thePRODIGY

Trigger ναι , το ξέχασα. Βασικά ο εισαγωγικός ρυθμός υπάρχει ήδη σε Prodigy album. Για ψάξε και άκου λίγο το Shoot Down (AONO) ; ) ----- προσθήκη μηνύματος 56 δευτ. μετά την υποβολή του προηγούμενου ----- Nαι οκ, δεν ειναι album material αλλά είναι ταξιδιάρικο στην ωμότητα του. Και ναι... κουδουνάκι είναι αυτό , έτσι το λένε όντως : p

Αυτά τα κομμάτια τα γράφει ο Liam όταν πηγαίνει στην τουαλέτα. Μέσα σε ένα δεκάλεπτο. Όπως και τα AWOL και Jetfighter Ξέρεις πόσα τέτοια έχει να βρίσκονται; Πολλές δεκάδες. Κάποια από αυτά παραμένουν ως έχουν και εκτελούν χρέη πειραματισμού. Κάποια άλλα όμως εξελίσσονται (δικαιώνεσαι τώρα) και μεταμορφώνονται σε anthems. Δες για παράδειγμα πως ακουγόταν το Omen στο promo Invaders (2008) και σύγκρινε το με το τελικό αποτέλεσμα. Επίσης πολλές κομματάρες παραμένουν μόνο σαν εξτρας σε cd single. Δύο από τα πολλά παραδείγματα, το από το single του Firestarter και το από το single του Breathe. Πραγματικά τα cd singles των Prodigy είναι μικρά αλμπουμάκια. ----- προσθήκη μηνύματος 3 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου ----- To Omen promo ,btw, μου αρέσει πολύ.

Δεν είναι εξέλιξη αυτό. Απλώς κάποιοι καλλιτέχνες από δίσκο σε δίσκο αλλάζουν την μουσική τους. Κάποιοι καθόλου (Maiden) κάποιοι ελάχιστα (den-mou-erxete-twra-kati) και μερικοί πάρα πολύ (Daft, Metallica, Depeche κλπ). Δεν είναι όμως θέμα εξέλιξης αλλά "φάσης". Οι λόγοι από περίπτωση σε περίπτωση διαφέρουν. Κάποιοι θέλουν να πετάξουν το παλιό τους ίματζ και να αλλάξουν στυλάκι για κάτι που πουλάει πιο πολύ (In Flames), άλλοι το έκαναν εκ των άνω μπας και πουλήσουν περισσότερο (Testament), άλλοι γιατί έτσι γούσταραν (Prodigy, Daft-RAM) κλπ κλπ Yπάρχουν μπάντες που 35 χρόνια παίζουν την ίδια ακριβώς μουσική (Manowar, κάπως οι Maiden και πολλοί άλλοι) και μπάντες που κάθε φορά δεν ξέρεις τι θα ακούσεις (Prodigy, Chemical, Depeche) ----- προσθήκη μηνύματος 2 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου ----- Για παράδειγμα, το "Ιnvaders Must Die" ας πούμε ή το "Death Magnetic" δεν ήταν εξέλιξη... Ήταν σαφής επιστροφή στα "παλιά". ----- προσθήκη μηνύματος 3 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου ----- Δηλαδή βάζεις το Wake Up Call στην στερεοφωνικάρα σου, τέρμα... και δεν νιώθεις τίποτα ρε... ρε... άνιωθε;

Το ΙΜD όπως είχα γράψει στο αφιέρωμα είναι μια επιστροφή στις ρίζες ,ηχητικά, για το συγκρότημα. Το επόμενο δεν θα ακολουθήσει σε αυτό το ύφος και όπως λέει και ο Master Liam στην συνέντευξή που έδωσε: "It's more violent-sounding; it feels wilder. It's not so much old-school. It's neither guitar-based not synth-based; it's kind of a mixture." He added: "It doesn't feel so radio-friendly to me; it feels like its got a lot of edge."

