Πως φαντάζεστε την ζωή σας χωρίς τηλεόραση και ραδιόφωνο;

Δεν ξέρω κατά πόσο θα άντεχα χωρίς τηλεόραση ή ράδιο. Ακόμα και όταν είναι να κοιμηθώ κοιμάμαι με ανοιχτή τηλεόραση. :)

πολυ δυσκολη....γεννηθηκαμε με μια τηλεοραση μεσα στο σπιτι και ειναι πλεον αναποσπαστο κομματι της ζωης μας...

πολu λιγα σπιτια δεν εχουν τηλεοραση σημερα,αντιθετα υπαρχουν σπιτια που δεν εχουν μονο μια tv αλλα τρεις και τεσσερις...

προσωπικα χωρις τηλεοραση δεν θα αντεχα,καμια βδομαδα το πολυ....

 

ραδιο δεν ακουω συχνα οποτε μαλλον ανετα θα ζησω χωρις αυτο..

Η τηλεόραση λείπει από τη ζωή μου εδώ και παααααάρα πολύ καιρό, όχι λόγω ιδεολογίας, απλώς γιατί τη βαριέμαι. Χωρίς ραδιόφωνο όμως, χωρίς μουσική δηλαδή, δεν θα μπορούσα με τίποτα...

Η τηλεόραση λείπει από τη ζωή μου εδώ και παααααάρα πολύ καιρό, όχι λόγω ιδεολογίας, απλώς γιατί τη βαριέμαι. Χωρίς ραδιόφωνο όμως, χωρίς μουσική δηλαδή, δεν θα μπορούσα με τίποτα...

 

Πέτρο, είσαι πραγματικά GREAT!!!!!!!:rolleyes: :rolleyes: :rolleyes:

Νομίζω πως το διαδίκτυο έχει συμβάλει αποφασιστικά στην απεξάρτησή μου από την τηλεόραση.

 

Edited January 9, 2022 by DENIOR

αντε χωρις ραδιο παλευεται αλλα χωρις τηλεοραση μπααααα......

Η τηλεόραση λείπει από τη ζωή μου εδώ και παααααάρα πολύ καιρό, όχι λόγω ιδεολογίας, απλώς γιατί τη βαριέμαι. Χωρίς ραδιόφωνο όμως, χωρίς μουσική δηλαδή, δεν θα μπορούσα με τίποτα...

 

Same Here(εκτος αν εννοεις οτι δεν εχεις καθολου),ελαχιστες φορες αν ειμαι με παρεα κ θελουν ταινια η dvd,Και χωρις ραδιοφωνο την παλευα παντως,Η αληθεια ειναι οτι με εχει βολεψει αρκετα το pc απο μικρο και οτι χρειαζομουν ειτε απο ειδησεις κτλ ειτε απο μουσικη τα ειχα στο pc.

Κάτι άλλο έψαχνα χτες το βράδυ κι έπεσα τυχαία επάνω σε ένα κείμενο του Νίκου Δήμου για την τηλεόραση, που δημοσιεύτηκε στο παλιό του blog, το οποίο και ακολούθησαν αρκετά ενδιαφέροντα σχόλια.

 

Επειδή συμφώνησα απόλυτα με αυτά που έγραψε, είπα να το παραθέσω κι εδώ (τα bold δικά μου), μαζί με δύο από τις απαντήσεις που μου άρεσαν αρκετά:

 

 

TV or not TV?

 

Από την "Ελευθεροτυπία" μου ζήτησαν ένα σύντομο σχόλιο για την τηλεόραση. 100 λέξεις ήθελαν – εδώ γράφω περισσότερες...

 

Ένα σύντομο σχόλιο για την τηλεόραση; Είναι σαν να σου ζητάνε ένα σύντομο σχόλιο για την ζωή. Η τηλεόραση, όπως και το Internet, είναι ένα ολόκληρο σύμπαν. Περιέχει ό,τι υψηλότερο και ό,τι χυδαιότερο παράγει ο άνθρωπος. Τηλεόραση ήταν και οι προχθεσινές «24 ώρες Μότσαρτ» στην ΕΤ1, τηλεόραση και τα ριάλιτι.

 

(Σε αντίθεση βέβαια με την τηλεόραση το Internet δεν είναι μαζικό αλλά ατομικό μέσο επικοινωνία; Και – κυρίως – δεν είναι μονόδρομο. Ο κάθε δέκτης μπορεί να γίνει και πομπός).

 

Η τηλεόραση, όπως και τα άλλα ΜΜΕ, είναι ο καθρέφτης του κοινού της. Αν πάψει να το καθρεφτίζει, δεν θα την βλέπει. Είναι ένα μαζικό μέσο από το οποίο δεν μπορούμε να ζητάμε να γίνει ελιτίστικο φιλολογικό περιοδικό. Μπορεί όμως να κάνει ποιοτικές εμπορικές εκπομπές. Οι δύο λέξεις δεν είναι αντιφατικές και ασυμβίβαστες. Παράδειγμα τα καλά σήριαλ του BBC.

 

Ένα θέλω να τονίσω: με ενοχλούν αφάνταστα αυτοί που ενοχλούνται από την τηλεόραση. Διότι κανείς δεν τους υποχρεώνει να την βλέπουν. Άνθρωποι σου κατακρίνουν με μανία εκπομπές – και είναι σαφές ότι τις παρακολουθούν φανατικά. Γιατί, αφού είναι τόσο χάλια; Από την στιγμή που υπάρχουν τόσα κανάλια, (ας αφήσουμε τα δορυφορικά), τσάμπα DVD από παντού, και διακόπτης OFF, ο καθένας είναι υπεύθυνος για την τηλεόραση που βλέπει.

 

Παλιά το σύνθημα των διανοούμενων ήταν: «Εμείς, τηλεόραση δεν έχουμε». (Έτσι αποδείκνυαν την υπεροχή τους. Τώρα «δεν έχουν κινητό»). Νομίζω πως και τα δύο συνθήματα είναι ηλίθια. Πρόκειται για δύο θαύματα της εποχής μας. Τώρα αν κανείς κάνει λάθος χρήση, σε αυτό δεν φταίει η τεχνολογία...

 

 

------

 

 

libertarian said...

 

Η τηλεόραση είναι το καλύτερο σχολείο έλεγε ένας φίλος μου. Και όντως μαθαίνεις πάρα πολλά για την ζωή και τον κόσμο.

 

Μέσα από τις ταινίες βλέπεις πως είναι άλλες χώρες, άλλες πόλεις, άλλοι πολιτισμοί, βλέπεις συμπεριφορές, interaction μεταξύ ανθρώπων που δεν έχεις ζήσει εσύ ποτέ, ούτε γνώριζες ότι υπάρχουν. Όταν είσαι μικρός ο κόσμος σου είναι η γειτονιά σου και ξαφνικά μέσα από το γυαλί της τηλεόρασης διευρύνεται στα πέρατα της γης.

 

Από τους δρόμους του Σαν Φραντζίσκο και τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης μέχρι και τις καλύβες μιας αφρικανικής φυλής. Και όχι μόνο, κάνεις ταξίδια και στον χρόνο μέσα από τις ταινίες.

 

Μέσα από τις ιστορίες αγάπης μαθαίνεις για τον έρωτα, μαθαίνεις για το σεξ (οι περισσότεροι πως έμαθαν για την ύπαρξη του; Μέσα από τα βιβλία ή με την επιφοίτηση;)! Αλλά και για τα κακά της ζωής όπως χωρισμούς, ξυλοδαρμούς, θανάτους, για αρρώστιες (Lorenzo's Oil, philadelphia)

 

Θα πει κανείς "ναι αλλά περιέχουν και πράγματα που δεν συμβαίνουν ποτέ , είναι λάθος, είναι ψέματα ή που ένα μικρό παιδί μπορεί να παρανοήσει." Μην υποτιμάτε τα παιδιά, δεν είναι τόσο χαζά όσο πιστεύουμε, ξέρουν να ξεχωρίζουν την πραγματικότητα από το φανταστικό, μπορούν να κάνουν αυτήν την αφαίρεση σε μια ταινία και να καταλάβουν τα ψήγματα αλήθειας που περιέχει. Δεν έχουν το μυαλό ενός 5χρονου σε όλη την παιδική τους ηλικία.

 

Μέσα από τις ειδήσεις (όντως είναι ψιλοχάλια οι ελληνικές, αλλά παρόλα αυτά μπορείς να αποσπάσεις χρήσιμες πληροφορίες και από αυτές. Δεν είναι μονάχα η ζωντανή σύνδεση με το ευχέλαιο στο νέο περίπτερο που είχε βουλιάξει στην Ακαδημίας.) μπορείς να δεις τι γίνεται στην χώρα σου αλλά και στον κόσμο γενικότερα.

 

Ακόμα και τα ριάλιτις που όλοι τα ψέγουν, έχουν κάτι να μας δώσουν. Όταν είχε πρωτοβγεί ο Μεγάλος Αδελφός (έχω δει μονάχα τον ιταλικό :Ρ) όταν άκουγα να λένε "εγώ δεν βλέπω τέτοια πράγματα κλπ κλπ" και τις εφημερίδες να τα χώνουν (μέχρι και διαδηλώσεις είχαν γίνει στην Γαλλία) παραξενευόμουν. Μου θύμιζε όντως το στυλ κάποιον που λένε όλο υπερηφάνεια εγώ δεν αγοράζω κινητό τηλέφωνο.

 

Σου λέει "Τι έχει να μου προσφέρει εμένα αυτό το πράγμα"... Καλά δεν είσαι περίεργος να δεις τι είναι; Να δεις το interaction μεταξύ αυτών τον ανθρώπων; Τι σου προσφέρει ένα ντοκιμαντέρ με ένα λιοντάρι; Γιατί θέλεις να το παρατηρήσεις; Υπάρχει πιο ενδιαφέρον ζώο από τον άνθρωπο; Για εμένα αυτό είναι τα ριάλιτις, όπως ακριβώς κάθομαι και βλέπω τα ντοκιμαντέρ για τα δελφίνια, τις μαϊμούδες, τις γαζέλες έτσι κάθομαι και παρατηρώ και ανθρώπους όταν ανοίγω την τηλεόραση μου και έχει μια τέτοια εκπομπή. Θα πει κανείς... "ναι αλλά προσποιούνται, δεν είναι πραγματικότητα".. είναι και αυτό ένα χαρακτηριστικό των ανθρώπων ;-)

 

Το internet από την άλλη είναι ένας συνδυασμός εφημερίδας, ραδιόφωνου και τηλεόρασης + του ότι υπάρχει interactivity. Είναι το τέλειο μέσον.

 

ΥΓ: Εξάλλου και τα blogs δεν είναι ένα είδος reality;

 

 

------

 

tassos_papadakis said...

 

Η τηλεόραση διευρύνει τους ορίζοντες των αισθήσεών μας και του πνεύματος.

 

Μπορεί να "αποχαυνώσει" ή και να πλασάρει λάθος αντιλήψεις για τη ζωή, ακόμα και επικίνδυνα πρότυπα(όλοι παρελαύνουν εντός της), όταν "καταναλώνεται" άκριτα ή από παιδιά που απλά περνούν την ώρα τους.

 

Πρόκειται σίγουρα για τεχνολογικό θαύμα και ακριβώς γι' αυτό την συνοδεύουν τόσοι κίνδυνοι, -για τον ανυποψίαστο τηλεθεατή-, όσο και σημαντικές στιγμές απόλαυσης, ενημέρωσης, γνώσης, ανακάλυψης.

 

Αν ο τηλεθεατής είναι ολοκληρωμένη προσωπικότητα και όχι "ούφο"(υπάρχουν κι αυτά...) και "alert" όταν κρατά το τηλεκοντρόλ στο χέρι, ώστε να ξέρει -ανά πάσα στιγμή- να κάνει σωστή χρήση του, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

 

Τελικά, καταλήγουμε πως "παν μέτρον άνθρωπος".

 

Και για να πάρω θέση, είμαι φανατικά υπέρ(ακόμα κι αν δυσκολεύομαι πλέον να βρω κάτι αξιόλογο -δεν έχω δορυφορική...)