Τα κατοικίδιά μας

Οταν ημουν εννια χρονων μου εφεραν ενα κουταβι... ενα μποξερ. Το μεγαλωνα, παιζανε, περιμενε το σχολικο καθε μεσημερι.... Οταν πηγε τεσσαρων μηνων σχεδον με περναγε στο υψος και κει που επαιζε με εριξε κατω... Το οικογενειακο συμβουλιο απεφανθη οτι ηταν επικυνδινος για μενα τοσο μεγαλος σκυλος και τον εστειλαν σε κατι συγγενεις στην Κρητη.... Πεντε χρονια μετα... ο μπαρμπας μου πηγε στην Κρητη και εφαγε μια φρικη με τις συνθηκες που ζουσε ο σκυλος (τον εζευαν σε ενα καροτσι και με ενα σκουποξυλο που ειχε ενα καρφι στην ακρη τον εκαναν να το σερνει για να πηγαινει βολτα τα πιτσιρικια!). Την εφερε πισω, αλλα το σκυλι ηταν σε τρομερη κατασταση... Δεν τολμουσαν να το πλησιασουν, το ειχαν δεσει στο υπογειο και του πεταγαν το φαγητο απο μακρια... Ειδικα οταν εβλεπε παιδια αφριζε... δε μπορουσαν καν να καθαρισουν το χωρο της... Οταν εμαθα οτι την εφεραν πηγα να την δω... Η ξαδερφη μου μου ειπε, προσεξε, μεχρι εκειφτανει η αλυσιδα της μην πας πιο κοντα... Κατεβηκα τις σκαλες του υπογειου κι ακουσα ενα κλαμα.... Ειδα τη Λουσι μου μεσα στις ακαθαρσιες να εχει ξαπλωσει κατω ανασκελα, να με κοιταει και να κλαιει.... Πηρα αγκαλια αυτο το αγριοσκυλο που δεν πλησιαζε πλεον κανεις και κλαιγαμε μαζι εκει μεσα στις ακαθαρσιες δεν ξερω για ποση ωρα... Η ξαδερφη μου ηθελε να μας συνεφερει αλλα φοβοταν να πλησιασει... Ημουν δεκατεσσαρων χρονων... δε νομιζω οτι θα το ξεχασω ποτε... Η Λουσι δεν εζησε (της εκαναν ευθανασια γιατι ηταν πλεον επικινδυνη... λες κι εφταιγε αυτη)... και γω μεγαλωνα πια γατες.... Ομως παιδια το βλεμμα του σκυλου, του σκυλου που θυμαται και ρωταει γιατι δε το εχει καμμια γατα και κανενας ανθρωπος.... Αει στον κορακα με τουτο το thread.... δεν ειναι αυτα για την ηλικια μου....

Κι ομως αυτο το thread καταφερε να μας αγγιξει ολους μεσα απο τις ιστοριες και τα βιωματα μας..Ειναι απο τα καλυτερα αν οχι το καλυτερο θεμα του myphone.

 

Y.Γ: princess πραγματικα βουρκωσα με την ιστορια σου.... :cry: .Αχχχχ γαμωτο μου...Ωραια νυχτα... :cry:

Ναι γαμ*το..!!!Δενμπορώ....με πιάνουν κι εμένα τα παράπονα...

Θέλεις δεν θέλεις κάτι όμορφο, το κάνουμε τελικά να χάνει την ομορφιά του και να μας μένουν άσχημα πράγματα στο μυαλό...

 

Ξέρω την αίσθηση του να μεγαλώνεις με ένα σκυλί αγκαλιά...κάτι σαν αρκουδάκι, σχεδόν από τη νηπιακή σου ηλικία...

 

Ξέρω ότι είναι επιλογή του καθενός αν θα πάρει ένα ζωάκι να το μεγαλώσει στο σπίτι του.

 

Όπως επιλογή κάποιων είναι σε επαρχιακό δρόμο να μην προσπαθούν να αποφύγουν το ζωντανό αλλά να το κυνηγούν .....μανιωδώς.... :cry:

 

Αυτό που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω ήταν πόσο εύκολα αποποιούνται την ευθύνη αφήνοντάς το αδέσποτο...με τον όποιο τρόπο.

 

Έχω και συνεχίζω να περιθάλπτω αδέσποτα ζώα...Μου είναι αδύνατον να γυρίσω την πλάτη μου αν δω ζωντανό να υποφέρει, να πεινάει και να κρυώνει.Ήμουν και από τις τυχερές που είχα και τον τρόπο....και δεν φοβόμουν τον κόπο.

 

Ακόμα και τώρα που μετακομίσαμε σε πολυκατοικία, δίπλα από τον κάδο απορριμάτων υπάρχει μπωλ με φαγητό και νερό....Λυπάμαι να πετάξω κάτι φαγώσιμο και να βλέπω τα ζωντανά όλη νύχτα να παλεύουν να ανέβουν για να βρουν κάτι να φάνε...

Το καλό είναι ότι κοντά σε μένα, ξεθάρρεψαν και κάποιοι άλλοι ένοικοι της πολυκατοικίας και κατεβάζουν κι αυτοί δειλά δειλά σε ξεχωριστό σακουλάκι φαγητά που δεν θέλουν να πετάξουν....

 

Πάντα υπάρχει μια λύση..Ακόμα κι εκείνες που δεν τις έχεις σκεφτεί και σου προκύπτουν έτσι απλά...

 

Όμως ας σταματήσουμε για λίγο τα θλιβερά...Σίγουρα έχουμε και όμορφες, παράξενες και αξέχαστες εμπειρίες με τα ζωντανά μας...

 

Ας είναι μήνυμα αισιοδοξίας οι αναμνήσεις που θα μοιραστούμε... :)

gantemi φιλε θα σου πω και εγώ το ίδιο φιλικά ότι έχεις δίκιο δεν είναι ισα με τους ανθρώπους αλλα καλύτερα από παρα πόλλους :) (για να μην πω από τους περισσοτερους) :worry:

δε θυμαμαι αν το εχω ξαναπει, συχωρεστε με αν το εχω ξαναπει, αλλα οταν μας αφησε ο winston φετος το καλοκαιρι, μας υιοθετησε -με τον τροπο του- ενα αλλο κουταβι (αυτο που προσπαθει τωρα να φαει την καλτσα μου με το ποδι μου μεσα...). Θελω να πιστευω οτι μας το εστειλε ο winston για να μην στεναχωριομαστε, και θελω να πιστευω οτι του χρονου που θα παμε στο δασος που κοιμαμαι θα παει να του πει ευχαριστω οπως μονο οι σκυλοι ξερουν να πουν μεταξυ τους.....

πριγκίπισσα μας θα σε δείρω μην στεναχωριέσαι βρε και στεναχωρείς και εμάς..έχω χάσει και εγώ αναρίθμητα ζωάκια από φόλες..αν και καπνίστρια είσαι πολύ καλή :p

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος princess (14 Σεπ. 2004 , 23:51)

 

δε θυμαμαι αν το εχω ξαναπει, συχωρεστε με αν το εχω ξαναπει, αλλα οταν μας αφησε ο winston φετος το καλοκαιρι, μας υιοθετησε -με τον τροπο του- ενα αλλο κουταβι (αυτο που προσπαθει τωρα να φαει την καλτσα μου με το ποδι μου μεσα...). Θελω να πιστευω οτι μας το εστειλε ο winston για να μην στεναχωριομαστε, και θελω να πιστευω οτι του χρονου που θα παμε στο δασος που κοιμαμαι θα παει να του πει ευχαριστω οπως μονο οι σκυλοι ξερουν να πουν μεταξυ τους.....

 

 

Να το ξαναπείς.....εμάς δεν μας πειράζει.... :D

Όμως...μην στενοχωριέσαι τόσο πολύ....είμαι σίγουρη ότι ούτε ο καλός σου φίλος θα το ήθελε αυτό....έτσι δεν είναι;

 

Χαμογέλασε στην καινούρια σου παρέα που σου έφερε....και κράτα τον ζωντανό: Μες την καρδιά σου!!!

http://briefcase.pathfinder.gr/zoom/princessofthedawn/11956/314004

ελπιζω να το εστειλα σωστα.... Η λουσι!!!!! με κοντακ 155 κι απο το υψος των 9 μου χρονων!

εγώ πάλι τώρα είμαι με τον μπέμπη μου που ζηλεύει ένα γατάκι που βρήκαμε και του αγριεύει,δε το θέλει καθόλου ο κερατάς φοβάται για την θέση του ενώ ο αχιλλέας μου είναι ok :)

:cry: :cry:

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος jane_butterfly (14 Σεπ. 2004 , 21:58)

 

γιατί το δικό μου δεν είναι γλύκα; :) :rolleyes:

 

http://www.myphone.gr/gallery/showphoto.php/photo/4870/sort/1/cat/500/page/3

 

περιττό δε να σας πω ότι ροχαλίζει :confused: :eek: :blink: :lol: :p

 

Δ το πιστευω !!!

Ειναι σαν την δικια μου , ειναι σαν να βλεπω την σκυλιτσα μου ειναι ιδια !!! :D :D

κ η δικια μου ροχαλιζει !!!!

Ειναι τελεια :lol:

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος princess (14 Σεπ. 2004 , 23:25)

 

Οταν ημουν εννια χρονων μου εφεραν ενα κουταβι... ενα μποξερ. Το μεγαλωνα, παιζανε, περιμενε το σχολικο καθε μεσημερι.... Οταν πηγε τεσσαρων μηνων σχεδον με περναγε στο υψος και κει που επαιζε με εριξε κατω... Το οικογενειακο συμβουλιο απεφανθη οτι ηταν επικυνδινος για μενα τοσο μεγαλος σκυλος και τον εστειλαν σε κατι συγγενεις στην Κρητη.... Πεντε χρονια μετα... ο μπαρμπας μου πηγε στην Κρητη και εφαγε μια φρικη με τις συνθηκες που ζουσε ο σκυλος (τον εζευαν σε ενα καροτσι και με ενα σκουποξυλο που ειχε ενα καρφι στην ακρη τον εκαναν να το σερνει για να πηγαινει βολτα τα πιτσιρικια!). Την εφερε πισω, αλλα το σκυλι ηταν σε τρομερη κατασταση... Δεν τολμουσαν να το πλησιασουν, το ειχαν δεσει στο υπογειο και του πεταγαν το φαγητο απο μακρια... Ειδικα οταν εβλεπε παιδια αφριζε... δε μπορουσαν καν να καθαρισουν το χωρο της... Οταν εμαθα οτι την εφεραν πηγα να την δω... Η ξαδερφη μου μου ειπε, προσεξε, μεχρι εκειφτανει η αλυσιδα της μην πας πιο κοντα... Κατεβηκα τις σκαλες του υπογειου κι ακουσα ενα κλαμα.... Ειδα τη Λουσι μου μεσα στις ακαθαρσιες να εχει ξαπλωσει κατω ανασκελα, να με κοιταει και να κλαιει.... Πηρα αγκαλια αυτο το αγριοσκυλο που δεν πλησιαζε πλεον κανεις και κλαιγαμε μαζι εκει μεσα στις ακαθαρσιες δεν ξερω για ποση ωρα... Η ξαδερφη μου ηθελε να μας συνεφερει αλλα φοβοταν να πλησιασει... Ημουν δεκατεσσαρων χρονων... δε νομιζω οτι θα το ξεχασω ποτε... Η Λουσι δεν εζησε (της εκαναν ευθανασια γιατι ηταν πλεον επικινδυνη... λες κι εφταιγε αυτη)... και γω μεγαλωνα πια γατες.... Ομως παιδια το βλεμμα του σκυλου, του σκυλου που θυμαται και ρωταει γιατι δε το εχει καμμια γατα και κανενας ανθρωπος.... Αει στον κορακα με τουτο το thread.... δεν ειναι αυτα για την ηλικια μου....

 

ειναι πολυ συγκινητικη η ιστορια σου εκλαψα οταν την διαβασα :cry:

σταματηστε επιτελους να φερεστε βαναυσα στα ζωα δ το αξιζουν ρε γμτ !!!!

ποια #^%# μανα τον μεγαλωσε με τετοιο σκεπτικο κ εκανε τετοιες φριχτες πραξεις ? Αν τον ειχα μπροστα μου τον δολοφονουσα εν ψυχρω χωρις κανενα κολημα, για μενα το αξιζει οσο τιποτα

σταματήστε βρε με τα κλάματα μην στεναχωρούμε και άλλο την πριγκίπισσα μας,αλλάξτε θέμα θα σας δείρω με την ουρα μου :p

Ενοείται ότι θα τους είχα ξεφτυλίσει τους συγγενείς αν έκαναν τέτοιο πράγμα

ΝΤΡΟΠΗ και ΑΙΣΧΟΣ

Εγκλημα για το ζωάκι

Συγκινητική ιστορία όντως

Είχα δει κάποτε μια ταινία

Δεν ξέρω αν την ξέρει κανείς , δεν θυμάμαι τίτλο

Που ήταν ένας που είχε ένα σκύλο που του τον κλέψανε και τον μεταμορφώσανε σε αγριόσκυλο για σκυλομαχίες

Και ενώ ήταν γεμάτο αίματα και άγριο κατά τύχη το βρίσκει ο ιδιοκτήτης του και το αγριόσκυλο μετατράπηκε σε γλυκήτατο σκυλάκι

Την ξέρετε ?

Θα ήθελα να την ξαναδώ

δεν την θυμάμαι την ταινία..woudouli και όχι μονο συγγενείς αλλα και γονείς και οποιον κάνει αυτά τα πράγματα,το σκυλάκι ΔΕΝ έπρεπε να θανατωθεί μπορούσε να το φροντίσει η πριγκίπισσα μας,και σιγά σιγά θα επανερχόταν με την αγάπη που θα είχε,για μένα ούτε εκείνοι που διάλεξαν τον εύκολο τρόπο είναι σωστοί,(όχι η πριγκίπισσα μας φυσικά),το κακό είναι τι με παρασύρεται ενώ προσπαθώ να αλλάξω το θέμα για να μην στεναχωριέται...

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος woudoulis (15 Σεπ. 2004 , 15:49)

 

Ενοείται ότι θα τους είχα ξεφτυλίσει τους συγγενείς αν έκαναν τέτοιο πράγμα

ΝΤΡΟΠΗ και ΑΙΣΧΟΣ

Εγκλημα για το ζωάκι

Συγκινητική ιστορία όντως

Είχα δει κάποτε μια ταινία

Δεν ξέρω αν την ξέρει κανείς , δεν θυμάμαι τίτλο

Που ήταν ένας που είχε ένα σκύλο που του τον κλέψανε και τον μεταμορφώσανε σε αγριόσκυλο για σκυλομαχίες

Και ενώ ήταν γεμάτο αίματα και άγριο κατά τύχη το βρίσκει ο ιδιοκτήτης του και το αγριόσκυλο μετατράπηκε σε γλυκήτατο σκυλάκι

Την ξέρετε ?

Θα ήθελα να την ξαναδώ

 

Μου θυμιζει μαλλον τον 'Ασπροδοντη'.Η κανω λαθος;

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος PowerZ (15 Σεπ. 2004 , 13:39)

 

Δ το πιστευω !!!

Ειναι σαν την δικια μου , ειναι σαν να βλεπω την σκυλιτσα μου ειναι ιδια !!! :D :D

κ η δικια μου ροχαλιζει !!!!

Ειναι τελεια :lol:

 

nai; :) δεν είναι αφασία ; :D πλάκα έχει όταν την κουρεύουμε ,άλλο σκυλί γίνεται :lol: :p :)

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος valeria (15 Σεπ. 2004 , 15:59)

 

Μου θυμιζει μαλλον τον 'Ασπροδοντη'.Η κανω λαθος;

 

 

Ναι woudoulis ο Ασπροδοντης ειναι οπως ειπε η valeria...Και δεν ειναι σκυλακι...ειναι λυκαρος.... :p

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος PowerZ (15 Σεπ. 2004 , 13:49)

 

ειναι πολυ συγκινητικη η ιστορια σου εκλαψα οταν την διαβασα :cry:

σταματηστε επιτελους να φερεστε βαναυσα στα ζωα δ το αξιζουν ρε γμτ !!!!

ποια #^%# μανα τον μεγαλωσε με τετοιο σκεπτικο κ εκανε τετοιες φριχτες πραξεις ? Αν τον ειχα μπροστα μου τον δολοφονουσα εν ψυχρω χωρις κανενα κολημα, για μενα το αξιζει οσο τιποτα

 

 

Κι εγώ έκλαψα! Είναι όντως πολυ συγκινητική... :cry:

 

Εγώ πάλι είχα αρκετά κατοικίδια στη μέχρι τώρα σύντομη ζωή μου...

8 χρονών μου πήρανε οι γονείς μου μια κάτασπρη μακρύτριχη γατούλα για να μην είμαι μόνη μου (επειδή δεν είχα αδέλφια) με την οποία μεγαλώσαμε μαζι και ακόμα ζει και βασιλεύει. Το όνομα αυτής, Ζαν. Το μόνο κακό είναι ότι γεμίζει τον κόσμο τρίχες... Όταν έφτασε 6 χρονών τη ζευγαρώσαμε με έναν πανέμορφο γάτο (καμία σχέση με τη ράτσα της αλλα πολυ κούκλος)ονόματι...Κίτσος (!) (Δεν τον ονομάσαμε εμείς έτσι, δεν ήταν δικός μας, απλά τον "δανειστήκαμε" για 1 μήνα) και έκανε 2 γατάκια εκ των οποίων το ένα πέθανε όταν ήταν 21 ημερών σε ένα ατύχημα και έκλαιγα 3 μέρες... :cry: Το άλλο μεγάλωσε κι έγινε μια πανέμορφη γάτα σχεδόν ίδια η μάνα της αλλά πολυ πιο άτακτη και την ονομάσαμε Ευα... Η Ευα μια μέρα βρήκε την μπαλκονόπορτα ανοιχτή, βγήκε στο μπαλκόνι και επεστρεψε εγκυος. Εμεις δεν το γνωρίζαμε αυτό αλλα το καταλαβαμε όταν μετά απο 2 μήνες γέννησε 3 γατάκια, αλλά τα 2 βγήκαν πεθαμενα :( Το ένα άσπρο που έμεινε το κρατήσαμε μέχρι 3 μηνών και μετά το δώσαμε στην γραμματέα (και όχι μόνο ;) ) του θείου μου... Δυτυχώς η Ευα μας βγήκε αλανιάρα οπότε ξαναέμεινε εγκυος πέρσι. Έκανε 3 γατάκια τα οποία επίσης δώσαμε μετά απο 3 μήνες μέσω αγγελίας... Τελικά δώσαμε και την Ευα σε μια φιλόζωη κυρία που γνωρίζαμε γιατι παράήταν άτακτη.

Επίσης μια φορά όταν ήμουν 10 περίπου ήμουν στην παιδική χαρα και είδα ένα αρκετα μικρό σκυλάκι που το ενοχλούσανε τα παιδια πετώντας του μια μπάλα του μπάσκετ. Το λυπήθηκα και το πήρα σπίτι μου και το είχαμε 1+ χρόνο στην αυλή. Αυτό το ονομάσαμε Πέγκυ. Τελικά αποφασίσαμε ότι δεν πρέπει να ήταν και πολύ ευτιχισμένο στην μικρή αυλή μας οπότε το δώσαμε σε κάτι συγγενεις της μάνας μου σε ένα χωριό όπου υποτίθεται ότι το σκυλί θα είχε πολύ χώρο να κινηθεί. Μέτα όμως απο ένα χρόνο που πήγαμε να το δούμε είδαμε οτι το είχανε συνέχεια δεμένο σε ένα δοκάρι δίπλα απο κάτι κότες... Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να το πάρουμε πίσω και το αφήσαμε εκεί... Μετά μάθαμε ότι κι αυτοί το έδωσαν αλλού. Εκτοτε η τύχη του αγνοείται...

Eίπα να μην βάλω φωτό της Σουσούς μου μην με πάρουν πάλι τα κλάμματα αλλά δεν το γλύτωσα :cry:

Νάτη η κούκλα μου σε μια απο τις αγαπημένες της πόζες :cry: δεν έχω άλλο τίποτα απο αυτήν πια

 

Μαντάμ Σουσού

και γω μονο αυτη τη φωτο εχω απο τη λουσι... Και μη νομιζετε το σκεφτηκα να την κρατησω, ακομα κι ετσι, αγρια, ειπα κι οτι θα με προστατευε, κι οτι μπορειτε να φανταστειτε... Το πραγμα ηταν απλο... η Λουσι θεωρουσε πλεον τους παντες εχθρους της εκτος απο μενα κι αν αποφασιζε οτι επρεπε να επιτεθει σε καποιον εγω στα 14 μου σιγουρα δε να μπορουσα να την συγκρατησω.... Δεν ηθελα να την καταδικασω να ζει σε ενα μπαλκονι και δεν μπορουσα να βρω καποιον που να τη θελει (να τη θελει οχι να της κανει τη ζωη δυσκολη παλι). Τελως παντων... Αλλο θεμα, να πουμε για τα ζουζουνια μας που ειναι κοντα μας και μας δινουν χαρα.. (μια κουκλα η Σουσου δεν αντεχω να μην το πω...). Και ναναι γερα και τυχερουλικα οπως ο Αγαπιος...

Πολύ όμορφη η Σουσού!

 

Ο κολλητός μου πήρε 2 μικροσκοπικά χαμστεράκια!!!! :D :up:

Είναι απίστευτα!!!! :happy:

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος GreekCharmed (15 Σεπ. 2004 , 21:09)

 

Eίπα να μην βάλω φωτό της Σουσούς μου μην με πάρουν πάλι τα κλάμματα αλλά δεν το γλύτωσα :cry:

Νάτη η κούκλα μου σε μια απο τις αγαπημένες της πόζες :cry: δεν έχω άλλο τίποτα απο αυτήν πια

 

Μαντάμ Σουσού

 

μην στεναχωριεσαι απ οτι βλεπω την ειχες πριγκιπισσα κ αυτο μετραει :)

κουκλα πραγματικη :)

 

το δικο μου κανισακι το πηγα στον γιατρο χθες κ καναμε γενικη εξαιταση επειδη οταν γυρισα σπιτι την βρηκα με ματωμενο στοματακι κ πηγα κ ηρθα στην κυριολεξια.. τελικα ηταν ενα δοντακι που της εφυγε ακομα :( λογω γηρατειων..

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος jane_butterfly (15 Σεπ. 2004 , 17:25)

 

nai; :) δεν είναι αφασία ; :D πλάκα έχει όταν την κουρεύουμε ,άλλο σκυλί γίνεται :lol: :p :)

 

αμα σου λεω ιδια φτιστες ειναι σαν δυδιμακια :D

2 κουκλαρες εχουμε φτου να μην τις ματιασω τις κορουλες μας :D

Παιδιά ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΟΧΗ όσο αφορά τα κουρέματα των σκύλων σας

Εμαθα ότι τα ναρκώνουν κάποιοι και αυτό κάνει κακό φυσικά

Να είστε μπροστά όταν τα κουρεύουν

ΠΟΤΕ να μην τα αφήνετε και να φεύγετε