Jump to content

Άνθρωποι στο δρόμο στεναχωρημένοι


georgehh
 Κοινοποίηση

Recommended Posts

Καταρχάς ανοίγω αυτό το θέμα γιατί έχω δει αρκετές φορές στο δρόμο οπως και σήμερα, άτομα στεναχωρημένα να κλαίνε κάτι που με κάνει να νιώθω άσχημα και εμένα, που νομίζετε τις περισσότερες φορές οφείλεται αυτό? πστεύετε οτι είμαστε τόσο ψυχροί που δεν πρέπει να μας αγγίζουν αυτά? έχουμε χάσει την ευαισθησία μας? μας έχει κάνει η ζωή αναίσθητους τόσο πολύ ωστε να μη μας ενδιαφέρει αν κάποιος εχει ενα πρόβλημα ακόμα και άγνωστος να είναι? αν κρίνουν οι μοντ το θέμα άσκοπο ας κληδωθεί, ίσως εγω να το θεωρώ σοβαρό επειδή είμαι συναισθηματικό άτομο.
mobile fan user
Link to comment
Share on other sites

κι εγω εχω δει...:(

δεν ειναι οτι δεν μας αγγιζουν...αλλα δεν μας πεφτει και λογος για να μαθουμε το γιατι.

εχω παρατηρησει ομως γυναικες που κλαινε γιατι χωριζουν και μαλωνουν στον δρομο...ή να τρεχουν κλαιγοντας στον καλο τους γιατι την παρατησε επι τοπου.

αντρα δεν θυμαμαι να ειδα να κλαιει.

Never Give Up:!:

Join friend!

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ εχω δει γυναίκες έξω από την πόρτα της εκκλησίας να κλαίνε και να ζητούν χρήματα για να θρέψουν τα παιδιά τους. Για Ελληνίδα μιλάω . Κι εμένα με κάνουν να αισθάνομαι άσχημα.:(
Link to comment
Share on other sites

κι εγω εχω δει...:(

δεν ειναι οτι δεν μας αγγιζουν...αλλα δεν μας πεφτει και λογος για να μαθουμε το γιατι.

εχω παρατηρησει ομως γυναικες που κλαινε γιατι χωριζουν και μαλωνουν στον δρομο...ή να τρεχουν κλαιγοντας στον καλο τους γιατι την παρατησε επι τοπου.

αντρα δεν θυμαμαι να ειδα να κλαιει.

 

 

εχουμε καιρο να τα πουμε..:) !!

να σε σχολιασω λιγακι??

κλαινε και οι αντρες αν εχουν αισθηματα κλαινε και στη μεση και στην ακρη του δρομου..και εγω το χω κανει...εγινα λιγακι αντικειμενο προσοχης αλλα σε παιρνει απο κατω αστα δεν ελεγχεται..

[sIGPIC][/sIGPIC]

Δεν υπαρχει δυσκολος στοχος ..

υπαρχει δυνατη θεληση!!

Link to comment
Share on other sites

Α, επίκαιρο το θέμα σου georgehh:(

Προχθές με έπιασαν τα ζουμιά, αλλά ο λόγος ήταν η δουλειά μου και το γεγονός ότι μου τα έχωσαν χωρίς να φταίω για άλλη μια φορά. Οπότε από το να με πάρουν τα ζουμιά μπροστά τους, ξέσπασα μόλις έφυγα.

Αλλά για χωρισμούς και τέτοια θέματα προσωπικά είμαι λίγο αναίσθητη:happy:

Αλλά όπως και να 'χε, δεν μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον που είναι έτσι...να του πεις τι ακριβώς? Αν και εγώ όταν έχω κάτι μπορώ να μιλήσω στον οποιονδήποτε, αρκεί να το βγάλω από μέσα μου:O

"Ακόμα κι όταν θα νομίζεις

πως μου πήρες την ψυχή, θα σε καίω.

Κι όταν ακόμη θα νομίζεις

πως για πάντα έχω χαθεί, θα ανατέλλω..."

Link to comment
Share on other sites

εχουμε καιρο να τα πουμε..:) !!

να σε σχολιασω λιγακι??

κλαινε και οι αντρες αν εχουν αισθηματα κλαινε και στη μεση και στην ακρη του δρομου..και εγω το χω κανει...εγινα λιγακι αντικειμενο προσοχης αλλα σε παιρνει απο κατω αστα δεν ελεγχεται..

ναι εχουμε!:p μπηκες δυναμικα βλεπω!:lol:

εχουμε κι εμεις αισθηματα κυρια μου!:p

απλα συγκρατουμαστε.

 

Α, επίκαιρο το θέμα σου georgehh:(

Προχθές με έπιασαν τα ζουμιά, αλλά ο λόγος ήταν η δουλειά μου και το γεγονός ότι μου τα έχωσαν χωρίς να φταίω για άλλη μια φορά. Οπότε από το να με πάρουν τα ζουμιά μπροστά τους, ξέσπασα μόλις έφυγα.

Αλλά για χωρισμούς και τέτοια θέματα προσωπικά είμαι λίγο αναίσθητη

Αλλά όπως και να 'χε, δεν μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον που είναι έτσι...να του πεις τι ακριβώς? Αν και εγώ όταν έχω κάτι μπορώ να μιλήσω στον οποιονδήποτε, αρκεί να το βγάλω από μέσα μου

 

φανταζεσαι να σε δω να κλαις..να ρθω να σου πω "τι εχεις?" και να με κυνηγας με το τακουνι?:p

οσο για την δουλεια που σε κανανε και εκλαιγες...την επομενη φορα...:knife: :mad: :mad:

ελα στην οικογενεια μας!:happy:

Never Give Up:!:

Join friend!

Link to comment
Share on other sites

Ειναι μια θλιβερη πραγματικοτητα και αγγιζει τις ευαισθητες χορδες μας μερες που πλησιαζουν. Πιστευω οτι εκεινο που παρατηρω τοσα χρονια στην Αθηνα ειναι οτι ολοι ειναι στο κοσμο τους με τα προβληματα τους και πολυ σπανια ειδα ενα χαμογελο. Αντιθετα οταν ειμαι επαρχια πριν παω σε ενα φιλο ακουω ποσες καλημερες. Καποτε ακουγα στον Α100 ΦΜ το ωραιο μοτιβο' Αθηναιοι και αθηναιες να χαμογελατε, το χαμογελο ειναι μεταδοτικο, χαριζει υγεια και υγεια σημαινει ευτυχια'.
Link to comment
Share on other sites

Λοιπον μου εχει τυχει να ειμαι στο αεροδρομιο της Ζακυνθου να εχει συμβει κατι πολυ ασχημο και να κλαιω με λιγμους ,να ειμαι ολομοναχη και απαντες να αδιαφορουν οι μονοι που προσπαθησαν να βοηθησουν ηταν οι αεροσυνοδοι..

εκλαιγα σε ολη την διαδρομη για Αθηνα και ουτε καν η διπλανη μου δεν μου ειπε μια κουβεντα.:( τι περιμενεις..

Αν εβλεπα καποιον σε αυτη την κατασταση που ημουν εγω πραγματικα θα εκανα οτι μπορουσα για να βοηθησω.

[sIGPIC][/sIGPIC]

Δεν υπαρχει δυσκολος στοχος ..

υπαρχει δυνατη θεληση!!

Link to comment
Share on other sites

Λοιπον μου εχει τυχει να ειμαι στο αεροδρομιο της Ζακυνθου να εχει συμβει κατι πολυ ασχημο και να κλαιω με λιγμους ,να ειμαι ολομοναχη και απαντες να αδιαφορουν οι μονοι που προσπαθησαν να βοηθησουν ηταν οι αεροσυνοδοι..

εκλαιγα σε ολη την διαδρομη για Αθηνα και ουτε καν η διπλανη μου δεν μου ειπε μια κουβεντα.:( τι περιμενεις..

Αν εβλεπα καποιον σε αυτη την κατασταση που ημουν εγω πραγματικα θα εκανα οτι μπορουσα για να βοηθησω.

αν ημουν στο αεροπλανο διπλα σου και εκλαιγες...θα σου μιλουσα. :)

παντως αυτο που λες ειναι μια εξαιρεση.

Never Give Up:!:

Join friend!

Link to comment
Share on other sites

Λοιπον μου εχει τυχει να ειμαι στο αεροδρομιο της Ζακυνθου να εχει συμβει κατι πολυ ασχημο και να κλαιω με λιγμους ,να ειμαι ολομοναχη και απαντες να αδιαφορουν οι μονοι που προσπαθησαν να βοηθησουν ηταν οι αεροσυνοδοι..

εκλαιγα σε ολη την διαδρομη για Αθηνα και ουτε καν η διπλανη μου δεν μου ειπε μια κουβεντα.:( τι περιμενεις..

