StandArd

Suspiria (2018) 7/10 Αρκετά καλή ατμοσφαιρική ταινία φαντασίας που υποστηρίχθηκε καλά από τους ηθοποιούς. Είχε πολύ ενδιαφέρον πως θα καταλήξει και σε αυτό οφείλεται στη σκηνοθεσία του Luca Guadagnino. Δε μπορώ να θυμηθώ καθόλου τη ταινία του Ντάριο Αρτζέντο που πάνε πολλά χρόνια από τότε που την είδα και θα τη ξαναδώ το συντομότερο για να έχω ένα μέτρο σύγκρισης. Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018) 7/10 Ευχάριστη έκπληξη. Όσκαρ κινουμένων σχεδίων του 2019 και θα έλεγα πως το άξιζε ένα κλικ περισσότερο από τις άλλες υποψήφιες (εκτός από το Mirai που δεν έχω δει ακόμα). Πολύ δράση και απρόβλεπτη πλοκή που κινούνταν πολύ γρήγορα ενώ πέτυχε και ενσυναίσθηση σε ορισμένες σκηνές. Δεν είναι για όλα τα γούστα αλλά η πλειοψηφία που είναι οπαδοί της Μάρβελ θα την αγαπήσουν.

Το Ψυχώ του Χίτσκοκ είναι αριστούργημα. Να ξέρεις πως διδάσκεται στις καλύτερες σχολές κινηματογράφου. Τη δεύτερη την είδα πριν πολλά χρόνια αλλά δε μου έκανε αίσθηση. Πολύ κατώτερη από τη πρώτη αλλά σκοπεύω κάποια στιγμή να της ξαναδώσω ευκαιρία. Το American Psycho το έχω δει. Εξαιρετική ταινία και πανέξυπνο φινάλε. Αν υπήρχε διάθεση θα έφτιαχναν καλή σειρά ταινιών. Τελικά επιλέξανε την αρπαχτή με τη βιντεοταινία του 2002. Για τον Πλανήτη των Πιθήκων η καλύτερη από όλες είναι αυτή του 1968 με τον Τσάρλτον Ίστον. Βγήκαν και άλλες τέσσερις συνέχειες που βλέπονταν αλλά καμία σχέση με τη πρωτότυπη που είναι σημείο αναφοράς για τον κινηματογράφο. Η τελευταία τριλογία μου άρεσε, είχε καλή υπόθεση, οπτικά εφέ και σκηνές δράσης αλλά δε φτάνει σε καμία περίπτωση την πρωτότυπη του 1968. Αυτή του 2001 την είχα δει όταν βγήκε: Αρπαχτή κι ας ήταν σκηνοθέτης ο Τιμ Μπάρτον.

@Mivas πολύ καλή και αναλυτική η περιγραφή σου και σε αυτή τη σειρά και στα Hellraiser. Αφού σου αρέσουν σειρές ταινιών θρίλερ/φαντασίας θα σου πρότεινα τη σειρά ταινιών Psycho (1960-1998) και Πλανήτη των Πιθήκων (1968-2017).

Straight Outta Compton (2015) 7/10 Βιογραφικό δράμα που έχει να κάνει με μια ομάδα ράπερ που συντέλεσαν στην εξέλιξη της μουσικής χιπ-χοπ σε ραπ. Αρκετά ενδιαφέρον κυρίως ως προς την εξέλιξη της πορείας τους και τις σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ τους που αρχικά χωρίσανε αλλά στο τέλος ενωθήκανε. Δείτε το και ας μην είστε οπαδοί της ραπ. Spaceballs (1987) 6/10 Παρωδία του Μελ Μπρουκς στις διαστημικές ταινίες της τότε εποχής. Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα παρόλο που συμπαθώ τις ταινίες του. Μπράβο του πάντως που, σήμερα, στα 96 του έχει ενεργό ρόλο στη βιομηχανία.

