trifilli

"Ο Μεγάλος Σπλας" είναι εντελώς διαφορετικός! Μιλάμε για... παρανοϊκές καταστάσεις. Η μία έκπληξη διαδέχεται την άλλη! Αλλά εκεί είναι και η πλάκα του!

Έχετε διαβάσει τους τόμους "Τα μεγάλα σήριαλ"; Π. χ. "Παπιομυστήριο", "Ο μεγάλος Σπλας", "Φθόνος και απληστία"; Αυτά δημοσιεύονταν και στο Μίκυ Μάους.

Όντως... Εμφανίζεται και η αδελφή του Σκρουτζ, η Ματίλντα!

Εγώ δε φαίνεται να ταιριάζω με κάποιον από τους ήρωες... Κοινά στοιχεία μπορώ να εντοπίσω βέβαια, λίγα από καθέναν.

Την έκδοση "ΓΙΓΑΣ-Οι καλύτερες ιστορίες σε άσπρο και μαύρο" την έχει διαβάσει κανείς; Έχει Τ. Καβατσάνο. Διάβασα μία ιστορία, αλλά δεν ενθουσιάστηκα. Τι λέτε, να κάνω τον κόπο να συνεχίσω;

Τι; Έκοψαν τον "Έντι της Ιντερπόλ"; Δεν είναι δυνατόν!!! Καλά, ας έχει σουντόκου.

Ό, τι θες, απλώς εννοώ ότι, κατά τη διάρκεια των διακοπών, δε λύνω πολλά σταυρόλεξα. Μόνο στο ταξίδι, το οποίο και κάνω με πλοίο!:)

_Crazygirl_, συμφωνώ απολύτως και στα δύο!:) "Το Τεστ" μου αρέσει γιατί τα σταυρόλεξά του έχουν κυμαινόμενο βαθμό δυσκολίας (από 1 ως 5) και τα βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα γενικότερα. Βέβαια, η λύση σταυρολέξων είναι συνδυασμένη στο μυαλό μου με τις καλοκαιρινές διακοπές, και μάλιστα με το ταξίδι στο πλοίο. Α, και από το "Τεστ" μου αρέσει το αστυνομικό κουίζ (νομίζω ότι βρίσκεται στη σελίδα 40).

Και από το 8ο επεισόδιο "Ο βασιλιάς του Κλοντάικ", τα καρέ πριν το τέλος, μετά τον προβληματισμό του Σκρουτζ για την αλλαγή που θα φέρει ο πλούτος στη ζωή του και την ανακάλυψη ότι, όντως, εκείνο που κρατούσε ήταν ο περίφημος σβώλος χρυσού!

Το Θ' επεισόδιο... Ναι. Με το θάνατο του Φέργκους Μακ Ντακ. Πω πω, τα τελευταία καρέ ήταν συγκλονιστικά!

To 7 ποιο είναι; "Το μεγάλο ταξίδι στους Αντίποδες";

Παραμένω στον αστερισμό της Eurovision. Έχουμε και λέμε: Natalia Barbu-Fight, Olivia Lewis-Vertigo, Sabrina-Danca Comigo.

Το χειρότερο στην παραλία είναι τα σκουπίδια. Έλεος, κολυμπάς και στα καλά καθούμενα μπλέκεσαι σε μια πλαστική σακούλα που επιπλέει! Βουτάς και, αντί για κοχύλια, βρίσκεις καπάκια μπουκαλιών (ενίοτε και τα ίδια τα μπουκάλια).

Να σας ρωτήσω, ποιο από τα επεισόδια του "Βίος και Πολιτεία" σας αρέσει περισσότερο; Το ενδέκατο δεν είναι από τα πιο συγκινητικά;

Χτες δεν είχε γενέθλια ο Ντον Ρόσα; ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΛΑ, λοιπόν!!! Και πάντα να γράφει και να σχεδιάζει ιστορίες όπως μόνο αυτός ξέρει!

Δεν αντέχεται η Ούνα! Αν έχουν γραφτεί πολλές ιστορίες για τη χάρη της, τη βάψαμε!