Gnt χθες το διάβασα ακριβώς αυτό το άρθρο φίλε. Όντως ο τίτλος άλλαξε. Θα βγει όμως φέτος και σύμφωνα με τον Θεό Liam θα είναι λιγότερο old school απο το Invaders. Αντε μωρέ να δούμε.. Σαρανταρησα σχεδόν Αντε ----- προσθήκη μηνύματος 2 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου ----- Gnt... Όχι ρε αγόρι.. Το World's on fire είναι δεκάρι!

yep, διέπρεψες! indeed

aye! Αγαπημένη μουσική.. Πάλι σύμφωνοι. Αν το συγκρότημα ήταν οι "Barbamitrousis band" θα ήταν αποκάλυψη, αλλά για Prodigy δεν έλεγε και πολλά.. :' ( Κεφάλι στον ουρανό, χέρια σε στάση σταύρωσης, κάμερα zoom out από την φάτσα μου στο διάστημα και "Όχιιιιιιιιιι!!!!!!!!" ΧD Κρίμας, που λέει και ένας γνωστός μου ----- προσθήκη μηνύματος 5 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου ----- Να τα διάβαζε αυτά η μάνα raver να πάθαινε συγκοπή δηλαδή... XD

Λοιπόν, μιας και ανέστησα το θέμα και το έχω κάνει σπηλιά μου, πάμε! Tυχαία είδα πως σαν σήμερα κυκλοφόρησε το Music For The Jilted Generation πριν από 20 χρόνια. Αφορμή λοιπόν ,αν θέλετε, να βάλουμε τα albums σε σειρά προτίμησης. Αρκετά ζόρικο θα πω εγώ αλλά ψοφάω για τέτοια. lets-a-go! Music For The Jilted Generation 10/10 The Fat of The Land 9/10 Invaders Must Die 8.5/10 Experience 8/10 Always Outnumbered, Never Outgunned 6/10 (ouch!) come on ,anyone, discuss..

Ναι θα βγει τις επόμενες εβδομάδες για όλα τα wp8 τηλέφωνα. : )

Πάντα πίσω και πάνω καίνε.

Το κατέβασα το πρόσφατο να σου πω την αμαρτία μου αλλά με μισή καρδιά.. Ήθελα τόσο πολύ να μου αρέσει αλλά δεν τραβάει καθόλου. κρίμα γιατί το πρώτο επεισόδιο ήταν απίθανο.

Πληρωμένη απάντηση

Aυτή η κομματάρα Για κάποιο λόγο το video με τα πολλά views έχει άθλια ποιότητα. So there you go.

Koίτα... την εποχή των δύο πρώτων άλμπουμ ο Leeroy είχε θέση στους Prodigy. Απο το Fat και μετα δεν έβγαζε νόημα η παρουσία του και δεν θα έβγαζε αν έμενε. Ήδη από τα late 90s ο ρόλος του στην σκηνή ήταν συμπληρωματικός. Το ίδιο και στα videoclips. Το είχε καταλάβει και ο ίδιος πιστεύω γι αυτό και αποχώρησε. Τώρα να βρουν νέο χορευτή; Στα 45 τους σχεδόν; Οι Prodigy είναι wolfpack... μια παρέα παιδιών από το ίδιο χωριό! Δεν κολλάει τώρα 24 χρόνια μετά (και με λιγότερα χορευτικά στοιχεία στην μουσική τους) να βρουν τέταρτο μέλος. Έχουν τα live members και αυτό αρκεί. ihmo ----- προσθήκη μηνύματος 4 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου ----- Επίσης, for the laughs: http://i193.photobucket.com/albums/z196/hellasisgreece/mqdefault_zps52a263ba.jpg

Μπράβο ρε φίλε χαίρομαι που κατάλαβες και εσύ την βελτίωση των live τους τα τελευταία χρόνια. Πολύ πιο οργανικά και με ψυχή. aye http://www.youtube.com/watch?v=JDQfPznkfzU enjoy "No Good" fans

Το ιδιο μπερδεμα ειχα φαει παλια με το Diesel Power (sig) και ήμουν βεβαιος πως ειναι ο Maxim. Αμ δε, μπορει να μοιαζουν οι φωνες αλλα ειναι ο Kool Keith που ειχε συνεργαστει σε κανα δυο δισκους τους. Ματαια βεβαια προσπαθουσα να βρω εστω και ενα κιχ απο Maxim & Keith στο Always Outnumbered. Eκει δεν υπάρχει τιποτα.

