Jump to content

Ευθανασία και ανίατες ασθένειες


Michelle
 Κοινοποίηση

Recommended Posts

Λίγο μακάβριο θέμα, απλά θέλω να δω πως σκεφτονται οι συνforumίτες για το συγκεκριμένο πολυσυζητημένο γενικά θέμα. Ο προβληματισμός μου προέκυψε απο μια σημερινη συζήτηση που είχα με μερικούς συναδέλφους και έχει ώς εξής:

  • Συμφωνείτε με την ευθανασία ενός ανθρώπου αν δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας, η ασθένεια του είναι επώδυνη και ο ίδιος έχει δώσει τη συγκατάθεση του? Πιστεύετε ότι πρέπει να νομιμοποιηθεί? Υπο ποιές προϋποθέσεις?
  • Αν ήσασταν σε τέτοια θέση (χτύπα ξύλο...) και αν ήταν νομιμοποιημένη η ευθανασία σε τέτοιες περιπτώσεις, θα κάνατε?
  • Αν ένας πολύ κοντινός κι αγαπημένος σας άνθρωπος ήταν σε τέτοια θέση (πάλι χτύπα ξύλο) αλλά δεν ήταν σε θέση να έχει επαφή με το περιβάλλον για να δηλώσει αν θέλει ή όχι να του γίνει ευθανασία, θα δίνατε τη συγκατάθεση σας για να του γίνει ευθανασία (αποφασίζοντας γι'αυτόν) αν είχατε το νόμιμο δικαίωμα?

Τονίζω ότι στις προαναφερθείσες υποθετικές περιπτώσεις ο ασθενής πάσχει απο ασθένεια ανιάτη, οι γιατροί έχουν αποφανθεί ότι δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας (φυσικά μερικές φορες κι αυτοι κάνουν λάθος) και η ασθένεια είναι εξαιρετικά επώδυνη (πχ καρκίνος)...

Link to comment
Share on other sites

  • Απαντήσεις 108
  • Δημιουργία
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Δημοφιλείς μέρες

Top Posters In This Topic

ποτε και με καμια δυναμη ευθανασια, η ελπιδα πεθενει παντα τελευταια, ξερεις ποσοι ηταν "τελειωμενοι" απο καρκινο και καταφεραν και εζησαν ακομα αρκετα χρονια ?
Link to comment
Share on other sites

Ναι αλλά το θέμα είναι ότι υποτίθεται οτι σε τέτοιες περιπτώσεις ο ασθενής πονάει πάρα πολύ. Αρα δεν είναι λίγο άκυρο να περιμένεις το θάυμα και ο άλλος (ή ο ίδιος σου ο εαυτός) να υποφέρει φριχτα? Εγώ πάντως αν βρισκόμουν σε τέτοια θέση θα έκανα και πιστεύω οτι πρέπει να νομιμοποιηθεί η ευθανασία για ανθρώπους, τουλάχιστον σε περιπτώσεις όπου δίνουν και οι ίδιοι τη συγκατάθεση τους. Τώρα αν ήταν κοντινό μου πρόσωπο δεν ξέρω τι θα έκανα.
Link to comment
Share on other sites

αν ηταν συγγενης δεν θα μπορουσα με καμια δυναμη να παρω τοσο μεγαλη αποφαση γιατι ουσιαστικα ειναι σαν να τον σκοτωνεις εσυ εκεινη την στιγμη οσο και να υποφερει και να ποναει.. δεν ξερω, τι να πω νομιζω πως κανεις δεν εχει δικαιωμα να αφαιρεσει την ζωη του αλλου οποιες και αν ειναι οι συνθηκες.μετα ομως αν βλεπεις τον αλλο να υποφερει καμια φορα ειναι καλυτερα να τελειωνει μια ωρα αρχιτερα η ιστορια..

της κολητης μου ο πατερας υπεφερε παρα πολυ ενα μηνα πριν πεθανει και οι γονεις του ηθελαν να κανει ευθανασια αλλα λογικο να μην γινεται, αλλα οπως μου ειπε και η κολητη μου ηταν σε τοσο χαλια κατασταση που πραγματικα ηταν εντελως ανοητο να ζει αλλο γιατι υπεφερε με ολη την σημασια της λεξεως..

δεν ξερω πραγματικα ειναι μεγαλο διλλημα αυτη η ερωτηση γιατι και στις 2 περιπτωσεις ειτε παρεις την αποφαση ειτε οχι εχεις καποιες ενοχες..να τον αφησεις να υποφερει η να του αφαιρεσεις την ζωη....?

Link to comment
Share on other sites

έχασα τον μπαμπά μου από καρκίνο και τον έβλεπα να υποφέρει φριχτά

επί ένα χρόνο αφού πέρασε τη χειρότερη μορφή.

ποτέ όμως δε θα έκανα κάτι τέτοιο γιατί δε θα μπορούσα και γιατί

η ελπίδα πεθαίνει τελευταία κι εγώ ακόμα και τις τελευταίες στιγμές

πίστευα πως θα γίνει καλά.επειδή δεν ήθελα και δε μπορούσα να το πιστέψω,αλλά και επειδή είμαι θετικός άνθρωπος.

http://tinypic.com/m7e35j.jpg
Link to comment
Share on other sites

καλο θεμα αυτο αν και λιγο μακαμβριο,ειναι ολοκληρη ιστορια το θεμα της ευθανασιας αν και πιστευω κι εγω οτι η ελπιδα πεθαινει παντα τελευταια,εγω εχω δει τον παππου μου να πεθαινει απο καρκινο στα κοκκαλα και πραγματικα μιλαμε για ανυποφορους πονους αλλα δε μπορεις να παρεις και την αποφαση της ευθανασιας ετσι ευκολα

Η υπομονή είναι πικρή,αλλά ο καρπός της είναι γλυκός.

Link to comment
Share on other sites

είναι δυνατόν να μην έχει δικαίωμα ο καθένας στην ευθανασία? τόσα χρόνια βάσανο γιατί "η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία"? τον κλινικά νεκρό τον ρωτήσατε αν θέλει να κάτσει 50 χρόνια στην αναπηρική καρέκλα κ να τρώει απ'το σωληνάκι? το/τη σύζυγο που θα χάσει όλη τη ζωή/χαρά/κέφι του παριστάνοντας τη νοσοκόμα?

 

βρίσκω τη σημερινή νομοθεσία κατά της ευθανασίας παντελώς απάνθρωπη...

Link to comment
Share on other sites

Ειμαι υπερ της ευθανασιας οταν ο ασθενης εχει ο ιδιος τη δυνατοτητα να την επιλεξει.Οχι ομως να αποφασιζει καποιος αλλος για μενα ποτε θα πεθανω!Εκει μπορει να παιζουν και συμφεροντα απο συγγενεις για κληρονομιες κτλ.Και οχι ο πονος για τον αγαπημενο σου. Προσωπικα εγω δεν θα εκανα.Υπαρχουν ομως ατομα που θελουν.

[sIGPIC][/sIGPIC] 24F1A078

Το να κανεις λάθη είναι ανθρώπινο. Το να ρίχνεις το φταίξιμο στον άλλον ειναι στρατηγική

Link to comment
Share on other sites

είναι δυνατόν να μην έχει δικαίωμα ο καθένας στην ευθανασία? τόσα χρόνια βάσανο γιατί "η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία"? τον κλινικά νεκρό τον ρωτήσατε αν θέλει να κάτσει 50 χρόνια στην αναπηρική καρέκλα κ να τρώει απ'το σωληνάκι? το/τη σύζυγο που θα χάσει όλη τη ζωή/χαρά/κέφι του παριστάνοντας τη νοσοκόμα?

 

βρίσκω τη σημερινή νομοθεσία κατά της ευθανασίας παντελώς απάνθρωπη...

και που ξέρεις ρε c?μπορεί να βγεί κάτι στο τέλος.ο μπαμπάς μου ήταν να ζήσει κάτι μήνες και παραγγείλαμε ένα φάρμακο από εξω και έζησε 1,5 χρόνο παραπάνω.δεν περπάταγε,όμως ήμουν κάθε μέρα εκεί μαζί του και τον φρόντιζα,είχα παρατήσει τη σχολή και τη ζωή μου.όσο πέρναγε ο καιρός τον γνώριζα καλύτερα(οι γονέις μου είχαν χωρίσει από παλιά)περνάγαμε μαζί τέλεια κι ας ήταν άρρωστος ήταν σαν να μην ήταν.ήταν η χειρότερη περίοδος αλλά συγχρόνως και η καλύτερη.

