Εξίσωση των ορίων ηλικίας στο Δημόσιο Τομέα στα 2 φύλα;

[ddr2]

Αύξηση ορίων ηλικίας δε θέλουμε, αύξηση των εισφορών δε θέλουμε, μείωση των συντάξεων δε θέλουμε. Ε η μόνη λύση που απομένει με την εις άτοπον απαγωγή είναι να ζούμε λιγότερο.

 

Δεν είμαι σίγουρος πως θα εφαρμοστεί αυτό βέβαια. Μια λύση είναι να θανατώνονται (πχ με τουφεκισμό, κρεμάλα, ειδική ένεση ή ηλεκτρική καρέκλα, δεν έχει σημασία) όσοι ξεπερνούν μια συγκεκριμένη ηλικία.

Καλά, σοβαρά μιλάς??

Το πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων οφείλεται στην αύξηση του μέσου όρου ζωής?

Στην κακοδιαχείρηση των εισφορών μας και στην ανασφάλιστη εργασία που κανείς δεν ενδιαφέρεται να κυνηγήσει οφείλεται.

Αυτά τα σπασμένα όμως γιατί θα πρέπει να τα πληρώσει ο απλός κοσμάκης?

[chris7_]

Με την Παγκοσμιας Οικονομικη Κριση που μας πιπιλανε το μυαλο συνεχως απο το εξωτερικο μεχρι να την αφομοιωσουμε οι Ελληνες πολιτες θα πρεπει συνεχω να κανουμε αυτο που θα μας υποδικνειουν οι μεγαλες δυναμεις που μας χορηγουν ως χωρα και φυσικα η κομισιον.Καλα να παθουμε,αφου δεν εχουμε καταφερει τοσα χρονια να ανεξαρτητοποιηθουμε...

[gmac]

Καλά, σοβαρά μιλάς??

Το πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων οφείλεται στην αύξηση του μέσου όρου ζωής?

Στην κακοδιαχείρηση των εισφορών μας και στην ανασφάλιστη εργασία που κανείς δεν ενδιαφέρεται να κυνηγήσει οφείλεται.

Αυτά τα σπασμένα όμως γιατί θα πρέπει να τα πληρώσει ο απλός κοσμάκης?

 

Μιλάω σοβαρότατα. Δεν αρνούμαι ότι υπάρχει κακοδιαχείριση (και διαφθορά) αλλά αυτό είναι ένα μόνο μέρος του προβλήματος. Σε όλες τις χώρες του κόσμου αντιμετωπίζουν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με μας και αναγκάζονται να αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης. Από όποια μεριά κι αν το δεις, δεν έχουν το δικό μας επίπεδο κακοδιαχείρισης και διαφθοράς, άρα για να αντιμετωπίζουν το ίδιο ακριβώς πρόβλημα, σίγουρα δε μπορεί να φταίει μόνο η κακοδιαχείριση.

 

Όσο για την ανασφάλιστη εργασία ... έτερον εκάτερον. Οι ανασφάλιστοι δε δίνουν εισφορές (άρα χάνει το σύστημα έσοδα) αλλά και δεν επιβαρύνουν το σύστημα μιας και δεν παίρνουν τίποτα (σύνταξη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) για τα ανασφάλιστά τους χρόνια. Τουλάχιστον σε ένα υγιές, κεφαλαιοποιητικό σύστημα (οι εισφορές σου μαζεύονται και επενδύονται και από εκεί πληρώνεται η σύνταξή σου) έτσι θα έπρεπε να γίνεται.

 

Όταν όμως οι δικές σου εισφορές πηγαίνουν στη σύνταξη των τωρινών 60-70-80δων και η δικιά σου σύνταξη θα πληρώνεται από τις εισφορές των τότε εργαζομένων κ.ο.κ., τότε όντως υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο.

 

Ξαναλέω όμως, τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν όλες οι ανεπτυγμένες χώρες. Όχι μόνο εμείς. Άρα μην ψάχνετε προβλήματα "καθαρά ελληνικά" για να εξηγήσετε το πρόβλημα.

