Μετά από μια μίνι έρευνα, βρήκα τα ρολόγια -ορισμένων κορυφαίων εταιριών- που μένουν στεγανά σε πολύ-πολύ μεγάλο βάθος. Έχουμε & λέμε:
Η Tag Heuer φτάνει τα 300m βάθος με το 2000 aquaracer automatic ,
Η Omega φτάνει τα 600m με το seamaster planet ocean ,
Η Citizen φτάνει τα 1000m με το 1000 meter professional diver ,
Η Panerai επίσης 1000m με το luminor submersible ,
Η Rolex φτάνει τα 1220m με το sea-dweller 4000 ,
Η IWC φτάνει τα 2000m με το aquatimer automatic 2000 ,
Η Anonimo & αυτή 2000m με το 6001 professionale GMT ,
& ο νικητής...
Η Breitling φτάνει τα 3000m(........) με το avenger seawolf .
Ξέχασα κανένα?
Θα πουν βέβαια κάποιοι: το Κουρσκ ψάχνουμε να βρούμε μεγάλε? & από μια μεριά θα έχουν δίκιο.
Υπάρχει έστω ΕΝΑΣ δύτης, που θα πάρει ένα ΤΕΤΟΙΟ ρολόι, για να το χρησιμοποιεί στη θάλασσα?
Πιστέυει κανείς, οτι το target-group των εταιριών που βγάζουν αυτά τα ρολόγια, είναι οι δύτες?
Τότε ποιός ο λόγος να κυκλοφορούν τέτοιου είδους ρολόγια?
Γιατί να σπάνε οι μηχανικοί τα κεφάλια τους για να ανεβάσουν την αντοχή-στεγανότητα της κάσας πέρα από τα 200m (που είναι έτσι & αλλιώς υπέραρκετή)?
Προσωπικά πιστεύω πως όταν η τεχνολογία των μηχανισμών παραμένει στάσιμη...
(δεν είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ, τα αυτόματα ρολόγια π.χ. της Omega να λειτουργούν με πλήρη φόρτιση 44 ΩΡΕΣ, ενώ της Seiko λειτουργούν ακόμα & 6 ΜΗΝΕΣ μετά [Kinetik], & φτάνουν έως & τα 4 ΧΡΟΝΙΑ [Kinetic Auto Relay]?)
...ο μόνος τομέας που μένει για να κονταροχτυπηθούν οι ελβετοί μεταξύ τους, είναι οι κάσες...
Εσείς τι άποψη έχετε πάνω στο συγκεκριμένο θέμα?