Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο (Ant1)

[NetSurfer_g7]

Το "Δεληγιαννειο" και ο "Dr Roulis" ηταν οι χειροτερες στιγμες της καριερας του Χαρη Ρωμα που φανταζομαι οτι και ο ιδιος θελει να τις ξεχασει.Ιδιαιτερα η πρωτη ηταν μεγαλη απογοητευση, αφου ηρθε μετα απο το επιτυχημενο "Καφε της χαρας" με αποτελεσμα τοσο οι τηλεθεατες οσο και το καναλι να πονταρουν πολλα πανω στην συγκεκρειμενη σειρα και να περιμενουν κατι πολυ δυνατο,και εν τελη να δουν μια πολυ χλιαρη εως κακη σειρα.Αντιθετα ο Dr roulis φαινοταν απ'την αρχη οτι θα ηταν πατατα και ετσι οι περισσοτεροι δεν εκαναν καν τον κοπο να το παρακουλουθησουν.Και μαλιστα απο τοτε που εκανε αυτες τις 2 αθλιες σειρες σαν να εχει πεσει καταρα πανω και παρολες τις φημες που ακουγοταν κατα καιρους για επεικειμενη νεα σειρα,δεν εχει ξανακανει σειρα απο τοτε.

[rina4ever]

Προσωπικά θεωρώ ότι το "Δεληγίανειο Παρθεναγωγείο"Ούτε λίγο ουτε πολύ ήταν μία από τις καλύτερες σειρές που πρόβαλε ποτέ η ελληνική τηλεόραση.Δεν καταλαβένω πρσγματικά πως γίνεται να μην εκτιμίθηκε :confused::confused:.Έλπιζω τουλάχιστον να εκτιμιθεί μεταγενέστερα.Τα τελευταία επεισόδεια ιδικά ήταν πολύ δυνατά αν και η σειρά έτρεχε σαν σίφουνας....τι να πω μπράβο στον Ρώμα τον οποίο θεωρώ εξέρετο ιθοποιό

[Rhodion]

Παιδιά, το τέλειωσα. Περισσότερα από 7 χρόνια μετά την αυλαία της, είδα τη σειρά απ' την αρχή ως το τέλος. Υπέροχη σειρά. Δε θέλω να αδικήσω αυτούς που δηλώνουν ότι δεν τους άρεσε. Η σειρά είχε μερικές σαχλότητες και προβλέψιμες στιγμές, που προς στιγμήν μπορεί να κούραζαν. Ίσως μέσα στον εκτεταμένο χρόνο μιας ολόκληρης σεζόν αυτές οι αδυναμίες να έκαναν τους τηλεθεατές να απογοητευτούν και να σταματήσουν να βλέπουν τη σειρά. Όμως, φάνηκε πως το Δεληγιάννειο ήταν εξ αρχής καταδικασμένο, καθώς η τηλεθέασή του δεν ήταν ποτέ εφάμιλλη άλλων σειρών του Ρώμα. Κι αυτό, νομίζω πως, είναι το πρόβλημα. Ότι συγκρίνουμε τη σειρά με το Κωνσταντίνου και Ελένης, με το Καφέ της Χαράς, ακόμη και το Μεν και Δεν και ξεχνάμε πως πρόκειται για μια τελείως διαφορετική ιστορία.

 

Ο Μίμης Μεταξάς δεν ήταν ποτέ ο στριμμένος και οπισθοδρομικός άνθρωπος, που έπαιζε ο Ρώμας στις παλιές σειρές. Ο Μίμης Μεταξάς ήταν καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς ένας χαρακτήρας τραγικός και όχι κωμικός, η ενσάρκωση του απελπισμένου έρωτα. Ναι, τραγικός. Κι αυτός είναι ίσως ο λόγος που του απονεμέθηκε βραβείο καλύτερου δραματικού ρόλου στο φεστιβάλ της Κύπρου. Η σειρά αυτή είχε περισσότερα διδάγματα για την ανθρώπινη ζωή από πολλές τραγωδίες. Η τηλεθέασή της πρέπει να συγκρίνεται με τις άλλες δραματικές σειρές και από αυτή την άποψη ήταν επιτυχημένη.