 

 

Με την Παγκοσμιας Οικονομικη Κριση που μας πιπιλανε το μυαλο συνεχως απο το εξωτερικο μεχρι να την αφομοιωσουμε οι Ελληνες πολιτες θα πρεπει συνεχω να κανουμε αυτο που θα μας υποδικνειουν οι μεγαλες δυναμεις που μας χορηγουν ως χωρα και φυσικα η κομισιον.Καλα να παθουμε,αφου δεν εχουμε καταφερει τοσα χρονια να ανεξαρτητοποιηθουμε...

 

Έστω λοιπόν ότι είμασταν "ανεξάρτητοι". Τι θα κάναμε δλδ; Θα συνεχίζαμε να δίνουμε συντάξεις σε 55ρηδες και 55ρισσες (και λιγότερο) μέχρι να βαρέσουμε τελείως κανόνι ως χώρα;

 

Δε λες πάλι καλά που υπάρχει και η Κομισιόν και μας "αναγκάζει" να πάρουμε κανένα μέτρο της προκοπής, γιατί από μόνοι μας ούτε αυτό δεν καταφέρνουμε.

[chrispetsas]

Η θεωρία μου λοιπόν για τη λύση του ασφαλιστικού, η οποία δέχεται κάθε είδους σχολιασμό γιατί σίγουρα κάπου θα μπάζει, είναι η εξής πολύ απλή:

Κατάργηση των ασφαλιστικών ταμείων και των εισφορών γενικότερα. Δηλαδή ας μας δίνει το κράτος όλα αυτά τα λεφτά που κρατάει από εμάς και κυρίως από τους εργοδότες μας όλα τα χρόνια και ας κόψουμε το λαιμό μας να κάνουμε αποταμίευση και επένδυση για τα γηρατειά μας. Γιατί να έχω "νταβατζή" στα λεφτά μου; Μπορώ να τα επενδύσω μόνος μου όπου θέλω (π.χ. τράπεζα, ιδιωτική ασφάλεια κλπ.) και μετά αν θα έχω να περάσω θα είμαι υπεύθυνος εγώ και δεν θα μου φταίει το σύστημα. Η μοναδική εισφορά που πρέπει να διατηρηθεί είναι για τη δημόσια υγεία γιατί πολλοί συνάνθρωποί μας, που δεν θα έχουν κρατήσει λεφτά στην άκρη, να μην είναι καταδικασμένοι σε κάποιο πρόβλημα υγείας.

Με την κατάργηση των ταμείων:

- ο καθένας δουλεύει για τον εαυτό του και όχι για τους άλλους.

- καταργείται αυτόματα η παράνομη - ανασφάλιστη εργασία, αφού δεν θα χρειάζεται ασφάλιση για πρόσληψη.

- ο κάθε εργαζόμενος μπορεί να κάνει πολλές αλλαγές στην καριέρα του, χωρίς να είναι όμηρος του συστήματος (δηλαδή χωρίς να χάνει τα κεκτημένα του).

- αν κάποιος ανύπαντρός εργαζόμενος πεθάνει, δεν τρώει το κράτος τα λεφτά του, αλλά θα πάνε σε όποιον έχει ορίσει αυτός συνδικαιούχο στην επένδυσή του.

- ο καθένας θα μπορεί να συνταξιοδοτηθεί μόνος του, όποτε θεωρεί ότι τα χρήματα που έχει συσσωρεύσει του φτάνουν για να ζήσει. Και άμα δεν του φτάσουν, ας ξεκινήσει να δουλεύει πάλι όποτε θέλει.

- θα μπορώ να χτίσω ένα σπίτι χωρίς να πληρώνω 40% πάνω στο ΙΚΑ!!! :mad:

Αυτά. Θεωρώ ότι η δημόσια κοινωνική ασφάλιση είναι μια πρακτική που ξεκίνησε πρίν από 100 χρόνια, ίσως 150 για το εξωτερικό, η οποία χρειαζόταν τότε για να αναπτυχθούν οι οικονομίες των κρατών. Σε μια σύγχρονη κοινωνία πιστεύω ότι είναι αναχρονιστικό να κάνει κουμάντο στα λεφτά σου το δημόσιο, που το βρίζουμε για όλα τα άλλα. Δηλαδή από τη μία τους θεωρούμε ανίκανους για όλα και από την άλλη τους αφήνουμε να επενδύουν τα λεφτά μας στα ομόλογα της κακιάς ώρας. Αλλά να μου πεις, τα ταμεία τα θέλουν για να τρώνε, αλλιώς θα τα είχαν καταργήσει πρώτοι.

