γειά χαρά.. έχω μείνει, ειλικρινά έχω συγκινηθεί με όλα όσα διάβασα -που είναι πλέον αναμνήσεις.. ακούω Τζερόνιμο περίπου απ' το 94, μεταμεσονύχτιες απ' όταν γύρισε ο Τάκης απο τα στρατά.. άκουγα μέχρι την αποφώνηση του Κωνσταντίνου.. ήταν μοναδικός γιατί ήμασταν όλοι μια παρέα και αυτό δε μπορείς να το βρείς πουθενά πια..
:blink: