Γερνάω μαμά!

Μπα εμένα δε με αγχώνει το να παντρευτώ ούτε αν θα βγάλω ρυτίδες.

Με αγχώνει ότι δεν θα έχω την τρελή και ανέμελη ζωή που πάντα μ'άρεσε να έχω :p

Aυτό Tinkerbell να μη σε αγχώνει καθόλου γιατί δε θα έχεις καμμία διάθεση για την τρελή κι ανέμελη ζωή που τόσο σου αρέσει. ;)

Θα ανακαλύψεις άλλα πράγματα που σήμερα ίσως δεν τα γνωρίζεις, ίσως σου φαίνονται ασήμαντα.

Οπως είπε κι ο φίλος μου ο mario_fit, κάθε ηλικια έχει και τις ομορφιές της. :)

Aυτό Tinkerbell να μη σε αγχώνει καθόλου γιατί δε θα έχεις καμμία διάθεση για την τρελή κι ανέμελη ζωή που τόσο σου αρέσει. ;)

Θα ανακαλύψεις άλλα πράγματα που σήμερα ίσως δεν τα γνωρίζεις, ίσως σου φαίνονται ασήμαντα.

Οπως είπε κι ο φίλος μου ο mario_fit, κάθε ηλικια έχει και τις ομορφιές της. :)

Σίγουρα,αφού από τώρα σκέφτομαι πόσο ωραία θα είναι όταν θα έχω οικογένεια και παιδάκια που τα λατρεύω..απλά νομίζω θα μου λείπουν λίγο τα νιάτα. :(

Ας μιλήσει και ο μεγαλύτερος από όλους σας.. (αν και η garfield νομιζω οτι μου ριχνει.. :p :lol: :lol: )

 

Λοιπόν μικρά μου παιδία.. (χα χα :p :p πλάκα κάνω..)

 

Όντας πατημένα τα 32 και οδεύοντας στα 33 (τα χρόνια του Ιησού όπως λένε) με 2 γάμους στο ιστορικό μου έναν στα 25 και έναν στα 30 και με ένα παιδάκι 8 μηνών :baby: αυτή τη στιγμή έχω να πω τα εξής..

 

Η ζωή είναι ΜΙΚΡΗ. Αυτό θα το καταλάβετε (όπως και εγώ) μόλις παντρευτείτε και κάνετε παιδί. Θα το κοιτάτε και θα αναρωτιέστε ποτέ πέρασαν τα χρόνια (και αν αυτά είναι και πολλά…. καλή τύχη.. ) και εσείς που ήσασταν ελεύθερο πούλι και πετούσατε από κλαδάκι σε κλαδάκι τώρα έχετε ευθύνες βάσανα κλπ κλπ..

 

Τα υπαρξιακά με χτυπούν το ένα μετά το άλλο όταν το κοιτάζω και συλλογιέμαι ότι όταν η μικρή θα πάει στο σχολείο εγώ θα πλησιάζω τα 40 και πως θα την βοηθάω στα μαθήματα, όταν η μικρή θα τελειώνει το σχολείο εγώ θα είμαι κοντά στα 50 και αλλά τέτοια διάφορα που όσο και να σας τα λέω, όσο και αν τα διαβάζεται δεν θα τα καταλάβετε ποτέ, όπως και εγώ όταν ήμουν 18 και 20 χρόνων δεν τα καταλάβαινα..

 

Ζήστε την ζωή σας όσο πιο έντονα γίνεται και αφήστε τους μελοδραματισμούς του στυλ μεγάλωσα πω πω τι θα κάνω και άλλα τραγικά που διαβάζω γιατί όταν έρθει η ώρα που πραγματικά θα έχετε μεγαλώσει θα πρέπει να έχετε να θυμάστε ΠΟΛΛΕΣ καλές και έντονες στιγμές..