[gmac]

chrispetsas

 

Aυτό που περιγράφεις είναι πάνω κάτω το λεγόμενο κεφαλαιοποιητικό σύστημα, το οποίο βέβαια έχει διάφορες παραλλαγές. Είμαι γενικά υποστηρικτής του (όχι απαραίτητα στη μορφή που περιγράφεις) αλλά έχει αρκετά αρνητικά και ιδιαιτερότητες. Σίγουρα δεν είναι η "εύκολη και απλή λύση που θα λύσει το πρόβλημα στο άψε σβησε" όπως κατάλαβα από προηγούμενο μήνυμα ότι ίσως θεωρείς.

 

Θα επανέλθω με λεπτομέρειες αργότερα (ίσως και αύριο) γιατί θέλω να γράψω ολόκληρο σεντόνι :p

[gmac]

Επιστρέφω λοιπόν με λεπτομέρειες, as promised.

 

Όπως έγραψα παραπάνω, υποστηρίζω το σύστημα το οποίο προτείνεις, έχει όμως ορισμένα κενά. In no particular order:

 

- Το τωρινό σύστημα στη χώρα μας στηρίζεται στην πληρωμή των συντάξεων των τωρινών συνταξιούχων κυρίως μέσω των εισφορών των τωρινών εργαζομένων. Δλδ, οι εισφορές που πληρώνουμε εγώ κι εσύ πάνε στη σύνταξη των τωρινών 60ρηδων. Αντίστοιχα, όταν εγώ κι εσύ βγούμε στη σύνταξη, όσοι εργάζονται τότε θα πληρώνουν με τις εισφορές τους τις συντάξεις μας. Άρα, για να μεταφερθούμε από το παρόν σύστημα στο σύστημα που προτείνεις θα πρέπει να βρεθεί μια λύση για μια ολόκληρη γενιά τωρινών συνταξιούχων οι οποίοι θα μείνουν ξεκρέμαστοι μιας και οι συντάξεις τους δε θα έχουν από που να πληρωθούν.

 

- Φυσικά και ΔΕΝ καταπολεμάται η ανασφάλιστη εργασία με αυτό το σύστημα. Όπως τώρα ο εργοδότης μπορεί να σε έχει να δουλεύεις ανασφάλιστο, έτσι και τότε θα μπορεί πολύ απλά (και φυσικά παράνομα όπως και τώρα) να μην σου δίνει το αντίστοιχο ποσό των εισφορών για να μπορείς να τις επενδύσεις όπου θέλεις όπως λες.

 

- Το κεφαλαιοποιητικό σύστημα μετατοπίζει το βάρος και το ρίσκο από το ασφαλιστικό σύστημα στον εργαζόμενο. Δλδ αν οι επενδύσεις σου δεν πάνε καλά, αν ανακαλύψεις καθυστερημένα δεν έχεις βάλει αρκετά χρήματα στην άκρη, αν ζήσεις περισσότερο από όσο περίμενες κτλ κτλ. Αν και προσωπικά είμαι ιδεολογικά υπέρ αυτού του συστήματος, αναρωτιέμαι αν η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να δεχτεί κάτι το τόσο φιλελεύθερο.

 

- Τι θα γίνει λοιπόν αν κάποιος είτε κάνει λάθος επενδύσεις με τα χρήματά του, είτε αντί να τα επενδύσει αγοράσει μια Ferrari, είτε απλά δε βάζει αρκετά χρήματα στην άκρη; Αν υποθέσουμε ότι (με βάση τους αριθμούς που είπα παραπάνω, που δεν είναι τυχαίοι) χρειάζεται να επενδύεις ένα 30%+ του ακαθάριστου μισθού σου κι εσύ παίρνεις τις εισφορές και επενδύεις ένα μέρος μόνο και καταναλώνεις τα υπόλοιπα, τι θα γίνει όταν φτάσεις τα 60 ή 65 (ή και τα 75 αν δεν έχεις βάλει αρκετά στην άκρη); Θα έχουμε στρατιές άπορων συνταξιούχων οι οποίες θα βγουν στους δρόμους και θα απαιτούν τις όποιες τρύπες να τις βουλώσει το κράτος. Μιλάμε για μια χώρα, την Ελλάδα, όπου όταν βρέχει και χαλάνε οι καλλιέργεις, τις ζημιές τις πληρώνει το κράτος. Όταν πιάνει φωτιά και καίγονται σπίτια, τις αποζημιώσεις τις δίνει και πάλι το κράτος. Όταν πτωχεύει μια ιδιωτική ταξιδιωτική εταιρία και ξεμένεις στο εξωτερικό, στέλνει το κράτος αεροπλάνο και σε φέρνει πίσω (πριν λίγα χρόνια). Όταν κλείνει η Ολυμπιακή, σου δίνει δουλειά το κράτος στο δημόσιο. Μπορώ να συνεχίσω με άπειρα παραδειγματα. Αν λοιπόν οι επενδύσεις σου δεν πάνε καλά ή αν απλά δεν έβαλες αρκετά στην άκρη, τι θα κάνεις; Θα πας στη γνωστή λύση: να με αποζημιώσει το κράτος. Ακόμα και χώρες με μεγαλύτερη παράδοση στην ατομική ευθύνη και υπευθυνότητα και μεγαλύτερο financial education αντιμετωπίζουν προβλήματα με το ότι οι εργαζόμενοι δεν κάνουν αρκετά savings για την 3η ηλικία. Φαντάσου εμείς.

 

- Το σύστημα αυτό δε λύνει το ζήτημα του ότι "ζούμε περισσότερο, άρα πρέπει να εργαζόμαστε και περισσότερο". Δεν πρόκειται λοιπόν να αλλάξει την πραγματικότητα ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε τη σύνταξη στα 60 (πχ) χρόνια. Τα 55 είναι ακόμα περισσότερο όνειρο θερινής νυχτός.

 

Υπάρχουν hybrid λύσεις τα οποία αντιμετωπίζουν κάποια από τα παραπάνω. Για παράδειγμα να μπορείς να επενδύεις όπως θέλεις τις ασφαλιστικές σου εισφορές (εργοδότη, εργαζόμενου και κράτους) αλλά να μην μπορείς να τις "καταναλώνεις" και να μην είναι ουσιαστικά διαθέσιμες μέχρι μια ηλικία πχ 60. Ώστε να μη μπορείς να τα κάνεις πετσετάκια και να μείνεις στην ψάθα ως συνταξιούχος (το οποίο μπορείς να πεις μεν ότι είναι "πρόβλημά σου" αλλά έχει και κοινωνικες συνέπειες).

 

Το ζήτημα είναι ότι απλά παίρνεις ουσιαστικά των έλεγχο των χρημάτων σου. Αλλά όπως είπα:

- δεν καταπολεμάς την ανασφάλιστη εργασία

- δεν λύνεις το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης (εκτός αν βάλεις περισσότερα χρήματα μέσα, οπότε καταλήγουμε στα ίδια)

- σε καμία περίπτωση δε πρόκειται να πάρεις σύνταξη στα 55 όπως θέλει η ΓΣΕΕ, εκτός κι αν αρχίσεις το τζόγο και σου κάτσει, τι να πω.

 

:)

[chrispetsas]

Δεκτά όλα αυτά που λες. Φυσικά δεν μπορεί να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη. Επίσης οι σημερινοί συνταξιούχοι δεν θα έπρεπε να πληρώνονται από εμάς, αλλά από τις αποδόσεις των εισφορών τους.

Δεκτά και τα προβλήματα που αναφέρεις (αν και ότι κάποιος μπορεί να μην κάνει διαχείριση των χρημάτων του δεν είναι πρόβλημα. Ας κόψει το λαιμό του, τουλάχιστον δεν θα φταίει το κράτος).

Μια λύση στα προβλήματα που αναφέρεις είναι η ιδιωτικοποίηση της υποχρεωτικής ασφάλισης με συνύπαρξη της δημόσιας ως ελεύθερης επιλογής. Κάτι σαν το υβρίδιο που λες και εσύ. Δηλαδή, όπως είναι τα ΚΤΕΟ σήμερα, ή όπως θα έπρεπε να είναι ο ΟΤΕ (γιατί ακόμα δεν είναι :p ) ή η ΔΕΗ. Δηλαδή να ανοίξουν αύριο ιδιωτικές εταιρείες ή οι ήδη υπάρχουσες ασφαλιστικές, σε μία από τις οποίες να είναι υποχρεωμένος ο κάθε εργαζόμενος να είναι ασφαλισμένος. Δηλαδή, να σου λέει το κράτος ''κύριε, πρέπει υποχρεωτικά να είσαι ασφαλισμένος κάπου, αλλά διάλεξε εσύ που, σε ιδιωτικό ή δημόσιο φορέα".

Και τότε να δεις τι εταιρείες διαμάντια θα ξεπηδούσαν.

[gmac]

Δεκτά όλα αυτά που λες. Φυσικά δεν μπορεί να γίνει από τη μία μέρα στην άλλη. Επίσης οι σημερινοί συνταξιούχοι δεν θα έπρεπε να πληρώνονται από εμάς, αλλά από τις αποδόσεις των εισφορών τους.

 

Σύμφωνοι. Άλλο όμως τι θα έπρεπε να γίνεται κι άλλο τι γίνεται.

 

Δεκτά και τα προβλήματα που αναφέρεις (αν και ότι κάποιος μπορεί να μην κάνει διαχείριση των χρημάτων του δεν είναι πρόβλημα. Ας κόψει το λαιμό του, τουλάχιστον δεν θα φταίει το κράτος).

 

Δεκτό και αυτό. Σε ατομικό επίπεδο. Αν όμως ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων συμπεριφερθεί έτσι, τότε υπάρχει σοβαρό συλλογικό/κοινωνικό πρόβλημα.

 

Μια λύση στα προβλήματα που αναφέρεις είναι η ιδιωτικοποίηση της υποχρεωτικής ασφάλισης με συνύπαρξη της δημόσιας ως ελεύθερης επιλογής. Κάτι σαν το υβρίδιο που λες και εσύ. Δηλαδή, όπως είναι τα ΚΤΕΟ σήμερα, ή όπως θα έπρεπε να είναι ο ΟΤΕ (γιατί ακόμα δεν είναι :p ) ή η ΔΕΗ. Δηλαδή να ανοίξουν αύριο ιδιωτικές εταιρείες ή οι ήδη υπάρχουσες ασφαλιστικές, σε μία από τις οποίες να είναι υποχρεωμένος ο κάθε εργαζόμενος να είναι ασφαλισμένος. Δηλαδή, να σου λέει το κράτος ''κύριε, πρέπει υποχρεωτικά να είσαι ασφαλισμένος κάπου, αλλά διάλεξε εσύ που, σε ιδιωτικό ή δημόσιο φορέα".

Και τότε να δεις τι εταιρείες διαμάντια θα ξεπηδούσαν.

 

Το ζήτημα είναι, όταν κολλοσοί τύπου AIG φτάνουν ένα βήμα πριν την πτώχευση, ποιος μου εγγυάται τα χρήματά μου; Το κράτος και πάλι.

 

Πάντως το σημαντικό όμως είναι άλλο. Ότι (όπως ανέφερα και πριν) η καλύτερη διαχείριση των χρημάτων βελτιώνει κάπως την κατάσταση αλλά δεν αλλάζει το γεγονός ότι πρέπει εφόσον ζούμε περισσότερο να δουλεύουμε και περισσότερο.

[gmac]

Συγγνώμη που ποστάρω 2η φορά, αλλά μολις πρόσεξα κάτι. Λες

 

Επίσης οι σημερινοί συνταξιούχοι δεν θα έπρεπε να πληρώνονται από εμάς, αλλά από τις αποδόσεις των εισφορών τους.

 

και δεν είχα προσέξει τη χρήση της λέξης αποδόσεις.

 

Ήθελα λοιπόν απλώς να διευκρινήσω ότι δεν είναι δυνατόν να πληρώνεσαι σύνταξη μονο και μόνο από τις αποδόσεις των εισφορών σου, απλά και μόνο επειδή για να μπορείς να ζεις μόνο από τις εισφορές θα έπρεπε το κεφάλαιο να είναι αρκετά μεγάλο. Ουσιαστικά οι συντάξεις θα πληρώνονταν από τις αποδόσεις και ένα μέρος του ίδιου του κεφαλαίου.

[chrispetsas]

Συγγνώμη που ποστάρω 2η φορά, αλλά μολις πρόσεξα κάτι. Λες

 

 

 

και δεν είχα προσέξει τη χρήση της λέξης αποδόσεις.

 

Ήθελα λοιπόν απλώς να διευκρινήσω ότι δεν είναι δυνατόν να πληρώνεσαι σύνταξη μονο και μόνο από τις αποδόσεις των εισφορών σου, απλά και μόνο επειδή για να μπορείς να ζεις μόνο από τις εισφορές θα έπρεπε το κεφάλαιο να είναι αρκετά μεγάλο. Ουσιαστικά οι συντάξεις θα πληρώνονταν από τις αποδόσεις και ένα μέρος του ίδιου του κεφαλαίου.

 

Καλά, ναι. φυσικά :) Εννοείται αυτό. Οι αποδόσεις απλά συμπληρώνουν την μεταβολή της αξίας του χρήματος στα χρόνια που περνούν. Εννοείται ότι από το κεφάλαιο σου θα ζεις κυρίως.

[ddr2]

 

Όσο για την ανασφάλιστη εργασία ... έτερον εκάτερον. Οι ανασφάλιστοι δε δίνουν εισφορές (άρα χάνει το σύστημα έσοδα) αλλά και δεν επιβαρύνουν το σύστημα μιας και δεν παίρνουν τίποτα (σύνταξη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) για τα ανασφάλιστά τους χρόνια. Τουλάχιστον σε ένα υγιές, κεφαλαιοποιητικό σύστημα (οι εισφορές σου μαζεύονται και επενδύονται και από εκεί πληρώνεται η σύνταξή σου) έτσι θα έπρεπε να γίνεται.

 

Όταν όμως οι δικές σου εισφορές πηγαίνουν στη σύνταξη των τωρινών 60-70-80δων και η δικιά σου σύνταξη θα πληρώνεται από τις εισφορές των τότε εργαζομένων κ.ο.κ., τότε όντως υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο.

 

 

Η ανασφάλιστη εργασία αποτελεί τεράστιο πρόβλημα στην Ελλάδα του σήμερα. Πρόβλημα που, από όσο μπορώ να γνωρίζω, δεν αντιμετωπίζουν άλλες ευρωπαικές χώρες, τουλάχιστον σε αυτό το βαθμό.

 

Πέραν αυτού, πολλά ασφαλιστικά ταμεία αντιμετωπίζουν και ΣΗΜΕΡΑ που μιλάμε προβλήματα, ή άλλα θα αντιμετωπίσουν σε μερικά χρόνια από σήμερα.

Αυτό οφείλεται προφανώς στην σημερινή εισφοροδιαφυγή, ασφαλώς λόγω της ανασφάλιστης εργασίας.

Επιβαρύνονται έτσι τα ταμεία, παρά το γεγονός ότι οι ανασφάλιστα εργαζόμενοι δεν θα πάρουν σύνταξη σε 30 χρόνια.

[gmac]

Η ανασφάλιστη εργασία αποτελεί τεράστιο πρόβλημα στην Ελλάδα του σήμερα. Πρόβλημα που, από όσο μπορώ να γνωρίζω, δεν αντιμετωπίζουν άλλες ευρωπαικές χώρες, τουλάχιστον σε αυτό το βαθμό.

 

Πέραν αυτού, πολλά ασφαλιστικά ταμεία αντιμετωπίζουν και ΣΗΜΕΡΑ που μιλάμε προβλήματα, ή άλλα θα αντιμετωπίσουν σε μερικά χρόνια από σήμερα.

Αυτό οφείλεται προφανώς στην σημερινή εισφοροδιαφυγή, ασφαλώς λόγω της ανασφάλιστης εργασίας.

Επιβαρύνονται έτσι τα ταμεία, παρά το γεγονός ότι οι ανασφάλιστα εργαζόμενοι δεν θα πάρουν σύνταξη σε 30 χρόνια.

 

Δε διαφωνώ σε κάτι. Το αντιλαμβάνομαι ότι οι ανασφάλιστοι δημιουργούν πρόβλημα. Το έγραψα όμως και πριν ότι το πρόβλημα δημιουργείται ακριβώς λόγω της ανωμαλίας του συστήματος (που είναι unsustainable) να στηρίζεται η κάθε γενιά στην επόμενη για την πληρωμή των συντάξεών της και όχι στον πλούτο που η ίδια παρήγαγε.

 

Προφανώς γιατί ότι παρήγαγε η προηγούμενη γενιά έχει ηδη φαγωθεί.