που με απασχολεί μήνες τώρα. Τα έχω με ένα παιδί 1 χρόνο και 3 μήνες αλλά γνωριζόμαστε 5 χρόνια. Το πρόβλημα είναι πως πέρυσι το καλοκαίρι που γυρίσαμε Αθήνα, μετά από 1 μήνα άρχησε να πηγαίνει σε μία σχολή για μεταπτυχιακό, που ναι μεν είναι το αντικείμενο που του αρέσει αλλά εκτός από το ότι είναι μακριά, δεν του αρέσουν τα άτομα και γενικά τίποτα. Οι παρέες του ήταν στην άλλη σχολή που έφυγε από εκεί επειδή τελείωσε. Το θέμα είναι πως από τότε ξεκίνησαν τα πάντα. Με το που άρχησε την σχολή δεν είχε όρεξη να βγαίνει,ήθελε να κάθεται όλο μέσα στο σπίτι, δεν είχε πλέον την όρεξη να παίζει τα αγαπημένα του χόμπι που παίζει από μικρός, όλο ήταν στεναχωρημένος χωρίς να ξέρει την αιτία, πέρασε και για μία εβδομάδα μία φάση που δεν ήξερε αν είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί μου γιατί του είχα πει και γω κάποια πράγματα (βέβαια μετά είπε πως ήταν το μεγαλύτερο λάθος που το νόμιζε αυτό πάνω στην κρίση του). Μετά από κάτι μήνες ήταν εντελώς καλά και πριν μλια εβδομάδα ξαναρχισε τα ίδια. Ανέφεραν οι γονείς του ένα άσχημο γεγονός στην ζωή του και από τότε είναι πάλι στην παραπάνω φάση. Δεν μπορεί να βρει τίποτα που να τον κάνει χαρούμενο. Ακόμα και αν τα πράγματα είναι σαφώς ορατά. Δεν ξέρω τι να κάνω και δεν ξέρω καν τι έχει και που οφείλεται αυτό.
ελπίζω να μην σας κούρασα.