DesertSMisSRaiN

Συμφωνώ απόλυτα. Και μου λείπουν οι Mazzy Star :( και με αυτό συμφωνώ απολύτως. Οι Lamb μάλιστα φέτος θα κυκλοφορήσουν καινούργιο δίσκο :) Θα σου πρότεινα να ακούσεις και τα επίσης δικά τους, Gabriel και Gorecki και αυτά καλά :) Εγώ έχω να προτείνω τα εξής: Φυσικά, , Sia - I Go to Sleep και Aaron - U-Turn (Lilly) Radiohead - Pyramid Song Mazzy Star - Fade Into You και Regina Spektor - Hero Eva Cassidy - Time After Time Amos Lee - Colors ...έχω δεκάδες άλλα να πω αλλά νομίζω πως θα σταματήσω κάπου εδώ.

6x17 <- To επεισόδιο που οι σεναριογράφοι "jumped the shark" για χιλιοστή φορά! Είδαν πως δεν πρόκειται να κοπεί η σειρά ούτε και φέτος και έτσι αποφάσισαν (ηλιθιωδώς) να . To έχουν παρατραβήξει απίστευτα και δεν είναι να πεις πως δε χρειάζεται μια ανανέωση η σειρά... :mad:

Barcelona - First Floor People

Δεν το είδα οπότε δεν ξέρω ποιό λες, αλλά σε παρόμοια ερώτηση πριν από καιρό η απάντηση ήταν αυτό:

Συμφωνώ με τον stroggoff. (αν και το Carnivale δεν το έχω δει λόγω φοβίας με τα τσίρκο :p και το Firefly απλά δεν έτυχε ακόμα) Πάντως το Battlestar Gallactica, ΠΡΕΠΕΙ να το δεις! Νομίζω είχε ανακηρυχθεί από τους Times -στην πρώτη-δεύτερη σεζόν του - η καλύτερη σειρά στην τηλεόραση.

κρίνοντας από τις υπόλοιπες σειρές που έχει δει, δε νομίζω πως θα του αρέσει η Buffy.

Mην τα ψάχνεις... και εγώ είχα παραγγείλει από yoox πριν τα Χριστούγεννα με express (που έρχονται με UPS) και ήρθε τελικά μετά από 2 βδομάδες! Γενικά στο θέμα των μεταφορών υπάρχει ακόμα τεράστιο πρόβλημα.

Προσωπικά ούτε εγώ έχω στο δικό μου blog διαφημίσεις. και η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να βγάζω κάποια χρήματα με τα clicks που έχω. Αλλά όλα εξαρτώνται από το τι blog έχει ο καθένας. Ένα blog όπως αυτό που λες - στο οποίο μοιράζεσαι τις σκέψεις σου - γίνεται φτηνιάρικο και ψεύτικο όταν του βάζεις διαφημίσεις. Γι'αυτό άλλωστε και εγώ ποτέ δεν έβαλα. Αλλά ένα site για την τεχνολογία π.χ. δε νομίζω πως είναι κακό να έχει σχετικές διαφημίσεις, αρκεί αυτές να είναι διακριτικές και να μην είναι...παντού. Και, προς Θεού, ΟΧΙ pop ups.

Θα σου πρότεινα πάντως να το δεις κάποια στιγμή ολοληρωμένο. Πραγματικά αξίζει.

To Weeds είναι πάρα πολύ καλό. (τουλάχιστον μέχρι το τέλος της 3ης σεζόν που έχω δει) Προτείνεται άνετα. Τι στυλ σειράς θέλεις να δεις;

Θα το πω όσο πιο ξεκάθαρα μπορώ, αν και δεν ξέρω πώς θα ακουστεί. Σε κάθε σειρά υπάρχει ένας "cool factor" Αν αυτός ο cool factor ήταν μετρήσιμος, του Six Feet Under θα ήταν 4 και του Sopranos 9. Είναι πιο εύκολο να πεισεις το κοινό και τους κριτικούς του Sopranos (που στην πλειοψηφία είναι άντρες) ότι πρόκειται για μια καλή σειρά, από το να τους πείσεις για μια σειρά όπως το Six Feet Under το οποίο ασχολείται άμεσα -και όχι έμμεσα- με το θάνατο και τη φιλοσοφία γύρω από τη ζωή. Και επίσης πρέπει να έχεις πάντα κατά νου πως οι Αμερικάνοι αντιμετωπίζουν το θάνατο πολύ διαφορετικά από ότι οι Ευρωπαίοι - έχουν γενικά μια τάση να τον ωραιοποιούν, να τον αποφεύγουν και να τον μυθοποιούν. Βέβαια, ξαναλέω, το Sopranos ΉΤΑΝ μια καλή σειρά, αυτό δεν το αμφισβητεί κανένας. Αλλά ακόμα και αν ήταν μια καλούτσικη προς μέτρια σειρά, και πάλι θα είχε επιτυχία γιατί είχε να κάνει με α)τη μαφία β) όπλα γ) γυναίκες και δ) ναρκωτικά, θέματα δηλαδή που είναι "πιασάρικα" και όταν χρησιμοποιηθούν σωστά, μπορούν να κερδίσουν σχετικά εύκολα το κοινό. Πιστεύω δηλαδή πως το Sopranos ήταν τυχερό γιατί είχε πιο εύκολο word of mouth εξασφαλισμένο, ενώ ταυτόχρονα φυσικά και είχε και εξαιρετική συνέχεια. Όσο για τα βραβεία, δε θα πω ότι το SFU δε θα ήθελα να είχε κερδίσει περισσότερα - γιατί του άξιζαν. Αλλά και οι Sopranos το άξιζαν οπότε θα το βουλώσω που η Edie Falco πήρε τρεις φορές το βραβείο για τον ίδιο ρόλο που αν έβλεπες ένα πεισόδιο από την πρώτη σεζόν και ένα από την τελευταία, δε θα καταλάβαινες πουθενά εξέλιξη :p. Αλλά εντάξει, η γυναίκα είναι ηθοποιάρα και χαλάλι της. Στα παραπάνω που λες συμφωνώ απόλυτα, έτσι ακριβώς έγιναν. Εγώ όμως αναφέρομαι σε αυτό που αναλύεις παρακάτω... Η Meadow ήταν ένα καλό παιδί που απλά πέρασε - όπως όλα τα παιδιά - την εφηβεία της και σε συνδυασμό με την "ιδιαίτερη" οικογένεια στην οποία ανήκε, της βγήκε κάποια στιγμή η άρνηση και η αποστροφή προς όλους τους δικούς της ανθρώπους. Τίποτα παραπάνω. Όσο για την εξυπνάδα, εντάξει...αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να πεις ότι "κληρονόμησε" από τον πατέρα της, δεν ξέρω πώς να στο πω...δεν είναι ακριβώς στοιχείο της προσωπικότητας η εξυπνάδα. Όπως και η καλοσύνη. Υπάρχουν παιδιά που μεγαλώνουν με όχι και τόσο έξυπνους ή καλοσυνάτους γονιούς, και τελικά εκείνα γίνονται και τα δύο. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. π.χ. ο David στο SFU, μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι με έναν πατέρα απόντα και μια κυρίαρχη, ημι-υστερική μητρική φιγούρα, "κληρονόμησε" πολλά από τα χαρακτηριστικά της μητέρας του: την καταπίεση των συναισθημάτων του, τον ψυχαναγκασμό, τις ξαφνικές εκρήξεις θυμού, το να είναι (for lack of better term) uncomfortable in his own skin, την ανεπτυγμένη αίσθηση του "πρέπει" και "είναι σωστό"... Αντίστοιχα θα μπορούσα να σου πω για τον άλλο πρωταγωνιστή, τον Nate ή το τρίτο παιδί της οικογένειας, την Claire. Ούτε ο A.J. ούτε η Meadow μου έδειξαν ότι πραγματικά είναι παιιδά των γονιών τους (όσο για αυτό που λες για τον Α.J. μπορεί να αποδοθεί στη δική του αυτή τη φορά εφηβεία και πάλι σε συνδυασμό με το "ανθυγιεινό" περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε). Οπότε τα παιδιά και στις δύο σειρές μεγάλωσαν σε προβληματικά περιβάλλοντα (ή όπως το έθεσε η Claire σε ένα επεισόδιο του SFU "I know stealing a foot is weird. But hello, living in a house where a foot is available to be stolen is weird!") , αλλά στους Sopranos δεν μου φάνηκε ποτέ πως (όπως στην πραγματική ζωή) τα παιδιά είχαν κληρονομήσει κάποια χαρακτηριστικά των γονιών τους. Ίσως βέβαια να έφταιγε το νεαρό της ηλικίας και των δυο Soprano kids. Δεν ξέρω. ΥΓ: Αααα και marvin...σιδεροκέφαλος στη νέα σου θέση :p

