makosss

ok file!tote kalosorises !:) an 8elis na dis k foto pigene bikepics.com .. eki ta mazeuoume oloi;) an goustaris kanis upload k to diko sou..

gia kontres k ta lipa sto diplano 8ema gia to Z .. ekei exei polous san esas!:p

fronima re paidia!! MODENASpilltot akoma den mpikes k kanis sa mlk@s.. elpizo na strosis me to kairo giati edo den ine gia *****gaza pitsirikia!alla gia tipous pou agapane auto pou exoune k 8eloun to kalitero..;) entelos filika..

kalispera!proti fora postaro edo ... apo metal goustaro poli Manowar ;)

file 8a simfoniso mazi sou!oxi pos ego exo diploma... ine mia nootropia k auti pou sinexizete k panta 8a ginete distixos... :sorry: p.x. ego san odigos exo trakari mia fora me mixanaki k auto egine 10 metra apo to spiti mou!! eutixos ekini tin imera foraga kranos (pragma pou ginete mia fora to xrono)! allios den 8a imoun edo na postaro.. ki'omos sinexizw na odigao akoma pio grigora mixanakia xori na forao kranos (k as 3ero..):fool: :fool: auto legete mlk@s :X k 3ero pos iparxoun poli san k emena !:X

pantos exei dikio.. :p

panemorfo!anipomono na doso to k750i k na tsimpiso to LG:D katapliktiko design !!! ola ta leuta!:p

ixa k ego autes tis apories!apo vdomada 8a tsimpiso k ego mia 512!

den skeutomai tpt.mia xara ime me to dnmk :D etsi gia enimerosi ;)

80% :innocent: .... ipe kanis tpt ?

oraia ine ! :)

lete k auto me to kompresora na ine ta idia sk@t@ ? krima pantos file gia to peugeot sou..

elpizo na gnorizete pos an den exis diploma, an 8eli o mpatsos se pai autoforo ... poso mallon otan ise pitsirikas :ninja:

ego to exo ena mina peripou k ime sta 1100+:) ...sinexizoume aka8ektoi:p

simfono! k me diafora sti timi ;)

mipos gnorizei kapoios ena song pou leei... let me loveeeeeeeeeee k apo piso pezei electro melodia ?arketa gnosto..molis to akousa sto kiss.an gnorizei kapoios.. k allo ena pou legete when there's no more u to leei mia kopela..3erete onoma artist ? euxaristo! :)

:lol: gia sou re sotiraki! :hypno:

ΚανονικόΣυνθήκηορισμούΛίσταορισμώνΔιεύθυνσηΕπιλογή, όχι ασθένεια, ο εθισμός στα ναρκωτικά 19/8/2000 Σύμφωνα με τις περισσότερες έγκυρες ιατρικές μελέτες σε Αμερική και Ευρώπη έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια πως η έννοια του «εθισμού», ως μία συνειδητή πράξη που ένα άτομο όμως είναι αδύνατον να αποφύγει, αποτελεί μύθο Για χρόνια οι αρχές στην Ελλάδα και σε άλλες δυτικές χώρες κηρύσσουν πολέμους κατά των ναρκωτικών. Τους οποίους βέβαια κατά κανόνα χάνουν. Ύστερα από κάθε ομολογημένη ήττα, τα ταμπούρλα του πολέμου ξαναχτυπούν δυνατότερα και νέες εκστρατείες ανακοινώνονται. Με τα ίδια πάντοτε όπλα, τις ίδιες αντιλήψεις και την ίδια νοοτροπία. Κάποια ίσως περισσότερα χρήματα ξοδεύονται, αλλά τα αποτελέσματα είναι εκ προοιμίου δεδομένα. Ο αριθμός των χρηστών αυξάνεται, όλο και νεώτεροι άνθρωποι δοκιμάζουν τους τεχνητούς κόσμους των χημικών ουσιών και ζωές χάνονται από υπερβολικές δόσεις και νοθευμένες ουσίες. Για όσο διάστημα η χρήση και διακίνηση ναρκωτικών ουσιών θα είναι παράνομη και εφ' όσον οι χρήστες θα θεωρούνται άτομα «εξαρτημένα» και κατά συνέπεια «άρρωστα», το πρόβλημα δεν πρόκειται να αντιμετωπισθεί. Η νομιμοποίηση ή η αποποινικοποίηση από μόνες τους όμως δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα. Θα μειώσουν βέβαια την εγκληματικότητα, εφ' όσον η αξία των ουσιών θα μειωθεί και δεν θα χρειάζεται κάποιος να σκοτώσει ή να ληστεύσει για να εξασφαλίσει τη δόση του. Θα μειωθούν βέβαια και οι θάνατοι. Διότι οι ουσίες δεν θα είναι πλέον νοθευμένες και οι υπερβολικές δόσεις θα είναι φαινόμενο σπάνιο και απίθανο. Δεν πρόκειται όμως με τη μέθοδο αυτή και μόνο να μειωθεί η κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών. Όπως με τη νομιμοποίηση δεν μειώθηκε και η κατανάλωση αλκοόλ. Εφ' όσον συνεχίζει να κυριαρχεί η αντίληψη πως ο τοξικομανής, όπως ο αλκοολικός, είναι άρρωστος, τότε οι αριθμοί των εθισμένων στις ουσίες αυτές δεν θα μειώνονται. Ακριβώς η λέξη «εθισμός» αποτελεί το κλειδί του προβλήματος. Η αδυναμία της κοινωνίας να αποτυπώσει λύσεις για τα προβλήματα της καταπιεστικής καθημερινότητας έχει καλλιεργήσει την εύκολη δικαιολογία της ασθένειας. Αν κάποιος χρησιμοποιεί ναρκωτικά, υποστηρίζει η αντίληψη αυτή, δεν μπορεί να ξεφύγει μόνος του απ' αυτά. Χάνει τον έλεγχο και αδυνατεί να ελέγξει τη συμπεριφορά του. Ο οργανισμός του «απαιτεί» όλο και σκληρότερες ουσίες και επιβάλλει όλο και συχνότερη χρήση. Το «εθισμένο» άτομο δεν έχει ευθύνη για τη συμπεριφορά του. Είναι άρρωστο * κι έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από τη νομοθεσία και από τις ιατρικές αρχές. Μονάχα ειδικές θεραπείες απεξάρτησης, συχνά μάλιστα με την παροχή υποκαταστάτων (δηλαδή να συνεχίσει να καταφεύγει σε μέσα διαφυγής από την πραγματικότητα) μπορεί να τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του και να ξαναγυρίσει στην κοινωνία καθαρός και δραστήριος πολίτης. Αυτές οι αντιλήψεις έχουν διαμορφώσει την κυρίαρχη σήμερα κοινωνική στάση απέναντι στο πρόβλημα των ναρκωτικών. Κι αυτές ακριβώς οι αντιλήψεις ματαιώνουν κάθε πιθανότητα αντιμετώπισης του προβλήματος. Σύμφωνα με τις περισσότερες έγκυρες ιατρικές μελέτες σε Αμερική και Ευρώπη, έχει αποδειχθεί τα τελευταία χρόνια πως η έννοια του «εθισμού», ως μια συνειδητή πράξη που ένα άτομο όμως είναι αδύνατον να αποφύγει, αποτελεί μύθο. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για κάθε συνειδητή και συγκεκριμένη του πράξη. Ο εθισμός αποτελεί προϊόν της ελεύθερης επιλογής τού καθενός. Μπορεί να μην είναι εύκολη επιλογή η απόφαση λ.χ. να εγκαταλείψει κάποιες συνήθειες ή ψυχο-ανακουφιστικές πράξεις, αλλά πάντως αποτελεί επιλογή. Το πρόβλημα κατά κύριο λόγο βρίσκεται στο περιβάλλον που για διαφορετικούς, σε κάθε περίπτωση, λόγους επιβάλλει την αναζήτηση χημικών ή άλλων ενισχυτικών μεθόδων για την αντιμετώπισή του. Δεν υπάρχει ούτε μία εμπειρική μελέτη που να αποδεικνύει πως ο εθισμός αποτελεί μία κατάσταση εκτός ανθρώπινου ελέγχου. Αντιθέτως, δεκάδες έρευνες έχουν δείξει πως άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει με τη δική τους θέληση και δίχως ιατρική βοήθεια την «εξάρτηση» από ηρωίνη και κοκαΐνη (λ.χ. βετεράνοι του Βιετνάμ ή υψηλόμισθα στελέχη μεγάλων εταιρειών) όταν οι συνθήκες στις οποίες ζούσαν (ανασφάλεια και τρομακτικές καθημερινές πιέσεις) μεταβλήθηκαν (βλ., μεταξύ άλλων, Τ.R. Weber, «Cocaine Careers, Control and Consequences». Αddiction Research, 2, Νo. 1., 1994 και Ρ.G. Εrickson & Β.Κ. Αlexander, «Cocaine and Αddictive Liability». Social Ρharmacology, 3, 1989, σελ. 271-287, καθώς και Ρ.G. Εrickson, (et. al.), Τhe Steel Drug: Cocaine in Ρerspective. Lexington: Ηeath Ρublishers, 1987). Μόνον έρευνες σε ποντίκια έδειξαν επαναληπτική χρήση μορφίνης. Αλλά μόνον όταν τα πειραματόζωα βρίσκονταν σε συνθήκες εργαστηριακής απομόνωσης. Αντίθετα, όταν επιχειρήθηκε ένα πείραμα με τα τρωκτικά να βρίσκονται μαζί με άλλα πολλά σε συνθήκες συμβίωσης («Πάρκο Ποντικών») αποδείχθηκε πως, παρά τις δόσεις μορφίνης που τους δόθηκαν, η συντριπτική πλειοψηφία επέλεξε να εγκαταλείψει το ναρκωτικό και να ζήσει απελευθερωμένα (βλ. Β.Κ. Αlexander (et.al.), «Rat Ρark Chronicle». Βritish Columbia Μedical Journal, 22, Νο. 22, Φεβρουάριος 1980). Είναι, λοιπόν, φανερό πως οι άνθρωποι μπορούν να απεξαρτηθούν από μόνοι τους από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά εφ' όσον αναπτύξουν άλλους, αποτελεσματικούς, τρόπους αντιμετώπισης των δυσκολιών της ζωής. Ο «εθισμός» έχει πολύ περισσότερο να κάνει με το περιβάλλον της ζωής τού καθενός, παρά με τις χημικές ουσίες από τις οποίες κάποιοι θεωρούνται εξαρτημένοι. Έχει αποδειχθεί πως πολλοί έχουν βρει διέξοδο μόνοι τους, δίχως ειδικά συστήματα απεξάρτησης. Η λήψη ναρκωτικών είναι συχνά ένας τρόπος ζωής στον οποίο πολλοί καταφεύγουν για να αντιμετωπίσουν, ή να αποφύγουν να αντιμετωπίσουν, τον κόσμο. Εν πάση περιπτώσει, το τι κάνει κάποιος με το σώμα του αποτελεί προσωπική του υπόθεση. Εφ' όσον δεν παραβιάζει τα δικαιώματα κάποιου τρίτου, με ποια εξουσιοδότηση το κράτος, και ανεξάρτητα από το πόσο ασυνήθιστη είναι η συμπεριφορά του, παρεμβαίνει στην ιδιωτική του σφαίρα; (βλ. Τh. Scasz, Οur Right to Drugs: Τhe Case for a Free Μarket. Westport: Ρraeger Ρublishers, 1992). Σύμφωνα με την εξαιρετικά πρωτοποριακή μελέτη του Αμερικανού ψυχολόγου Jeffrey Α. Schaller, Αddiction Ιs a Choice (Chicago: Οpen Court, 2000) η λογική της ασθένειας και η λύση της θεραπευτικής απεξάρτησης σε ειδικά κέντρα έχει καλλιεργηθεί για καθαρά επαγγελματικούς λόγους από χιλιάδες ενδιαφερόμενους, επαγγελματίες της απεξάρτησης, που κερδίζουν εκατομμύρια από ακριβώς αυτή την κυρίαρχη λογική (σελ. 61-73). Το αποτέλεσμα είναι πως οι χρήστες αυθυποβάλλονται στην αντίληψη της ασθένειας και απαξιούν και να σκεφθούν τη δυνατότητα πως θα μπορούσαν να απεξαρτηθούν μέσω της ελεύθερης βούλησής τους. Γίνονται έτσι θύματα ενός συστήματος που υποτίθεται οικοδομείται για να τους βοηθήσει. Οι χρήστες έτσι δεν μειώνονται. Και η νομιμοποίηση ακόμη της χρήσης, με τα δεδομένα αυτά, δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Κυρίως μάλιστα αν λάβουμε υπόψη πως τα συστήματα θεραπευτικής απεξάρτησης είναι σχεδόν εντελώς αναποτελεσματικά. Πέρα από δεκάδες άλλες σχετικές μελέτες, είναι συγκλονιστικό το συμπέρασμα του Εd. Μ. Βrecher στο βιβλίο του Licit and Ιllicit Drugs (Βoston: Little, Βrown, 1972) σχετικά με τα αποτελέσματα των προσπαθειών απεξάρτησης: «Όλοι σχεδόν οι (θεραπευμένοι) ξανακύλισαν στα ναρκωτικά και ξανακλείστηκαν στη φυλακή... για τους πιο πολλούς η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται πάλι, και πάλι και πάλι... και καμία θεραπεία από τον εθισμό στα ναρκωτικά, ούτε και κάποιο αποτελεσματικό σύστημα αποτροπής του βρέθηκε εκεί (εννοεί το νοσοκομείο της Δημόσιας Υπηρεσίας Υγείας των ΗΠΑ στο Lexington του Κentucky) ούτε όμως και πουθενά αλλού» (σελ. 71). Είναι φανερό πως αν δεν αλλάξει η συλλογιστική με την οποία αντιμετωπίζουμε το ζήτημα των ναρκωτικών ως πρόβλημα δεν πρόκειται να επιτύχουμε απολύτως τίποτα. Τα παιδιά δεν διδάσκονται από τα κηρύγματα, αλλά από τη συμπεριφορά των μεγάλων. Και τα παιδιά αναγνωρίζουν πως τα πιο πολλά απ' όσα ακούνε είναι ψεύτικα και υποκριτικά. Μιλάμε για «σκάνδαλο» όταν αποκαλύπτεται πως μεγάλοι αθλητές, καλλιτέχνες ή ήρωες της αγοράς κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών. Τα παιδιά όμως συλλαμβάνουν «γυμνό» το μήνυμα πως μπορεί κάποιος να παίρνει ναρκωτικά και να είναι μεγάλος πρωταθλητής, μεγάλος διανοητής ή δημιουργός ή και επιτυχημένος επιχειρηματίας. Είναι οι άνθρωποι αυτοί άρρωστοι; αναρωτιούνται. Τότε ποιοι ακριβώς είναι οι υγιείς; Σε μια ανοιχτή κοινωνία η ελευθερία έχει κόστος. Και αυτό λέγεται ατομική ευθύνη. Η κάθε πράξη έχει συνέπειες, και ο καθένας έχει ευθύνη γι' αυτές. Κάθε διαφορετική αντίληψη ανατρέπει τη λογική της ελεύθερης κοινωνίας. Και ανοίγει τον δρόμο της εξάρτησης και της υποτέλειας. Όχι μόνον από αφεντικά και κυρίαρχους οικονομικά παράγοντες. Αλλά και από χημικές ουσίες και τεχνητούς παραδείσους. Δεν υπάρχουν ανεύθυνοι πολίτες. Η συμπεριφορά δεν μπορεί να θεωρηθεί ασθένεια. Διότι έτσι νομιμοποιείται ιδεολογικά η κρατική καταπίεση * και ο «κοινωνικός» έλεγχος πάνω στην προσωπική ζωή. Και κανένα βέβαια πρόβλημα δεν πρόκειται έτσι ποτέ να λυθεί...

diploma giok,empiria giok,mialo giok..oxi pos emeis imaste kaliteroi :p alla oso na'nai..

auto alla3e..den itan etsi! pantos k aloi simfonoun. 1os o Eminem.. :X

ena megalo mpravo i8ela na po se ena palikari me galazio z pou me perase vouliagmeni me souza me ta podia stin aerotomi! o tipos itan sigoura TRELOS !!! :blink: :w00t: :up:

gnorizei kapoios na mou pei pou mporo na vro eisitiria gia Mixali Xatzigianni !?!

olo to xeimona we ride the white horse.. :p kairos na kavalisoume k tpt allo..:) Mixalis Xatzigiannis - Moiazoume

malista..ine skili to mixanaki ti na to kanoume!?! :D (oxi san kati alla).... :ninja:

re vale eki mia sebring..klasika pragmata!