Ταινίες: Προτάσεις - Κριτική

[joel_barris]

Eιδα με καποια καθυστερηση βεβαια το match point και παραδεχτηκα το ταλεντο του Woody Alen..Ενα σεναριο που δειχνει πως ενας συνηθισμενος,καλοβολος ανθρωπος μπορει εξαιτιας ενος παθους του να γινει εγκληματιας της χειριστης μορφης..Υπαρχει ερωτικο παθος,ιντριγκα αλλα και δραμα στην ταινια.Εξυπνοι διαλογοι και η ταινια κυλουσε με γρηγορους ρυθμους και με αρκετες εκπληξεις..Οι πρωταγωνιστες αλλα και οι υπολοιποι ηθοποιοι ηταν καλοι στους ρολους τους..Η Scarlet Johanson καλη στον ρολο της famme fatale που ειναι ταυτοχρονα ενα χαζουλικο και κακομαθημενο πλασμα..Θελω να την δω και σε κατι διαφορετικο.Ο Jonathan Meyers εβγαλε ολο το παθπς και την δραμματικοτητα του ρολου επεφυλασσοντας μια πολυ ασχημη εκπληξη στο τελος..ισως γιατι σε αυτη την ασχημη κατασταση ο καθενας δεν θελει να σκεφτει τι θα εκανε ο ιδιος..Θα εφτανε στο ηθικο τελμα που εφτασε ο ηρωας η θα θυσιαζε ολη την ζωη του..Λογω του ψυχοφθορου θεματος της ταινιας που βρισκω ως μονο αρνητικο βαζω 8 στα 10..Αν δεν θελετε να αντιμετοπισετε μια ταινια σκληρη μην την δειτε..

 

Καταπλήκτικη ταινία. Την είχα δει τυχαία όταν βγήκε στις αίθουσες (δεν είχαμε βρει εισητήριο για Underworld 2 και πήγαμε σε αυτήν:O) και τη λάτρεψα. Απλά τρόμερη. Η Scarlett :love: πιο σέξι από ποτέ . Και η ανατροπή στο τέλος όλα τα λεφτά που περιμένεις τη δικαιώση και σου ρχέτε το χαστούκι από την ανατροπή κατάμουτρα. Απίστευτη ταινία.

[StandArd]

Eιδα με καποια καθυστερηση βεβαια το match point και παραδεχτηκα το ταλεντο του Woody Alen..

 

Θα σου προτείνω να δεις πιο παλιές ταινίες για να εκτιμήσεις το έργο του Γούντι Άλεν. Βλέπε "Νευρικός Εραστής", "Μανχάτταν", "Οι Χάννα και οι αδελφές της", "Το Πορφυρό ρόδο του Κάιρου", "Άλις" κλπ.

 

Στο "Match Point" θα έβαζα 7/10

[VeCo]

Στο "Match Point" θα έβαζα 7/10

 

Προσωπικά, συμφωνώ απόλυτα με τη βαθμολογία της IMDb (7,8/10).

[Fernando_Sucre]

πολυ ωραια ταινια...

ωραια ατμοσφαιρα και τοπια..

http://www.imdb.com/title/tt0398842/

(αδικη βαθμολογια)

[snik]

μολις ειδα το the mist αν και δεν ειμαι fan των ταινιων τρομου-θριλερ η συγκεκριμενη μου αρεσε.Ισως μου αρεσε γιατι δεν ηταν σαν ολες τις αλλες παρομοιες ταινιες αλλα ειχε και μια κοινωνικη αντιμετωπιση της καταστασης.

Η υποθεση ειναι οτι μια περιεργη ομιχλη περιβαλει μια πολη της αμερικης και μερικοι κατοικοι της πολης κλεινονται σε ενα super market μεχρι να δουν τι γινεται.Στην ομιχλη ομως κρυβεται κατι τρομακτικοτερο που δεν θα αργησει να κανει την εμφανιση του...

Η ταινια προτεινεται,μονο για το φιναλε της αξιζει καποιος να την δει!

Της βαζω ενα 8.5/10 μιας και ειναι μια απο τις καλυτερες που εχω δει φετος.

[skiabox]

Ειδα το vantage point χθες.Πολυ καλη ταινια!Την συστηνω ανεπιφυλακτα!

[Stephen]

Doomsday.

 

Χρονια ειχα να δω τετοιο cult.

Ενα απιστευτο μιγμα αναχρονισμου μεταξυ death punk και... Λανσελοτ-Αρθουρου.

Και η μεγαλυτερη πλακα ειναι οτι μου αρεσε κιολας! Αφου προς στιγμην σκεφτηκα οτι οι δημιουργοι της ταινιας τελικα, μαλλον μας κανουν πλακα.

 

Το προτεινω οπως και να 'χει.:happy:

[tsatsos_21]

Aφού έβαλα στο Αστερίξ & Οβελίξ για βαθμολογία 2/10 εδώ θα βάλω 3/10.Θα έβαζα χαμηλότερα αλλά το σώζει η Carmen Electra..