 

Ασχετο αλλα δειτε στην υπογραφη μου αυτη τη στιγμη τη θεα απο την καλντερα και ενα κρουαζιεροπλοιο που ηρθε σημερα.. (Ωρα 20¨06)

Την Κυριακή που μας πέρασε βάφτισε ένας φίλος το πρώτο παιδί της παρέας... Ηδη η ζωή μας έχει μπει σε άλλα καλούπια. Αλλά πιστέυω οτι πρέπει να απολαμβάνουμε κάθε φάση της ζωής μας. Και αν εγιναν λάθη και παραλείψεις, ε, αυτά είναι η σοφία μας...

Ζήστε την ζωή σας όσο πιο έντονα γίνεται και αφήστε τους μελοδραματισμούς του στυλ μεγάλωσα πω πω τι θα κάνω και άλλα τραγικά που διαβάζω γιατί όταν έρθει η ώρα που πραγματικά θα έχετε μεγαλώσει θα πρέπει να έχετε να θυμάστε ΠΟΛΛΕΣ καλές και έντονες στιγμές..

Αυτό κάνω,προσπαθώ να ζήσω την κάθε στιγμή και να μη με πιάνει άγχος για το ότι μεγαλώνω από τώρα...Αλλά ήδη μου λείπει η ηλικία των 18. :cry:

Την Κυριακή που μας πέρασε βάφτισε ένας φίλος το πρώτο παιδί της παρέας... Ηδη η ζωή μας έχει μπει σε άλλα καλούπια. Αλλά πιστέυω οτι πρέπει να απολαμβάνουμε κάθε φάση της ζωής μας. Και αν εγιναν λάθη και παραλείψεις, ε, αυτά είναι η σοφία μας...

 

Καταλαβένω για να είμαι ειλικρινής.. Αν και 17, βλέπω αυτή την αλλαγή, γενικά απο τους γύρω σιγά σιγά ο καθένας αλλάζει τρόπο απέναντι μου, δεν είμαι αυτό το παιδάκι πλέον.

 

Και να μπορούσα να είχα ακόμα 5 χρόνια εφηβεία.. τα καλύτερα χρόνια.

Osoi pernane ayth thn krish einai ek ton pragmaton anagkasmenoi na prosarmostoyn sthn hlikia toys.Oso pio grhgora thn apodektoyn,toso pio grhgora tha anakalypsoyn tis xares poy mporei na toys xarisei.

Ας μιλήσει και ο μεγαλύτερος από όλους σας.. (αν και η garfield νομιζω οτι μου ριχνει.. :p :lol: :lol: )

 

Τα υπαρξιακά με χτυπούν το ένα μετά το άλλο

Ασχετο αλλα δειτε στην υπογραφη μου αυτη τη στιγμη τη θεα απο την καλντερα και ενα κρουαζιεροπλοιο που ηρθε σημερα.. (Ωρα 20¨06)

RouKouNas καλά που σε χτυπούν τα υπαρξιακά για να μη σε χτυπήσει το μακρύ μακρύ μου χέρι που φτάνει μέχρι τη Σαντορίνη! :p :D

Οσο για το παιδί σου, μην ανησυχείς καθόλου. Η ηλικία δεν έχει και τόση σημασία. Η διάθεση μετράει πολύ περισσότερο. Και κάτι μου λέει πως αυτή δεν πρόκειται να σου λείψει ποτέ :)

Η ηλικια ειναι απλα ενας αριθμος που υπενθυμιζει σε πιο σταδιο της ζωης μας βρισκομαστε και ο απολογισμος ολων των χρονων που περασαν κοστολογειτε σε βιωματα ,γνωσεις, επιτευξεις και επιπεδο αυτοπεποιθησης

Η ηλικία ........ τον καθένα μας για άλλους λόγους τον ενοχλεί

Τον νάρκισο γιατί χάνει την ομορφιά της νιότης

Τον ρομαντικό γιατί περνάνε οι έρωτες

Τον ερωτιάρη γιατί δεν τον ερωτεύονται πια τόσο εύκολα όπως πριν

Τον κοινωνικό γιατί μπορεί να μείνει μόνος

Τον ανασφαλή γιατί δεν ξέρει πως θα είναι το αύριο που μπορεί να μην έχει φίλους , δουλειά σπίτι κτλπ.

Τελικά όλοι έχουμε κάτι από λίγο από όλα αυτά και έτσι αλλάζει η διάθεσή μας σκεφτόμενοι ότι δεν είμαστε πια 18 - 20- 25 ίσως και 30 για όσους τα πέρασαν.

Ναι η κάθε ηλικία έχει τις δικές της ομορφιές

Υπάρχουν όμως στην κοινωνία μας κάποια στάνταρτς που αν δεν τα έχεις πετύχει στην ανάλογη ηλικία είσαι "αποτυχημένος"

Πχ η γυναίκα που δεν παντρεύτηκε

ο άντρας που δεν έχει καλή δουλειά

ο άντρας που δεν παντρεύτηκε

η γυναίκα που δεν έγινε μάνα

και άλλα τέτοια διάφορα.

Αυτά δεν με απασχολούν εμένα

Εμένα πχ με τρομάζει πολύ το θέμα της Υγείας και των ανεκπλήρωτων ονείρων.

Ξέρετε όμως ποιό είναι το αληθινό στοιχείο της ύπαρξής μας ?

Πως η ψυχή δεν γερνά , μεγαλώνοντας σκέφτομαι και λέω ....... κοίτα ρε συ ..... άρα η μαμά μου και ο μπαμπάς μου ήταν μικροί τότε που εγώ τους νόμιζα μεγάλους !!!!!

Η ηλικία είναι μας είναι ο αριθμός που αφαιρούμε από τον άγνωστο Χ (που δηλώνει τη μέρα που θα πάρουμε σύνταξη!!!!!!και θα παραμείνει άγνωστος για πολύ καιρό) για να δούμε για ακόμη πόσα χρόνια θα εργαζόμαστε....Αν σας κάνει να νιώθετε καλύτερα σκεφτείτε ότι οι επιλογές είναι μόνο 2! Ή προλαβαίνεις ή δεν προλαβαίνεις..... (και όπως πάει το ασφαλιστικό οι 2 επιλογές τίνουν να γίνουν 1 - είδατε που μας σκέφτονται;;;) :wacko:

Μεγάλη κουβέντα άνοιξες φιλέ…

Πιστεύω ότι είναι λάθος να κοιτάς “πίσω” και να ξεχνάς το “μπροστά”. Ανεκπλήρωτα όνειρα υπάρχουν σε κάθε στάδιο της ζωής μας, το θέμα δεν είναι να κολλάμε σε αυτά, αλλά να συνεχίζουμε την ζωή μας όπως και όπου αυτή μας πάει. Το να ονειρεύεσαι το μέλλον είναι σημαντικό, εκεί κρύβεται η παιδικότητα και η νιότη της ψυχής.

Μεγάλη κουβέντα άνοιξες φιλέ…

Πιστεύω ότι είναι λάθος να κοιτάς “πίσω” και να ξεχνάς το “μπροστά”. Ανεκπλήρωτα όνειρα υπάρχουν σε κάθε στάδιο της ζωής μας, το θέμα δεν είναι να κολλάμε σε αυτά, αλλά να συνεχίζουμε την ζωή μας όπως και όπου αυτή μας πάει. Το να ονειρεύεσαι το μέλλον είναι σημαντικό, εκεί κρύβεται η παιδικότητα και η νιότη της ψυχής.

 

Δεν είναι λάθος η τοποθέτησή σου...στο μόνο που διαφωνώ είναι ότι η σύνταξη (βλέπε το αίμα που σου πίνουν κάθε μήνα - δες κρατήσεις ή πόσα θέλει το ΤΕΒΕ ετησίως) δε θα έπρεπε να είναι "ανεκπλήρωτο όνειρο" :cry: . Anyway για να μη βγούμε off - topic με το ασφαλιστικό κλείνω λέγοντας ότι συμφωνω μαζί σου, με ένα "τικ" περισσότερου ρεαλισμού! :)

Η σύνταξη θεωρώ ότι δεν είναι ανεκπλήρωτο όνειρο είναι μια υποχρέωση του κράτους προς τον πολίτη, το θεωρώ δικαίωμα (έστω και καταπατημένο…)

