Σε ποια ηλικία φύγατε από το σπίτι;

[amalitsi]

sth douleia pou eimai kai paizei na meinw douleuw mexri tis 3mish. eite sta kapakia mporw na kanw kati, eite to vrady, kanena video club k tetoia.. prokeimenou na fygw... pou 3ereis mporei kai na mhn xreiastei..einai protimotero dld na gyrnaw spiti apo th douleia kai na exw tous goneis mou na me prhzoun kai na gkriniazoun pou vgainw ka8e vrady? an kai den einai piestikoi, to agxos tou ti wra 8a gyrisw h an den gyrisw to exw, kai sthn prwth eukairia mou to kopanane..

[alfiegen]

To να παντρευτείς είναι το μεγάλο βήμα.

Το να κάνεις παιδιά είναι επίσης μεγάλο βήμα.

 

Το να αποφασίσεις να μείνεις μόνος σου είναι το ΣΩΣΤΟ βήμα. ;)

 

Κακά τα ψέματα. Όσο ανεξάρτητος και να είσαι, μένοντας στο ίδιο σπίτι με τους γονείς σου δεν μπορείς να πεις ότι ζεις τη ζωή σου. :(

 

Απλά το μόνο που με εκνευρίζει είναι το ότι μερικοί έχουν την απαίτηση να κάθονται και να τους συντηρούν οι δικοί τους ακομα και όταν θα φύγουν από το σπίτι. Έχω ένα φίλο ο οποίος μένει μόνος του και κρέμεται από τη βοήθεια των γονιών του για να τα βγάλει πέρα (δε δουλεύει, δεν έχει κανένα εισόδημα). Σίγουρα στα πρώτα σου βήματα θα σε βοηθήσουν οι δικοί σου, αλλά είναι θεωρώ τελείως ξεφτίλα το να μη δουλεύεις και να θέλεις να μείνεις και μόνος σου. ΌΣΑ λεφτά και να έχουν οι γονείς σου πρέπει να αρχίζεις να μπαίνεις στα πραγματικά δύσκολα (να τα φέρνεις βόλτα με το μισθό σου, να κάνεις οικονομία κτλ) για να πεις ότι "προσπαθώ να είμαι ανεξάρτητος" (γιατί όσο σε βοηθάνε έστω οι δικοί σου τελείως ανεξάρτητος δεν είσαι).

 

Μου τη δίνει αυτή η ανεξαρτησία του καναπέ. :mad:

 

Η "new year's resolution" μου είναι μέχρι το τέλος του 2008 να έχω βρει το δικό μου σπίτι και να έχω μετακομίσει. :)

kaka ta psemata loipon.

aneksarthtos me thn eureia-eidikh ennoia tou orou den prokeitai na eisai pote.

alloi lene oti kathe eksarthsh ,dhmiourgeitai analoga me thn hlikia sthn opoia brisketai o kathenas.

kai ti ennoei o poihths?etsi opws to antilambanomai egw,apo thn stigmh pou gennietai to baby eksartatai apo tous goneis sta panta.megalwnontas stadiaka oi eksarthseis meiwnontai kai eksartatai bebaia apo to periballon sto opoio megalwnei to paidi,tis empeiries pou apokomizei kathws enhlikiwnetai,tis parees tou,to oikonomikokoinwniko periballon kai 1002 alla.

ftanontas se mia wrimh hlikia as poume,thelei na apeksartithi kai oikonomika (kati pou egw den eniwsa pote) alla polloi antilambanontai th oikonomikh aneksarthtopoihsh entelws lanthasmena kata thn gnwmh mou.

an dhladh stamathsei na xrhmatodotei to goneiko periballon,aftomatws prepei na brethi kapoios allos na trofodotei.aftos o allos gia na trofodotei,sigoura thelei antallagma pou stis perissoteres twn periptwsewn einai h ergasia (h alliws upodoulwsh,ekseftelismos ths anthrwpinhs proswpikothtas,ergasia pou h apodosh timhs/apolafshs den aksizei oute sto elaxisto).

opote den katalabainw thn oikonomikh apeksarthsh apo tous goneis (pou ola einai etoima,xwris katholou kopo kai moxtho) ,kai odhgountai oi perissoteroi sthn oikonomikh upodoulwsh se kapoion ergodoth me terastio kopo kai moxtho ,gia na bgaloun ta pros to zein?

den eipa oti den einai swsto na febgeis apo to oikogeneiako periballon pros anazhthsh kati allou,apla den katalabainw poios efhbre h anakalupse ton oro oikonomikh apeksarthsh afou den efstathi me kanenan tropo oute logika,oute ws orismos(afou pote den tha epitefxthi).

an kanw kapou lathos diorthwste me.

[DesertSMisSRaiN]

Υποθέτω πως έχεις τη δική σου σταθερή εργασία και μισθό.

Απο κει και πέρα, δε γνωρίζω πόσο καιρό εργάζεσαι και με τι μισθό, αλλά δεν θα ήταν προτιμότερο να μαζέψει κάποιος κάποια χρήματα (να έχει μια μικρή αρχικά εξασφάλιση δηλαδή εξοικονομώντας λόγω κοινής στέγης με τους γονείς του) πριν κόψει τον ομφάλιο λώρο?

 

Εννοείται.

Ακριβώς αυτό γράφω στο post μου. Ότι δηλαδή δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που χωρίς να κάνουν κάτι από άποψη δουλειάς κτλ έχουν την απάιτηση να τους πέσει το λαχείο (?) και να σηκωθούν να φύγουν.

 

Mercyful_Fate, γνωρίζω ανθρώπους όλων των ηλικιών (από 18 μέχρι 50!) που θέλουν ή δε θέλουν να φύγουν από το σπίτι τους. Δεν έχει καμία σχέση αυτό με την ηλικία. Έχει σχέση με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου και την προσωπικότητά του. Ένας από τους κολλητούς μου δε βρίσκει το λόγο να φύγει. Όποτε έχει τύχει να το συζητήσουμε μου λέει "μου πλένει τα ρούχα, έχω ένα φαγητό, δεν πληρώνω λογαριασμούς και μπορώ να γυρνάω όσο θέλω και ότι ώρα θέλω. Γιατί να θέλω να φύγω; ". Από τη δική του πλευρά (και την πλευρά της κοινής λογικής ίσως) έχει δίκιο.

 

Γιατί μπορεί κάποιος που μένει κάπου χωρίς να πληρώνει ουσιαστικά για τίποτα, να θέλει να φύγει;

 

Απλά μερικά πράγματα (και μερικά συναισθήματα των ανθρωπων) δεν εξηγούνται με τη λογική. Το να θέλεις τον προσωπικό σου χώρο (ανεξαρτήτως ηλικίας - και με συγχωρείς αλλά το "μόλις 21" είναι λάθος έκφραση, τι σχέση έχει η ηλικία, σε άλλες χώρες τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι των γονιών τους στα 18!) είναι απόλυτα φυσιολογικό.

 

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους εκείνους που συνειδητά (και ενώ μπορούν - φυσικά - να μην το κάνουν) επιλέγουν να μένουν με τους γονείς τους μετά τα 18.

 

Όσο περισσότερα σε "καλομαθαίνουν" οι γονείς τόσο δυσκολότερα θα συνηθίσεις μετά μόνος σου.

[Mercyful_Fate]

opote den katalabainw thn oikonomikh apeksarthsh apo tous goneis (pou ola einai etoima,xwris katholou kopo kai moxtho) ,kai odhgountai oi perissoteroi sthn oikonomikh upodoulwsh se kapoion ergodoth me terastio kopo kai moxtho ,gia na bgaloun ta pros to zein?

Μέχρι πότε μπορούν να μας συντηρούν οι γονείς μας? Άλλωστε, αυτοί που τα βρήκαν τα χρήματα να μας συντηρήσουν? Δεν "υποδουλώθηκαν" οικονομικά? Άρα είναι δίκαιο να υποδουλώνονται και σε εμάς, προκειμένου να μας συντηρήσουν επειδή δεν θέλουμε εμείς να δουλέψουμε και να αυτοσυντηρηθούμε? ;)

 

Και στο κάτω κάτω, εμείς δικά μας παιδιά δεν θα κάνουμε κάποια στιγμή? Αυτά ποιος θα τα συντηρήσει μέχρι να μεγαλώσουν? Οι παπούδες τους (οι γονείς μας)? :rolleyes:

[alfiegen]

Μέχρι πότε μπορούν να μας συντηρούν οι γονείς μας? Άλλωστε, αυτοί που τα βρήκαν τα χρήματα να μας συντηρήσουν? Δεν "υποδουλώθηκαν" οικονομικά? Άρα είναι δίκαιο να υποδουλώνονται και σε εμάς, προκειμένου να μας συντηρήσουν επειδή δεν θέλουμε εμείς να δουλέψουμε και να αυτοσυντηρηθούμε? ;)

 

Και στο κάτω κάτω, εμείς δικά μας παιδιά δεν θα κάνουμε κάποια στιγμή? Αυτά ποιος θα τα συντηρήσει μέχρι να μεγαλώσουν? Οι παπούδες τους (οι γονείς μας)? :rolleyes:

egw den antilegw,den eipa oti einai lathos na thes na anazhthseis thn tuxh sou.to diefkrinisa kiolas.egw apla diafwnw me ton oro oikonomikh apeksarthsh,giati polu apla den isxuei.

otan fugeis apo thn oikogeneia,tote dhmiourgountai akoma perissoteres eksarthseis.

eixa diabasei ena biblio enos agglou filosofou (den thimamai to onoma) pou periegrafe mesw ths dikhs tou optikhs odou ti shmainei ergasia,kai pws plathike olo afto to senario ana ta eth ,oti o mh ergazomenos einai o aneprokopos,o akamaths,o mh prosferwn tipota sto koinwniko-oikonomiko sunolo,aftos pou ta thelei ola etoima kai pws suneballan sthn kalliergeia afths ths propagandas oi megaloi gaiokthmones,h ekklhsies,oi megalobiomhxanoi meta kai paei legontas katalhgontas stis kubernhseis aftou tou planhth.

[Mercyful_Fate]

Ακριβώς αυτό γράφω στο post μου. Ότι δηλαδή δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που χωρίς να κάνουν κάτι από άποψη δουλειάς κτλ έχουν την απάιτηση να τους πέσει το λαχείο (?) και να σηκωθούν να φύγουν.

Κατακριτέο και για μένα.

Απλά μερικά πράγματα (και μερικά συναισθήματα των ανθρωπων) δεν εξηγούνται με τη λογική. Το να θέλεις τον προσωπικό σου χώρο (ανεξαρτήτως ηλικίας - και με συγχωρείς αλλά το "μόλις 21" είναι λάθος έκφραση, τι σχέση έχει η ηλικία, σε άλλες χώρες τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι των γονιών τους στα 18!) είναι απόλυτα φυσιολογικό.

Εντάξει, μην το παίρνεις σαν προσβολή το θέμα της ηλικίας. Μας θεώρω (και λέω "μας", γιατί 2 χρόνια διαφορά έχουμε) πολύ νεαρούς ακόμα, δεν μας πήραν και τα χρόνια. :p Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε και την απαιτούμενη ωριμότητα να κάνουμε τις επιλογές μας. Προς θεού. Είναι απλώς προσωπική άποψη ότι ένας άνθρωπος 21 χρονών μπορεί να περιμένει και λίγο καιρό ακόμα. Απο κει και πέρα, αν νομίζει ότι έχει τις συνθήκες να κάνει το (φυσιολογικότατο) επόμενο βήμα από τώρα, εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει. Είναι απλώς προσωπική άποψη, μην το παίρνεις στραβά.

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους εκείνους που συνειδητά (και ενώ μπορούν - φυσικά - να μην το κάνουν) επιλέγουν να μένουν με τους γονείς τους μετά τα 18.

Και πάλι εκφράζοντας προσωπική άποψη, θεωρώ ότι είναι μάλλον λίγες οι περιπτώσεις που κάποιος 18-χρονος έχει την απαιτούμενη ωριμότητα ώστε να αποσχιστεί σ'αυτόν τον βαθμό από τους γονείς του. Δεν θεωρώ ότι κάποιος που μόλις έχει ενηλικιωθεί και μόλις έχει τελειώσει το σχολείο μπορεί να εξασφαλίσει τις συνθήκες που χρειάζεται ώστε να ζήσει μόνος του σε νορμάλ επίπεδα. Έχει αρκετά πράγματα να μάθει, και κυρίως πρέπει να προετοιμάσει τον εαυτό του και να αποκτήσει εκείνα τα προσόντα τα οποία θα του εξασφαλίσουν μια επαγγελματική πορεία. Τότε και μόνο τότε (κατά τη γνώμη μου πάντα), αφού θα έχει αποκτήσει οικονομική σταθερότητα, μπορεί να τραβήξει τον δικό του δρόμο.

Όταν τέλειωσα το λύκειο πέρασα σε πανεπιστημιακό τμήμα στην επαρχίας, και σε μεγάλο βαθμό είχα μια μορφή ανεξαρτησίας (δεν δούλευα, ωστόσο έμενα μόνος μου και αρκετά πράγματα περνούσαν αποκλειστικά από το χέρι μου). Τώρα, κοιτόντας πίσω 5 χρόνια, καταλαβαίνω πως ήμουν πολύ παιδί ακόμα προκειμένου να γίνω ένα ανεξάρτητο άτομο από τότε. :rolleyes:

[DesertSMisSRaiN]

Εντάξει, μην το παίρνεις στα προσβολή το θέμα της ηλικίας. Μας θεώρω (και λέω "μας", γιατί 2 χρόνια διαφορά έχουμε) πολύ νεαρούς ακόμα, δεν μας πήραν και τα χρόνια. :p Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε και την απαιτούμενη ωριμότητα να κάνουμε τις επιλογές μας. Προς θεού. Είναι απλώς προσωπική άποψη ότι ένας άνθρωπος 21 χρονών μπορεί να περιμένει και λίγο καιρό ακόμα. Απο κει και πέρα, αν νομίζει ότι έχει τις συνθήκες να κάνει το (φυσιολογικότατο) επόμενο βήμα από τώρα, εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει. Είναι απλώς προσωπική άποψη, μην το παίρνεις στραβά.

 

Όχι δεν το παίρνω στραβά, ρε συ. Και έχεις δίκιο. Ένας άνθρωπος που είναι 21-22-23 ίσως και να μπορεί να περιμένει με την έννοια ότι δεν τον πήραν τα χρόνια και ότι καλύτερα να σταθεροποιηθεί κάπου όσον αφορά τη δουλειά και τις σπουδές του και μετά να κάνει ένα τέτοιο βήμα. Το θέμα όμως είναι και πάλι σχετικό με την προσωπικότητα του ανθρώπου. Εξαρτάται τόσο από την ωριμότητα αλλά και από την προσωπική επιθυμία του καθενός να φύγει από το σπίτι των γονιών του.

 

Και φυσικά κανείς δεν είπε πως τα πράγματα για κάποιον που φεύγει από τη "σιγουριά" του σπιτιού του, είναι καλά. Εννοείται πως είναι πιο δύσκολο και πως απαιτούνται θυσίες και υποχωρήσεις αλλά και δουλειά, πράγματα τα οποία ένα μεγάλο ποσοστό των ατόμων στην ηλικία μας δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν.

 

Και πάλι εκφράζοντας προσωπική άποψη, θεωρώ ότι είναι μάλλον λίγες οι περιπτώσεις που κάποιος 18-χρονος έχει την απαιτούμενη ωριμότητα ώστε να αποσχιστεί σ'αυτόν τον βαθμό από τους γονείς του. Δεν θεωρώ ότι κάποιος που μόλις έχει ενηλικιωθεί και μόλις έχει τελειώσει το σχολείο μπορεί να εξασφαλίσει τις συνθήκες που χρειάζεται ώστε να ζήσει μόνος του σε νορμάλ επίπεδα. Έχει αρκετά πράγματα να μάθει, και κυρίως πρέπει να προετοιμάσει τον εαυτό του και να αποκτήσει εκείνα τα προσόντα τα οποία θα του εξασφαλίσουν μια επαγγελματική πορεία. Τότε και μόνο τότε (κατά τη γνώμη μου πάντα), αφού θα έχει αποκτήσει οικονομική σταθερότητα, μπορεί να τραβήξει τον δικό του δρόμο.

Όταν τέλειωσα το λύκειο πέρασα σε πανεπιστημιακό τμήμα της επαρχίας, και σε μεγάλο βαθμό είχα μια μορφή ανεξαρτησίας (δεν δούλευα, ωστόσο έμενα μόνος μου και αρκετά πράγματα περνούσαν αποκλειστικά από το χέρι μου). Τώρα, κοιτόντας πίσω 5 χρόνια, καταλαβαίνω πως ήμουν πολύ παιδί ακόμα προκειμένου να γίνω ένα ανεξάρτητο άτομο από τότε. :rolleyes:

 

Συμφωνώ. Στο μόνο που διαφωνούμε είναι το "τότε". Μπορεί ένας άνθρωπος να περιμένει μέχρι το έτος Χ, που κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι; Η οικονομική σταθερότητα είναι μια πολύ γενική και αόριστη έννοια. Κανείς ποτέ δεν ξέρει πότε θα έρθει και (αν έρθει) αν θα κρατήσει τόσο ώστε να το πάρει απόφαση και να προχωρήσει ένα βήμα παρακάτω. Η δικιά μου άποψη πάνω στο θέμα είναι η εξής: βρες μια δουλειά, μια κανονική δουλειά, όχι γκαρσόνι (με την έννοια της σταθερότητας και της προοπτικής εξέλιξης), μάζεψε ένα σεβαστό ποσό κάνοντας οικονομία και όταν νιώσεις πως το επόμενό σου βήμα θα χρειάζεται τη μινιμουμ οικονομική υποστήριξη από τους γονείς σου και εσύ νιώθεις έτοιμος να το κάνεις, κάνε το. Ούτε πιο πριν, ούτε αργότερα. Πιο πριν δεν είσαι έτοιμος και αν το αφήσεις για πιο μετά δεν πρόκειται να γίνει. Η συνήθεια είναι πολύ κακό πράγμα. :)

[Mercyful_Fate]

Όταν λέω "οικονομική σταθερότητα" εννοώ τη στιγμή που θα πάρεις τον πρώτο σου μισθό από τη δουλιά την οποία διαλέγεις με προοπτική να την κάνεις (αν όχι για πάντα) για πολύ καιρό. Δηλαδή, όταν αφήνεις στην άκρη τις part time ή προσωρινές δουλιές, και λες ότι "εγώ αυτή τη δουλιά θα κάνω στη ζωή μου, από εκεί θα βγάζω τα λεφτά μου", τότε θεωρώ ότι αποκτάς οικονομική σταθερότητα.

 

Δε νομίζω ότι λέμε και πολύ διαφορετικά πράγματα βασικα. :p

[trela7]

To να παντρευτείς είναι το μεγάλο βήμα.

Το να κάνεις παιδιά είναι επίσης μεγάλο βήμα.

 

Το να αποφασίσεις να μείνεις μόνος σου είναι το ΣΩΣΤΟ βήμα. ;)

 

Κακά τα ψέματα. Όσο ανεξάρτητος και να είσαι, μένοντας στο ίδιο σπίτι με τους γονείς σου δεν μπορείς να πεις ότι ζεις τη ζωή σου. :(

 

Απλά το μόνο που με εκνευρίζει είναι το ότι μερικοί έχουν την απαίτηση να κάθονται και να τους συντηρούν οι δικοί τους ακομα και όταν θα φύγουν από το σπίτι. Έχω ένα φίλο ο οποίος μένει μόνος του και κρέμεται από τη βοήθεια των γονιών του για να τα βγάλει πέρα (δε δουλεύει, δεν έχει κανένα εισόδημα). Σίγουρα στα πρώτα σου βήματα θα σε βοηθήσουν οι δικοί σου, αλλά είναι θεωρώ τελείως ξεφτίλα το να μη δουλεύεις και να θέλεις να μείνεις και μόνος σου. ΌΣΑ λεφτά και να έχουν οι γονείς σου πρέπει να αρχίζεις να μπαίνεις στα πραγματικά δύσκολα (να τα φέρνεις βόλτα με το μισθό σου, να κάνεις οικονομία κτλ) για να πεις ότι "προσπαθώ να είμαι ανεξάρτητος" (γιατί όσο σε βοηθάνε έστω οι δικοί σου τελείως ανεξάρτητος δεν είσαι).