O Bother Culture ή o Keith? Μοιαζει πολυ με την φωνή του Keith αλλα η ερευνα μου στο google λεει Brother Culture. oh well, δεν θα πεθανω κιολας. : p nice site

Thanks! Aha.. ώστε τα lyrics όντως είναι από reggae τραγούδι. Τα φωνητικά όμως είναι διαφορετικά. Δεν είναι sample δηλαδή. Παίζει και να είναι όντως ο Flint που τραγουδάει στο Thunder ----- προσθήκη μηνύματος 3 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου ----- edit Δεν είναι ο Flint. Ειναι resung από τον Brother Culture. Με λίγο πειραγμα στα decks απο τον Liam βγαίνει αυτή η βραχνή φοβερη φωνη. ok, μου εφυγε η απορία

Είναι back-to-the-roots άλμπουμ από κάθε άποψη. Ρε παιδιά (δεν έχω αξιωθεί να τσεκάρω τα credits) στο Thunder, τα φωνητικα ειναι sample ή του Flint; Η φωνή μοιάζει πάρα πολύ στον Flint αλλά δεν είμαι σίγουρος. Αν είναι sample από που είναι;

Ντέμης, Πέτρος... Τι λέτε βρε; Έχω μείνει αναυδος : ρ

Είναι το LG Optimus G τυχερός είσαι που έχω αϋπνίες :lol:

έλααα υπήρχε ακόμα η πεντάρα;; Βάλε και τον γελοίο φόρο κινητής... πόσο σου έμενε; 3.50 ευρώ. Και πάλι δεν άξιζε. Βάζε δεκάρα. Καλύτερα ; )

Εδώ και αιώνες έχει καταργηθεί. Στην CU σίγουρα για τις αλλες εταιρίες δεν παίρνω όρκο όμως νομίζω ισχύει το ίδιο. Και μιας και μπήκα ας απαντήσω και στο poll. Σι γιου σε αγαπώ.

