Evanthe

Κι αυτό ισχύει. Ο προϊστάμενός μου, στην προηγούμενη μου δουλειά ήταν και ο μέντορας μου. Είναι ένα χαρισματικό κι ευφυέστατο άτομο από το οποίο έμαθα πολλά.

Σ' αυτήν την περίπτωση προφανώς είσαι εσύ το αφεντικό (του εαυτού σου ή και άλλων), οπότε έχεις άλλα προβλήματα. :worry:

Θεωρώ ότι καταλαβαίνεις πολλά από την εμφάνιση κάποιου. Το πόσο σημασία δίνει στο ντύσιμό του, τα ρούχα και το στυλ που επιλέγει, οι μάρκες, το πόσο συχνά αλλάζει ρούχα, δίνουν πληροφορίες για το χαρακτήρα και τις προτεραιότητες του.

Sexy back - Justin Timberlake

Ένας διάδρομος είναι στα σχέδια μου εδώ και καιρό. Απλά πρέπει να πάω να τον πάρω κάποια στιγμή :p

Δυστυχώς δε μας τιμά καθόλου, αλλά είναι γεγονός. Εργαζόμουνα σε μία υπηρεσία της Ε.Ε. με πληθώρα συναδέλφων από διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Ήταν πραγματικότητα πως οι χειρότεροι συνάδελφοι ήταν οι Έλληνες προς τους Έλληνες. Αυτοί που τύχαιναν να πάρουν λίγη εξουσία στα χέρια τους μέσω κάποιου υψηλόβαθμου πόστου. Αντιθέτω, προς τους "ξένους" συναδέλφους τους έβγαινε ένα απίστευτο κόμπλεξ κατωτερότητας.

Χμμ...έχουμε να κάνουμε μ'ένα μικρό νάρκισσο, λοιπόν. :shifty: Σπουδάζεις στο Newcastle? Το είχα επισκεφτεί στο παρελθόν κανά 2 φορές. :happy:

Για φαντάσου σύμπτωση! Μπορεί και να σε θυμηθώ αν σε δω ;)

:lol: Το καλύτερο είναι όταν έχεις αφεντικό "εξ αποστάσεως". :rolleyes:

Πήρα πτυχίο το Νοέμβριο του 2004, όταν δόθηκε και η συναυλία του Bregovic, αλλά ήμουνα στο part-time τμήμα. :)

Δύσκολη τη βλέπω την επιβίωσή σου, στις ημέρες μας, με τόσο χαμηλούς δείκτες νευρώσεων και λοιπών ψυχικών διαταραχών. :p

Κι εγώ! :happy: Πότε?

'Οχι και τόσο ασυνήθιστο, αλλά φαντάζομαι την εντύπωση που θα έκανε μέσα στην τάξη. Πέρυσι είχα γνωρίσει μία κοπέλα που τη λένε Ασημένια. Μου άρεσε πολύ το όνομά της.

Είναι σχετικό. Εξαρτάται από το σημείο, το μέγεθος και τη σχέση σου με τον πόνο γενικόερα. Εγώ είχα πονέσει. Όχι αφόρητα, ούτε συνέχεια, απλά υπήρχαν σημεία που πονούσαν (ήταν και μεγάλο - 3 ώρες πήρε για να γίνει). Παρ' όλα αυτά, θα πάω και για δεύτερο.

Τη μαμά μου τη λένε Φραγκοπούλα (είναι από την Πόλη). Συνήθως, ακούει ανάμεικτες αντιδράσεις για το όνομά της, αλλά εμένα μου αρέσει. :rolleyes:

Μήπως να μας έλεγες και πού τα έχεις? :rolleyes:

Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες. Ούτε καν η κοπέλα σου ή κάποιο άλλο άτομο από το συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον, με το οποίο έχετε στενή σχέση? Όταν παίρνω δώρα - είτε σε συγγενείς είτε σε φίλους - το σκεπτικό μου είναι να διαλέξω κάτι που θα το χρειάζονται/ θέλουν, αλλά δεν θα πήγαιναν πότε οι ίδιοι να το αγοράσουν, για οικονομικούς ή άλλους λόγους. Για παράδειγμα, ο μικρός μου αδερφός είχε γενέθλια χθες, και του πήραμε μαζί με τον άλλο μου αδερφό, ένα μπουφάν. Έχει αρκετά μπουφάν, αλλά σκέφτηκα να του πάρω κάτι σε διαφορετικό στυλ που δεν είχε και δε θα σκεφτόταν να το αγοράσει ο ίδιος.

Έχει λογική αυτό που λες, αφού τα δώρα που κάνουμε στον εαυτό μας είναι πράγματα τα οποία επιθυμούμε και μας αρέσουν. Από την άλλη όμως, δεν έχεις την ευχαρίστηση ότι κάποιος σε σκέφτηκε, μπήκε στον κόπο για να διαλέξει κάτι που θα σου αρέσει/ ταιριάζει. Επιπλέον, που βάζεις την ικανοποίηση της έκπληξης?

Μπράβο σου. Είναι από τις μεγαλύτερες απολαύσεις να βλέπεις την ευχαρίστηση στο πρόσωπο κάποιου που μόλις του χάρισες το δώρο σου. Μια τέτοια έκφραση θα έχω κι εγώ όταν κυκλοφορήσει η συλλεκτική έκδοση των Doors και την αποκτήσω. Ασχέτως αν θα την κάνω δώρο εγώ στον εαυτό μου :p

:lol: Good for you, όπως λένε και οι Άγγλοι. Δυστυχώς, πολλές φορές τα αφεντικά δεν έχουν καμία σχέση με το επάγγελμα - απλά είχαν το παραδάκι να στήσουν την επιχείρηση.

Προσωπικά βρήκα πολύ ενδιαφέροντα αυτά που έγραψες. Δυστυχώς στην Ελλάδα ο ιδιωτικός τομέας είναι άθλιος. Ελάχιστες εξαιρέσεις υπάρχουν αφεντικών που πληρώνουν και σέβονται τα δικαιώματα του υπαλλήλου. Οι περισσότεροι απαιτούν να δουλεύεις ωράρια πέρα των κανονικών, με ψίχουλα, ανασφάλιστος και να είσαι και υποτελής. Τι λέμε τώρα...

Χμμ...ήθελα να έχει την ίδια τεχνοτροπία και να "δένει" με το παλιό, οπότε θα ήθελα να είναι ο ίδιος. :confused:

Εγώ πάλι υπέφερα το τριήμερο. Παρ'όλο που βγήκα (Παρ-Σαβ-Κυρ) και πριν τις 5.30 δεν πήγα σπίτι, κοιμήθηκα μόνο 3.5-4 ώρες κάθε βράδυ. Μπορεί στη διάρκεια της ημέρας να ένοιωθα κούραση και νύστα, αλλά με το που αγγίζει το κεφάλι μου μαξιλάρι, δεν μπορώ να κοιμηθώ :confused: Σήμερα νοιώθω απίστευτα κουρασμένη :mad:

Κι εγώ στο Nico στην Πλατεία Ιπποδρομίου είχα κάνει το δικό μου, πριν από περίπου 6 χρόνια. Μου το είχε κάνει ο ίδιος ο Νίκος. Είναι ένα tribal στη μέση που την πιάνει από τη μια μεριά έως την άλλη (όχι, δεν έχω μικροσκοπική μέση :p ). Θέλω να ξαναπάω κάποια στιγμή μέσα στους επόμενους μήνες, για να κάνω και δεύτερο. Ο Νίκος δεν δουλεύει άλλο ο ίδιος?

Θα συμβιβαστώ με το παιδικό. :O