 

Μου τη δίνει αυτή η ανεξαρτησία του καναπέ. :mad:

 

Η "new year's resolution" μου είναι μέχρι το τέλος του 2008 να έχω βρει το δικό μου σπίτι και να έχω μετακομίσει. :)

 

Εννοείται.

Ακριβώς αυτό γράφω στο post μου. Ότι δηλαδή δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που χωρίς να κάνουν κάτι από άποψη δουλειάς κτλ έχουν την απάιτηση να τους πέσει το λαχείο (?) και να σηκωθούν να φύγουν.

 

Mercyful_Fate, γνωρίζω ανθρώπους όλων των ηλικιών (από 18 μέχρι 50!) που θέλουν ή δε θέλουν να φύγουν από το σπίτι τους. Δεν έχει καμία σχέση αυτό με την ηλικία. Έχει σχέση με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου και την προσωπικότητά του. Ένας από τους κολλητούς μου δε βρίσκει το λόγο να φύγει. Όποτε έχει τύχει να το συζητήσουμε μου λέει "μου πλένει τα ρούχα, έχω ένα φαγητό, δεν πληρώνω λογαριασμούς και μπορώ να γυρνάω όσο θέλω και ότι ώρα θέλω. Γιατί να θέλω να φύγω; ". Από τη δική του πλευρά (και την πλευρά της κοινής λογικής ίσως) έχει δίκιο.

 

Γιατί μπορεί κάποιος που μένει κάπου χωρίς να πληρώνει ουσιαστικά για τίποτα, να θέλει να φύγει;

 

Απλά μερικά πράγματα (και μερικά συναισθήματα των ανθρωπων) δεν εξηγούνται με τη λογική. Το να θέλεις τον προσωπικό σου χώρο (ανεξαρτήτως ηλικίας - και με συγχωρείς αλλά το "μόλις 21" είναι λάθος έκφραση, τι σχέση έχει η ηλικία, σε άλλες χώρες τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι των γονιών τους στα 18!) είναι απόλυτα φυσιολογικό.

 

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους εκείνους που συνειδητά (και ενώ μπορούν - φυσικά - να μην το κάνουν) επιλέγουν να μένουν με τους γονείς τους μετά τα 18.

 

Όσο περισσότερα σε "καλομαθαίνουν" οι γονείς τόσο δυσκολότερα θα συνηθίσεις μετά μόνος σου.

 

δεν θα μπορουσα να τα πω καλυτερα!!! :)

 

βασικα, είναι ζωτικής σημασίας θέμα το να έχεις το δικο σου χώρο... δεν είναι οτι οι γονεις ειναι κακοι ή σε ενοχλουν, είναι οτι οποιοσδήποτε κι αν ηταν στη θεση τους θα σε ενοχλουσε... γυρνας απο την σχολη, απο τη δουλεια και δεν εχεις ορεξη να μιλησεις πουθενα, πως θα το κανεις αυτο οταν ολοι σε ρωτανε διαφορα;; δεν μπορεις να βρεις την ησυχια που χρειαζεσαι! κι αν δεν μιλας και δεν απαντας, σου λενε οτι εχεις μουτρα, οτι ολο νευρα εχεις...:wacko::wacko:

πολυ σημαντικο ειναι να υπαρχει μια δουλεια με σταθερο εισοδημα και οχι απλως το βασικο, γιατι τα ενοικια ειναι φωτια! θελω πολυ κι εγω να ζησω μονη μου, μολις παρω το πτυχιο μου πρεπει να σκεφτω πολυ σοβαρα τι θα κανω, εχω πραγματα στο νου μου, αλλα θα δουμε! προς το παρον, υπομονη για λιγο καιρο ακομα! θελω να ακουω τις εμπειριες παιδιων που το εχουν κανει ομως και το εχουν καταφερει γι αυτο συνεχιστε!!!!

[Bayern7]

μια πρωτη εντυπωση ειναι οτι οι σπουδες ειναι το πρωτο βημα για ανεξαρτητοποιηση!

 

Της πλάκας ιστορία είναι οι σπουδές.

Από τη στιγμή που σε πληρώνουν, @@ ανεξάρτητος είσαι. Μόνο όταν δεν είσαι οικονομικώς εξαρτημένος μπορείς να πεις έκοψες τον ομφάλιο.:cool:

 

Σε κάθε περίπτωση το καλύτερο είναι να μένεις μόνο σου και να σε πληρώνουν άλλοι. Το παίζεις και ανεξάρτητος. :p

[fantomas_ktm]

Της πλάκας ιστορία είναι οι σπουδές.

