just_a_comment

το καλυτερο που ειχα βρει εγω οταν το χα ψαξει στο youtube ηταν που ειχαν κάνει μια εκπομπή μετά απο πολλά χρόνια και είχαν μαζευτεί τα παιδακια που τωρα ηταν πια μεγάλοι και η δασκαλα (που ειχε γινει χοντρη χεχ) και θυμοθνταν τα παλια κ λεγανε τι εχουν γινει ο καθένας (γιατι τα παιδακια δεν εγιναν ηθοποιοι) πολύ αστειο!

αμα βρεις το καρουζελ πες το και σε μας γιατι κ εγω το εψαχνα πριν καιρό "Carrusel" ή "Carrusel de ninos" είναι ο οριτζιναλ τίτλος και αν κυκλοφορεί θα κυκλοφορεί είτε στη μεξικανικη βερσιον ειτε σε βραζιλιανικη μεταγλώττιση (εμεις θελουμε το πρωτο γιατι δν ξερουμε πορτογαλεζικα)... α! είχε βγει και Carrusel de los americas με άλλα παιδάκια και άλλη δασκαλα αλλα νομιζω δεν το έβλεπε κανεις γιατι ολοι θελαμε το οριτζιναλ! :) Εχω κι εγω μια αλλη φλασιά τώρα. Οσοι ειστε ιδια γενια με μενα (γεννημενοι πανω κατω83-86) θα θυμαστε οτι οταν βλέπαμε καρουζελ και μικρο σπιτι στο λειβάδι υπήρχε άλλη μια σειρά που έπαιζε στην ίδια "ζώνη" και ήταν κι αυτή παιδικη του ιδιου στυλ, αλλα μαλλον δεν ειχε πολλά επεισόδια: ήταν με δυο κοριτσάκια που ήταν αδελφές και εμοιαζε αρκετά στο "μικρο σπιτι..." - ενα επεισόδιο που θυμαμαι χαρακτηριστικα ήταν που η μεγάλη αδελφη ανεβηκε στη σκεπή με μια ομπρελα και πηδηξε γιατι νομιζε οτι ετσι θα πετάξει και μετά έπαθε διασειση και έχασε την εκδρομή του σχολείου. Το θυμαται κανας άλλος αυτό? πως λεγόταν? εχω μια αισθηση οτι μπορει να μην ηταν μεταγλωτισμενο (υποτιτλους) αλλα λογικα κανω λάθος...

+1000!:)

μπαααα...λάθος ρήμα! μας ξενίζει κάτι που δεν το χουμε ξαναδει και ειναι εκτος του αναμενόμενου...το πρόβλημα με το Ρώμα κ μ αυτή τη σειρά είναι ακριβώς το αντίθετο: 100% προβλέψιμο!;)

correct! είναι πολύ έξυπνη ταινία...θυμάμαι την πρώτη φορά που την είδα ήταν σε προβολή σε ενα στεκι αναρχικών...ωραία φάση... αλλα ο "εξολοθρευτής άγγελος" είναι ακόμα καλύτερη!:rolleyes: your turn!

:lol::lol: http://img218.imageshack.us/img218/9946/vttb1dh5.jpg http://img218.imageshack.us/img218/2568/vttb2dz2.th.jpg http://img218.imageshack.us/img218/4387/vttb3br3.th.jpg έλα ένα κλασικό για καληνύχτα (επειδή αύριο μαλλον δε θα μπορέσω να μπω, δε χρειάζεται να περιμένετε επιβεβαίωση για να συνεχιστεί το παιχνίδι- μη σας το καθυστερήσω-) :D

samaritan girl? (kim ki duk)

αστα να πάνε! την έβλεπα στο σπίτι της γιαγιάς μου - μπαίνει μέσα σε κάποια φάση και με βλέπει να χω πλαντάξει και νόμιζε οτι κάτι έχω πάθει!:p δεν έχει πολύ ωραία αισθητική? ειδικά η σκηνή με τα φτερά έχει κάτι από παραμύθι αλλά ένα παρακμιακό/φτηνιάρικο παραμύθι όπως η κοινωνία που περιγράφει... συνεχίζεις εννοείται...

α γεια σου! μα ναι βρε παιδί μου τι κλάμα ήταν αυτό! έμενα και με την απορία: αφού σε ΟΛΑ τα παιδικά ο ήρωας τα καταφέρνει, αυτός εδώ γιατί δεν μπορεί?? και δως του κλάμα!

καλέ όταν το βλεπα εγώ δεν υπήρχαν ιδιωτικά κανάλια! άντε να υπήρχε το μέγκα...αλλά μάλλον στα κρατικά θα το έβλεπα! μηπως θυμάσαι τι γινόταν στο τέλος? μου χει μεινει τραύμα το δόλιο το αρκουδάκι!

να ρωτήσω κι εγώ για ένα παιδικό που έβλεπα μικρή? ή ήταν ταινία ή ήταν αυτοτελές επεισόδιο και η ιστορία δινόταν ολοκληρωμένη. ειχε ως εξής: η μαμά αρκούδα (μπορεί να ταν άλλο ζωάκι αλλα μαλλον αρκούδα) γεννούσε το μικρό αρκουδάκι και αυτό μεγάλωνε με τα άλλα ζωάκια. Κάποια στιγμή ερχόταν η εποχή που το μικρό αρκουδάκι έπρεπε να περάσει ένα τεστ για να δουν τα άλλα ζώα αν είναι ικανό να διαδεχτεί τη μαμα του (ή κατι τέτοιο). Αυτό το τεστ ήταν να καταφέρει να σκαρφαλώσει σε ένα καταράχτη. Προσπαθούσε προσπαθούσε το αρκουδάκι και στο τέλος ΔΕΝ τα κατάφερνε! (δεν ειναι φοβερή ανατροπή αυτή για παιδικό? αφού όλοι στο τέλος τα καταφέρνουν στα παιδικά). Εμενα μου φαινόταν πολύ λυπητερό και έκλαιγα κάθε φορά που το έβλεπα! το θυμάται κανείς? πως το έλεγαν ή ποια ακριβώς ήταν η υπόθεση? πολύ θα θελα να ξέρω για να καταλάβω τι μήνυμα προσπαθούσε να περάσει...

:yahoo::yahoo: yeeeee!!! 2η φορά που βρίσκω ταινία! (ο ενθουσιασμός του πρωταρη :baby:) οριστε μια που μ αρέσει πολύ: http://img222.imageshack.us/img222/9628/vtt1fg0.th.jpg http://img222.imageshack.us/img222/3727/vtt2gr9.th.jpg http://img222.imageshack.us/img222/3838/vtt3oe1.th.jpg Edit: τι? ειναι δύσκολο? να και η πιο ωραία σκηνή http://img235.imageshack.us/img235/3722/vtt4lf0.th.jpg

ασχετο: δειτε αυτό κι άμα δε σας κολλήσει γράφτε μου!

xa!ναι ξαναδα τα screencaps και κατάλαβα οτι δν ειναι αυτό...γι αυτό το κανα edit (επλιζω να μην είναι ζαβολια!) btw ωραία ταινία φαίνεται το control, θα πάω να τη δω!

Twenty four hour party people ?

α! και για όσους είναι πισω στην ορολογία (λόγω χάσματος γεννεών) ορίστε τι εννοούν οι έφηβοι όταν λένε "έμο" όποιος θέλει να εμβαθύνει, εχει πολλά related videos...

οριστε! αυτό είναι η αποδειξη ότι δεν είμαστε εμεις (οι αριστερόχειρες εννοώ) οι γκαφατζίδες και ατσούμπαλοι (εμενα με κοροιδευουν συνεχεια για την κακή σχέση που έχω με ψαλιδια, ανοιχτήρια κλπ) αλλά φταίει που ο κόσμος είναι φτιαγμένος για δεξιόχειρες! επίσης, όσοι επιδίδεστε στο αθλημα της ταβανοσκόπησης (το αγαπημένο μου) : οριστε βρε! μπορεί να βρεθείτε να εφεύρετε ολόκληρο μαθηματικό σύστημα! αυτό με τα παχύσαρκα παιδάκια να το δείξω στη γιαγιά μου που κάθε φορά που πάω σπίτι της με κυνηγάει με 5 κομμάτια παστίτσιο, μια φρατζόλα ψωμί με βούτυρο και ένα βάζο συκαλάκι? (συνδρομο κατοχής) καλα για τον τελευταίο απογονο του ναπολέοντα να μη σχολιάσω...βατερλώ!

καταρχάς kostadine συγχαρητήρια για το εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα!! κι εγώ πολύ καιρό τώρα σκέφτομαι ότι τα φόρουμ (το σωστό είναι "τα φόρα" αλλά δε μ ακουγεται πολύ ωραίο:p) χρήζουν κοινωνικοπολιτικής ανάλυσης γιατί όντως είναι ένα νέο φαινόνενο της εποχής (ας ειν καλά η τεχνολογία). είναι ένα πείραμα που φαίνεται να λειτουργεί και είναι πολύ κοντά σε αυτό που λέμε "άμεση δημοκρατία" - αφού όλοι ανεξαιρέτως οι cyber-πολίτες μπορούν να συμμετέχουν χωρίς αντιπροσώπους. Τώρα στο θέμα των κανόνων: νομίζω ότι οι κανόνες είναι οι ελάχιστοι δυνατοί (απαγορεύονται τα βρισιδια για να μη θίγεται κανένα άλλο μέλος, και απαγορεύονται και κάποια πράγματα που θα κατέστρεφαν τη συζήτηση όπως πχ το off topic και το spaming). Και το μόνο που θα μπορούσε να βελτιωθεί ως προς τη δικαιοσύνη είναι ίσως να μην αποφασίζουν οι moderators (που πάλι είναι μια "ολιγαρχία") για το ποιος θα φάει "μπαν" ή το τι θα διαγραφεί ως "οφ τοπικ" αλλά όλοι οι μετέχοντες στο φόρουμ με ψηφοφορία (όπως ο εξοστρακισμός;)) όντως, έστω και με αυτούς τους ελαχιστους δυνατούς κανόνες, το φόρουμ απέχει αρκετά από την ιδανική-απόλυτα ελεύθερη κοινωνία- στην οποία δεν υπάρχει κανένας ποινικός κανόνας, αφού όλοι οι άνθρωποι σέβονται εκ πεποιθήσεως τα δικαιώματα των συνανθρώπων τους (μια κοινωνία αναρχική δλδ). Και αυτό μας φέρνει στο τελευταίο ερώτημα του costantinou: για να είμαστε απόλυτα έτοιμοι για μια τέτοια κοινωνία, πρέπει να έχουμε πάρει όλοι την κατάλληλη παιδεία (από το σπίτι μας κ τα σχολεία)...πράγμα που ειναι σαφές οτι δε συμβαίνει. όμως, από κάπου δεν πρέπει να γίνει η αρχή?? εννοώ ότι ακόμα και αυτό το φόρουμ, ίσως είναι μια αρχή για να καταλάβουμε τα οφέλη της άμεσης δημοκρατίας και να αρχίσουμε να οραματιζόμαστε όλο και περισσότερο μια κοινωνία χωρίς αυτά τα γελοια συστήματα αντιπροσώπευσης... @ atgiakas: εξαιρετικό κειμενο ( κ το δικο σου κ αυτο στο οποιο παραπεμπεις) @getolika: δεν ντρεπεσαι να κοροιδευεις βρε? (:lol::lol::lol:σε καλό σου, μ εκανες κ γέλασα!!)

επι ποίου θέματος? εγω γενικές παρατηρήσεις έκανα...:)

sorry ρε παιδια αλλα διαβάζοντας τις αναλύσεις σας για τις "κοινωνικές ομάδες" ένοιωσα εκτος τοπου και χρόνου...τι να πω? εγω ειμαι 23,μεγάλωσα στην επαρχία και τέτοια ακραία πράγματα που περιγράφετε δε θυμάμαι (υποθέτω οτι στις κατηγορίες αυτές εμπιπτουν έφηβοι απο 13-18). Εντάξει, υπήρχαν οι γκοθάδες και οι ντεθμεταλλάδες που φορούσαν κυρίως μαύρα και τους αρεσαν κάπως τα περι αυτοκτονίας, υπήρχαν οι χιπχοπάδες με τα φαρδια παντελόνια που έκαναν σκέιτ και γκράφιτι, υπήρχαν και οι ροκάδες, αλλά αυτές οι "κατηγορίες" ήταν μόνο κατηγορίες γούστου και όχι "κοινωνικές ομάδες"...εγώ πχ στην παρέα μου είχα απ όλα τα "είδη" και ποτέ δε θυμάμαι κόντρες. Τέλος πάντων, η αίσθηση που έχω είναι ότι όλα αυτά τα μεγαλοποιείτε λόγω της ιδιαιτερότητας της εφηβείας. Κι εγώ μεγαλοποιούσα κάποια πράγματα τότε: ειναι η αναγκη να βρεις μια ταυτότητα, να νοιώσεις μέλος μιας ομάδας, γιατί η εφηβεία είναι η πρώτη "εξοδος" στον κόσμο και σ αυτό το μεταβατικό στάδιο χρειάζονται όλοι την υποστήριξη και την επιβεβαίωση από μια παρέα. Και όσο πιο έντονα εχεις την αναγκη να προσδιορίσεις τη δική σου ταυτότητα, τόσο πιο έντονη είναι και η αντιθεσή σου απέναντι στην ταυτότητα του αντιπάλου (ειτε ο αντίπαλος είναι η οικογένεια, είτε μια άλλη ομάδα συνομηλίκων). Χωρις να θέλω να το παίξω ώριμη ή πιο έξυπνη, θα έλεγα πως η φάση της εφηβείας είναι μια κατεξοχήν εγωιστική φάση στη ζωή του ανθρώπου. Όλο το σύμπαν περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό μας! γι αυτό και όσο πιο γρήγορα την ξεπεράσουμε αυτή τη φάση τόσο το καλύτερο (δυστυχώς κάποιοι δεν την ξεπερνουν ποτέ βέβαια). Οταν λοιπόν ξεπεράσουμε αυτή τη φάση θα δούμε πως γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν για να επιβιώσουν, άλλοι που κάνουν 3 δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, σε γειτονικές μας χώρες σκοτώνονται σε ανοητους πολέμους, υπάρχουν ανθρωποι που παλεύουν με σοβαρές αρρώστειες και σοβαρές αναπηρίες και δεν παίρνουν βοήθεια απο πουθενά, υπάρχει εμποριο ανθρώπων, και ανηλικα παιδια που μεταφέρονται σε ξενες χώρες για να εκπορνευτούν...και αυτά είναι ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ! τέλος, μια παρατήρηση είναι ότι τα φαινόμενα που περιγράφετε είναι πιο έντονα στην πρωτεύουσα απ ότι στην επαρχία, γιατί εκεί είναι πιο έντονη και η ατμόσφαιρα του ατομισμου. Οταν όλοι τρέχουν, ο καθένας για τη δικιά του δουλειά, χωρις να κοιτάζουν γύρω τους αν ο διπλανος τους ζει ή αν πέθανε, δεν μπορούμε να περιμένουμε απο τους εφήβους να είναι λιγότερο ατομιστες. μην ψαρώνετε βρε εφηβάκια, μετά τα 18 μπορεί να είστε ανεργοι αλλα τουλάχιστον θα έχετε ψιλοκατασταλάξει μεσα σας, θα ξέρετε ποιοι ειστε που πατάτε και που βρίσκεστε...υπομονή θέλει! Edit: το ποστ μου αναφέρεται στα περι "emos" -κάγκουρες-μαγκουρες-τρεντοκάγκουρες- που διάβασα στην πρώτη σελίδα, γιατί απ ότι είδα στη 2η σελίδα του τόπικ η συζήτηση παίρνει μια ελαφρώς διαφορετική τροπή...

οκ! βρηκα: http://img78.imageshack.us/img78/6484/vtt1ze8.th.jpg http://img78.imageshack.us/img78/7075/vtt2qz6.th.png http://img78.imageshack.us/img78/4954/vtt3gf4.th.png φαντάζομαι θα τη βρείτε εύκολα...:)

Lolita! (δεν εχω ξαναπαίξει γι αυτό, αν δε βρω κατι να βάλω μέσα στην επόμενη ώρα- παραχωρώ τη σειρά μου σε άλλον) [συγγραφέας ο Nabokov, σκηνοθέτης ο Kubrick, η ταινία του '97 δε μου αρέσει]

λοιπόν, μιας και το ανέφερες να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία από τις εξετάσεις των αγγλικών: αφού σκοτώθηκα, όπως κάθε μαθητής/φοιτητής που έχει φάει το παραμύθι των proficiency και πήρα και τα δύο (michigan και cambridge, το δε cambridge με A), όταν έκανα τα χαρτιά μου για αγγλία τα πανεπιστήμια ΔΕΝ ΤΑ ΔΕΧΟΝΤΑΝ και ας είχε περάσει ΜΟΝΟ ένας χρόνος!!! :angry: ΟΥΤΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ CAMBRIDGE ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟ PROFICIENCY ΤΟΥ CAMBRIDGE!!! sorry για τα κεφαλαία, αλλά όσο το θυμάμαι συγχίζομαι!! και αναγκάστηκα να κάνω πάλι μαθήματα για να δώσω IELTS (που είναι το αντίστοιχο αγγλικό του TOEFL) -- καλό είναι να έχεις κάποιον να σου εξηγήσει τα βασικά για το πώς λειτουργούν αυτές οι εξετάσεις αλλά και μόνος σου νομίζω, αν έχεις ένα ικανοποιητικό επιπεδο αγγλικών, μπορείς να αγοράσεις 1,2 βιβλία με τεστ και να εξασκηθείς-- οποτε η συμβουλή μου είναι η εξής: αν ενδιαφέρεστε απλώς για πιστοποίηση γνώσης αγγλικών, δώστε τα κρατικά ππτυχία, που στο μέλλον θα ναι τα μόνα με σίγουρη αξία. Αν πάλι ενδιαφέρεστε για σπουδές στο εξωτερικό, μην κάνετε τον κόπο (και -κυρίως- τα έξοδα)να ασχοληθείτε με proficiency όσο είστε μαθητες, ένα οποιοδήποτε lower (του michigan ειναι το πιο ευκολο αλλα, όπως είπαμε, καλύτερα το κρατικό) θα σας είναι αρκετό για να απαλαγείτε από τις εξετάσεις ξένης γλώσσας στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Και αν αποφασίσετε να πάτε εξωτερικό, δώστε τότε IELTS ή TOEFL (είναι της ίδιας δυσκολίας, ανάμεσα σε lower και proficiency) και να θυμάστε ότι έχουν ημερομηνία λήξης (ισχύουν μόνο για 2 χρόνια, οπότε δεν έχει κανένα νόημα να δώσετε στο 1ο έτος πχ, γιατι μέχρι να τελειώσετε και να πάτε για μεταπτυχιακά θα έχουν λήξει!) ...αυτά τα παράλογα γίνονται στην αγορά των πτυχίων...

+3 απο τις πολύ καλές σκηνές κ οι τρεις... [τη σκηνή του στερητικού την έχουμε δει και σε παρωδία από το Family guy (Stewie) ειχα πεθάνει στο γέλιο:lol::lol:] όμως η αλήθεια είναι πως μπορώ χαλαρά να φτιάξω μια top 100 λίστα από κορυφαίες σκηνές ταινιών...με το να λέμε μία και δύο ακηνές αδικούμε 107 χρόνια κινηματογραφικής ιστορίας!! μερικά παραδείγματα κορυφαίων σκηνών: Metropolis: οι εργατες που βγαίνουν σαν υπνωτισμένα ρομπότ και θυσιάζονται στο θεο/μηχανή Θωρικτό Ποτεμκιν: η σκηνή της μάχης στις σκάλες, με το καροτσάκι που κατρακυλάει Η 7η σφραγίδα: ο πρωταγωνιστής παίζει σκάκι με το Χάρο Ψυχώ: η κλασική σκηνή στο ντουζ Τα πουλιά: η κλασική σκηνή με τα πουλιά (ε νταξει πως αλλιώς να την περιγράψω?) The Life of Brian: οι σκηνές που όλοι τον περνάνε για μεσία, όλη η "φρενίτιδα" του πλήθους και φυσικά η τελευταία σκηνή. The Matrix: η σκηνή που ο Neo παίρνει το κόκκινο χάπι και ξυπνάει στον αληθινό κόσμο, εκεί που μας δείχνει την ατελείωτη "καλλιέργεια" ανθρώπων από τις μηχανές (όσες φορές κ να δω αυτή τη σκηνή ανατριχιάζω) Τιτανικός: η ταινία μούφα, αλλά η σκηνή που το πλοίο βουλιάζει και οι μουσικοί λένε, ας παίξουμε κι αυτό το τραγούδι ανατριχιαστική Χορεύοντας στο σκοτάδι/ Δαμάζοντας τα κύματα/Dogville: τελευταία σκηνή (το ξέρατε ότι είναι ένα είδος τριλογίας?) Fight club/ se7en: επίσης τελευταία σκηνή Ψαλιδοχέρης: πολλές πανέμορφες σκηνές, αγαπημένη μου, εκεί που προσπαθεί να φάει "σαν άνθρωπος" και παλεύει μια ώρα με ένα μπιζέλι Jeux d enfants (love me if you dare): το κλασικό φιλί στη βροχή Little Miss Sunshine: εκει που ανεβαίνει όλη η οικογένεια στην πίστα και 2 που είδα πρόσφατα, που δεν έχουν καμια εξέχουσα θέση στην ιστορία του κιν/γράφου αλλά καποιες σκηνές τους μου άρεσαν πάρα πολύ: Finding Neverland: λατρεύω μια πολύ μικρη σκηνή που ο πρωταγωνιστής και η γυναίκα του, αποξενωμένοι πια ο ενας απ τον άλλο, ανεβαίνουν μετά το δείπνο στα δωμάτιά τους, αυτή ανοίγει την πόρτα και μπαίνει σε ένα συνηθισμένο δωμάτιο (γιατί είναι μια συνηθισμένη γυναίκα της καλής κοινωνίας με συνηθισμένες σκέψεις) και αυτός ανοίγει την πόρτα και απο πίσω τον περιμένει ένα πολύ δυνατό φως, σα να μπαίνει σε έναν άλλο κόσμο (γιατί είναι συγγραφέας και έχει στο μυαλό του ένα σωρό διαφορετικούς "κόσμους" που η γυναίκα του ούτε που τους φαντάζεται) Garden State: έχουν πάει σε έναν τυπά που μενει σε ένα παλιο λατομείο που έχει ανακαλυφθεί ένα ρήγμα, γιγάντιο, τόσο βαθύ που κανείς δεν ξέρει μεχρι που φτάνει και το λένε "the infinite abyss". Οπότε λέει ο πρωταγωνιστής στον τυπά που φυλάει το ρήγμα "good luck exploring the infinite abyss" και του κάνει ο άλλος "good luck to you too" ;) α! και απο μια ελληνική: Uranya, η τελευταία σκηνή που το αγόρι ανεβαίνει στο φεγγάρι ε σόρρυ για τη μεγάλη λίστα, είπαμε 107 χρόνια κινηματογράφου είναι αυτά, μέχριι το πρωί μπορώ να γράφω!

σορρυ βρε παιδια για την ψιλοακυρη ερώτηση αλλά (επειδή ενδιαφέρομαι για μεταπτυχιακά στην αγγλία) ξέρει κανείς ΠΟΤΕ γίνονται οι εξετάσεις του ΙΚΥ? με μια γρήγορη αναζήτηση βρήκα γενικές πληροφορίες, την περσινή αίτηση (μην ειμαστε και πλεονεκτες) αλλά πληροφορίες για την ημερομηνία διεξαγωγής των εξετάσεων πουθενα...