Αν εβλεπα καποιον σε αυτη την κατασταση που ημουν εγω πραγματικα θα εκανα οτι μπορουσα για να βοηθησω.

Βασικά κι εγώ θα προσπαθούσα να σου μιλήσω! Δε θα ρωτούσα βέβαια τί και πώς. Απλά θα προσπαθούσα να σε ηρεμήσω...:)

Από την άλλη όμως, μπορεί να φοβήθηκαν μήπως πουν κάτι που δεν πρέπει κ μη σε κάνουν χειρότερα. Μπορούσαν όμως κάτι να πουν πιστεύω. Δε θα πάθαιναν και τίποτα!;)

Τhe end of an era...
Link to comment
Share on other sites

δεν θέλω να φανεί εγωϊστικό που θα πω και για εμένα πρώτα και έπειτα θα κάνω σχολιασμό του topic.

 

έχει τύχει αρκετές φορές να κλάψω στον δρόμο και να είμαι μόνη.

μία που μου ήρθε αστραπιαία στο νου είναι πριν μερικά χρόνια στην βασιλής σοφίας. με έπιασε μία κρίση άγχους και μου κόπηκε η αναπνοή κάθησα και μου ανέβηκε η πίεση ταχυκαρδία και να προσπαθώ να αναπνεύσω. σε κάποια στιγμη που ημουνα μόνη μου και ενώ περνουσε ο κόσμος εβαλα τα κλάμματα γιατί αισθάνθηκα μοναξια.είχα τσακωθεί και με έναν φίλο (έτσι τον θεωρούσα)ο οποίος έφυγε και έβαλα τα κλάμματα. για μισή ώρα μέχρι να έρθει μία φίλη μου, που απορώ πως κατάλαβε που είμαι γιατί ίσα που μιλούσα από το κινητό, έκλαιγα ασταματητα.κλασσικα νοσοκομείο από πίσω διάφοροι άνθρωποι μπροστά με βλέπανε και τίποτα.

 

επίσης έχω βάλει τα κλάμματα μέσα σε λεωφορείο με τα γυαλιά ηλίου βέβαια.

ή όταν πηρα αποτελέσματα εξετάσεων κλπ.

κανείς μέχρι τώρα δεν έχει γυρίσει να πει κάτι ανθρώπινο.

να σκεφτεί οτι είμαι η αδερφή του, η κόρη του, η ανηψιά του, η ξαδέρφη του η μάνα του, η γυναίκα του. ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ.

 

πρόσφατα, την παρασκευή που μας πέρασε ήμουνα στο λύκειο που φοιτώ. πήγα στην τουαλέτα των γυναικών και εκεί ητανε μία κοπελίτσα που έκλαιγε, ένα 17χρονο κοριτσάκι μόνο του.της άφησα τον χρονο 3 λεπτά περίπου να αισθανθεί την παρουσία μου χωρίς να την κοιτάζω την ώρα που έπλαινα τα χέρια μου,και έπειτα την πλησίασα της μίλησα.και την έκανα να πει αυτό που την απασχολούσε.χωρίς να της πω τα βαρετά έλα θα περάσει και εσύ έκανες την προσπάθεια σου κλπ. όταν κάποιος έχει ένα πρόβλημα θέλει κατανόηση και όχι κήρυγμα.θέλει παρέα, συντροφικότητα, παρουσία.

και μόνο που βγήκαμε μαζί από την τουαλέτα, με την δική μου παρότρυνση. και μόνο που σκούπισε τα μάτια της. και μόνο που χαμογέλασε και είπε ευαριστώ και της είπα ανθρώπινο. και φύγαμε η κάθε μία στην πορεία της. τότε πήρα μία βαθυά ανάσα. πάει πέρασε είπα.

αυτό τα λέει όλα.

Link to comment
Share on other sites

δεν θέλω να φανεί εγωϊστικό που θα πω και για εμένα πρώτα και έπειτα θα κάνω σχολιασμό του topic.

 

έχει τύχει αρκετές φορές να κλάψω στον δρόμο και να είμαι μόνη.

μία που μου ήρθε αστραπιαία στο νου είναι πριν μερικά χρόνια στην βασιλής σοφίας. με έπιασε μία κρίση άγχους και μου κόπηκε η αναπνοή κάθησα και μου ανέβηκε η πίεση ταχυκαρδία και να προσπαθώ να αναπνεύσω. σε κάποια στιγμη που ημουνα μόνη μου και ενώ περνουσε ο κόσμος εβαλα τα κλάμματα γιατί αισθάνθηκα μοναξια.είχα τσακωθεί και με έναν φίλο (έτσι τον θεωρούσα)ο οποίος έφυγε και έβαλα τα κλάμματα. για μισή ώρα μέχρι να έρθει μία φίλη μου, που απορώ πως κατάλαβε που είμαι γιατί ίσα που μιλούσα από το κινητό, έκλαιγα ασταματητα.κλασσικα νοσοκομείο από πίσω διάφοροι άνθρωποι μπροστά με βλέπανε και τίποτα.

 

επίσης έχω βάλει τα κλάμματα μέσα σε λεωφορείο με τα γυαλιά ηλίου βέβαια.

ή όταν πηρα αποτελέσματα εξετάσεων κλπ.

κανείς μέχρι τώρα δεν έχει γυρίσει να πει κάτι ανθρώπινο.

να σκεφτεί οτι είμαι η αδερφή του, η κόρη του, η ανηψιά του, η ξαδέρφη του η μάνα του, η γυναίκα του. ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ.

 

πρόσφατα, την παρασκευή που μας πέρασε ήμουνα στο λύκειο που φοιτώ. πήγα στην τουαλέτα των γυναικών και εκεί ητανε μία κοπελίτσα που έκλαιγε, ένα 17χρονο κοριτσάκι μόνο του.της άφησα τον χρονο 3 λεπτά περίπου να αισθανθεί την παρουσία μου χωρίς να την κοιτάζω την ώρα που έπλαινα τα χέρια μου,και έπειτα την πλησίασα της μίλησα.και την έκανα να πει αυτό που την απασχολούσε.χωρίς να της πω τα βαρετά έλα θα περάσει και εσύ έκανες την προσπάθεια σου κλπ. όταν κάποιος έχει ένα πρόβλημα θέλει κατανόηση και όχι κήρυγμα.θέλει παρέα, συντροφικότητα, παρουσία.

και μόνο που βγήκαμε μαζί από την τουαλέτα, με την δική μου παρότρυνση. και μόνο που σκούπισε τα μάτια της. και μόνο που χαμογέλασε και είπε ευαριστώ και της είπα ανθρώπινο. και φύγαμε η κάθε μία στην πορεία της. τότε πήρα μία βαθυά ανάσα. πάει πέρασε είπα.

αυτό τα λέει όλα.

 

Σχετικά με όλο το πόστ, έχω να πω πως πλέον (και δυστυχώς) κανείς δεν ενδιαφέρεται για κανέναν! Και να δείς τον άλλο κάτι να έχει, δύσκολα θα βοηθήσεις κ αυτό είναι πολύ άσχημο. Έχει τύχει να δω άτομο να είναι πεσμένο κάτω και κανείς να μη του δίνει σημασία. Κι εγώ είπα μ'ένα φίλο μου "πάμε να δούμε τι έχει" και πετάχτηκε ένας άσχετος και μου λέει: "τον ξέρεις;"

Δε νομίζω ότι θα έπρεπε να τον ξέρω για να βοηθήσω...:wacko: :(

Σχετικά με το τονισμένο τώρα, έχω να πώ ότι συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ!

Τhe end of an era...
Link to comment
Share on other sites

Εχω δει και εγω ανθρωπους στεναχωριμενους στο δρομο και με κανουν να αισθανομαι ασχημα και εγω και δεν μου αρεσει καθολου αυτο.

Οι λογοι που κλαινε ειναι πολυ και διαφορη πιστευω.

Καλη ιδεα andreasarc για τον χωρο που θα κλενε ολοι μαζι.:lol:

Fiat Coupe:Διαχρονικός έρωτας Η αλλιώς Ferrari του λαού,ετσι χαρακτηριστικε απο τους Ιταλους...:cool:
Link to comment
Share on other sites

billakoss Γιαυτο που ειπες οτι ειναι εξαιρεση να συμπληρωσω πως κι αυτο που θα εκανες κι εσυ κι ο Villlis και η libido ειναι η εξαιρεση ..ολα τα αλλα γινανε κανονας!

κοινος το να μην σε νοιαζει αν πεθαινει ο διπλανος σου ειναι ο κανονας!

[sIGPIC][/sIGPIC]

Δεν υπαρχει δυσκολος στοχος ..

υπαρχει δυνατη θεληση!!

Link to comment
Share on other sites

billakoss Γιαυτο που ειπες οτι ειναι εξαιρεση να συμπληρωσω πως κι αυτο που θα εκανες κι εσυ κι ο Villlis και η libido ειναι η εξαιρεση ..ολα τα αλλα γινανε κανονας!

κοινος το να μην σε νοιαζει αν πεθαινει ο διπλανος σου ειναι ο κανονας!

μα εμενα με νοιαζει.

αλλα...αν βλεπω εναν ή καποια κοπελα να κλαιει και εγω να δουλευω...δεν μπορω να παω να της μιλησω..

 

ενταξει,μια φορα ενα πρεζακι το σαπισαν στο ξυλο καποιοι και εφυγαν...εγω ο καλος σαμαριτης :p πηγα του δωσα και ενα μπουκαλακι νερο να πιει και να πλυθει(απο αποσταση φυσικα)

και επισης καλεσα και το 166 να ρθει να τον παρει.

Never Give Up:!:

Join friend!

Link to comment
Share on other sites

Ετσι είναι βασικά παίδες βλέπω μεγάλη αντικοινωνικότητα στον Έλληνα σήμερα δηλαδή που το κακό να παρηγορήσεις εναν άγνωστο? είναι ντροπή ? νομίζω έτσι το βλέπουν όλοι
mobile fan user
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Εγώ μια φορά ήμουν στο τρένο, διάβαζα ένα βιβλίο και έκλαιγα για το τέλος που είχε :lol:

Και ο διπλανός μου με ρωτούσε τι έχω και αν χρειάζομαι βοήθεια!!!

Όταν του είπα ότι έκλαιγα με το βιβλίο, βάλαμε και οι δυο τα γέλια :lol:

Θέλω διακοπές!

 

[sIGPIC][/sIGPIC]

Link to comment
Share on other sites

Πίσω από μία φαινομενική ίδια πράξη, δεν κρύβεται πάντα η ίδια αιτία.

Μπορεί κάποιος να αδιαφορήσει για κάποιον που κλαίει δίπλα του λόγω πραγματικής αδιαφορίας. Αλλά μπορεί να κάνει το ίδιο από λόγους διακριτικότητας.

 

Δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήθελα να με πλησιασει ένας άγνωστος/η αν βρισκόμουν ποτέ σε τέτοια θέση.

Είναι τελείως προσωπική στιγμή.

L' enfer c' est les autres
Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...
Πίσω από μία φαινομενική ίδια πράξη, δεν κρύβεται πάντα η ίδια αιτία.

Μπορεί κάποιος να αδιαφορήσει για κάποιον που κλαίει δίπλα του λόγω πραγματικής αδιαφορίας. Αλλά μπορεί να κάνει το ίδιο από λόγους διακριτικότητας.

 

Δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήθελα να με πλησιασει ένας άγνωστος/η αν βρισκόμουν ποτέ σε τέτοια θέση.

Είναι τελείως προσωπική στιγμή.

Συμφωνω. Κι εγω μπορει να ενιωθα αβολα αν με πλησιαζε καποιος την ωρα που εκλαιγα δημοσιως (αφηστε δλδ που θα τραβουσα ακομη περισσοτερο την προσοχη και δε θα μ'αρεσε καθολου), οποτε πολλες φορες οταν βλεπω καποιον ετσι, σκεφτομαι το ιδιο. Ειδικα σε χωρους οπως τρενα, λεωφορεια κλπ που ολοι οι κουτσομποληδες και οι περιεργοι θα κοιτανε να μαθουν και θα γινει ο αλλος θεαμα.

[sIGPIC][/sIGPIC]
Link to comment
Share on other sites

Πολυ ωραιο θεμα... για να ειμαι ειλικρινης το σκεφτομουν τον τελευταιο καιρο αυτο, γιατι βλεπω ανθρωπους στο δρομο που ειναι καπως...

