Αχ και ν'άνοιγε η γη....

είμαι πολύ γκαφατζού .... η γκάφα κυλάει στο αίμα μου... είναι το δεύτερο όνομα μου...

 

Είμαι στην τάξη τρίτη λυκείου και λύνουμε ασκήσεις πολιτικής οικονομίας (αοθ πλέον) με το κόστος ευκαιρίας και συγκρίνουμε την παραγωγή δύο αγαθών (Ψωμί-Όπλα) σε δύο χώρες για να δούμε ποιά έχει συγκριτικό πλεονέκτημα...

Αφού περιχαρής λύνω την άσκηση σηκώνω το χέρι και γεμάτη σοβαρότητα (χωρίς ίχνος ειρωνίας ή πειράγματος)

 

"θα προτιμήσουμε να παραγουμε το Ψ**ι (:X:X:X) στην χώρα Α γιατί εκεί το κΕ είναι χαμηλότερο¨"

ρόμπαααααααααααα

 

OMG είπες αυτό που όλοι καταλάβαμε?:!: :worry: :ninja:

Καλά μου εχουν συμβεί πολλά αλλα το κορυφαιο ήταν στην γ' λυκείου στην πενθήμερη που είχαμε πάει Ηράκλειο. Ήταν λοιπόν ένα βράδυ που δεν μας είχαν βγάλει έξω γιατί θα ξυπνάγαμε νωρίς κ δεν μας άφηναν να βγούμε κ έξω από τα δωμάτια, ήταν η ώρα 3 κ εγώ λοιπόν είχα σκάσει ήθελα να βγω αλλά σε όλον τον όροφο καθόταν μπάστακες εκείνο το βράδυ ένας καθηγητής κ ο διευθυντής. Ε αφου με έπιασαν 5 φορές στον διάδρομο αποφάσισα να πηδήξω από το μπαλκόνι στο άλλο δωμάτιο κ μετά στο επόμενο οπου κ ήθελα να πάω. Όλα καλα λοιπόν πηδάω το πρώτο μπαλκόνι κ κάθησα κ μίλησα λίγο με τα παιδιά του δωματιού, αλλα τι το ήθελα! Στον κάτω όροφο ακριβώς στο μπαλκόνι είχε βγει ο διευθυντής κ ενώ δεν τον είχα δει άρχισα να τον μπινελικιάζω, ε με το που φωνάζει με όση δύναμη είχε το επώνυμό μου ,έπεσε το μπουκάλι της μπύρας από το χέρι μου στην κεφάλα του! Μετά από αυτό, εκείνος κάθισε στο νοσοκομείο κ εγώ για μια βδομάδα σπίτι μου...:O

OMG είπες αυτό που όλοι καταλάβαμε?:!: :worry: :ninja:

 

οοο ναι!:X

Καλά μου εχουν συμβεί πολλά αλλα το κορυφαιο ήταν στην γ' λυκείου στην πενθήμερη που είχαμε πάει Ηράκλειο. Ήταν λοιπόν ένα βράδυ που δεν μας είχαν βγάλει έξω γιατί θα ξυπνάγαμε νωρίς κ δεν μας άφηναν να βγούμε κ έξω από τα δωμάτια, ήταν η ώρα 3 κ εγώ λοιπόν είχα σκάσει ήθελα να βγω αλλά σε όλον τον όροφο καθόταν μπάστακες εκείνο το βράδυ ένας καθηγητής κ ο διευθυντής. Ε αφου με έπιασαν 5 φορές στον διάδρομο αποφάσισα να πηδήξω από το μπαλκόνι στο άλλο δωμάτιο κ μετά στο επόμενο οπου κ ήθελα να πάω. Όλα καλα λοιπόν πηδάω το πρώτο μπαλκόνι κ κάθησα κ μίλησα λίγο με τα παιδιά του δωματιού, αλλα τι το ήθελα! Στον κάτω όροφο ακριβώς στο μπαλκόνι είχε βγει ο διευθυντής κ ενώ δεν τον είχα δει άρχισα να τον μπινελικιάζω, ε με το που φωνάζει με όση δύναμη είχε το επώνυμό μου ,έπεσε το μπουκάλι της μπύρας από το χέρι μου στην κεφάλα του! Μετά από αυτό, εκείνος κάθισε στο νοσοκομείο κ εγώ για μια βδομάδα σπίτι μου...:O

 

εισαί όμως και εσύ αδελφάκι μου ... δύο σε έσενα και τον έβρισες και τον χτύπησες... εύγε νέα μου:lol::lol:

εισαί όμως και εσύ αδελφάκι μου ... δύο σε έσενα και τον έβρισες και τον χτύπησες... εύγε νέα μου:lol::lol:

Δεν ήθελα να τον χτυπήσω τον άνθρωπο!!! Τρόμαξα και μου έπεσε από τα χέρια!!!:O

οοο ναι!:X

 

Σε καθηγητή ή σε καθηγήτρια το είπες βρε αθεόφοβη? Όχι ότι έχει φοβερή σημασία αλλά με τρώει η περιέργεια.:p Sorry που το λέω αλλά θα πέθαινα να το ακούσω.:D Εσένα σου αξίζει τρελό respect γι' αυτό πάρε να' χεις. :respect: :grin:

Σε καθηγητή ή σε καθηγήτρια το είπες βρε αθεόφοβη? Όχι ότι έχει φοβερή σημασία αλλά με τρώει η περιέργεια.:p Sorry που το λέω αλλά θα πέθαινα να το ακούσω.:D Εσένα σου αξίζει τρελό respect γι' αυτό πάρε να' χεις. :respect: :grin:

 

I want to thank my father, my mother ....:lol::lol:

 

καθηγήτρια πολιτικής οικονομίας (ακόμα η ίδια είναι από ότι ξέρω)

Δεν μπορώ να πω ότι ήθελα να ανοίξει η γη και να καταπιεί εμένα, αλλά αξίζει να σας το διηγηθώ...

 

Είμαι με την παρέα μου πριν από μερικά χρόνια σε εκπαιδευτική εκδρομή στην Επίδαυρο, όπου και παρακολουθήσαμε μια παράσταση. Προς το τέλος της παράστασης και ενώ παρακολουθούμε τον πραγματικά λυπητερό θάνατο ενός ήρωα, κάποιος από τους τελείως σιωπηλούς θεατές... αερίστηκε! ...και μάλιστα χαρακτηριστικά δυνατά! Το αποτέλεσμα ήταν εγώ, η παρέα μου (αρκετά άτομα) και πολλοί άλλοι θεατές να σκάσουμε στα γέλια... οπότε και πολλοί άλλοι να άρχισαν να μας φωνάζουν "Ζώα!", "Δεν ντρέπεστε;", "Σεβαστείτε το χώρο" κτλ. Και όλο αυτό ενώ ταυτόχρονα στη σκηνή η μάνα θρηνούσε το χαμό του παιδιού της! Φανταστείτε το σκηνικό, παράνοια...

 

Ρίξαμε πολύ γέλιο, αλλά σκέφτομαι τον δύσμοιρο "δράστη"... φαντάζομαι ότι αυτός θα ήθελε πραγματικά να εξαφανιστεί.

 

Υ.Γ. Όντως εξαιρετική η ακουστική του αρχαίου θεάτρου!

and the oscar goes to ... άψογος ο νέος άψογος