Aν και με αρκετά μεγάλη καθυστέρηση, είδα και εγώ τις 6 σεζόν των Sopranos. Αρχικά να πω πως συμφωνώ με τους κριτικούς που την έχουν πάμπολλες φορές αναφέρει ως "μια από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών". Από τους ηθοποιούς και τους διαλόγους, μέχρι τις τοποθεσίες και την πραγματικά ευρηματική σκηνοθεσία, είναι ξεκάθαρο πως δε μιλάμε για μια σειρά που απλά "έκατσε" και άρεσε στο κοινό για άγνωστους λόγους, αλλά για μια πολύ καλά μελετημένη και ιστορική σειρά της τηλεόρασης. Και αυτό από έναν άνθρωπο που δεν είχε ποτέ ιδιαίτερη αδυναμία στο Νονό ή στο θέμα της Μαφίας γενικότερα. Οι πρωταγωνιστές θα πρέπει να είναι παράδειγμα προς όλους τους συναδέλφους τους. Ο James Gandolfini, η Edie Falco, η Lorraine Bracco, o Dominic Chianese, ο Tony Sirico και το 99% των υπολοίπων ηθοποιών της σειράς, πραγματικά δεν έπαιζαν, αλλά έδιναν μαθήματα ηθοποιίας και θα μου λείψουν τόσο οι ίδιοι όσο και οι θεότρελοι και "προβληματικοί" χαρακτήρες που υποδύονταν. Η σκηνοθεσία ήταν εξαιρετική και πάντα πέρναγε το μήνυμα που ήθελε να περάσει, παραδόξως χωρίς να χρησιμοποιεί τους εύκολους τρόπους που επιλέγουν πολλοί αμερικάνοι σκηνοθέτες (λόγω του χαμηλού IQ των συμπατριωτών τους :p). Η εξέλιξη της ιστορίας ήταν επίσης υποδειγματική: δε βιαζόταν, δεν έκανε τρελές υπερβάσεις μόνο και μόνο για να σοκάρει και να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού - και ίσως αυτό βέβαια να οφείλεται στο γεγονός πως το HBO έχει την πολυτέλεια να "χτίσει" μια σειρά. Βρήκα πολύ έξυπνους και τους τρόπους με τους οποίους "έπαιζαν" οι δημιουργοί με τους συμβολισμούς και τον ψυχισμό των ηρώων, όπως π.χ. την ανεξήγητη αδυναμία του Tony στα ζώα. Αν τη θεωρώ την καλύτερη σειρά όλων των εποχών, όπως πολλοί έχουν πει. Σίγουρα όχι. Κατ'αρχάς - και αυτό μπορεί να είναι και θετικό, βέβαια - σχεδόν πουθενά δεν υπήρχε cliffhanger στιγμή. Κάθε επεισόδιο έμοιαζε να είναι "αυτοτελές" ενώ ταυτόχρονα εξέλισε και λίγο τη γενική υπόθεση του έργου. Αυτό βέβαια, μπορεί να είναι και θετικό γιατί είχε μια τόσο καλή δομή που σε κρατούσε ακόμα και χωρίς αυτό, αλλά σε πολλές στιγμές της έμοιαζε μονότονη και κολλημένη στο μοτίβο "δουλειά - κάτι πάει στραβά - ο Tony μιλάει με την ψυχολόγο του - η δουλειά λύνεται με κάποιο τρόπο". Το να μην έχει λοιπόν πολύ έντονες στιγμές είναι θετικό γιατί δεν τις χρειαζόταν για να συνεχίσει, αλλά από την άλλλη δεν ήταν πάντα ενδιαφέρουσα η εξέλιξη ώστε να σε κρατήσει χωρίς αυτές. Το HBO την εποχή των Sopranos είχε τρεις "τεράστιες" σειρές: το The Sopranos, το Sex & the City και το Six Feet Under. Δε θα μπορούσα να συγκρίνω το Sopranos με το S&tC γιατί...