και μενα μου εχει συμβει να ειμαι στεναχωρημενη και εχω κλαψει κιολας. θυμαμαι ημουν στο κεντρο, γυριζα απο το πανεπιστημιο μονη μου και δεν αντεχα άλλο. ακουγα και ραδιοφωνο και τα τραγουδια λες και τα ειχαν βαλει για να νιωθω χειροτερα... συνεννοημενοι ηταν;;;;:( :( :( κανεις δε μου μιλησε βεβαια, αλλα με κοιταζαν καποιοι ανθρωποι λες και ημουν τρελη...:mad: δεν ειναι τρελος καποιος επειδη τον πιανει κατι και θελει να κλαψει, να ξεσπασει. δεν πειραζει κανεναν, μονο τον εαυτο μας βλαπτουμε και ειναι πολυ ασχημο να με κοιτανε ετσι. οπως λεει και ο ποιητης αφου δεν μπορουμε να αγαπησουμε καποιον, τουλαχιστον μην τον πληγωνουμε... :rolleyes: :rolleyes:

[sIGPIC][/sIGPIC]

http://freespiritnowtobe.blogspot.com/

Ανήκω σε μένα και στα όνειρα μου!

Link to comment
Share on other sites

Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα έχουν "αγριέψει" αρκετά, σήμερα!

 

Οι πληροφορίες πολλές, τα ερεθίσματα πολλά, ο χρόνος λίγος, η πίεση μεγάλη!

 

Αυτή η πίεση ετονώνεται με κλάμα, μερικές φορές!

 

Άλλες φορές, με πολύ χειρότερο τρόπο...

 

Άλλες φορές εκτονώνεται με πολύ χειρότερα πράγματα!

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνω. Κι εγω μπορει να ενιωθα αβολα αν με πλησιαζε καποιος την ωρα που εκλαιγα δημοσιως (αφηστε δλδ που θα τραβουσα ακομη περισσοτερο την προσοχη και δε θα μ'αρεσε καθολου), οποτε πολλες φορες οταν βλεπω καποιον ετσι, σκεφτομαι το ιδιο. Ειδικα σε χωρους οπως τρενα, λεωφορεια κλπ που ολοι οι κουτσομποληδες και οι περιεργοι θα κοιτανε να μαθουν και θα γινει ο αλλος θεαμα.

Συμφωνω. Θα ενιωθα που θα ενιωθα χαλια αν με κοιταζαν και ερχοταν καποιος να μου μιλησει θα ενιωθα χειροτερα...

[sIGPIC][/sIGPIC]
Link to comment
Share on other sites

Ρε τι λέτε που θα σας δούν στο δρόμο να κλαίτε στον δρόμο και θα σας μιλήσον κιόλας. Εδώ πας σε περίπτερο να πάρεις ένα νερό να πιείς, τους λες καλημέρα και αυτοί σε κοιτάνε λες και τους έβρισες τη μάνα χωρίς να πούν λέξη (όλα αυτά τα χω προσέξει μόνο σε μεγάλες πόλεις παρακαλώ...)
Link to comment
Share on other sites

Ρε τι λέτε που θα σας δούν στο δρόμο να κλαίτε στον δρόμο και θα σας μιλήσον κιόλας. Εδώ πας σε περίπτερο να πάρεις ένα νερό να πιείς, τους λες καλημέρα και αυτοί σε κοιτάνε λες και τους έβρισες τη μάνα χωρίς να πούν λέξη (όλα αυτά τα χω προσέξει μόνο σε μεγάλες πόλεις παρακαλώ...)

Και σε πολλά χωριά έτσι και χειρότερα είναι, μην αυταπατάσαι!

Λίγες είναι οι εξαιρέσεις!

...
Link to comment
Share on other sites

εχω δει πολλους ανθρωπους να κλαινε στο δρομο η ακομα και να παραμιλανε απο την στεναχωρια τους,εννοειται οτι αυτο το προβλημα με αγγιζει πολυ ομως δεν εκανα ποτε καποια προσπαθεια να τους πλησιασω εκεινη την ωρα γιατι δεν ηξερα την αντιδραση τους ποια θα ηταν.μονο μια φορα μια κοπελα που ηταν πραγματικα χαλια και δεν ηταν σε κατασταση να παει μονη της στο σπιτι κι ετσι την πηγα εγω,ειχε τσακωθει αγρια με το αγορι της.

δεν ειναι και λιγες οι φορες που σκεφτομαι το ποσοι ανθρωποι ειναι γυρω μας που αισθανοντε καποια στιγμη μονοι,με χει πιασει κι εμενα αυτο λιγο παλιοτερα και γενικα καπως στιγμιαια και απροσμενα.

γενικα η επικοινωνια νιωθω οτι εχει ψιλο χαθει.

Η υπομονή είναι πικρή,αλλά ο καρπός της είναι γλυκός.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

 Κοινοποίηση

×
×
  • Create New...