Πριν 3 χρόνια είχα το ΝΟΚΙΑ 3510 στη τσέπη του μπουφάν μου, το φόρεσα κι έφυγα από το σπίτι να πάρω το αστικό λεωφορείο για κέντρο. Καθώς πήγαινα στη στάση, είδα κι ερχόταν το λεωφορείο, οπότε έτρεξα για λίγο ώστε να το προλάβω. Μπαίνω μέσα, κάθομαι, και ψάχνω το κινητό με σκοπό να στείλω μήνυμα σ' αυτούς που με περίμεναν ότι μόλις μπήκα στο λεωφορείο. Η τσέπη, άδεια!!! Πάω στον οδηγό και του λέω "κάτι έτυχε και πρέπει να κατεβώ". Βέβαια πλησιάζαμε στην επόμενη στάση και με άφησε εκεί. Γυρίζω τρέχοντας πίσω, και ευτυχώς βλέπω το κινητό μου στο πεζοδρόμιο πεσμένο! Και πήρα μια τρομάρα... Δεν με απασχολούσε τόσο το κινητό, με ένοιαζε η ΣΙΜ με τον αριθμό μου και τα δεκάδες τηλέφωνα που είχα αποθηκεύσει...
Και κάτι πρόσφατο. Πριν 1 μήνα, είχα το sharp GX 30i (το πήρα το καλοκαίρι του 2004) και πανω σε μια στιγμή έντασης, για πρώτη μου φορά έπιασα το κινητό και το πέταξα πανω σε μια πόρτα. Φυσικά, δεν ξανάνοιξε... Μου ζήτησαν 200 ευρώ (!!!) για την επισκευή του, οπότε προτίμησα να πάρω άλλο. Εδώ και λίγες μέρες έχω το sharp 550SH και φυσικά θα το προσέχω περισσότερο από το προηγούμενο ;)