Sorcerer (1977) 7/10 Ταινία του William Friedkin η οποία είναι διασκευή του Le salaire de la peur (δεν την έχω δει αλλά είναι στο πρόγραμμα). Η πρώτη ώρα, πριν μπει στο θέμα, δεν έλεγε τίποτα. Η δεύτερη ώρα που άρχισαν σκηνές δράσης και αγωνίας άξιζε και με το παραπάνω. Αρκετά καλή. Spirit: Stallion of the Cimarron (2002) 7/10 Κινούμενο σχέδιο με ένα άλογο που αρνείται να δαμαστεί από οποιονδήποτε αλλά δείχνει να εκτιμά αυτούς που προσπάθησαν να το σώσουν σε διάφορες συνθήκες. Καλή.

Song of the Sea (2014) 7/10 Συμπαθητικό κινούμενο σχέδιο με πολλά εφέ και όμορφη υπόθεση. Άξιζε περισσότερο το Όσκαρ κινουμένου σχεδίου εκείνης της χρονιάς από το Big Hero 6. Stalker (1979) Ταινία του Ταρκόφσκι, του λεγόμενου ποιητή των εικόνων. Ομολογώ πως δε κατάλαβα τίποτα, η ταινία δε μου κράτησε το ενδιαφέρον και απορώ πως δε την παράτησα. Με εξαίρεση το Σολάρις ότι άλλο έχω δει είναι χωρίς νόημα. Δεν απευθύνεται στη πλειοψηφία.

Saul fia (2015) 7/10 Ένας Ούγγρος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης έχει βάλει σκοπό να κάνει σωστή κηδεία σε ένα παιδί που προσπαθεί να πείσει τους άλλους κρατούμενους πως είναι ο υιός του. Βαρύ θέμα και ψυχοπλάκωμα οι ομαδικές δολοφονίες των Εβραίων. Η ταινία έκανε κοιλιά σε αρκετά σημεία αλλά σε γενικές γραμμές άξιζε. Δεν είναι για όλους, πρέπει να υπάρχει η ανάλογη διάθεση. Somewhere in Time (1980) 7/10 Δράμα φαντασίας, από τα καλύτερα στο είδος του. Ο Κρίστοφερ Ριβ βιώνει έναν καταδικασμένο έρωτα με μια θεατρική ηθοποιό αφού πρώτα ταξιδέψει πίσω στο χρόνο. Ο Ριβ έδειξε ότι μπορεί να κάνει περισσότερα από τον Σούπερμαν και μάλιστα τα πήγε πολύ καλά εδώ πέρα. Αληθινός πρωταγωνιστής όμως, ήταν η κλασσική μουσική του Ραχμάνινοφ και η πρωτότυπη του Τζον Μπάρι. Τη προτείνω.

Six Degrees of Separation (1993) 7/10 Κοινωνικό δράμα που βασίζεται σε ένα πρωτότυπο σενάριο και στις ερμηνείες των ηθοποιών. Ένας μαύρος απατεώνας εισχωρεί στις ζωές διαφόρων ανθρώπων και τους συνεπαίρνει με ευρηματικές ομιλίες και ενσυναίσθηση στα προβλήματά τους. Φαινομενικά απατεώνας, πραγματικά άτομο με ψυχολογικά προβλήματα. Πολύ καλή.👍 Smokey and the Bandit (1977) 5/10 Κωμωδία με Μπαρτ Ρέινολντς, φουλ αμερικανιά. Τη ξέχασα μετά που την είδα. Τα αστεία μου φάνηκαν παρωχημένα.👎

Sing Street (2016) 7/10 Ευχάριστη έκπληξη. Ο σκηνοθέτης Τζον Κάρνεϊ φαίνεται να αναβιώνει πετυχημένα το είδος δραματική κομεντί-μιούζικαλ αν κρίνουμε και από τις άλλες δουλειές του. Ένας νεαρός μαθητής σχολείου ερωτεύεται μια κοπέλα μεγαλύτερη και προσπαθεί να την εντυπωσιάσει φτιάχνοντας ένα μουσικό συγκρότημα. Και τα καταφέρνει. Η ταινία ήταν πολύ καλή και τα τραγούδια ακόμα καλύτερα. Shutter (2004) 7/10 Ταινία τρόμου από τη Ταϋλάνδη. Είχε πολύ ενδιαφέρον το μεταφυσικό στοιχείο και με έπιασε απροετοίμαστο σε 2-3 σκηνές. Δείτε την, δε θα χάσετε.

Silent Movie (1976) 7/10 Φόρος τιμής του Μελ Μπρουκς στη σλάπστικ κωμωδία του βωβού κινηματογράφου. Ευχάριστη και περνά άνετα η ώρα. Somebody Up There Likes Me (1956) 7/10 Αθλητικό δράμα - αληθινή ιστορία του Ρόμπερτ Γουάιζ με τον Πολ Νιούμαν ως μποξέρ που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα από μικρός στα δύσκολα. Μου άρεσε.

Sid and Nancy (1986) 7/10 Αρκετά καλό βιογραφικό δράμα που αφορά την ερωτική ιστορία του Sid Vicious, τραγουδιστή του πανκ συγκροτήματος Sex Pistols, με την Nancy Spungen. Επίσης, η άνοδος και η τραγική πτώση, κυρίως λόγω ναρκωτικών. Εξαιρετικές ερμηνείες από Gary Oldman και Chloe Webb. Of Mice and Men (1939) 7/10 Βασισμένη στο βιβλίο του John Steinbeck. Έχει να κάνει με δύο άντρες, ο ένας χαμηλής διανόησης, που πιάνουν δουλειά σε ένα ράντσο αλλά τους κακομεταχειρίζεται το αφεντικό τους. Καλός ο Burgess Meredith (θυμάστε τον μέντορα του Ρόκι; ) αλλά αυτός που κλέβει τη παράσταση είναι ο Lon Chaney Jr. Καλή.

Καλησπέρα, Για το payzy όποιος γνωρίζει. Έχω παλιό κινητό χωρίς να είναι στα άμεσα σχέδια να το αλλάξω. (Samsung J5 2016) 1) Μέσω του store δεν υποστηρίζεται η συγκεκριμένη εφαρμογή. Υπάρχει άλλος τρόπος να μπει; 2) Οι συναλλαγές με την άυλη κάρτα του payzy μετράνε στο χτίσιμο του αφορολόγητου; Ευχαριστώ για όποιον ασχοληθεί να απαντήσει.

Lock, Stock and Two Smoking Barrels (1998) Snatch (2000) Τις είχα δει και τις δύο ταινίες πριν 15+ χρόνια αλλά δε μου είχαν αρέσει. Τις ξαναείδα πρόσφατα μήπως και άλλαξε το γούστο μου αλλά τελικά μου άφησαν την ίδια εντύπωση. Επίδειξη στυλ, υπόθεση που δε παίρνεται με τίποτα στα σοβαρά ενώ μπερδεύει πολύ το πράγμα. Σίγουρα θα έχουν τους οπαδούς τους, προσωπικά προτιμώ σε αυτό το στυλ ταινίες του Ταραντίνο. Ο Γκάι Ρίτσι υπερεκτιμημένος.

Sing (2016) 7/10 Sing 2 (2021) 7/10 Κινούμενα σχέδια ευχάριστα που δίνουν έμφαση στο τραγούδι. Έξυπνη ιδέα να ερμηνευτούν τραγούδια που ήταν τα τελευταία χρόνια μεγάλες επιτυχίες. Κακή ιδέα που οι χαρακτήρες πλην 2-3 δεν είχαν ενδιαφέρον. Ως προς τους ηθοποιούς που ερμήνευσαν τα τραγούδια ξεχωρίζω την ταλαντούχα Tori Kelly. Θα περάσετε καλά σε κάθε περίπτωση.

