Jump to content

Γιαγιάδες και παππουδες: Εμπειρίες που ζήσαμε


titinaki_1
 Κοινοποίηση

Recommended Posts

Σκέφτομαι τι θα κάνω μετά... Πως θα σκέφτομαι και τι θα σκέφτομαι μετά... Και σκέψου να γίνει σε φάση περίεργη για μένα (πχ πανελλαδικές). Αν και δεν έχει και πολύ σημασία καθώς το αποτέλεσμα δεν αλλάζει...

 

Αχ τώρα που λες για πανελλαδικές...

Το 2000 που έδινα πανελλήνιες εγώ, η γιαγιά μου με ρωτούσε κάθε μέρα: άντε, ακόμα δεν τέλειωσες! Πόσα μαθήματα έμειναν! Κάθε φορά που έγραφα και γυρνούσα σπίτι, έμενε στο κάτω όροφο από εμάς, το ίδιο πράγμα!

Ε την μέρα που έγραψα το τελευταίο μάθημα, γυρίζω σπίτι όλο χαρά και της λέω επιτέλους τέλειωσα!!! Ε χάρηκε κι αυτή...

Και την επόμενη μέρα έπαθε εγκεφαλικό :cry: :cry: :cry: Έμεινε 10 μήνες φυτό και μετά... :cry:

Θέλω διακοπές!

 

[sIGPIC][/sIGPIC]

Link to comment
Share on other sites

Σκέφτομαι τι θα κάνω μετά... Πως θα σκέφτομαι και τι θα σκέφτομαι μετά... Και σκέψου να γίνει σε φάση περίεργη για μένα (πχ πανελλαδικές). Αν και δεν έχει και πολύ σημασία καθώς το αποτέλεσμα δεν αλλάζει...

 

Μη το λες αυτό . Και εγώ δεν το περίμενα ότι θα πεθάνει ο παππούς μου αλλά πέθανε δίστιχώς...

Link to comment
Share on other sites

Αχ τώρα που λες για πανελλαδικές...

Το 2000 που έδινα πανελλήνιες εγώ, η γιαγιά μου με ρωτούσε κάθε μέρα: άντε, ακόμα δεν τέλειωσες! Πόσα μαθήματα έμειναν! Κάθε φορά που έγραφα και γυρνούσα σπίτι, έμενε στο κάτω όροφο από εμάς, το ίδιο πράγμα!

Ε την μέρα που έγραψα το τελευταίο μάθημα, γυρίζω σπίτι όλο χαρά και της λέω επιτέλους τέλειωσα!!! Ε χάρηκε κι αυτή...

Και την επόμενη μέρα έπαθε εγκεφαλικό :cry: :cry: :cry: Έμεινε 10 μήνες φυτό και μετά... :cry:

Ωχ σορρυ...................................................................................

Φαντάζομαι πόνεσε............

Κατάλαβες γιατί λέω ότι φοβάμαι;

Και σκέφτομαι ότι ίσως να ήταν καλύτερα αν τους έχανα μικρός (ως προς τον πόνο φυσικά. Μακάρι να ζουν μέχρι τα 150 τους!).

Και σκέφτομαι ότι έρχονται μαύρα χρόνια...

Link to comment
Share on other sites

Αχ! Ναι πολύ πόνεσε! Και ήταν και η αγαπημένη μου...

Παρόλο που ήταν πολλά χρόνια ανάπηρη, όταν πήγαινα πρώτη δημοτικού, έπεσε και χτύπησε το πόδι της. Πήγε στο νοσοκομείο να κάνει εγχείρηση και οι γιατροί κατά λάθος της έκοψαν τα νεύρο :cry:

Αχ! Τι να πω!!!

Μην σκέφτεσαι όμως από τώρα αρνητικά! Κοίτα να τους χαρείς όσο ακόμα είναι καλά και άσε τι θα γίνει αργότερα!

Θέλω διακοπές!

 

[sIGPIC][/sIGPIC]

Link to comment
Share on other sites

Αχ! Ναι πολύ πόνεσε! Και ήταν και η αγαπημένη μου...

Παρόλο που ήταν πολλά χρόνια ανάπηρη, όταν πήγαινα πρώτη δημοτικού, έπεσε και χτύπησε το πόδι της. Πήγε στο νοσοκομείο να κάνει εγχείρηση και οι γιατροί κατά λάθος της έκοψαν τα νεύρο :cry:

Αχ! Τι να πω!!!

Μην σκέφτεσαι όμως από τώρα αρνητικά! Κοίτα να τους χαρείς όσο ακόμα είναι καλά και άσε τι θα γίνει αργότερα!

Σορρυ μωρέ...............................

Έχεις δίκιο αλλά από τη μια η λογική μου λέει ότι δεν πρέπει να το σκέφτομαι και ότι ο χρόνος θα τα διορθώσει όλα από την άλλη όμως το συναίσθημα δεν με αφήνει να κοιτάω καθαρά...

Link to comment
Share on other sites

Ακριβώς!

Μην το σκέφτεσαι τι θα γίνει αργότερα!

Είτε το σκεφτόμαστε είτε όχι θα γίνει, δυστυχώς!

Οπότε ας περάσεις καλά τώρα και άσε τι θα γίνει αργότερα :)

Θέλω διακοπές!

 

[sIGPIC][/sIGPIC]

Link to comment
Share on other sites

απο τη μια μου γιαγια (που εχασα νωρις) θυμαμαι μονο οτι με κυνηγουσε αιωνιως να φαω το αυγο μου -στο οποιο μεγαλωνοντας επαθα αλλεργια και τωρα δε μπορω ουτε να το πλησιασω... Η αλλη μου γιαγια δεν μετραει γιατι ποτε δεν την ειδα σα γιαγια... παντα βαμμενη, χτενισμενη, περιποιημενη -καμμια σχεση με τις γιαγιαδες που ηξερα.. Μονο στα τελευταια της την ειδα σα γιαγια που πια στα 98 της ειχε αρχισει να καταρρεει. Ο αντρας της, ο παππους μου δηλ ηταν παντα απομακρος και πολυ φιλασθενος -θυμαμαι μικρη με εβαζαν να του φιλαω το χερι, αλλα τον εχασα κι αυτον αρκετα μικρη.

αν θυμαμαι κατι εντονα απο καποιον ειναι απο τον πατερα της μαμας μου, τον Κρητικο: Ποτε δε μου ειπε παραμυθια, αλλα ειδικα οταν ταβλιαζομουν απο παιδικες αρρωστιες καθοταν διπλα στο κρεββατι μου και μου ελεγε ιστοριες απο την παλια διαθηκη και τετοια... Να ψηνεσαι στον πυρετο και να ακους για τους τρεις παιδες εν καμινω, το καλυτερο μου. Αγαπουσε πολυ το διαβασμα και παρολο που πηγαινε παντα στην εκκλησια ποτε δεν πιστεψε στο "πιστευε και μη ερευνα". Ελεγε το τσιγαρο "λιβανι του διαβολου", κι ηταν ο πιο απλος και χυμα ανθρωπος που εχω γνωρισει. Ποτε δεν τον ειδα να νευριαζει με κατι -αμα δεν ξερει αυτος τι του γινεται εγω θα κατσω να σκασω;- ποτε δεν τον ειδα να βιαζεται, και νομιζω οτι τελικα του οφειλω πολλα πραγματα...

http://briefcase.pathfinder.gr/download/princessofthedawn/11956/308444/0/101_0139.jpg

Lord, let me be the person my dog thinks I am

Link to comment
Share on other sites

εμενα μονο ο αδελφος της γιαγιας μου και η ιδια ζουσαν οταν γεννηθηκα, και τους 2 τους εχασα πριν παω δημοτικο. Αλλα θυμαμαι τα καλυτερα απο αυτους...

 

Χρηστο και Μητσο... Στο θεμα του θανατου δεν υπαρχει φοβος. Ο θανατος ειναι κατι που θα γινει θες δεν θες, μπορεις να το πεις δεδομενο, και μπορει να συμβει ακαριαια αλλα και να φανει με τον πολυ ασχημο τροπο... Να στεναχωριεσαι ισως, αλλα και παλι δεν πρεπει να σε επηρεασει πολυ αυτο. Τον τελευταιο καιρο εχασα κοντινα ατομα, απο διαφορες ασθενειες (θειους, γνωστους κλπ) και δεν ενιωσα καπως ασχημα... Οσο και αν ακουγεται μακαβριο, ο "νονος" τους καλεσε γιατι θεωρησε οτι επρεπε να ανεβουν εναν οροφο ποιο πανω... Και για να το εκανε κατι ηξερε αυτος, δεν νομιζεις? ;)

 

αυτο που θελω να πω ειναι, περνα καλα μαζι με καποιον οσο ειναι κοντα σου, και μετα μην στεναχωρηθεις... Πιστυεις οτι ο αλλος θα το ηθελε να σε στεναχωρησει? :)

Link to comment
Share on other sites

Μια ιδέα είναι όλα. Με τον καιρό θα το ξεπεράσετε. Απλά να εύχεστε να φύγουν ήσυχα και όσο το δυνατόν λιγότερο ταλαιπωρημένοι, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει οτι θα τους χάσετε εντελώς ξαφνικα.
Link to comment
Share on other sites

Έζησα 2 γιαγιάδες κ έναν παππού. Ο ένας παππούς-γιαγιά ήταν πολύ απόμακροι, τυπικοί και γενικότερα δεν έβλεπα την ώρα να φεύγω από το σπίτι τους!!!:X Η άλλη μου γιαγιά όμως ήταν το κάτι άλλο:love: . Δεν θα τη ξεχάσω ποτέ. Δυστυχώς πέθανε νωρίς. Όποτε έφτανα σπίτι της έτρεχα από τις σκάλες κ όχι από το ανσασέρ για να μην αργήσω. Πάντα μου ετοίμαζε εκπλήξεις. Έτρωγα, έπαιζα, έβλεπα τηλεόραση. Ένιωθα τόσο άνετα που ούτε με τους γονείς μου δεν έχω αισθανθεί έτσι. Μακάρι να την είχα δίπλα μου στις δύσκολες στιγμές και δεν θα είχα ανάγκη κανέναν. Με καταλάβαινε όσο κανείς άλλος. Λυπάμαι που δεν τις δώσαμε την αγάπη που μας είχε προσφέρει. Αλλά κ εγώ ήμουνα μικρό παιδί τότε. Αν ζούσε τώρα θα την είχα βασίλισσα. Τελικά σαν αυτή τη γιαγιά μου δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο. Αν έχετε κ εσείς μια τέτοια γιαγιά να την αγαπάτε πολύ.
ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!
Link to comment
Share on other sites

Ωχ σορρυ...................................................................................

Φαντάζομαι πόνεσε............

Κατάλαβες γιατί λέω ότι φοβάμαι;

Και σκέφτομαι ότι ίσως να ήταν καλύτερα αν τους έχανα μικρός (ως προς τον πόνο φυσικά. Μακάρι να ζουν μέχρι τα 150 τους!).

Και σκέφτομαι ότι έρχονται μαύρα χρόνια...

 

Τι εννοείς με τα μαύρα χρόνια;

Link to comment
Share on other sites

Γενικότερα καταλαβαίνουμε κάπως καθυστερημένα την ανάγκη που έχουμε προς κάποιους ανθρώπους (να τους έχουμε κοντά μας δλδ) όπως είναι οι παππούδες/γιαγιάδες μας,οι οποίοι τους περισσότερους μας έχουν μαγελώσει.

Έχω χάσει ένα παππού και μία γιαγιά (από την μαμά καιτον μπαμπά αντίστοιχα).Έιχα και έχω πάντα πολύ καλές σχέσεις και με τους τέσσερις.

Επειδή όμως κάποτε ζούσαμε με τους γονείς του μπαμπά τους είχα πιο κοντά μου.Τους άλλους όμως ,επειδή έμεναν σε άλλη χώρα ,τους λησμονούσα συχνα.Όταν βρισκόμασταν βέβαια ήταν το κάτι άλλο.Η γιαγιά μας πάντα μας μπούκωνε και ειδικά την αδερφή μου η μητέρα μου μια φορά δεν την είχε γνωρίσει.

Εμένα μου φόραγε συνέχεια φορεματάκια και'γω έκλαιγα γιατί ήθελα να'μαι στρατιωτάκι και έλεγα οτι οι στρατιώτες δεν φοράνε φορέματα :lol: και άλλα πολλά.

Στον παππού μου ,που ήταν στο εξωτερικό,δεν παρεβρέθηκα ούτε καν στην κηδεία του για διάφορους λόγους. :( :cry:

Του είχα πολύ αδυναμία,ήταν τόσο ήσυχος και είχε μια τεράστια κοιλιά και του έλεγα πάντα οτι είχα καταπιεί ένα ολόκληρο καρπούζι..:lol:

http://www.eppforum.org/gkr41/eye2.pngΤα μάτια καθρέφτες και φως της ψυχής..
Link to comment
Share on other sites

Τι να κάνουμε αφού έτσι τα έχει η μοίρα. Πρίν 1,5χρόνο πέθανε ο παππούς μου στα 68 και μετά από κανα 4μήνες πέθανε και η μάνα του στα 89. Είναι μετα από αυτό να μπορείς να κοιμάσέ ήσυχα;

Ξέρεις τι είναι να βλέπει η μάνα το παιδί της νεκρό; Και γιατί; Επειδή τον έσκασε ο γιος του με τα δικαστήρια που δεν είχε χρήματα ο παππούς μου να πληρώσει τον δικηγόρο. Αχ τι να πω.

Link to comment
Share on other sites

Φίλοι μου,οι ηλικιωμένοι άνθρωποι ζήσαν τα χρονάκια τους και το φυσιολογικό είναι κάποια στιγμή να ''φύγουν''.

 

Το τρομακτικό είναι να ''φεύγουν'' νέοι άνθρωποι. :(

Link to comment
Share on other sites

  • 7 years later...
Πφφφφ, σήμερα πέθανε ο αγαπημένος μου παππούς :cry:, θυμάμαι που με έπαιρνε μικρό στο καφενείο και πίναμε πορτοκαλάδα και μετά μια βόλτα στη θάλασσα.. :(

Νίκος

Κάτοχος Samsung Galaxy S10+ (Android 10 Official).

- 001 με την όπισθεν

Link to comment
Share on other sites

Πφφφφ, σήμερα πέθανε ο αγαπημένος μου παππούς :cry:, θυμάμαι που με έπαιρνε μικρό στο καφενείο και πίναμε πορτοκαλάδα και μετά μια βόλτα στη θάλασσα.. :(

 

Συλλυπητήρια Νίκο. Ο παππούς και η γιαγιά είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα μας νομίζω, ειδικά αν έχουμε ζήσει πολλά πράγματα μαζί τους..

Link to comment
Share on other sites

Πφφφφ, σήμερα πέθανε ο αγαπημένος μου παππούς :cry:, θυμάμαι που με έπαιρνε μικρό στο καφενείο και πίναμε πορτοκαλάδα και μετά μια βόλτα στη θάλασσα.. :(

 

Εγώ έχω μείνει με την μία γιαγιούλα μου. Είναι στα 87 και ακόμα ακμαιότατη :)

Edited by thePRODIGY

Itchy. Tasty. - YouTube

^Το gaming κανάλι μου 🙂

Link to comment
Share on other sites

Συλλυπητήρια Νίκο. Ο παππούς και η γιαγιά είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα μας νομίζω, ειδικά αν έχουμε ζήσει πολλά πράγματα μαζί τους..

 

Ευχαριστώ :) Επειδή οι γονείς μου δουλεύουν πήγαινα εκεί κάθε μέρα και έμενα εκεί, οπότε ήταν σαν δεύτεροι γονείς.

Πήγε από ανεπάρκεια καρδίας, είχε πίεση 4-4.5 , 83 χρονών.

 

Εγώ έχω μείνει με την μία γιαγιούλα μου. Είναι στα 87 και ακόμα ακμαιότατη :)

 

Μπρααάβο !! Να τα εκατοστήσει !!

Νίκος

Κάτοχος Samsung Galaxy S10+ (Android 10 Official).

- 001 με την όπισθεν

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ :) Επειδή οι γονείς μου δουλεύουν πήγαινα εκεί κάθε μέρα και έμενα εκεί, οπότε ήταν σαν δεύτεροι γονείς.

Πήγε από ανεπάρκεια καρδίας, είχε πίεση 4-4.5 , 83 χρονών.

 

Ίδια περίπτωση κι εγώ. Στην Αθήνα, στα σχολικά χρόνια, μέναμε στο από πάνω διαμέρισμα και κάθε μέρα επειδή δουλεύουν κ εμένα οι δικοί μου ήμουν εκεί. Και τώρα, στα φοιτητικά χρόνια, είναι εδώ στη Κρήτη. Οπότε πάλι ουσιαστικά μαζί είμαστε!

Link to comment
Share on other sites

Μπρααάβο !! Να τα εκατοστήσει !!

 

Έλα Νικόλα μου τώρα είδα την απάντηση σου!

Σε ευχαριστώ πολύ!

Κάνα δισεγγονάκι θα προλάβω να της κάνω... εκεί είναι το θέμα : )

Itchy. Tasty. - YouTube

^Το gaming κανάλι μου 🙂

Link to comment
Share on other sites

Έλα Νικόλα μου τώρα είδα την απάντηση σου!

Σε ευχαριστώ πολύ!

Κάνα δισεγγονάκι θα προλάβω να της κάνω... εκεί είναι το θέμα : )

 

Βάλτο μπρος γρήγορα !! :lol:

Νίκος

Κάτοχος Samsung Galaxy S10+ (Android 10 Official).

- 001 με την όπισθεν

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

 Κοινοποίηση

×
×
  • Create New...