garfield

Περαστικά στους ασθενείς και ενημερώστε μας. Σήμερα το βράδι κάνω την τελευταία ένεση στη Νέλλη και αυτή τη φορά ελπίζω να κρατήσει η θεραπεία για 3 μήνες. :) Για τα γατάκια δεν το σχολιάζω, ένα zantac για το στομάχι μου που έφαγε τη γροθιά και θα προσπαθήσω να το καταχωνιάσω τόσο βαθια όσο και τις άλλες φρικαλεότητες που έχω δει - δυστυχώς - πολύ συχνά. :cry: Παιδιά, να πω κάτι? Αν η κατάσταση δεν διορθώνεται (όπως αυτή με τα γατάκια) γιατί να τα αναφέρουμε? Αν φυσικά μπορούμε να επέμβουμε, δεν το συζητώ. Αλλά αν είναι μόνο για να το μάθουμε, προς τι τόσος πόνος? Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα με τρελλαίνουν όλα αυτά τα φρικαλέα. :( Το έχω αναφέρει και πιο πάνω, έχω χάσει τα μισά μου μαλλιά, από γατάκια που μεγάλωνα και μου τα φολιάσανε στην Αιγινα, και από άλλα περιστατικά! Χτενιζόμουν το πρωί και έπεφταν τούφες κάτω. Αν πάλι δε γίνεται, δεν πειράζει. Σιχαίνομαι να καταπιέζω τον οποιονδήποτε. Απλά θα τα προσπερνώ και θα προσπαθήσω να μη τα διαβάζω.

Ηξερα ότι στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Γερμανία στέλνουνε σκύλους. Τώρα μαθαίνω ότι υπάρχει ανάλογο και για γατούλες και χαίρομαι ιδιαίτερα. Arfi με συγχωρείς αν σε έθιξα, δεν εννοούσα με τίποτα ότι θα άφηνες τη γατούλα στην τύχη της, ούτε και ήθελα να σε πιέσω να την κρατήσεις. Μερικές φορές έχεις την καλύτερη πρόθεση και σου βγαίνει ας τα να πάνε. Ετσι και σε μένα χτες το βράδι. :( Ξ έ ρ ω ότι θα κάνεις το καλύτερο για το ψιψίνι όπως κάνεις για Μπέμπη και Αχιλλέα. :) Lagoudakis δίκιο έχεις για τον κήπο, άλλά το πρότεινα σαν τελευταία λύση, αν δεν γινότανε να το κρατήσεις. Αλλά ευτυχώς, βρέθηκε η τέλεια λύση γι' αυτό! :happy: Παιδιά καλημέρα, καλή Κυριακή να έχετε, καλή βόλτα να κάνετε με τα ζουζούνια σας και τα ξαναλέμε.

Και η γατούλα που έχω μαζέψει έχει κι αυτή πρόβλημα υγείας, αλλά τι να κάνουμε.. Αυτά τα ζώα είναι που έχουν ιδιαίτερη ανάγκη, αυτά που δεν τα παίρνει κανείς. Και βέβαια σε ανταμοίβουν ιδιαίτερα. Οταν νοιώσουν ασφάλεια, είναι το κάτι άλλο. Το πως εκφράζουν την αγάπη και την αφοσίωση τους, δεν περιγράφεται. :) :)

Γι' αυτό σου λέω Arfi κράτα τη μικρή, και γω θα είμαι η νονά της. Κάποια στιγμή στο σπίτι μας (που είναι και διαμέρισμα) ζουσαν τρεις σκύλοι μεσαίου μεγέθους για να μη πω μεγαλούτσικοι και δυο χελώνες μεγααααλες ενυδρείου. Εχω αγχωθεί πια μ' αυτή τη γατούλα που όσο πάει ο καιρός σε συνηθίζει!!! Μπράβο!!!Εγραψα στον Arfi προτού βγει το δικό σου. Το καλύτερο να τον κρατήσεις και όταν φεύγεις για δουλειά, ο γατούλησ σου δεν θα είναι μόνος. Αντε μου 'φτιαξες τη μέρα ή μάλλον τη νύχτα. Να είσαι καλά. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ!!!

Είναι τυχερός που τον βρήκες. Και μην ανησυχείς, κάπου θα τον δώσεις. Τα γατάκια δεν είναι σαν τα σκυλάκια. Είναι πολύ πιο εύκολο να τους βρεις σπίτι. Μπορείς να απευθυνθείς σε κάποιον φίλο με κήπο και να προσφερθείς να παρέχεις την τροφή και τα εμβόλια του γατούλη, αρκεί ο φίλος να του βρει μιά γωνιά στον κήπο του.

