Ταινίες: Προτάσεις - Κριτική

[YpNoS]

AVPR: Aliens vs Predator - Requiem (2007)

 

Η υποθεση ξεκινα εκει που μας αφησε η προηγουμενη. Το χαριτωμενο Αλιεν μεταφερεται στο διαστημοπλοιο των Κυνηγων και γινεται ενας μικρος χαμος με αποτελεσμα αυτο να "ξανα"πεσει στην γη.. Μια μικρη πολη λοιπον, του Κολοράντο (ΗΠΑ), θα αποτελεσει το πεδιο μαχης της δευτερης συνεχειας του AVP (Aliens vs Predator). Ανθρωποι εναντιον Αλιεν, Κυνηγος εναντιον Αλιεν, Αλιεν εναντιον ολων..

 

Εχουμε να κανουμε με μια αξιοπροσεκτη ταινια Sci Fi που βασιζεται στα Aliens και στους περιφημους πλεον, Predators. Δεν θα δουμε ουτε ανατροπες στην πλοκη, ουτε ιδιαιτερες εκπληξεις. Δεν θα συναντησουμε αξιολογους ηθοποιους, ουτε υπεροχα τοπια με δραματικη μουσικη υποκρουση.

 

Θα βουτηξουμε στο πεδιο της μαχης, θα ευχαριστηθουμε σφαγη, καλογυρισμενες μαχες, αγχωτικες σκηνες, αιμα, σαλιαρα αηδιαστικα Alien και εναν υπερτατο αρχιΚυνηγο (με την τεχνολογια στο μερος του αλλα και το κλασσικο "ραβδι") ο οποιος θα τα τακτοποιησει μια χαρα (ή τουλαχιστον ετσι νομιζουμε).

 

Η σκηνοθεσια ειναι αρκετα γρηγορη, με εξαιρεση καποιες σκηνες, που προσπαθουν να δωσουν εναν τονο "ποιοτητας" στο συνολο, οι οποιες ειναι μαλλον περιττες και δεν ταιριαζουν στο υφος της ταινιας . Η φωτογραφια ειναι αψογη, τονιζοντας την σκοτεινοτητα του συνολου αλλα ταυτοχρονα αναδεικνυοντας τις επιμαχες σκηνες.

 

Αυτο που μου αρεσε αρκετα ηταν τα εφε. Τα οπτικα εφε (συμπεριλαμβανομενου και του μακιγιαζ, στολες κτλ) ειναι βεβαιως φουτουριστικα αλλα ταυτοχρονα αληθοφανη και πειθουν στο συνολο της ταινιας. Τα εφε ηχου ακολουθουν αλλα ισως χρειαζοταν λιγη περισσοτερη δουλεια στον τομεα αυτο.

 

Αποκορυφωμα των εφε αλλα και ισως του σεναριου, αποτελει το υβριδικο Αλιεν (τυφλα να εχει η Toyota) που εχει αρκετα στοιχεια απο τον Κυνηγο (ακομα και τα ραστα μαλλια!).

 

Παραπανω λογια δεν χρειαζονται. Δεν υπαρχουν ερμηνειες και αλλα δραματικα στοιχεια να αναλυσουμε. Δεν ειναι οσκαρικη ταινια και απευθυνεται σε συγκεκριμενο κοινο.

 

Για τους φιλους των Κυνηγων ή των τρομακτικων Αλιεν, με μπυρα και πιτσα (αν και το φαι δεν ειναι η καλυτερη προταση) αξιζει 6/10 κατα την διαφορετικη απο του IMDB (5,2/10) γνωμη μου.

 

 

edit: Η παρουσιαση στην αρχικη της δομη με οπτικο υλικο, στους Scary Greeks

[show]

Ενα απο τα βιβλια που ηθελα να διαβασω αυτη την περιοδο.. Τωρα μου κεντρισε το ενδιαφερον και η ταινια..

 

:rolleyes:

 

Για την ταινία δεν ξέρω, αλλά το βιβλίο είναι καταπληκτικό, απ' τα αγαπημένα μου, να το διαβάσεις σίγουρα. :)

[DesertSMisSRaiN]

Η σκηνοθεσια ειναι αρκετα γρηγορη, με εξαιρεση καποιες σκηνες, που προσπαθουν να δωσουν εναν τονο "ποιοτητας" στο συνολο, οι οποιες ειναι μαλλον περιττες και δεν ταιριαζουν στο υφος της ταινιας . Η φωτογραφια ειναι αψογη, τονιζοντας την σκοτεινοτητα του συνολου αλλα ταυτοχρονα αναδεικνυοντας τις επιμαχες σκηνες.

 

Στη σκοτεινοτητα θα συμφωνήσω απόλυτα. Αλλά για εμένα ήταν αρνητικό και όχι θετικό σημείο. Είπαμε, Alien είναι δεν ήθελα να είναι γεμάτο στα χρώματα και τα φώτα αλλά τόσο σκοτάδι καταντάει ενοχλητικό για την κατανόηση του έργου. Προσωπικά θα ήθελα να έχει λίγο περισσότερο φως.

[YpNoS]

Στη σκοτεινοτητα θα συμφωνήσω απόλυτα. Αλλά για εμένα ήταν αρνητικό και όχι θετικό σημείο. Είπαμε, Alien είναι δεν ήθελα να είναι γεμάτο στα χρώματα και τα φώτα αλλά τόσο σκοτάδι καταντάει ενοχλητικό για την κατανόηση του έργου. Προσωπικά θα ήθελα να έχει λίγο περισσότερο φως.

 

Καταλαβαινω αυτο που λες. Ειδικα στις πρωτες σκηνες δημιουργησε καποια περιεργα συναισθηματα στα ορια του αρνητικου.

 

Παρ' ολα αυτα, οταν συνηθησα το υφος της φωτογραφιας, πιστευω οτι προσθεσε στο συνολο παρα αφαιρεσε. Ειδικα στις εντος της πολεως σκηνες οπου πλεον η σκοτεινοτητα οριζε και την αγωνια, τρομαρα της ταινιας.

 

Οχι βεβαια οτι ειναι το φλεγον θεμα της ταινιας, αλλα σιγουρα αξιζε την παρατηρηση σου ;)

 

Πηγαινοντας λιγο παραπερα, εγω προσωπικα εχω κουραστει απο αυτες τις "κλισε" σκηνες αγωνιας και φοβου οπου 99% βασιζονται στην σκοτεινοτητα, στο νευρικο μουσικο χαλι και στην αναμενομενη επιμαχη "τρομακτικη" σκηνη. Αλλα βεβαια αυτο μαλλον ειναι ενα ξεχωριστο ισως μεγαλο θεμα που καποια στιγμη αξιζει να συζητησουμε στο παρον thread.

 

:O

[skivalo]

Το ειδα κ εγω το funny games στο σινεμα(δυστυχως)κ ειλικρινα πιστευω οτι δεν προκειται να δω χειροτερη ταινια στη ζωη μου...Απαισια!!!Πραγματικα οποιος θελει να το δει απλα κ μονο απο περιεργεια για το ποσο χαλια μπορει να ειναι μια ταινια!Α κ να το συστησετε σε οσους δε χωνευετε:p!!!

[PeCoMAY]

Το ειδα κ εγω το funny games στο σινεμα(δυστυχως)κ ειλικρινα πιστευω οτι δεν προκειται να δω χειροτερη ταινια στη ζωη μου...Απαισια!!!Πραγματικα οποιος θελει να το δει απλα κ μονο απο περιεργεια για το ποσο χαλια μπορει να ειναι μια ταινια!Α κ να το συστησετε σε οσους δε χωνευετε:p!!!

 

Και γιατί δεν έπαιρνες την έκδοση του 97';

Είναι γελοίο να ξαναβγαίνει μια ταινία μετά απο 11 χρόνια και να είναι ακριβώς ίδια.:mad:

[clarco5]

http://mftm.blogspot.com/2008/03/funny-games-2007.html

;)

 

Ήταν σίγουρο ότι θα υπήρχαν αυτές οι αντιδράσεις...

Και νομίζω ότι το πέτυχε το σκοπό του ο σκηνοθέτης :shifty:

[Aplaz_]

εχει δει κανεις το superhero movie?

[YpNoS]

Cleaner (2007)

 

Ενας πρωην αστυνομικος ο οποιος τωρα βγαζει το ψωμι του σαν "καθαριστης" τοποθεσιων εγκληματων, βρισκει τον εαυτο του μπλεγμενο σε ενα βρωμικο παιχνιδι μεταξυ αστυνομιας και μαφιοζων.

 

Ας ξεκινησουμε με τις ερμηνειες και ας δουμε που θα μας βγαλει.

 

Ο Samuel L. Jackson μαλλον βαρεθηκε τα φιδια και τα αεροπλανα και επανερχεται σε εναν ρολο που του ταιριαζει. Σοβαρος και λιτος μα συναμα πειστικοτατος σαν πρωην αστυνομικος και νυν "καθαριστης". Μερικες σκηνες ειναι αρκετα ανατριχιαστικες ενω η φυσικη ηρεμια του προσωπου του, μα και η φωνη του, προκαλουν μια ομορφη αντιθεση. Αδυναμος σε ορισμενες σκηνες, αγκαλιαζει την μοιρα του, πατερας που ακομα μαθαινει απο την κορη του, πρωην αστυνομικος που εχει ακομα το μικροβιο μεσα του.

 

Στην αντιπερα οχθη, φιλος και πρωην συνεργατης, ο Ed Harris σε εναν ρολο μικρο και αχαρο. Χωρις πολλες απαιτησεις και με τα βασικα βηματα 1,2,3 ο Ed Harris περπατα χωρις να χρειαστει να τρεξει ενω αποκορυφωμα της ερμηνειας του αποτελουν οι 2 τελευταιες του σκηνες. Καλος και πειστικος, μακρια ομως απο τις οσκαρικες ερμηνειες για τις οποιες ειναι ικανος.

 

H κουκλα Eva Mendes στον ρολο της χηρας που δεν ξερει ακομα οτι ειναι χηρα σε εναν λιγο ακομψο ρολο. Απο την μια ο σκηνοθετης και ο σεναριογραφος δινουν εμφαση στην εκλεκτικοτητα (πολλα λεφτα, καλη ζωη, φιλανθρωπιες) του χαρακτηρα της, απο την αλλη την πετουν στην λασπη σαν μια κοινη πιτσιρικα που εχει εμφαση στις "κακες συνηθειες" μπερδευοντας αναμεσα σε ολα αυτα, το "μυστικο" και το δραμα το οποιο κινει ολη την πλοκη. Δεν περιμενει κανεις καποια σοβαρη ερμηνεια. Παρ' ολα αυτα, ομορφαινει το καδρο σε ολες τις σκηνες οπου πρωταγωνιστει.

 

Ο Luis Guzman, ο γνωστος αυτος μαφιοζος, στον ρολο του ντετεκτιβ ειναι ομολογουμενως σοβαρος και ακομα πιο λιτος απο τον Ed Harris. Εχει ομως αυτο το κατι, τοσο στην ερμηνεια οσο και στην εμφανιση, που πειθει σε τετοιους ρολους (ειτε σαν αστυνομικος, ειτε σαν "κακος"). Αρκετος αλλα μακρια απο τις καλες ερμηνειες του. Σιγουρα ομως προσθετει στο συνολο.

 

Αυτη που ξεχωρισε κατα την ταπεινη μου αποψη, ειναι η πιτσιρικα της παρεας. Η Keke Palmer στον ρολο της κορης του χηρου πρωην αστυνομικου (νυν καθαριστη ειπαμε). Στην προσπαθεια της να "σταματησει να ξεχναει" την μητερα της και να την επαναφερει στις αναμνησεις της, βγαζει ενα τονο δραματος ο οποιος συμβαδιζει με την βασικη πλοκη του εργου. Μου αρεσε αρκετα η ερμηνεια της ενω θα ηταν παραληψη αν δεν στεκομουν στην εκπληκτικη σκηνη - εκρηξη του χαρακτηρα της - οπου ξεσπα στον πατερα της.

 

Η σκηνοθεσια ειναι καλη και ομαλη. Δοκιμασμενες αλλαγες στις σκηνες και καλοι διαλογοι. Η φωτογραφια ειναι απλα ικανοποιητικη. Δυστυχως το σεναριο ειναι προβλεπομενο και χωρις καθολου εκπληξεις. Αυτο ισως μειωνει και την συνολικη αξια της ταινιας.

 

Δεν θα κουρασει αλλα ουτε και θα εντυπωσιασει. Το καστ της αποτελειται απο ηθοποιους που τους εχουμε δει σε μεγαλες στιγμες στο παρελθον. Δυστυχως ομως χανονται στην μετριοτητα του σεναριου.

 

Με παρεα και χωρις (επαναλαμβανω: χωρις!) φαγητο σε σπιτικη προβολη. Το IMDb της αποδιδει 6,4/10. Μαλλον θα το στρογγυλοποιησω (οχι υπερ του μαθητη) καθως το 6/10 ειναι ισως πιο δικαιο.

 

edit: Η παρουσιαση στην αρχικη της δομη με οπτικο υλικο, στους Scary Greeks

[StandArd]

Το πιο ενδιαφέρον στους βαθμούς που δίνετε είναι όταν αποκλίνουν πολύ από το IMDb. Ή μάλλον το πιο ενδιαφέρον είναι η τεκμηρίωση σε αυτό.

[YpNoS]

Το πιο ενδιαφέρον στους βαθμούς που δίνετε είναι όταν αποκλίνουν πολύ από το IMDb. Ή μάλλον το πιο ενδιαφέρον είναι η τεκμηρίωση σε αυτό.

 

Θα μπορουσα καλλιστα να μην αναφερω καθολου το IMDb. Ομως πραττω το αντιθετο ωστε αυτος που θα διαβασει καποια παρουσιαση να εχει ενα μετρο συγκρισης. Διαβαζοντας καποια παρουσιαση/κριτικη και διχως να εχεις δει καποια ταινια ή να εχεις ακουσει καποιο δισκο, το να στηριζεσαι στην βαθμολογια του ενος ελοχευει τον κινδυνο να "παρασυρθεις" και να χασεις κατι το οποιο θα προσεφερε σε εσενα εν αντιθεσει με αυτον που το παρουσιασε/εκρινε. Τουλαχιστον ετσι το βλεπω εγω. Λαθος ή σωστο. Ειναι κατι που μου εχουν επισημανει και φιλοι, αλλα θα επιμεινω ως εχει. Και οχι, οι βαθμολογιες δεν συγκλινουν ουτε αποκλινουν απο αυτο. Ειναι ανεξαρτητες και εκφραζουν την αποψη μου (τουλαχιστον στην δικη μου περιπτωση που, φανταζομαι, οτι αναφερθηκες διπλωματικα).

 

:)

 

Ας μην βιαζομαστε να κρινουμε τοσο βιαστικα. Ελπιζω να σε καλυψα :rolleyes:

 

Φιλικα,

 

-δ

[StandArd]

Θα μπορουσα καλλιστα να μην αναφερω καθολου το IMDb. Ομως πραττω το αντιθετο ωστε αυτος που θα διαβασει καποια παρουσιαση να εχει ενα μετρο συγκρισης. Διαβαζοντας καποια παρουσιαση/κριτικη και διχως να εχεις δει καποια ταινια ή να εχεις ακουσει καποιο δισκο, το να στηριζεσαι στην βαθμολογια του ενος ελοχευει τον κινδυνο να "παρασυρθεις" και να χασεις κατι το οποιο θα προσεφερε σε εσενα εν αντιθεσει με αυτον που το παρουσιασε/εκρινε. Τουλαχιστον ετσι το βλεπω εγω. Λαθος ή σωστο. Ειναι κατι που μου εχουν επισημανει και φιλοι, αλλα θα επιμεινω ως εχει. Και οχι, οι βαθμολογιες δεν συγκλινουν ουτε αποκλινουν απο αυτο. Ειναι ανεξαρτητες και εκφραζουν την αποψη μου (τουλαχιστον στην δικη μου περιπτωση που, φανταζομαι, οτι αναφερθηκες διπλωματικα).

 

:)

 

Ας μην βιαζομαστε να κρινουμε τοσο βιαστικα. Ελπιζω να σε καλυψα :rolleyes:

 

Φιλικα,

 

-δ

 

Σωστός είσαι σε αυτά που λες, ναι.

 

Αλλά δεν κατάλαβες πως αναφερόμουν στις κριτικές γενικά που διαβάζω εδώ.

Όχι στη δική σου περίπτωση.

 

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να διαβάζω απόψεις αληθινές.

Κάποιοι μπορεί να σέβονται το IMDb τόσο που να μη δίνουν πραγματικές (όπως αισθάνονται) βαθμολογίες και να συγκλίνουν με αυτό...

 

Σέβομαι, λοιπόν, απεριόριστα το διαφορετικό από το μέσο (IMDb) και βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα τη τεκμηρίωση του.

[YpNoS]

Σωστός είσαι σε αυτά που λες, ναι.

 

Αλλά δεν κατάλαβες πως αναφερόμουν στις κριτικές γενικά που διαβάζω εδώ.

Όχι στη δική σου περίπτωση.

 

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να διαβάζω απόψεις αληθινές.

Κάποιοι μπορεί να σέβονται το IMDb τόσο που να μη δίνουν πραγματικές (όπως αισθάνονται) βαθμολογίες και να συγκλίνουν με αυτό...

 

Σέβομαι, λοιπόν, απεριόριστα το διαφορετικό από το μέσο (IMDb) και βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα τη τεκμηρίωση του.

 

Η αληθεια ειναι πως η παρατηρηση σου με εθεσε σε τροχια σκεψης.

 

Εχω 2 παρατηρησεις (ισως ολιγον offtopic).

 

Απο την μια αυτος που επιθυμει να διαφοροποιηθει απλα και μονο για να διαφοροποιηθει απο τις βαθμολογιες του IMDb, κινδυνευει να πεσει στην παγιδα να βαζει "λαθος" βαθμους (λαθος = διαφορετικους απο αυτους που αρχικα ηθελε να θεσει).

 

Απο την αλλη, ποια η πιθανοτητα ο βαθμος σου (σε μια παρουσιαση/κριτικη) να "συγκλινει" με αυτη χιλιαδων αλλων θεατων? Θα ελεγα μεγαλος (δεν αναφερομαι στην περιπτωση που καποιος απλα αντιγραφει μια βαθμολογια).

 

Αλλα τελικα, με τον ενα ή τον αλλο τροπο, συμφωνω μαζι σου οτι αυτο που πραγματικα μετραει ειναι η παρουσιαση σαν συνολο και οχι τοσο ο τελικος βαθμος. Εξ'αλλου, αν καποιος "διαβαζει" κριτικες/παρουσιασεις μονο και μονο για να δει βαθμολογιες, τοτε θα εχει χασει αρκετα "καλα" εργα στην ζωη του.

 

Στο κατω κατω της γραφης, εκτος λιγων (δυστυχως) αριστουργηματων που η πλειοψηφια αποδεχεται, ολα τα υπολοιπα ειναι προσωπικες αποψεις. Αυτη ειναι και η ομορφια. Πως θα γινει η αληθινη (& πρωτοτυπη ενδεχομενως) τεκμηριωση΄ οπως και το εθεσες.

 

Παντα φιλικα,

 

-δ

[StandArd]

Η αληθεια ειναι πως η παρατηρηση σου με εθεσε σε τροχια σκεψης.

 

Εχω 2 παρατηρησεις (ισως ολιγον offtopic).

 

Απο την μια αυτος που επιθυμει να διαφοροποιηθει απλα και μονο για να διαφοροποιηθει απο τις βαθμολογιες του IMDb, κινδυνευει να πεσει στην παγιδα να βαζει "λαθος" βαθμους (λαθος = διαφορετικους απο αυτους που αρχικα ηθελε να θεσει).

 

Απο την αλλη, ποια η πιθανοτητα ο βαθμος σου (σε μια παρουσιαση/κριτικη) να "συγκλινει" με αυτη χιλιαδων αλλων θεατων? Θα ελεγα μεγαλος (δεν αναφερομαι στην περιπτωση που καποιος απλα αντιγραφει μια βαθμολογια).

 

Η πρώτη περίπτωση ισχύει αν μιλάμε για ανώριμα άτομα που απλώς θέλουν να ξεχωρίσουν.

 

Αν όχι, αρκεί να τεκμηριώσει κάποιος σωστά και με πείσει, δέχομαι τον "λάθος" βαθμό.

 

Ενδεικτικά, ο Roger Ebert, διάσημος κριτικός στην Αμερική, έχει "θάψει" αριστουργήματα όπως οι "Συνήθεις Ύποπτοι", "Μπλε Βελούδο" κλπ. αλλά ο τρόπος που παρουσιάζει τις ταινίες αυτές (ή οποιεσδήποτε) είναι τέτοιος που αρχίζεις και συμφωνείς μαζί του. Θεωρείται πετυχημένος στο δουλειά του γιατι καταφέρνει και επηρεάζει - αυτό είναι και το όλο νόημα ενός κριτικού.

 

Πιστεύω επίσης πως μια καλή κριτική είναι αποτέλεσμα συνεχούς προσπάθειας.

Εκτιμώ τις προσπάθειες σου και εύχομαι καλή συνέχεια...

[YpNoS]

Η πρώτη περίπτωση ισχύει αν μιλάμε για ανώριμα άτομα που απλώς θέλουν να ξεχωρίσουν.

 

Αν όχι, αρκεί να τεκμηριώσει κάποιος σωστά και με πείσει, δέχομαι τον "λάθος" βαθμό.

 

Ενδεικτικά, ο Roger Ebert, διάσημος κριτικός στην Αμερική, έχει "θάψει" αριστουργήματα όπως οι "Συνήθεις Ύποπτοι", "Μπλε Βελούδο" κλπ. αλλά ο τρόπος που παρουσιάζει τις ταινίες αυτές (ή οποιεσδήποτε) είναι τέτοιος που αρχίζεις και συμφωνείς μαζί του. Θεωρείται πετυχημένος στο δουλειά του γιατι καταφέρνει και επηρεάζει - αυτό είναι και το όλο νόημα ενός κριτικού.

 

Πιστεύω επίσης πως μια καλή κριτική είναι αποτέλεσμα συνεχούς προσπάθειας.

Εκτιμώ τις προσπάθειες σου και εύχομαι καλή συνέχεια...

 

Συμφωνω και το δεχομαι απολυτα. :rolleyes:

 

Να εισαι καλα :)

[YpNoS]

Cache (2005)

 

Ενας οικογενειαρχης, παρουσιαστης τηλεοπτικης εκπομπης για το βιβλιο, λαμβανει μεσω ταχυδρομειου καποια περιεργα βιντεο και καποιες "παιδικα φτιαγμενες" ανησυχητικες ζωγραφιες. Ενω νοιωθει την οικογενεια του να απειλειται, και εχοντας την αστυνομια να παραμενει στην απραξια, ενα τρομερο μυστικο ξεθαβεται απο το παρελθον του..

 

Οπως και με τις προηγουμενες παρουσιασεις, θα προσπαθησω να ξεχασω οτι αυτη η ταινια εχει κερδισει 21 βραβεια και εχει προταθει για αλλα 22 μεχρι σημερα (!!!!!).

 

Ο Ευρωπαικος κινηματογραφος εχει μια μοναδικοτητα σε συγκριση με το μπασταρδο μακρινο ξαδελφο του, το Χολυγουντ. Ιδιαιτερα ο Γαλλικος κινηματογραφος, τα τελευταια χρονια γνωριζει μια πρωτογνωρη ανθιση με πραγματικα αριστουργηματα επι της μεγαλης οθονης. Οντας φαν λοιπον των Γαλλων (και των Γαλλιδων), σας παρουσιαζω το Cache.

 

Ο Michael Haneke, σκηνοθετης και σεναριογραφος, σε μια απο τις καλυτερες δημιουργιες της καριερας του. Το σεναριο απο μονο του αξιζει ιδιαιτερης προσοχης και μνειας. Η σκηνοθεσια ειναι αριστουργηματικη. Στα ανεκπαιδευτα ματια που εχουν συνηθισει την γρηγορη δραση, το μπολικο αιμα, το "σασπενς" και τα λοιπα Αμερικανικα πονηματα (με εμφαση στον πονο), θα φανει αργη και κουραστικη. Ομως ειναι ιδανικη γιατι σε συνδυασμο με τις ερμηνειες των πρωταγωνιστων που θα δουμε παρακατω, τραβαει τον θεατη απο τον καναπε και τον τοποθετει ακριβως μεσα στο σκηνικο, παρεα με τους ηρωες της ταινιας. Ο Χανεκε επιμενει στην χρησιμοποιηση σταθερου καδρου στην πλειοψηφια των σκηνων, εχοντας τους ηθοποιους να μπαινουν σε αυτο χωρις την καμερα να τους ακολουθει. Αρκετα ενδιαφερον και σε αντιθεση με τις περιφημες βιντεοκασετες που χρησιμοποιουν την μεθοδο της καμερας "που αντικαθιστα τα ματια" (οπως πχ στο προσφατο Cloverfield, στο Blair Witch Project κτλ). Οι εναλλαγες σκηνων ειναι τολμηρες και οχι παντα ομαλες, κατι που συμβαλλει στην μοναδικοτητα της σκηνοθετικης προσεγγισης.

 

Την ιδια στιγμη, οι διαλογοι ειναι σοβαροι, καθημερινοι και ιδανικοι ενω η φωτογραφια υποστηριζει την σκηνοθεσια χωρις ανουσια και περιττα στοιχεια. Ξεχωριστη ειναι και η ηχοληψια που δεν αφηνει να πεσει καρφιτσα χωρις να ακουστει, με καποιες τολμηρες "παρατυπιες" (πχ διαλογος εντος αυτοκινητου). Η σκηνογραφια τελος, ειναι απλα μοναδικη καταφερνοντας να τονισει τα στοιχεια της Παριζιανικης κουλτουριακης μεσοαστικης οικογενειας (πχ η τραπεζαρια & η βιβλιοθηκη ειναι απιστευτες!)

 

Ο μοναδικος και αγαπημενος ηθοποιος Daniel Auteuil στον ρολο του Georges Laurent. Υποστηριζει τον καλογραμμενο χαρακτηρα του τοσο σαν τηλεοπτικος "σταρ" οσο και σαν πατερας, συζυγος, ανδρας με παρελθον, μεσοαστος πρωτευουσιανος και κυριως, ανθρωπος. Η ηρεμια πριν την καταιγιδα, οι τρομακτικοι εφιαλτες πριν την αποκαλυψη της αληθειας, η αγωνια και οι ενοχες, η κοντρα μα ταυτοχρονα και η αναγκη της συζυγου του, ο προβληματικος υιος του, ο κοσμος γυρος του, ολα εκφραζονται μεσω της κινησιολογιας, της εκφραστικοτητας και κυριως της φωνης του υπεροχου αυτου ηθοποιου. Οχι μονο πειθει, αλλα ανεβαζει την ταινια σε αλλα επιπεδα.

 

Στο πλευρο του, η παντα γοητευτικη Juliette Binoche στον ρολο της Anne, γυναικας του Georges. Η ομορφια δεν θα κερδισει τον αγωνα αυτη την φορα. Η Μπινος υποστηριζει εναν "βρωμικο" ανθρωπινο χαρακτηρα. Η αγωνια και ο φοβος υποκινουν την φωνη, το προσωπο, την ερμηνεια. Η αναγκη για καθησυχασμο, η αγωνια για το παιδι τους, η λυτρωση. Θα πεισει και θα σταθει ανταξια στο πλευρο του Οτειγ.

 

Ξεχωρισε επισης, για τα λιγα λεπτα συμμετοχης, η Anne Girardot στον ρολο της μητερας του Georges σε εναν εκπληκτικο διαλλογο με τον Οτειγ, που ο Χανεκε αριστουργηματικα σκηνοθετει. Αξιζει να παρατηρησετε τις εκφρασεις του προσωπου της και τα λογια που βγαινουν απο το γερασμενο λαρυγγι της.

 

Καλος, αν και παιδι για μπατσες, ο Lester Makedonsky (δεν πιστευω να θελετε το επωνυμο του γραμμενο στα Ελληνικα ε?!). Εφηβος με ανησυχιες, ζηλια για την μητερα του στα προθυρα οιδιποδειου συμπλεγματος, σεβασμος του πατερα, πρωτοι ερωτες, σκασιμο απο το σπιτι. Μια εφηβικη και λιτη ερμηνεια, ενα προβληματικο παιδι που τοποθετειται μοναδικα στο συνολο του σεναριου.

 

Ο Χανεκε δεν θα ασχοληθει ιδιαιτερα με το μυστηρια που ο ιδιος δημιουργει. Δεν θα μαθουμε ποιος και γιατι. Το μυστηριο θα "χρησιμοποιηθει" ωστε να κρατηθει ο θεατης σε εγρηγορση. Να βρεθουμε μεσα στο καδρο, διπλα στους ηρωες, να δουμε με τα ιδια μας τα ματια. Το προβλημα του ρατσισμου, της φτωχιας, της ξενοφοβιας, του εθνικισμου, της συγχρονης αποξενωσης, των γρηγορων ρυθμων (ποσο εκτιμησα τις αργες ληψεις!), της τηλεορασης, της ιδιας της κοινωνιας.

 

Μην φοβηθειτε να τολμησετε να αφιερωσετε 117 λεπτα απο τον χρονο σας. Μην κουραστειτε να σκεφθειτε. Μην κολλησετε στο μυστηριο. Ανοιξετε τα ματια και τα αυτια, μα κυριως το μυαλο σας και απολαυσετε μια σημαντικη ματια στην κοινωνια με ηχηρα - αηχα μηνυματα.

 

Οι χρηστες του IMDb το αξιολογουν με 7,3/10. Για μπυρα και οικογενειακη μαζωξη, θεωρω πως ειναι αξια του 7/10, ολιγον κοντα του αριστουργηματος και αρκετως απομακρυσμενη απο τις λοιπες μετριοτητες της 7ης τεχνης.

 

 

edit: Η παρουσιαση στην αρχικη της δομη με οπτικο υλικο, στους Scary Greeks.

[trela7]

 

Με παρεα και χωρις (επαναλαμβανω: χωρις!) φαγητο σε σπιτικη προβολη.

 

ωραια ακουστηκε η ταινια, και μαλλον θα την κατεβασω να τη δω, αλλα γιατι το λες αυτο με το φαγητο;; εχει κατι αηδιαστικο;;;)

[YpNoS]

ωραια ακουστηκε η ταινια, και μαλλον θα την κατεβασω να τη δω, αλλα γιατι το λες αυτο με το φαγητο;; εχει κατι αηδιαστικο;;;)

 

Αναφερεσαι στο Cleaner (2007) - κολλησα για ενα λεπτο.

 

Αμ, δυστυχως δεν καταφερα να βρω ετοιμα screenshots απο την ταινια για να σου δειξω τι εννοω. Ειναι 2-3 σκηνες (στην αρχη και την μεση της ταινιας) οπου πραγματικα καλυτερα να μην εχεις κατι το φαγωσιμο διπλα σου :O Αλλα οπως ειπα, τοσο η φυσικοτητα του χαρακτηρα του και η φωνη του Τζακσον, οσο και η αργη σκηνοθεσια, κανουν αυτες τις σκηνες λιγοτερο "επωδυνες".

 

Εαν βρω τον χρονο, θα προσπαθησω να ανανεωσω τις φωτος απο την ταινια στο blog των Scary Greeks.

 

Θα χαρω ομως να διαβασω τα δικα σου σχολια μολις δεις την εν λογω ταινια :)

[trela7]

Αναφερεσαι στο Cleaner (2007) - κολλησα για ενα λεπτο.

 

Αμ, δυστυχως δεν καταφερα να βρω ετοιμα screenshots απο την ταινια για να σου δειξω τι εννοω. Ειναι 2-3 σκηνες (στην αρχη και την μεση της ταινιας) οπου πραγματικα καλυτερα να μην εχεις κατι το φαγωσιμο διπλα σου :O Αλλα οπως ειπα, τοσο η φυσικοτητα του χαρακτηρα του και η φωνη του Τζακσον, οσο και η αργη σκηνοθεσια, κανουν αυτες τις σκηνες λιγοτερο "επωδυνες".

 

Εαν βρω τον χρονο, θα προσπαθησω να ανανεωσω τις φωτος απο την ταινια στο blog των Scary Greeks.

 

Θα χαρω ομως να διαβασω τα δικα σου σχολια μολις δεις την εν λογω ταινια :)

 

αα οκ, γιατι προς στιγμην σκαλωσα... θα την δω και θα επανεθλω!!:D

[StandArd]

Cache (2005)

 

Οι χρηστες του IMDb το αξιολογουν με 7,3/10. Για μπυρα και οικογενειακη μαζωξη, θεωρω πως ειναι αξια του 7/10, ολιγον κοντα του αριστουργηματος και αρκετως απομακρυσμενη απο τις λοιπες μετριοτητες της 7ης τεχνης.

 

Πολύ καλή ταινία ήταν. Δεκάρι από μένα.

Υπάρχουν σκήνες που σου μένουν για πάντα - πχ. η αυτοκτονία του αδελφού του Οτέιγ.

Ειδικά η τελευταία σεκάνς στο σχολείο θεωρώ πως είναι από τις πιο ασυνήθιστες που έχω δει ποτέ. Σίγουρα αποτελεί ωραίο θέμα συζήτησης.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω αφού γράφεις στις 10 από τις 11 παραγράφους ότι είναι αριστούργημα και εξηγείς (με έξοχο τρόπο) γιατί είναι αριστούργημα ποιος ο λόγος που δίνεις μόνο ένα 7/10 ??

 

Σίγουρα δεν είναι για οικογενειακή μάζωξη καθότι αρκετά αργή αυτή η "προσωπική" ταινία του σκηνοθέτη που σε βαράει ανά φάσεις στο στομάχι...

[YpNoS]

Πολύ καλή ταινία ήταν. Δεκάρι από μένα.

Υπάρχουν σκήνες που σου μένουν για πάντα - πχ. η αυτοκτονία του αδελφού του Οτέιγ.

Ειδικά η τελευταία σεκάνς στο σχολείο θεωρώ πως είναι από τις πιο ασυνήθιστες που έχω δει ποτέ. Σίγουρα αποτελεί ωραίο θέμα συζήτησης.

 

Δεν μπορώ να καταλάβω αφού γράφεις στις 10 από τις 11 παραγράφους ότι είναι αριστούργημα και εξηγείς (με έξοχο τρόπο) γιατί είναι αριστούργημα ποιος ο λόγος που δίνεις μόνο ένα 7/10 ??

 

Σίγουρα δεν είναι για οικογενειακή μάζωξη καθότι αρκετά αργή αυτή η "προσωπική" ταινία του σκηνοθέτη που σε βαράει ανά φάσεις στο στομάχι...

 

Εχει αρκετα αριστουργηματικα στοιχεια (και φυσικα ερμηνειες), αυτο ειναι αληθεια. Αν ειχε 2-3 στοιχεια διορθωμενα ή κομψοτερα ή μικροτερης διαρκειας, τοτε σιγουρα θα μιλαγαμε για αριστουργημα. Ομως ο βαθμος αντιστοιχει στο συνολο. Ειμαι σιγουρος ομως οτι οποιος θελει να δει κατι το σοβαρο και δοκιμασει αυτο το εργο, δεν θα το μετανοιωσει κατι που φανταζομαι βγαινει απο ολη την παρουσιαση. Παντως, δεν θα συμφωνησω (παντα κατα την ταπεινοτατη προσωπικη μου αποψη) με το 10/10. Ισως εαν ημουν αρκετα πιο ξεκουραστος οταν ειδα το εν λογω εργο, να προχωρουσα 1 βαθμο πιο πανω. Ακομα και ετσι ομως, το 7/10 δεν ειναι λιγο δεδομενου οτι οι περισσοτερες ταινιες (δυστυχως!) κινουνται στα ορια της μετριοτητας (6/10 πχ).

 

Και για οτι αξιζει, συμφωνω απολυτα με το τελος της ταινιας αλλα και με την σκηνη της αυτοκτονιας και ισως αυτη η ταινια (ή ισως γενικοτερα ο ευρωπαικος κινηματογραφος) να αξιζει το δικο της thread. Συμφωνω επισης και με το "προσωπικη" που χαρακτηρισες την ταινια σε σχεση με τον Χανεκε.

 

Οσον αφορα την οικογενειακη προβολη, το αναφερω και θα επιμεινω καθως τα μηνυματα που περνα ο Χανεκε αφορουν ολους και αξιζει να γινει η προσπαθεια μιας τετοιας προβολης. Σκεφτομαι μοναχα ποσες υπεροχες συζητησεις μπορουν να ακολουθησουν την προβολη αυτη. Ισως βεβαια να ειμαι υπερβολικα ρομαντικος και αισιοδοξος.

 

Ευχαριστω ομως που διαβασες ολοκληρη την παρουσιαση και δεν εμεινες μοναχα στην βαθμολογια. Ειναι ακριβως αυτο που συζητουσαμε πιο πανω.

 

Και χαιρομαι ιδιαιτερως που δεν ειμαι ο μονος γαλλοφιλος :rolleyes:

[YpNoS]

El Greco (2007)

 

Προσπαθεια απεικονισης της ζωης του Δομηνικου Θεοτοκοπουλου, γνωστου και ως Ελ Γκρεκο. Απο την μαχομενη Κρητη, στην πιεστικη Ιταλια μεσα απο μια πονεμενη και δημιουργικη πορεια του γνωστου Ελληνα ζωγραφου. Η αγαπη και το μισος, η ζωη και ο θανατος οδηγουν στην Ισπανια οπου και θα βρεθει αντιμετωπος με την Ιερα Εξεταση.

 

Ειδα επιτηδες τουτη την ταινια αρκετο καιρο απο την προβολη της στους Ελληνικους κινηματογραφους. Τοσο τα τηλεοπτικα καναλια, οι εφημεριδες και το ραδιοφωνο την ειχαν επιφορτισει με πομπωδεις τιτλους και "αριστουργηματικες" κριτικες. Στην προσπαθεια μου να δω την ταινια για αυτο που ειναι, και οχι για αυτο που την προωθουν, αποφασισα την αναβολη της προβολης για καποιο ευλογο χρονικο διαστημα.

 

Μεχρι να φτασει το σημερινο βραδυ.

 

Η σκηνοθεσια του Γιαννη Σμαραγδη ειναι αργη. Πολυ αργη και σε αυτο δεν βοηθα η αφηγηση που αγκαλιαζει αρκετες σκηνες. Στα 120 λεπτα του εργου, πιστευα οτι ειχαν περασει τουλαχιστον 3 ωρες. Αυτο οφειλεται κυριως στο γεγονος οτι ο Σμαραγδης εστιαζει υπερβολικα στα προσωπα των ηθοποιων, στις εκφρασεις και στις κινησεις των, πανω στα οποια στηριζεται ολοκληρη η εξελιξη της πλοκης.

 

Ο διαλογος ειναι λιτος και λιγος. Ειναι δε αστειος (δυστυχως με την αρνητικη εννοια και οχι την Αριστοφανικη) σε αρκετες περιπτωσεις καθως η προσπαθεια "σοβαροφανειας" του καταληγει σε κωμικοτραγικες προτασεις που ακουγονται ακομα χειροτερα απο τις ανεκπαιδευτες εις την αγγλικην φωνες των Ελληνων ηθοποιων. Σε ορισμενες ομως περιπτωσεις ο διαλογος ειναι αρκετα σοβαρος και επιβλητικος θυμιζοντας (και οχι μονο) τον μεγιστο Καζαντζακη..

 

Η πλοκη εχει αρκετα κενα τα οποια η σκηνοθεσια δεν διορθωνει αφηνοντας αρκετες "ακαλυπτες" σκηνες. Εαν το προσπερασουμε αυτο, φτανουμε στην εκπληκτικη φωτογραφια του Αρη Σταυρου που ειναι σχεδον αψεγαδιαστη τοσο στις σκοτεινες με φοντο την φωτια σκηνες, οσο και στα γεματα χρωματα δωματια, καμβαδες και στολες. Κρατωντας το τελευταιο, ειναι δικαιο να υπογραμμισω την αρκετα καλη δουλεια στο τομεα των κουστουμιων.

 

Με βαση τα παραπανω φτανουμε στην ερμηνεια του Nick Ashdon (Ελ Γκρεκο). Δεν ξερω γιατι, αλλα ξενο ηθοποιο να υποδυεται Ελληνα ηρωα με συνεπεια, σοβαροτητα και σεβασμο, δεν μπορω να θυμηθω αλλον απο τον κυριο Anthony Quinn. Δυστυχως, συγκρινοντας τους 2 ηθοποιους, ο Nick Ashdon υποσκιαζεται απο το βουνο του πρωτου. Δεν ειναι ομως και δικαια η συγκριση καθως ο ρολος του Ζορμπα ηταν αρκετα πιο απαιτητικος. Συγκεκριμενα, ο Ashdon ειναι μεν σοβαρος και καλοστημμενος στις περισσοτερες σκηνες, εχοντας εκπληκτικη παρουσια και εκφραστικοτητα. Αποτυγχανει ομως να βγαλει αυτο το "κατι" που κρυβουν οι Κρητες και οι Ελληνες γενικοτερα. Την χαρα και την λυπη γυρω απο εναν χορο για παραδειγμα.

 

Κατι το οποιο οχι μονο κατεχει, αλλα διδασκει ο μεγιστος (ελαφρυ το χωμα του) Σωτηρης Μουστακας. Στον μικρο ρολο του Ιταλου ζωγραφου, πρωτου δασκαλου του Ελ Γκρεκο, Τιτιανο. Σε τοσα λιγα λεπτα, καταφερνει και ξεχωριζει ερμηνευτικα απο το υπολοιπο καστ. Θα λειψει σιγουρα στο μελλον, αυτο το ειδος ηθοποιων που σβηνει σιγα σιγα..

 

Μια που πιασαμε τους Ελληνες, στον ρολο της πρωτης αγαπημενης του "Ελληνα", ειναι η σαγηνευτικη Δημητρα Ματσουκα που ισως θα πρεπει καποτε να το παρει αποφαση πως το "ποιοτικο" δεν της ταιριαζει. Αποτυγχανει να αναδειξει το δραμα του ρολου της ενω η τελευταια και ισως πιο σημαντικη σκηνη της, με μια δοση υπερβολικης σιγουριας, καταληγει σε μια εκτος τοπου και χρονου ερμηνεια. θα ηθελα να την δω πιο βρωμικη, πιο ανθρωπινη και αρκετα πιο ελευθερη στο συνολο της.

 

Ο Λακης Λαζοπουλος στον ρολο του Νικολο, πιστου ακολουθου του Γκρεκο με μια βαρια υποσχεση στην πλατη του, με λιγα λογια στον ρολο του αλλα με καποιες εντονες σκηνες (ιδιως η τελευταια του).

 

Μου αρεσε και ο Γιωργος Χαραλαμπιδης στον ρολο του πατερα του Γκρεκο. Γνησιος ανταρτης και πιστος στο κρητικο του χαρακτηρα του.

 

Συμμετειχαν και ο Λουδοβικος των Ανωγειων (ως τροβαδουρος.. τι αλλο?!), ο υπερτατος Ψαραντωνης (αδελφος του Ψαρανικου, ή αλλιως Νικου Ξυλουρη) με την μαγευτικη λυρα του, η Ντινα Κωνστα (σε εναν μουγκο ρολο), ο Γιωργος Χριστοδουλου (που επεισε στον ρολο του), ο Τασος Παλαντζιδης (που αφησε το μαγικο ταξι του για λιγο) και αλλοι πολλοι.

 

Για το τελος κρατησα τον Juan Diego Botto ή αλλιως τον καποτε παπα και νυν μεγα Εξεταστη της Ιερας Εξετασης ονοματι Nino de Guevara. Μια φιλικη σχεση που γεννιεται οταν ο Ισπανος παπας βλεπει αγγελους γυρω απο τον Ελ Γκρεκο οταν ζωγραφιζει. Μια αγωνιωδης προσπαθεια να μεινει πιστος στα καθηκοντα της Ιερας Εξετασης, να προοδευσει ριχνοντας στην πυρα εκατονταδες αθωους. Παντα ομως καιει τον Γκεβαρα, ενα ουσιωδες ερωτημα. Αυτος ο τολμηρος Ελληνας ζωγραφος, ευλογημενος απο τους αγγελους, που αιρετικα μετατρεπει ανθρωπους του δρομου σε Αγιους μεσω ενος καμβα, πως βλεπει αραγε τον Ισπανο εξεταστη? Ειναι και αυτος ενας αγιος? Ο Juan Diego Botto ειναι απολαυστικος. Ο χαρακτηρας του ειναι καλογραμμενος και η μεταβαση απο τον φιλικο παπα, στον εχθρικο Εξεταστη, απο την φιλια στα ορια του κορτε σε ενα παιχνιδι σκακιου με τον Ελληνα ζωγραφο, πειθει. Ζεστος και φιλικος, σκληρος ψυχρος και απανθρωπος. Καταφερνει και τα μοιραζει ισοποσα στον χαρακτηρα του και για αυτο ισως αποτελει και εναν απο τους σημαντικους λογους να δει καποιος αυτη την ταινια.

 

Σαν υστερογραφο, η ερμηνεια της Laia Marull στον ρολο της δευτερης αγαπημενης του Ελ Γκρεκο καθως και μητερα του γιου του, Jeronima De las Cuevas. Αρκετα δραματικη, ντροπαλη στην αρχη, σκληρη και "μητερα" στο τελος αλλα παντα ερωτευμενη με τον πεισματαρη Ελληνα. Επεισε και ξεχωρισε σαν γυναικεια ερμηνεια.

 

Μου αρεσε η Ελληνικη, Ιταλικη και Ισπανικη γλωσσα του εργου. Με κουρασε η επιμονη στην Αγγλικη.

 

Σιγουρα δεν ειναι η πιο καλη Ελληνικη παραγωγη ολων των εποχων οπως πολυδιαφημιστηκε. Σιγουρα δεν ειναι η πιο καλη Ελληνικη ταινια.

 

Ομως αξιζει την προσοχη σας, οχι για να μαθετε κατι για τον Ελ Γκρεκο - δεν θα μαθετε καθως η ταινια εμβαθυνει στα εργα του Δομηνικου Θεοτοκοπουλου και στην σημασια των οσο αφηνει μια ακριδα το αποτυπωμα της πανω σε τσιμεντο - αλλα, για να απολαυσετε καποιες αρκετα καλες σκηνες, καποιες υπεροχες ερμηνειες, την μικρης διαρκειας εκπληκτικη Κρητη, την υπεροχη φωτογραφια και για να τιμησετε τον Σωτηρη Μουστακα στο τελευταιο εργο της ζωης του.

 

Με παρεα ζωγραφους και ποιητες, θρησκευομενους και βλασφημους. Κρασι κοκκινο για το 6,5/10 που αξιζει η ταινια κατα την ταπεινοτατη γνωμη μου.

 

edit: Η παρουσιαση στην αρχικη της δομη με οπτικο υλικο, στους Scary Greeks

[manolissinger]

Ειδα την καταρα 2.Αν και το πρωτο το βρικα αθλιο,το αμερικανικο φυσικα γιατι το γιαπονεζικο ηταν κορυφη, αυτο το βρικα ΤΡΙΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΘΛΙΟ:wacko:.Πρωτα δεν εχει καμια σχεση με το γιαπονεζικο το 2 ,και χεκιναει απο κει που τελιοσε η ταινια,ενο το γιαπονεζικο κινειται σε αλλα μονοπατια.

Η ταινια μπορει να ειχε καλες προοπτικες να εχελιχθει σε ενα καλο θριλερακι για νερα νευρα,ομως καταφερε το αντιθετο.Να γινει ενα απλα κουραστικο θριλερ με πολλη αργη εχελιχη.

Ολη αυτη η ιδεα με το φλας μπακ και το φοργουορντ στυλ λοστ,που ειδαμε στο 1 καθως και στο γιαπονεζικο,εδω αυτη τη φορα ειναι εκνευρστικοτατο.

Το εργο δειχνει τρεις διαφορετικες ιστοριες που συνδεονται μεταχυ τους, και προσπαθει να κανει το θεατη να συνδεσει τα κοματια οπως και στο προηγουμενο εργο.Αυτη τη φορα, Δεν καταλαβαινεις ποτε αρχιζει το παρελθον και ποτε χαναεπανερχεται στο παρον.Και συν οτι αφηνει και αναπαντητα εροτηματα.

 

Οι ερμηνειες ειναι και αυτες κακες σαν τη ταινια.Η αμπερ ταμλιν δεν ειναι καθολου πειστικη η εστο καλη σαν τη σαρα μισελ οποια κανει μια εφανιση αλλα διαρκει πολυ λιγο η συμμετοχη της στην ταινια.

πεζει και η τζενιφερ μπιλς αλλα και παλι χορις να εχηγει ιδιεταιρα πος ο χαρακτηρας της εγινε ετσι στη πορεια του εργου.

οι χαρακτηρες γενικα ειναι τοσο εκνευριστικοι που αυτη τη φορα ευχεσαι να τους φαει ολους το φαντασμα και να τελιονει γρηγορα το εργο.

Και τριτο και καλυτερο,ερχεται το φιναλε:O Ηλιθιο βλακοδες και ενοχλητικο.

Η ταινια δεν θα ενθουσιασει τους φαν τον θριλερ,και αποδυκνειι και κατι αλο ,πως οι αμερικανοι δεν ειναι και τοσο καλοι στα ρημεικ.Μονο το ΡΙΝΓΚ ηταν εχαιρεση.:)

Να δουμε το επερχομενο, ΤΟ ΜΑΤΙ τι εχει να μας πει και να μας δειχει:D

[tsatsos_21]

21

 

Την είδα χτες,μια νορμάλ ταινία που θα την δεις άνετα μια φορά σε κάποιον ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό μετά από κανά δυο χρόνια,μέτριος πρωταγωνιστής,κακιασμένος Κέβιν Σπέισι,γυναικάρα με τα όλα της η Κate Bosworth,η σκηνοθεσία δεν εντυπωσιάζει,το σενάριο έχει μια βάση πρωτοτυπίας αλλά μέχρι την βάση πάει τα πράμα,το όλο θέμα σε φτιάχνει αρχικά αλλά μετά βλαστημάς την φτώχια,την στενομυαλιά σου και τις μέτριες φίλες που έχεις για να την πέσεις.Επίσης πολύ καλές πρέπει να είναι και οι επιλογές στο soundtrack της ταινίας.Τέλος όλα αυτά κάνουν μια θα έλεγα επιτυχημένη φοιτητική έξοδο σε σχέση με τις ταινίες (ο θεός να τις πει) που βλέπουμε τελευταία.6,7/10:)

[YpNoS]

The Mist (2007)

 

Την επαυριο μιας βιαιας καταιγιδας που επληξε το (διασημο πλεον) Maine (ΗΠΑ), μια τεραστια ομιχλη πλησιαζει απο το βουνο. Καθως κυκλωνει την πολη, καποιοι ανθρωποι "παγιδευονται" σε ενα σουπερ μαρκετ. Συντομα θα ανακαλυψουν οτι κατι μυστηριο και θανατηφορο συνοδευει την ομιχλη. Καθως ολα θυμιζουν την Κολαση, θα πολεμησουν για την επιβιωση τους..

 

Ως γνωστον, οι περισσοτερες ταινιες βασισμενες σε βιβλια του King, καταληγουν σε τραγωδιες και χασιμο χρονου. Η μονη που μπορω να ξεχωρισω ειναι ισως "Ριτα Χειγουορθ, η τελευταια εξοδος". Για μισο λεπτο ομως.. Σκηνοθετης και σεναριογραφος του "Η Ομιχλη (The Mist)" ειναι ο κυριος Frank Darabont, δημιουργος επισης του αριστουργηματος "Shawshank Redemption (Ριτα Χεηγουορθ, η τελευταια εξοδος)", αλλα και του αρκετα καλου "Πρασινου Μιλιου", επισης νουβελας του αγαπημενου Stephen King.

 

Ετσι, οι προσδοκιες μου ηταν αρκετα υψηλες. Δεν νοιωθω ομως 100% δικαιωμενος.

 

Λοιπον, η σκηνοθεσια ειναι σκοτεινη. Αρκετα πιο σκοτεινη απο οτι στο βιβλιο. Καποιος θα μπορουσε να την χαρακτηρισει και "κλειστοφοβικη". Ειναι ομως αρκετα ενδιαφερουσα καθως ξεφευγει λιγο απο τα σταθερα μετρα του Χολυγουντ. Ο Frank Darabont επιμενει στα κοντινα καδρα και ζουμαρει αρκετα στα προσωπα των πρωταγωνιστων, μεταδιδοντας την φρικη των συμβαντων μεσω των ματιων τους. Παραδοξως, δεν επικεντρωνεται πολυ (ή αρκετα) στην τεχνολογια, και τα χαριτωμενα τετραποδα, εξαποδα κτλ εχουν ενα μυστηριο και εκφοβιστικο ρολο παρα πρωταγωνιστικο. Ο σκηνοθετης επιλεγει, ορθως κατα την αποψη μου, να εστιασει εντος του σουπερ μαρκετ και της μεγαλυτερης φρικης ολων που εχει φυσικα ανθρωπινη αιτια.

 

Η φωτογραφια ειναι σκοτεινη και ακολουθει την σκηνοθεσια. Ειμαι αρκετα περιεργος να δω το εργο σε ασπρομαυρη εκδοση, οπως αρχικα ηθελε και ο δημιουργος του (θα κυκλοφορησει ετσι στο συλλεκτικο διπλο DVD). Δεδομενου της χριστιανικης προσεγγισης του μυστηριου της Ομιχλης, θα μου αρεσε να δω μια διαφορετικη φωτογραφια αλλα και εφε στο στυλ του "Silent Hill" (αρκετη σταχτη για παραδειγμα αλλα και γενικοτερα ισως μια Δαντικη φωτια να συνοδευει το σκηνικο). Τα εφε ηχου ειναι καταπληκτικα (αν και οι κραυγες ζωων θα επρεπε να ηταν λιγο πιο αποκοσμες) ενω τα εφε εικονας θα μπορουσαν να ειναι πολυ καλυτερα (και πολυ χειροτερα..).

 

Οι μεν διαλογοι, αλλοτε μεσα απο την νουβελα του Κινγκ και αλλοτε αρκετα αλλαγμενοι, ειναι ενδιαφεροντες, γρηγοροι και δεν θα κουρασουν. Δεν θα δωσουν ομως και αρκετες πληροφοριες για την ομιχλη και τα υποπροιοντα της. Η δε σκηνογραφια ειναι καλη και περιορισμενη. Ισως καποιος να περιμενε περισσοτερη "ποικιλια" αλλα ειναι αρκετη για αυτο που πρεπει να υποστηριξει. Δεν πρεπει να ξεχασω το εκπληκτικο "Host Of The Seraphim" απο τους Dead Can Dance που συνοδευει επιβλητικα την ταινια.

 

Αρκετες σκηνες μου κεντρισαν το ενδιαφερον. Απο τις πρωτες επαφες με τα πτερωτα εξαποδα, η σκηνη εβγαζε κατι το ευλαβικο. Οι εσωτερικες διαμαχες ειχαν εξαιρετικο ενδιαφερον και πιστευω οτι "οι κλικες" απεικονιστηκαν καταπληκτικα οσον αφορα τον σκηνοθετικο τομεα. Τελος, κορυφαια σκηνη αποτελει αυτη του τελους οπου το δραμα του πατερα αναβλυζει εξαιρετικα αναμεσα στα αγαπημενα πτωματα και υπο την σκοτεινοτητα της ομιχλης.

 

Ερμηνευτικα δεν θα ηθελα να ξεχωρισω καποιον. Συνολικα υπηρχαν αρκετες καλες ερμηνειες (ακομα και απο τους δευτεροντες χαρακτηρες). Ξεχωρισε φυσικα ο πρωταγωνιστης Thomas Jane στην προσπαθεια του να πεισει ως πατερας που πρεπει να προστατευσει τον υιο του, ως πολιτης της πολης που πρεπει να ηρεμησει τους συντοπιτες του κατα την διαρκεια μιας μεγιστης κρισης, ως ανδρας που οφειλει να λαμβανει αποφασεις για το καλο ολων, ως το τελικο θυμα μιας απιστευτης τραγωδιας. Ο υιος του στο εργο, Nathan Gamble, ηταν επισης καλος για την ηλικια του αν και ο συνεχης του φοβος κουρασε σε καποιο σημειο.

 

Ξεχωρισε ομως η Marcia Gay Harden στον ρολο της υστερικης, φανατικης, θρησκοληπτης Mrs. Carmody. Σαν βγαλμενη μεσα απο τις σελιδες του βιβλιου του Κινγκ, η Harden κλεβει την παρασταση. Θα πεισει και θα παρει το μεγαλυτερο μερος της ταινιας επανω της καθως θα δημιουργησει το αισθημα του φοβου αναμεσα στους κατοικους. Το αισθημα του φοβου θα συνδυαστει με εδαφια απο την Βιβλο για το τελος του κοσμου. Το τελος του κοσμου θα οδηγησει σε διαμαχες και φυσικα οι διαμαχες θα φτασουν το μεγιστο τους οταν η μικρη αυτη κοινωνια μεσα στο σουπερ μαρκετ, θα φτασει τα αρχεγονα πρωτογονα αισθηματα της επιβιωσης αλλα ιδιως της Μεσαιωνικης "πυρας" και του κυνηγιου των μαγισσων. Χαρακτηριστικη η σκηνη με τον "αιτουμενο" θανατο του παιδιου και της γυναικας. Ολο αυτο το χαος θα ηταν ισως αποτυχημενο εαν δεν το υποστηριζε τοσο εξαιρετικα η Harden. Πραγματικα καταπληκτικη, αν και στο συνολο της ερμηνειας της θα σας ξυπνησει "θανατηφορα" και βιαια αισθηματα (σε μια στιγμη παρατηρησα τον εαυτο μου ετοιμο να πεταξει ενα κινητο στην οθονη..).

 

Συνολικα λοιπον, εχουμε να κανουμε με μια καλη μεταφορα βιβλιου του Κινγκ στην μεγαλη οθονη. Δεν προκειται για το αριστουργημα "H Τελευταια Εξοδος" αλλα μπορω να πω οτι με τον δικο του τροπο πλησιαζει το "Πρασινο Μιλι". Ο Darabont δεν βιαστηκε να φτιαξει μια ακομα Χολυγουντιανη πατατα. Ισα ισα που επεβαλε τους δικους του ορους στο στουντιο με το οποιο συνεργαστηκε (ενας απο αυτους αφορουσε το διαφορετικο απο το βιβλιο, τελος της ταινιας).

 

Εαν περιμενετε να δειτε τερατα και ηρωες απανω σε αλογα με σπαθια και φωτιες, ξεχαστε το. Εαν ομως σας ενδιαφερει να δειτε την πραγματικη φρικη στην οποια δινει εμφαση ο σκηνοθετης, και η οποια περιοριζεται στους ανθρωπινους χαρακτηρες εντος του σουπερ μαρκετ, αξιζει τα 120 λεπτα απο τον χρονο σας.

 

Δεν το κρινω με καθαρα King-ικα κριτηρια. Δεν θα μπορουσα αλλωστε. Για μια ταινια ομως τρομου που κατορθωνει να εστιασει στο δραματικο μερος του σεναριου με τοσο εκλεκτικο τροπο, χωρις να κουρασει ή να ξεφυγει απο την κυρια πλοκη, νομιζω πως 7/10 ειναι δικαιο αντιθετως με το υπερβολικο 7,7/10 του IMDb.

 

Για χορτατη παρεα, με αρκετο αλκοολ και ορεξη για αναζητηση.

 

edit: Η παρουσιαση στην αρχικη της δομη με οπτικο υλικο, στους Scary Greeks.