DesertSMisSRaiN

Παιδιά, χρειάζομαι βοήθεια. Είδα σήμερα του βίντεο ενός τραγουδιού (το οποίο για κάποιο λόγο είμαι σίγουρος πως έχει ακουστεί γενικά πολύ) αλλά δεν είδα καλλιτέχνη ή τραγούδι. Το βιντεάκι είναι με έντονα χρώματα και νομίζω σε κάποια φάση έχει και κάτι ουράνια τόξα, τα φωνητικά είναι γυναικεία και θυμίζουν ελαφρώς MGMT και γενικά το στυλ του θα το έλεγα προς dance electro. Νομίζω πως είναι σχετικά καινούργιο (βλ. φετινό). Έχει κανείς καμια ιδέα ποιό μπορεί να είναι; Thanks gio, αλλά το :D

Φυσικά, προετοιμάζομαστε... Ξόρκια, σκόρδα, ασημένιες σφαίρες... :p To Six Feet Under είναι πολύ "ιδιαίτερη" σειρά. Αν την παρακολουθήσεις σε φάση που είσαι μες στην τρελή κατάθλιψη, παίζει να αποκτήσεις τάσεις αυτοκτονίας (αν και η ίδια η σειρά, μέσα από το θάνατο θέλει να σε μάθει να ζεις τη ζωή σου). Αν την παρακολουθήσεις σε φάση που είσαι πολύ καλά, θα σε κάνει να βαρεθείς με τη "μαυρίλα" της. Πρέπει να είσαι σε πολύ συγκεκριμένο mood για να την ευχαριστηθείς. ;)

O Snyder (300, Watchmen) είχε μια καταπληκτική ιδέα σίγουρα: κορίτσια με κοντές φούστες, που χορεύουν και κινούνται αισθησιακά ΚΑΙ έχουν όπλα και πολεμούν σαν την Bride στο Kill Bill. Δηλαδή Η ΤΕΛΕΙΑ ταινία για κάθε άντρα :) Σκηνοθεσία, εφέ και μουσική παίρνει σίγουρα άριστα (το soundtrack αποτελείται από διασκευές γνωστών και άγνωστών - όπως το τραγούδι-ύμνο στα... παραισθησιογόνα σε διασκευή από την Emiliana Torrini - παλιών τραγουδιών και το "Army of Me" της Bjork που δεν είναι μεν διασκευή αλλά remix της original εκτέλεσης). Εκεί που η ταινία χάνει είναι η υπόθεση. Δεν είναι τόσο ότι θέλει "σκέψη" για να την κατανοήσεις, αν και όντως θέλει. Είναι που χάνεται και απλώνεται πολύ και βασίζεται πάρα πολύ στη φαντασία του θεατή για να λειτουργήσει. Δεν είναι π.χ. οι 300 με τη δεδομένη υπόθεση και τη λογική συνέχεια. Μοιάζει να έχει ένα κεντρικό θέμα και από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα που βλέπουμε να γίνονται άσχετα με την κεντρική υπόθεση... or something :p Πάντως οι σκηνές με τις μάχες είναι φανταστικές όπως σε όλες τις ταινίες του Snyder και έχει και την κλασική τεχνική που αρέσκεται να χρησιμοποιεί με την slow motion κίνηση στις μάχες, η οποία κατά τη γνώμη μου δίνει πραγματικά άλλη αίσθηση... Γενικά δε θα της έβαζα πάνω από 7 γιατί έπαιξε πολύ το fast-forward :rolleyes: αλλά: Kορίτσια με κοντές φούστες και όπλα + Τρελές μάχες + φανταστικό soubndtrack = WIN :D

Και είναι και ο τρόπος που τα μεταφέρει αυτά που θέλει να πει μέσα στις σειρές του. Δε σου κουνάει το δάχτυλο και δε σου λέει "λοιπόν, έτσι έχουν τα πράγματα, τελεία και παύλα". Σου δίνει τροφή για σκέψη. Μέσα από το χιούμορ (τα "coming out of the coffin" και "God hates fangs" που είναι κλεμμένα από τα αντίστοιχα σλόγκαν εναντίον των gay είναι απλά η επιτομή του black humor) και μέσα από το δράμα, προαπαθεί να σε κάνει να δεις και τις δύο απόψεις και να επιλέξεις εσύ ποιό θεωρείς ότι είναι το "σωστό". Γι'αυτό και οι ήρωές του δεν είναι ποτέ καλοί ή κακοί. Έχουν απλά καλές και κακές στιγμές. Όπως και στην πραγματική ζωή ;) PS: 4 days to go :)

Το φινάλε είχε: - Φανταστική τελευταία σκηνή. - Γενικότερη έλλειψη "feeling" φινάλε (έμοιαζε περισσότερο με επεισόδιο όπου προετοιμαζόμαστε για φινάλε και όχι για φινάλε) - Προετοιμασία για τη δεύτερη σεζόν που προβλέπεται άκρως ενδιαφέρουσα - Πάρα πολύ μέτριες ερμηνείες από τη μητέρα και υιό Stark στη σκηνή του θρήνου τους - Μόλις 2-3 ατάκες από τη Lena Headey (και αυτό είναι κακό :down: ) Άντε, να 'μαστε καλά και του χρόνου :)

Πρώτα απ'όλα.... ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ!!:X :p ...αλλά σε καταλαβαίνω. Είναι λίγο βαρύ το θέμα της. Σε μια σειρά/ταινία είναι βαρύ το κλίμα όταν κάποιος πεθαίνει στα π.χ. 5 χρόνια μιας σειράς. Όταν όμως σε ΚΑΘΕ επεισόδιο υπάρχει και τουλάχιστον ένας θάνατος είναι πολύ πιο βαρύ. Δώσε της όμως μια ευκαιρία ακόμα γιατί πραγματικά αξίζει όσο λίγες σειρές. Άσε που το φινάλε της είναι ειλικρινά η καλύτερη ώρα τηλεόρασης που έχω δει ποτέ. Βάζω spoiler tags για να μην πέσει κανένας κατα λάθος στην απάντησή μου και τα δει (και για να μη φωνάζει και ο VeCo :p), αν και θα σου πω μια γενική ιδέα όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για να μη στις χαλάσω. Επίσης, προχωρώντας μετά την 1η σεζόν, αυτό που πρέπει να θυμάσαι είναι πως γενικά ο κόσμος του True Blood δεν έχει μόνο βαμπίρ. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά μαγικά ή φανταστικά πλάσματα, όπως λυκάνθρωποι, shapeshifters, werepanthers, μάγισσες, μάγοι κτλ. Στο τέλος της πρώτης σεζόν αφού έχει αποκαλυφθεί ο/η δολοφόνος των fangbangers, Η δεύτερη σεζόν τελειώνει . Στην περσινή, τρίτη σεζόν . Η τρίτη σεζόν τελειώνει με Σε όλη τη σειρά φυσικά υπάρχουν και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες οι οποίοι πολλές φορές κλέβουν την παράσταση: H Jessica, η Tara, ο Jason, ο Lafayette και η Pam (βοηθός του Eric στο bar που έχει) έχουν δικές τους ιστορίες οι οποίες κατά την άποψή μου είναι και πολύ πιο ενδιαφέρουσες από την κεντρική ιστορία - ιδιαίτερα στην τρίτη σεζόν. Η σειρά ως σύνολο είναι - προσωπική μου εκτίμηση - ό,τι καλύτερο υπάρχει στην τηλεόραση με αντίστοχο θέμα (φαντασίας/βαμπιρ/τέρατα). Είναι σε σωστές δόσεις σκοτεινή, έξυπνη, sexy (γιατί έλεος παιδιά, τα βαμπίρ είναι τα πιο sexy τέρατα - μην κοιτάτε στο Twilight που είναι ευνούχοι!!), βιαίη και pure fun. Οι υπόλοιπες σειρές που παίζονται αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση είναι είτε πολύ πιο "Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς" (βλ. Vampire Diaries) είτε πολύ μέτριες (βλ. Being Human).

πρώτα απ'όλα κανένας απολύτως κόπος ;) Χαίρομαι να γράφω για τις σειρές που μου αρέσουν. Δεν ξέρω αν έχεις δει το Six Feet Under ή το American Beauty, αλλά αν δεν τα έχεις δει (ΚΑΚΩΣ :p) να ξέρεις ότι γενικά ο Alan Ball στις σειρές/ταινίες του δε διαχωρίζει "καλούς" και "κακούς". Όλοι είναι κάπου στο ενδιάμεσο. Δεν παίζει σε "μαύρο" και "άσπρο", του αρέσει περισσότερο το γκρίζο. Όλοι οι ήρωες έχουν καλές και κακές στιγμές. Ας το πούμε έτσι. Γενικότερα η σειρά είναι μια μεγάλη αλληγορία πάνω στο "ξένο" και το διαφορετικό. Τα βαμπίρ π.χ. που θεωρούνται κακά και οι άνθρωποι τα φοβούνται, έχουν στιγμές που φέρονται με πολύ μεγαλύτερη καλοσύνη ή μεγαλοψυχία από τους ανθρώπους (που υποτίθεται πως είναι οι καλοί). Βασικά, δες το σαν οποιαδήποτε μορφή ρατσισμού θέλεις: ξενοφοβία, ομοφοβία, σεξισμός κτλ. Οι άνθρωποι αποδίδουν συγκεκριμένες συμπεριφορές και στερεότυπα σε συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ΟΛΟΙ είναι όπως θεωρούν αυτοί ότι είναι. Πάντως, μέχρι στιγμής ναι, κάθε σεζόν έχει έναν (ή παραπάνω) "μεγάλους" κακούς: η πρώτη είχε το δολοφόνο που σου ανέφερα, η δεύτερη είχε τη μοναδική πραγματικά Michelle Forbes ως Maryann Forrester και τον Reverend Steve Newlin και η τρίτη το βαμπιρ Russell Edgington. Ωστόσο οι μεγαλύτεροι "κακοί' και "καλοί" είναι οι ίδιοι οι κεντρικοί ήρωες που κάποιες φορές ξεπερνάνε τους εαυτούς τους και φέρονται τελείως διαφορετικά (θετικά ή αρνητικά) απ'ότι θα περίμενες. Έχε επίσης υπόψιν σου ότι η πρώτη σεζόν και ιδιαίτερα τα πρώτα 2-3 επεισόδια, είναι από τα χειρότερα της σειράς. Η σειρά αρχίζει να φτιάχνει και σε κάνει πραγματικά να κολλάς μετά τα μισά της πρώτης σεζόν και κυρίως στη φανταστική 2η σεζόν της (η 3 ήταν έτσι κι έτσι). Αν θέλεις να σου γράψω για τις υπόλοιπες 2 σεζόν πάντως, my offer still stands :)

