Να καταργηθεί το άσυλο;

κ απο την πλευρά μου θα μπορούσα να σε προτρέψω να κάνεις οτι ακριβώς προτείνεις εσύ σε εμένα ,κ να αφήσεις να διαμορφώσουμε την κοινωνία όπως ακριβώς θέλουμε εμείς.

Αντιπαρέρχομαι τα περί γραφικότητας (ο καθένας μπορεί να σχηματίσει γνώμη επ' αυτού άλλωστε από τα γραφόμενα εδώ μέσα), και σχολιάζω το quoted.

Ο λόγος που δεν κάνω αυτό που προτείνεις είναι επειδή πιστεύω ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν είναι ικανός να διαχειριστεί την ζωή, τον πλούτο και την κοινωνία χωρίς νόμους και κανόνες. Οι ίδιοι οι πρεσβευτές αυτού του ιδανικού κάνουν εκτεταμένη χρήση βίας σε όσους αντιτίθενται σ'αυτούς (και δεν μιλάω μόνο για τον πόλεμο αντιεξουσιαστών - μπάτσων, αλλά και για την εξαιρετικά φιλική και "αναρχική" συμπεριφορά των αντιεξουσιαστικών στοιχείων μέσα στα πανεπιστήμια προς άτομα παραταξιακά αντίθετα). ;)

Μπορείς εσύ, με τη σειρά σου, να μου πεις γιατί αντιδράς τόσο πολύ σε κανόνες και νόμους που εξασφαλίζουν την οργάνωση και καλή λειτουργία (έστω και προσεγγιστικά) μιας κοινωνίας και ενός κράτους?

Ποια ήταν η συμβολή σου στην βελτίωση αυτού του συστήματος, πριν αποφασίσεις ότι δεν αξίζει και το εγκαταλήψεις?

η ελευθερία έκφρασης κ σκέψης ευτυχώς δεν περιορίζεται.

όσο ζώ μπορώ να σκέφτομαι ανεξέλεγκτα,χωρίς να με περιορίζει κανένας κ τίποτα.

αυτή είναι η μαγεία του Ασύλου.

όσο για τις πράξεις λόγω ιδεολογίας κ μόνο,κ εκεί πιστεύω οτι δεν πρέπει να υπάρχει κανένας περιορισμός.

Όσοι επικαλούνται το Άσυλο στα ελληνικά Πανεπιστήμια είναι άνθρωποι η οποίοι δεν έχουν προσφέρει το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ πνευματικό έργο στα ιδρύματα αυτά. Γι' αυτό κόψε τις μπούρδες περί ελευθερίας έκφρασης και σκέψης, γιατί όλοι έχουμε περάσει από τα πανεπιστήμια και ξέρουμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ τι συμβαίνει και ποιος προσφέρει πνευματικό έργο. :rolleyes:

Όσο για τον μη περιορισμό των πράξεων "ιδεολογίας", απλώς ασχολίαστο. :mad:

κ να αφήσεις να διαμορφώσουμε την κοινωνία όπως ακριβώς θέλουμε εμείς.

Πώς ακριβώς θα αλλάξετε την κοινωνία, με τους μπάφους και τα σπασίματα; Η ιδεολογία της βίας που πρέσβευετε είναι για τα σκουπίδια. Και δυστυχώς για σας, έχετε χάσει πλέον το λαϊκό έρεισμα που για χρόνια νομίζατε ότι είχατε.

εσύ κράτα τις προτάσεις για τη πάρτυ σου.

ούτε σε ρώτησα αν με αφήνεις να καθίσω ,ούτε αν με αφήνεις να φύγω.

οπότε θα κάνω μάλλον οτι γουστάρω,χωρίς καν να σε ρωτήσω.

απλό κ κατανοητό πιστεύω.

Γιατί να μην κάνεις ό,τι γουστάρεις, εδώ δε μπορείς να σεβαστείς δύο-τρεις κανόνες του φόρουμ και γράφεις 3 συνεχόμενα posts. Είσαι το ζωντανό παράδειγμα των αποτελεσμάτων της αποχαύνωσης και του εξανδραποδισμού...

η ελευθερία έκφρασης κ σκέψης ευτυχώς δεν περιορίζεται.