Ναι. Αναδημοσίευση έχει, "Το μεγάλο τσίρκο" του Μπαρκς. Δυστυχώς και την Ούνα (πότε θα πάει στην εποχή της αυτή; ) Ανυπομονώ για το επόμενο! Don Rosa επιτέλους!!!:D

Λούκι Λουκ δεν έχω διαβάσει, απλώς δεν έτυχε. Σχετικά με το ΚΟΜΙΞ: Βρε παιδιά, αυτή η σειρά ιστοριών με την... Ούνα, την πάπια από το παρελθόν, κρατάει για πολύ; Δεν μπορώ να πω ότι είναι και η αγαπημένη μου. Για την ακρίβεια, τη βαριέμαι οικτρά. Ευτυχώς, στο επόμενο τεύχος θα δημοσιευτεί το A letter from home, του Ρόσα!

Olivia Lewis-"Vertigo" Στον αστερισμό της Γιουροβίζιον εγώ...

Ακριβώς. Επειδή γνωρίζεις την υπόθεση κάθε ιστορίας, προσεγγίζεις διαφορετικά το κείμενο και το σχέδιο, προσέχεις λεπτομέρειες κ. λπ.. Το καλύτερό μου είναι να ψάχνω λεπτομέρειες στις ιστορίες του Ρόσα, τα D.U.C.K., τον κρυμμένο Μίκυ και τα λοιπά... Αν και, επειδή Ρόσα είναι αυτός, από την πρώτη φορά διαβάζω τις ιστορίες του πιο "υποψιασμένη", οπότε προσέχω αρκετές λεπτομέρειες εξ αρχής.

Το γλάρο Ιωνάθαν τον διάβασα πέρυσι, επειδή μας το πρότεινε μια φιλόλογος. Εκείνο που δε μου άρεσε ήταν το γεγονός ότι τα περισσότερα διδάγματα δεν εξάγονται με φυσικότητα μέσα από την αφήγηση και τους διαλόγους, αλλά "σερβίρονται" έτοιμα. Όχι ότι είναι κακό, αλλά μερικές φορές καταντάει ελαφρώς κουραστικό.

Θεωρώ ότι η σειρά ήταν γεμάτη κορυφαίες σκηνές. Ορισμένες που μου έρχονται στο μυαλό: 1) Η σκηνή όπου ήταν δεμένοι στην αποθήκη. 2) Η σκηνή όπου ανακαλύπτουν πως όλοι σχετίζονταν με πρόσωπα που σκοτώθηκαν στο αεροπορικό δυστύχημα. 3) Η σκηνή με την ανταλλαγή ομήρων. Πολύ κινηματογραφική. 4) Το φιλί Αλέξη-Ντάλιας δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. 5) Τελευταίο επεισόδιο: Ο θάνατος της γιαγιάς του Σπύρου (με τα αστέρια), η αντίδραση της Θεοπούλας (η σκηνή με τις ρακέτες), η σκηνή με το Φώτη στο σπίτι της κοπέλας από τη Ρόδο, όταν η κάμερα δείχνει τη φωτογραφία της Αμαλίας, η τελευταία σκηνή της Αμαλίας και η απομάκρυνσή της. Πάντως, είναι ένα συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι που είχε ακουστεί στη σκηνή της αποθήκης και, αν δεν κάνω λάθος, έχει ακουστεί παραπάνω από μία φορές (ίσως και σε άλλες σειρές). Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να το φέρω στο μυαλό μου, ούτε καν λίγες νότες. Ωστόσο, είναι πάρα πολύ χαρακτηριστικό και χρησιμοποιείται γενικά σε συγκινητικές σκηνές. Μήπως γνωρίζει κανείς πώς λέγεται; Νομίζω ότι η μουσική που ακουγόταν σε κάθε σκηνή ήταν σοφά επιλεγμένη και ταίριαζε απόλυτα με τα συναισθήματα που φανέρωναν οι διάλογοι. Κάθε φορά σκεφτόμουν ότι δε θα μπορούσε να έχει επιλεχθεί πιο κατάλληλο κομμάτι.

Εν τω μεταξύ, διαπιστώνω ότι όσα από τα Μίκυ Μυστήριο είχα διαβάσει όταν ήμουν πιο μικρή (νομίζω γύρω στα 8) δεν τα πολυκαταλάβαινα, οπότε τώρα τα διαβάζω με μεγαλύτερη ευχαρίστηση από την πρώτη φορά!

Mε κάλυψε ο προλαλήσας!

Μήλος!