[amartolos]

10.000bc 2/10....κακη αντιγραφη του apocalypto ..

[apxwv]

vantage point... πολύ καλή ταινία. θα ήταν τελεια αν έλειπε η προπαγανδα

[VeCo]

Waitress

 

Η ταινία παρουσιάζει ενδιαφέρον και παρακολουθείται ευχάριστα, καθώς το θέμα της αν και κάπως βαρύ (δυστυχισμένοι γάμοι - αδιέξοδα, παράλληλες σχέσεις κλπ.), εντούτοις αντιμετωπίζεται με μία κάποια ελαφρότητα, η οποία βοηθάει την ταινία να μην μπει σε στερεότυπα κλισέ.

 

Η πρωταγωνίστρια «Φελίσιτι» (Κέρι Ράσελ), είναι πολύ καλή. Γενικά είναι από τις ηθοποιούς οι οποίες βγάζουν αβίαστα την ερμηνεία τους και είναι φυσικές στο ρόλο τους. Οι υπόλοιποι δύο πρωταγωνιστές που συνθέτουν το τρίγωνο στο οποίο εμπλέκεται η πρωταγωνίστρια είναι κάπως μέτριοι, καίτοι ο Τζέρεμι Σίστο πετυχαίνει απόλυτα το να είναι εντελώς αντιπαθητικός.

 

Σκηνοθετικά η ταινία δε λέει κάτι, ενώ το σενάριο της είναι αρκετά καλό, με κάποιες κωμικές στιγμές και παρ' όλο που το τέλος είναι εώς κάποιο σημείο αναμένομενο, δεν είναι το κλισέ χάπι έντ που ίσως περίμενε κάποιος.

 

Θα ήθελα λίγη περισσότερη εμβάθυνση στη παράνομη σχέση της πρωταγωνίστριας - πιστεύω πως αντιμετωπίστηκε κάπως επιδερμικά - όπως επίσης και λίγη περισσότερα λεπτομέρεια στην κατάληξη της ταινίας.

 

Γενικά όμως η ταινία είναι συμπαθητική και μία πολύ καλή επιλογή για DVD στο σπίτι.

 

Συμφωνώ απόλυτα με τη βαθμολογία της IMDb, 7,4/10.

[YpNoS]

Meet The Spartans (2008)

 

Ο ηρωικός Λεωνίδας, χωρίς κανέναν οπλισμό παρά μόνο με δερμάτινα εσώρουχα και μια κάπα, ηγείται μιας ομάδας 13 ρακένδυτων Σπαρτιατών, που αναλαμβάνουν την υπεράσπιση της πατρίδας τους ενάντια στους εισβολείς Πέρσες (στους οποίους ανήκουν ο Ghost Rider, ο Ρόκι Μπαλμπόα, οι Transformers και μια «καμπούρα» Πάρις Χίλτον!).

(videoseven.gr)

 

Παρωδια - κωμωδια - αηδια. Το τριπτυχο αυτης της ταινιας.

 

Οι ομοφυλοφιλικες φοβιες των δημιουργων αυτης της παρωδιας σε συνδιασμο με τα φλεγοντα θεματα που πνιγουν την νεολαια της Αμερικης αυτο το διαστημα (αποτοξινωση Britney Spears, American Idol και αλλες π@π@ριες) καταληγουν σε ενα εκτρωμα που απεχει απο την 7η τεχνη, ή αλλιως την μεγαλη οθονη.. ή τουλαχιστον θα επρεπε να απεχει.

 

Ο Seaun Maguire στον ρολο του Leonidas και ο τηλεοπτικος Ηρακλης (Kevin Sorbo) στον ρολο του.. καπετανιου. Μπουμπουκια και οι δυο με αρκετα γλωσσοφιλα να διατυμπανιζουν την ιδεατη σχεση τους..

 

Τωρα να αναφερθω στην σκηνοθεσια, φωτογραφια και λοιπα τεχνικα στοιχεια, νομιζω πως θα ηταν πλεονασμος. Ειναι ολα μετρια με ελαχιστες εξαιρεσεις οπου υποστηριζουν την κωμικοτητα του υποτιθεμενου χαρακτηρα του εργου τουτου..

 

Ξεφευγοντας απο τις ανοησιες του εργου, καταληγουμε στο αστερι και στον μοναδικο λογο για να ξοδεψει καποιος 80 λεπτα απο την ζωη του.. Την Carmen Electra, την βασιλισσα Margo της υποθεσης.

 

Αυτο το υπεροχο πλασμα, σταλμενο απο τον Δια τον ιδιο, μαγευει στις αρκετες σκηνες που πρωταγωνιστει. Φυσικα ξεχωριζει η ερμηνεια της που επικεντρωνεται κυριως στα υπεροχα μεγαλα, στρογγυλα και εκφραστικα "ματια" της, στους καλογυμνασμενους και στρωμμενους γλουτους της ενω η κινησιολογια (ιδιως ο χορος) και οι εκφρασεις της (πως στο διαολο ειναι ακομα gay ο Λεωνιδας..) αποτελουν βαση σεμιναριων για υποψηφιες ηθοποιους - καλλιτεχνιδες - αοιδους.