όσο ζώ μπορώ να σκέφτομαι ανεξέλεγκτα,χωρίς να με περιορίζει κανένας κ τίποτα.

αυτή είναι η μαγεία του Ασύλου.

όσο για τις πράξεις λόγω ιδεολογίας κ μόνο,κ εκεί πιστεύω οτι δεν πρέπει να υπάρχει κανένας περιορισμός.

Αργία μήτηρ πάσης κακίας λέγανε οι αρχαίοι. Πόσο δίκιο είχαν. Δυστυχώς για σας, το άσυλο δε θα υπάρχει για πολύ ακόμα. Αργά ή γρήγορα θα σταματήσουν οι πράξεις κοπριτισμού στις οποίες αρέσκεστε. Στα σπίτια σας κάντε ό,τι γουστάρετε. Όχι στη δημόσια περιουσία.

ο σκοπός είναι η διάλυση κάθε φωνής που αντιτάσσεται στα μεγάλα συμφέροντα,όπως των μεγαλοβιομηχάνων,των τραπεζών-των σύγχρονων δικτατόρων δηλαδή.

το επιθυμητό αποτέλεσμα ,ρομποτάκια που θα υπακούουν άβουλα,χωρίς κανένα δικαίωμα αμφισβητήσεως ή αρνήσεως εκτέλεσης εντολών που αντιτίθενται στο λαικό συμφέρον.

Δηλαδή αν καταργηθεί το άσυλο θα γίνεις ρομποτάκι και άβουλο ον? Θα σταματήσουν οι φωνές που αντιτάσσονται στα μεγάλα συμφέροντα?

Φωνές εγώ ακούω μόνο στις πορείες, οι οποίες γίνονται εκτός ασύλου, κι έχω την εντύπωση πως τα μεγάλα συμφέροντα δεν ακούν καθόλου τις φωνές;)

@Αlfiegen

Ποιοι ειναι οι αγωνες και το αιμα που χυθηκε για το ασυλο? Ξερεις τι λες? Δεν θεσπιστηκε δλδ το 1982 απο μια δημοκρατικα εκλεγμενη κυβερνηση. Σκοπο μαλιστα ειχε την προστασια της διακινησης των ιδεων και οχι σιγουρα του καθε πικραμενου που βρισκει προστασια για καθε ειδους παρανομη πραξη.

Το ασυλο οπως ισχυει στις μερες μας σαφως και δεν προστατευει την ελευθερη διακινηση ιδεων, για παραδειγμα στο ΠαΜΑΚ, ειμουνα φοιτητης ειχε αποτραπει στον Κουρτουα να παρουσιασει το βιβλιο του (και αλλα πολλα παραδειγματα). Αν δουμε τι γινεται σε αλλες χωρες, στην Αγγλια για παραδειγμα υπαρχουν πανεπιστημια που και ο Πρυτανης πρεπει να δειξει ταυτοτητα για να μπει. Εσυ βγες και πες οτι εκει δεν υπαρχει ελευθερια σκεψης.

Αρα αφησε αυτα που λες για τους αγωνες και την ελευθερια σκεψης, ή αν θελεις συζητηση να αφησεις τις γενικολογιες και να μιλας συγκεκριμενα οπως εκανα εγω. Πες μας λοιπον, πως ακριβως προστατευεται η ελευθερια του λογου απο το ασυλο οπως αυτο ισχυει σημερα, και με βαση το μοντελο ποιας χωρας λειτουργουμε, και γιατι ειναι λαθος να αντιγραψουμε το μοντελο μιας αλλης χωρας οπου η ελευθερια εκφρασης μεσα στα πανεπιστημια ειναι πιο διαδεδομενη απο αυτη που υπαρχει στην Ελλαδα.

Λευτέρης Παπαγιαννάκης - Καθηγητής του ΕΜΠ

Κατάργηση του ασύλου; Κάποιοι έχουν πάρει επικίνδυνες αποστάσεις από την πραγματικότητα. Για τρεις λόγους θεωρώ αυτή τη συζήτηση «εκτός τόπου και χρόνου»: Το άσυλο είναι από τις λίγες θεσμικές κατακτήσεις που μας συνδέουν ακόμα με τα χρόνια της αθωότητας και της μεγάλης αμφισβήτησης της κατεστημένης τάξης πραγμάτων. Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τη βία των νέων, αλλά από ένα τερατώδες πλέγμα συμφερόντων που την αποστεώνουν και τη βυθίζουν στον αγοραίο ευτελισμό.

Τον ηθικό συμβολισμό του ασύλου τον έχουμε πάντα ανάγκη. Αυτονόητο, ότι το άσυλο δεν καλύπτει εκδηλώσεις βίας. Αλλά όσοι συνδέουν τη βία με το άσυλο, πώς και δεν «βλέπουν» τα ίδια φαινόμενα περισσότερο και συχνότερα εκτός πανεπιστημίου; Η βία στο πανεπιστήμιο δεν είναι θέμα ασύλου και δεν επιδέχεται εξωτερική λύση. Μόνο η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα μπορεί να διαχειριστεί το πρόβλημα. Δεν το κάναμε όταν και όπως θα ‘πρεπε, αλλά δεν είχαμε κιόλας την υποστήριξη της πολιτείας, των κομμάτων, των ΜΜΕ. Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει για όλους. Η αστυνομία δεν μπορεί να σταματήσει «το κακό» στους ανοιχτούς ουρανούς, σε γήπεδα, δρόμους και πλατείες. Και θα το καταφέρει σε κλειστούς, δαιδαλώδεις και παντελώς άγνωστους (γι’ αυτήν) χώρους;

Η εξουσία δεν είχε ποτέ καλή σχέση με τη φαντασία.

Γιώργος Παγουλάτος - Αναπληρωτής καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Η καλλιέργεια ετερόδοξων ιδεών, η αμφισβήτηση κάθε εξουσίας, η αντίσταση στην τυραννία της πλειοψηφίας, είναι το οξυγόνο του φιλελεύθερου πανεπιστημίου. Το άσυλο θεσπίστηκε για να προστατεύει την ακαδημαϊκή ελευθερία από την κρατική καταστολή. Αποτέλεσε κορυφαία δημοκρατική κατάκτηση. Πρέπει να επιζήσει. Ομως, πολιτικά σύμβολα που δεν εκσυγχρονίζονται, εκφυλίζονται. Το άσυλο παραβιάζεται όταν, όχι μόνο δεν εγγυάται την ακαδημαϊκή ελευθερία, αλλά διευκολύνει την καταπάτησή της.

Ποιος προστατεύει την ελευθερία μελών του πανεπιστημίου όταν δέχονται επιθέσεις βίαιων μειοψηφιών, και μάλιστα ως αντίποινα για έκφραση γνώμης; Στο όνομα του ασύλου, δικαιώματα παραβιάζονται, εκδηλώσεις διαλύονται, υποδομές καταστρέφονται. Μια άλλη τυραννία έχει απλωθεί στα πανεπιστήμια, διαφορετική από εκείνη της κρατικής εξουσίας, που οι συντάκτες του νόμου–πλαισίου είχαν στον νου τους. Υπάρχουν λύσεις. Η λήψη αποφάσεων για το άσυλο να λαμβάνεται με αυξημένη πλειοψηφία και όχι με ομοφωνία – που συνεπάγεται παραλυσία. Και τα αυτοδιοικούμενα ΑΕΙ να αποκτήσουν επαρκή μέσα και φύλακες, υπό την ευθύνη των πρυτανικών αρχών, για να προστατεύσουν τη λειτουργία και τα δικαιώματα της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Αντώνης Μανιτάκης - Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου

H έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου άρχισε να αποκτά βαρύνουσα πολιτική και θεσμική σημασία την περίοδο της «διευθυνόμενης» δημοκρατίας της μετεμφυλιακής εποχής, όταν το πανεπιστήμιο άρχισε να αναδεικνύεται σε πεδίο προνομιακό διεκδίκησης της πολιτικής ελευθερίας, καθώς και της ισότητας στην παιδεία και τη μόρφωση. Tο φοιτητικό κίνημα της προδικτατορικής περιόδου είχε μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε πολιτικό προμαχώνα της ελεύθερης διακίνησης και πάλης των ιδεών και το πανεπιστημιακό άσυλο σε ασπίδα απέναντι στην αστυνόμευση της πανεπιστημιακής ζωής.

