StandArd

L'ours (1988) 7/10 "Η Αρκούδα" του Ζαν Ζακ Αννό έχει ντοκιμαντερίστικη αισθητική και αφορά σε μια ορφανή μικρή αρκούδα που βρίσκει μια μεγαλύτερη η οποία τη προστατεύει από κυνηγούς που προσπαθούν να τις σκοτώσουν. Πολύ ωραία φωτογραφία και πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβω. Καλή. The Black Stallion (1979) 7/10 "Το μαύρο άλογο" ήταν σε παραγωγή Φράνσις Φορντ Κόπολα και αφορά στη τρυφερή σχέση ενός μικρού αγοριού και ενός αλόγου που σώθηκαν μετά από ένα ναυάγιο. Με τη βοήθεια ενός έμπειρου εκπαιδευτή, το άλογο μαθαίνει πως να αγωνίζεται σε ιπποδρομία. Όμορφη υπόθεση και κυρίως ανάλαφρη. Ο Μίκι Ρούνεϊ ως εκπαιδευτής κέρδισε υποψηφιότητα για όσκαρ β' ρόλου.

La battaglia di Algeri (1966) 7/10 Ιστορικό δράμα του Τζίλο Ποντεκόρβο το οποίο αφορά στην επανάσταση των Αλγερινών προς τους Γάλλους τη δεκαετία του '50 και τη μετατροπή του κράτους τους από αποικία Γάλλων σε ανεξάρτητο. Πολύ ενδιαφέρον, με αρκετή ένταση και καλοπαιγμένο παρά τους άγνωστους ηθοποιούς. The BFG (2016) 5/10 Παιδική ανοησία του Σπίλμπεργκ για λογαριασμό της Ντίσνεϊ. Προσπεράστε.

The Big Country (1958) 8/10 Γουέστερν από τον σπουδαίο σκηνοθέτη William Wyler (Μπεν Χουρ). Ένας άνδρας κατά τα τέλη του 19ου αιώνα φτάνει σε ένα ράντσο του Τέξας με σκοπό να παντρευτεί την αρραβωνιαστικιά του και αναμειγνύεται σε μια οικογενειακή βεντέτα. Άριστες ερμηνείες από όλους και ιδιαίτερα του Μπερλ Άιβς που με την επιβλητική του παρουσία κέρδισε και το όσκαρ β' ρόλου. Εξαιρετικοί και οι διάλογοι. Η Κάρολ Μπέικερ, στα 92, είναι η μοναδική που παραμένει εν ζωή από τους συντελεστές. Les invasions barbares (2003) 7/10 "Η επέλαση των βαρβάρων" όπως είναι ο ελληνικός τίτλος αφορά στην ιστορία ενός ετοιμοθάνατου δασκάλου ο οποίος επανασυνδέεται με ανθρώπους που τον διαμόρφωσαν στη ζωή του. Παρά το δύσκολο και θλιβερό θέμα, η ταινία τελικά είναι ύμνος προς τη ζωή. Κέρδισε όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Αξίζει.

Ακριβώς το ίδιο και η Eurobank με την Εθνική. Η Alpha έχει προμήθεια 2,5% χωρίς ελάχιστη χρέωση. Η payzy έχει 2.5% με max 7,5€, χωρίς ελάχιστη χρέωση. Για Πειραιώς δεν ξέρω.

Tenebre (1982) 7/10 Ταινία του Ντάριο Αρτζέντο η οποία μαζί με το Profondo rosso, ίσως είναι οι καλύτερές του. Το είδος είναι giallo (ξεπερασμένο είδος θρίλερ που ξεκίνησε από Ιταλία και διακρίνεται από τη γραφική αιματοχυσία). Καλή η σκηνοθεσία, υπάρχει αγωνία για την έκβαση, ανατροπές και οι δολοφονίες παρόλο που φαίνονται ψεύτικες δεν ενοχλούν. Παρόλο που μου άρεσε, βρήκα περισσότερο ενδιαφέροντα τα έξτρα ντοκιμαντέρ της έκδοσης bluray. The Babadook (2014) 7/10 Θρίλερ στο οποίο η σκηνοθέτρια Jennifer Kent έδωσε με μεγάλη μαεστρία σκηνές αγωνίας και τρόμου. Πραγματικά δε περίμενα να καρφωθώ μέχρι το φινάλε. Τη πρωταγωνίστρια Essie Davis δεν την είχα ξανακούσει και ήταν πολύ πειστική στο ρόλο της. Είναι μια καλή πρόταση για όποιον αναζητάει θρίλερ με κλιμακούμενη ένταση.