 

Και παρ' όλο το βεβιασμένο του κλεισίματος της σειράς, μπορώ να πω ότι όλοι οι χαρακτήρες μπόρεσαν να αναπτυχθούν και να ξεδιπλώσουν την προσωπικότητά τους. Η Θεώνη, η Παπαδογιαννάκη, ο Πάκης, η Ρόζα, ο καθηγητής της Ωδικής και φυσικά ο Μίμης Μεταξάς μάς άφησαν περισσότερα παραδείγματα ήθους από κάθε άλλη σειρά που πλασάρεται ως κωμωδία. Ευχαριστούμε τον "κύριο Διευθυντή" για αυτή τη συγκλονιστική ιστορία.

[ParafronGR]

Παιδιά, το τέλειωσα. Περισσότερα από 7 χρόνια μετά την αυλαία της, είδα τη σειρά απ' την αρχή ως το τέλος. Υπέροχη σειρά. Δε θέλω να αδικήσω αυτούς που δηλώνουν ότι δεν τους άρεσε. Η σειρά είχε μερικές σαχλότητες και προβλέψιμες στιγμές, που προς στιγμήν μπορεί να κούραζαν. Ίσως μέσα στον εκτεταμένο χρόνο μιας ολόκληρης σεζόν αυτές οι αδυναμίες να έκαναν τους τηλεθεατές να απογοητευτούν και να σταματήσουν να βλέπουν τη σειρά. Όμως, φάνηκε πως το Δεληγιάννειο ήταν εξ αρχής καταδικασμένο, καθώς η τηλεθέασή του δεν ήταν ποτέ εφάμιλλη άλλων σειρών του Ρώμα. Κι αυτό, νομίζω πως, είναι το πρόβλημα. Ότι συγκρίνουμε τη σειρά με το Κωνσταντίνου και Ελένης, με το Καφέ της Χαράς, ακόμη και το Μεν και Δεν και ξεχνάμε πως πρόκειται για μια τελείως διαφορετική ιστορία.

 

Ο Μίμης Μεταξάς δεν ήταν ποτέ ο στριμμένος και οπισθοδρομικός άνθρωπος, που έπαιζε ο Ρώμας στις παλιές σειρές. Ο Μίμης Μεταξάς ήταν καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς ένας χαρακτήρας τραγικός και όχι κωμικός, η ενσάρκωση του απελπισμένου έρωτα. Ναι, τραγικός. Κι αυτός είναι ίσως ο λόγος που του απονεμέθηκε βραβείο καλύτερου δραματικού ρόλου στο φεστιβάλ της Κύπρου. Η σειρά αυτή είχε περισσότερα διδάγματα για την ανθρώπινη ζωή από πολλές τραγωδίες. Η τηλεθέασή της πρέπει να συγκρίνεται με τις άλλες δραματικές σειρές και από αυτή την άποψη ήταν επιτυχημένη.

 

Και παρ' όλο το βεβιασμένο του κλεισίματος της σειράς, μπορώ να πω ότι όλοι οι χαρακτήρες μπόρεσαν να αναπτυχθούν και να ξεδιπλώσουν την προσωπικότητά τους. Η Θεώνη, η Παπαδογιαννάκη, ο Πάκης, η Ρόζα, ο καθηγητής της Ωδικής και φυσικά ο Μίμης Μεταξάς μάς άφησαν περισσότερα παραδείγματα ήθους από κάθε άλλη σειρά που πλασάρεται ως κωμωδία. Ευχαριστούμε τον "κύριο Διευθυντή" για αυτή τη συγκλονιστική ιστορία.

 

+1.

Ένας ώριμος Ρώμας ο οποίος ξέφευγε από όλες τις υπόλοιπες σειρές που είχε κάνει κι έτσι δεν γνώρισε την ίδια επιτυχία. Δεν ξέρω το γιατί, αλλά προτιμώ τον Ρώμα του "Παρθεναγωγείου" παρά αυτόν τον "Κων/νου & Ελένης/Καφέ της Χαράς". Μερικές φορές αναλωνόταν σε ατάκες και στυλ από τις παλιές του επιτυχίες, αλλά ευτυχώς, όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Δεύτερος αγαπημένος χαρακτήρας μετά τον Μεταξά, η "Σωσώ". :up: