έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία...όλων των κατηγοριών...
αυτό που με άγγιξε πραγματικά όμως είναι "Ο Μικρός Πρίγκιπας" του Σαιντ Εξυπερύ...
Η ιστορία του μικρού πρίγκιπα φαίνεται πως έχει άμεση σχέση με τη ζωή του συγγραφέα. Μέσα από τη μεταφορική υφή του παραμυθιού, μαθαίνουμε τελικά τα όνειρα, τις επιθυμίες και τις αντιλήψεις του συγγραφέα ή ίσως την ελπίδα του να ξαναγίνει παιδί. Εξάλλου, ο συγγραφέας δεν ενδιαφερόταν να γράψει απλώς ένα βιβλίο για παιδιά. Αυτή ήταν απλώς η επίφαση. Τα θέματα που αναπτύσσονται αποδεικνύουν πως μάλλον μαθήματα στους ενήλικες ήθελε να δώσει.
Ένας ύμνος στη ζωή, τη φύση, την αγάπη, τη φιλία. Ένα αντίδοτο για τη ματαιδοξία, την πλεονεξία, τα πλούτη και την πειθαρχία της σύγχρονης ζωής.
Κύριο δίδαγμά του -όπως λέει κι ο Στρατής Τσίρκας- είναι το αίσθημα ευθύνης απέναντι σ' εκείνους που αγαπούμε ή μας αγαπούν.
Χαρακτηριστική η φράση σε κάποιο σημείο του βιβλίου "Βλέπεις καθαρά μόνο με την καρδιά. Τα μάτια δεν βλέπουν την ουσία".