just_a_comment

Βασικά, αυτό που λες με κάνει να σκέφτομαι το εξής: ίσως τελικά αυτό που μας εξίταρε στο Λοστ ήταν το είδος των ερωτημάτων, οτι ήταν ερωτήματα-σπαζοκεφαλιές δηλαδή, που όλη η αξία τους έγκειτο ακριβώς στο ότι παρέμεναν αναπάντητα. Από τη στιγμή που άρχισαν να απαντιούνται αρχίσαμε κι εμεις να απογοητευόμαστε: θυμηθείτε τους "άλλους", τους "ψιθύρους", το "hatch", τους αριθμούς και τέλος τον καπνο...σε όλα είπαμε "α, αυτόοοο ήταν? :X" . Και ίσως τελικά η οποιαδήποτε εξήγηση - είτε λογικοφανής είτε μεταφυσική είτε sci-fi - να μη μας κάνει γιατί χαλάει την ατμόσφαιρα μυστηρίου και προσδοκίας. Για μένα η κορυφαία φάση της σειράς- αυτή που της έδωσε όση αξία έχει και που την έκανε να αναγνωριστεί και να αγαπηθεί - είναι η πρώτη σεζόν. Εκεί που η έμφαση ήταν στο κομμάτι της δυναμικής της κοινότητας, των σχέσεων που δημιουργούνται σε μια κοινωνία που χτίζεται εκ του μηδενός και ξεκινάει επί λευκού πίνακος (tabula rasa) όσον αφορά το ποιόν του κάθε μέλους της και η προσπάθεια μιας κοινωνίας να επιβιώσει απέναντι στο φόβο του αγνώστου και απέναντι στην αόρατη απειλή. Και καθόλου δε θα με πείραζε αν δε μαθαίναμε ποτέ τι ακριβώς ήταν "οι άλλοι" ή πως ακριβώς έμοιαζε αυτή η αόρατη απειλή. Πιστεύω οτι η σειρά θα είχε διατηρήσει ένα πολύ πιο artistic/σινεφιλ προφιλ και θα είχε παραμείνει αυθεντικά cult αν είχε πάρει μια τέτοια κατεύθυνση (που δίνει έμφαση στο κοινωνικό/ψυχολογικό κομμάτι χωρίς να υπόσχεται απαντήσεις για διάφορα "περιφερειακά" μυστήρια) . Αλλά φυσικά τώρα περνάμε σε υποθέσεις τύπου "αν η γιαγιά μου είχε καρούλια..." που δεν έχουν κανένα νόημα στην παρούσα φάση. Απλά αναλογίζομαι πώς μια σειρά που κατέληξε τυπική Αμερικανιά είχε ξεκινήσει με πολλά potentials...

Όχι, όχι: εννοώ που του είπε κάτι σαν: "εσύ θα είσαι αυτός" (its going to be you) Που μας παραπεμπει @Baator: +100000 ! έτσι ακριβώς όπως τα λες...

Ναι όντως κι εγώ το σκέφτηκα αυτό τη στιγμή εκείνη..."και στο καροτσάκι είναι...είναι....είναι...ο...-wait for it- o Anthony Cooper!" -Σώωωωπα, κι εμείς περιμέναμε να ναι ο Μάικλ Τζάκσον :confused: Κατα τα άλλα ναι συμφωνώ οτι είναι σημαντικό που αποκαλύφθηκαν πια -που τωρα δε θυμάμαι κιολας πώς ακριβώς το είπε - αλλά ήταν σημαντικό πάντως :p

:lol: καλα, κι εμένα εκεί ακριβώς με παρέπεμψε η σκηνη αυτή! Το θέμα είναι, οτι άλλοι Όπως είναι αυτή τη στιγμη τα πράγματα δε βγαίνει καθόλου νόημα...

:w00t::w00t::shock::knife::what: Έλα ήταν από τα "ΤΙ-ΛΕΣ-ΤΩΡΑ????" επεισόδια!!! Ρε σεις...2επεισ.+το φινάλε μένουν....απίστευτο!! Πάντως τώρα πια :confused:

E καλά δίκιο έχεις, απλά να πούμε κιολας οτι δεν είναι ο Κοκκινόπουλος που απογοητεύει (αν απογοητεύει ) αυτός τη σκηνοθετική επιμέλεια έχει μόνο -τη σκηνοθεσία του κάθε επεισοδίου την αναλαμβάνουν άλλοι και τις ιστορίες άλλοι τις γράφουν (κυρίως Ρίσβας+Σακαλή αν έχω καταλάβει αλλά και διάφοροι άλλοι) . Απλά μάλλον έχει πια επικρατήσει να λέμε "βλέπω Κοκκινόπουλο" για όλες αυτές τις σειρές (όπως λέμε όλες τις οδοντόκρεμες "Κολυνός" ένα πράγμα :lol: ) γιατί έχουν αυτό το πολύ χαρακτηριστικό στυλ ύφος+μουσική που αποτελεί trademark. Εδιτ: αλήθεια, τώρα που είπα χαρακτηριστική μουσική: έχω στον υπολογιστή μου κατεβασμένο ένα cd με τα τραγούδια απ τις σειρές του Κοκκινόπουλου (όλα αυτά τα κλασικά, 16 Horsepower, Madrugada, Midnight Choir, Black Heart Procession κλπ) το οποίο ούτε θυμάμαι πια από που μου προέκυψε - είχε κυκλοφορίσει τέτοιο soundtrack στο εμπόριο ή είναι fan made?

Μα γιατί δε σας άρεσε δεν καταλαβαίνω...είμαι σίγουρη οτι την υπόθεση την έχω ξαναδεί (νομίζω ήταν σε σειρά του Αλφα αλλά δε θυμάμαι αν ήταν του Κοκκινόπουλου ή αν ήταν οι "Αληθινοι Ερωτες" - γενικά το Bonnie and Clyde πρότυπο έχει διαχρονική αξία) αλλά ήταν πολύ καλοφτιαγμένο...Το προηγούμενο (με την Αλικάκη) ούτε κι εμένα μ'άρεσε πολύ αλλά κακό δεν ήταν.

Οχι ρε σεις, ήταν πολύ ωραίο επεισόδιο! μπορει να μην ήταν καθόλου πρωτότυπο αλλά η ροή/σκηνοθεσία/εξέλιξη χαρακτήρων υπερκάλυπτε αυτή την έλλειψη συν οι πολύ καλές ερμηνείες: η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου είναι άψογη (την είχα λατρέψει στο 10 και στα Ματωμένα Χώματα ) και ο Λούλης είναι αξιοπρεπέστατος, η μεταξύ τους χημεία έδενε μια χαρά , o Καραζήσης και η μάνα επίσης πολύ καλοί- ε και το στόρι αν μη τι άλλο ήταν πολύ ρομαντικό:love: Πάντως όπως και να χει η τελική αξία ενός επεισοδίου είναι συνάρτηση και του σεναρίου/σκηνοθεσίας και των ηθοποιών. Όταν το ένα από τα δύο είναι πολύ καλού επιπέδου (στο συγκεκριμένο ήταν η ηθοποιία που υπερτερούσε) βοηθάει και το άλλο, αν εκείνο είναι μέτριο. Αντιστρόφως, αν το ένα από τα δύο είναι πολύ κακό, τότε η κατάσταση δε σώζεται με τίποτα: εμένα το χειρότερό μου επεισόδιο μέχρι τώρα ήταν αυτό με την Τρικαλιώτη και τον Αλαφούζο ("πεινα" λεγόταν νομίζω) εκεί το σενάριο ήταν καλούτσικο, αλλά η ηθοποιία τόσο κακή (την Τρικαλιώτη δεν την αντέχω με τίποτα- με κάνει και υποφέρω -είχαν βάλει και την άλλη τη Θεωνά μέσα που επίσης είναι ψιλο-απαράδεκτη) που το συνολικό αποτέλεσμα ήταν κάτω του μετρίου...

:lol: ε ναι, μπορεί να το χει πάρει λίγο βαριά το θεματάκι, αλλά το κείμενο είναι κορυφή! Και δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος δε δικαιούται να αγανακτεί όταν νιώθει "εξαπατημένος"...εντάξει, μπορεί να λέμε όλοι "get a life, μια σειρά είναι μόνο", αλλα πιστεύω ότι σε πολλούς από μας έχει συμβεί να αποκτήσουμε την ψυχολογία του "φαν" και να κολλήσουμε με κάτι (είτε είναι σειρά/ταινία/μουσικό συγκρότημα/anime/αθλητική ομάδα ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο) έτσι? Και όταν μπαίνουμε σε ένα τέτοιο τριπάκι, περιμένουμε αυτό στο οποίο έχουμε επενδύσει συναισθηματικά να μας ανταποδίδει την (αισθητική ή άλλου τύπου) ικανοποίηση που περιμένουμε από αυτό και όταν το βλέπουμε να "παίρνει την κάτω βόλτα", να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης/εμπορευματοποίησης ή -ακόμα χειρότερο- οι ίδιοι οι υπεύθυνοι γι'αυτό να μας κοροιδεύουν μες στα μούτρα μας, ε τότε αγανακτούμε! Δεν έχει κάτι το μεμπτο ή το περίεργο αυτό (αρκεί να μην πάρει κανεις καμια καραμπίνα και πάει να τινάξει τα μυαλά των Cuse+Lindeloff στον αέρα μετά το φινάλε :p). Edit: να σας πω κάτι άλλο τώρα άσχετο: "Ιωνά! Βλέπω το τέλος να 'ρχεται, εσύ το βλέπεις?" "Το βλέπω" ... ... ... "Το τέλος έρχεται πάντα, πάντα έρχεται το τέλος για όλους μας" "Κανείς δε νικάει το θάνατο" "Ανθρωπος... ο μεγάλος ηττημένος" Αυτή η συζήτηση μεταξύ του Μπίρλα και του Κόρκου, με θέμα το δράμα της ύπαρξης και του θανάτου δε σας θυμίζει την κλασική πλέον σκηνή ? χμ...τι να σημαίνει άραγε αυτό? που μας οδηγούν τα βαθιά μονοπατια της φιλοσοφίας του Λοστ? :p :ninja: :lol:

χαχαχ! Του στραβού το δίκιο να λέγεται: κάλά κάνει ο άνθρωπος κι έχει αγανακτήσει, αν μάλιστα, απ' ο τι καταλαβαίνω ήταν απ αυτούς που τόσα χρόνια ανέλυαν επεισόδιο το επεισόδιο ψάχνοντας τα μεγάλα μυστήρια...και το κείμενο είναι απολαυστικότατο! μου φτιαξε τη μέρα! (καλά το βιντεάκι http://www.youtube.com/watch?v=j1PAB6Sgdp8 αυτό το χατε δει? :lol::up: ) Αντε την άλλη βδομάδα η συνέχεια! (έχει αυτή τη μαγική ιδιότητα το Λοστ, εκεί που μας απογοητεύει συνεχώς, κάθε φορά περιμένουμε το επόμενο με ανυπομονησία :wacko: ) Το τελευταίο ήταν καλό επεισόδιο πάντως, οπότε ανεβαίνουν οι προσδοκίες!

Δεν παίζει το μαυρο πλαίσιο να ναι προσθήκη από το κανάλι...καταρχάς όταν ο Τομ Κρουζ κλέβει το "γκου" του Μωάμεθ "κερδίζει" κι αυτός το ίδιο κουτάκι!;) Τώρα για το ηθικό δίδαγμα στο τέλος, κι εγώ την ίδια εντύπωση είχα, οτι ήταν αστείο...εκτός αν -και πάλι επίτηδες- αντί να το βάλουν από μονοι τους μέσα, το προκάλεσαν, φτιαχνοντας μια ομιλία μόνο από βρισιές. PS Καλά με αφορμή το επετειακό, ξαναειδα και μερικά από τα επεισόδια στα οποία αναφέρεται (όπως αυτό με τη Ms J-Lo) :lol::lol: τι απίστευτα καμένη σειρά! Και συνεχίζει ακάθεκτη!! In South Park we trust!!:up:

Το μπιπ στο "Μωάμεθ" ήταν προσθήκη του CC, γιατί στο προηγούμενο το έλεγαν κανονικά...όλα τ' άλλα όμως (το μπιπ στο ηθικο δίδαγμα και το "Censored" κουτάκι) ηταν καθαρά μέρος του έργου... Κορυφαίο ήταν, δεν ξεχωρίζω πρώτο από δεύτερο μέρος...ήταν ένα από τα "επικά" επεισόδια, τέλειο για επετειακό... καλά το Μωάμεθ in bear costume και εκεί που όταν τον ρώταγαν κάτι ακουγόταν ένα πολύ σιγανό και ντροπαλό "yes" δεν μπορώ να το ξεπεράσω! :lol::lol:

Ο Κυνόδοντας, του Γιώργου Λάνθιμου είναι μια ταινία προκλητική και ανατρεπτική - όπου η έκφραση "γροθιά στο στομάχι" ταιριάζει γάντι. Κατάφερε ό,τι καμία ελληνική ταινία δεν κατάφερε την τελευταία δεκαετία - μια διάκριση στις Κάννες (βραβείο "un certain regard" - "Ένα κάποιο βλέμμα") και άλλες διεθνείς διακρίσεις. Εδώ και λίγο καιρό προβάλλεται και σε επιλεγμένους κινηματογράφους του εξωτερικού. Η θεματολογία περιστρέφεται γύρω από μια οικογένεια που ζει απομονωμένη σ' ένα σπίτι που περιστοιχίζεται από ένα ψηλό φράχτη. Τα τρία παιδιά έχουν μεγαλώσει αλλά ζουν ακόμα με τους γονείς τους - χωρίς να έχουν γνωρίσει τον έξω κόσμο. Η ατμόσφαιρα και το στυλ του φιλμ συγκρίνονται με έργα δημιουργών όπως ο Trier και ο Hanneke, ενώ πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες που έχουν βγει ποτέ. Την είδατε? Απόψεις?