Tender Mercies (1983) 7/10 Κοινωνικό δράμα με τον Ρόμπερτ Ντιβάλ ως ένας μεσήλικας τραγουδιστής ο οποίος παραιτήθηκε λόγω του αλκοόλ και προσπαθεί να ξαναβάλει τη ζωή του σε τάξη. Θαυμάσια ερμηνεία από τον Ντιβάλ που κέρδισε και το όσκαρ α' ρόλου αν και το άξιζε περισσότερο σε δεύτερους ρόλους σε ταινίες που προηγήθηκαν όπως τον Νονό και το Αποκάλυψη Τώρα. Πολύ καλό και το τραγούδι Over You που ακούγεται μέσα στην ταινία. Στο σύνολο, αξίζει. Team America: World Police (2004) 6/10 Πρωτότυπο στυλ ταινίας με μαριονέτες που απευθύνεται σε ενήλικες από τον Trey Parker που έγινε γνωστός από το South Park. Προσωπικά δε βρήκα κάτι ιδιαίτερο αλλά αν θέλετε κάτι ανάλαφρο να περάσει η ώρα δείτε την.

The Ballad of Buster Scruggs (2018) 7/10 Ταινία των αδελφών Κόεν που ειδικά στις δεκαετίες '80-'90-'00 έκαναν αρκετές άριστες ταινίες. Η συγκεκριμένη μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Είναι σπονδυλωτή και αφορά ιστορίες της Άγριας Δύσης χωρίς όμως να σχετίζεται η μία με την άλλη. Κάποιες εξαιρετικές, άλλες αδιάφορες. Εξαιρετικά σκηνοθετημένη, με έκανε να αναπολήσω ταινίες του παρελθόντος τους. Συνολικά, καλή. The Ballad of Cable Hogue (1970) 7/10 Ταινία γουέστερν του Σαμ Πέκινπα με έναν άπαιχτο Τζέισον Ρόμπαρντς ως πρωταγωνιστή. Ένας άστεγος στην Άγρια Δύση βρίσκει μια πηγή νερού μέσα στην ερημιά και κοιτάζει να επωφεληθεί. Στη πορεία ερωτεύεται και μια πόρνη. Στο φινάλε θα καταλάβει ότι το βασίλειό του θα τελειώσει με τον ερχομό των πρώτων αυτοκινήτων. Περιλαμβάνει εύστοχες κωμικές σκηνές. Αξίζει.

The Andromeda Strain (1971) 7/10 Αρκετά έξυπνη ταινία μυστηρίου επιστ. φαντασίας. Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Αμερικής το σύνολο του πληθυσμού πέθανε από μυστηριώδεις συνθήκες. Επιστήμονες προσπαθούν να βρουν τους λόγους της επιδημίας και καταλήγουν ότι μπορεί ο ιός να είναι εξωγήινος. Κρατάει το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Γουάιζ. Βασισμένη σε νουβέλα του Μάικλ Κράιτον (Τζουράσικ Παρκ). The Adventures of Baron Munchausen (1988) 5/10 Υπερβολικά σουρεαλιστική για τα γούστα μου. Τη παράτησα σχεδόν στα μισά.

Targets (1968) 7/10 Ιδιαίτερο θρίλερ μυστηρίου από τον Peter Bogdanovich. Ένας ψυχασθενής αρχίζει και δολοφονεί περαστικούς την ίδια ώρα που ένας ηλικιωμένος διάσημος αστέρας κινηματογράφου σκέπτεται ή όχι να συμμετάσχει σε μια καινούργια ταινία. Κάποια στιγμή τα δύο πρόσωπα διασταυρώνονται. Καλή και πρωτότυπη. The Agony and the Ecstasy (1965) 7/10 Βιογραφικό δράμα που έχει να κάνει με τη προσωπική πάλη του Μικελάντζελο (Τσάρλτον Ίστον) για το δημιουργικό βάψιμο της κορυφής της Καπέλα Σιστίνα. Έξοχος ο Ρεξ Χάρισον στο ρόλο του πάπα που του έδωσε τη δουλειά. Πολύ καλή.

Tape (2001) 7/10 Ευχάριστη έκπληξη από τον σκηνοθέτη Richard Linklater. Δράμα δωματίου που βασίζεται στις ερμηνείες τριών πρωταγωνιστών. Τι γίνεται όταν τρεις παλιοί συμμαθητές συναντιούνται μετά από χρόνια και έρχονται στο προσκήνιο επώδυνες αναμνήσεις; Εξαιρετικά ενδιαφέρον. The Abyss (1989) 6/10 Χειρότερο απ'ότι περίμενα ίσως γιατί είχα μεγάλες προσδοκίες. Ο Καναδός James Cameron ξέρει πολύ καλά πως να χτίσει μια περιπέτεια και να κρατά το ενδιαφέρον του θεατή αλλά στη συγκεκριμένη, σε μεγάλο μέρος της, βαρέθηκα. Τα τελευταία 10-15 λεπτά ήταν εντυπωσιακά αλλά δεν ήταν αρκετά. The A-Team (2010) 5/10 Την είδα και μερικές στιγμές μετά την ξέχασα. Δε θυμάμαι αυτή τη στιγμή ούτε μια σκηνή. Ο Λίαμ Νίσον κρίμα που χαραμίζεται σε τέτοιες ταινίες, θα μπορούσε να έχει καλύτερη καριέρα.

Taste of Fear (1961) 7/10 Έξυπνο θρίλερ με σύντομη σχετικά διάρκεια αλλά επαρκεί για να δώσει στιγμές αγωνίας και ανατροπής. Tales of Terror (1962) 7/10 Ταινία μυστηρίου χωρισμένη σε τρία μέρη και βασισμένη σε διηγήματα του Edgar Allan Poe. Ενδιαφέρουσα.

Ne le dis à personne (2006) 6/10 Αστυνομική μυστηρίου από Γαλλία. Διαβάζοντας την υπόθεση περίμενα να μου αρέσει. Τελικά είχε μπέρδεμα η πλοκή χωρίς να εξηγεί πολλά πράγματα η κάθε σεκάνς. Αναγκάστηκα να διαβάσω τη πλοκή από το wiki για να μου είναι πιο ξεκάθαρα. Μέχρι ένα σημείο είχε ενδιαφέρον, μετά όμως αδιαφόρησα για το τι θα συμβεί. Den 12. mann (2017) 7/10 Ιστορικό δράμα από Νορβηγία που είχε να κάνει με την αληθινή ιστορία 12 Νορβηγών σαμποτέρ τη περίοδο του Β' Π.Π. οι οποίοι απέτυχαν στο σκοπό τους και γρήγορα συλλήφθηκαν από τους Γερμανούς Ναζί εκτός από έναν. Αυτός που δραπέτευσε κάνει αγώνα επιβίωσης με τη βοήθεια ντόπιων Νορβηγών για να περάσει τα σύνορα χωρίς να τον μυριστούν οι Ναζί. Πολύ ενδιαφέρον και σε αρκετά σημεία κόβει την ανάσα.

Taken 2 (2012) 7/10 Κατώτερη από τη πρώτη ταινία αλλά σώζεται από τους γρήγορους ρυθμούς, τη δράση και κυρίως τον Λίαμ Νίσον. Taken 3 (2014) 6/10 Μια από τα ίδια χωρίς κάτι το πρωτότυπο. Αν δεν ήταν ο Νίσον η ταινία θα πήγαινε στον κάλαθο των αχρήστων. The Age of Adaline (2015) 7/10 Ρομαντικό δράμα φαντασίας στο οποίο παίζει η όμορφη Μπλέικ Λάιβλι ως μια γυναίκα που δε γερνάει ποτέ και με διάφορους τρόπους το κρατάει μυστικό. Τελικά ερωτεύεται και αναγκάζεται να το αποκαλύψει. Υπάρχουν μερικές πολύ καλές σκηνές ως προς τις ερμηνείες. Παρά το προβλέψιμο σενάριο η ταινία αξίζει γιατί υποστηρίζεται καλά από τους ηθοποιούς και δημιουργεί καλή ατμόσφαιρα.

Swiss Family Robinson (1960) 7/10 Οικογενειακή ταινία παραγωγής Ντίσνεϊ βασισμένη στο βιβλίο του Johann David Wyss. Μια οικογένεια Ελβετών ναυαγεί και προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα απομονωμένο νησί. Μετά τη προσαρμογή τους έρχονται πιο δύσκολες καταστάσεις. Αρκετά καλή, στο κλίμα των ταινιών Ντίσνεϊ εκείνης της περιόδου που μπορεί να μην υπήρχαν ιδιαίτερα εφέ αλλά περνούσε κανείς ευχάριστα ένα δίωρο. Επίσης, οι σκηνές με τα άγρια ζώα ήταν πολύ προσεγμένες και η φωτογραφία πολύ καλή. Boksuneun naui geot (2002) 7/10 Ελληνικός τίτλος: "Η τελευταία εκδίκηση". Πολύ καλή ταινία θρίλερ από τον Νότιο-Κορεάτη Park Chan-wook ο οποίος με εξέπληξε ευχάριστα όπως και σε άλλες ταινίες του. Ένας κωφάλαλος προσπαθεί να βρει χρήματα για την μεταμόσχευση νεφρού της αδελφής του. Εμπιστεύεται τους λάθους ανθρώπους και ξεκινά αγώνα να εκδικηθεί αλλά τα πράγματα δεν πάνε όπως τα περιμένει. Πολύ καλή ατμόσφαιρα και δε βαρέθηκα λεπτό λόγω της ροής που είχε. Ήταν εισπρακτική αποτυχία στην εποχή του. Κακώς.

Suspiria (1977) 6/10 Ταινία τρόμου χωρίς... τρόμο από τον Ντάριο Αρτζέντο. Την είχα δει και πιο παλιά χωρίς να την είχα εκτιμήσει ιδιαίτερα. Ομοίως και σήμερα. Τίποτα ιδιαίτερο, χάσιμο χρόνου με πολλά σημεία να κάνει κοιλιά. Η ταινία του 2018 μου άρεσε καλύτερα, πιο στρωτή αφήγηση και καλύτερη ροή στην εξέλιξη. Ότι έχω δει από Αρτζέντο, με εξαίρεση το Profondo rosso μου φαίνεται υπερτιμημένο. Swiss Army Man (2016) 5/10 Από τις χειρότερες που έχω δει. Δραματική κομεντί στην οποία ένας απεγνωσμένος ναυαγός κάνει φίλο ένα πτώμα όπου φαντάζεται πως του μιλάει και ξεκινούν ένα σουρεαλιστικό ταξίδι. Κομεντί εννοεί τις πορδές του πτώματος (προσωπικά δε γέλασα), δράμα είναι η κατάσταση του νεαρού ο οποίος στη πραγματικότητα ζει στον δικό του κόσμο αποξενωμένος. Προτιμήστε καλύτερα να δείτε τον "Ναυαγό" με τον Τομ Χανκς, θα "εισπράξετε" περισσότερα.

Santa Claus: The Movie (1985) 6/10 Οικογενειακή ταινία φαντασίας που περιγράφει τη ζωή του Άη Βασίλη και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε όταν ένα ξωτικό του έγινε σύμμαχος με έναν επικίνδυνο κατασκευαστή παιχνιδιών. Παρόλο που ήταν πολύ προσεγμένη από τα εφέ μέχρι τα σκηνικά και την υπέροχη μουσική του Χένρι Μαντσίνι, η ταινία στερείται σε σενάριο και στη μάλλον αδιάφορη σκηνοθεσία. Κέρδισε στο να δημιουργήσει ένα ευδιάθετο κλίμα αλλά μέχρι εκεί. Οι σκηνές στο Βόρειο Πόλο μου θύμισαν ως ένα βαθμό τον πρώτο Σούπερμαν με τον Ριβ, λογικό καθώς είναι οι ίδιοι παραγωγοί και στις δύο ταινίες - Pierre Spengler και Ilya Salkind. Μερικές ακόμα ταινίες που μπορείτε να δείτε στις γιορτές αν έχετε παιδιά ή/και αισθάνεστε παιδιά: Mickey's Once Upon a Christmas (1999 Video) 'Twas the Night Before Christmas (1974 TV Movie) Jack Frost (1979 TV Special) The Little Drummer Boy (1968 TV Movie)

Καλησπέρα και χρόνια πολλά! A Boy Called Christmas (2021) 6/10 Στο πνεύμα των γιορτών αλλά τίποτα ιδιαίτερο. Μετά τη θέαση ξεχνιέται αμέσως. Ίσως να εκτιμηθεί καλύτερα από παιδικές ηλικίες. Prancer (1989) 7/10 Πολύ καλή οικογενειακή ταινία στην οποία ένα μικρό κοριτσάκι που πιστεύει στον Άη Βασίλη βρίσκει έναν τραυματισμένο τάρανδο και τον φροντίζει στο αγρόκτημα του πατέρα της. Ο τάρανδος είναι πιθανόν ο Πράνσερ του Άη Βασίλη και φαίνεται να είναι καλή αφορμή για να βελτιωθούν οι σχέσεις με τον πατέρα της και τον αδελφό της. Μου άρεσε και ήταν πολύ καλοπαιγμένη. Δείτε την.

Sunday Bloody Sunday (1971) 7/10 Ταινία του Τζον Σλέζινγκερ ο οποίος είχε κάνει το άριστο δραματικό θρίλερ Marathon Man αλλά είναι γνωστός και για ταινίες με πολύ καλή ανάπτυξη χαρακτήρων όπως το Midnight Cowboy και το Darling. Η συγκεκριμένη ταινία είχε τολμηρό θέμα για την εποχή που παίχτηκε αλλά οι ηθοποιοί το υπηρέτησαν και με το παραπάνω. Ο πρωταγωνιστής Πίτερ Φιντς, πολύ καλός αλλά θα τον θυμόμαστε καλύτερα από το Network στο οποίο ήταν η πιο ψηλή κορυφή του. Super 8 (2011) 7/10 Ταινία του J.J. Abrams και παραγωγή Σπίλμπεργκ. Μυστηρίου επιστ. φαντασίας με καλή ατμόσφαιρα και οπτικά εφέ. Την είδα και παρατήρησα πως πέρασε πολύ γρήγορα η ώρα, δεν ήταν καθόλου κακή. Μου άφησε βέβαια ερωτήματα που δε μου λύθηκαν μετά το φινάλε. Πάντως σίγουρα υπολείπεται από άλλες ταινίες επιστ. φαντασίας/περιπέτειες/κοινωνικές με πρωταγωνιστές παιδιά (πχ. Γκούνις, Στάσου πλάι μου κλπ) καθώς οι σύγχρονες ταινίες δε δίνουν βαρύτητα σε ανάπτυξη χαρακτήρων παρά μόνο στα εντυπωσιακά εφέ.

Stranger Than Paradise (1984) 6/10 Δεν μου άρεσε. Δραματική κομεντί του Τζιμ Τζάρμους ο οποίος έχει κάνει μερικές πολύ καλές ταινίες αλλά δεν είναι για όλα τα γούστα. Στις πολύ καλές του συγκαταλέγονται οι ακόλουθες: Down by Law, Night on Earth, Ghost Dog: The Way of the Samurai και Broken Flowers. Submarine (2010) 7/10 Αρκετά καλή δραματική κομεντί που είχε να κάνει με το πέρασμα στην ωριμότητα ενός δεκαπεντάχρονου. Ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα. Επίσης, πολύ καλοπαιγμένη. Δείτε την.

Stoker (2013) 7/10 Αρκετά καλό θρίλερ αρκεί να μην έχετε πολλές απαιτήσεις. Η σκηνοθεσία του Park Chan-wook μου φάνηκε πάρα πολύ καλή. Έδωσε πνοή σε ένα σενάριο που στα χέρια άλλου θα ήταν εντελώς αδιάφορο. Εξίσου καλές και οι ερμηνείες. Αξίζει μια ευκαιρία. Samâ uôzu (2009) 6/10 Ιαπωνικό κινούμενο σχέδιο. Δε μου άρεσε. Απευθύνεται μάλλον σε ηλικίες 15-20 χρονών οι οποίες θα το εκτιμήσουν περισσότερο λόγω των εφέ και της πρωτότυπης ιστορίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που εντόπισα είναι η επιφανειακή ανάπτυξη χαρακτήρων που αν είχε δουλευτεί περισσότερο σε 2-3 χαρακτήρες θα ήταν σίγουρα καλύτερη.

Eliza Graves (2014) 7/10 Καλομέτρια δραματική μυστηρίου. Σενάριο βασισμένο σε μια ιστορία του Έντγκαρ Άλαν Πόε και σκηνοθεσία του Brad Anderson που έκανε το εξαιρετικό The Machinist. Καλά παίξανε οι ηθοποιοί (κούκλα η Kate Beckinsale πρωταγωνίστρια), όχι καλή η εξέλιξη της υπόθεσης και δυστυχώς το φινάλε μου φάνηκε αναμενόμενο. Αξίζει μια θέαση αλλά δεν έχει να προσδώσει τίποτα στο είδος. Street Kings (2008) 7/10 Όχι κακή αστυνομική δράσης. Σεναριογράφος ο James Ellroy του πολύ καλού L.A. Confidential και σκηνοθέτης ο David Ayer που έκανε αργότερα το πολύ καλό Fury. Είχε ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια αλλά κλείνοντας μου φάνηκε πως το όλο στόρι το έχω ξαναδεί. Και αυτή η ταινία αξίζει μια θέαση χωρίς να είναι κάτι το ξεχωριστό.

Starred Up (2013) 6/10 Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Ένας νεαρός μπαίνει φυλακή αλλά ως ατίθασος τα βάζει με όλους και καταλήγει σε ομαδική ψυχοθεραπεία. Ο πατέρας του, στην ίδια φυλακή, προσπαθεί να του βάλει μυαλό. Δεν είχε όσο ενδιαφέρον ακούγεται και σε αυτό το είδος δείτε οπωσδήποτε το "In the name of the Father" με Ντάνιελ Ντέι Λούις - η τελευταία είναι από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει. Step Brothers (2008) 6/10 80% χαζοαμερικανιά, 20% καλομέτριο χιούμορ. Δε νομίζω να αξίζει το κόπο να τη δείτε αν και μπορεί σε κάποια μερίδα κοινού να αρέσει αυτό.

Stan & Ollie (2018) 7/10 Καρφώθηκα από την αρχή ως το τέλος γιατί μου αρέσουν οι βιογραφίες και η συγκεκριμένη είχε να κάνει με το δίδυμο "χονδρό-λιγνό" οι οποίοι αν και έγιναν διάσημοι και άφησαν εποχή ήταν πάντα υποαμοιβόμενοι κυρίως λόγω της ατολμίας του "χονδρού". Πέρα από αυτό είχαν πάντα μεγάλη εκτίμηση ο ένας για τον άλλο μέχρι το τέλος. Αν και κάπως άνευρη, η ταινία αξίζει για τις πολύ καλές ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Stagecoach (1939) 7/10 Κλασικό γουέστερν με Τζον Γουέην σε σκηνοθεσία Τζον Φορντ. Καλή αλλά έχω δει και καλύτερες. Δεν μου κίνησε το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια.

Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom (2003) 8/10 Ελληνικός τίτλος: "Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας... και άνοιξη". Εξαιρετική ταινία. Ένα αγόρι μεγαλώνει και διδάσκεται από έναν βουδιστή μοναχό όπου τα χρόνια κυλάνε όπως οι τέσσερις εποχές. Βαθιά νοήματα που προβληματίζουν και πολύ φιλοσοφημένη. Έξοχη και η ταιριαστή μουσική. Ο σκηνοθέτης Kim Ki-duk δυστυχώς έχασε τη ζωή του από κορονοϊό το 2020 και είναι κρίμα γιατί πιθανότατα είχε πολλά ακόμα να προσφέρει. Τη προτείνω. Stage Door (1937) 6/10 Τίποτα ιδιαίτερο παρά τις καλές ερμηνείες. Βαρέθηκα.

Star Wars (1977) The Empire Strikes Back (1980) Return of the Jedi (1983) Ταινίες επιστ. φαντασίας, κλασικές πλέον. Η τριλογία του Πολέμου των άστρων έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη σε αυτή τη κατηγορία ταινιών. Όλα ήταν πολύ προσεγμένα, από το σενάριο, τα οπτικά εφέ, ο ήχος, η εξαιρετική μουσική, μέχρι και η επιλογή των ηθοποιών. Οι ταινίες κέρδισαν την εκτίμησή μου σήμερα ενώ είχα βάλει να τις δω πριν αρκετά χρόνια και τις είχα απορρίψει ασυζητητί. Βέβαια, δε μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα ώστε να δω και τις υπόλοιπες ταινίες που βγήκανε, όσο καλές κι αν είναι. Μπράβο στον Τζορτζ Λούκας για το σενάριο που απορώ γιατί ανέθεσε σε άλλους να σκηνοθετήσουν τις ταινίες του '80 και '83. Κρίμα για την Κάρι Φίσερ που ήταν πολύ συμπαθής και "έφυγε" νωρίς στα 60 της.