Καλησπέρα παιδιά και καλως σας βρηκα! :)
Θα ηθελα να με συμβουλευσετε για το θεμα που αντιμετωπιζω.
Ειμαι εφηβος, πραγμα που σημαινει πως οι σχεσεις με το αλλο φυλο ειναι σημαιντικος τομεας της ζωης μου. Εχω κανει καποιες σχεσεις, στις οποιες δεν εγινε τιποτα απολυτως και κρατησαν πολυ λιγο.
Πριν λιγους μηνες, ειδα μια κοπελα στο σχολειο μου, η οποια μου εκανε μεγαλη εντυπωση αμεσως...Εχοντας επαφες με την κολλητη της, μπορεσα να της μιλησω για λιγα λεπτα, και μετα απο λιγες μερες εκανα μεγαλη *******....της εξομολογηθηκα ολα οσα ενιωθα για αυτη ενω εκεινη καλα καλα δεν με ειχε μαθει ακομα...προφανως και εφαγα χυλοπιτα.
Και τωρα ειναι που αρχιζει το πραγματικο προβλημα. Ολοι μου οι φιλοι μου λενε να την ξεχασω, να την ξεπερασω και ολα τα γνωστα, αλλα δεν μπορω απλα. Απλα δεν μπορω να το κανω αυτο. Και αυτα που νιωθω για κεινη γινονται ολο και πιο δυνατα.
Και αυτο ειναι διοτι εχει καταληξει να ειναι σαν καποιου ειδους απωθημενο για εμενα...Επειδη παντα ειχα χαμηλη αυτοεκτιμηση, (και ολες μου οι αποτυχιες δεν βοηθησαν και πολυ) , παντα ειχα θεμα να μιλησω μια κοπελα που με ενδιεφερε. Ενω αν δεν ενιωθα κατι για αυτη θα της μιλουσα ανετα, απλα δεν μπορω. Αυτο ειναι κατι το οποιο με συνοδευει σταθερα τα τελευταια χρονια. Οι φιλοι μου μου λενε οτι ειναι ολα θεμα εμπειριας, αλλα απλα δεν μπορω να αποκτησω εμπειρια οταν αγχωνομαι συνεχως για καθε λεξη την οποια θα της πω και το πως θα το πω...και συνηθως τα ******** λογω αυτου του παραλογου φοβου μου :mad:
οποτε.....καποια συμβουλη για βοηθεια? Αν και γενικα σαν ανθρωπος ειμαι ντροπαλος και οχι φουλ κοινωνικος, πραγματικα θελω να το ξεπερασω αυτο γιατι ξερω οτι δεν εχω λογο να νιωθω ετσι....
Αυτα τα λιγα :P
ευχαριστω εκ των προτερων :)