:up: Το κομμάτι με τη γάτα του Schrödinger είναι έξυπνο αλλά διαφωνώ στο κομμάτι που λέει για τον παρατηρητή: αν όντως δεχτούμε την πιθανότητα να είναι κάτι τέτοιο, ο εξωτερικός παρατηρητής θα πρεπε να είναι έξω και από τα δύο σύμπαντα...το οποίο είναι δύσκολο γιατί μιλάμε για δύο ολόκληρα σύμπαντα και όχι απλώς για ένα κουτί με πεπερασμένες διαστάσεις. Σίγουρα ο παρατηρητής δεν είναι ο Ντέσμοντ ή ο Γουίτμορ πχ. γιατί και οι δύο υπάρχουν και στα δύο σύμπαντα σε διαφορετικές "εκδοχές" ανάλογα με τον αν εξεράγη ή όχι η βόμβα, δεν είναι έξω από αυτά. Ίσως θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως παρατηρητές οι "αιώνιοι", "θεοι" Τζέικομπ και ΜΙΒ, που έτσι κι αλλιώς τους έχουμε δει να μιλάνε σα να πρόκειται για ένα πείραμα...αλλά κι αυτό είναι κάπως δύσκολο γιατί κι αυτοί είναι "μέσα στο κουτί" αφού βρίσκονται πάνω στο νησί του Original Timeline. Τελικά, δηλαδή, εμείς (οι θεατές) είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να λειτουργήσουμε ως "παρατηρητές" αλλά αυτό δημιουργεί ένα άλλο παράδοξο, αφού το σύμπαν του λοστ είναι fictional μόνο για μας αλλά όχι για τους χαρακτήρες του (εχτός αν μας δώσουν καμιά παλαβη..."interactive" απάντηση τύπου "Κόσμος της Σοφίας") ;) Απ την άλλη βέβαια, υπάρχει και το πρόβλημα της "ανάμνησης" του Ο.Τ/line από τους χαρακτήρες του Alter. T/l ine το οποίο δεν προβλέπεται από την εξήγηση με τη γάτα... Όσο για το "παραδοξο του παππού" δε βλέπω που είναι το παράδοξο...μια χαρά μπορώ να ταξιδέψω στο παρελθόν, να σκοτώσω τον παππού μου και με το που θα πεθάνει ο παππούς μου θα εξαφανιστώ κι εγώ αφού το μέλλον θα χει αλλάξει και δε θα χω γεννηθεί ποτέ :rolleyes: (νομίζω το χω δει να γίνεται σε διάφορες sci-fi σειρες και ταινίες). Εκτός αν αυτό το παράδοξο είναι το "κλειδί" για τη δημιουργία του παράλληλου σύμπαντος: όταν εγώ σκοτώνω τον παππού μου στο παρελθόν, δε γίνεται να εξαφανιστώ (γιατί υπάρχω και αυτό δεν "ξε-γινεται") αυτή η δραστική αλλαγή όμως στο τάιμλάιν, δημιουργεί αναγκαστικά ένα αλτέρνατιβ τάιμ λάιν στο οποίο όντως δεν πρόκειται να γεννηθώ ποτέ. Έτσι, όταν εγώ γυρίσω πίσω στο παρόν, για μένα δε θα χει αλλάξει τίποτα, οι γονείς μου θα ναι ακόμα παντρεμένοι κλπ. αλλά θα χει δημιουργηθεί ένα άλλο σύμπαν με εντελώς άλλες εξελίξεις για το οποίο εγώ δε θα χω ιδέα... PS vvv όχι, κι εγώ πάντα ήθελα να κάνω πείραμα με το χωροχρόνο, πάρε μαζί και τη J-Lo απ την υπογραφή σου και πάμε :p