Από τη στιγμή που σε πληρώνουν, @@ ανεξάρτητος είσαι. Μόνο όταν δεν είσαι οικονομικώς εξαρτημένος μπορείς να πεις έκοψες τον ομφάλιο.:cool:

 

Σε κάθε περίπτωση το καλύτερο είναι να μένεις μόνο σου και να σε πληρώνουν άλλοι. Το παίζεις και ανεξάρτητος. :p

 

Ακριβως! Της πλάκας!! Το έχω περάσει κι εγώ! Απλά σε πρώτες απαντήσεις του θέματος οι περισσότεροι αναφέρονταν στις σπουδές τους σαν πρώτη απομάκρυνση από το σπίτι. Ίσως να μην έθεσα κι εγω σωστα τον τίτλο. Εγώ ενδιαφέρομαι να μάθω πότε αποφάσισε ο καθένας να πάρει τη ζωή του στα χέρια του!Τωρα αυτά που ειπώθηκαν παραπάνω όλοι δίκιο έχουν, εξαρτάται πως το βλέπει ο καθένας. Έχω παράδειγμα με ζάμπλουτους γονείς, να τους αγοράζουν σπίτι, αυτοκίνητο, σπουδές αλλά μετά τα 23 γεια σας, (δεν λεω τους δινουν καλο ξεκινημα ομως) παράδειγμα με 24 χρονων να βγαζει 1200€ και να λεει γιατι να φυγω να πληρωνω νοικι, προτιμω να κανω αναβαθμιση στο pc καθε εξι μηνες και επισης παραδειγμα 25 χρονων πασας, αραχτος και ιντερνετ στο σπιτι με μαμα μπαμπα και αραλικι. Αλλά και αλλους με δουλεια απο τα 18 αλλα η οικογενειακη κατασταση να μην τους επιτρεπει να φυγουν. Όπως και να έχει πιστεύω η βοήθεια στην αρχη ειναι απαραίτητη από γονεις όσο καλή θέληση και να έχεις να δουλέψεις ή να έχεις κάνει τα κουμαντα σου και να το καθυτερήσεις λίγο για μερικά χρόνια

[fagito2000]

Εγώ έφυγα από το σπίτι στα 25 μου (στο μεταξύ έφευγα Καλοκαίρια για δουλειά εκτός της πόλεως μου) για να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό ξεκινώντας από το μηδέν. Σήμερα μετά από σχεδόν 6 χρόνια δεν το έχω μετανιώσει καθόλου καθώς ανεξαρτητοποιήθηκα και πάτησα στα δικά μου πόδια και μόνο χωρίς να βασίζομαι στις πλάτες της οικογένειας μου...είδα πρόοδο στη δουλειά μου, αγόρασα το δικό μου αυτοκίνητο, νοίκιασα το πρώτο δικό μου πρώτο σπίτι και τώρα ετοιμάζομαι να αγοράσω από μόνη μου το πρώτο μου σπίτι. Νομίζω οτι τίποτα από όλα αυτά δεν θα κατάφερνα αν έμενα ακόμα με τους γονείς μου και ίσως ακόμα και αν έμενα μόνη μου στην Ελλάδα. Ομολογώ οτι η πρώτη περίοδος ήταν πολύ δύσκολη αλλά στην πορεία συνήθισα και οι κόποι μου απέδωσαν.

 

Για αυτό σε όλους εσάς που σκέφτεστε να κάνετε το πρώτο βήμα GO FOR IT και μην μασήσετε στις πολλές δυσκολίες που θα εμφανιστούν στην πορεία.

 

;)

[DesertSMisSRaiN]

Εγώ έφυγα από το σπίτι στα 25 μου (στο μεταξύ έφευγα Καλοκαίρια για δουλειά εκτός της πόλεως μου) για να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό ξεκινώντας από το μηδέν. Σήμερα μετά από σχεδόν 6 χρόνια δεν το έχω μετανιώσει καθόλου καθώς ανεξαρτητοποιήθηκα και πάτησα στα δικά μου πόδια και μόνο χωρίς να βασίζομαι στις πλάτες της οικογένειας μου...είδα πρόοδο στη δουλειά μου, αγόρασα το δικό μου αυτοκίνητο, νοίκιασα το πρώτο δικό μου πρώτο σπίτι και τώρα ετοιμάζομαι να αγοράσω από μόνη μου το πρώτο μου σπίτι. Νομίζω οτι τίποτα από όλα αυτά δεν θα κατάφερνα αν έμενα ακόμα με τους γονείς μου και ίσως ακόμα και αν έμενα μόνη μου στην Ελλάδα. Ομολογώ οτι η πρώτη περίοδος ήταν πολύ δύσκολη αλλά στην πορεία συνήθισα και οι κόποι μου απέδωσαν.

 

Για αυτό σε όλους εσάς που σκέφτεστε να κάνετε το πρώτο βήμα GO FOR IT και μην μασήσετε στις πολλές δυσκολίες που θα εμφανιστούν στην πορεία.

 

;)

 

:respect:

[Johny-B]

Με ενδιαφέρει πάρα πολύ το συγκεκριμένο θέμα καθότι φοιτητής επί 5 χρόνια σε άλλη πόλη σου έρχεται κάπως όταν επιστρέφεις σπίτι με τους γονείς. Θα μου άρεσε πάρα πολύ η ελευθερία κινήσεων που είχα στο δικό μου σπίτι. Το θέμα είναι όμως ότι τις σπουδές τις είχαν αναλάβει οικονομικά οι γονείς ενώ τώρα θα πρέπει να σταθώ μόνος μου!Πόσο κοστίζει να ζήσεις μόνος σου άραγε?νοικι, κοινόχρηστα, φαγητο, καθαριστήριο, αυτοκίνητο, γυναίκα, γυμναστήριο?? (ζητάω πολλά??)Μήπως είναι πολύ νωρίς? χρειάζεται γερό κομπόδεμα από πίσω???

Θα ήταν ενδιαφέρον αν προσέθετες και μια δημοσκόπηση.

Βέβαια ενδιαφέρον παρουσιάζει και η διαφοροποίηση της "αναγκαστικής" μετακόμισης για σπουδές σε άλλη πόλη/κράτος, ή η "εκούσια" αλλαγή οικίας για άλλους λόγους.;)

[karaLRS]

γύρισα απο τις σπουδες μου στα 23.

23.5 αρχισα να ψάχνω σπίτι και στα 24 κατάφερα να μένω μονος.

 

 

Σαν διαφήμιση ειναι ...

 

σπιτι 200.000 ευρω(λεμε τωρα :p)

κοινοχρηστα 20 ευρω

δεη 35 ευρω

adsl 25 ευρω

επιπλα 5000 ευρω

να μενεις μονος σου αξια ανεκτιμητη :D

 

 

καλα εντελως ανεξάρτητος δεν ειμαι γιατι εχω ακομα 18 χρονια που χρωστάω στην τράπεζα χαχαχα

[gkr41]

Της πλάκας ιστορία είναι οι σπουδές.

Από τη στιγμή που σε πληρώνουν, @@ ανεξάρτητος είσαι. Μόνο όταν δεν είσαι οικονομικώς εξαρτημένος μπορείς να πεις έκοψες τον ομφάλιο.:cool:

 

Σε κάθε περίπτωση το καλύτερο είναι να μένεις μόνο σου και να σε πληρώνουν άλλοι. Το παίζεις και ανεξάρτητος. :p

Δεν είναι η απόλυτη ανεξαρτητοποίηση, είναι μια καλή αρχή όμως για να μάθεις να διαχειρίζεσαι το χρήμα (έστω κι αν είναι των γονιών σου) και να τα βγάζεις πέρα γενικότερα.

[isolde]

Συμφωνώ με gkr41.

Εννοείται ότι ακόμα κι αν δεν έχεις οικονομική ανεξαρτησία, μόνο καλό μπορεί να σου κάνει το μείνεις μόνος.

 

Και ναι, στο εξωτερικό πολλά παιδιά σπουδάζουν και δουλεύουν παράλληλα, έτσι ώστε να είναι ανεξάρτητα, αλλά :

πρώτον, η κατάσταση εκεί είναι η μέρα με τη νύχτα με το τι ισχύει στην Ελλάδα (ειδικά δάνεια για φοιτητές, πολύ καλές συνθήκες σε φοιτητικές εστίες κλπ) και

δεύτερον, δεν σημαίνει ότι επειδή συνηθίζεται στο εξωτερικό να δουλεύουν έστω και part-time από τα 18, ότι το κάνουν όλοι ή ότι αυτομάτως παύουν να παίρνουν χρήματα από τους γονείς.

Εννοείται ότι και στο εξωτερικό, οι περισσότεροι έχουν λίγο πολύ μια οικονομική βοήθεια όσο σπουδάζουν. Αλλά δεν διανοείται κανείς να μείνει με τους γονείς πέρα από τα 18.

 

Αυτό που προσπαθώ να πω κυρίως είναι ότι (ανεξαρτήτως οικονομικής άνεσης), με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η πλειοψηφία των παιδιών στο εξωτερικό φεύγουν από το σπίτι στα 18. Το επιχείρημα "πού να τρέχω τώρα, εδώ τρώω τζάμπα και έχω και τη μαμά μου να βάζει πλυντήριο", δεν το έχω ακούσει πουθενά εκτός Ελλάδας. Και μιλάω για ανθρώπους της ηλικίας μου, όχι 20-22.

[trela7]

Το επιχείρημα "πού να τρέχω τώρα, εδώ τρώω τζάμπα και έχω και τη μαμά μου να βάζει πλυντήριο", δεν το έχω ακούσει πουθενά εκτός Ελλάδας. Και μιλάω για ανθρώπους της ηλικίας μου, όχι 20-22.

 

γελιο έχει κι αυτο παντως που θα σας πω... εχω φιλους μεγαλυτερους αρκετα που λενε ειμαι εργενης εγω και ζω μονος μου, αλλα πανε τα ρουχα καθε βδομαδα στη μανουλα, οταν ξεμενουν απο λεφτα τρωνε στη μανουλα κτλ κτλ... εεεμμμ ετσι ξερω κι εγω και να ειμαι και εργενισσα και να μενω μονη μου!!!:p

[trancer13]

εφυγα απο το σπιτι μου πριν 2 μηνες...περισσοτερες ευθυνες αλλα και ελευθερια κινησεων..για να ειμαι ειλικρινεις παντως ανεξαρτητοποιημενος δεν ειμαι...αφενως δουλευω στο πατερα μου ενω για τη καθαριοτητα της γκαρσονιερας εχω.. σπιτικη βοηθεια:O

[jog]

Δεν είναι η απόλυτη ανεξαρτητοποίηση, είναι μια καλή αρχή όμως για να μάθεις να διαχειρίζεσαι το χρήμα (έστω κι αν είναι των γονιών σου) και να τα βγάζεις πέρα γενικότερα.

 

+1

 

Έχω το τάδε ποσό και πρέπει να κάνω ένα πλάνο για να είμαι οικονομικά εντάξει.

Πότε θα μπορέσω να ξοδέψω,πότε όχι.Που πρέπει να κάνω οικονομία.

 

Για μένα το καλύτερο είναι οι γονείς(όταν έχουν παιδιά φοιτητές) να δίνουν ένα ποσό που θα περιλαμβάνει όχι μόνο τα έξοδα αλλά και το νοίκι/κοινόχρηστα/λογαριασμούς.Κάνε το κουμάντο σου.

 

Η ευθύνη που αναπτύσσεις είναι μεγαλύτερη και σιγά σιγά διευθύνεις ένα σπιτικό.

[gkr41]

Για μένα το καλύτερο είναι οι γονείς(όταν έχουν παιδιά φοιτητές) να δίνουν ένα ποσό που θα περιλαμβάνει όχι μόνο τα έξοδα αλλά και το νοίκι/κοινόχρηστα/λογαριασμούς.Κάνε το κουμάντο σου.

Κρίμα που δεν το έζησες αυτό επί PSTN εποχές :lol:

[mol]

εγω "εφυγα"στα 19 μου σαν φοιτητης.ακομα σπουδαζω.δεν μπορω να πω οτι ειναι και οτι καλυτερο για μενα να μενω μονος.το μονο προβλημα μου ειναι η καθαριοτητα.δεν μπορω να καθομαι να καθαριζω συνεχεια το σπιτι μου(στην πολη που σπουδαζω).ειναι οτι πιο κουραστικο εχω συναντησει.και αυτο,γιατι βρωμιζει καθε μερα.επειδη εχω μεγαλο σπιτι μαζευομαστε σε μενα και γινεται ενας πανικος.

α,και κατι αλλο.κατεβαινα σχεδον καθε σ/κ στην θεσσαλονικη,αλλα το τελευταιο εξαμηνο δεν παλευεται.κατεβαινω θεσσαλονικη μια φορα το μηνα και αν!τελικα ειναι ωραιο να εισαι φοιτητης!

[RAVER]

Απλά μία δουλεία θα λεγα ότι χρειάζεται και τίποτε άλλο!

Αυτο ακριβως.;)

 

 

παντως δεν με χαλαει που μενω με τον Πατερα μου,γιατι εχω απολυτη ελευθερια και επισης συμβαλει στα λειτουργικα εξοδα του σπιτιου.

παντως στο παρελθον εχω μεινει μονος μου χωρις να σπουδαζω,αλλα στην αρχη γουσταρα αλλα μετα βαρεθηκα.

[jog]

Κρίμα που δεν το έζησες αυτό επί PSTN εποχές :lol:

 

LOL

 

Δεν θα τολμούσα να βάλω ίντερνετ σε αυτήν την περίπτωση..

 

ΕΠΑΚ :X

[HellasLover]

kai gw 21 einai kai de thelw na fugw yia "magkia" oute yia na lew eimai aneksartitos. einai merika pragmata pou oi megaluteroi de ta katalavainoun. exoun ti sunithia oi goneis na ferontai sta paidia tous les kai einai akoma mwra...diladi emena kai ton aderfo mou (einai 26) mas apokaloun "mwra", prosexoun mh kruwsoume, an diavasa ktl kai me to pou feugw apo to spiti kai exei vraduasei kateuthian na paroun na doun pou paw...

kalo na noiazontai de lew alla..fantaros tha paw kai de mporw na krinw an h wra pou guranw einai katallhlh h na ksupnisw monos mou yia sxoleio..

episis opws ta vlepw ta pragmata oi foitites kai genikotera ta paidia pou feugoun apo mikri hlikia wrimazoun pio grhgora. vlepoun oti ta pragmata den einai toso eukola kai anagazontai na einai pio sovaroi kai wrimoi

 

egw apofasisa na fugw, tha poulhsw to autokinito na valw merika xrhmata katw na parw mia gkarsoniera, kai oi doseis einai pio liges apo ta noikia...

to thewrw xazw na fugei kapoios apo to spiti kai na paei na douleuei 2 douleies na plhrwnei to noiki....an de mporeis na agoraseis (alla stin ellada tha mou peis twra pou..) tote kalutera spiti poue inai ola tzampa kai mporeis na valeis kati stin akri