GreekCharmed Δημ. May 22, 2004 Κοινοποίηση Δημ. May 22, 2004 Οκ θα γράψω και εγώ κάτι αλλά μην γελάσετε :cry: το έγραψα 12 χρονών Ήτανε νύχτα του Μαγιού άνοιξη μές στην μέση άκουγες ήχο του βιολιού μα γρήγορα θα φέξει βιάσου και φίλησε με αγόρι μου στα χείλη αγκάλιασέ με γρήγορα η νύχτα αυτή θα φύγει Μην γελάτε λέω σας βλέπω.. :worry: Παράθεση Namaste! Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Agent M Δημ. May 24, 2004 Κοινοποίηση Δημ. May 24, 2004 Ποιητές,ποιήτριες,στοχαστές,φιλοσοφημένοι και λοιποί aloha! Έχετε γράψει πολύ όμορφα στοιχάκια και είπα να μοιραστώ κι εγώ ένα δικό μου μαζί σας... Δεν είναι ακριβώς ρητό για να με εκφράζει αλλά το είχα γράψει σε στιγμή έντονης συναισθηματικής φόρτισης(δεν είμαι κινητό ρε :lol: ,μη γελάτε!) Έψαξα ανάμεσα στους αγγέλους να βρώ τη μορφή σου... Έψαξα όλα τα πουλιά ν' ακούσω τη φωνή σου... Έψαξα σ' όλα τα αστέρια να βρώ τη γλυκιά σου λάμψη... Έψαξα στον ανθρώπων τα χέρια για το απαλό σου χάδι... Και σαν θαύμα εμφανίστηκες μπροστά μου... Σε αγκάλιασα σφιχτά και ήρθε η γαλήνη στην καρδιά μου... υ.γ: Το άνωθε κείμενο είναι copyrighted και προστατεύεται με τους νόμους της χώρας... Απαγορεύεται η αναπαραγωγή,δημοσίευση και τυχόν εκμετάλλευση χωρίς την άδεια του συγγραφέα-εκδότη! Ευχαριστώ! :p :lol: Παράθεση Always have the feeling that something's missing or left behind...[/b] Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
elen82 Δημ. May 24, 2004 Κοινοποίηση Δημ. May 24, 2004 Πολύ ωραίο...και όλα μας δηλαδη.Sorry αν ξεφευγω λίγο από το θέμα αλλά να σε ρωτήσω κάτι?Πώς δηλαδή προστατεύεται?Το έχεις κατοχειρώσει?Πώς γίνεται?Πού πας ακριβώς(στην ΑΕΠΙ φανταζομαι)και τί κάνεις?Πληρώνεις γι' αυτό?Μ' ενδιαφέρει γι'αυτό ρωτάω. Παράθεση H μουσική μιμείται τον αόρατο χαρακτήρα της ψυχής... Σωκράτης-απομνημονεύματα του Ξενοφώντος. Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
DeathAngel Δημ. May 25, 2004 Κοινοποίηση Δημ. May 25, 2004 Αρχικό Μήνυμα από το μέλος elen82 (25 Μάι. 2004 , 01:29) Πολύ ωραίο...και όλα μας δηλαδη.Sorry αν ξεφευγω λίγο από το θέμα αλλά να σε ρωτήσω κάτι?Πώς δηλαδή προστατεύεται?Το έχεις κατοχειρώσει?Πώς γίνεται?Πού πας ακριβώς(στην ΑΕΠΙ φανταζομαι)και τί κάνεις?Πληρώνεις γι' αυτό?Μ' ενδιαφέρει γι'αυτό ρωτάω. Πας στην Εθνική Βιβλιοθήκη στο ισόγειο υπάρχει ένα γραφείο στο οποίο μπορείς να κατοχειρώσεις οποιοδήποτε πνευματικό δικαίωμα (στοίχους, μυθηστόριμα, ποιημά, παρτιτούρες από μουσική και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς). Παράθεση Όλα καλά. Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Agent M Δημ. May 26, 2004 Κοινοποίηση Δημ. May 26, 2004 Αρχικό Μήνυμα από το μέλος elen82 (25 Μάι. 2004 , 01:29) Πολύ ωραίο...και όλα μας δηλαδη.Sorry αν ξεφευγω λίγο από το θέμα αλλά να σε ρωτήσω κάτι?Πώς δηλαδή προστατεύεται?Το έχεις κατοχειρώσει?Πώς γίνεται?Πού πας ακριβώς(στην ΑΕΠΙ φανταζομαι)και τί κάνεις?Πληρώνεις γι' αυτό?Μ' ενδιαφέρει γι'αυτό ρωτάω. Καταρχάς σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! :) :o Και κατά δεύτερον... I am just kidding honey... ;) :) Για να κατοχυρώσεις κάτι που πιστεύεις πως θέλεις να προστατέψεις πας στην Εθνική Βιβλιοθήκη όπως προανέφερε ο φίλος ;) Παράθεση Always have the feeling that something's missing or left behind...[/b] Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Agent M Δημ. May 28, 2004 Κοινοποίηση Δημ. May 28, 2004 Αυτό που μου αρέσει σε αυτού του είδους τα στιχάκια είναι το πόσο προσπαθεί ο άλλος να βγάλει νόημα(άσχετα αν δεν το καταφέρνει) μέσα απο τα γραφόμενα του άλλου... Να αισθανθεί κι εκείνος τι νιώθει ο/η άλλος/άλλη την ώρα που γράφει αυτούς του στίχους,τη συναισθηματική φόρτιση που υπάρχει,τα βιώματα που έζησε για κάποιες περιόδους,τις εικόνες που αναβλύζουν... Για σένα που κοιτάς τα αστέρια... Για σένα που έχεις πάντα ανοιχτά τα χέρια... Για σένα που χαμογελάς ακόμα κι αν πονάς... Για σένα που πάντα στα σύννεφα πετάς... Δώσε μου το χέρι σου και πάρε με να πετάξω μαζί σου!! Θέλω να νιώσω ελεύθερος ξανά! Να διασχίσουμε θάλασσες,πεδιάδες και βουνά! Παράθεση Always have the feeling that something's missing or left behind...[/b] Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Natalia Δημ. June 7, 2004 Κοινοποίηση Δημ. June 7, 2004 Δεν θέλω να μου λες ότι μ'αγάπησες... Θέλω να μου πεις γιατί με βάζεις τώρα στη στροφή του δρόμου... Δεν θέλω να μου πεις ότι μου δόθηκες... Θέλω να μου πεις γιατί μου ζητάς να αγναντεύω το μονοπάτι που άνοιξε η μπόρα που μας πέρασες... Δεν θέλω να μου λες ότι με σκέφτηκες... Θέλω να μου πεις εκείνα που μου έκρυψες για να μην με πονέσουν... Δεν θέλω να μου λες ότι πληγώθηκες... Θέλω να μου πεις γιατί συνεχίζεις να πονάς τον εαυτό σου και στέκω ανήμπορη να το αλλάξω... Δεν θέλω να μου λες όσα δεν έκανες... Θέλω να μου λες όσα θα κάνεις.. Θέλω να δω τις πράξεις σε όσα λόγια δεν βρήκες ποτέ το θάρρος να μου πεις. Θέλω να βρεις τη δύναμη σε όσα άξιζαν και να αφήσεις το παρελθόν να σβήσει μέσα στα λάθη του... Δεν θέλω να μου λες τίποτα πια... Θέλω για μια φορά να σε πάρω αγκαλιά και να σου δείξω πως οι συγνώμες δεν διορθώνουν τίποτα... Μόνο η αγάπη σου μπορεί να ζωγραφίσει πάλι το ουράνιο τόξο της αρχής... Γιατί σαν φτάσουμε στο τέλος...τότε θα έχω βρει τη δύναμη να φύγω... Παράθεση I want it ALL and I want it delivered!!! Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Natalia Δημ. June 10, 2004 Κοινοποίηση Δημ. June 10, 2004 "Οι μεγάλες αγάπες έχουν άδοξο τέλος..." Γιαυτό διάβασε την ιστορία, ευχαριστήσου την πορεία, μα μην περιμένεις με αγωνία να δεις το τελείωμα..... Παράθεση I want it ALL and I want it delivered!!! Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Ryback3 Δημ. June 10, 2004 Κοινοποίηση Δημ. June 10, 2004 Οριστε κατι κι απο μενα... :o 1) Ακομα ενα ξημερωμα με βρηκε μονο μου, γυρευοντας περασμενα Σ'Αγαπω, γιατρευοντας τον πονο μου. Μπηκε στο δωματιο της αυγης το φως, μα στη δικη μου τη ψυχη μονο συννεφα, γκριζος ουρανος. Η απουσια σου εντονη παντου, κι αναζηταω τη μορφη σου, στους δρομους του μυαλου. Μια στιγμη ν' ακουσω τη φωνη σου, κι ας χαθω, μια στιγμη ν' αγγιξω το κορμι σου, κι ας μη ζω. Μα καθε νυχτα που σιμωνει, καθε μερα που τελειωνει, το ιδιο βασανο ξανα, μ' ακολουθει στα σκοτεινα. 2) Ξενυχταω καθε βραδυ, ν' αποφυγω το σκοταδι. Εγινα κι αποψε χαλια, πινοντας πολλα μπουκαλια. Γυρισα σπιτι μου πρωι, και σε ηθελα τοσο πολυ. Επεσα να κοιμηθω, μα στα αδεια μου σεντονια, μυριζει ακομα η δικη σου η κολωνια. Ανοιξα την πορτα, εφυγα σαν κυνηγημενος, και στο σπιτι μου νιωθω ενας ξενος. Παράθεση http://new.koolart.co.uk/catalog/images/1822.jpg http://www.msprotege.com/vbb225/images/smilies/drive.gif My love for you insatiable, not superficial You 'LL never waLk aLone! Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Ryback3 Δημ. June 16, 2004 Κοινοποίηση Δημ. June 16, 2004 Χθες παλι στον υπνο μου σε ειδα, η μορφη σου στ' ονειρο μου, καταιγιδα. Και 'γω σαν δεντρι ξεριζωμενο, να ψαχνω καπου να πιαστω, να υπομενω. Ματαια περιμενω να κοπασει η βροχη, ματαια περιμενω να αλλαξει η εποχη. Κραταει μηνες ο χειμωνας, και η στιγμη που θα γυρισεις, μου φαινεται αιωνας. Παράθεση http://new.koolart.co.uk/catalog/images/1822.jpg http://www.msprotege.com/vbb225/images/smilies/drive.gif My love for you insatiable, not superficial You 'LL never waLk aLone! Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Deadly_Sin1629395575 Δημ. June 20, 2004 Κοινοποίηση Δημ. June 20, 2004 When u said goodbye i just wanted to die i know i sent you away but now i don't know what to say my tears are warm and they slowly leave my eyes i feel like my flesh is eaten away by mice there is nothing now to make you come back i know that now i'm out of luck i had you in my arms and the whole world look better now you are gone,i have no shelter i'll still live,there is no doubt but the truth is that now i have nothing to live about i remember your smile and the way you talked you were the one for me,girl you rocked i also remember that sometimes things were not allright quite often we used to fight you used to tell me than i'm not mature you were right altough then i was not so sure the one thing i'll never forgive is that one day you told me i have nothing to give den einai kalo alla mou phre 10 lepta,den perimena tipota kalytero Παράθεση Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
miss_kittin Δημ. June 20, 2004 Κοινοποίηση Δημ. June 20, 2004 Δεν βάζουν, λέει, το κρέας τους στο στόμα τα ζώα είναι του ανθρώπου οι αδερφοί και παραμένει ο άνθρωπος η κυριότερη τροφή!... Στην αργατιά, στη χωρατιά : το χιόνι , η γρίπη , η πείνα , οι λύκοι ποτάμια , πέλαγα , στεριές , : ξολοθρεμός και φρίκη! Χειμώνας άγριος - κ' η φςτιά : καλοκαιριά στην κάμαρά μου... Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου!... Κωστής Παλαμάς Πιο καλά να μη λές τίποτε. Πιο καλά, πιο καλά! Πιο καλά να μιλής με το νου σου. Σιωπή! Μηδέ να λές , μηδέ ν'ακούς! Μόνο να σκέπτεσαι, να σκέπτεσαι... Παράθεση http://thm-ar1r2.search.vip.scd.yahoo.com/image/368857702 Μαθαίνεις περισσότερα ταξιδεύοντας παρά συμβουλευόμενος όλους τους χάρτες του κόσμου Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
miss_kittin Δημ. June 20, 2004 Κοινοποίηση Δημ. June 20, 2004 όσο ζούμε το έργο μας κολλημένο απάνω μας, σαν εξάρτημά μας, και παρακολουθεί την τύχη μας. Μόνο άμα πεθάνουμε και περάσει καιρός, ελευθερώνεται από το βάρος μας και αποκτά την αυτοδύναμή του. Αν ποτέ σε κατηγορήσουν εκείνοι στους οποίους έκανες κάποιο κακό να τους απολογηθείς απαριθμώντας τα κακά που έκανες ο ίδιος στον εαυτό σου.Είναι πιθανό τότε να σε συγχωρέσουν. Ο πραγματικός σου πλούτος είναι αυτό που είσαι και όχι αυτό που έχεις Αν κάτι πάει στραβά εγώ το έκανα. Αν κάτι πάει κάπως καλά, εμείς το κάναμε. Αν κάτι πάει πολύ καλά , τότε εσύ το έκανες. Ετσι κάνεις τους άλλους να κερδίζουν τους αγώνες για λογαριασμό σου (Αυτή η φιλοσοφία κάνει θαύματα και στο παιχνίδι της ζωής) Παράθεση http://thm-ar1r2.search.vip.scd.yahoo.com/image/368857702 Μαθαίνεις περισσότερα ταξιδεύοντας παρά συμβουλευόμενος όλους τους χάρτες του κόσμου Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Earendil Δημ. June 24, 2004 Κοινοποίηση Δημ. June 24, 2004 Eγώ είμαι πιό πολύ της μοντέρνας πιόησης που απορίπτει τον παρνασσισμό και ΛΑΤΡΕΥΩ τη Δημουλά.Νά ένα ποιήμα μου.Καθαρά συμβολικό. Είναι πικρό το ποτό της εξορίας,πρέπει να ξέρεις. Και γω είμαι σκλάβος σου Ακόμα πονάει η αγχόνη σου Κι άς είμαι φτιαγμένος από χώμα και νερό Πέταξες ποτέ τη βρεφική σου κούνια ,σε ρωτώ. Μύρισε τώρα καλοκαίρι, μα εγώ είμαι εκεί, να το ξέρεις Σά σκιάχτρο που δεν έμαθε ποτέ του θανάτου την ώρα να υποφέρει Μα εγώ το ξέρω, ο κύκλος πάντα κλείνει Θα φορέσεις πάλι τα στενά σου παπούτσια Χείμωνιάτικος ήλιος θα είμαι ξανά Αθάνατος και θανατοποινήτης. Παράθεση Why men wear clothes: http://img78.photobucket.com/albums/v296/_osse_/16a.gif Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Natalia Δημ. June 28, 2004 Κοινοποίηση Δημ. June 28, 2004 Μπαίνει το φως από το σπασμένο τζάμι και μόνο ο ήλιος είναι ελεύθερος να με αγγίξει... Θέλω να τον αγκαλιάσω, να με ζεστάνει γιατί η καρδιά μου βρίσκεται στην παγωνιά. Το αίμα κυλά ξανά στις φλέβες μου. Δεν σκέφτομαι την μπόρα που φέρνει το σύννεφο που βρίσκεται στην άκρη του ματιού. Ο ήλιος απλώνει τις αχτίδες του.Κλείνω τα μάτια να γευτώ την ηδονή ενός τέτοιου μοναδικού αγγίγματος. Κοίτα, μια δροσοσταλιά κυλά πάνω σε κείνο το τριαντάφυλλο. Τι όμορφη που είναι!! Πως χρυσίζει κάτω από τον ήλιο της. Μια δροσοσταλιά ήμουν κι εγώ στη ζωή σου...Γεννήθηκα στα μάτια σου και πέθανα στα χείλη σου. Εσύ ήσουν ο ήλιος για μένα.Που με ζέσταινες και μου έδινες νόημα στην ύπαρξή μου... Μα ο ήλιος είναι θάνατος για μια δροσοσταλιά... Κι αν εσύ πέρασες από τη ζωή μου και με εξαφάνισες, ένας θάνατος για το χατίρι σου είναι μια νέα ζωή για την αγάπη μου.. Έτσι ποτέ δεν θα αμφιβάλλεις ότι δεν έζησα και δεν τελείωσα για σένα... Παράθεση I want it ALL and I want it delivered!!! Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
william blake Δημ. July 8, 2004 Κοινοποίηση Δημ. July 8, 2004 Έχει στην πλάτη ένα σχοινί Και τον τραβάνε από κει --- το νου του τώρα το θολό δεν λέει άλλο το μπορώ --- τα βάρη τα πολύ βαριά τον βάλανε στην γη βαθιά --- το ήλιο άλλο δεν κοιτά στο φως δεν ρίχνει μια ματιά --- ελπίδα μόνη του στερνή το τέλος γρήγορα να ρθει --- κι η ιστορία τέλειωσε κι έμεινε μοναχός του μα ακόμα δεν μπορεί να πει που είναι ο εαυτός του --- ήτανε κάποτε παιδί ; ακόμα δεν μπορεί να θυμηθεί Παράθεση http://briefcase.pathfinder.gr/download/WilliamBlake/18998/362856/0/d.jpg Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
CarpeNoctum Δημ. July 18, 2004 Κοινοποίηση Δημ. July 18, 2004 Φοβάσαι.. Φοβάσαι να κοιτάξεις πίσω σου να δεις τι άφησες.. Φοβάσαι να δεις τι έχει μείνει εκεί και σε περιμένει.. Φοβάσαι.. Να κοιτάξεις στα μάτια ό,τι πραγματικά σ' αγάπησε, Να δεις στα μάτια μου πως καθρεπτίζεται ακόμα η μορφή σου.. Φοβάσαι.. Φοβάσαι τις φωτιές που άναψες μαζί μου.. Φοβάσαι τη σκόνη που άφησες όταν έφυγες τρέχοντας.. Φοβάσαι.. Να ταξιδέψεις χωρίς πια να κοιτάς χαμηλά.. Να ακουμπήσεις σε δυο χέρια που τόσο σε ζητάνε.. Φοβάσαι.. Φοβάσαι το δρόμο που ακόμα έχεις μπροστά σου.. Φοβάσαι τις νύχτες που τ' αστέρια δε φωτίζουν.. Φοβάσαι.. Να ξέρεις οτι θα είμαι πάντα δίπλα σου.. Να νιώθεις την καρδιά μου δίπλα στη δικιά σου.. Φοβάσαι.. Γιατί ακόμα είμαι τόσο γεμάτος απο σένα... Σ'αγαπάω... Παράθεση Νίκος http://carpenoctum.gr/ Pushme.to - Twitter - Facebook Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Natalia Δημ. July 18, 2004 Κοινοποίηση Δημ. July 18, 2004 Στα σοκάκια της σκέψης περιπλανώμενη.. Άλλη μια φορά, άλλο ένα βράδυ... Ακόμα κι αν εκεί στην άκρη του ορίζοντα υπάρχει ένα φως, αργεί να ξημερώσει. Δεν το περιμένω καν το ξημέρωμα αυτής της μέρας. Το πλακόστρωμα, βρεγμένο από τη δροσιά της νυχτιάς, δεν ζωγραφίζει τα ίχνη μου. Την επόμενη στιγμή από την παρουσία μου, ήδη έχει φιλοξενήσει την απουσία μου. Περίεργο σκηνικό, τα στενά μοιάζουν μικρά, δεν βλέπω παράθυρα, το σοκάκι που έχω πάρει δεν έχει αρχή, δεν βλέπω το τέλος, βλέπω μόνο το σημείο που στέκονται τα δύο μου πόδια..... Ίσως θα έπρεπε να νοιώθω τυχερή.....Υπάρχει ένα κομμάτι γης σταθερό.... Τους ήχους των βημάτων μου, τους διακόπτει ένα μουρμουρητό...Όχι, δεν είναι μουρμουρητό...Ένας ακαθόριστος ήχος, ανθρώπινος άραγε; Νόμιζα πως είμαι μόνη, κι ένοιωθα ανακούφιση, μα αυτό που ακούγεται δεν ενοχλεί... Άφησα τα δικά μου και συγκεντρώθηκα, αφοσιώθηκα σε αυτό τον ήχο που συνεχίζοντας να περπατώ, γινόταν ανθρώπινη φωνή, θρήνος και κλάμα.... Και σε μια γωνιά, είδα ένα κορμί κουλουριασμένο, μια ψυχή εντελώς ερείπιο....Μέσα στο άγριο σκοτάδι με κλεμένο λίγο φως από κάπου, δεν ξεχώριζε από τους παλιούς τοίχους των σπιτιών, δεν είχε αρχή..... Άκουσα το κλάμα της, μα φοβόμουν να πάω κοντά... "Λυπήσου με......" Όταν θρηνεί ένας άνθρωπος θέλει να είναι μόνος....Μα δεν μπορούσα απλά να προσπεράσω, δεν είχα αυτή τη δύναμη ή την αδυναμία.... Δεν ήξερα τι να πω, δεν ήξερα τι να κάνω... Έκατσα απλά δίπλα σε εκείνη που δάκρυζε, κι η λάμπα του δρόμου παρότι μακριά πολύ από εμάς, έκανε εκείνα τα παράξενα δάκρυα να λαμπυρίζουν.....σαν κάτι πολύτιμο.. Το μόνο που μπόρεσα να κάνω, το μόνο που κατάφερα να σκεφτώ να κάνω ήταν να κάτσω δίπλα της, να την αγγίξω στον ώμο....κι εκείνη απλά έγειρε, σαν να μην την ένοιαζε ποια ήμουν εγώ που βίαζα τη μοναξιά της, το χώρο που είχε διαλέξει να αφεθεί. Και εκείνο το άγγιγμά μου έγινε η αιτία να ξεδιπλωθεί το παράπονο....Κούρνιασε στην αγκαλιά μου και μου είπε τόσα πράγματα.... Για εκείνους που πέρασαν από τη ζωή της κι ήταν πια ευτυχισμένοι. Για αυτούς που έτρεχαν να βρουν τη λύση τους κοντά της....Για εκείνους που βασίζονταν επάνω της, που ρουφούσαν τη δύναμη που είχε, που γαλήνευαν στο χαμόγελό της..... Για εκείνα τα πρόσωπα που έφτανε να της πουν ότι έχουν ένα πρόβλημα κι εκείνη το έκανε αμέσως δικό της....Πάσχιζε να βρει τον τρόπο να βρεθεί ξανά η ισορροπία... Τι κι αν έκανε πέρα τα δικά της; Τι κι αν ταξίδευε στον πάτο; Εκείνοι που αγαπούσε είχαν πάντα μεγαλύτερη αξία από εκείνην........από τον ίδιο της τον εαυτό... Εκείνοι που υπολόγιζε ήταν πάνω από όλα πάντα....όφειλε να τους σταθεί....Όλα τα άλλα ήταν άνευ ουσίας... Μου είπε για εκείνες τις φορές που έλιωνε στη μοναξιά, για τον εαυτό της που κρατιόταν από ένα σωρό μικρά πράγματα, που χαμένη στην άβυσσο θυμόταν να βγει στην επιφάνεια να ανασάνει για λίγο και να ξαναβουλιάξει...... Είπε για τις φορές που αγαπούσε και δεν περίμενε τίποτα.....Κι όταν ερχόταν "κάτι" ένοιωθε να αξίζει για κάποιον....για πόσο........για τόσο..... Για τις φορές που της είπαν "ευχαριστώ" και θύμωνε στο άκουσμά της λέξης αυτής... Μπορείς άραγε να πεις ευχαριστώ όταν ο άλλος χαρίζει την ψυχή του σε σένα; Όταν την προσφέρεις, όμορφη και δυνατή με μια όμορφη κόκκινη κορδέλα, χάρισμα, και οι άλλοι μιλούν για υποχρέωση....πόσες φορές βαστάς τέτοιον πόνο; Δεν ήθελε την υποχρέωση...Μου είπε πως ακόμα κι όταν γινόταν εκείνο το δώρο κουρελάκι δεν λυπόταν...Όταν κάνεις δώρα, δεν κοιτάς την τύχη τους μετά......γιατί απλά δεν σου ανήκουν..... Μου είπε μόνο πόσο απελπισμένη ένοιωθε, πως πονούσε μόνο όταν εκείνα τα χέρια που το κρατούσαν, μάτωναν γιατί δεν ήξεραν τι να το κάνουν.... Μου είπε για εκείνα τα μάτια που δάκρυζαν γιατί δεν άντεχαν όταν το κατέστρεφαν... Είχα εκείνη την ξένη καρδιά στα χέρια μου, βασισμένη με απόλυτη εμπιστοσύνη στην σιωπή μου... Κι όσο ανάλαφρη την ένοιωθα στην αρχή, τόσο το βάρος της με τρόμαζε στην συνέχεια.... Μου είπε για την ανάγκη της να ανήκει κάπου....Για εκείνη την αρχή που κάνουν τα παιδιά στη ζωή τους, κι υπάρχει πάντα μια μάνα-καρδιά να την προστατεύει.. Να τρέξει σαν χτυπήσει να την παρηγορήσει, να την υποστηρίξει ακόμα κι αν έχει άδικο.....Να νοιώθει εκείνο το συναίσθημα της στήριξης ακόμα κι αν παραπατήσει....κι αν κάνει έγκλημα.... Μου είπε για το ότι δεν βρήκε ποτέ την ταυτότητά της....Πως ποτέ δεν έμαθε πως ήταν πραγματικά να αγαπάς, πως θα ήταν δυνατόν να αγαπήσει εκείνη; Πως θα ήταν δυνατόν να κρίνει ότι αγαπήθηκε γιατί άξιζε, γιατί είχε κάτι που θα την έκανε ξεχωριστή; Πως θα μπορούσε να πιστέψει εκείνους που την ήθελαν για φίλη πως την υποστηρίζουν.....; Κι όλα τα λόγια που της είπαν στη ζωή της έμειναν απλά στα λόγια, κι αν τα πίστεψε κάποια στιγμή η ζωή της απέδειξε πόσο κουτή φάνηκε..... Δεν υπήρξε ούτε ένας να πει "Ξέρω πως είσαι δυνατή.....μα είμαι εδώ...." Δεν υπολόγιζε κανείς πως μια δυνατή, μπορεί να γονατίσει....Πως η ζωή δεν την αφήνει, υπολογίζει σε αυτήν, την βάζει να μετράει τις δυνάμεις της, την αντοχή της, τα όριά της.... Δεν της είπε κανείς "Μίλα μου...." Δεν της είπαν ποτέ "Κάνεις λάθος, μα σε υποστηρίζω....κι αν κλάψεις, θα έχεις και τα δικά μου δάκρυα παρέα....." Μου τα ομολόγησε όλα αυτά....Χωρίς να ακούσω τον ήχο της φωνή της.... Χωρίς να δω καν τα μάτια της... Χωρίς να βεβαιωθεί αν μιλά σε φίλο ή σε εχθρό... Κι έγινε εκείνο το μικρό παράπονο, θρήνος μεγάλος... Κι έγιναν εκείνα τα δάκρυα, πέλαγος απέραντο....Κι εκεί ταξίδεψε εκείνη η ψυχή..Να βρει την άκρη της, να βρει την αρχή της... Μα έχει η ψυχή αρχή; Έχει τέλος; Μπορεί να ανήκει κάπου; Η ψυχή είναι ελεύθερη...Δεν φυλακίζεται, δεν μπαίνει στα καλούπια μας, δεν βολεύεται..... Και αν την κρύβουμε σαν μικρό παιδί, κάτω από το κρεβάτι γιατί φοβάται τα φαντάσματα, αρκεί ένας να πιάσει την άκρη και να την ξεσκεπάσει...... Και εκείνη βγάζει τα φτερά της, πολύχρωμα σαν της πεταλούδας, τα δοκιμάζει από την αχρηστία, τα ξεδιπλώνει και φεύγει...... Κι ένοιωσα το δίκιο της να με πνίγει....Κι ένοιωσα το θαυμασμό μου για εκείνη να γεννιέται...την ώρα που είδα ένα αχνό χαμόγελο να σκάει στο πρόσωπό της..... Κι είδα τα όμορφα μάτια της, να χαμογελούν κι εκείνα, σαν σήκωσε το κεφάλι της να με χαιδέψει η ματιά της.... Κι είδα να σηκώνεται εκείνο το ερείπιο, και να είναι μια κοπέλα πανέμορφη, με μακριά μαύρα μαλλιά, να ισιώνει τους ώμους της, να παίρνει μια βαθιά ανάσα, και να κάνει το πρώτο της βήμα έξω στη ζωή.... Είδα την κορμοστασιά της, είδα το μέγεθός της.....δεν είχαν άδικο εκείνοι που ακουμπούσαν επάνω της..... Δεν είχα προσέξει πως εκείνο το μουντό σκηνικό από τα σοκάκια τα υγρά και τους γυμνούς από παράθυρα τοίχους, τελείωνε....κι άρχιζε μια ζωή, με χρώματα, με αρώματα....με πολύχρωμα φώτα.... Με γωνιές που σφύζουν από ζωή, με φωνές και τραγούδια.... ~"Δεν θάχεις πουθενά να κρυφτείς εκεί που πας" της είπα...... Κι εκείνη σταμάτησε για μια στιγμή, γύρισε το πρόσωπό της να με κοιτάξει, κάρφωσε τα μάτια μου και μου είπε.....: ~"Κι εσύ πια, έμαθες το πιο δύσκολο μάθημα της ζωής σου..... Κι αυτό βαραίνει και τις δύο μας να μάθουμε να ζούμε με αυτά που βρίσκουμε......" ~"Μα...εγώ; Μάθημα; Πότε;" ~"Πριν λίγο...... Έμαθες πως βρίσκει παρηγοριά μια δυνατή......Πάντα στη σιωπή......και πάντα μόνη.... Μόνη με την ψυχή της....." ΥΣ. Χαρισμένο σε έναν φίλο....που ξέρω ότι περνάει δύσκολα αυτό τον καιρό...... Παράθεση I want it ALL and I want it delivered!!! Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Ryback3 Δημ. September 3, 2004 Κοινοποίηση Δημ. September 3, 2004 Εστριψες στη γωνια του δρομου, και σκοτωσες τον εαυτο μου! Το αντιο σου ακομα αντηχει, σαν κεραυνος μεσ' τη βροχη! Τα ψυχρα σου ματια, γκρεμισαν της ψυχης μου τα παλατια! Τα σκληρα σου λογια, θα πηγαινοερχονται στο νου μου σαν λεωφορεια που κανουν δρομολογια. Να μην σε ψαξω, μου 'χες πει, με πνιγει τωρα η σιωπη. Ακομα στο πεζοδρομιο καθομαι βουβος, και ο αερας στο προσωπο ψυχρος. Παράθεση http://new.koolart.co.uk/catalog/images/1822.jpg http://www.msprotege.com/vbb225/images/smilies/drive.gif My love for you insatiable, not superficial You 'LL never waLk aLone! Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
ONR Δημ. September 4, 2004 Author Κοινοποίηση Δημ. September 4, 2004 Παιδιά επέστρεψα από τις πολύπαθες διακοπές.Όπως πρατιρώ εδώ εχει γίνει πολύ κσλή δουλειά...Λοιπόν....Σε γνωρισα σε όνειρο μέσα στην νύχτα του καλοκαιριού,στιγμή που ήρθε πέρασε και έφυγε και πίσω ποτέ δεν θα ξανάρθει...πριν σε ακούσω να μιλάς δεν είχα ακούσει τιποτα,πριν σε νιώσω να με φιλάς δεν είχα νιώσει τίποτα...πρωτού σε γνωρίσω ζούσα σε μια ντροπή της διαφυγης γυρνοντας εδώ κι εκει ψαχνοντας σε...πριν πριν σε γνωρίσω ημουν σκόνη στον αέρα... Παράθεση AplA^ o OneiroS Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Ryback3 Δημ. September 13, 2004 Κοινοποίηση Δημ. September 13, 2004 Εξω εβρεχε, ειχε κρυο, και στο λιμανι αραγμενο ενα πλοιο! Ειχα παει στο γνωστο το στεκι κι αυτη καθοτανε παρεκει! Επινε αργα το ποτο της, δεν ειχε κανεναν στο πλευρο της! Το βλεμα της, αδειο, στο κενο θεε μου τι κανει ενας αγγελος εδω! Την ειδα να φευγει παλι μονη, αραγε η νυχτα της για ποιον να ξημερωνει! Παράθεση http://new.koolart.co.uk/catalog/images/1822.jpg http://www.msprotege.com/vbb225/images/smilies/drive.gif My love for you insatiable, not superficial You 'LL never waLk aLone! Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Natalia Δημ. September 14, 2004 Κοινοποίηση Δημ. September 14, 2004 Σου έστειλα και δύο ...και τέσσερα....και δέκα λόγια... Μα τι κρίμα....χτύπησαν στον τοίχο της καρδιάς σου.....κι έπεσαν νεκρά στο κατώφλι σου.... Ω......μα τι άτυχος κι εσύ....Άνοιξαν χαραμάδα σε ό,τι είχες χτίσει για να σε προστατέψει.... Δύσμοιρε....τι θα κάνεις σαν οι σταγόνες ξεχειλίσουν......; Πως θα κρατήσεις τον καταρράκτη τούτο; Σε βλέπω με τρόμο να κοιτάς τις σταγόνες που δραπετεύουν κι ας μην τους το επέτρεψες εσύ...... Μείνε να πολεμήσεις.....Μόνος ήσουν.....μόνος είσαι..... Σε λίγο θα είσαι μόνος......μα άδειος.... Μόνος μα.....πνιγμένος....... Παράθεση I want it ALL and I want it delivered!!! Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
princess Δημ. September 14, 2004 Κοινοποίηση Δημ. September 14, 2004 3/7/2004 2:50:59 πμ απο chris_v ενα αντιο για το winston Το μονο που ευχομαι ειναι να μην εφυγες με παραπονο... Ξερω οτι ταλαιπωρηθηκες τις δυο τελευταιες μερες... Ξερω οτι δε μπορουσα να σου προσφερω κατι περισσοτερο και νιωθω λιγακι ενοχη γιαυτο... ξερω οτι περιμενες να πεθανεις κοντα μας. Προσπαθησα να εισαι οσο μπορεις πιο ησυχος σε ενα μερος που παντα αγαπουσες. Συγγνωμη αν δεν μπορεσαμε να κανουμε κατι παρα πανω. Θελω να πιστευω οτι ο θεος σε ειχε ζητησει την πρωτη φορα και του τη σκασαμε, αλλα αυτη τη φορα απλα εγινε αυτο που ηθελε. Να εισαι ησυχος οπως ησουν παντα και να προσεχεις.... για μενα το 2004 θα μεινει απλα σαν the year we lost contact... καλο σου ταξιδι μωρο μου και σε ευχαριστω για τα εφτα χρονια που ευτυχιας που μου χαρισες ετσι επειδη ακομα το εχω προσφατο... Παράθεση http://briefcase.pathfinder.gr/download/princessofthedawn/11956/308444/0/101_0139.jpg Lord, let me be the person my dog thinks I am Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
ONR Δημ. September 16, 2004 Author Κοινοποίηση Δημ. September 16, 2004 princess μου άρεσε πολύ που μας άνοιξες την καρδιά σου!Η γνώμη μου είναι πως αυτό που έκανες ήταν πολύ καλό και για εσένα αλλά και με έκανε να θυμηθώ περιόδους μεγάλης ψυχικής στεναχώριας.Μέρες που ήμουν ράκος.Μου θύμισες κατι που είχα ξεχάσει από την πρόσκαιρη καλοπέραση,μου θύμισες πως η ζώη έχει δύο πλευρές... Καλό Χείμώνα σε όλους μαζί με τις θερμότερες ευχές μου! Παράθεση AplA^ o OneiroS Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
sugardad Δημ. September 27, 2004 Κοινοποίηση Δημ. September 27, 2004 gkoux.... Otan hmoun ba8ia erwteymenos k tyfla thn anoixh/kalokairiκαιρι tou 2000.... 6/5 ------- Η ματιά σου χαος, ο ποθος σου σκεψη μου. χανομαι στα αβαθη νερα του ερωτα σου πνιγομαι στα κυματα της ηδονικης συνυπαρξης μας, Μη σβηνεις τα ματια σου.... κρυωνω ------- Σε αγαπω οπως τη ζεστη αχτιδα του ηλιου, το γαληνιο συντροφικο φως του φεγγαριου η καρδια μου ερμαιο στους ποθους σου μη σταματας την αφανιστικη πορεια σου πανω μου 6/6 ----------- Τρεχεις ολη την ωρα ασταματητα στο μυαλο μου, ουτε λεπτο δε σταματας στ'αληθεια δε κουραστηκες να με τυρρανας? --------------- Γλυκεια παρουσια δροσερη σαν ανοιξη εκθαμβωτικη σαν οπτασια φωνη βελουδινη φωνη αγγελικη την παρακινεις να μιλα να μη σταματησει να λεει πολλα σα θροισμα φυλλων σα γλυκεια ιαχη αυτη ειναι η φωνη σου τη λαρευω πολυ ματρια κατραμι σου κλεβουν το νου μεσα τους σε κλεινουν σε πανε αλλου χειλη χυμωδη, ζουμερα, τραγανα σε ξεδιψουν σε τρελλαινουν σε μεθουν γλυκα θεσ να τα δαγκωνεις να τους κανεις πολλα μονο αυτα ξερουν τι λεει η καρδια ονομα αγαπης δυνατο κ ζεστο πιο δυνατο απο το σ'αγαπω τοσο μικρο τοσο απλο ολα για την αγαπη φωναζω οπου βρε8ω >>στην ολγα<< 20/7 --------- Κοιμαμαι το βραδυ με την φωτογραφια σου αγκαλια και το πρωι ξυπνω με την βροχη στα ματια --------- Πηρα τα φτερα των αγγελων και σε εψαχνα στον ουρανο κι ομως σε ειχα διπλα μου --------- Εισαι η παλιρροια κ η αμπωτη εγω ο κυματοθραυστης στα ποδια των ονειρων και των ποθων σου ------------ Οταν σβηνεις τα ματια σου κρυωνω Οταν σφαλεις το στομα σου διψαω αυτααααααααα....... :blink: Παράθεση ::LiNK RaMoNe ------------------ Hey, Ho! Let's Go! ------------------- :Xhttp://www.eff.org/br/brstrip.gif:X Link to comment Share on other sites Περισσότερες Επιλογές Κοινής Χρήσης
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.