Xαχα... θα σου πω εγώ λοιπόν μια μικρή περίληψη για να καταλάβεις τι παίζει στο περίπου, γιατί σε βλέπω απελπισμένη πραγματικά :p Για να μη βάζω spoilers όλη την ώρα ας θεωρήσουμε ότι Ό,ΤΙ γράφω από εδώ και κάτω έχει spoilers για τις αναφερόμενες σεζόν. Πρώτη Σεζόν: Η Σουκι είναι μια σερβιτόρα σε ένα μπαράκι στο Bon Temp, μια φανταστική πόλη στο Νότο των Η.Π.Α. Η Σουκι έχει την ικανότητα να διαβάζει τις σκέψεις των ανθρώπων και γι'αυτό είναι γενικά μοναχική και κλεισμένη στον εαυτό της (όπως και εκείνη αναφέρει κάποια στιγμή στη σειρά "φαντάσου να βγαίνεις πρώτο ραντεβού και να ακούς τις σκέψεις του άλλου"). Μεγάλωσε με τη γιαγιά της και τον αδερφό της γιατί οι γονείς της πέθαναν νωρίς σε ατύχημα (αν θυμάμαι καλά). Οι μόνοι άνθρωποι με τους οποίους έχει επαφές είναι ο αδερφός της Jason, η γιαγιά της, το αφεντικό της Sam, η κολλητή της Tara και ο φίλος της και ξάδερφος της Tara, Lafayette. Γενικά, αυτό που πρέπει να ξέρεις για τη σειρά είναι ότι τα βαμπίρ δεν κρύβονται όπως στις υπόλοιπες σειρές, αλλά αντίθετα προσπαθούν να γίνουν αποδεκτά από τους ανθρώπους. Τώρα θα ρωτήσεις βέβαια, "καλά, τα βαμπίρ δεν τρέφονται με το αίμα ανθρώπων;". Και η απάντηση είναι ναι, ΑΛΛΑ στον φανταστικό κόσμο του True Blood, έχει δημιουργηθεί ένα είδος συνθετικού αίματος (το ομώνυμο "Tru-Blood") το οποίο και υποκαθιστά τις διατροφικές ανάγκες των βαμπίρ και άρα δε χρειάζονται να τρέφονται με το αίμα ανθρώπων. Έτσι, τα βαμπίρ (τα οποία είναι οργανωμένα με ένα σύστημα που θυμίζει κάτι ανάμεσα σε βασιλευομένη δημοκρατία) αποφάσισαν να κάνουν αυτό που πολύ συχνά στη σειρά αναφέρεται ως "coming out of the coffins" (κατά το "coming out of the closet") και να παραδεχτούν την ύπαρξή τους αλλά και να απαιτήσουν ίσα δικαιώματα με τους ανθρώπους. (με τη λογική πως δεν είναι πλέον επικίνδυνα και πως όπως και οι άνθρωποι έχουν κάνει λάθη, αλλά πλέον είναι διατεθειμένα να ενταχθούν στην κοινωνία κανονικά) Στο μπαρ που δουλεύει η Σούκι, σκάει μύτη ένα βράδυ το πρώτο βαμπίρ που έρχεται για να "ζήσει" στο Bon Temp, ο Bill. Η Sookie τον ερωτεύεται γιατί (μιας και αυτός είναι νεκρός) δε μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις του και έτσι νιώθει...γαλήνια, ενώ εκείνος την ερωτεύεται γιατί...ε ξέρω γω γιατί :p... μάλλον επειδή τον σώζει από κάποιους που προσπαθούν να τον απαγάγουν και να του πάρουν το αίμα του (σημείωση: στο True Blood το αίμα των vampire είναι κάτι σαν ναρκωτικό. Λέγεται "V" και λειτουργεί στους ανθρώπους σαν τα δικά μας ναρκωτικά, ενώ αυξάνει και τις σεξουαλικές τους επιδόσεις στο maximum). Πάνω στη μάχη, για να τον σώσει, η Sookie δίνει στο Bill να πιεί από το αίμα της και (όπως μαθαίνουμε) το αίμα της είναι διαφορετικό από των άλλων ανθρώπων και πολύ πιο ωραίο (sic) για τα βαμπίρ. Εν τω μεταξύ, στην πρώτη σεζόν κυκλοφορεί ελεύθερος και κάποιος που σκοτώνει όσες γυναίκες πηγαίνουν με βαμπίρ (τις οποίες στη σειρά αποκαλού, ευφάνταστα, "fangbangers"). Δε θα σου πω βέβαια ποιός/ποιά είναι, γιατί θα σου χαλάσω όλη τη σεζόν. Τέλος, στα σημαντικά πρόσωπα της σειράς ανήκει και το βαμπιρ Eric, ο οποίος είναι ο "σερίφης" της περιοχής (σερίφης για τα βαμπίρ, όχι για τους ανθρώπους) και ο οποίος χρειάζεται τη βοήθεια της Sookie (η οποία όπως είπαμε διαβάζει τις σκέψεις) για να μπορέσουν να βρουν ποιός κρύβεται πίσω από τις δολοφονίες που ανέφερα πιο πριν. Ακόμα, υπάρχει και η Jessica :love: η οποία είναι ένα "νέο" κορίτσι που ο Bill αναγκάζεται να μετατρέψει σε βαμπίρ ως τιμωρία για κάτι που έκανε και στη συνέχεια τη φορτώνεται για να της μάθει τη "ζωή" ως βαμπίρ, αφού τα νέα βαμπίρ είναι κάτι σαν τα ανθρώπινα μωρά (δεν έχουν συναίσθηση των δυνάμεών τους, δεν ξέρουν πως να συγκρατήσουν την πείνα τους κτλ). Σε γενικές γραμμές αυτή είναι η πρώτη σεζόν. Θέλεις να σου γράψω και τις αλλες δύο περιληπτικά ή όχι;

Είδα το Insidious και πιστεύω πως πρόκειται άνετα για ένα από τα καλύτερα ghost stories/ horror movies της χρονιάς. Δεν είναι τόσο ότι αυτά που γίνονται ή αυτά που βλέπουμε είναι κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο, όσο το ότι το έχουν "δέσει" πολύ ωραία το όλο έργο (με εξαίρεση κάποιες περιττές σκηνές στα τελευταία 15-20 λεπτά) που πραγματικά αν και χρησιμοποιεί τα πιο γνωστά κλισέ των ταινιών με στοιχεωμένα σπίτια καταφέρνει να δείχνει φρέσκο σα γενική ιδέα. Πάει καιρός από την τελευταία φορά που με έκανε να ανατριχιάσω έστω ταινία τρόμου. Το μοναδικό πράγμα που πρέπει κανείς να έχει στο νου του ξεκινώντας να δει το Insidious είναι ότι δεν πρέπει να αρχίσει να ψάχνει και να κριτικάρει όσα βλέπει, γιατί τα παραφυσικά φαινόμενα στην ταινία είναι ομολογουμένως πολύ πιο "έντονα" απ'ότι έχουμε συνηθίσει σε αντίστοιχες ταινίες του είδους. Κατά τα άλλα, προτείνεται άνετα.

Κανονικά ναι. Και λογικά όσο περισσότερο καλοκαιριάζει τόσο περισσότερο θα έπρεπε να το έχουν κλειστό (για να μην έχουν απώλειες της θερμοκρασίας του A/C). Αλλά και γενικά, δεν έχω δει ποτέ κανένα γυμναστήριο να έχει πόρτες-παράθυρα ορθάνοιχτα, ασχέτως εποχής. Εκτός και αν δεν έχουν κλιματισμό ή τους έχει χαλάσει.

Άπαξ και το μεσημέρι (και γενικά τις ώρες κοινής ησυχίας) δεν ενοχλούν, δε μπορείς να κάνεις κάτι. Από την άλλη μπορείς φαντάζομαι να το ψάξεις περισσότερο σε λεπτομέρειες (αν έχει όλες τις άδειες όπως πρέπει κτλ) μπορεί κααατι να βρεις και να πατήσεις σε αυτό για να κάνεις θέμα - αλλά ειλικρινά, ποιός θέλει να μπλέξει με κάτι τέτοιο; Είσαι ο μόνος που ενοχλείται; Οι υπόλοιποι γείτονες τι λένε; Γιατί δε μαζεύεστε 2-3 να πάτε να τους ζητήσετε να μην τη βάζουν τέρμα; Μερικές φορές η κουβέντα έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα από νομικές κινήσεις.

Kαι τότε ξεκίνησε και η περιβόητη "κατάρα της Summer Glau" η οποία θέλει όποια σειρά εμφανίζεται να κόβεται. Και όχι άδικα: Firefly, Dollhouse, The 4400, Terminator: The Sarah Connor Chronicles, The Cape... ΟΛΕΣ τις έχει ξεκάνει!! :X

Νομίζω ότι πρέπει κάποια στιγμή να κάτσω να τη δω αυτή τη σειρά. Όποιος και να την έχει δει λέει τα καλύτερα - δε μπορεί να πέφτουν όλοι τόσο έξω :p.

Γιατί δε στέλνεις mail (ή δεν παίρνεις τηλέφωνο) στο zougla.gr;

Με γειές ;)

Μπορεί να ήταν και σημαντική, δεν ξέρω. Γενικά θεωρώ τον Lannister ένα είδος "comic relief", αν και όχι με την κλασσική έννοια του όρου. Πιστεύω πως ο ρόλος του είναι να ελαφραίνει λίγο την υπόθεση και ήταν προφανές από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση (νάνος, θανατηφόρες ατάκες, πονηράδα, ιερόδουλες κτλ) ότι θα είναι αγαπητός στο κοινό. Μου τη δίνουν λίγο οι χαρακτήρες που μπαίνουν κάπου για να εξυπηρετήσουν αυτό το σκοπό :p Είμαι περίεργος τηλεθεατής μην το ψάχνεις. Αρχίζω να συμπαθώ τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες πάντα όταν αρχίζουν να τους αντιπαθούν/βαριούνται όλοι οι υπόλοιποι γιατί συνήθως όταν γίνεται κάτι τέτοιο, κάτι έχει παιχτεί στο παρασκήνιο που τους κάνει ξαφνικά αντιπαθείς/βαρετούς και - προφανώς - πιο ενδιαφέροντες για εμένα. Και είμαι και πνεύμα αντιλογίας - παίζει και αυτό το ρόλο του.:p

Ακριβώς για το τελευταίο που λες μου την έδωσε (ακόμα περισσότερο). Συμφωνώ με αυτό που λες και είμαι πάντα υπέρ της εξέλιξης των χαρακτήρων και του background τους - αλλά αυτό να έχει και κάτι σημαντικό να μας πει. Το πώς έχασε την παρθενιά του ο Lannister δε μπορώ να πω ότι με ενδιέφερε και ιδιαίτερα :rolleyes: Επίσης, εξέλιξη των χαρακτήρων θα ήθελα να δω κυρίως στους βασικούς πρωταγωνιστές - ή έστω πρώτα σε αυτούς και έπειτα στους υπολοίπους. Ιδιαίτερα από μια τέτοια σειρά με τόσους πολλούς χαρακτήρες. Εγώ πάντως, από την αρχή σχεδόν της σειράς θεωρούσα ότι ο Snow προορίζεται για "κεντρική" φιγούρα του όλου έργου. Αλλιώς δε δικαιολογείται όλος αυτός ο χρόνος που "σπαταλήθηκε" να τον βλέπουμε να καθαρίζει κουζίνες και να φυλάει τον Τοίχο ή να σώζει τον "φοβιτσιάρη" φίλο του κτλ. Έχουν δώσει τόσο πολύ περισσότερο χρόνο σε αυτό το χαρακτήρα απ'ότι π.χ. στον Stark (τον υιό), που πραγματικά θα είναι απίστευτο χάσιμο χρόνου αν δεν είναι αυτός ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας γενικά. Έχει διαβάσει κανείς τα βιβλία να μας πει αν συνεχίζει να είναι σημαντικός ο Snow και παρακάτω;

Εχμ... γιατί ο Joey δεν έλεγε 10 χρόνια "How you doin'?" :rolleyes: (ΥΓ: "Legendary" είναι η ατάκα του Barney ;))

Ο "κοντός" Lannister έγινε αμέσως fan favorite. Και εγώ τον πάω σα χαρακτήρα, αλλά από την άλλη μερικές από τις σκηνές του είναι οι πιο βαρετές της σειράς κατ'εμέ - όπως π.χ. οι σκηνές του στο 9ο επεισόδιο. Άχρηστες.

...και όσοι, από την άλλη βλέπατε Lost, συγχαρητήρια είστε άρτια εκπαιδευμένοι για να παρακολουθήσετε μια σειρά με ένα σκασμό χαρακτήρες :p

Δε νομίζω πως είναι "εικασίες", είναι γεγονότα: το πρώτο επεισόδιο του Joey είχε γύρω στους 18.500.000 τηλεθεατές και το τελευταίο που προβλήθηκε από το NBC (2x14) είχε 4.000.000... Νομίζω είναι ξεκάθαρο το γιατί κόπηκε. Δε χωράει αμφιβολία σε αυτό. Εδώ κόβονται άλλες και άλλες σειρές για πολύ μικρότερες πτώσεις στις τηλεθεάσεις τους... Επίσης, sorry αλλά κάνεις τελείως λάθος όσον αφορά το Friends. Το Friends δε σταμάτησε καθόλου απότομα. Αποφάσισαν να το πάνε για 10η σεζόν με λιγότερα από το κανονικό επεισόδια και δεν υπήρξε ΠΟΤΕ στην ιστορία των 10 χρόνων του Friends έστω και ο παραμικρός φόβος να κοπεί η σειρά λόγω τηλεθεάσεων. Η 10η σεζόν μπορεί να σου φάνηκε ότι είχε πιο ραγδαίες εξελίξεις, γιατί η αλήθεια είναι πως είχαν αφήσει τα πιο σημαντικά θέματα (τα παιδιά του Chandler και της Monica, το γάμο της Phoebe και τη σχέση Ross/Rachel) για το τέλος. Αλλά αυτό έγινε γιατί προφανώς αφού ήταν το τέλος της σειράς, τα πιο σημαντικά θέματα μπήκανε όλα στο τέλος. Εμένα πάντως η 10 σεζόν δε μου φάνηκε καθόλου "γρήγορη" ή έντονη. Είχε μια συναισθηματική φόρτιση γιατί όλοι ξέραμε ότι είναι το τέλος, αλλά δεν ήταν τόσο ραγδαίες οι εξελίξεις (π.χ. το θέμα της υιοθεσίας των παιδιών της Monica και του Chandler είχε τεθεί από την αρχή περίπου της σεζόν - αν όχι από την 9η). Κατά τα άλλα, περι ορέξεως κολοκυθόπιτα. :p Αμα σου αρέσει το Joey καλή διασκέδαση με τα υπόλοιπα επεισόδια που σου απέμειναν ;)

Δεν είναι πάντα εύκολο να καταλάβεις την ειρωνεία σε γραπτό κείμενο. Ιδιαίτερα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που το 80% του πληθυσμού άγεται και φέρεται από την εκκλησία του. Όπως και να έχει, ΑΥΤΗ σου την άποψη, όπως δηλαδή τη διατύπωσες σήμερα, την κατανοώ και τη σέβομαι απόλυτα. Δε συμφωνώ με αυτά που λες, αλλά τη σέβομαι. Προσωπικά πιστεύω πως δεν είναι μόνο (αν και παίζει φυσικά και αυτό σημαντικό ρόλο) η εκδίκηση των συγγενών - κάτι για το οποίο, μπορώ απλά να πω... τους κατηγορείς για αυτή τους την επιθυμία; - αλλά και αρκετά άλλα πράγματα. Πρώτα απ'όλα, είναι το θέμα της επικινδυνότητας. Μπορεί να μην έχουμε το δικαιώμα να αφαιρούμε ζωές - σε αυτό συμφωνώ - είναι όμως μερικές περιπτώσεις που πρέπει να βλέπουμε τη γενικότερη εικόνα: αν ένας "άνθρωπος" έχει αποδειχτεί πέρα από κάθε αμφιβολία ότι έχει σκοτώσει 20 ανθρώπους (π.χ.) ποιός ο λόγος αυτός ο άνθρωπος να έχει την ευκαιρία να "σωφρονιστεί"; Ή για να το πω και διαφορετικά, ποιός ο λόγος να μπει στην φυλακή μέχρι το τέλος της ζωής του (αν και έτσι όπως είναι το σύστημα, θα βγει σε 20-30 χρόνια); Όλοι όσοι υποστηρίζουν ότι καλύτερο είναι αυτό παρά η θανατική ποινή, καταλαβαίνουν άραγε πως αυτό είναι πιο σκληρό και απάνθρωπο; Κυρίως όμως, εγώ είμαι υπέρ γιατί η "τιμωρία" σχεδόν ποτέ δεν ολοκληρώνεται όπως είχε αρχικά αποφασιστεί. Υποτίθεται ότι πέρα από το σωφρονισμό του ενόχου, βασικός στόχος είναι να αποτραπούν άλλοι από το να κάνουν το ίδιο. Πώς θα αποτραπεί κάτι τέτοιο, από τη στιγμή που ή δε θα τους πιάσουν ποτέ ή και να τους πιάσουν, θα μπουν κάποια χρόνια στη φυλακή και έπειτα, σοφότεροι και με νέα "κόλπα", θα βγουν και πάλι έξω; Δε φοβάται κανείς τη φυλακή γιατί η φυλακή δεν είναι πια το "βασανιστήριο" που ήταν κάποτε. Αποτέλεσμα 0. Τέλος πάντων, δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε άλλο νομίζω. Διαφωνούμε και ας το αφήσουμε σε αυτό.

Δεν κατάλαβα "γρι" γιατί οι απόψεις σου συνάδουν με τις απόψεις αυτών που στηρίζουν τη ζωή, την κοινωνική ευημερία και τις αποφάσεις τους γύρω από αυτές στον εκάστοτε Θεό τους. Και το κακό δεν είναι το πώς διαμορφώνει ο καθένας μας την άποψή του. Το κακό είναι το πόσο έντονα προσπαθεί να την επιβάλει ως σωστό, στο όνομα κάθε Θεού. Ή μήπως και τώρα, βάζοντας σε " " το γρι, θα μου πεις ότι δεν εννοούσες ότι δεν κατάλαβα τίποτα, αλλά εννοούσες ότι διαφωνείς με αυτούς που δεν καταλαβαίνουν τίποτα...ή κάτι εξίσου ανούσιο και αινιγματικό;;

Το Spartacus έχει μια πιο "sexy" προσέγγιση σε όλα - στις μάχες, στο σεξ, στις παρουσίες (όλες και όλοι έχουν σώματα μοντέλων). Άλλο πράγμα το ένα show άλλο το άλλο. Δεν μπορούμε να τα συγκρίνουμε. Δεν αναφέρονται καν στις ίδεες εποχές. ΥΓ: Και σε βρίσκω και κομματάκι υπερβολικό στους χαρακτηρισμούς σου :p. Εντάξει δεν είναι σειρά τρελής ποιότητας από άποψη σεναρίου/χαρακτήρων κτλ, αλλά trash δεν τη λες. Trash θα πεις τo Real Housewives of Athens. Το Spartacus θα το πεις απλά "ιδιαίτερο" :p

Καλό είναι να μην μπλέκουμε Θεούς σε μια τέτοια συζήτηση γιατί με ένα τέτοιο δεδομένο τίποτα δεν πρέπει να κάνουμε σε κανέναν γιατί άλλωστε "θα κρίνει ο Θεός". Αρα δε χρειάζεται να συλλαμβάνεται κανένας, να τιμωρείται ή να σωφρονίζεται κανένας πολύ απλά γιατί όταν έρθει η ώρα του "θα πάει στην Κόλαση". Επειδή όμως δεν είμαστε όλοι ούτε απαραίτητα Χριστιανοί ούτε απαραίτητα μοιρολάτρες, δεν μπορώ να καταλάβω την άποψή σου. Όχι το ότι διαφωνείς με την θανατική ποινή, αυτό το κατανοώ. Το "ας τον κρίνει ο Θεός" που λες δεν καταλαβαίνω. Και δε χρειάζεται κιόλας να το καταλάβω :) Όσο για τον αν ήταν το παιδί του καθενός μας ο Χ σχιζοφρενής, μανιακός δολοφόνοςμ βιαστής ή παιδεραστής...πρέπει να καταλάβεις πως το παιδί σου είναι πάντα "παιδί σου" αλλά κάποια στιγμή παύει να είναι "παιδί". Οι πράξεις έχουν συνέπειες και αν αυτό δεν κατάφερες να το μάθεις (εσύ ή οποιοσδήποτε από εμάς) στο παιδί σου, τότε είσαι αποτυχημένος ως γονιός. Και ναι, θα ζητήσεις επιείκεια γιατί είσαι γονιός, και το αγαπάς κτλ αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα πρέπει να τη δείξουνε κιόλας. ΌΛΟΙ κάποιων είμαστε παιδιά, δε φυτρώσαμε. Παιδιά κάποιοων είναι και οι δολοφόνοι/βιαστές/παιδεραστές αλλά κυρίως, παιδιά κάποιων είναι και τα θύματα τους. Στο ανθρώπινο μυαλό μπορεί να γινονται δισεκατομμύρια διεργασίες (σε όλων μας τα μυαλά) αλλά δεν πήραμε ένα τσεκούρι να αρχίζουμε όλοι να τεμαχίζουμε ανθρώπους για την πλάκα του. Οπότε δε με νοιάζει ιδιαίτερα το πόσες διεργασίες γίνονται ή για το γιατί εγώ θα έπρεπε να είμαι επιεικής με αυτούς που "κάτι πάει στραβά" και γ$%$νε και τη ζωή δεκάδων-εκατοντάδων ανθρώπων στο δρόμο τους.