Short Term 12 (2013) 7/10 Καλό κοινωνικό δράμα στο οποίο μια γυναίκα με τον φίλο της προσπαθούν να βοηθήσουν εφήβους στο κέντρο ψυχικής υγείας που εργάζονται. Δεν ξέρω γιατί έχει τόσο υψηλό σκορ στο imdb, ούτε ήταν κάτι σπουδαίο, ούτε κακή. Η Μπρι Λάρσον ήταν πολύ καλή, ο Ράμι Μάλεκ χειρότερος από κομπάρσος. Snowpiercer (2013) 6/10 Ο σκηνοθέτης Bong Joon Ho κάνει μια ταινία μελλοντολογική επιστ. φαντασίας με αρκετή δράση και οπτικά εφέ. Μετά το τέλος δε μένει τίποτα από αυτά παρά μόνο το κεντρικό νόημα που ήταν το ταξικό μίσος. Σχετικά με αυτό, ο σκηνοθέτης τα είπε πολύ καλύτερα στα "Παράσιτα" οπότε καλύτερα δείτε ή ξαναδείτε εκείνη παρά τη συγκεκριμένη.

Shot Caller (2017) 7/10 Αρκετά καλή ταινία δράσης/θρίλερ στην οποία ένας οικογενειάρχης μπαίνει φυλακή λόγω ενός μοιραίου ατυχήματος που προκάλεσε και εκεί μαθαίνει τους νόμους της φυλακής αλλά το σύστημα που υπάρχει θα τον παγιδεύσει και θα απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο από την οικογενειά του. Ενδιαφέρουσα πλοκή και καλή ατμόσφαιρα. Ο πρωταγωνιστής, δεν τον είχα ξανακούσει, δεν ήταν κακός. Short Circuit (1986) 5/10 Μου πήρε τρεις μέρες για να τη τελειώσω κι αυτό γιατί συνέχεια με έπαιρνε ο ύπνος. Τίποτα ιδιαίτερο τελικά.

Manbiki kazoku (2018) 7/10 "Κλέφτες Καταστημάτων" του Hirokazu Koreeda. Περισσότερο κοινωνικό δράμα και όχι θρίλερ όπως γράφει το imdb. Κινούνταν πολύ αργά και κάποιος που δεν έχει υπομονή πιθανό να τη παρατήσει. Στο τέλος όπου δίνονται όλες οι απαντήσεις αποζημιώνει όπως και οι θαυμάσιες ερμηνείες των ηθοποιών. Κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Αξίζει το κόπο. Shock Corridor (1963) 7/10 Ευφυής ο σκηνοθέτης Samuel Fuller. Ένας δημοσιογράφος που επιδιώκει το βραβείο Πούλιτζερ γίνεται ασθενής με ψεύτικα στοιχεία σε ψυχιατρική κλινική με σκοπό να ξεσκεπάσει το δολοφόνο ενός θύματος. Δεν ήξερε όμως πόσο θα τον επηρεάσει το σκηνικό και η ατμόσφαιρα με τους άλλους ασθενείς. Θα τα καταφέρει άραγε; Πολύ ενδιαφέρον.

Snowden (2016) 7/10 Αρκετά ενδιαφέρον βιογραφικό δράμα του Όλιβερ Στόουν σχετικά με τον Έντουαρντ Σνόουντεν ο οποίος έφερε στο φως της δημοσιότητας παράνομες παρακολουθήσεις της Κρατικής Υπηρεσίας Ασφαλείας με αποτέλεσμα να τον έχουν άχτι οι Αμερικάνοι προτού διαφύγει στο εξωτερικό. Πολύ καλή. Στο φινάλε βλέπουμε και τον πραγματικό Σνόουντεν. Shane (1953) 7/10 Πολύ καλό γουέστερν, ίσως και στα καλύτερα του είδους. Ένας πιστολάς στον 19ο αιώνα θέλει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και τον βοηθάει μια παραδοσιακή οικογένεια όπου κάνει φίλο τον μικρό γιο τους. Αρχίζουν όμως φασαρίες στη περιοχή και η συνείδησή του λέει να αναλάβει δράση. Από τα καλύτερα φινάλε που έχω δει σε κινηματογραφική ταινία, στοιχειώνει. Δεν ανήκει στα αριστουργήματα όπως πχ. το "The Searchers" αλλά είναι μια πολύ καλή πρόταση.

Shazam! (2019) 7/10 Διασκεδαστική περιπέτεια στην οποία ένα παιδί αποκτά υπερδυνάμεις και τα βάζει με έναν σούπερ κακό. Δεν περίμενα να μου αρέσει μιας και τις περισσότερες ταινίες των Marvel/DC συνήθως τις απορρίπτω. Δεν ήταν κακή. Seven Days in May (1964) 6/10 Αυτή η ταινία περίμενα να μου αρέσει αλλά τελικά απογοητεύτηκα. Υπερβολική φλυαρία σε όλη τη διάρκεια, βαρέθηκα. Το μόνο που άξιζε ήταν το ρεσιτάλ των Μπαρτ Λάνκαστερ και Φρέντρικ Μαρτς στην αναμέτρηση που είχαν τα τελευταία λεπτά. Ίσως τη ξαναδώ κάποια στιγμή και αναθεωρήσω αλλά όχι σύντομα.

Solyaris (1972) 7/10 Δραματική ταινία επιστ. φαντασίας από τη Σοβιετική Ένωση με σκηνοθέτη τον Ταρκόφσκι. Πολύ πρωτότυπη, είναι κάτι που δεν είχα ξαναδεί. Το μυστήριο της ταινίας σε βυθίζει αλλά η πλοκή δεν είναι πλήρως κατανοητή, ειδικά το φινάλε, και αναγκαστικά το έψαξα περισσότερο για να το καταλάβω. Επιπλέον ένσταση η διάρκεια που ήταν υπερβολικά μεγάλη, στις 2 ώρες και 46 λεπτά. Γενικά αξίζει και πιστεύω πως είναι νέα εμπειρία στον χώρο του κινηματογράφου. Seven Years in Tibet (1997) 7/10 Αρκετά καλό βιογραφικό δράμα του Ζαν Ζακ Ανό που αφορά στην αληθινή ιστορία ενός ολυμπιακού αθλητή που έκανε ταξίδι στο Θιβέτ και δημιούργησε φιλία με τον Δαλάι Λάμα κατά το χρονικό διάστημα που η Κίνα τους έκανε επίθεση με σκοπό να γίνει το Θιβέτ αποικία της. Καλή ήταν αν και ο Μπραντ Πιτ δε μου φάνηκε να έκανε για το ρόλο. Seven Brides for Seven Brothers (1954) 7/10 Χαρούμενο μιούζικαλ του κλασσικού Χόλιγουντ χωρίς να είναι κάτι σπουδαίο. Περνά η ώρα.

Selma (2014) 7/10 Βιογραφικό δράμα που έχει να κάνει με τον αγώνα που έδωσε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τη δεκαετία του '60 για να αναγνωριστεί η ισότητα των μαύρων στο δικαίωμα ψήφου. Ενδιαφέρον θέμα αλλά ο πρωταγωνιστής εντελώς άχρωμος. Ευτυχώς οι υπόλοιποι έπαιξαν καλά (ξεχώρισε ο Τομ Γουίλκινσον ως πρόεδρος Τζόνσον) και δεν έπεσε στη μετριότητα. Πολύ καλό και το οσκαρικό τραγούδι Glory. Αν σας ενδιαφέρει το θέμα δείτε το. Separate Tables (1958) 7/10 Κοινωνικό δράμα όπου έχουμε ιστορίες διαφόρων προσώπων κατά τη διαμονή τους σε ένα ξενοδοχείο. Βασίζεται στην ανάπτυξη χαρακτήρων και το καταφέρνει πάρα πολύ καλά. Γνωστοί ηθοποιοί της τότε εποχής, καλύτερος από όλους ο Ντέιβιντ Νίβεν (όσκαρ Α' ρόλου). Μου άρεσε πολύ το φινάλε. Αξίζει.

Seeking a Friend for the End of the World (2012) 7/10 Δραματική κομεντί στην οποία ένας αστεροϊδής πλησιάζει τη γη και απειλεί να τελειώσει την ανθρωπότητα. Μέχρι να γίνει αυτό βλέπουμε τη ζωή δύο ατόμων να ενώνονται καθώς βλέπουν το κόσμο να καταρρέει. Ως κομεντί δεν έλεγε τίποτα, ο Στιβ Καρέλ παρά ήταν υποτονικός, η Κίρα Νάιτλι έτσι κι έτσι. Ως δράμα κάτι έλεγε και ανέβηκε πολύ στο φινάλε. Αν έχετε διάθεση για δράμα δείτε καλύτερα το εξαιρετικό "Melancholia" του Λαρς Φον Τρίερ και αφήστε τη συγκεκριμένη. Self/less (2015) 7/10 Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Δραματική επιστ. φαντασίας του Tarsem Singh ο οποίος είχε κάνει το αρκετά ευφάνταστο "The Cell" (2000). Δεν ήταν κακή απλά μετά τη λήξη δε μένουν πολλά πράγματα.

Scarface 1932 7/10 Αρκετά καλή γκαγκστερική ταινία η οποία διασκευάστηκε πολύ καλύτερα το 1983 από τον Ντε Πάλμα με τον Πατσίνο στο πρώτο ρόλο. Πολύ δυνατό φινάλε αλλά έκανε πολύ χρόνο για να μπει στο θέμα και ευτυχώς δεν τη παράτησα. Ο πρωταγωνιστής Πολ Μιούνι εξαιρετικός, τον είχα δει πρόσφατα και στο πολύ καλύτερο I Am a Fugitive from a Chain Gang. Αξίζει. Scanners 1981 5/10 Θρίλερ του Κρόνενμπεργκ. Διαπιστώνω πως πολλές ταινίες που έβλεπα παλιά και με ευχαριστούσαν, σήμερα τις ξαναβλέπω και μου φαίνονται εντελώς αδιάφορες. Μια τέτοια περίπτωση είναι το Σκάννερς. Προτείνω να τη προσπεράσετε.

Saturday Night Fever (1977) 7/10 Στα ελληνικά "Πυρετός το Σαββατόβραδο". Μαζί με το Grease, ο Τραβόλτα έδειξε τις ικανότητές του στο χορό. Ωραία και κλασσικά τα κομμάτια των BeeGees. Δείτε το όσοι έχετε νοσταλγία. Savages (2012) 7/10 Ταινία δράσης του Όλιβερ Στόουν. Περνάει η ώρα. Όχι κακή.

Tsubaki Sanjûrô Ξεκίνησα να τη βλέπω αλλά μέχρι τα μέσα με κούρασε και τελικά την έκλεισα. Ίσως βαρέθηκα ταινίες με σαμουράι. Για τον Κουροσάβα δεν αμφισβητώ το ταλέντο του, έχω καταευχαριστηθεί άλλες ταινίες του πχ. Ikiru, Ran κλπ. Saturday Night and Sunday Morning 7/10 Πολύ καλή δραματική ταινία βρετανικής σχολής στην οποία ένας άνδρας αποκτά δύο σχέσεις με γυναίκες, η μία εξ αυτών παντρεμένη και έγκυος με το δικό του παιδί. Καλοπαιγμένη και κάθε σκηνή κεντρίζει το ενδιαφέρον.