δε θα μπορούσα ποτέ να το κάνω πάντως.ίσως είναι εγωιστικό αλλά δε θα μπορούσα...

http://tinypic.com/m7e35j.jpg
Link to comment
Share on other sites

Δεν εχω αποψη επι του θεματος, η πολυ απλα δε θελω να την εκφερω. Θελω μονο να πω στην Tinkerbell οτι ειναι πολυ ευγενικο αυτο που λεει για τον πατερα της. Και λεγοντας ευγενικο εννοω...αληθινο, συγκινητικο. Μπραβο κοπελα μου.

http://www.flyfishingdevon.co.uk/salmon/year1/parkinsons.gif

Link to comment
Share on other sites

  • Συμφωνείτε με την ευθανασία ενός ανθρώπου αν δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας, η ασθένεια του είναι επώδυνη και ο ίδιος έχει δώσει τη συγκατάθεση του? Πιστεύετε ότι πρέπει να νομιμοποιηθεί? Υπο ποιές προϋποθέσεις?
 
Ναι συμφωνώ. Ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεών και των αποφάσεων του.
 
Αν ήσασταν σε τέτοια θέση (χτύπα ξύλο...) και αν ήταν νομιμοποιημένη η ευθανασία σε τέτοιες περιπτώσεις, θα κάνατε?

 
Είναι αδύνατο να απαντήσει κάποιος σε μια τέτοια ερώτηση εκ του ασφαλούς...
 
Αν ένας πολύ κοντινός κι αγαπημένος σας άνθρωπος ήταν σε τέτοια θέση (πάλι χτύπα ξύλο) αλλά δεν ήταν σε θέση να έχει επαφή με το περιβάλλον για να δηλώσει αν θέλει ή όχι να του γίνει ευθανασία, θα δίνατε τη συγκατάθεση σας για να του γίνει ευθανασία (αποφασίζοντας γι'αυτόν) αν είχατε το νόμιμο δικαίωμα?

 

Όχι. Εκτός αν ήταν να τον κληρονομήσω :p :w00t: :blink: :tease: :grin:

 

Πλάκα κάνω φυσικά. :ban:

 

Η απάντηση είναι πάντα όχι. Ποτέ δεν θα μπορούσα να πάρω μια τέτοια απόφαση για κάποιον άλλον. Ούτε θα ήθελα να την πάρει άλλος για μένα....

Link to comment
Share on other sites

Ενδιαφερον θεμα.

Κι αυτο διοτι οι απαντησεις στα ερωτηματικα αυτα ειναι πασιφανεις.

Δεν θα δωσω τεκμηριωμενη απαντηση αλλα θα κανω καποιες αλλες ερωτησεις πανω στην βασικη αρχη του θεματος.

Ως πιστοι πανω σε μια θρησκεια που μας δινει το δικαιωμα εξομολογησης, ολοι γνωριζουμε οτι ο ιερεας ΔΕΝ εχει κανενα δικαιωμα να βγαλει στην φορα τις αμαρτιες του αλλουνου για ευνοητους λογους.

Κι εδω τιθετε ενα ερωτημα. Το απαραβατο αυτο δικαιωμα της εξομολογησης μπορει ενας ιερεας να το εκμεταλευτει προς οφελος του ιδιου ή καποιου αλλου? Και η απαντηση φυσικα ειναι, κατηγορηματικα οχι.

Αν το σκεφτειτε για λιγο θα καταλαβετε γιατι.

Και κλεινω με αυτο. Ο ιερεας δεν εχει ΚΑΝΕΝΑ δικαιωμα να φανερωσει την/τις αμαρτια/ιες ενος πιστου ακομη κι αν ειναι ο μεγαλυτερος δολοφονος του κοσμου, ο μεγαλυτερος τρομοκρατης του κοσμου. Η εξομολογηση εινα προσωπικη αυτοκαθαρση της ψυχης του αμαρτωλου, αν το εχει φυσικα βαρος στην συνηδηση του.

Αυτα.

ΥΓ: Ο Πατερας της Ιατρικης θα ανατριχιαζε σε οσους θα λεγανε "ναι" σε καποιο ερωτημα, κι αυτο διοτι ο ιδιος αφιερωσε την ζωη του ολη στο να γιατρευει κι οχι να σκοτωνει. Εξ ου και οι τελευταιες φρασεις στο Ορκο του που αναφερει πως: "... αν δεν καταφερω να τον βοηθησω να πεσει η αρρωστια του απανω μου σε χειροτερο βαθμο κι ολες οι αρρωστιες απανω μου και να πεθανω ο ιδιος.." (περιπου απο οσο θυμαμαι σε γενικες γραμμες).

Αρα, αυτος ο ορκος ειναι και καταρα μαζι αγαπητοι μου γιατροι.

Γεια σας.

Link to comment
Share on other sites

Ναι, συμφωνω με την ευθανασια. Αν δηλαδη ειχα μια ανιατη και επωδυνη ασθενια τοτε θα εδινα το ΟΚ για να μου κανουν ευθανασια, πω πω τι λεω ο ανθρωπος πρωι πρωι :scared: :what: . Γιατι να τυρανιεμαι τοσο καιρο χωρις να εχω ελπιδα; Οπως επισης γιατι να τυραναω οσα χρονια μου απομενουν την γυναικα μου και γενικα τους συγγενεις μου; Αν το ατομο που εχει το προβλημα δεν ειναι ικανο να αποφασισει γι αυτο, τοτε κατ εμε την αποφαση επρεπε να την επαιρνε ατομο πολυ κοντινο σε συγγενια, οπως γυναικα ή παιδια ή μανα. Το πολυ πολυ σε ακρεες καταστασεις ο αδερφος. Αυτα απο μενα :)

Ανταλλακτήριο προγνωστικών στοιχήματος ποδοσφαίρου. Από τον παίκτη, για τον παίκτη!

http://www.progno.gr ;)

Link to comment
Share on other sites

τίνκερ όσο αφορά την περίπτωση του πατέρα σου έχεις δίκιο. με το ποστ μου ήθελα να καλύψω κυρίως τις περιπτώσεις που ο ασθενής είναι κλινικά νεκρός, δεν έχει επικοινωνία με το περιβάλλον κι απλά ξερω γω έχει ανοιχτά τα μάτια του κ κοιτάει κάπου... έχω ένα θείο που'ναι έτσι, είναι πολλάαα χρόνια κρεβατωμένος, έχει 0% επικοινωνία με τη θεία κ απλά αυτή τον φροντίζει καθημερινά. κ γνωρίζουν όλοι πως δεν υπάρχει θέμα να επανακάμψει. εδώ πχ δε βρίσκω το λόγο γιατί να ταλαιπωρούνται άλλο κι οι 2, άσχετα αν η θεία πλέον έχει αυτοματοποιήσει τα πάντα κ δέχεται τις φίλες της για καφέ στην κρεβατοκάμαρα, όλες μαζί γύρω απ'το "φυτό" να του κάνουν παρέα κ να του λένε τα δικά τους έτσι για τη φάση.

κ πιο πολύ είμαι υπέρ της ευθανασίας εφόσον μπορεί να τη ζητήσει ο ασθενής κ όχι κάποιος άλλος. από κει κ πέρα θα δεχόμουν κ μια σοβαρή κ τελεσίδικη απόφαση από κάποιο γιατρό που νόμιμα πλέον θα δίνει το πράσινο φως για το πρόωρο τέλος.

αλλά όπως κ να'χει το πράμα, πες πως κάποιος μένει κλινικά νεκρός κ έχει 1% πιθανότητα να επανέλθει. κ φυσικά θα μείνεις σ'αυτό το ποσοστό κ θα ελπίζεις να γίνει το θαύμα, φροντίζοντάς τον. αλλά περνάνε 1-2-5-10 χρόνια κ δεν αλλάζει γρι. αξίζει να συνεχίσεις άλλο? τι αξία έχει η ζωή αν είναι να περνά έτσι? προσωπικά πιστεύω πως όσοι είναι έτσι προσεύχονται κάθε πρωϊ που ξυπνάνε να τους πάρει ο Θεός πάνω για παρέα...

Link to comment
Share on other sites

sallax, να σου θυμισω οτι οταν ενας ανθρωπος ειναι φυτο, ειναι λογο του οτι καποιο μερος του εγκεφαλου εχει υποστει μια βλαβη.

Λογω λοιπον του οτι δεν γνωριζουμε πολλα γυρω απο τον ανθρωπινο εγκεφαλο και βλεπουμε καποιον φυτο δεν παει να πει οτι πρεπει να προσευχομαστε να τον παρει κιολας τον ανθρωπο. Κι αυτο διοτι υπαρχουν πολλες περιπτωσεις που ο εγκεφαλος για καποιο εσωτερικο ή εξωτερικο παραγοντα αδρανοποιησε εκεινο το σημειο του εγκεφαλου που ηταν ανενεργο και ο ανθρωπος επανηλθε.

Δεν γνωριζουμε τιποτα περι αυτο το συγκεκριμενο πραγμα που λεγετε εγκεφαλος, για αυτο και οι γιατροι δεν μπορουν να σου μιλησουν καταφατικα για μια ευθανασια.

Ειναι πολυ λεπτο το ζητημα. Δεν γνωριζεις το καντηλακι του και η μοιρα του τι του επιφιλασει.

Link to comment
Share on other sites

έχασα τον μπαμπά μου από καρκίνο και τον έβλεπα να υποφέρει φριχτά

επί ένα χρόνο αφού πέρασε τη χειρότερη μορφή.

ποτέ όμως δε θα έκανα κάτι τέτοιο γιατί δε θα μπορούσα και γιατί

η ελπίδα πεθαίνει τελευταία κι εγώ ακόμα και τις τελευταίες στιγμές

πίστευα πως θα γίνει καλά.επειδή δεν ήθελα και δε μπορούσα να το πιστέψω,αλλά και επειδή είμαι θετικός άνθρωπος.

 

κ εγω εζησα ακριβως την ιδια κατασταση κ χαρακτηριζω τον εαυτο μου φυση θετικο ανθρωπο!στην τελευταια φαση που περασε ο πατερας μου κ που δεν εμφανισε ογκους!αλλα κ ο ιδιος ηταν πολυ δυνατος ανθρωπος!ο καθενας εχει το τυχερο κ δεν πιστυω πως πρεπει να οριζει την τυχη του!απο την αλλη ο καθενας εχει δικαιωμα στην επιλογη κ αν η κατασταση στην οποια ερχοταν ηταν μη-αναστρεψιμη τοτε αν διαλεγε την ευθανασια εγω δεν θα μπορουσα να πω κατι αντιθετο!δεν μπορω να βλεπω εναν ανθρωπο να ταλαιπωρειται!ταλαιπωρουμαι κατα ενα τροπο κ εγω ετσι!

"What humans can be, they must be. They must be true to their own nature." Abraham Maslow

ΚΩΣΤΑΣ

 

Οι αξιολογήσεις μου στο Buy & Sell

Link to comment
Share on other sites

Όχι, δε συμφωνώ... Να πεθάνει ο άνθρωπος όποτε το αποφασίσει ο Θεός, κι ας είναι και 1-2 μέρες μετά... Άσε που υπάρχει και η πιθανότητα να γίνει κάνα θαύμα :shifty:
Link to comment
Share on other sites

Ρε παιδιά, καλύτερα να απαντάμε χωρίς θεολογικά επιχειρήματα. Κατ'αρχήν διότι τα αξιώματα στα οποια στηρίζονται (η θρησκεία ντε!) δεν αποδεικνύονται και κάτα δεύτερον γιατί δεν πιστεύουμε και όλοι εδώ μεσα! :whistle: Άλλος μπορεί να είναι άθεος, αλλος να πιστεύει σε άλλη θρησκεία κι άλλος σε καμία θρησκεία αλλά να μην είναι και άθεος (όπως εγω). Υπάρχει και η λογική & το συναίσθημα πέρα απο τη θρησκεία απ'όπου μπορεί κανεις να αντλήσει επιχειρήματα για να στηρίξει την άποψη του.
Link to comment
Share on other sites

είμαι κατά της ευθανασίας αν και σκέφτεσαι ότι ίσως έτσι θα γλυτώσει από πόνους κτλ, αλλά πως γίνεται να τον/την δεις να φεύγει πιο νωρίς? :O

 

έχει τύχει με την γιαγιά μου να τεθεί θέμα ανίατης ασθένειας χωρίς αίτια και εκεί που μας έλεγαν για μέρες... μέσα σε ενα βράδυ να θεραπευθεί τελείως!

 

 

 

και ειδικά σε περιπτώσεις που κάποιος είναι κλινικά νεκρός είμαι απόλυτα αντίθετη , διότι πόσες περιπτώσεις ανθρώπων υπάρχουν που μπορεί ακόμα και μετά από χρόνια να "ξυπνησουν" και να εχουν ζησει φυσιολογικα?

 

 

επομένως ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι σου επιφυλάσει το μέλλον!

Link to comment
Share on other sites

Πρωτα απ'ολα δεν πιστευω πως πρεπει σωνει και καλα εμεις οι ανθρωποι να παιρνουμε τη θεση του-οποιουδηποτε-θεου... :rolleyes: Επειτα,ποιος σας ειπε πως ο βαρια αρρωστος(απο καρκινο πχ.)ξερει τι εχει ακριβως & αν υπαρχουν ελπιδες ανακαμψης?Απο προσωπικη πειρα,ξερω ελαχιστες περιπτωσεις ανθρωπων που οι συγγενεις τους τους ελεγαν την αληθεια(βεβαια αυτοι μπορει να ειχαν υποψιαστει κατι,αλλα δεν ηξεραν 100%).Ετσι λοιπον βρισκω βαρβαρο να λες στον αλλο "ελα να σου κανω μια ενεση για να σε πεθανω μια ωρα αρχυτερα"...ακομα & αν ποναει ή ταλαιπωρειται...θαυματα(ιατρικα & μη)γινονται στην εποχη μας,γιατι λοιπον να μην εξαντλησουμε καθε πιθανοτητα?

 

Και κατι τελευταιο,θεωρω απαραδεκτο να δινουν το "πρασινο φως" για ευθανασια οι συγγενεις ενω ο αρρωστος ειναι πχ. σε κωμα & δεν εχει επαφη με το περιβαλλον.Ας σκεφτουν οι ιδιοι αν θα τους αρεσε να τους εκαναν κατι τετοιο... ;)

Link to comment
Share on other sites

Απο προσωπικη πειρα,ξερω ελαχιστες περιπτωσεις ανθρωπων που οι συγγενεις τους τους ελεγαν την αληθεια(βεβαια αυτοι μπορει να ειχαν υποψιαστει κατι,αλλα δεν ηξεραν 100%)

 

Μιας και ειπώθηκε αυτό να δηλώσω επίσης ότι διαφωνώ κάθετα με αυτό που γίνεται. Δεν είναι δυνατόν να έχεις κάτι και να σου κρύβουν την αλήθεια, το θεωρώ απαράδεκτο! Και ακόμη πιο απαράδεκτοι είναι εκείνοι οι γιατροί που όσο και σωας τας φρένας να έχεις, δεν θα πουν σε σένα την αλήθεια αλλα στους συγγενείς ώστε να στην κρύψουν.

Link to comment
Share on other sites

είμαι κατά της ευθανασίας αν και σκέφτεσαι ότι ίσως έτσι θα γλυτώσει από πόνους κτλ, αλλά πως γίνεται να τον/την δεις να φεύγει πιο νωρίς? :O
συγνώμη αλλά αυτή την άποψη τη βρίσκω κάπως (αν όχι απολύτως) εγωιστική! Μου θυμίζει τη μάνα που για να βλέπει συνεχώς το παιδί της το κρατάει συνεχώς μέσα στο σπίτι (μην τυχόν φύγει πιο νωρίς δηλαδή κ κάνει δική του ζωή) κ στο τέλος καταλήγει να'ναι κ αυτό ένα φυτό (κοινωνικά). Τί πάει να πει δε μπορώ να τον δω να φεύγει πιο νωρίς? αυτόν τον ρωτήσαμε αν θέλει να μείνει κρεβατωμένος μια ζωή για να τον βλέπουμε? υπενθυμίζω, αναφέρομαι σε τελεσίδικες καταστάσεις, που δεν τίθεται θέμα θεραπείας.
έχει τύχει με την γιαγιά μου να τεθεί θέμα ανίατης ασθένειας χωρίς αίτια και εκεί που μας έλεγαν για μέρες... μέσα σε ενα βράδυ να θεραπευθεί τελείως!
ε καλά δεν είπαμε να πράξουμε ευθανασία κ σε περίοδο ημερών... αν όμως περάσουν 5 χρόνια πχ... δε γίνεται κάπως γραφική αυτή η ελπίδα?
και ειδικά σε περιπτώσεις που κάποιος είναι κλινικά νεκρός είμαι απόλυτα αντίθετη , διότι πόσες περιπτώσεις ανθρώπων υπάρχουν που μπορεί ακόμα και μετά από χρόνια να "ξυπνησουν" και να εχουν ζησει φυσιολογικα?

επομένως ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι σου επιφυλάσει το μέλλον!

δηλαδή τζέην αν κάποιος μείνει κλινικά νεκρός ή 80% παράλυτος στα 20 κ επανακάμψει στα 50 πχ... θα πεις ότι άξιζε τελικά να μείνει 30 χρόνια ζωντανός στο κρεβάτι? σκεφτείτε λίγο σοβαρά τί είναι να κάθεσαι κρεβατωμένος για 30 χρόνια... εδώ 3 ώρες κάθεται κάποιος στο κρεβάτι του κ φρικάρει, θέλει να βγει έξω να ξεσκάσει...

 

(προς θεού μη νομίζεις ότι πήρα προσωπικά το ποστ σου τζέην απλώς το βρήκα ιδανικό γι'ανάλυση/αντιπαράθεση...)

Link to comment
Share on other sites

συγνώμη αλλά αυτή την άποψη τη βρίσκω κάπως (αν όχι απολύτως) εγωιστική! Μου θυμίζει τη μάνα που για να βλέπει συνεχώς το παιδί της το κρατάει συνεχώς μέσα στο σπίτι (μην τυχόν φύγει πιο νωρίς δηλαδή κ κάνει δική του ζωή) κ στο τέλος καταλήγει να'ναι κ αυτό ένα φυτό (κοινωνικά). Τί πάει να πει δε μπορώ να τον δω να φεύγει πιο νωρίς? αυτόν τον ρωτήσαμε αν θέλει να μείνει κρεβατωμένος μια ζωή για να τον βλέπουμε? υπενθυμίζω, αναφέρομαι σε τελεσίδικες καταστάσεις, που δεν τίθεται θέμα θεραπείας.ε καλά δεν είπαμε να πράξουμε ευθανασία κ σε περίοδο ημερών... αν όμως περάσουν 5 χρόνια πχ... δε γίνεται κάπως γραφική αυτή η ελπίδα?δηλαδή τζέην αν κάποιος μείνει κλινικά νεκρός ή 80% παράλυτος στα 20 κ επανακάμψει στα 50 πχ... θα πεις ότι άξιζε τελικά να μείνει 30 χρόνια ζωντανός στο κρεβάτι? σκεφτείτε λίγο σοβαρά τί είναι να κάθεσαι κρεβατωμένος για 30 χρόνια... εδώ 3 ώρες κάθεται κάποιος στο κρεβάτι του κ φρικάρει, θέλει να βγει έξω να ξεσκάσει...

 

(προς θεού μη νομίζεις ότι πήρα προσωπικά το ποστ σου τζέην απλώς το βρήκα ιδανικό γι'ανάλυση/αντιπαράθεση...)

εγω προσωπικά το βλέπω ότι το πήρες :confused:

απλά ανάφερα και μια προσωπική εμπειρία .....( + οτι το λαμβάνω σαν να κοροιδευεις αυτο το περιστατικο....)

 

και δεν το είπα από εγωιστική άποψη , αλλά άπό την πλευρά ότι δεν μπορείς να πάρεις "εσυ " το βάρος μιας απόφασης που έχει να κάνει με την ζωή κάποιου άλλου και δε αγαπημένου προσώπου , + τις όποιες τύψεις μπορεί να έχεις μετά συλλογιζόμενος ότι ίσως και να είχε ζήσει.

και γιατί έχει διαφορά το αν θα υποφέρει μέρες ή μηνες ή χρονια? τον πόνο ίδιο δεν τον αισθανόμαστε !? δεν είπε κανείς ότι ειναι ευκολο να μεινει κάποιος πχ παράλυτος κτλ

μα όταν κάποιος βρίσκεται σε "κωμα" δεν νομιζω οτι εχει αίσθηση του χρόνου....

Link to comment
Share on other sites

τι να λεμε τωρα μια τετοια αποφαση ειναι παρα πολυ δυσκολη ειδικα εγω ειμαι ενας ανθρωπος που παντα ειτε καλο ειτε κακο ειναι αυτο εχω ελπιδα ως και την τελευταια στιγμη,η μονη παντως ασθενεια που πραγματικα ταλαιπωρει ειναι ο καρκινος,καλυτερα αντι να ψαχνουν να δουν το διαστημα ας ψαχνουν για κανενα φαρμακο τοσα χρονια και τιποτα

Η υπομονή είναι πικρή,αλλά ο καρπός της είναι γλυκός.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

 Κοινοποίηση


×
×
  • Create New...