 

Σιγουρα διαφωνω με το 2,3/10 του IMDb... Πιστευω οτι ενα στρογγυλο 2/10 ειναι υπεραρκετο.

 

Για τις μοναχικες νυχτες του χειμωνα και σιγουρα μακρια απο τα 8 ευρω του σινεμα..

[joel_barris]

vantage point... πολύ καλή ταινία. θα ήταν τελεια αν έλειπε η προπαγανδα

 

Και εγώ πριν λίγες ώρες που βγήκα από το σινεμά ακριβώς το ίδιο έλεγα στην παρέα μου. Καταπληκτίκο το Vantage Point, με καλούς ηθοποιούς, πρώτοτυπη περιπέτεια, δράση, αγωνία κτλ άλλα αυτός ο χαρακτήρας του αμερικανού προέδρου γιατί κάθε φορά πρέπει να είναι τόσο κάλος, τόσο πονόψυχος για τους άλλους λαούς και τόοοοοοοσο δίκαιος.:mad: Να πω να ήταν ταινία επιστημονικής φαντασίας:lol: δε θα πείραζε. Αλλά τώρα ποιον πανε να κοροιδέψουν?

[pan82]

FUNNY GAMES, το είδε κανείς;; Η αλήθεια είναι ότι παρασύρθηκα από τη κριτική στο Αθηνόραμα και πήγα να το δω. Πραγματικά χειρότερη ταινία στη ζωή μου δεν έχω δει. Ένα υποτιθέμενο θρίλερ που καταντάει ένα κωμικό σαδιστικό σενάριο. Όλο το σινεμά να γελάει από τη τόση βλακεία αυτού του έργου και πραγματικά όλοι να είναι μια παρέα και να σχολιάζει δυνατά, κάτι που ενοχλεί αφάνταστα στο σινεμά αλλά ειλικρινά δε θα περνούσε η ώρα αλλιώς. Όσοι το δείτε θα καταλάβετε τι εννοώ. Ήταν πραγματικά μια ταινία που ήθελα τα λεφτά μου πίσω, ένιωθα ότι με κορόιδεψαν.

[elen82]

Το είδα κι εγώ.Δε μπορώ να καταλάβω για ποιό λόγο επιμένουν να γυρίζονται τέτοιου είδους ταινίες που το μόνο που σου προσφέρουν είναι ωμή βία και ενόχληση στο στομάχι.... Και δε μορώ να καταλάβω γιατί μια τέτοια ταινία θα έπρεπε να ξαναγυριστεί. Ϊσως γιατί τελικά αυτό να είναι που πουλάει στις μέρες μας. Ενοχλητική, αποκρουστική και κάπου βαρετή. .. Αξιοσημείωτη και η ατελειωτη σκηνη με τον αντρα που έκλαιγε 5 λεπτα χωρις να αλλάζει το πλάνο...

Οι ερμηνείες ήταν πάντως καλές, αλλά και για dvd μάλλον υπάρχουν άλλες επιλογές να γεμίσει κανείς το χρονο του...

[VeCo]

Meet The Spartans (2008)

 

Ο Seaun Maguire στον ρολο του Leonidas και ο τηλεοπτικος Ηρακλης (Kevin Sorbo) στον ρολο του.. καπετανιου. Μπουμπουκια και οι δυο με αρκετα γλωσσοφιλα να διατυμπανιζουν την ιδεατη σχεση τους..

 

Προσωπικά μου άρεσαν οι δύο ηθοποιοί. Είχαν μία κάποια φυσικότητα στο ρόλο τους, όποιου επιπέδου κι αν ήταν αυτός...

 

Το είδα κι εγώ.Δε μπορώ να καταλάβω για ποιό λόγο επιμένουν να γυρίζονται τέτοιου είδους ταινίες που το μόνο που σου προσφέρουν είναι ωμή βία και ενόχληση στο στομάχι.... Και δε μορώ να καταλάβω γιατί μια τέτοια ταινία θα έπρεπε να ξαναγυριστεί. Ϊσως γιατί τελικά αυτό να είναι που πουλάει στις μέρες μας.

 

Το λες και μόνη σου. Καλώς ή κακώς, η βία και η ενόχληση πουλάνε (τρανταχτό παράδειγμα τα Saw, πόσα έχουν φτάσει πλέον, 5/6; ).

 

Η ταινία γυρίστηκε ξανά πολύ απλά γιατί το remake διαθέτει ηθοποιούς περισσότερο γνωστούς στο κινηματογραφικό κοινό, οπότε θα πάρει περισσότερη δημοσιότητα από την προηγούμενη.

[joel_barris]

Το λες και μόνη σου. Καλώς ή κακώς, η βία και η ενόχληση πουλάνε (τρανταχτό παράδειγμα τα Saw, πόσα έχουν φτάσει πλέον, 5/6; ).

 

Η ταινία γυρίστηκε ξανά πολύ απλά γιατί το remake διαθέτει ηθοποιούς περισσότερο γνωστούς στο κινηματογραφικό κοινό, οπότε θα πάρει περισσότερη δημοσιότητα από την προηγούμενη.

 

Δεν είδα το remake αλλά εχώ δει το original Funny Games που είναι μια από τις ταινίες που ή θα την πουν αριστούργημα ή σκουπίδι. Εγώ συντάσομαι με τους δεύτερους καθώς τη συγκεκριμένη ταινία τη θεωρώ μισανθρωπική όσο δεν πάει.

 

Διάφωνω πάντως ότι το "η βία πουλάει" κολλάει με το Funny Games όπως και για τον παραληλισμό με το Saw.

 

Ταινίες σαν το Saw χρησιμοποιούν τη βία ως αποκρουστικό άλλα απολαυστικό για το διψασμένο για αίμα κοινό θέαμα. Άντιθέτα ταινίες σαν το Funny Games στοχεύουν να σοκάρουν, να αηδιάσουν και να ενοχλήσουν το μεγάλο κοινό ωστέ παράληλλα να περάσουν ως "παρεξηγημένα" αριστουργήματα στους κουλτουριάρηδες. Αν και δεν έχω δει το remake κρίνοντας από το ότι έχει τον ίδιο σκηνοθέτη και το ότι απέτυχε παταγωδώς εισπρακτικά στην Αμερική υπόθετω ότι η φιλοσοφία του πέρι βιας και αντιμετώπισης του θεατή παραμένει ίδια με αυτή του original. Μπας και οι κουλτουριάρηδες ξανατσιμπήσουν! btw το original του '97 ήδη θεωρείται από μεγάλο μέρος των "σοβαρών" κριτικών ως ένα παραγνωρισμένο αριστούργημα που το κοινό απλά δεν ήταν έτοιμο τότε να εκτιμήσει την τόλμη και τις καινοτομίες του.:rolleyes::rolleyes::rolleyes:

[VeCo]

Δεν είδα το remake αλλά εχώ δει το original Funny Games που είναι μια από τις ταινίες που ή θα την πουν αριστούργημα ή σκουπίδι. Εγώ συντάσομαι με τους δεύτερους καθώς τη συγκεκριμένη ταινία τη θεωρώ μισανθρωπική όσο δεν πάει.

 

Διάφωνω πάντως ότι το "η βία πουλάει" κολλάει με το Funny Games όπως και για τον παραληλισμό με το Saw.

 

Ταινίες σαν το Saw χρησιμοποιούν τη βία ως αποκρουστικό άλλα απολαυστικό για το διψασμένο για αίμα κοινό θέαμα. Άντιθέτα ταινίες σαν το Funny Games στοχεύουν να σοκάρουν, να αηδιάσουν και να ενοχλήσουν το μεγάλο κοινό ωστέ παράληλλα να περάσουν ως "παρεξηγημένα" αριστουργήματα στους κουλτουριάρηδες. Αν και δεν έχω δει το remake κρίνοντας από το ότι έχει τον ίδιο σκηνοθέτη και το ότι απέτυχε παταγωδώς εισπρακτικά στην Αμερική υπόθετω ότι η φιλοσοφία του πέρι βιας και αντιμετώπισης του θεατή παραμένει ίδια με αυτή του original. Μπας και οι κουλτουριάρηδες ξανατσιμπήσουν! btw το original του '97 ήδη θεωρείται από μεγάλο μέρος των "σοβαρών" κριτικών ως ένα παραγνωρισμένο αριστούργημα που το κοινό απλά δεν ήταν έτοιμο τότε να εκτιμήσει την τόλμη και τις καινοτομίες του.:rolleyes::rolleyes::rolleyes:

 

Το ίδιο κοινό που διψάει για αίμα, διψάει και για βία, και για σκληρές σκηνές, και για σκηνές που ενοχλούν. Δεν είναι εξ άλλου περίεργο που οι φανατικοί τέτοιων ταινιών προσπαθούν να βρουν ταινίες με σκηνές οι οποίες να είναι όσο το δυνατόν σκληρότερες. Οπότε νομίζω ο παραλληλισμός με το Saw είναι απόλυτα εύστοχος.΄

 

Μπορεί σαν κινηματογραφικά είδη να είναι διαφορετικά, το target group όμως και των δύο ταινιών είναι το ίδιο (μιλάω πάντα για το remake).

 

Και για να σε προλάβω, αντιλαμβάνομαι αυτό που λες για τη συγκεκριμένη ταινία και το πως μερικοί ίσως την δουν ως αριστούργημα. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα λέω εγώ. :)

 

Υ.Γ.

Δεν χρειάζεται να δεις το remake. Είναι η ίδια ακριβώς ταινία, με διαφορετικούς ηθοποιούς, δεν έχει καμία απολύτως διαφορά με την πρώτη ταινία.

[joel_barris]

Το ίδιο κοινό που διψάει για αίμα, διψάει και για βία, και για σκληρές σκηνές, και για σκηνές που ενοχλούν. Δεν είναι εξ άλλου περίεργο που οι φανατικοί τέτοιων ταινιών προσπαθούν να βρουν ταινίες με σκηνές οι οποίες να είναι όσο το δυνατόν σκληρότερες. Οπότε νομίζω ο παραλληλισμός με το Saw είναι απόλυτα εύστοχος.΄

 

Μπορεί σαν κινηματογραφικά είδη να είναι διαφορετικά, το target group όμως και των δύο ταινιών είναι το ίδιο (μιλάω πάντα για το remake).

 

Και για να σε προλάβω, αντιλαμβάνομαι αυτό που λες για τη συγκεκριμένη ταινία και το πως μερικοί ίσως την δουν ως αριστούργημα. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα λέω εγώ. :)

 

Υ.Γ.

Δεν χρειάζεται να δεις το remake. Είναι η ίδια ακριβώς ταινία, με διαφορετικούς ηθοποιούς, δεν έχει καμία απολύτως διαφορά με την πρώτη ταινία.

 

Έτσι όπως τα λες συμφωνώ ότι το κοινό που αναζητά όλο και πιο σκληρές σκηνές ειναι το ίδιο απλά ήθελα να τονίσω τη διαφορά των δύο ταινιών ως προς τον προσανατολισμό τους. Το Saw είναι μια σειρά ταινιών που στοχεύει στην εμπορική επιτυχία δείχνοντας ώμες και σκληρές σκηνές αλλά πάντα μέσα στα όρια της λογοκρίσιας (και τα 4μέρη του πήραν χαρακτηρισμό R στην αμερική και απέφυγαν το NC-17 που ισοδυναμεί με εμπορική καταδίκη) αντίθετα το Funny Games καταδικασμένο εξαρχής να απευθύνεται σε πολύ μικρότερο κοινό λόγω της καλλιτεχνίζουσας σκηνοθετικής οπτικής του ξεπερνάει εσκεμμένα τα όρια της λογοκρίσιας προκείμενου να δημιουργήσει τουλάχιστον σούσουρο γύρω του και να κερδίσει την υστεροφημία ταινίας-σκάνδαλο (Δεν ξέρω αν θυμάσαι προ 5έτιας το "Μη Άναστρεψιμος" με την Μπελούτσι και το θόρυβο που είχε προκαλέσει. Αν σε εκείνη την ταινία οι βίαιες σκηνές (π.χ. ο βιασμός) ήταν πιο μέσα στα όρια θα είχε περάσει στα ψιλά). Πάντως θα συμφωνήσω μαζί σου ότι και οι 2 ταινίες εκμεταλεύονται την δίψα μέριδας του κοινού για βία και αίμα γιανα πετύχουν το σκοπό τους.

[VeCo]

Έτσι όπως τα λες συμφωνώ ότι το κοινό που αναζητά όλο και πιο σκληρές σκηνές ειναι το ίδιο απλά ήθελα να τονίσω τη διαφορά των δύο ταινιών ως προς τον προσανατολισμό τους.

 

Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα.

 

Το Saw είναι μια σειρά ταινιών που στοχεύει στην εμπορική επιτυχία δείχνοντας ώμες και σκληρές σκηνές αλλά πάντα μέσα στα όρια της λογοκρίσιας (και τα 4μέρη του πήραν χαρακτηρισμό R στην αμερική και απέφυγαν το NC-17 που ισοδυναμεί με εμπορική καταδίκη) αντίθετα το Funny Games καταδικασμένο εξαρχής να απευθύνεται σε πολύ μικρότερο κοινό λόγω της καλλιτεχνίζουσας σκηνοθετικής οπτικής του ξεπερνάει εσκεμμένα τα όρια της λογοκρίσιας προκείμενου να δημιουργήσει τουλάχιστον σούσουρο γύρω του και να κερδίσει την υστεροφημία ταινίας-σκάνδαλο (Δεν ξέρω αν θυμάσαι προ 5έτιας το "Μη Άναστρεψιμος" με την Μπελούτσι και το θόρυβο που είχε προκαλέσει. Αν σε εκείνη την ταινία οι βίαιες σκηνές (π.χ. ο βιασμός) ήταν πιο μέσα στα όρια θα είχε περάσει στα ψιλά).

 

Ακόμη και αυτές οι ταινίες θεωρούνται από πολλούς ως τέχνη. Δε νομίζω ότι προσωπικά μπορώ να κρίνω τι είναι τέχνη και τι όχι. Το ότι δεν με ενόχλει το «Μη Αναστρέψιμος» δε σημαίνει πως το θεωρώ αριστούργημα...

 

Πάντως θα συμφωνήσω μαζί σου ότι και οι 2 ταινίες εκμεταλεύονται την δίψα μέριδας του κοινού για βία και αίμα γιανα πετύχουν το σκοπό τους.

 

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό...:)

[DENIOR]

Το Funny Games δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία θλιβερή προσπάθεια του σκηνοθέτη να υποβάλει τις αντιδράσεις του θεατή, διαμορφώνοντας με τον τρόπο που εκείνος επιθυμεί τον ψυχισμό του.

 

Το σενάριο είναι παρωχημένο, η μεν διάρκεια των σκηνών σχοινοτενής, η δε δράση ελάχιστη, ενώ πολλά γεγονότα στερούνται ρεαλισμού (με αποκορύφωμα την ανήκουσα στη σφαίρα του ανεξήγητου βλάβη του κινητού τηλεφώνου).

Προφανώς ο σκηνοθέτης επιθυμεί να κάνει τον θεατή να αγανακτήσει κατάφωρα με τους δύο θύτες. Ωστόσο ο θεατής αγανακτεί συνακόλουθα και με τον δημιουργό της ταινίας, ο οποίος δεν κατάφερνει να του προσφέρει ψυχαγωγία παρά μόνο πλήξη και θυμό για τον χρόνο που απώλεσε στην κινηματογραφική αίθουσα.

[IRONMAIDEN]

ποσο αθλια μπορει να ειναι μια ταινια???

δειτε το funny games και θα καταλαβετε....αυτο επρεπε να ηταν το σλογκαν της.

ελεος δλδ...πηγα με μια φιλη να τη δω κ συνεχεια κοιτουσαμε το ρολοι για να φυγουμε,δεν ειχαμε δει κ τη διαρκεια της ταινιας...στο τσακ ειμασταν να φυγουμε πριν τελειωσει.

φοβερη ταινια...για να παει ενας ηθοποιος απο το σαλονι στη κουζινα εκανε 30 λεπτα κ εμεις επρεπε να τον κοιταμε κιολας...

δεν ειχα διαβασει τπτ για την ταινια κ δεν ηξερα καν οτι ειναι remake.

καποιος ειπε παραπανω οτι ηθελε τα χρηματα του πισω κ εγω τα ηθελα :P

επισης τσαμπα 2.30 ωρες σε ενα κ καλα κουλτουριαρικο με βαθια νοηματα θριλερ...

 

για μενα δεν αξιζει να το δειτε.μακραν η χειροτερη ταινια που εχω δει ποτε.

[Zaxir]

When Nietzsche Wept

 

Λίγα λόγια για την ιστορία:

Η υπόθεση πρόκειται για ένα σκοτεινό και παράλληλα μελανό κομμάτι της ζωής του φιλόσοφου Νίτσε, στο οποίο είχε καταρρεύσει ψυχολογικά λόγω ψυχικών και σωματικών προβλημάτων.

Τότε λοιπόν, η πρώην κοπέλα του με την οποία εξακολουθούσε να είναι βαθιά ερωτευμένος, επηρεασμένη απ' την κατάσταση στην οποία οδηγείται, προσπαθεί να τον αποτρέψει από τις αυτοκτονικές του τάσεις, γνωρίζοντας του έναν παθολόγο ο οποίος όμως κατά κύριο λόγο παίρνει την θέση του ψυχολόγου.

 

Εκείνο είναι και το σημείο που αρχίζει η όλη δράση της ταινίας, αφού ο γιατρός, άθελά του, πέφτει στην παγίδα που ο ίδιος οργάνωσε, και από γιατρός γίνεται ασθενής.

Τότε καταλαβαίνει πόσο εξαρτημένος είναι απ' τον Νίτσε, αφού του γίνεται πλέον εμμονή και μοναδικό θέμα συζήτησης στην ζωή του.

 

Ο Νίτσε ήταν ένας άνθρωπος που δεν εμπιστευόταν εύκολα.

Σκοτεινός και μυστηριώδης..

Εσωστρεφής και μοναχικός..

Απροσάρμοστος και παράξενος..

Παράλογος και τέρας λογικής ταυτόχρονα..

 

Έτσι μετά από αρκετό καιρό γνωριμίας με τον γιατρό του (Josef Breuer) αφού ένιωσε ασφαλής, εξομολογήθηκε τον παράφορο έρωτά του για την Lou Salome και ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που δάκρυσε.

 

(Επίσης αξίζει να σημειωθεί και η παρουσία του Freud και της Anna o.)

 

Εντυπώσεις:

Ως προς το είδος κουλτουριάρικη, προσωπικά μου άρεσε, γιατί εκτός απ' το γεγονός ότι ασχολήθηκε με έναν λατρεμένο για εμένα φιλόσοφο, βρήκα τις ερμηνείες πραγματικά καλές, άγγιζαν κατά πολύ αυτούς που αντιπροσώπευαν, ήταν σαφώς αρκετά παραστατικοί.

Σε όσους αρέσουν οι βιογραφίες, νομίζω θα την ευχαριστηθούν, αφού κατά κάποιον τρόπο μπορείς να την ονομάσεις κι έτσι.

Το θέμα με αυτή την ταινία, είναι ότι θέλει αρκετό ψάξιμο, αφού τουλάχιστον εγώ πρόσεξα κάποια σημεία στα οποία έκανε λάθος προσέγγιση, και κάποιος που γνωρίζει διαφορετικά μερικά πράγματα, ίσως μπερδευτεί.

Την προτείνω ανεπιφύλακτα, όπως φυσικά και το ομώνυμο βιβλίο, το οποίο αν μη τι άλλο, σαν βιβλίο είναι και πιο περιγραφικό.

 

Τέλος, σαν βαθμολογία, μπορώ να του δώσω άνετα ένα 7/10, και μιλάμε πάντα ως προς το είδος στο οποίο ανήκει.

[YpNoS]

When Nietzsche Wept

 

Λίγα λόγια για την ιστορία:

Η υπόθεση πρόκειται για ένα σκοτεινό και παράλληλα μελανό κομμάτι της ζωής του φιλόσοφου Νίτσε, στο οποίο είχε καταρρεύσει ψυχολογικά λόγω ψυχικών και σωματικών προβλημάτων.

Τότε λοιπόν, η πρώην κοπέλα του με την οποία εξακολουθούσε να είναι βαθιά ερωτευμένος, επηρεασμένη απ' την κατάσταση στην οποία οδηγείται, προσπαθεί να τον αποτρέψει από τις αυτοκτονικές του τάσεις, γνωρίζοντας του έναν παθολόγο ο οποίος όμως κατά κύριο λόγο παίρνει την θέση του ψυχολόγου.

 

Εκείνο είναι και το σημείο που αρχίζει η όλη δράση της ταινίας, αφού ο γιατρός, άθελά του, πέφτει στην παγίδα που ο ίδιος οργάνωσε, και από γιατρός γίνεται ασθενής.

Τότε καταλαβαίνει πόσο εξαρτημένος είναι απ' τον Νίτσε, αφού του γίνεται πλέον εμμονή και μοναδικό θέμα συζήτησης στην ζωή του.

 

Ο Νίτσε ήταν ένας άνθρωπος που δεν εμπιστευόταν εύκολα.

Σκοτεινός και μυστηριώδης..

Εσωστρεφής και μοναχικός..

Απροσάρμοστος και παράξενος..

Παράλογος και τέρας λογικής ταυτόχρονα..

 

Έτσι μετά από αρκετό καιρό γνωριμίας με τον γιατρό του (Josef Breuer) αφού ένιωσε ασφαλής, εξομολογήθηκε τον παράφορο έρωτά του για την Lou Salome και ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που δάκρυσε.

 

(Επίσης αξίζει να σημειωθεί και η παρουσία του Freud και της Anna o.)

 

Εντυπώσεις:

Ως προς το είδος κουλτουριάρικη, προσωπικά μου άρεσε, γιατί εκτός απ' το γεγονός ότι ασχολήθηκε με έναν λατρεμένο για εμένα φιλόσοφο, βρήκα τις ερμηνείες πραγματικά καλές, άγγιζαν κατά πολύ αυτούς που αντιπροσώπευαν, ήταν σαφώς αρκετά παραστατικοί.

Σε όσους αρέσουν οι βιογραφίες, νομίζω θα την ευχαριστηθούν, αφού κατά κάποιον τρόπο μπορείς να την ονομάσεις κι έτσι.

Το θέμα με αυτή την ταινία, είναι ότι θέλει αρκετό ψάξιμο, αφού τουλάχιστον εγώ πρόσεξα κάποια σημεία στα οποία έκανε λάθος προσέγγιση, και κάποιος που γνωρίζει διαφορετικά μερικά πράγματα, ίσως μπερδευτεί.

Την προτείνω ανεπιφύλακτα, όπως φυσικά και το ομώνυμο βιβλίο, το οποίο αν μη τι άλλο, σαν βιβλίο είναι και πιο περιγραφικό.

 

Τέλος, σαν βαθμολογία, μπορώ να του δώσω άνετα ένα 7/10, και μιλάμε πάντα ως προς το είδος στο οποίο ανήκει.

 

Ενα απο τα βιβλια που ηθελα να διαβασω αυτη την περιοδο.. Τωρα μου κεντρισε το ενδιαφερον και η ταινια..

 

:rolleyes:

[YpNoS]

Cloverfield (2008)

 

Ενα αγνωστο τερας (ω! τι πρωτοτυπο) καταστρεφει το Μανχαταν (Νεα Υορκη, ΗΠΑ) ενω οι κατοικοι τρεχουν πανικοβλητοι και ο στρατος αδυνατει να το αντιμετωπισει (ω! τι εκπληξη). Η ταινια ακολουθει την περιπετεια, μεσα σε αυτο τον χαμο, 5 φιλων μεσω της καμερας τους.

 

Η πλοκη της ταινιας περιοριζεται στις παραπανω γραμμες. Τοσο απλα και λιτα. Ομως η ταινια δεν ειναι και τοσο καταπτυστη οπως θα νομιζε καποιος.

 

Καταρχην να τονισω το γεγονος πως πισω απο το Cloverfield κρυβεται ο κυριος J.J. Abrams, τον οποιο γνωριζουμε αρκετα καλα εδω στην Ελλαδα καθως ειναι ο παραγωγος της σειρας που μας εχει αποχαυνωσει τα τελευταια χρονια, του Lost..

 

Ως εκ τουτου, ολοι οι οπαδοι της σειρας περιμεναμε καποιο μυστηριο, κατι που ισως θα ειχε τις ριζες του στο Lost. Μπα...

 

Ξεκαθαριζοντας αυτο, και βγαζοντας την ομπρελα του J.J. Abrams πανω απο την ταινια, θα σταθω σε αυτη καθαυτη και οχι στα "παρελκομενα" της.

 

Ο Γκοντζιλα, ή οτι αλλο θα σας θυμισει το ανθρωποειδες (γιατι οχι??) τερας με τα μικρα κουταβακια του, ερχεται απο το πουθενα και κανει ντου στο νησι του Μανχαταν. Η σκηνοθεσια, τυπου Blair Witch Project, χρησιμοποιει την μεθοδο της καμερας που κρατα ενας πρωταγωνιστης στην προσπαθεια της να μετατρεψει το σεναριο σε πιο αληθοφανες. Η αληθεια ειναι πως ειναι αξιολογη αυτη η οπτικη, αλλα σε καποια σημεια αποτυγχανει πληρως να αποδωσει τις σκηνες και κυριως την δραση. Η φωτογραφια, εχοντας τον περιορισμο της προσποιητης αληθοφανειας, ειναι αρκετα καλη και ιδιαιτερα στην αρχη της ταινιας οπου επικρατει μια δοση μυστηριου αλλα και στις σκοτεινες σκηνες του υπογειου μετρο.

 

Τα οπτικα εφε ειναι αληθοφανη και εντυπωσιακα, με αποκορυφωμα το κεφαλι του Αγαλματος της Ελευθεριας στον κεντρικο δρομο του Μανχαταν, τις πρωτες σκηνες απο το τερας αλλα και τον σχεδιασμο αυτου (ηταν τουλαχιστον διαφορετικος απο τους κλασσικους Γκοντζιλες). Τα εφε ηχου μου εκαναν καλη εντυπωση και θα υποστηριξουν τοσο μια προβολη στο σινεμα οσο και το home cinema σας, σε υψηλες εντασεις.

 

Στα αρνητικα της υποθεσης, οι κενες και κοινες ερμηνειες απο την παρεα των ηθοποιων (βεβαιως τοσο οι ανδρες θεατες οσο και οι γυναικες, θα μεινουν ικανοποιημενοι καθως το καστ αποτελειται απο ομορφες φατσες και σεξυ παρουσιες). Επισης αρνητικο για μενα ειναι και το σεναριο. Θα μπορουσε να ειναι αρκετα περισσοτερο καλογραμμενο και μυστηριωδες. Υπαρχουν και αρκετες σκηνες οι οποιες επισης ειναι παρα πολυ ακυρες (πχ αυτη του τελους με το τερας να βρισκει τον πρωταγωνιστη σε ολοκληρο το Μανχαταν λες και κυνηγουσε μονο αυτον..). Συν φυσικα οτι το τερας ειχε και κουταβακια τα οποια θυμιζαν ολιγον απο Αλιεν και αλλα συναφη τερατακια.

 

Η ταινια αυτη εκανε ταμειο κυριως λογω του ονοματος του Abrams και πατησε πανω στην επιτυχια του Lost. Εαν τολμησετε και την αποφορτισετε απο ολα αυτα, θα δειτε καποια καλοσχεδιασμενα σκηνικα, εναν πειστικο "κακο" τερας, ομορφα οπτικα εφε και εφε ηχου και κυριως μια μεθοδο σκηνοθεσιας & εξελιξης της πλοκης (μεσω DV καμερας) η οποια ναι μεν βασιστηκε στο BWP αλλα δεν την αντεγραψε, την μιμηθηκε κατι το οποιο ηταν αρκετα θετικο.

 

Μεχρι εκει ομως. Τα υπολοιπα ειναι στοιχεια κλασσικης "χολυγουντιανης" ταινιας.

 

Για τους Losties και τους οπαδους του τελους του κοσμου, για τους φανατικους του Γκοντζιλα και των ιαπωνικων τερατων, η ταινια προτεινεται για μια ανετη προβολη 82 μολις λεπτων (οσο διαρκει μια DV κασετα..) με παρεα που εχει τις ιδιες προτιμησεις ή τουλαχιστον καταλαβαινει το κολλημα σας με το Lost!

 

Το IMDb αποδιδει στην ταινια το εξωφρενικο 7,8/10. Λυπαμαι αλλα κρινοντας την καθαρα σαν ταινια, δεν μπορω παραπανω απο 6,5/10.

 

edit: Η παρουσιαση στην αρχικη της δομη με οπτικο υλικο, στους Scary Greeks