H πολιτική αυτή παρακαταθήκη της προδικτατορικής περιόδου μεταλαμπαδεύτηκε στη δικτατορική περίοδο και ενσταλάκτηκε στις συνειδήσεις των φοιτητών ως κτήμα και απόκτημα και άρρητη αξία του συνταγματικού μας πολιτισμού. Mε την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, το πανεπιστημιακό άσυλο καταξιώνεται ιστορικά και πολιτισμικά και γίνεται σύμβολο της μαζικής αντίστασης κατά της δικτατορίας και του κρατικού αυταρχισμού. Kαταγράφεται έτσι στο πολιτικό μας υποσυνείδητο ως ένας χώρος ιερός και απαραβίαστος, στον οποίο η κρατική εξουσία δεν δικαιούται να εισβάλλει αυθαίρετα, χωρίς άδεια των αρμόδιων πανεπιστημιακών αρχών.

H προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου δεν αποτελεί η ίδια αυτοσκοπό αλλά μέσο που εγγυάται την ελευθερία της έρευνας και της διδασκαλίας, καθώς και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, χάριν των οποίων και υπάρχει.

Φορείς του δικαιώματος του πανεπιστημιακού ασύλου είναι όλοι οι φορείς της πανεπιστημιακής κοινότητας, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και φοιτητές και μόνον αυτοί, οι οποίοι και δικαιούνται να αξιώνουν την προστασία και τον σεβασμό του από οποιονδήποτε το παραβιάζει ή κωλύει την απόλαυσή του.

Σήμερα το άσυλο δεν εγγυάται μόνον έναν υλικό χώρο κτισμάτων και τεχνολογικών εγκαταστάσεων, αλλά και μία άυλη ή συμβολική σφαίρα ελεύθερης πνευματικής και ερευνητικής ή διδακτικής δραστηριότητας και επικοινωνίας, χωρίς σύνορα και αποκλεισμούς, στην οποία προάγεται και μεταδίδεται ελεύθερα η γνώση και διακινούνται οι ιδέες. H επιστημονική αναζήτηση στη σφαίρα αυτή γίνεται ή πρέπει να γίνεται, χωρίς διοικητικούς καταναγκασμούς, πολιτικές εξαρτήσεις ή ιδιωτικές κερδοσκοπικές προσδοκίες.

Tο πανεπιστήμιο έχει και σήμερα ανάγκη από το πανεπιστημιακό άσυλο, όχι για να κλειστεί στον εαυτό του και να αποκοπεί από την κοινωνία, ούτε για να αποσυνδεθεί από την παραγωγή, με την οποία πρέπει να διατηρεί στενούς δεσμούς, αλλά για να συνδεθεί με την κοινωνία και την παραγωγή από θέση ισχύος και ανεξαρτησίας, έτσι ώστε να μπορεί το ίδιο να καθορίζει τους όρους της έρευνας και προαγωγής της επιστήμης. Έχει ανάγκη από το άσυλο, όπως έχει ανάγκη και από την αυτοδιοίκηση και την οικονομική του αυτοτέλεια, όχι για να προασπίσει τα ανύπαρκτα προνόμια των πανεπιστημιακών δασκάλων του, αλλά για να μπορεί να βρει καταφύγιο η ελεύθερη, χωρίς καταναγκασμούς ή εξαρτήσεις, επιστημονική αναζήτηση, η ανεξαρτησία της γνώμης και της σκέψης, η ελεύθερη παραγωγή και μετάδοση της γνώσης.

Όσοι σήμερα παραβιάζουν, καταπατούν, περιφρονούν, χλευάζουν ή ευτελίζουν το πανεπιστημιακό άσυλο, πλήττουν εσκεμμένα ή αθέλητα θεμελιώδεις αξίες της δημοκρατικής και φιλελεύθερης συνταγματικής μας παράδοσης.

Eίναι δύσκολη και πολύπλοκη υπόθεση στην εποχή μας η προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, διότι δεν απαιτεί μόνον ανδρεία ή μόνον αρετή, χρειάζεται υψηλό φρόνημα και πολλή φρόνηση.