sophia_triadafil

Πήγα διακοπές στα Κ.Βούρλα γιατί ήταν οι φίλοι του γιού μου.Είναι καταπληκτικό το ότι άφηνες το παιδί σου να κυκλοφορεί χωρίς καμία-σχεδόν-ανησυχία,χωρίς το άγχος μήπως κάποιος τον ενοχλήσει ή τον πειράξει.Αυτό έχει να το νιώσει γονιός εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Χάλια γίναμε!!!!!!!!!!!

Παιδιά, μπήκα στο google και είδα τα κουνελάκια.Τι υπέροχα που είναι!!!!!!!Δυστυχώς δεν μπορώ να πάρω κι εγώ γιατί στο σπίτι μου έχω 2 σκυλάκια και 2 γατούλες.Άρα αυτή η υπέροχη μπαλίτσα μάλλον δεν θα μπορέσει να συνυπάρξει με τα υπόλοιπα "παιδιά" μου.:cry:

Τι είναι η λεισμανίαση; Ποιά τα συμπτώματα και πως το κατάλαβες;Να έχουμε το νου μας οι απανταχού ζωόφιλοι.

Πρέπει να είναι αλήθεια γιατί το διάβασα σε παιδικό περιοδικό. Εξ' άλλου κι άλλη φορά έχω ακούσει παρόμοιο περιστατικό, που σκύλος έσωσε τη ζωή του ανθρώπου που τον μεγάλωνε. Ποιός μπορεί να μου λύσει την απορία γιατί στα smiles δεν υπάρχει σκύλος, ενώ υπάρχουν γατάκια εις διπλούν;

Δεν συμφωνώ καθόλου.Για να μοσχοβολάς δεν είναι απαραίτητο να λούζεσαι!!!!!!!!! Άσε που είναι αδύνατον για φυσιολογικό άτομο να ξοδέψει μια κολώνια 50ml σε μια εβδομάδα:blink: Ούτε σε ένα μήνα. Ας σοβαρευτούμε βρε παιδιά. Το κάθε δέρμα είναι διαφορετικό.Πρέπει να βρεις τι ταιριάζει στο δέρμα σου και με 2-3 φσουτ-φσουτ, είσαι ΟΚ.

Το λούσιμο της κολώνιας δεν είναι μόνο γυναικείο προνόμιο.Τελευταία και οι άντρες το παρακάνουν. Εξ' άλλου είναι ωραίο να περνάς και μοσχοβολάς κολώνια, από το να βρωμοκοπάς ιδρώτα, σκόρδο, κρεμμύδι, και διάφορα άλλα τέτοια και ιδιαίτερα το πρωί.Πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στις ημέρες μας.

Να ξεφύγω λίγο από τα παπούτσια. Ποιός θυμάται το άρωμα το πατσουλί;Όλοι το φοράγαμε νομίζω, όταν ήταν της μοδός.Έμπαινες στη disco και λιποθυμούσες από τις αναθυμιάσεις του, σε συνδυασμό με τον ιδρώτα.:heat:

Διάβασα σε ένα περιοδικό ότι ένας σκύλος-στη Φλόριντα των ΗΠΑ- τηλεφώνησε στο 166 όταν ο κος που τον είχε έπαθε κρίση διαβήτη και έχασε τις αισθήσεις του. Φυσικά ο τύπος σώθηκε!!!!!!!!!!!!! Δεν είναι φοβερό, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο;(γιατί στα smiles δεν υπάρχουν σκυλάκια;)

Όποιος αγαπάει τα ζώα είναι και καλός άνθρωπος.Αυτό μου έλεγε η μαμά μου από μικρή,αυτό έλεγα κι εγώ στον γιό μου.Ο οποίος δεν σκοτώνει ούτε μυγάκι κια μαλώνει και τη γιαγιά του αν τύχει και μπει κανένα μυγάκι σατο σπίτι και το σκοτώσει για να μην κάτσει στο φαγητό των γατόσκυλιών. :D Αυτή τη στιγμή στο σπίτι μας έχουμε κοπάδι 4πόδων και πλήθος πουλιών, διαφόρων κατηγοριών.:kitty: :cat:

Πως δεν τα θυμάμαι!!! Είχα αγοράσει ένα ζευγάρι στον γιό μου όταν ήταν 4 ετών. Πολύ πλάκα είχαν.

Εγώ ξεκίνησα νωρίτερα λόγω ηλικίας!Το '80 φόραγα και τακουνάκι;)

Ωραίος ο Ντίνος, αλλά ακόμα πιο ωραίο το κόκερ. Λατρεύω όλα τα ζώα, απλώς έχω μια μεγαλύτερη συμπάθεια σε όσα μπορώ να παίξω μαζί τους, μου δείχνουν τη χαρά τους, τσακώνομαι μαζί τους για τις αταξίες που κάνουν κι όλα αυτά. Κάποτε είχα κι εγώ κάτι μικρά χελωνάκια που ζούσαν στο νερό. Είχα όμως κι ένα κουτάβι.Το κουτάβι ήθελε να παίξει.Τα χελωνάκια κουνιόντουσαν μέσα στο νερό........Νομίζω ότι καταλαβαίνετε τα τραγικά αποτελέσματα του παιχνιδιού.:X Δεν αγόρασα ποτέ ξανά χελωνάκια.:(

Αχ αυτά τα stan smith, έχουν αφήσει εποχή.Ένα ζευγάρι το είχα φορέσει τόσο που είχε τρυπήσει πια.

Έχεις δίκιο, αλλά κουβέντα στην κουβέντα.............:O

Έχω ένα κόλλημα με το παπούτσι του παιδιού. Θέλω να είναι καλό, 1ον γιατί είναι στην ανάπτυξη ακόμα και 2ον γιατί τα αθλητικά τα φοράει τουλάχιστον 15 την ημέρα. Μια φορά τόλμησα και αγόρασα μια ΜΟΥΦΑ παπούτσι, που λέει κι ο γιος μου, κι όταν τα έβγαζε η μυρωδιά έφτανε στη Γλυφάδα, από την Κυψέλη.:dizzy: Όσο για τα ρούχα δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα να αγοράσω και για τους 2 μας ακόμα και από τα πανηγύρια. Ευτυχώς και ο λεβέντης μου δεν έχει σοβαρά κολλήματα με τις μάρκες των ρούχων.

Δεν νομίζω ότι έχεις δίκιο.Θυμάμαι στο Λύκειο, και όλες οι κοπελίτσες μοστράριζαν τα sebago παπούτσια τους, την τάδε μπλουζίτσα και την τάδε κολώνια. Φυσικά και έχω εξηγήσει στον κανακάρη μου την αξία του ρούχου και της μάρκας, αλλά είναι έφηβος και δεν είναι δυνατόν να φοράει αθλητικά asics tiger ενώ όλοι οι άλλοι φοράνε από puma και πάνω. Κακά τα ψέματα, "το φτηνό το κρέας, τα σκυλιά το τρώνε".

H λόξα της μάρκας όμως υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει στους έφηβους!!!!!!!! Δυστυχώς για εμάς τους γονείς.:(

Από το Σάββατο το βράδυ έχω τρομοκρατηθεί. Όχι γιατί έχασε το κινητό, αλλά για το τι άλλο θα μπορούσε να έχει συμβεί. Και τι να κάνω; Να τον κλείσω μέσα; Είναι αυτό λύση; Εξ' άλλου 10.00 το βράδυ και καλοκαίρι, νομίζω ότι δεν είναι ότι πιο ακραίο!!!!

Σε τι κόσμο ζούμε βρέ παιδιά; Το Σάββατο στις 22:00, σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους της Κυψέλης, 2 τύποι υπό την απειλή μαχαιριού, έκλεψαν από τον γιό μου κι έναν φίλο του (15 ετών) τα κινητά τους τηλέφωνα. Ευτυχώς δεν είχαμε άλλα χειρότερα! Όχι ότι στην δική μου εποχή δεν υπήρχαν κίνδυνοι, αλλά όχι κι έτσι!!!!!!!!!!!

Η πρώτη ταινία που πήρα για να εγκαινιάσω το καινούργιο "μέλος" της οικογένειας, ήταν μια σειρά από 4 κασσέτες που τις είδα την ίδια ημέρα βεβαίως! Τι κόλλημα κι αυτό που είχαμε με το video!!!!!!!! Τώρα τη θέση του πήρε το dvd. Και ως κόλλημα -μικρότερου βεληνεκούς φυσικά - και ως θέση στο τραπεζάκι της T.V.

Πεντόβολα έπαιζε κανείς? Τα παιδικά μου καλοκαίρια τα πέρασα σε κατασκήνωση στον Άγιο Ανδρέα στο Ζούμπερι. Όλο το καλοκαίρι!!!!!!!!!!!:D Τη μητέρα την έβλεπα μια φορά την εβδομάδα στο επισκεπτήριο:lol: Μέχρι και τα 16 μου περίπου, πέρασα ζάχαρη. Εκεί να δεις τί κάναμε!!!!!!!!!!!!!!!! Κιθαρούλα το απόγευμα στη λίμνη, ξεκούραση, παιχνίδια............ Τώρα? Έχω τον πιτσιρικά και όλο βαριέται!:blink:

Όχι και γριά καλή μου! Τώρα αρχίζουν τα ωραία για εμάς (40 κλεισμένα). Τώρα που ξέρουμε τι θέλουμε, γιατί και πως.

Αχ, μεγάλη πίκρα.Ο γιός μου το έριξε σε ένα ποτήρι με νερό,:shock: το βάφτισε με την ευκαιρία "Σούλα" και τώρα του κάνει κόλπα. Δεν μπορεί να στείλει μήνυμα, να λάβει και η κατάσταση είναι δράμα............. Βεβαίως δεν έφταιγε ο ίδιος, :innocent: απλώς το τηλέφωνο έπεσε!!!!!!

Όταν πήγαινα στο Λύκειο, είμασταν μια παρέα από 4 κορίτσια. Κάναμε κοπάνα και πηγαίναμε στη Δεξαμενή στο Κολωνάκι για καφέ, ούζο, τάβλι ή και τίποτα αν τα οικονομικά μας δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Μιλάγαμε, παίζαμε μέχρι και χαλασμένο τηλέφωνο. :lol: Τώρα αν πω στο γιό μου γι' αυτό το παιχνίδι, θα με κοιτάξει σα να του μιλάω Κινέζικα.:O

Εγώ το φουκαριάρικο μικρό δεν είχα φοβίες και διάφορα. Αυτά που έκανα συνήθως είχαν σχέση με τον εαυτό μου. Π.χ. είχα ξυρίσει το ένα μου φρύδι......... Ευτυχώς δεν μου έμεινε κουσούρι.