Αρχικά ας διαψεύσουμε τις φήμες α)Δεν είναι ο συνηθισμένος Γούντι,δεν είναι ούτε οι ''μπανάνες'' ούτε το Match Point β)δεν είναι αριστούργημα γ)δεν είναι πολύ αστεία.Όλα αυτά δεν την κάνουν κακή,απλά πιο προσγειωμένη θα έλεγα τελικά.Πιο συγκεκριμένα θετικά το σενάριο,ο Μπαρδέμ,η Πενέλοπε,το ρομάντσο.Αρνητικά οι έλληνες κριτικοί,η Σκάρλετ (πολύ ρηχή),το soundtrack (2 κομμάτια έχει Βarcelona & Entre dos Aguas ε-λ-ε-ο-ς),η ιδέα ότι όλοι οι ευρωπαίοι είναι ζωγράφοι,φωτογράφοι,τρώνε φρίγανα,οδηγούν ιταλικά αμάξια,είναι μορφωμένοι αλλά φτωχοί και ρομαντικοί.Τέλος το ότι ο Γούντι φτάνει 60 χρονών για να βγάλει ένα πόρισμα για τις γυναίκες,πόρισμα που άλλοι το έχουν πιάσει γενιές τώρα με την μόνη διαφορά ότι αυτός δικαιολογεί τα πάντα (τα γυναικεία πάντα) όταν αυτά βρίσκονται στην σφαίρα του έρωτα.Χα-χα-χα,αυτό δεν αλλάζει το πόρισμα απλώς κάποιες θα πουν ωραία ταινία ενώ είναι ξεμπρόστιασμα.Whatever.Καλή προβολή.Εγώ 7/10,εγώ αν είχα βυζιά 7,8/10,εγώ αν είχα μπαλκόνια,ήμουν ξανθιά και έπαιζα τις μπούκλες μου 9/10.