Invaders Must Die (2009) Το μεσοδιάστημα μεταξύ τέταρτου και πέμπτου δίσκου διήρκησε σχεδόν μισή δεκαετία. Το στοίχημα πλέον δεν ήταν να μας θυμίσουν ότι υπάρχουν ακόμα. Αυτό κερδήθηκε με το «Always Outnumbered». Τώρα πλέον έπρεπε να αποδείξουν ποιοι είναι. Ποιοι ήταν κάποτε και γιατί περνάει η μπογιά τους σχεδόν είκοσι χρόνια μετά. Μεγαλύτερος πλέον ο ανταγωνισμός από νέες, ορεξάτες μπάντες ενώ η μόδα των mid 00s με τους dj είναι στο απόγειό της. Προφανώς υπήρχαν πολλά σηκωμένα φρύδια και έντονος σκεπτικισμός σχετικά με το τι μπορούν πια να προσφέρουν τα γερασμένα αγόρια. Για να καταλάβεις πόσο αργοκίνητοι έχουν γίνει πλέον οι Prodigy σκέψου πως χρειάστηκαν μόλις πέντε χρόνια για να κυκλοφορήσουν τα τρία πρώτα τους άλμπουμ και δώδεκα για τα δύο τελευταία... Οι electronic punks δεν θα ήταν ποτέ ξανά το ίδιο παραγωγικοί όπως στα early days. Quality over quantity το moto τους και μπορεί στην περίπτωση του ΑΟΝΟ αυτό να είναι συζητήσιμο, όμως το πρόσφατο δισκογραφικό τους techno ( :p ) δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για κριτική. Και ο πιο πεσιμιστής πείστηκε. Ας ανοίξουμε πρώτα μια μικρή παρένθεση για να δούμε τι έκαναν τα αγγλάκια μας την πενταετία 2004-2009 πέρα από την δημιουργία των «Εισβολέων». Κατά κύριο λόγο, τι άλλο; …ανελέητο touring! Όπως είπα σε προηγούμενη ανάρτηση, το Always Outnumbered μάρκαρε την επιστροφή των Prodigy στις ζωντανές εμφανίσεις. Γύρισαν σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα από όλους. Ασταμάτητες περιοδείες που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα (χθες έπαιξαν Αγ. Πετρούπολη, αύριο Ιρλανδία και Παρασκευή headlining στο κορυφαίο Sonisphere Festival). Πέρα από τα επιληπτικά τους live όμως ας δούμε με τι άλλο καταπιάστηκαν: Το 2004 ο Keith Flint προσπαθεί (δεν κυκλοφόρησε τελικά) να βγάλει τον πρώτο προσωπικό του δίσκο. «Device #1» o τίτλος. Το 2005 ο Maxim Reality κυκλοφορεί το δεύτερο προσωπικό του album με τίτλο «Fallen Angel». Την ίδια χρονιά κρατάμε στα χέρια μας το πρώτο επίσημο cd/dvd της μπάντας. Ο λόγος για το «Their Law: The Singles 1990-2005». Ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα, ένα ανθολόγιο του συγκροτήματος που κάθε fan οφείλει να έχει στην συλλογή του. Παραμένουμε στο 2005 και η συνεργασία με τους Pendulum αποδίδει το απίθανο remix του Voodoo People με το καταπληκτικό videoclip. (Sharky!) Φυσικά, μεταξύ 2004-2009 γράφτηκαν αρκετά ακυκλοφόρητα κομμάτια τα οποία τα ακούσαμε με μεγάλη χαρά και έκπληξη στις συναυλίες τους. Ακατέργαστα πλην όμως πωρωτικά electro εμβατήρια όπως τα: Wake the **** Up, First Warning, Dead Ken Beats, Mescaline και πολλά άλλα. Ένα από αυτά είναι στο soundtrack της cgi anime ταινίας «Vexille» και στο racing game PGR4 για το xbox 360. O λόγος για το καθηλωτικό « ». Ο ηχητικός πρόδρομος του επερχόμενου, πέμπτου studio album. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2008 για να γευτούμε λίγο από Invaders Must Die. To πρώτο track που αιφνιδίως πλάσαραν σε live setlist ήταν το «World’s on Fire» το οποίο έμελε να είναι και το intro track των συναυλιών τους έκτοτε. Τα παιδιά πλέον ήξεραν τι ήχο ζητούσε ο κόσμος από αυτούς και το World’s πραγματικά ήταν ό,τι καλύτερο είχαν γράψει τα τελευταία 11 χρόνια. Μια ωδή στις μουσικές τους ρίζες. Η πεμπτουσία δηλαδή του Invaders άλμπουμ. Όπως έχω ξαναπεί δεν τα πάω καλά με τις ταμπέλες στην μουσική οπότε θα σου κάνω μια παρομοίωση. Όταν το Experience έκανε γλυκό έρωτα με το Fat of the Land γεννήθηκε το Invaders Must Die. Τελεία και παύλα. Η εκμοντερνισμένη house είναι πάλι εδώ! Τα synthesizers επιστρέφουν με τα mindless/cartoony φωνητικά να δίνουν το παρόν. Μην γελιέσαι όμως, τα electro-punk στοιχεία που τόσο αγαπήσαμε παραμένουν. Είναι το ζευγάρωμα που περιέγραψα πιο πάνω. Θριαμβευτική επιστροφή στις ρίζες με μία δόση από «Fat» ήχο χωρίς να βγάζει κάτι παλιακό και επιτηδευμένο. Οι Prodigy για πρώτη φορά κοίταξαν πίσω στο ένδοξο παρελθόν τους και το έπαιξαν safe. Επιμένω, δανείστηκαν… δεν ξεπατίκωσαν. Απέφυγαν τους πειραματισμούς τύπου ΑΟΝΟ και σαν μια γροθιά οι σχεδόν… σαραντάρηδες τύποι από το Braintree έκαναν το εκκωφαντικό τους comeback τον Φλεβάρη του 2009. Έκτοτε το πόδι παραμένει κολλημένο στο γκάζι. Χαρακτηριστικό δείγμα της επιτυχίας και της διαχρονικότητας του «I.M.D.» είναι η άμεση και απόλυτη αποδοχή του από όλους (κόσμο και τύπο) και η επί πενταετίας ασταμάτητη προώθηση του. Ένας ήχος από τα παλιά που δεν λέει να ξεφτίσει. Πάντα επίκαιρος, πάντα φρέσκος όπως ακριβώς και το «Fat of the Land». Ο δίσκος με το ζέπελιν ξυπνάει ακόμα και tone deaf. Το «Invaders» είναι ότι καλύτερο έχουν γράψει από το 1997. Είναι το πάρτι που ,μάταια, περιμέναμε το 2004. Η απάντηση στις προσευχές των fans της καλής ηλεκτρονικής μουσικής. Του δυνατού beat, του ξέφρενου ρυθμού, της νοσταλγίας μιας άλλης ,πιο ανέμελης, εποχής. Είναι ένας καθαρόαιμος Prodigy δίσκος. Ό,τι πήγε στραβά με το ΑΟΝΟ τώρα δουλεύει στη εντέλεια. Από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι και το τέλος δεν υπάρχει αδύναμο σημείο. 46 λεπτά μουσικής πανδαισίας. Το χτύπημα αρχίζει με το ομώνυμο κομμάτι. “We are the Prodigy” δηλώνει ο τυπάς και το χαρακτηριστικό τους εκκωφαντικό μπάσο προϊδεάζει για την συνέχεια… Οι οιωνοί είναι θετικοί και «It’s an Omen!!!». Μια μουσική γροθιά στο στομάχι και ο πανικός ξεκινάει. Tην σκυτάλη παίρνει το καταπληκτικό «Thunder» με τα reggae-style φωνητικά, ακολουθεί το παλιομοδίτικο «Take me to the Hospital», το groovy «Colours», ο ύμνος των moshpits «Warrior’s Dance», το καταδιωκτικό «Run With the Wolves» και ακολουθεί η γέφυρα αναμνήσεων «Omen Reprise». Στη συνέχεια οι παλμοί ανεβαίνουν και πάλι με το αναχρονιστικό ,μα τόσο αγαπημένο, synthesizer του «World’s on Fire», το Piranha και το καλύτερο outro δίσκου (αλλά και συναυλίας) που έχω ακούσει… το «Stand Up» Αν έχεις δει το “Kickass” θυμάσαι το εισαγωγικό tune όπως επίσης και το κομμάτι που έπαιζε στη σκηνή με το βρωμόξυλο. ; ) Ναι ναι, Stand up και Omen εννοώ. Τέσσερα cd singles και άλλα τόσα videoclips βγήκαν από το I.M.D. , , (απίθανο) και Take me to the Hospital. Δεν μου αρέσει να επιλέγω το αγαπημένο μου άλμπουμ από μια μπάντα. Δυσκολεύομαι αρκετά και αναλόγως την φάση που είμαι δίνω και διαφορετική απάντηση. Την αγάπη μου για το Invaders μάλλον την έχεις ψιλιαστεί στις αράδες που έχω γράψει. Είναι όμως αυτός ο καλύτερος δίσκος των Prodigy; Όσο και να θέλω να γνέψω καταφατικά, όσο και αν το έχω λιώσει στις ακροάσεις κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να ειπωθεί. Ίσως γιατί συνεκτιμώ το κλίμα της εκάστοτε εποχής και την επιρροή που είχε το κάθε άλμπουμ σε αυτήν. Όσο καλό κι αν είναι το Invaders δεν έφερε στο τραπέζι κάτι νέο. Δεν επηρέασε το ρεύμα αλλά μάλλον επηρεάστηκε από αυτό (δεν το γράφω με αρνητικό πρόσημο). Δεν είναι εύκολες οι συγκρίσεις με το Jilted και το Fat. Εκείνα τα άλμπουμ είναι σταθμοί. θεωρούνται a priori από τα καλύτερα στην ιστορία της ηλεκτρονικής γενικότερα. Το Invaders από την άλλη δεν θα το βρεις σε κάποια βίβλο της μουσικής. Αυτό δεν του αφαιρεί όμως πόντους. Παραμένει μια φοβερή επιστροφή στα δρώμενα, ένα ατελείωτο πάρτι, ένα κατόρθωμα για τους Prodigy αν θέλεις. Βεβαίως και είναι κλάσεις ανώτερο από τον προκάτοχό του όμως για λεπτομέρειες δεν αγγίζει την τελειότητα των δίσκων που προανέφερα. Το λατρεύω γιατί πέρα από το προφανές (δηλαδή την ποιότητά του) είναι το άλμπουμ με το οποίο τα παιδιά-θαύματα συστήθηκαν στην σημερινή νεολαία. Είναι ο λόγος που στις συναυλίες τους δεν μαζεύουν μόνο 30άρηδες και 35άρηδες αλλά και πολλές νέες φατσούλες. Όμως είναι και κάτι ακόμα. Μπορεί να ακουστεί βέβηλο αλλά θα το πω. Έχω την εντύπωση ότι από το Invaders και μετά οι Prodigy έγιναν ακόμα καλύτερη μπάντα στα live. Πλέον το drumset και η κιθάρα δεν είναι διακοσμητικά στοιχεία ενώ και τα τραγούδια παρουσιάζονται αλλαγμένα σε βαθμό παρεξηγήσεως. Κάθε φορά και διαφορετική εκδοχή. Έχεις αμφιβολίες; Δες τις εκτελέσεις του Firestarter πριν το 2009 και δες τις μετέπειτα. Το Invaders Must Die είναι ο θύλακας οξυγόνου που επί χρόνια αναζητούσε μία βυθισμένη συγκροτηματάρα. Η πρώτη φορά που άφησαν στην άκρη κάθε εγωισμό και έγραψαν την μουσική που θέλαμε να ακούσουμε από αυτούς. Πέντε χρόνια αναμονής που εν τέλει άξιζαν. Ας ελπίσουμε ότι το επόμενο (και μάλλον τελευταίο) άλμπουμ θα έχει την ίδια υψηλή ποιότητα. “Push up your hand if you’re loving my style!” Fun fact: Στο video του ομώνυμου κομματιού πρωταγωνιστεί ο βρετανός ηθοποιός και σκηνοθέτης Noel Clarke. Fun fact #2: Το videoclip του « » είναι εξ ολοκλήρου γυρισμένο σε αναλογικό φορμά (VHS). Talking about old school… Fun fact #3: Η μπάντα παγκόσμιο διαγωνισμό με χρηματικό έπαθλο για την ανάδειξη του «Run With the Wolves» videoclip. Ομάδες παιδιών από όλο τον κόσμο γύρισαν το δικό τους βίντεο και στη συνέχεια οι Prodigy επέλεξαν το καλύτερο. Φυσικά υπήρξε και ελληνική συμμετοχή όμως νικητής ήταν αν θυμάμαι καλά ένας Ρώσος. Ομολογουμένως έκανε πολύ καλή δουλειά. Fun fact #4: Το φανταστικό τους για την χώρα μας λίγες ημέρες μετά το Rockwave 2011. Εδώ θα ακούσεις και την καταπληκτική live-dubstep διασκευή του «Thunder». Respect. Fun fact #5: Το «World’s on Fire» live dvd @ Milton Keynes. Δες το! Invaders Must Die Omen Thunder Colours Take Me To The Hospital Warrior's Dance Run With The Wolves Omen Reprise World's On Fire Piranha Stand Up http://i193.photobucket.com/albums/z196/hellasisgreece/26518prodigy-invaders-must-die-album_zps8db1cb5e.jpg stuck in head from Invading era: Τα πέντε lives μέσα σε τρία χρόνια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη : ))