karib

Λοιπον, εβαλα την 20αρα εκδοση του sygic. Δεν την δοκιμασα στην πραξη βεβαια. Παρατηρησα οτι εχει καποιους ταχυδρομικους κωδικους λαθος... :dash: Το βασικο μου προβλημα ομως ειναι, οτι δεν μπορω να βαλω/εχω, τα αγαπημενα μου! Μεχρι τωρα, καθε φορα που αλλαζε μια μεγαλη εκδοση στο sygic, εκανα νεο φακελο db, μεσα στον φακελο res, και εκει εβαζα το αρχειακι items.dat, που περιεχει αγαπημενες τοποθεσιες. Πλεον, δεν το αναγνωριζει ομως. Φαινεται οτι καπου αλλου τηρουνται τα αγαπημενα πλεον. Στο google δεν μπορεσα να βρω κατι. Ξερει κανεις; :(

Σε γνωστα sites παντως, ακομη την 18αρα εκδοση του sygic εχουν... Δεν ξερω γιατι τοση καθυστερηση στην προωθηση της 20αρας.

Υπαρχει ακομη η mls? Το πρωτο μας gps, ειναι mls... Και νομιζω πολλων ακομη....

Ευχαριστω... ναι, καρτοκινητο εχω....αρα δωρο αδωρο να δωσω/μεταφερω τα 10 ευρω...

Αν στειλω 10ευρω, με sms μεσω του 1219, σε αλλο κινητο, θα λαβει τα 450 λεπτα δωρο που παιρνει με καθε ανανεωση; Δοκιμασα να περασω 12 ευρω, και δεν αφηνει...

Καλο το skroutz, αλλα απο ευρωπαϊκο ebay ακομη καλυτερα.... Το κοστος ανα τεμαχιο ειναι πολυ χαμηλοτερο, αν αγορασεις πολλα.

Ευχαριστω! :)

0,19ευρω/ανα κληση ειναι η χρεωση απο κινητο, και διχως χρεωση απο το σταθερο; Ειχα το 210, γιατι καλωντας απο το κινητο, δεν χρεωνομουν, αφου εχω παντα εκατονταδες λεπτα δωρεαν χρονου ομιλιας. Ομως τωρα, καλωντας στο 13888 απο κινητο, ή στο 306971013888, θα χρεωνομαι, ετσι δεν ειναι; Αληθεια, μπορω να καλεσω απο το σταθερο μου, για να δηλωσω το μητρωο για το κινητο μου;

Ευχαριστω για τις πληροφοριες. Τον αλλαξανε παλι τον αριθμο του helpdesk? Ειχα το 2106513888, και λειτουργουσε, το ειχα καλεσει αρκετες φορες παλιοτερα. Τωρα ποιο ειναι; Πειτε πενταψηφιο και με το 210.

Πως μπορω να εξαλειψω τα ενοχλητικα τηλεφωνα που καλουν σε ενα καρτοκινητο cosmote, για διαφορες διαφημιστικες υπηρεσιες απο διαφορες γνωστες εταιριες; Στο helpdesk της cosmote μπορουν να κανουν καποια ρυθμιση;

Made in england, ποσα προιοντα ειναι πια; Ελαχιστα... Αρα, στην πλειοψηφια των οποιων αγορων μας απο εκει, θα υπαρχει κανονικα τελωνειακη χρεωση οπως καταλαβαινω... Αληθεια, θα ζητουν καμια βεβαιωση στο τελωνειο, για το 'made in....'?

Οι γυναικες που κανουν διαζυγιο, δινουν το 'καλυτερο' μαθημα ζωης στα παιδια τους, αυτα τα παιδια για τα οποία τόσο 'κόπτονται'... Αν δεν μας κανει ο αλλος, τον διωχνουμε...that's it...

Υπαρχει αλλη εταιρια, απο τις 'εμπορικες' και γνωστες, που για καποιο λογο διαμαχης κλπ, να μην εχει google services? Ρωτω γιατι ολα στην Κινα γινονται, πχ lenovo-motorola κλπ

Αγαπητή confetti, Πίστεψε με ότι είμαι άνθρωπος που κάνω την αυτοκριτική μου, γιατί έτσι μονο θεωρώ ότι ο άνθρωπος μπορεί να βελτιωθεί και να προοδεύσει. Βεβαια, η ενδοσκόπηση είναι πάντα δύσκολη, ότι και να λεμε. Οποτε, δεν θα έλεγα ότι είμαι προκατειλημμένος, αλλα τελείως προσγειωμένος/grounded, όσον αφορα τις σημερινές γυναικες και την δυναμική των σημερινών σχέσεων. Το οικονομικό, αχ αυτό το οικονομικό θέμα. Σπάνια θα βρεις άντρα να χώρισε γυναικα γι'αυτο. Γυναίκες όμως; Πάμπολλες έτσι; Τι να λεμε... τα ματια τους πρέπει να βλέπουν δολλαρια και ευρω... Ξέρεις, με έχει κουράσει πολύ αυτή η στυγνή τετράγωνη μαθηματική λογική των περισσότερων γυναικών σήμερα. Είναι δυστυχώς το mainstream. Ευτυχώς όμως τελευταία ανακαλύπτω, και πιο ανοιχτόμυαλες γυναίκες σε αυτά τα θέματα. Ίσως η κρίση, έκανε πολλές να αναθεωρήσουν μεγαλοιδεατισμους και χαιλίκια... Όμως οι περισσότερες, ακόμη, τα θέτουν περίπου όπως εσύ. Δεν σε κρίνω σε προσωπικό επίπεδο! Προς Θεού! Πως λεμε, δεν κρίνω τον αμαρτωλό, και ποιος είμαι εγώ άλλωστε, αλλα κατακρίνω την αμαρτία! Όχι τον άνθρωπο. Κριτικάρω μια συμπεριφορά που θεωρώ κακή, από οποια κι αν προέρχεται. Τόσο αυτό, τόσο το άλλο, δεν βγαίνει, πως θα βγει κλπ. Ναι, οι αριθμοί είναι αριθμοί. Και ναι, δεν υπάρχει μαγικο ραβδί. Πραγματικά λυπάμαι όμως, τις γυναίκες που συμπεριφέρονται κυριολεκτικά ως ψυχρές υπολογίστριες. Και φυσικά, είναι αυτές που θα καταστρέψουν τα πάντα όταν θεωρούν ότι η εξίσωση δεν τους βγαίνει, σύμφωνα με τα μυαλά που κουβαλούν... αφού έτσι τους 'χάραξε' στο μυαλό, έτσι είναι, και στο κάτω κάτω, ως γυναίκες, και με όλους τους νομους στο πλευρό τους, ή θα κάνουν τον άντρα να 'γονατίσει' (ποσο άρρωστη πρέπει να είναι κάποια...), ή αλλιώς....μπουρλοτο! Δεν είναι έτσι. Δεν πάει έτσι. Όσο κι αν οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, επέτρεψε μου να πω, γενικά μιλώντας, ότι οι παλιότεροι είχαν και περισσότερη πιστη στον Θεό. Αν κουράζονταν; Πολύ! Χρήματα, λίγα. Όμως πιστευαν, ότι αυτοί θα κάνουν ότι μπορούν, και από εκεί και έπειτα θα αναλάβει ο Θεός. Θυμάμαι μια διήγηση που μου έλεγε ο πατέρας μου, από το ένα ζεύγος παππου - γιαγιά... Η γιαγιά συχνά του έλεγε, 'μα τι θα κάνουμε, έχουμε να παντρέψουμε κορίτσια, και πως, και με τι κλπ', κι ο παππους μου έλεγε στη γιαγιά μου, 'μην ανησυχείς, έχει ο Θεός'!. Και όλα τα κορίτσια (και τα αγόρια) τους, αδερφές του πατερα μου, καλοπαντρευτηκαν, όλα καλα! Βρεθηκαν καλοι άντρες, θειοι μου πλέον, και ξεπεραστηκαν τότε οι οποιες υποτιθέμενες ή πραγματικές δυσκολίες... Σήμερα, άντρες γυναίκες, αλλα εν προκειμενω γυναίκες, το μονο που πιστεύουν και το μονο που βλέπουν, είναι 'οι δικες τους δυνάμεις'. Δύσμοιρες. Νομίζουν ότι κάτι κάνουν... ματαιπονουν όμως... Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν εκθειάζω γυναίκες 'πέρα βρέχει'. Όπως είπα, εσύ θα κανεις κάποιες κινήσεις που θεωρείς σωστές ως γυναικα, αλλα έχοντας γνώση της 'μικρότητας' σου, έχοντας γνώση ότι δεν θα πρέπει να θυσιάσεις τα 'μεγάλα' για τα 'μικρά'. Γιατί όλα έχουν ένα εναλλακτικό κόστος. Δεν είναι το μονο κόστος 'τα χρήματα', όπως πολλές θεωρούν. Όχι, τα χρήματα δεν είναι αυτά που θα εξασφαλίσουν τον ευτυχη βιο ενός ζευγαριού, όταν πρέπει να θυσιαστούν πολλά για να αποκτηθούν αυτά τα χρήματα. Πρόσφατα είχα μια συνομιλία με μια πολύ καλη συνάδελφο, φτωχή κυριολεκτικά, αλλα πολύ αξιοπρεπης γυναικα, και όταν το έφερε η κουβέντα γιατί της λέω βρε τι ξοδεύεσαι και φέρνεις γλυκα στο γραφείο κλπ, μου λέει 'ξέρετε, όπως λέει κι ο άντρας μου, εμάς δεν μας λείπουν τα λίγα, μας λείπουν τα πολλά!', και το έλεγε με το χαμόγελο στα χείλη! Την χάρηκα! Μια χαρα ευτυχισμένη με τον άντρα και τα παιδάκια της, έστω κι αν τα φέρνουν πολύ δύσκολα βόλτα... Όπως διάβασα καπου, από τα πλέον εύστοχα που διάβασα στην ζωη μου, 'πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα πιο πολλά, αλλα αυτός που χρειάζεται τα πιο λίγα!'.... Δεν θα συνεχίσω περισσότερο εδώ αυτή την κουβέντα. Γιατί είναι θέμα κοσμοθεωρίας του κάθε ανθρώπου, πεποιθήσεων, βιωμάτων, το τι θεωρεί σημαντικό , τι προτεραιότητες έχει κλπ. Λυπάμαι όμως, για τις σημερινές γυναίκες, τις περισσότερες, που βλέπουν την πραγματικότητα με τόσο στρεβλό τρόπο. Δυστυχούν, και περνούν κι άλλους στο λαιμο τους δυστυχώς. Ας ανοίξουν όμως επιτελους και οι άντρες τα ματια τους, στο ποιες επιλεγουν, και δεν έχω να πω κάτι άλλο πάνω σε αυτό. Όσον αφορα το ότι η ζωη έχει αλλάξει....ποιος θα μπορούσε από τη μια πλευρά, να ισχυριστεί το αντίθετο; Ναι, παλιά οι γυναίκες έπλεναν τα ρούχα στο ποταμι, χτυπώντας τα με ξυλα. Η σημερινή γυναικα όμως, κουράζεται ακόμη και με το πλυντήριο... Είναι η καταστρεπτική καραμελα όμως, που δυναμιτίζει και πολλά πράγματα. Αλήθεια, η ανθρωπότητα πορεύτηκε, επί αιώνες, χιλιετηρηδες θα έλεγα, με μια συγκεκριμένη δομή, ιεραρχία, σχέσεις άνδρα-γυναικας κλπ. Όλα άχρηστα; Όλα ....λαθος; Ήρθαμε σήμερα, με μυαλά πάνω από τη σκουφια, να τα δούμε αλλιώς και να τα αλλάξουμε όλα; Όλα αυτά ανατράπηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Με ατελειωτη προπαγάνδα, τα 'δικαιώματα των γυναικών', την 'χειραφέτηση', την μετά βαιων και κλάδων είσοδο της γυναικας στους εργασιακούς χώρους, και αλλα πολλά... Ας κρίνει ο καθένας, αν έχει μένει τίποτε όρθιο από αυτό που ξέραμε και ονομάζαμε ως 'οικογένεια', σύμφωνα με όλες αυτές τις καθοδηγούμενες 'εξελίξεις'... Συμβουλευω δε τους άντρες, να μένουν μακριά από ψυχρές υπολογίστριες, από υπερβολικα δυναμικές και καριερίστριες, καθε λογής 'ανεξάρτητες', από γυναίκες που όλα τα ζυγίζουν και τα μέτρουν για να μην αδικηθούν, και αλλα πολλά.... όλα αυτά, και ο κατάλογος μακρύς, είναι συνταγές καταστροφής για την πλειοψηφία των αντρων και των οικογενειών που θα κάνουν με κάτι τέτοιες... Αν οι άντρες ήταν πιο προσεκτικοί στις επιλογές τους, όλα αυτά τα σαχλοκούδουνα, δεν θα είχαν στον ηλιο μοιρα. Αν δεν σοβαρευτούν κι οι άντρες, να βάλουν όλες τις καμμενες στην θεση τους, δεν υπάρχει καμια σωτηρια για κανέναν. Εγώ πρώτος θα πω, ότι ας φροντίσουν οι άντρες να είναι σωστοί, να βάζουν την κάθε μια στη θεση της όπως της αξίζει, και έπειτα ας συμμορφωθούν οι γυναίκες. Η σωστη γυναικα, να τιμηθεί και να είναι ευτυχισμένη, διπλα από έναν άντρα που τιμα και σέβεται με την καρδια και την ψυχή της. Και έχοντας επιλέξει έναν σωστό άντρα, αν έχει μια τέτοια γυναικα διπλα του ο άντρας, δεν μπορεί παρα να την έχει κι αυτή πολυτιμη βοηθό, με τιμή και πολύ αγαπη. Για τις υπόλοιπες, τα είπα παραπάνω.

Υπαρχει αλλο τηλεφωνο, με 210-? Βολευει για κληση απο κινητο.

Αγαπητή confetti, Αν το σκεφτεί κανεις νηφάλια και ψύχραιμα, με την έξοδο της γυναικας στην αγορα εργασίας, ουσιαστικά, η γυναικα 'υποβαθμίστηκε΄. Για τα χρήματα που παίρνει, θυσίασε πολλά αλλα πράγματα, σημαντικότερα μάλλον από τα χρήματα που παίρνει... Ναι, ήταν φτωχικά παλιά. Αλλα η γυναικα είχε μονο το νοικοκυριό της και κατά βάση την ανατροφή των παιδιών. Ο σύζυγος καπου έξω, να φέρει χρήματα για το νοικοκυριό και την οικογένεια. Σήμερα η γυναικα, έχει και το νοικοκυριό, αλλα και την δουλεια της. Λογικό δεν είναι να έχει γινει λάστιχο; Και στερείται το σπίτι, μια νοικοκυρά, που θα τα ομόρφαινε όλα. Στερούνται τα παιδιά, (πέραν των ωρών απουσίας στο σχολειο), τη μανα τους. Στειρειται ο άντρας, να έχει μια γυναικα χωρίς όλη την τοξική κατάσταση της αγορας εργασίας. Όλα πιεσμένα και στην τσίτα δηλαδή. Τις γυναίκες, και μιλώ πάντα για την πλειοψηφία, μονο εν μέρει μπορώ να τους δώσω δίκιο. Γιατί σε μεγάλο βαθμό, δεν τους φταιει η 'άτιμη κοινωνία', αλλα και οι επιλογές τους. Άλλο να θέλουν μια δουλίτσα απλα ως 'συμπλήρωμα' (αρα, μικρότερες απαιτήσεις προς τις γυναίκες, λιγότερος κόπος κλπ), και άλλο βαρια εργασιακά καθήκοντα, καριέρες και δε συμμαζεύεται. Όλα έχουν ένα κόστος στη ζωη. Αν για κάποια, το σημαντικό είναι το 'ποσα βγάζει', γιατί φυσικά πάντα (ατερμονη καραμελα που κολαει σε όλα, κι όσο και έχει σίγουρα βάση, στο τέλος καταντα γραφικό...) 'τα παιδιά έχουν ανάγκες'... Ναι, ανάγκες, ατελειωτες ανάγκες. Αλλα ας σκεφτεί η γυναικα, τι θυσιάζει τελικά, για να κερδίσει τι.... πολύ απλα το θέτω, και ας σκεφτεί... Καταλαβαίνω πως θέτεις το θέμα, περί της γενικότερης συνεισφοράς του άντρα, στην οικογένεια. Όμως, το να μιλα κανεις για γυναίκες-σκλάβες στην εποχή μας, είναι τουλάχιστον αστείο.... εδώ πλέον ζούμε εδώ και αρκετές δεκαετίες, εποχές μητριαρχίας.... το αρσενικό σε λίγα χρονια θα κυρηχθει 'προστατευόμενο είδος', και μην το γελάτε καθόλου... Γελάω με την ηλίθια πολιτικη ορθότητα και τους φεμινισμους..., που όμως καθορίζει τις ζωες, όλων όσων τρώνε τη συστημική προπαγάνδα.... Ορκίστηκε ο Μπαιντεν στην Αμερική, και ενας US congressman, καλα, δεν είχε ακούσει ποτε ο άσχετος την κουβέντα 'αμήν', (amen), και επειδή παραξενευτκε που του εμοιαζε σαν την λεξη 'a man' (ηχητικά παρόμοιο με το amen), μαλλον live σκεφτηκε να κανει 'διορθωση', και βγαίνει ο άθλιος και λέει 'and a woman'.... ντροπή...αυτά μας έφαγαν....μη νιώσουν 'θιγμένες' οι γυναίκες....ερχονται δραματικά χρονια.... Όχι, σε καμια περίπτωση δεν συνηγορώ λοιπόν, η γυναικα, ας μου επιτραπεί η έκφραση 'να ξεπατώνεται' στις δουλειες, κι ο άντρας να είναι στο χαζοκούτι με τα ποδια στο τραπέζι.... Όμως, έχω δει πολλά, παρα πολλά....ετσι, sorry που θα το πω, δεν μπορεί καμια να μου πουλήσει παραμυθια της Χαλιμάς, γενικά μιλώντας... Και τι θέλω να πω; Άπειρες οι γυναίκες που 'εφευρίσκουν' δουλειες. Άσε καλη μου και τίποτε για το Σαββατοκύριακο! Τα παιδιά σου εσένα θέλουν. Ο άντρας σου εσένα θέλει! Πάμπολλες γυναίκες με κάκιστη διαχείριση χρόνου. Άσε την κουλά-Σούλα στο τηλέφωνο πια....ασε τη μαμα με τις ατελειωτες αναλύσεις...κόψε κάτι, πρέπει κι αλλα πράγματα να γινουν.... Άλλες πάλι, είναι μονίμως παραπονούμενες, βρε ότι και να γινει....αλλη γυναικεια παθογένεια κι αυτή....αλλοιμονο στον δύσμοιρο που έμπλεξε με τέτοια.... ξέρω γυναικα μεγαλογιατρού, που επέμενε αρκετές φορές, πραγματικά ασυλλόγιστα ή ακαταλόγιστα σκεπτόμενη, να απλώνει ο άντρας τις κυλοτες στο μπαλκονι σε δημοσια θεα.... έλεος κυρά μου, τον άντρα σου ξεφτιλίζεις ή εσύ δείχνεις ποσο φρόκαλο είσαι; ελεος. Λοιπόν, αν η γυναικα είναι 'ότι να ναι στις δουλειες/διαχειριση χρόνου/προτεραιοτητες', πρέπει ο κάθε άντρας να κάνει τον σαλτιμπάγκο για να μην ξυνιζει η κυρία; Δεν πάει έτσι... Ας είναι με σύνεση και σοφρωσυνη και λελογισμένη η γυναικα, και ο σωστός άντρας και θα βοηθήσει, και θα την στηρίξει... Ας μην συνεχίσω.... Εκατέρωθεν, η επιλογή συντροφου, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ σημασίας. Αν ο άντρας βλέπει την άλλη σαν 'μπούτια, β%ζια' κλπ, προφανώς αγνοώντας αλλα στοιχεια της γυναικας, χαρακτήρα, προσωπικότητα, ήθος, αρχες, προσανατολισμό και προτεραιότητες στη ζωη, νομοτέλειακα θα δυστυχήσει μαζι της. Όμως αυτός φταιει που την επέλεξε! Αν η γυναικα βλέπει 'πορτοφόλι, κουβαλητη, άντρα-κουτσαβακι ή μαλθακό-τυπάκο, τι θα πούνε οι φιλες', και αλλα άσχετα, προφανώς κι αυτή θα δυστυχήσει. Και όπως πολύ σωστά είπατε, αν δεν έχεις παιδιά, άντε πες χωρίζεις, και αν είσαι έξυπνος, πες κανεις restart στην προσωπική σου ζωη... Αν όμως έχεις παιδιά, 'you f#cked up'! Οι άντρες πολύ περισσότερο, με τους νομους των δυτικών κρατών κομμένους και ραμμένους στις απαιτήσεις των γυναικών, αλλα και οι γυναίκες όσο κι αν θεωρούν τον εαυτό τους 'ανεξάρτητο' και 'κερδισμένο' , συνήθως δεν έχουν πολύ καλύτερη τύχη...

Συζητουσα με φιλο μου χτες, και μου ειπε οτι επαθε μεγαλο καψονι... Αγορασε πριν λιγο καιρο huwaei κινητο, και δεν εχει google play, δυσκολευεται να βαλει το gmail και αλλα τετοια... Αιτια, μαλλον η διαμαχη Αμερικης-Κινας! Την εχει πατησει, δεν το περιμενε/ηξερε, και ταλαιπωρειται! Αληθευουν αυτα; Ξηλωθηκαν απο την huawei οτι εχει να κανει με google account/services κλπ; Ή κατι αλλο συμβαινει;

Δυστυχως, παροτι πλεον επιτρεπεται, το lidl στην προσφατη επισκεψη μου, ειχε ελαχιστα ειδη σε ρουχα, και αλλα ειδη, περα απο τα γνωστα τροφιμα και του νοικοκυριου. Ελπιζω να ειναι απλα θεμα της εφοδιαστικης αλυσιδας. Και να προλαβουν να κινησουν ξανα αυτα τα ειδη, πριν ξαναμπει κανενας περιορισμος, οπως πριν με το κλεισιμο του λιανεμποριου. :(

Αυτο εννοουσα οταν ελεγα οτι οι ανθρωποι πολυ συχνα σημερα παντρευονται για λαθος λογους. Δεν κανεις γαμο, επειδη σε πιεζει η πατρικη οικογενεια, ή για να δουν εγγονια οι γονεις σου, ή για να μην σε πουν γεροντοκορη, επειδη πιεζεσαι επειδη περνουν τα χρονια κλπ Πρεπει να εισαι συνειδητοποιημενος, ποιος εισαι, τι θελεις απο τη ζωη, πως θα ηθελες -ιδεατα τουλαχιστον- να ειναι το μελλον σου κλπ Αφου τα εχεις βρει καλα με τον εαυτο σου (ποσοι το εχουν κανει ενδελεχως σημερα; ), μετα τα βαζεις κατω και βλεπεις αν η πλαστιγγα γερνει προς τον γαμο ή στο να μεινεις μονος.

Αγαπητή confetti, Ο ατομισμός, είναι δίχως αμφιβολία μια μάστιγα για την εποχή μας. Το λέμε και ως εγωϊσμό. Φαρμακερό και ύπουλο 'φίδι' ο εγωισμός. 'Φωλιάζει' εκεί που δεν το περιμένεις... Και φυσικά, για να πετύχει ένας γάμος, μια συμβίωση, μια σωστή σχέση έστω, χρειάζονται συνειδητοποιημένα άτομα. Πολλές φορές όμως, εμείς, οι άλλοι, δεν ξέρουμε καλά καλα ούτε τους εαυτούς μας. Όπως διάβαζα κάπου παλιά, 'οι περισσότεροι άνθρωποι είναι για πάντα καθισμένοι έξω από την πόρτα της ψυχής τους'. Σήμερα κυβερνά η ύλη. Ποιος ασχολείται με αρετές, με αξίες, με προσπάθεια να γίνεις όντως καλύτερος άνθρωπος; Πολλά μπορούν να ειπωθούν. Πολλά ξεκινούν από εμάς τους ίδιους. Επειδή προσπαθώ πάντα να βλέπω τα πράγματα όσο πιο αντικειμενικά, θα πω ότι ο καθένας, έχει την ευθύνη της επιλογής ενός ανθρώπου. Και αυτή η επιλογή, όπως είπα και σε προηγούμενο μήνυμα εδώ, είναι κρισιμότατη. Οπότε, πέρα από την δική μας προσωπική ανάπτυξη που οφείλουμε να έχουμε για να μπορούμε να κάνουμε και μια υγιή σχέση με το άλλο φυλο, οφείλουμε να κάνουμε και σωστή επιλογή. Κάνουμε όμως; Με ποια κριτήρια; Το λάθος, πληρώνεται πολύ ακριβά, για όλους. Εγώ όμως θέλω να πάω και ένα βήμα παραπέρα. Ακόμη κι αν είναι και ο άντρας και η γυναίκα, συναισθηματικά ολοκληρωμένοι ως προσωπικότητες, ακόμη κι αν είναι όντως ο ένας για τον άλλον μια καλη επιλογή, ακόμη και στις καλύτερες δυνατές συνθήκες και προϋποθέσεις, το θεωρώ αναπόφευκτο ότι θα έρθουν απρόβλεπτες υποθέσεις στη ζωη, που θα φέρουν τα πάνω κάτω. Πολλά από όσα γνωρίζαμε ίσως αναθεωρηθούν, οι συνθήκες αλλάζουν κλπ. Αυτό λοιπόν, νομοτέλειακα θα συμβεί. Το περιμένεις, αν είσαι ρεαλιστής! Και αυτό, συνήθως, βάζει δυναμίτη στα θεμέλια της σχέσης. Λοιπόν, τι κανεις σε αυτή την περίπτωση; Λες 'αλλιώς τα περίμενα, αλλα μου είχες πει, κλπ κλπ΄, και το διαλύεις; Μα αφού θα έρχονταν, έτσι κι αλλιώς!!! Για μένα είναι λάθος. Για μένα κάθε διαζύγιο είναι έγκλημα. Και μιλώ για την περίπτωση που υπάρχουν παιδιά, που θα είναι παντοτινή μελλοντική αναφορά για τους δυο. Ξέρεις λοιπόν, ότι θες έτσι θες αλλιώς, θα έρθουν δύσκολες καταστάσεις. Για μένα είναι αξιέπαινοι, όσοι κάθονται και το παλεύουν. Όχι, δεν είμαι μεν υπέρ της διαιώνισης εντελώς ακραίων καταστάσεων. Μην πιάνουμε τα ακρα για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα (διαζύγια). Κάθε καλοπροαίρετος όμως θα συμφωνήσει μαζι μου, ότι σήμερα γίνεται πλήθος διαζύγιων, για κυριολεκτικά αστείες δικαιολογίες... Εγώ πλέον όταν ακούω για κάποιος ότι πανε για γάμο, λέω μεσα μου 'γιατί παντρεύονται αφού θα χωρίσουν;'. Φυσικά, για να κρατήσει ένας γάμος, πρέπει να το παλεύουν κι οι δυο. Δεν αναιρώ ομως αυτό που έχω πει και έχω δει στη ζωη, κατά κορον μάλιστα, ότι σήμερα στα διαζύγια πρωτοστατούν οι γυναίκες. Ποιος να το λέγε πριν κάποιες δεκαετίες... Αν αυτό λέγεται ΄δικαίωμα', ή 'χειραφέτηση' και 'απελευθέρωση', πάω πασο....λυπαμαι και αυτές, αλλα και τους δυστυχους που δεν έβλεπαν τι επέλεγαν... Δεν ξέρω. Τις τελευταίες δεκαετίες, ο ελληνικός λαος θεωρώ ότι εκμαυλίστηκε. Πολλές γυναίκες, ακόμη και μετά από τα μνημόνια, και τα χρονια της κρίσης, και που έχουμε φάει τα μούτρα μας οικονομικά-κοινωνικά κλπ, περιμένουν τον πριγκηπα στο άλογο, να τις πάρει από το χέρι, και να ζήσουν άνετα και παραμυθένια... άμα τον βρουν, ας μου γράψουν... καπου παραπάνω είχα μιλήσει για προσδοκίες, για αντίληψη της πραγματικότητας, δεν θα επαναλάβω εδώ... Σε κάθε περίπτωση, η πλέον εύστοχη έκφραση είναι, it takes two to tango. Ο λαος μας το λέει κι αλλιώς, 'μονός καυγας δεν γίνεται'. Εγώ ο ίδιος θα είμαι αυτός που θα πω, ότι ο άντρας πρέπει να ξέρει να φέρεται, να έχει μια σοβαρή και σταθερή πορεια στη ζωη, να έχει αρχες, αξιες, και κατόπιν, να αγαπα και να σέβεται τη γυναικα του. Αν ο ίδιος ο άντρας, δεν ξέρει να σταθεί σαν άντρας, καμια γυναικα δεν του φταίει που θα τον ποδοπατήσει....ηδη αυτός με τη συμπεριφορά του δεν ήξερε τι του γίνεται, και όλα τα αλλα έπονται... Όμως και η γυναικα, τι επιλεγει άραγε; Μετά το διαζύγιο, θα ήθελα να την ρωτήσω 'γιατί ήσουν με αυτό τον άνθρωπο; μήπως τελικά, αυτός ήταν αυτός που ήταν, αλλα εσύ δεν είχες ματια να δεις τι επέλεγες;' Ειδικά στις σημερινές γυναίκες όμως, έχω να πω πολλά περισσότερα. Όχι απλα επειδή είμαι άντρας. Αλλα επειδή οι γυναίκες κατά κύριο λόγο πρωτοστατούν στα διαζύγια. Λιγότερο τουπέ, λιγότερες απαιτήσεις, λιγοτερη....ξυνιλα(!), ένα βήμα πίσω από τον άντρα, σεβασμός στον άντρα, για να παραμένει άντρας, γιατί είναι αφύσικο και παράλογο να θες με τη συμπεριφορά σου να ευνουχίζεις τον άντρα σου, υπομονή, πολύ υπομονή, θηλυκότητα, προσοχή, ενδιαφέρον. Και επιτελους, ας πάψουν οι περισσότερες να είναι διαρκώς ανικανοποίητες με το ένα και με το άλλο....θαρρεις ότι δεν τους αρκεί και δεν τις ευχαριστεί τίποτε....τελικα είναι μάλλον εγγενώς από μονες τους δυστυχισμένες, και δεν φταίει κανένας άντρας γι'αυτο... Ο άντρας και η γυναικα, είναι διαφορετικοί. Γι'αυτο και είναι άθλια τα φεμινιστικά κινήματα. Άλλο πράγμα να δοθούν δικαιώματα στις γυναίκες, και άλλο να απαιτείς 'ισότητα' με το να κάνει η γυναικα ότι κάνει ο άντρας και το αντίθετο. Γυναικα και άντρας, ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ο ένας τον άλλον. Δεν μπορεί η γυναικα να ανταγωνίζεται τον άντρα. Και δυστυχώς το κάνουν οι περισσότερες.... πλύση εγκεφαλου...και όπως είπα δεν ξέρουν τον ρολο τους... Κι όταν η γυναικα ανταγωνίζεται τον άντρα, τότε έρχεται η διάλυση... Οι παλιές Ελληνίδες έλεγαν, ότι ο άντρας δεν θέλει πολλά, για να τον κανεις ευτυχισμένο: ένα καλο φαγητό, ένα καλο κρεβάτι, έναν καλό λόγο. Τόσο απλα. Και όμως, οι σημερινές Ελληνίδες μοιάζουν ανίκανες και για τα πιο απλα.... Δεν κατηγορώ, απλα καταγραφω τη γνώμη μου, και τις διαπιστώσεις μου. Και όσα γραφω, τα γραφω ειλικρινά με πόνο ψυχής. Μακάρι ο Θεός, να μας 'φωτίζει' όλους.

Αγαπητή confetti, τα εν λόγω θέματα είναι πολυδαίδαλα, και μπορεί κανεις να μιλα και να γραφει ακατάπαυστα επί ώρες... Το θετικό είναι ότι από την κουβέντα, συνήθως 'φωτίζονται' πτυχές της αληθειας και της πραγματικότητας. Πολλά μπορούν να ειπωθούν. Δεν έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε, ως κοινωνία, με τα διαζύγια να είναι περισσότερα από τους γάμους, τυχαια. Έγινε πολύ 'δουλεια', και από πολλά 'κέντρα', επί μακρον. Όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα, έχουν πέτυχει το στόχο τους. Αν έγραφα ένα 'βιβλίο' πάνω στο θέμα, θα ήταν 'χίλιοι κι ένας λόγοι, για να χωρίσετε', αποτυπώνοντας όλες τις μύριες 'δικαιολογίες' και πανεύκολα γλυστριματα και τα τεχνάσματα, για να πάει ο γάμος κατά καπνού... Τελικά το δύσκολο είναι να παραμείνεις παντρεμένος, ή αν θες εν τελει, να κρατήσει, σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, μια σοβαρή σχέση. Εγώ λέω στους φίλους μου, που δεν έζησαν εκ του σύνεγγυς την .... 'χαρα' της αποκατάστασης.... δουλειες, παρα τις σπουδές σας, μπορεί και θα αλλάξετε, άνθρωπο όμως, δύσκολα....και δεν έχει undo, γυρνα ένα βήμα πίσω στην εργένικη ζωη....απαξ και χώρισες, σηκώνεις σταυρο, μεγαλύτερο ή μικρότερο, για πάντα... Σίγουρα βεβαια, και ας μη το αναφέρουμε συνεχεια, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Σε γενικές γραμμές όμως, όλοι βλέπουμε πως είναι και πως πανε τα πράγματα. Αναφορικά με το ερώτημα που έθεσες, περί οικονομικής ασφαλειας. Δεν μπορώ να πω, μες τον κόσμο αυτό είμαι κι εγώ, και πολύ καλα μάλιστα....εχω δει την ζωη, κι απ'τη καλη, κι απ'την ανάποδη. Εγώ, δεν το κρύβω, είμαι βαθια επηρεασμένος από τα όσα πρεσβεύει η ορθόδοξη χριστιανική μας θρησκεία. Ουκ εν το πολλω το ευ, ολιγάρκεια, έμφαση στη ζωη περισσότερο σε πνευματικά και λιγότερο στα βιοτικά θέματα, εμπιστοσύνη ότι είμαστε στα χερια του Θεού και ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει, κλπ. Άλλος τα δέχεται, άλλος όχι. Σεβαστές όλες οι απόψεις. Έτσι λοιπόν, όταν ακούω κατά κορον αυτό το επιχείρημα-καραμελα, περί του οικονομικού, ειλικρινά όχι αποκαρδιώνομαι, δεν θέλω να πω τι παθαίνω. Ναι, προφανώς και θες χρήματα για να ζήσεις. Από εκεί και πέρα, το τι θεωρεί κανεις, αποδεκτό επίπεδο διαβίωσης, είναι υποκειμενικό. Η άλλη μπορεί να είναι δυστυχισμένη που δεν υπάρχει δεύτερο αμάξι στην οικογένεια. Άλλη μπορεί να είναι δυστυχισμένη που δεν μπορεί να στείλει το παιδι της στην πεμπτη 'δραστηριότητα'. Ξέρω γυναικα που χώρισε από τον άντρα της που βρίσκονταν σε άλλη πολη(καλα εδραιωμενος ο αντρας εκει που ηταν), γιατί αν πήγαινε στην άλλη πολη που βρίσκονταν ο άντρας της, θα έπαιρνε 150 ευρω λιγότερα από ότι έπαιρνε ήδη... λες και είχε κανένα εχέγγυο ή ακράδαντο συμβόλαιο ότι θα τα παίρνει πάντα, αλλα και έτσι αν ήταν, πάλι προτίμησε να διαλύσει την οικογένεια προς χάριν των 'παιδιών'!(όχι των χρημάτων! α πα πα....ολα τα κάνουμε για τα παιδιά, έτσι λένε όλες!!!!-για να μπορώ να προσφέρω στα παιδιά μου περισσότερα!!!) Όλα είναι ανάλογα με τις προτεραιότητες, την στοχοθεσία, την κοσμοθεωρία, τα πιστεύω, τις προσωπικές πεποιθήσεις του καθενός. Δεν έχει νόημα περαιτέρω ανάλυση επ'αυτων, γιατί έχει να κάνει με όλο αυτά που περιέγραψα πιο πάνω. Αυτά, καθορίζουν και τη στάση του κάθε ανθρώπου στην καθημερινότητα. ---- Για να φανεί το μέγεθος της αδικιας στους άνδρες, όταν γίνεται το διαζύγιο, αρκεί να σκεφτεί κανεις, ότι φτάσαμε στο 2021, για να τεθούν σοβαρά θέματα 'συνεπιμελειας'. Επί δεκαετίες, η κάθε μανα, κατά το δοκούν (κι ας μου επιτραπεί να πω, το αυτονόητο, και ο νοών νοείτο...---ανάλογα με τη διανοητική της κατάσταση), έκανε ότι ήθελε, και ο ο πατέρας, ή συμφωνούσε, ή....απειχε-αποχωρούσε. Τόσο δημοκρατικά και δίκαια. Φρέσκα νέα https://www.news247.gr/koinonia/synepimeleia-pairnei-to-dromo-gia-ti-voyli-to-nomoschedio-i-simasia-tis-gia-tin-psychiki-ygeia-ton-paidion.9122035.html ----- Έχω πει πολλές φορές. Με αυτή τη νομοθεσία, φεμινισμούς και δικαιώματα(δώσε κι άλλο πόνο στους άντρες), και με αυτή τη συμπεριφορά των γυναικών, σε λίγα χρονια θα ψάχνουν για άντρα για γάμο(συνήθως το 'θύμα' όπως τα έχουν σχεδιάσει στο μυαλό τους), και απλα δεν θα βρίσκουν.... ας αναλογιστεί ο καθένας τις συνέπειες.... ---- Η συζυτηση είναι τεραστια. Για μένα, ΕΞΥΠΝΗ είναι η γυναικα, που μπορεί να κρατήσει το σπίτι της, που μπορεί να κρατήσει τον άντρα της. Που κλείνει τα αυτιά της στις 'σειρήνες'! Που θέλουν την διάλυση, με κάθε τρόπο! Αυτή είναι για μένα η ηρωίδα. Ξέρω, οι φεμινίστριες θα μου αντιστρέψουν το ερώτημα για τους άνδρες....δεν θα μπω σε αυτή τη λογική.... ήδη όλοι τρώνε τα επίχειρα του φεμινισμού...αρκετά.... Μπορεί η γυναικα, η έξυπνη γυναικα, και νοικοκυριό να κρατήσει, και παιδιά να μεγαλώσει, και παντού να είναι σωστη μανα, σωστη σύζυγος, κυρία. Και φυσικά χρειάζεται έναν άντρα διπλα της, σωστό, που να την σέβεται και να την αγαπα, και να στηρίζει όπως και οπου μπορεί. Ο ρόλος όμως της γυναικας, στο 'σπίτι', στην 'οικογένεια', εν γενεί στο ζευγάρι, είναι κρισιμότατος, νευραλγικός. Μακάρι οι σημερινές γυναίκες, να είχαν κάτι από την σοφία των παλαιών γυναικών, ή οποιες αν και ήξερα λιγότερα γράμματα, ήταν πολύ πιο μυαλωμένες και έξυπνες. Παλια, συνεβαινε κατι στο ζευγαρι, και η μυαλωμενη γυναικα αναρωτιονταν μεσα της 'μα που εκανα λαθος, τι δεν εκανα καλα...', απο εκει ξεκινουσε την αναζητηση της για να βρει λυση στο προβλημα... Και έτσι, με τέτοιες Ελληνίδες μανες, γυναίκες, συζυγους, στα μετωπισθεν, μεγαλούργησε και το έθνος μας. Όπως είπα και πιο πάνω, αν δεν έρθουν στα συγκαλα τους οι γυναίκες, με όλες αυτές τις διαλυτικές καταστάσεις, δεν μπορώ να φανταστω σε τι αθλιότητα θα έχει περιπέσει ο δυτικος κόσμος τα επόμενα χρονια...

Αγαπητή confetti, Η δικη μου, άποψη, και πίστεψε με ότι έχω δει πολλά στη ζωη, είναι ότι σε γενικές γραμμές πάντα, στις περισσότερες περιπτώσεις, καλύτερα -έστω, ένας ΄συμβιβασμένος' γάμος, παρα ένα διαζύγιο. Θεωρώ το διαζύγιο, ως την πλήρη διάλυση. 'Συμβιβασμένος γάμος', τι εννοώ; Πρώτα απ'ολα, όπως και να το κανεις, συμβιβασμοί θα γίνονταν. Δεδομένο αυτό. Πάμε παρακάτω. Έστω και με ακόμη περισσότερους συμβιβασμούς, πιστεύω, ότι είναι σχεδόν πάντα καλύτερα, 'να κρατηθεί' ένας γάμος, από το να διαλυθεί. Ξέρω, είναι υποκειμενικό το θέμα, σε μεγάλο βαθμό. Έχει να κάνει με την κοσμοθεωρία του καθενός, με τις αξιες του, τις προτεραιότητες του, κλπ. Από την παραπάνω περιγραφή της κατάστασης, θα εξαιρέσω, τις 'εντελώς παθολογικές καταστάσεις'. Προφανώς δεν μπορεί κανεις να συγκατοικήσει, ούτε με κάποιον που είναι εγκληματίας, ούτε μαχαιροβγάλτης, ούτε με κάποια που είναι η απολυτη συνειδητοποιημένη μέγαιρα... Κατά τα υπολοιπα όμως, εγώ έχω να ρωτήσω, όλες αυτές τις κυριες, που 'ελαφρά τη καρδια' συμβουλεύουν τις άλλες γυναίκες 'χώρισε τον', και 'πως τον ανέχεσαι', και όλα τα συναφή: τελικά με το διαζύγιο, λύνεις προβλήματα, ή απλα δημιουργείς νέα και μεγαλυτερα; Αλήθεια, αγαπάς τα παιδιά σου 'διώχνοντας τον πατερα', ή μήπως βάζεις πάνω απ'ολα τον εαυτό σου, και τα παιδιά είναι το προκάλυμμα, και εν τελει τα καταστρέφεις; Τα έχει σκεφτεί αυτα κανεις, σε βάθος; Εγώ θεωρώ ότι η γυναικα, εκ φύσεως, δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει σε πλήρη έκταση, τις συνέπειες που θα προκαλέσει ένα διαζύγιο. Μπορεί να κάνει μια σχετική προβολή στο μέλλον για το τι πρόκειται να συμβεί, αλλα σε καμια περίπτωση από όσα έχω δει, δεν είναι σε θεση οι γυναίκες να συνειδητοποιήσουν, ότι απλα 'ανοίγουν τους ασκους του αιολου'. Έτσι απλα. Ούτε τα παιδιά είναι 'κομοδίνα' και 'στρατιωτάκια', να ακούνε τα προστάγματα της κάθε μανας, (όπως ίσως νομίζει, ότι θα έχει τον 'έλεγχο' μετά το διαζύγιο) ούτε ο τέως σύζυγος θα κάθεται 'σούζα' όπως πολλές νομίζουν, και ανακύπτουν χίλια μύρια αλλα, που ούτε φαντάζονταν όταν έβαζαν την υπογραφή τους για το διαζύγιο... Θεωρώ ότι οι περισσότερες γυναίκες, βλέπουν το τώρα, βλέπουν κοντόφθαλμα. Και τα παιδιά θα κρίνουν εξίσου αυστηρά και σκληρά, και την μανα. Κι ας έζησαν μαζι. Όταν λοιπόν, το ισοζύγιο, όχι όπως το φαντάζεται σε στενούς ορίζοντες η μέση γυναικα, είναι πάνω-κάτω, τα ιδια, ή και αρνητικό, από το τι χάνεις και το τι κερδίζεις από το διαζύγιο (ο Θεός να με συγχωρέσει για την έκφραση, αν είναι δυνατόν να βγει κάτι καλο από το διαζύγιο-εκτος αν μιλάμε για απολυτα τρελες καταστάσεις...), τότε, γιατί το κανεις; Σαν τι περίμενες από το γάμο, και σαν τι περίμενες από το διαζύγιο; Γι'αυτο λέω ότι οι παλιές γενιές, ήταν πολύ πιο προσγειωμένες, από τις κακουχίες, τις στερήσεις, που σκληραγωγούν τον άνθρωπο, και τον κάνουν να βλέπει τα πράγματα στις σωστές διαστάσεις. Και επειδή θέλω να είμαι αντικειμενικός, μέρος του όλου προβλήματος στις κακές σχέσεις ανδρών-γυναικών, έχουν κι οι ίδιοι οι άντρες. Που πέφτουν σε όλα τα κακά στερεότυπα που θέλει η κοινωνία μας, και δεν βλέπουν την ουσία και την ποιότητα που πρέπει να έχει μια γυναικα, ώστε να υπάρχουν τα εχέγγυα για μια -αν όχι ευτυχισμένη- όσο το δυνατόν ανέφελη πορεια... Τα λάθη, πληρώνονται. Εκατέρωθεν. Βεβαια, δυσκολίες θα έρθουν. Μη προβλέψιμες πολλές φορές. Το ζευγάρι πρέπει να είναι καλα ενωμένο, από πριν και χωρίς τα παιδιά. Δυστυχώς, ενώ προετοιμαζόμαστε τοοοοσσσσοοο πολύ για σπουδές, επαγγελματικά κλπ, στα θέματα σοβαρής σχέσης και γάμου, είμαστε πλήρως ακατάρτιστοι. Λάθος στόχευση, λάθος κριτήρια, επιφανειακότητα, μη δυνατότητα να αντιληφθούμε την ουσία των πράγματα, και πολλά αλλα άσχημα, που έρχεται η ώρα του 'ταμείου', και δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι αρνητικό. Συναφές θέμα που μπορεί να μπει επί ταπητος, και θα μιλήσω ως άντρας, είναι ότι η σημερινή γυναικα, δεν ξέρει τον ρολο της. Θες κυρια μου άντρα; Θες αληθινό άντρα, ή κάτι σε στυλ ευνουχισμένο; Αν θες άντρα, σωστό, θα πρέπει να τον σέβεσαι, ως άντρα. Αν θες 'σκυλάκι', κι εσύ η ιδια σύντομα θα το μετανιώσεις...δεν θα σε καλύπτει... Αρα, κατάλαβε το αυτό, και σεβασουν τον άντρα. Και κάνε ένα βήμα πίσω! Επιτελους, ένα σπίτι δεν μπορεί να έχει δυο καπεταναίους, γιατί όπως και το καράβι, με δυο καπεταναίους θα βουλιάξει! Η γυναικα πρέπει να είναι γυναικα, και ο άντρας πρέπει να είναι άντρας. Τελεια και παύλα. Αυτά οι ερμαφρόδιτες καταστάσεις, της απολυτης ισότητας, και όλοι τα κάνουν όλα, και τα δικαιώματα των γυναικών (σε υπερθετικό και άσχημο βαθμό...πλέον οι αδικημένοι είναι οι άντρες) και είναι όλα και αντρικά και γυναικεια, απλώς είναι αφύσικα και επιτείνουν την σύγχυση, και έρχεται η ώρα που ο καθένας είναι χαμένος και δεν τον καλύπτει τίποτε... Οι προσδοκίες, είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα... μπορεί κανεις να μιλα επί ώρες.... Τι περιμένει κανεις από τον άλλον, αν όντως ο άλλος είναι το θέμα, ή μήπως εμείς έχουμε βαθια εσωτερικά ελλείμματα και τελικά δεν μας φταίει ο άλλος, διάφορα κόμπλεξ κλπ.... Ξέρω γυναίκες, σωστές και ακομπλεξαριστες, που έφυγαν από την Αθηνα, μια ζωη στην Αθηνα, και πήγαν και ζουν συνειδητοποιημένες και ευτυχισμένες, σε μικρά χωρια, με τους άντρες τους, άντρες που τους αγαπησαν, τους σεβαστηκαν, τους τιμησαν, και εκείνοι το ίδιο.... Όλα υπάρχουν, αρκεί να έχουμε ματια να τα δούμε.... τα περισσότερα πράγματα, έχουν ως αφετηρια εμάς τους ίδιους.... Τεραστια συζήτηση ανοίξαμε, αλλα όμως είναι σοβαρά και σημαντικά θέματα. Ο Θεός να μας φωτίζει να παίρνουμε σωστές αποφάσεις.

Google maps Υπαρχει τροπος, οδός που δεν ειναι καταχωρημενη σωστα, να γινει μια προταση/μηνυμα προς την google, να το τσεκαρει, και να γραψει τη σωστη ονομασια; Μπορει καποιος να μου πει αν γινεται, και πως/απο που;

Αγαπητή συμφορουμιτισα, προφανώς και δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Όταν όμως κάποια πράγματα συμβαίνουν κατά κορον, στην συντριπτική πλειοψηφία, ε τότε έχουμε 'κανόνα΄. Ας μην χρησιμοποιούμε τις εξαιρέσεις. Άλλωστε όπως έχει λεχθεί, οι εξαιρέσεις υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανονα. Φυσικά, ο πραγματικός κόσμος, έχει απ'ολα. Όμως, αν θέλει κάποιος να είναι αντικειμενικός, αναγνωρίζει: - Η νομοθεσία στις δυτικές κοινωνίες, ελέω παιδιών, κυριολεκτικά θεωρεί 'αθώα' την γυναίκα (αφού έγινε μανούλα, πηρε άφεση αμαρτιών από το νομικό σύστημα), και η συντριπτικη πλειοψηφία της νομοθεσίας, σε περίπτωση διαζυγιου, είναι προκλητικά υπέρ των γυναικών. Αυτό φυσικά, οι γυναίκες το γνωρίζουν εξαρχής. Και αν κάποια στιγμή, κάτι δεν τους αρέσει στο γάμο, ανάλογα με τις αρχες της καθεμιας, δεν θα το ζαλίσουν και πολύ το θέμα...ένα διαζύγιο, και όλη η πλάστιγγα είναι υπέρ τους... Ενώ αν δεν υπήρχε αυτή η νομοθεσία, όπως δεν υπάρχει πχ στην Ανατολική Ευρώπη, θα το σκέφτονταν διπλα και τρίδιπλα, αν θα διέλυαν το γάμο, 'δια ασημαντον αφορμην'.... - Η μεγάλη πλειοψηφία των διαζυγίων όλα τα τελευταία χρόνια, αποφασίζεται από τις γυναίκες. Φυσικά, πάντα υπάρχει μια δικαιολογία. Κάποιες όντως μπορεί και να μην επιδέχονται αμφισβήτηση. Όλοι ξέρουμε όμως ότι σήμερα, οι γυναίκες χωρίζουν, 'για ψύλλου πήδημα'... Όσα διαζύγια ξέρω, και ξέρω δεκάδες, ξεκινησαν με πρωτοβουλία των γυναικών, άσχετα αν τα λένε 'συναινετικά'....Άσχετα το τι γραφουν τα επίσημα έγγραφα. Όταν η γυναικα, έχοντας όλη τη νομοθεσία με το μερος της, σε απειλεί με αντιδικία, ποιο το νόημα; Τι να κανεις ως άντρας; Θα την κρατήσεις, θα κρατήσεις ένα γάμο με το ζόρι; Δεν γίνεται... Αρα πάει 'και καλα' ως κοινη συναινέσει, για να μην τα φανε όλα οι δικηγόροι επί χρόνια, αλλα επί της ουσίας το έχει ξεκινήσει η γυναικα. - Δεν καταλαβαίνω, γιατί την 'ατζέντα' των απαιτήσεων των παιδιών, την ορίζει η γυναικα. Εγώ έχω δει υπερβολικά πολλές γυναίκες, με τάσεις μεγαλομανίας. Γιατί, αν μια γυναικα θεωρεί ότι το παιδι πρέπει να 'τρέχει' σε χίλιες δυο δραστηριότητες, αυτό είναι καλο; Τον πατερα ποιος τον ρωτα; Και ποιος τον ακούει;;;;;; Δηλαδή αν η γυναικα, θεωρεί ότι ο άντρας 'πρέπει να κόψει το λαιμο του΄, και σε αυτές τις εποχές, ο άντρας πρέπει να το κάνει;;;; Και αν ο πατέρας, είτε δεν δύναται, είτε δεν θεωρεί ότι αυτή είναι σωστη κατεύθυνση διαπαιδαγώγησης; Δυστυχώς οι περισσότερες μανάδες, κυριαρχούνται από εντελώς πραγματιστική και εν τελει υλιστική λογική. Πχ κατ'εμε, θα ήταν πολύ προτιμότερο οι δραστηριότητες να ήταν λιγότερες, αλλα να πήγαινε το παιδι μια βόλτα στη φύση, με τον πατερα ή τη μανα, ή να κάνουν μια ποδηλατάδα μαζί, ή να πάνε κατηχητικό ώστε να 'θωρακιστούν' πνευματικά από τους πλείστους κινδυνους (για όσους είναι πιστοί χριστιανοί γονείς), ή ακόμη και να καθίσει να παίξει ένα επιτραπέζιο όλη η οικογένεια... Το ότι κάτι το πιστεύει η μανα, δεν σημαίνει ότι είναι έτσι...κι ότι αν ο άντρας αν δεν κάνει όσα θέλει η γυναικα, ότι της κατεβάσει το μυαλό της ή ότι κάνουν οι φιλεναδες, τότε ο άντρας είναι το ένα και το άλλο... τα έχουμε δει και τα έχουμε ακούσει όλα δυστυχώς... ---- Λες επίσης: "καμιά γυναίκα δεν είναι υποχρεωμένη να ανέχεται καταστάσεις, μόνο και μόνο για να παραμένει παντρεμένη. " Κοίταξε, είναι όπως το βλέπει κανεις. Κατ'εμε, οι ανθρωποι, όχι τώρα, εδώ και πολλά χρονια, μάλλον δεν ξέρουν γιατί παντρεύονται, ή παντρεύονται με λάθος κριτήρια ή για λάθος λογους. Όλα αυτά, θα βγουν στην πορεία. Βασικά, η οικογένεια, είναι κάτι σαν 'στιβος', σαν 'αγώνας'. Μονο 'ανθόσπαρτος' δεν είναι ο βιος. Αν αυτό κάποιος το ξέρει από την αρχή, το συνειδητοποιήσει μεσα του, τότε ξέρει να ανέχεται περισσότερο... Δεν θα πω πόσο, ή τι...αυτό τελικά είναι υποκειμενικό και προσωπικό....αλλα οι σημερινοί ανθρωποι, δεν ανέχονται και πολλά... Αν δεν έχεις αρετες και αξιες στη ζωη σου, ήδη πριν το γάμο, τι είναι αυτό που θα σε κρατήσει, που θα σε πείσει, να καθίσεις να αγωνιστείς; Παλιά βλέπεις, ήταν τα 'κορόιδα', που υπέμενε ο ένας τον άλλον... σήμερα οι 'μοδερνοι', δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθι τους, και ιδού τα αποτελέσματα.... Α, και πάνω απ'ολα, τα δικαιώματα των γυναικών..... με τη ζυγαριά στο χέρι οι σημερινές δυτικές γυναίκες....μην τύχει και νιώσουν αδικημένες, τα διέλυσαν όλα...άλλωστε νομοθεσία υπάρχει, και είναι με το μερος τους... δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα.... Κρίμα για όλα αυτά. Ανθρωπινα, οικογενειακά, και εν τελει κοινωνικά δράματα. Ψυχές πληγωμένες. Ας σκεφτεί ο καθένας, τι καλύτερο θα μπορούσε να κάνει, και αν το διαζύγιο, ήταν 'λύση', ή τα έκανε τελικά όλα χειρότερα... Αυτά...