Προσωπικά διαφωνώ με την συγκεκριμένη συμπεριφορά.
Απο τη στιγμή που επιλέγει κάποιος μια εταιρία για να του παρέχει κάποιο προιόν ή υπηρεσία, είτε είναι τηλεπικοινωνιακή ή τραπεζική ή οτιδήποτε άλλο, έχει αντίστοιχες υποχρεώσεις με την εταιρία αυτή. Από τη μία θα πρέπει να λαμβάνει την υπηρεσία που αποφάσισε να αγοράσει ΄και απο την άλλη υποχρεούται να την πληρώνει.
Το αν σου αρέσει η υπηρεσία δεν έχει καμμία σχέση με το παραπάνω, είναι όπως όταν αγοράζεις ένα κινητό, το αν θα σου αρέσει είναι αποτέλεσμα της δική σου επιλογής. Το μόνο που μπορώ να φανταστώ για την αποχώρηση του από την Cosmote μετά από 10 χρόνια είναι γιατί είχες καλύτερη προσφορά (πιθανώς για καινούριο κινητό). Παρόλαυτα είμαι της άποψης των χρονιαίων συμφωνιών γιατί υπάρχουν καλύτερες συνθήκες διαπραγμάτευσης ειδικά όταν έχεις μεγάλους λογαριασμούς.
Όπως σε έσενα σου έχει δώσει το δικαίωμα το κράτος να καταφύγεις σε ελεγκτικές αρχές για να μπορέσεις να διεκδικήσεις για την ποιότητα της υπηρεσίας που αγόρασες, άλλο τόσο έχει δωθεί δικαίωμα διεκδίκησης των χρημάτων από την εταιρία που στο παρέχει.
Απο εκεί και πέρα, εγώ έχω συμβόλαια με 2 εταιρίες και συγκεκριμένα με τη Wind, από το 1998, και πότε δε με ενόχλησαν για όποια καθυστέρηση ακόμα και όταν όντως καθυστερούσα, αν και αυτό μπορεί να οφείλεται ότι ποτέ οι λογαριασμοί μου δεν ξεπέρασαν τα 30 ευρώ. Σε κάθε περίπτωση όμως αυτή η άμεση εκβιαστική απειλή ότι μη με καλείτε ενώ σας χρωστάω αλλιώς θα φύγω εγώ και η οικογενειά μου, είναι σίγουρα κακό δειγμα συμπεριφοράς και παράδειγμα προς αποφυγή.
Απο εκεί και πέρα αυτή η νοοτροπία που έχουμε σαν λαός μερικές φορές, να προσπαθούμε να πείσουμε ότι τα δικά μας λαθή δεν είναι δικά μας αλλά άλλων είναι ίσως και ο πρώτος και κύριος λόγος του ότι είμαστε τόσο πίσω σε σχέση με τις άλλες χώρες. Αντί να προσπαθούμε να είμαστε σωστοί στις υποχρεώσεις μας, προσπαθούμε με μία κάπως εκδικητική συμπεριφορά να δείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες και ότι φταίνε πάντα οι άλλοι.