Και εγώ έγραψα στον Αγάπιο! Ζύγισα τη Νέλλη και είναι 4 κιλά. Παχυνε η ζουζούνα μου. Γυαλίζει και η γούνα της, κούκλα είναι τώρα, αρκεί να μη σου χαμογελάσει. :) Οσο θυμάμαι πως ήταν όταν είχε πρωτοέρθει... Δράμα. Το πιο αστείο είναι πως βλέπει τηλεόραση. Δεν κάνω πλάκα, κάθεται στα πόδια μου και παρακολουθεί κανονικότατα για καμμιά δεκαριά λεπτά. Ενίοτε ανεβαίνει και στο διπλανό τραπεζάκι και απλώνει το πόδι της στην οθόνη. :D Arfi όλα εντάξει με τα νινιά? Τέρμα η διάρροια? Τα άλλα μωρά? PowerZ?

GreekCharmed, πες μου εσύ που είσαι ειδική στον king, ποιο ατύχημα αναφέρεται παραπάνω, γιατί θα σκάσω!

Το τελευταίο έργο της Νέλλης: χτες το βράδυ, κρύφτηκε μέσα σε μια παλιά ντουλάπα. Η συγκεκριμένη είναι αντίκα από αυτές τις πάρα πολύ μεγάλες , με τον καθρέφτη στην πόρτα. Εχει μέσα τα ρούχα του ο άντρας μου. Μπαίνει λοιπόν η Νέλλη και χώνεται μέσα - μέσα ,κάνει φωλίτσα και αρχίζει να κοιμάται και να γουργουρίζει. Εμείς την ξεχνάμε έκεί μέσα. Το βράδι αργά πάει ο άντρας μου και ανοίγει τη ντουλάπα, βάζει το χέρι του μέσα και αρχίζει να βγάζει τα ρούχα που θα βάλει την επομένη στη δουλειά. Οπότε πετάγεται ένα μαύρο χέρι μέσα από τη ντουλάπα και του γρατζουνάει το δικό του!!! Συγκοπή κόντεψε να πάθει ο άνθρωπος από την τρομάρα του! Οι υπόλοιποι βέβαια πεθάναμε από τα γέλια :D :D :D

Οχι, αυτό που λες είναι The dark half. Πάρα πολύ ωραίο βιβλίο. Και σ' ένα άλλο , το Needful things, μας πληροφορεί πως το ζευγάρι του dark half στο τέλος χώρισε. Πολύ λυπηρό. Σε ποιο ατύχημα του King αναφέρεστε πιο πάνω? Α ξέχασα! Greek Charmed αποκλείεται να ήσουν εσύ, η κοπέλλα. Αυτό έγινε το '84. Αν είχες γεννηθεί τότε, το πιθανότερο να μπουσουλούσες :)

Για μένα το βιβλίο που λάτρεψα είναι το Christine. Αν σας πω ότι μίλησε στην ψυχή μου, θα με κοροιδέψετε? Η όλη ατμόσφαιρά του είναι κάτι καταπληκτικό. Το έχω διαβάσει άπειρες φορές και δεν ξέρω τι είναι αυτό που με συναρπάζει. Σίγουρα η ατμόσφαιρα, το στυλ και τι άλλο? Ποιος ξέρει... Θυμάμαι ένα χρόνο μετά που το είχα πρωτοδιαβάσει, περπατούσα στον δρόμο και είδα μια κοπέλα να το κρατάει στη στάση και να ρίχνει μια ματιά στο οπισθόφυλλο. Ζήλεψα τόσο πολύ αυτή την πρώτη ανάγνωση που θα έκανε που θυμάμαι το συναίσθημα μέχρι σήμερα. Λίγο άρρωστα όλα αυτά ε?

Θέλω σκύλοοοοο! Θέλω τον Αγάπιοοοοο! Αλλά η Νέλλη δεν θα τον θέλει καθόλου. Είναι ΦΟΒΕΡΟΣ, το πιο γλυκό σκυλάκι που έχω δει. Και εγώ που μια ζωή είχα σκυλιά, ζηλεύω μέχρι αηδίας. Αλλά δεν πειράζει, ανοίξαμε νέες εποχές με γάτες τώρα. Arfi τι κάνουν τ' αγόρια? Πως τα πάνε με την καινούρια τροφή? ¨Ολη η οικογένεια ενημερώνεται για την υγεία τους. Εγώ συνεχίζω ακάθεκτη τις ενέσεις στη Νέλλη και τα πάει μια χαρά!!!

Mafalda και όλη η παρέα της. Φανατικά!!!

Καλό!!! :D :D :D

Arfi τι έγινε με τους γατούληδες?

To Missery ήταν πολύ καλή μεταφορά πιστεύω. Η Λάμψη, ναι, δεν είχε και πολλή σχέση με το βιβλίο, αλλά η ιδιοφυία του Κιούμπρικ, κάλυπτε τα κενα. Οι σκηνές με το αίμα στους τοίχους κατά κύματα ήταν κ α τ α π λ η κ τ ι κ έ ς. Και το Stand by me ήταν εξαιρετικό επίσης, όπως και το πράσινο μίλι. Ενα από τα βιβλία του που μου αρέσουν πάρα πολύ είναι οι Νυχτερίτες. Μη μου πείτε πως λέγονται στο πρωτότυπο, δεν έχω ιδέα.

Αυτό που δεν μου άρεσε καθόλου ήταν το "Gerald`s game". Εχω τέτοια τρέλα με τα ζώα, που αφ' ενός η περιγραφή της εγκατάλειψης του σκύλου στο δάσος με κατέθλιβε, αφ' ετέρου το άγχος για την τύχη του με πίεζε, και δεν μ' άρεσε καθόλου.

Μια που είσαι τόσο φανατική, μήπως ξέρεις αν το Missery στηρίζεται σε προσωπική του εμπειρία? Κάτι έχω διαβάσει σχετικά αλλά δεν ήταν τόσο κατατοπιστικό. Παρεπιμπτόντως έχω τη Λάμψη στην πρώτη έκδοση της στην Ελλάδα (MULTEDITIONS 1981) και νομίζω πως γενικά ήταν ένα από τα πρώτα του βιβλία εδώ. Αληθεύει?

Nelly πιστεύω πως θα τα καταφερει, πόσο μαλλον που η γειτονιά είναι φιλόζωη. Ο καιρός είναι παρα πολύ καλός και μέχρι να χαλάσει θα έχει προσαρμοστεί. Μπορεί επίσης να επιστρέψει στην πυλωτή σου. Αφού έχει μεγαλώσει κάπως, μη τον φοβάσαι. Περαστικά στον Ρηγούλη princess. Αντε, άλλος ένας στον δρόμο για την ανάρρωση!

Αν δεν κόψω τα νύχια της Νέλλης γίνονται τεράστια και εκεί που πάει και τα ακονίζει (καρέκλες, χαλιά, ειδικό χαλάκι κ.λ.π.) τα βρίσκω βγαλμένα. Δηλαδή της ξεριζώνεται το νύχι και μετά η καημένη πονάει πολύ. Είναι το δαχτυλάκι της χωρίς νύχι, δράμα... Woudoulis o γείτονας μου στην εξοχή έχει ένα τεριέ, τον Φροίξο. Πιό τρελό σκυλί δεν έχω ξαναδεί. Είναι τρομερά αξιαγάπητος, γλυκύτατος, ζουζούνης αλλά μεγάλη η τρέλα του... Κατά γενική ομολογία το 'χουν αυτό τα τεριέ. :) Τώρα μπορεί ο Αγάπιος να είναι η εξαίρεση όπως ήταν και για μένα ο Μίκυ... Πάντως κάνουν λάθος: δεν είναι επιθετικά. Είναι τρελούτσικα και παιχνιδιάρικα και λίγο απρόβλεπτα. Επιθετικά όμως με τίποτα. Dimangelid την Αγκύρας πως τη φωνάζετε?

Ευχαριστώ πολύ.

Στη δεκαετία του 60 το έλεγε ο Χρηστάκης μαζί με το "θα μείνω ελεύθερο πουλί" και "είναι το κρύο φοβερό". Ακούγονται πια στις παλιές ελληνικές ταινίες, εκτός από το "θα μείνω..." που ξανάρθε δριμύτατο τα τελευταία χρόνια.

All day and all of the night Kinks Αναζήτηση: tim*

Τα μπροστινά νύχια της τα κόβουμε κι εμείς. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μεγαλώνουν σαν του Φρέντι Κρούγκερ κάθε λίγο και λιγάκι. Οσο για τα χάπια, να της ανοίξουμε το στόμα είναι αδιανόητο. Αν δεν το θέλει το χάπι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να το πάρει. Αλλιώς θα είχα ησυχάσει με το stomargyl που είναι ειδικό για χρόνιες στοματίτιδες και δεν θα κατέφευγα στις ενέσεις. Arfi δε ρωτάς τον γιατρό σου μήπως να τους έκανες ενέσεις και συ να ξεμπέρδευες?

Βιτάλη : πήρα εφημερίδα και στυλό βρήκα διαμέρισμα φτηνό. Ξέρει κανείς τον τίτλο του τραγουδιού?

Ο πρώτος μου σκύλος ήταν "λουκάνικο". Εζησε 18 χρόνια και δυστυχώς πέθανε άσχημα από καρκίνο. Ηταν ένα τελείως ανεξάρτητο σκυλί και δεν αναγνώριζε καθόλου αφεντικό! Εκανε ό,τι ήθελε, όποτε το ήθελε και επιβαλλόταν μια χαρά σε όλους. Ο δικός μας δεν έκανε για παιδιά. Μπορεί όμως να ήταν η εξαίρεση... :) Arfi μην ανησυχείς που δεν τρώνε. Το ένστικτο θα τα σπρώξει να φάνε, όταν κινδυνέψουν από ασιτία. Εσύ κοίτα να παίρνουν τα χάπια τους για να σταματήσει η διάροια.