RouKouNas καλά που σε χτυπούν τα υπαρξιακά για να μη σε χτυπήσει το μακρύ μακρύ μου χέρι που φτάνει μέχρι τη Σαντορίνη! :p :D

Οσο για το παιδί σου, μην ανησυχείς καθόλου. Η ηλικία δεν έχει και τόση σημασία. Η διάθεση μετράει πολύ περισσότερο. Και κάτι μου λέει πως αυτή δεν πρόκειται να σου λείψει ποτέ :)

 

 

:lol: :lol: :lol: :p :p :p

 

χαχαχαχαχαχα..

 

Σωστα εχεις δικιο αλλα δεν ξερω τι διαθεση θα εχω τοτε.. Πιστευω παντα οτι θα εχω οση χρειαζετε και λιγο παραπανω...

Τον Σεπτέμβρη κλείνω τα 33 και είμαι μια χαρά. Βέβαια δεν ήμουν καλά πριν τρία χρόνια όταν με "χτύπησε" εντελώς απροειδοποίητα η "κρίση των 30".

 

Ποτέ δεν πίστευα ότι θα με πειράξει. Ως τα 29 μου δεν είχα κανένα πρόβλημα με την ηλικία μου αλλά μόλις "στρογγύλεψε" το νούμερο έπιασα τον εαυτό μου να εξακολουθεί να λέει "29" όποτε τον ρωτούσαν.

 

Μου πήρε κανα χρόνο να το ξεχάσω. Βοήθησε φυσικά το γεγονός ότι φαίνομαι 4-5 χρόνια νεώτερος και η φιλοσοφία μου ότι είσαι τόσων ετών όσο νιώθεις.

 

Ετοιμάζομαι να παντρευτώ και νιώθω υπέροχα επειδή το θέλω απόλυτα και επειδή σε κανένα σημείο δεν ένιωσα ότι με παρασύρουν τα γεγονότα ή η ζωή η ίδια. Ξέρω ότι άλλες χαρές έχεις στα 15 (παιχνιδια, διασκέδαση), άλλη στα 17-19 (σεξ, φοιτητική ζωή, περισσότερη ελευθερία), άλλη στα 21-27 (δικά σου χρήματα, πτυχίο ενδεχομένως, καταστάλαγμα στο τι θες στη ζωή) και άλλη μετά τα 30-35 (οικογένεια, επαγγελματικές επιτυχίες κλπ). Χονδρικά κάπως έτσι πάνε.

 

Η μάνα μου στην ηλικία μου είχε 2 παιδιά, (12 την αδελφή μου και 9 ετών εμένα) και μου φαινόταν μεγάλη. Τώρα που εγώ έχω την ηλικία της νιώθω μικρός.

 

Συμπέρασμα: Μεγαλώνοντας δεν χάνεις όμορφα πράγματα αλλά απλώς αφήνεις πίσω σου μια ζωή που δεν σου κάνει πια. Πχ δεν έχω καμία όρεξη να τρέχω στα χορευτάδικα και τα κλαμπ, (στις 12 τα μεσάνυχτα χασμουριέμαι σαν τον Παπαγιαννόπουλο στο "Έξω οι κλέφτες"), σταματάω στο κίτρινο φανάρι και οδηγώ (άκουσον άκουσον!!) στη μεσαία λωρίδα. Ακριβώς τα αντίθετα με ότι έκανα δηλαδή.

 

Μεγαλώνοντας οι χαρές σου είναι άλλες. Δεν γερνάς. Μεγαλώνεις. Και από όσα έχεις μάθει γίνεσαι σοφός. Και από τις χαρές που παίρνεις (παιδιά κλπ) γίνεσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Αυτό είναι που έχει αξία στη ζωή και όχι τρεις παραπάνω ρυτίδες στο μέτωπο.

 

Φυσικά μπορεί στα 45 και τα 50 μου να έχω αλλάξει ελαφρώς άποψη. Αλλά στα βασικά έχω καταλήξει.