απλά δεν έχουν κανένα κοινό. Με το Six Feet Under όμως, έχει αρκετά κοινά: σκοτεινή ατμόσφαιρα, ήρωες που ακροβατούν ανάμεσα στο καλό και το κακό, μια "δουλειά" με την οποία δε μπορεί να ταυτιστεί ο μέσος τηλεθεατής και που σχετίζεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με το θάνατο και, κυρίως, βαθιά ψυχολογική παρακολούθηση των πρωταγωνιστών. Για εμένα οι Sopranos χάνουν σε αρκετά σημεία. Πρώτο, ασχολούνται με ένα πολύ εύκολο, πιασάρικο και universal θέμα: βία, σεξ, ναρκωτικά, μαφία. Είναι πολύ πιο εύκολο μια τέτοια σειρά να κάνει επιτυχία απ'ότι μια σειρά για ένα γραφείο τελετών. Αμα έρχονταν πριν 10 χρόνια και σας έδιναν αυτά τα δύο σενάρια για να τα κάνετε τηλεοπτική σειρά, υπήρχε ποτέ περίπτωση να διαλέξετε το δεύτερο; ;) Δεύτερον, στο Sopranos γίνεται το ίδιο λάθος (κατ'εμέ) που γίνεται σε πολλές άλλες σειρές: τα παιδιά της οικογένειας μοιάζουν να μην έχουν απολύτως τίποτα κοινό με τους γονείς τους. Αυτό απλά δε γίνεται και είναι καθαρά λάθος όταν γίνεται (και μιλάμε πάντα για αξιόλογες σειρές, γιατί στις υπόλοιπες...ποιός νοιάζεται; ). Στο SFU, μπορούσες να δεις λίγο Ruth μέσα στον David και λίγο Nathaniel μέσα στον Νate. Στους Sopranos τα παιδιά ήταν πολύ δεύτεροι χαρακτήρες με εκρηκτική προσωπικότητα που εξυπηρετούσε μόνο στο να εκνευρίζει ή να κάνει περήφανους τους γονείς. Τρίτον, ο κόσμος που κινούνταν οι Sopranos. Κατανοώ το γεγονός οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφονται να είναι Ιταλοί, αλλά έτσι που το παρουσίαζαν στη σειρά ήταν λες και ΟΛΗ η Ιταλία είχε μετακομίσει στο New Jersey. Πραγματικά, νομίζω πως οι ήρωες (α, β, γ χαρακτήρες) που ΔΕΝ είχαν σχέση με κάποιον τρόπο με την Ιταλία, ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού στις 6 σεζόν της σειράς. Τέλος, οι σκηνές που οι ήρωες ονειρεύονταν/ήταν μαστουρωμένοι και είχαν παραισθήσεις και (κυρίως) οι σκηνές όταν ο Tony ήταν στο νοσοκομείο ήταν απλά αποτυχημένες. Κατάλαβα τα μηνύματα που προσπαθούσαν να περάσουν κάθε φορά, αλλά μου φαίνονταν τόσο αδιάφορα που απλά με ξένιζαν, μέσα στο γενικό σύνολο μιας τόσο καλής σειράς. Δε χρειάζεται ΟΛΕΣ οι σειρές να "μπουν" στο μονοπάτι των παραισθήσεων κτλ. Κάποιες πρέπει να είναι ευχαριστημένες απλά με το να αποδίδουν άριστα τον ωμό ρεαλισμό. Ένα ακόμα αρνητικό, είναι πως επειδή οι χαρακτήρες που γνωρίσαμε μέσα στις 6 σεζόν ήταν πάρα πολλοί, οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήταν παρά "κάποιος που είχε παίξει σε ένα επεισόδιο πριν 2 σεζόν". Όπως και το γεγονός πως όποτε τους βόλευε, ξεφύτρωνε και ένας ξάδερφος/συνεργάτης/εχθρός από το πουθενά! H 6η σεζόν για εμένα ήταν η καλύτερη και η χειρότερη ταυτόχρονα. Η ιστορία του Vito ήταν άχρηστη και έπιασε πολύ χρόνο από τη σεζόν. Και ήταν επίσης και... κάπως αηδιαστική (sorry, στους που μπορεί να το διαβάσουν αυτό, αλλά ήταν!) Το φινάλε το ήξερα. Δηλαδή είχα ακούσει πως απλα . Δε μου αρέσει να κρίνω τις σειρές από ένα μόνο επεισόδιο, ακόμα και αν το φινάλε έχει ιδιαίτερη βαρύτητα ως το τελευταιο επεισόδιο μιας σειράς, αλλά εννοείται πως δεν ήταν το καλύτερο δυνατό φινάλε. Από την άλλη βέβαια κόλλαγε με το όλο στυλ της σειράς, οπότε δε με απογοήτευσε και τόσο. Θα μου λείψουν οι Sopranos τώρα που τελείωσα τους 6 κύκλους τους. Και θα μου λείψουν και οι β' χαρακτήρες όπως ο Paulie, o Christopher και πολλοί άλλοι, που έδιναν το δικό τους χρώμα στη σειρά. Είναι αναμφίβολα μια σειρά που πρέπει να δει κάποιος, αν θέλει να λέει πως ξέρει από αμερικανικές σειρές.

Φανταστικό κομμάτι. Aπλά.

Φαντάζομαι αστειεύεσαι... Μιλάμε για το ίδιο τρωκτικό με τις ίδιες χαζές ειδήσεις και τα ίδια προβοκατόρικα posts? :worry: Θυμαμαι πως όποτε τύχαινε να μπω ή θα είχαν κάποιο κουιζ για το ποιας παρουσιάστρια το βρακί φάνηκε ή θα είχαν το βίο του Οσίου Οποιουνανίου ή θα έγραφε κάθε κατακαημένος που του κάηκε ο σκληρός και δεν του τον αλλάζουν από το plaisio. Σοβαρή δημοσιογραφία... :lol:

James Horner - The Brujo Storm & A Loss of Innocence

To Lotus Flower είναι απίστευτο κομμάτι. Για μια ακόμα φορά οι Radiohead, στα καλύτερά τους :)

Rose Red

Τα sport καφέ έχουν κίνηση στους αγώνες. Αλλά, θα πρέπει να ξεγράψεις εξαρχής από πελάτες σου γυναίκες, κορίτσια και όσους δεν παρακολουθούνε μπάλα ή έχουν Nova. Και η αλήθεια είναι πως αν ένα μαγαζί δε μαζεύει γυναίκες, δύσκολα θα μαζέψει και άντρες εκτός από ώρες αγώνα.

Γιατί δεν εξετάζεις την περίπτωση του franchise; Σου δίνουν όλο το know-how, όλα τα εμπορικά σήματα, διαφήμιση, εκπαίδευση προσωπικού κτλ για να ξεκινήσεις και είναι και πολύ γνωστά ονόματα στο χώρο. π.χ. τα Flocafe

ποιανού σεναρίου;;:yawn:

Kαι τι συνέβη; Τελείωσαν με τους προηγούμενους 181 και 44?? :p

Σάκη, thanks για μια ακόμα φορά :p Το παρήγγειλα ήδη!!! :D YEAH!! New Radiohead!!!!

Tίποτα δεν έχει μείνει :down:

Και εντάξει, το Wolverine το καταλαβαίνω...ο Deadpool από που προέκυψε και πρωταγωνιστής δικής του ταινίας; Δεν είμαι ιδιαίτερα γνώστης των comics, αλλά ο Deadpool δεν είναι λίγο τριτοτέταρτος, supporting villain??

Tι δηλαδή δε θα γίνει Magneto ταινία;; όχι ρε συ...αυτή την περίμενα!!:mad: