trifilli

Χθες ξαναδιάβαζα κάτι παλιά τεύχη του Μίκυ Μυστήριο ("Πολιτισμικό Σοκ", "Διαπλεκόμενα συμφέροντα", "Το δαχτυλίδι"). Από περιέργεια, προτιμάτε τον πρώτο, το δεύτερο ή τον τρίτο κύκλο της σειρά του "Μίκυ Μυστήριο"; Γιατί, όταν κυκλοφόρησε ο δεύτερος κύκλος, μου φάνηκε κουραστικό το σχέδιο και δε διάβασα ούτε το πρώτο τεύχος ("Σκοτεινή πόλη"). Τι λέτε; Αξίζει; Να ακούσω την προτροπή του αδερφού μου, που επιμένει ότι πρόκειται για τον μακράν καλύτερο κύκλο ιστοριών;

Tο μέλι έρρεε άφθονο από τα γλυκόλογα που αντάλλαξε ο Γιάννης με τη Σούλα προτού εκείνος αναχωρήσει. Αποχαιρέτησε τη γυναίκα του και της υποσχέθηκε ότι δε θα αργήσει. Μόλις δέκα μέτρα είχε περπατήσει, όταν άκουσε το κινητό του τηλέφωνο να χτυπάει στους ήχους του περιώνυμου άσματος "Τα παπάκια στη σειρά". "Παρακαλώ; Ποιος είναι;"

Σε όλους τους συντελεστές της σειράς, ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ και ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ για τις Δευτέρες, που είχαμε κάτι να περιμένουμε!!!:) Εμένα μου άρεσε καταπληκτικά το τελευταίο επεισόδιο. Η σκηνή με το θάνατο της γιαγιάς του Σπύρου ήταν εκπληκτικά δοσμένη, το παράπονο της Θεοπούλας επίσης... Αλλά στο τέλος ("Ίμπιζα! Ίμπιζα!") μάς ξαναέδειξαν τις γιαγιάδες όπως τις είχαμε συνηθίσει, ώστε να μας μείνει η εικόνα τους χαρούμενη! Πάντως, ακόμα και αν είχαμε καταλάβει ότι η Αμαλία είναι νεκρή, μη μου πείτε ότι δεν ανατριχιάσετε όταν στο σπίτι της κοπέλας στη Ρόδο η κάμερα έκανε κοντινό πλάνο στη φωτογραφία της! Ο Αλέξης, σε εκείνη τη σκηνή με τα δίδυμα, τι γλυκός που ήταν!!! Ωραίο εύρημα και το τηλεφώνημα του τύπου με τα μαύρα στο Σπύρο για τα συλλυπητήρια, όπως και η διαπίστωση: "Έπρεπε να είμαστε στο άλλο στρατόπεδο". Και η ατάκα: "Να διαβάσουμε ένα παραμύθι;" "Ναι". "Ωραία, διάβασέ μας ένα!!!":lol: Τι να πω; Θα μου λείψει η σειρά. Ήδη νιώθω περίπου όπως όταν τελειώνει το Μουντιάλ.

Έδειξε στην ΕΤ1 το "Σαν σήμερα". Εννοείται ότι αναφέρθηκε στο Eurobasket του 1987. Πω πω... Έβλεπα τα πλάνα και είχα ανατριχιάσει, αν και τα είχα ήδη δει επανειλημμένως...

Η Σερβία είχε απλώς καλό τραγουδάκι, με μελωδία που την ξεχνάς σχεδόν αμέσως. Δε συγκρίνεται με Ζέλικο Γιοκσίμοβιτς με τίποτα. Η Ρωσία ήταν, κατ' εμέ, η πιο αντιπαθητική συμμετοχή. Εκνευριστική και επίπεδη. Η Βουλγαρία, αν και δε μου άρεσε στην αρχή, τελικά μου φάνηκε συμπαθητική. Η συμμετοχή της Ουκρανίας απλώς γελοία. Η Λευκορωσία κα-τα-πλη-κτι-κή. Ο Σαρμπέλ, νομίζω, ότι άξιζε ακόμα ψηλότερα. Φυσικά, η 7η θέση μαρτυρά ότι δεν πέρασε καθόλου απαρατήρητος. Ωστόσο, πείτε ό, τι θέλετε, αλλά νομίζω ότι αδικήθηκε. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να είμαι αντικειμενική, αλλά με καθήλωσε. Μου φάνηκε πολύ έντονο και "ξεσηκωτικό" το τραγούδι μας. Και να προσθέσω ότι στη χορογραφία ισχύει το ίδιο με κάθε άλλη ελληνική συμμετοχή: Χωρίς φορτώματα, υπερβολές, λαμπάκια, αυτοαναφλεγόμενα δενδρύλλια. Επιπλέον, ο τραγουδιστής "επικοινωνεί" με τις χορεύτριες. Δεν τραγουδά αυτός μπροστά και εκείνες από πίσω ξεκάρφωτες να χτυπιούνται. Πάντως, διατηρούμε το ρεκόρ μας ως η μόνη χώρα που, έχοντας περάσει το σκόπελο του ημιτελικού το 2004, βρισκόμαστε διαρκώς από τότε στον τελικό. Το ίδιο θα ισχύσει και του χρόνου. ΜΠΡΑΒΟ, ΣΑΡΜΠΕΛ!

Από όσα προκρίθηκαν, προτιμώ αυτό της Λευκορωσίας. Από όσα αποκλείστηκαν, της Πορτογαλίας και της Μάλτας! Νομίζω ότι η Μάλτα αδικήθηκε... Όπως και η Κύπρος.

Γνωρίζετε πώς θα ανακοινωθεί η βαθμολογία; Όπως πέρυσι που εμφανίζονταν απ' ευθείας οι βαθμολογίες 1-8 και ανακοινώνονταν επί τόπου τα δεκάρια και τα δωδεκάρια ή με τον παλιό καλό παραδοσιακό τρόπο;

Για εμένα The Steve Miller Band - "The Joker"

Προβλήθηκαν πλάνα από την πρόβα του Σαρμπέλ. Ωραία μου φάνηκε και η χορογραφία. Γενικά, το καλό με τις ελληνικές συμμετοχές είναι ότι, ακόμα και αν ποντάρουμε όχι μόνο στο τραγούδι, αλλά και στην εμφάνιση, δε φορτώνουμε το τραγούδι με υπερβολές, φρουφρού, λαμπάκια και λοιπά. Στηριζόμαστε στο χορό, στολισμένο με μικρά αλλά πιασάρικα "κολπάκια" που ομορφαίνουν τη χορογραφία (θυμηθείτε το Σάκη με τα μαντήλια που εμφάνισε από τις τσέπες των κοριτσιών ή τους χορευτές της Παπαρίζου να σχηματίζουν με τα σώματά τους τον αριθμό 1). Επιπρόσθετα, όπως είχε συμβεί με το Σάκη και με την Έλενα Παπαρίζου, δε βλέπεις τον τραγουδιστή μπροστά και από πίσω να χορεύουν "ξεκάρφωτοι" οι χορευτές, αλλά υπάρχει ένα είδος "επικοινωνίας" ανάμεσα σε ερμηνευτή και χορευτές/χορεύτριες.

"Τι να μην ξεχάσω;" "Να πάρεις μια φωτογραφία μου"

Πόσα επεισόδια είπαμε ότι έμειναν μέχρι το τέλος της σειράς; Πέντε;

Το Ηνωμένο Βασίλειο είχε χρησιμοποιήσει το εφέ με τη φωτιά πρόπερσι, νομίζω και η Τουρκία.

Ίσως της Βουλγαρίας, που θεωρείται φαβορί... Δεν το βρίσκετε ιδιαίτερα υπερτιμημένο;

Ας μην ξεχνάμε, όμως, ότι πάντα υπάρχει και το τραγούδι-έκπληξη, που σκαρφαλώνει στην πεντάδα αν και προηγουμένως ήταν απαρατήρητο. Ποιο φαβορί θα εκτοπιστεί, άραγε;

Άσχετο: Γιατί της Βουλγαρίας θεωρείται φαβορί;

Για να εξιλεωθεί ο πατέρας της, ίσως.

Εγώ ξαναείδα όνειρο με διαγώνισμα... Γράφαμε, λέει, επαναληπτικό στην Ιστορία και δε θυμόμουν τίποτα. Υπήρχε ερώτηση: "Τι έκανε ο σουλτάνος;" (εκπληκτική διατύπωση!) Σκούντησα, λέει, τη διπλανή μου και τη ρώτησα και αυτή μου απάντησε: "Μάζευε φόρους, μοίραζε τρόφιμα και πλήρωνε την ΕΥΔΑΠ".:wacko: :wacko:

Καταπληκτικό επεισόδιο! Η αποκάλυψη με τον πατέρα της Ντάλιας ήταν ανατριχιαστική...

Όντως...

1018...

Ε, δε μας έγραψε μόνο η Traffic, αλλά και η Καθημερινή, ο Αδέσμευτος Τύπος, τοπικές εφημερίδες...

Εκτός από την περίπτωση που είχα αναφέρει παραπάνω, έχω δει την αφεντιά μου και τα υπόλοιπα παιδιά της σχολικής Ομάδας Επιχειρηματολογίας στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ, σε ρεπορτάζ για τη νίκη μας στον τελικό των Πανελλήνιων Μαθητικών Αγώνων Επιχειρηματολογίας - Αντιλογίας, που είχε διαξαχθεί στην Παλαιά Βουλή... Μετά μας έγραψαν και πολλές εφημερίδες (η Traffic, μάλιστα, στη στήλη Glamour ή κάπως έτσι).

Γράφω με το δεξί, πιάνω το πιρούνι/κουτάλι με το δεξί, σουτάρω με το δεξί. Με το αριστερό γράφω ΑΠΑΙΣΙΑ. Ορνιθοσκαλίσματα και μάλιστα τεράστια.

Άλλωστε, ο πατέρας της Ντάλιας δε λέγεται Βελησσάριος; Όχι Δημήτρης ή Τάκης.

Ήδη από τον πρώτο στίχο, αν δεν κάνω λάθος, η Ελένη λέει: "Να κι ο Νείλος...". Επομένως, αντιλαμβανόμαστε ότι η Ελένη δείχνει με το χέρι της το Νείλο. Σε άλλο σημείο, π. χ., λέει "Σ' αυτόν εδώ τον τάφο" ή κάπως έτσι. Αργότερα, επίσης, ο Μενέλαος φωνάζει στην Ελένη "Μη μ' αγγίζεις" ή κάτι τέτοιο, εν πάση περιπτώσει. Άρα φαίνεται ότι η εκείνη προσπαθεί να τον ακουμπήσει. Αν ψάξεις, θα βρεις πολλά τέτοια στοιχεία.