Τον Σεπτέμβρη κλείνω τα 33 και είμαι μια χαρά. Βέβαια δεν ήμουν καλά πριν τρία χρόνια όταν με "χτύπησε" εντελώς απροειδοποίητα η "κρίση των 30".

 

Ποτέ δεν πίστευα ότι θα με πειράξει. Ως τα 29 μου δεν είχα κανένα πρόβλημα με την ηλικία μου αλλά μόλις "στρογγύλεψε" το νούμερο έπιασα τον εαυτό μου να εξακολουθεί να λέει "29" όποτε τον ρωτούσαν.

 

Μου πήρε κανα χρόνο να το ξεχάσω. Βοήθησε φυσικά το γεγονός ότι φαίνομαι 4-5 χρόνια νεώτερος και η φιλοσοφία μου ότι είσαι τόσων ετών όσο νιώθεις.

 

Ετοιμάζομαι να παντρευτώ και νιώθω υπέροχα επειδή το θέλω απόλυτα και επειδή σε κανένα σημείο δεν ένιωσα ότι με παρασύρουν τα γεγονότα ή η ζωή η ίδια. Ξέρω ότι άλλες χαρές έχεις στα 15 (παιχνιδια, διασκέδαση), άλλη στα 17-19 (σεξ, φοιτητική ζωή, περισσότερη ελευθερία), άλλη στα 21-27 (δικά σου χρήματα, πτυχίο ενδεχομένως, καταστάλαγμα στο τι θες στη ζωή) και άλλη μετά τα 30-35 (οικογένεια, επαγγελματικές επιτυχίες κλπ). Χονδρικά κάπως έτσι πάνε.

 

Η μάνα μου στην ηλικία μου είχε 2 παιδιά, (12 την αδελφή μου και 9 ετών εμένα) και μου φαινόταν μεγάλη. Τώρα που εγώ έχω την ηλικία της νιώθω μικρός.

 

Συμπέρασμα: Μεγαλώνοντας δεν χάνεις όμορφα πράγματα αλλά απλώς αφήνεις πίσω σου μια ζωή που δεν σου κάνει πια. Πχ δεν έχω καμία όρεξη να τρέχω στα χορευτάδικα και τα κλαμπ, (στις 12 τα μεσάνυχτα χασμουριέμαι σαν τον Παπαγιαννόπουλο στο "Έξω οι κλέφτες"), σταματάω στο κίτρινο φανάρι και οδηγώ (άκουσον άκουσον!!) στη μεσαία λωρίδα. Ακριβώς τα αντίθετα με ότι έκανα δηλαδή.

 

Μεγαλώνοντας οι χαρές σου είναι άλλες. Δεν γερνάς. Μεγαλώνεις. Και από όσα έχεις μάθει γίνεσαι σοφός. Και από τις χαρές που παίρνεις (παιδιά κλπ) γίνεσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Αυτό είναι που έχει αξία στη ζωή και όχι τρεις παραπάνω ρυτίδες στο μέτωπο.

 

Φυσικά μπορεί στα 45 και τα 50 μου να έχω αλλάξει ελαφρώς άποψη. Αλλά στα βασικά έχω καταλήξει.

ΕΓΡΑΨΕΣ ΦΙΛΕ...

Μα και βέβαια όταν κάνεις ότι πρέπει στην σωστή ηλικία και όταν όλα σου έρχονται έτσι όπως πρέπει τότε γιατί να έχεις πρόβλημα

Οταν όμως πχ εκεί που έπρεπε να ήσουν ανέμελος δεν ήσουν και ένα σωρό περίεργες συγχρονισμένες καταστάσεις δημιούργησαν λάθος έγνοιες σε λάθος ώρα τότε ? τότε σε κόφτει και σε παρακόφτει ο χρόνος

Βουδούλη όλα μέσα στη ζωή είναι. Το ότι πχ εργάζομαι από 18 ετών συνεχώς δεν το είδα ως λάθος έγνοια. Απλως το προσάρμοσα στην ηλικία μου και προσπαθούσα να περνάω όμορφα. Μπορεί να μην ήμουν ανέμελος πια, είχα όμως δικά μου χρήματα, περισσότερη ελευθερία κλπ.

 

Τώρα για πράγματα περισσότερο απρόοπτα ή πραγματικά δυσάρεστα (πχ θάνατοι) δυστυχώς συμβαίνουν και αυτά. Όμως ο άνθρωπος έχει πάντα τη δύναμη να συνεχίζει με τα νέα δεδομένα.

 

Μεγαλώνοντας ανακαλύπτει κανείς ότι το λιγότερο κακό που μπορεί να του τύχει είναι ότι μεγαλώνει. Όταν υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα που μπορεί να πάνε πραγματικά στραβά....

Εμένα πάντως,αν και απέχω πολύ ακόμα από κρίση ηλικίας, μου λείπει ήδη το σχολείο το οποίο και τελειώνω φέτος και αναρωτιέμαι πότε πέρασαν τα χρόνια. Οι στιγμές που περνάμε κάνουν τη ζωή μας να αξίζει. Το γεγονός ότι τα χρόνια περνάνε δεν με προβληματίζει, ακόμα, αφού τελικά πάντα μένει μια γλυκιά <<γεύση>> από ό,τι πέρασα. Μπορεί καθώς μεγαλώνω να αλλάξω τρόπο σκέψης,απίθανο, Προς το παρόν ζω το δικό μου όνειρο παρέα με το πιο όμορφο κορίτσι του κόσμου και με ενδιαφέρει μόνο το σήμερα μαζί της και πως να την κάνω ευτυχισμένη. Σκέφτομαι το σήμερα, αναπολώ το χθες χωρίς να θέλω να το ξαναζήσω και ελπίζω για το αύριο χωρίς βέβαια να αφήνομαι στον <<άνεμο>>.

ΣΥΜΦΩΝΩ !!!!!!!!!

Το μαμά γερνάω εγώ το ακούω και γίνομαι κουρέλι για άλλους λόγους

η συνειδητοποίηση καταρχάς ότι δεν έχω τη μητέρα μου ( ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ παράγοντας να γίνομαι χάλια )

η συνειδητοποίηση ότι μπορεί να τελείωσες με άριστα που λέει το τραγούδι αλλά τα ευχάριστα της ζωής δεν ταυτίζονται απόλυτα με την εσωτερική ευτυχία

η συνειδητοποίηση ότι μεγαλώνεις αλλά συνεχίζεις να έχεις τις ίδιες ανάγκες που κανείς άλλος δεν στις καλύπτει με τόση στοργή όπως η μάνα . Οπως "πεινάω μαμά φοβάμαι μαμά"

Αυτό το "πεινάω μαμά" κλείνει μέσα του όλη τη φιλοσοφία της αγάπης της μάνας

Μια τροφή πνευματική και σωματική.

Μεγαλώνοντας λοιπόν συνειδητοποιείς πόσο ευάλωτος παραμένεις και πως η δύναμη που αποκτάς πολλές φορές είναι ένα αδύναμο λουλούδι που το γέρνει ο αέρας των αναμνήσεων αυτών που έζησες και ο πόθος αυτών που ονειρεύτηκες και δεν έζησες ποτέ ( καλά σήμερα με έχει πιάσει ποιητικός οίστρος )

Με λίγα λόγια "Γερνάω μαμά" σημαίνει ΠΟΛΛΑ για τον καθένα

Γεράσαμε στα 25-30? Καλά δεν είμαστε καλά!Τώρα στα 25-30 που φτιαχτήκαμε ΤΩΡΑ θα ζήσουμε την ΔΕΥΤΕΡΗ εφηβία!ΟΧΙ ΘΑ ΚΑΤΣΩ ΝΑ ΣΚΑΣΩ!!!!!! :w00t: :w00t: :w00t: :w00t: :w00t:

uuup!:p

 

Nα... ξεθάψω το θέμα να δούμε τις απόψεις και των νεότερων μελών του myphone μιας και περάσανε 6 χρόνια από τότε που δημιουργήθηκε το θέμα, και τα μέλη του φόρουμ έχουν πολλαπλασιαστεί:happy: