Lyrics

Ο πληθυντικός αριθμός

ο έρωτας,

όνομα ουσιαστικόν,

πολύ ουσιαστικόν,

ενικού αριθμού,

γένος ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,

γένος ανυπεράσπιστου.

Πληθυντικός αριθμός

οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,

όνομα ουσιαστικόν,

στην αρχή ενικός αριθμός

και μετά πληθυντικός:

οι φόβοι.

Οι φόβοι

για όλα απο δω και περα.

Η μνήμη,

κύριο όνομα των θλίψεων,

ενικού αριθμού

μόνον ενικού αριθμού

και άκλιτη.

Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,

όνομα ουσιαστικόν,

γένους θηλυκού,

ενικός αριθμός.

Πληθυντικός αριθμός

οι νύχτες.

Οι νύχτες απο δω και περα.

Κική Δημουλά.

Ιδανικοί αυτόχειρες

Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν

τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους

Διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν

για τελευταία φορά τα βήματά τους

Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία

Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων

τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία

των ουρανών, η ερημιά των τόπων

Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε

τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση

Τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε

τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει

Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το

σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει

αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο

για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει

Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα

ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος

Όλα τελείωσαν, ψιθυρίζουν, τώρα

πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

When I first saw you, I saw love.

And the first time you touched me, I felt love.

And after all this time, you're still the one I love.

Looks like we made it

Look how far we've come my baby

We mighta took the long way

We knew we'd get there someday

They said, "I bet they'll never make it"

But just look at us holding on

We're still together still going strong

You're still the one I run to

The one that I belong to

You're the one I want for life

You're still the one that I love

The only one I dream of

You're still the one I kiss good night

Ain't nothin' better

We beat the odds together

I'm glad we didn't listen

Look at what we would be missin'

I'm so glad we made it

Look how far we've come my baby

Chris Rea - Love Turns To Lies (1985)

I could have stood to watch you walk away

And put it down to your uncertain ways

Or maybe baby you've had a change of heart

Maybe wanna make a brand new start

Crazy though what I say may seem

I could have learned to mend these broken dreams

You could have pushed I would have gently fell

I could have played the graceful one so well

What's that you say

You were gonna leave me anyway

Any fool can see, see what you've done to me

When your love turns to lies

The actor played the part of sweet desire

And tiptoed out upon the highest wire

The truth to tell upon a rope too thin

And so the fall of treachery begins

But oh to see the starlet's smiling face

So eagerly awaits to take the place

I tried to fall in a clean and graceful way

You could have said I would have given way

And I see him smile the way that I smiled

And I hear him laugh the way that I did

But I hear him screaming and I hear him cry

And I see him falling

When your love turns to lies

What's that you say

You were gonna leave me anyway

Any fool can see, see what you've done to me

When your love turns to lies..

RICHARD ASHCROFT

A Song For The Lovers

I spend the night

Yeah looking for my insides in a hotel room

Waiting for you

Were gonna make it tonight

Yeah something in the air tells me the time is right

So we'd better get it on

And DJ, play a song for the Lovers, tonight

Please, play a song for the lovers, tonight

Don't wanna wait

Lord I've been waiting all my life but I'm too late again

I know but I was scared

Can't you see

I'm moving like a train into some foreign land

I ain't Got a Ticket for this ride but I will

Ooh, play a song for the Lover, tonight

DJ, play a song for the Lover, tonight

DJ, play a song for the Lovers, tonight

Please play a song for the Lovers, tonight

Can't stop looking back no no

One more for the lovers

Oh brother won't you lend a hand I'm alone in a room and I'm waiting for love I don't know when this trains gonna stop But I'm telling you friend I don't want to get up

Since youre gone

There is an empty space

Since youre gone

The world is not the same

I go back to the places weve been

It feels like youre still there

I live all those moments again

Wishing you were here

Since youre gone

There is an lonely heart

Since youre gone

Nothin is like it was

There are memories all over the place

Bringin it back all so clear

Remember all of those days

Wishing you were here

All those lonely nights

I gotta fight for you, yes I do

Yes I do

Since youre gone

There is a heart that bleeds

Since youre gone

Im not the man I used to be

I follow you steps in the snow

The traces disappear

We know what weve lost when its gone

Im wishing you were here

All those lonely nights

I gotta fight for you, yes I do

Yes I do

(πρεπει να σταματησω τις συναντησεις με μελος του φορουμ μαλλον...:O )

Στίχοι: Panx Romana

Μουσική: Panx Romana

Πρώτη εκτέλεση: Panx Romana

Ξυπνώ απ' τη λήθη όλα λευκά Χιόνι σκελετωμένα κορμιά

Κλείνω τα μάτια μιλώ σε νεράϊδες Τα όνειρά μου γίναν εφιάλτες

Σπόνσορες θανάτου ήλθαν πάλι Με μάσκα ειρήνης και προστάτη

Πουλάνε πάλι τα βεγγαλικά τους Αδέλφια ακούστε τη λαλιά μου

Στον ουρανό ελέυθερα πουλιά Φωνάζουν σβήστε, σβήστε τη φωτιά

Γι' αυτό πετάνε όλο πιο ψηλά Σαν φτάσουν στη γη κλαίνε για μάς

Μαζί με τις νεράϊδες και τους γιούς Xιονάνθρωποι διατάζουν γι' αυτούς

Αν θα ζήσουν αν θα σκοτωθούν Τι όπλα θ' αγοράσουν και που θα ταφούν

Είναι η ουτοπία εδώ ζωντανή δε θα κυβερνήσει το σκοτάδι

ντύσε ζεστασιά τη ψυχή το χιόνι θα γίνει ανθισμένο λιβάδι

Μεγάλωσες πριν ακόμα γεννηθείς. Σκότωσες πριν προλάβεις να παίξεις

βγες απ' το τοπίο μιας βίας τυφλής. Πριν τ' αγκάθι αυτό σε πονέσει

Καληνύχτα Χιονάνθρωποι μιλούν τα παιδιά κάθε ελπίδα είναι για εμάς

http://www.greek-covers.info/cover/16_pi/panx_romana_diagogi_kosmia_front.jpg

Στίχοι: Θάνος Ανεστόπουλος & Παντελής Ροδόστογλου

Μουσική: Διάφανα Κρίνα

Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα

Γέρασα μεσ ‘στην σιωπή σου ξεχασμένος τόσα χρόνια

σ ‘αυτόν τον τόπο τον λεπρό

κουφάρι θλιβερό.

Πάνω στο βράχο που με σταύρωσε η αγάπη σου αιώνια

και μου έφαγε τις σάρκες

και με άφησε λειψό.

Μουσική/Στίχοι: Σταύρος Ξαρχάκος/Νίκος Γκάτσος

Ερμηνευτής: Τάκης Μπίνης

Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή

μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι

Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ-πρωί | 2x

Γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ | 2x

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς | 2x

κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει | 2x

Μονάχος βρες την άκρη της κλωστής | 2x

κι αν είσαι τυχερός, ξεκίνα πάλι | 2x

Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά

που είναι γραμμένα σ’ εφτασφράγιστο κιτάπι

Άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά | 2x

κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη | 2x

Αν κάποτε...

Καρυωτάκης Κώστας:

GALA

Θα γλεντήσω κι εγώ μια νύχτα

Μαυροντυμένοι απόψε, φίλοι ωχροί,

ελάτε στο δικό μου περιβόλι,

μ' έναν παλμό το βράδυ το βαρύ

για ναν το ζήσουμ' όλοι.

Τ' αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς

το μάτι ανοιγοκλείνει προτού δακρύσει.

Ο κόσμος τω δεντρώνε ρέβει ορθός.

Κλαίει παρακάτου η βρύση.

Από τα σπίτια που είναι σα βουβά,

κι ας μίλησαν τη γλώσσα του θανάτου,

με φρίκη το φεγγάρι αποτραβά

τ' ασημοδάχτυλά του.

Είναι το βράδυ απόψε θλιβερό

κι εμείς θαν το γλεντήσουμε το βράδυ,

όσοι έχουμε το μάτι μας ογρό

και μέσα μας τον άδη.

Οι μπάγκοι μας προσμένουν. Κι όταν βγει

το πρώτο ρόδο στ' ουρανού την άκρη,

όταν θα σκύψει απάνου μας η αυγή

στο μαύρο μας το δάκρυ

θα καθρεφτίσει τ' απαλό της φως.

Γιομάτοι δέος ορθοί θα σηκωθούμε,

τον πόνο του θα ειπεί κάθε αδερφός

κι όλοι σκυφτοί θ' ακούμε

Κι ως θα σας λέω για κάτι ωραίο κι αβρό

που σκυθρωποί το τριγυρίζουν πόθοι,

τη λέξη τη λυπητερή θα βρω

που ακόμα δεν ειπώθη.

Μαυροντυμένοι απόψε, φίλοι ωχροί,

ελάτε στο δικό μου περιβόλι,

μ' έναν παλμό το βράδυ το βαρύ

για ναν το ζήσουμ' όλοι.

Κεριά

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας

σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -

χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,

κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Η Σατραπεία

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος

για τα ωραία και μεγάλα έργα

η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα

ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται·

να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,

και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.

Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις

(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις),

και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,

και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη

που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,

και σε προσφέρει σατραπείες, και τέτοια.

Και συ τα δέχεσαι με απελπισία

αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.

Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει·

τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,

τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε·

την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.

Αυτά πού θα στα δώσει ο Αρταξέρξης,

αυτά πού θα τα βρείς στη σατραπεία·

και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ολα περνάνε

μου είπες πριν να φύγεις

Μα για πες μου

πως περνάει η μοναξιά

Κοίτα με στα μάτια μου

θα δείς οσα δεν είπα

φίλα με ετσι απλά

Κοίτα με και διώξε

μακρυά αυτην τη νύχτα

σώσε με ετσι απλά

Όλοι ξεχνάνε μου

είπες πριν με αφήσεις

Μα για πές μου

πως ξεχνάει η καρδιά

Κοίτα με στα μάτια μου

θα δείς οσα δεν είπα

φίλα με ετσι απλά

Κοίτα με και διώξε

μακρυά αυτην τη νύχτα

σώσε με ετσι απλά

:love: :love:

Πόσο θα θελα απόψε, που χουν σβήσει τα αστέρια

Στη μικρή κάμαρα μου, να βρισκόσουν ξανά

Να σε πάρω για πάντα, μες τα δυο μου τα χέρια

Και τραγούδια αγάπης, να μου λες σιγανά

Μην απορείς που σκέφτομαι, πάλι εσένα

Μια τέτοια νύχτα μου ξυπνά, τα περασμένα

Μην απορείς που σκέφτομαι, πάλι εσένα

Μια τέτοια νύχτα μου ξυπνά, τα περασμένα

Πόσο θα θελα απόψε, που δεν βγήκαν τα αστέρια

Να βρισκόμουν κοντά σου, έστω για μια στιγμή

Με μισόσβηστα φώτα, στη μικρή κάμαρα σου

Και στα τζάμια να πέφτει, με ρυθμό η βροχή

Μην απορείς που σκέφτομαι, πάλι εσένα

Μια τέτοια νύχτα μου ξυπνά, τα περασμένα

Μην απορείς που σκέφτομαι, πάλι εσένα

Μια τέτοια νύχτα μου ξυπνά, τα περασμένα

Αλκίνοος Ιωαννίδης-Θα ΄μαι κοντά σου

Ξύπνησα μες τον ύπνο μου

κι άκουσα δυο φωνές.

Η μια μου είπε ξέχνα την

κι πάψε πια να κλαίς.

Μα η άλλη ήταν η δική σου

μες απ` του ύπνου του εφιάλτη τις γραμμές.

Μου λεγε αγάπη μου κοιμήσου

Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Τα χρόνια είναι αμέτρητα

μα είν` η ζωη μικρή.

Συνήθισα να σ` αγαπώ

συνήθισες κι εσύ.

Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο

ένα φθηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές.

Για να χωράει κάπου ο πόνος

τις νύχτες όταν μένω μόνος.

Τις σιωπές μου να μετράω

να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες

Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Το παραμύθι τελειωσε

κι αρχίζει η ζωή.

Αχ να ταν η αλήθεα σου

σαν ψέμα αλήθινη.

Τι να την κάνω τη ζωή μου

στο παραμύθι θα τη ρίξω να πνιγεί.

Να παραμυθιαστεί η ψυχή μου,

να σε πιστέψει πάλι από την αρχή.

Να σε πιστεύει όταν μ` αγγίζεις,

τις νύχτες όταν ψιθυρίζεις όταν λες

Θα μαι κοντά σου όταν με θες...

Αλκίνοος Ιωαννίδης-Καθρέφτης

Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα

κι όλοι τρέξαν να τη δουν.

Άλλος της πέταξε ψωμί

κι άλλοι της ρίξαν πέτρα

απ'την ασχήμια να σωθούν.

Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κοκκινο λουλούδι,

ένα παιδί

Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,

ένα παιδί

Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις

τι άσχημοι που μοιάζουν,

αυτοί που σε σιχαίνονται

μα στέκουν και κοιτάζουν.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς

τον άλλον μεσ τα μάτια,

γιατί καθρέφτης γίνεσαι

κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.

Μια μέρα ήρθε στο χωριό

άγγελος πληγωμένος.

Τον φέρανε σε ένα κλουβί

κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος,

την ομορφιά του για να δει.

Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγελούδι,

ένα παιδί

Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι,

ένα παιδί

Κι είπε αν θέλεις να σωθείς

από την ομορφιά σου,

πάρε τσεκούρι και σπαθί

και κόψε τα φτερά σου.

Κι είπε ποτε σου μην κοιτάς

τον άλλο μεσ τα μάτια,

γιατί καθρέφτης γίνεσαι

κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.

Είναι κάτι στιγμές, τρυφερές και λεπτές,

σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι...

Σε γυρνούν απαλά, σε μεθούν σιωπηρά,

σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

Για όλα αυτά που ζητάς, για πολλά που πονάς,

για το τίποτε μιας ευτυχίας...

Και γυρνάς σαν τρελός, του καθρέφτη εαυτός,

θύμα-θύτης κακής συγκυρίας...

Πλημμυρίζουν το χθες, μαγεμένες σκιές,

που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά...

Με κρατούνε, θαρρώ, σαν αλήθειες παλιές

σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά...

Είναι κάτι στιγμές, σα μικρές πινελιές

ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει...

Λείπουν λίγα ακριβά των χρωμάτων νερά,

για να δώσουν του τόπου τη γνώση...

Για τους κήπους της γης, για το ροζ της αυγής,

για το κύμα που απόμεινε μόνο...

Να χαϊδεύει με αφρούς, τους πικρούς μας καημούς

και να διώχνει της πίκρας τον πόνο...

Μουσική: Νίκος Παπάζογλου

Στίχοι: Πολυξένη Βελένη

Στις ανθισμένες κορυφές ζήτησες τη ζωή σου

στ' Άστρα της Γης και τ' Ουρανού το φως του παραδείσου

χαράζει η μέρα σαν γυαλί στην κόψη κόβεις βόλτες

παρέα με λαθρόβιους, πότες και μηχανόβιους, παράτερους ιππότες

Στου αιώνα την παράγκα

στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα

με βρισιές και προσευχές

και της μάνας της ευχές

Στου αιώνα την παράγκα

στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα

στα κρυφά και ταπεινά

ψάξε τα παντοτινά

Για μια Ντολόρες χάραξες το δέρμα σου μια νύχτα

και το κορμί σου κάρφωσες στου Φεγγαριού την πίστα

μ' άφιλτρο τώρα κι αλκοόλ τσακίζεις τη φωνή σου

ληστής, Πιλάτος και Χριστός εκεί που στάζει ο Θεός

θ' απλώσεις τη ζωή σου

Στου αιώνα την παράγκα

στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα

με βρισιές και προσευχές

και της μάνας της ευχές

Στου αιώνα την παράγκα

στρώσε τ' όνειρό σου μάγκα

στα κρυφά και ταπεινά

ψάξε τα παντοτινά

Δημήτρης Μητροπάνος - Θάνος Μικρούτσικος / Για μια Ντολόρες

Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Τραγούδι: Γιώργος Μιχαήλ

Mάσκα δεν έχω να γυρνώ

στο καρναβάλι ετούτο

μόνο μια απόχη να τρυγώ

της θάλασσας την πονηριά

και της σιωπής τον πλούτο.

Bάρα καλή, βάρα γερή

μια ντουφεκιά ζαχαρωτή

κι άσε να νοιώσει η γαλαρία

του χαρτοπόλεμου τη βία.

Σκουπίδι η σκέψη την πετώ

τη λογική απαρνιέμαι,

μ' ένα σαράκι αρμένικο

για δρόμους που δε θέλησα

στις χαραυγές ξεχνιέμαι.

Bάστα το νου, βάστα το νου

να μην γκρινιάξει του καιρού

πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα

και τσιγκουνεύεται στη γλύκα.

Manic Street Preachers (Manics) - You stole the sun from my heart

Drinking - water to stay thin or is it to purify

I love you all the same

But theres no - no real truce with my fury you dont have to believe me

I love you all the same

But you stole the sun from my heart

You stole the sun from my heart

You stole the sun from my heart

You stole the sun from my heart

You stole the sun from my heart

You have - broken through my armour and I dont have an answer

I love you all the same

I paint - the things I want to see but it dont come easy

I love you all the same

But you stole the the sun from my heart

You stole the sun from my heart

Think Im - lost amongst the undergrowth so much so I woke up

I love you all the same

But you stole the the sun from my heart

You stole the sun from my heart

I have - Ive got to stop smiling it gives the wrong impression

I love you all the same

Αδέσποτες χορεύουν οι ζωές μας

ξηλώνουν και τους επτά ουρανούς

κι οι πρόστυχες, φοβισμένες ματιές μας

σφηνώνουν σ' άδειους καιρούς

Υγραίνοντας τη βραδυνή μας πλάνη

ΜΟΝΟΙ γλυκοφιλάμε το σκοτάδι

Aνέραστες σβήνουν οι ηδονές μας

μαυρίζουν διψασμένα κορμιά

κι οι ψεύτικες, τρομαγμένες φωνές μας

γκρεμίζουν τείχη φανταστικά

Υγραίνοντας τη βραδυνή μας πλάνη

ΜΟΝΟΙ γλυκοφιλάμε το σκοτάδι

Οταν ο χώρος με κυκλώνει σα πνεύμα

με καθηλώνει η αλήθεια που σπρώχνω

καθώς αγγίζω το πιο όμορφο ψέμμα

ΤΕΛΕΙΩΝΩ.

Τρύπες

Βραδυνή Πλάνη

Για την Πατρίδα

Διάρκεια : 2' 54"

Στίχοι : Γ. Αγγελάκας

Μουσική : Γ. Καρράς - Γ. Αγγελ.

Πηδά γύρω από μεγάλους στρατώνες

φυλάξου από ανύπαρκτους εχθρούς

βράδια παρέα μ' εφιάλτες στους κοιτώνες

μέτρα το χρόνο με άρρωστους σφυγμούς

Για την πατρίδα κι όλους αυτούς

που δεκάρα για σένα δεν δίνουν

για γυναίκες παιδιά, κουφούς και τυφλούς

που κατάμουτρα στους δρόμους

σε κοιτάν και σε φτύνουν

Κάνε πίσω ήρθε ο καιρός να ξεχάσεις

όσα ως τώρα νόμιζες απλά

στις τουαλέτες τα όνειρα σου θα ξεράσεις

θα χαλαρώσεις και θα μπεις στη σειρά.

Για την πατρίδα κι όλους αυτούς

που δεκάρα για σένα δεν δίνουν

για γυναίκες παιδιά, κουφούς και τυφλούς

που κατάμουτρα στους δρόμους

σε κοιτάν και σε φτύνουν.

γενια του χαους

Προκατακλυσμιαίες Εικόνες

Οταν βλέπεις πως αρχίσαν και τα χρώματα

Αρνούνται να γεννήσουν των παιδιών σου την τροφή

Οταν το χέρι σου μακραίνει ανεξέλεγκτα

Κι ακομα και των ποταμών αλλάζει την ροη

Οταν ακόμα και οι θεοί που έχεις πλάσει

Τους έπλασες στα μέτρα που τους ήθελες εσύ

Την οργή τους την συγκρίνουν με τα λάθη που χεις κανει

Και αρχίζουν να την βρίσκουν απαράδεκτα μικρη...

Κοίτα που οι χαράδρες με τεράστιους τάφους μοιάζουν

Και τα νερά σαν να γιναν για όμοιο σκοπό

Αρχίζεις να νομίζεις πως το νερό που υπάρχει

Να κινηθεί προσμένει ενα κατακλυσμό

Παράσιτα ανίκανα που για να επιβιώσουν

Ανέπτυξαν μες το μυαλό τους την διαστοφή

Κυριάρχησαν και μάθαν με τη δύναμη που έχουν

Υποταγή να προκαλούν και γινανε θεοί

Απλώσανε τη βρώμα τους τοσο πολυ τριγύρω

Δεν τους αντέχει πάνω της αλλο αυτή η γή

Οτι υπάρχει γύρω με τον τρόπο που υπάρχει

Είναι μια εικόνα πριν τον καταμλισμό

Χέρι ανθρώπου η θείο ειναι ακριβώς το ίδιο

Οταν το τέλος θα ναι ολοκληρωτικό

Αφού ο ίδιος ο ανθρωπος πληγή του εαυτού του

Την πιο τρελή παράνοια την λέει λογικη

Βρίσκει τρόπους να σκοτώνει τα παιδιά του

Και μόνο καταστρέφοντας κρατιέται στη ζωη

Θεος ειναι του σύμπαντος αυτο ακριβώς πιστεύει

Μα να που απ' τα χέρια του ξεφυγε ο έλεγχος

κι αλόφρωνας ανίκανος σκοτώνοντας προσμένει

Την λύτρωση που φέρνει η ολική καταστροφή

Των μυαλών μας η αρρώστεια μαζεμενει σε μια βομβα

Που ίσως να μην προλάβει να ενεργοποιηθει

Παρα μόνο σαν μια εσχάτη λύση αυτοκτονίας

Οταν η γη πια στείρα θα μας εκδικηθεί

Ας συνεχίσουμε λοιπον το έργο του θανάτου

Με την αισχρή απάθεια και δίχως ενοχή

Πρέπει να επισπεύσουμε την αποσυνθεσή μας

Η παρακμή κρατάει πολύ και είναι βαρετή

Τουλάχιστον το τέλος μας θα είναι εργο δικό μας

Και η ηλιθιοτητά μας παροιμιακή γιατι...

Οτι υπάρχει γύρω με τον τρόπο που υπάρχει

Είναι μια εικόνα πριν την καταστροφή

Χέρι ανθρώπου η θείο ειναι ακριβώς το ίδιο

Εικόνα τέλεια βιβλική απο ένα απλό κουμπί

γενια του χαους

Στίγμα

Θαυμασε το λουλουδι πριν ανα μαραθει

Θαυμασε το δακρυ πριν στεγνώσει

Θαυμασε τη μερα πριν νυχτώσει

Αγαπησε την ομορφια πριν σε προδωσει

Γιατι αυτο που θαυμάζεις σήμερα

Να ξερεις πως δεν διαρκει για πάντα

Ειναι ήχος που σπάει τη σιωπή

Ειναι φως που διαπερνα τη σκοτεινια

Γιατρεια ανίατης αρρώστειας

Ελπίδα για μικρα παιδιά

Κι οσο καλό κι αν σου φέναιτε πως είναι

Τόσο εύκολα μπορεί να σκοτώσει

Αυτό το κατι αλλοι το λένε ομορφιά

Κι άλλοι το λενε θάνατο

Twenty Four Hours

joy division

So this is permanence, love's shattered pride.

What once was innocence, turned on its side.

A cloud hangs over me, marks every move,

Deep in the memory, of what once was love.

Oh how I realised how I wanted time,

Put into perspective, tried so hard to find,

Just for one moment, thought I'd found my way.

Destiny unfolded, I watched it slip away.

Excessive flashpoints, beyond all reach,

Solitary demands for all I'd like to keep.

Let's take a ride out, see what we can find,

A valueless collection of hopes and past desires.

I never realised the lengths I'd have to go,

All the darkest corners of a sense I didn't know.

Just for one moment, I heard somebody call,

Looked beyond the day in hand, there's nothing there at all.

Now that I've realised how it's all gone wrong,

Gottas find some therapy, this treatment takes too long.

Deep in the heart of where sympathy held sway,

Gotta find my destiny, before it gets too late.