλάω,

να νοιαζομαι και να ρωτάω!

Η καρδια μου, λενε, πως αξίζει,

κατι καλυτερο να με γεμίζει!

Στη γνωμη του κοσμου ομως δεν μένω,

κι ολο εσενα περιμένω!

Μα εσυ το ποτηρι των ονείρων χύνεις,

και σημασια δεν μου δίνεις!

Την καρδια μου δεν μπορω πλεον να ελέγξω,

μια λεξη δικη σου φτανει, κοντα σου για να τρέξω!

Με τη σκεψη να σε δω,

με τη σκεψη να σ' αγγίξω,

νιωθω σε ονειρο ζω,

και τον ποθο πως θα πνίξω!

Το βλεμμα σου σαν αντικρύσω,

παλι σε θαλασσες θα βγω,

απ' αυτες που δεν γυριζεις πισω!