Μόλις ξαναείδα τη σκηνή απ το επεισόδιο που λες, με το Λοκ και το Ντέσμοντ στο πηγάδι για να σιγουρευτώ: Καταρχάς είναι νύχτα και γι' αυτό δε φαίνεται αν υπάρχει/δεν υπάρχει πάτος, όταν όμως ο Λοκ πετάει την αναμένη δάδα μέσα, τότε ακούγεται το πλατς αρκετά νωρίς οπότε δε μας δίνεται τόσο η αίσθηση οτι είναι πολύ βαθύ (όντως ίσως το περιμένουμε λίγο βαθύτερο, αλλά σίγουρα όχι αβυσσαλέο). Απ' την άλλη έχει πει ο Λοκ οτι το σκάψαν με τα χέρια τους αυτοι που το έφτιαξαν οπότε εκ των πραγμάτων δεν μπορούσε να ναι απύθμενο - λογικά σταμάτησαν όταν βρήκαν νερό αντί για απαντήσεις...Και τέλος, όταν πέφτει ο Ντες και η κάμερα παίρνει από κάτω την πτώση του πάλι δε δίνεται η εντύπωση οτι πέφτει απαραίτητα σε κάτι πολύ βαθύ (αν και, για να διατηρηθεί το cliffhanger, δε μας τη δείχνουν ολοκληρωμένη την πτώση βέβαια) ;)

Μπα...δε νομιζω, αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι οτι ήταν ο τελευταίος που διάλεξε (ή διαλέχτηκε από) στρατόπεδο. Βέβαια, 2 παρατηρήσεις: 1. Δεν είναι απαραίτητο οτι ο Τζακ είναι 100% (παρόλο που πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στην Κλέρ που είπε ότι "απ τη στιγμή που τον αφησες να σου μιλήσει είσαι μαζί του" πρβλ. και τον Κινέζοντα που είχε πει στο Σαγιντ να σκοτώσει το ψευτο-Λοκ πριν προλάβει να του μιλήσει). Ομως ο Τζακ υποτίθεται οτι 2. Εγώ πάω με το Χέρλι (μακράν ο αγαπημένος μου χαρακτήρας εδώ και τουλάχιστον 3 σεζόν-για να μην πω απ την αρχη- btw) που, με αναφορά στο StarWars :up: είπε ότι μπορεί να υπάρχει σωτηρία απ' τη "σκοτεινή πλευρά". Και γι' αυτό δεν έχω ξεγράψει τελείως το ή τουλάχιστον να τον κάνει να αρχίσει να γυρνάει προς "το σωστό το δρόμο". Εξάλλου και νομίζω ότι έχει καλές πιθανότητες να ξαναγίνει νορμαλ...

χα χα! νομίζω ότι επιτέλους (επ. 3x19) -αν κ μπορεί να μην κρατήσει. Γενικά η 3η σεζόν είναι μετριούτσικη, προσπαθούν να ξεζουμίσουν το χαρακτήρα του Σέλντον που ειναι και ο πιο αστείος αλλα δε δουλεύουν καθόλου πάνω στους άλλους χαρακτήρες...η 2η σεζόν ήταν μακράν η καλύτερη μεχρι τώρα και δεν ξέρω τι προοπτικές μπορεί να έχει η σειρά για το μέλλον (έχει ψιλο-στερέψει φέτος)

Πολύ καλό επεισόδιο! Αρχίζει και δένει το πράγμα...και νομίζω οτι σταμάτησαν πια να δημιουργούνται ερωτήματα (καιρος ηταν) :up:

Πω! την είχα δει το καλοκαίρι μεταμεσονύχτια...θεόκουλη ταινία, με μήνυμα "δε χρειάζεσαι ούτε καρχαρίες, ούτε πειρατές, ούτε γιγαντιαία πιράνχας/καλαμάρια/σκυλόψαρα ούτε μανιακούς δολοφόνους, ούτε βόμβες, ούτε θεομηνίες/τυφώνες/κυκλώνες, ούτε εξωγήινους....αρκεί να πηδήξεις μια ωραία πρωία απ' το σκάφος σου για μπάνιο και να ξεχάσεις να κατεβάσεις τη σκάλα!" :lol: Παρόλο που σαν εκτέλεση δεν έλεγε πολλά, σα σύλληψη ήταν μ@μάτη :p

"Lost: Missing Pieces is a series of 13 mobisodes/webisodes which were released weekly on Verizon mobile phones and six days later on ABC.com between November 6, 2007 and February 4, 2008. Running between 1:22–3:27 in length, each mobisode fills in a narrative gap somewhere in the timeline from the first three seasons. " ;)

άψογο!! δεν το χα δει! :up: Δεν είναι "κομμένες σκηνές", είναι από τα mobisodes...;)

Μπα, δε συμφωνώ. Μια χαρά πειστικά ήταν όλα. Και ο Αλμπάνης πολύ καλός στο ρόλο του και ο χαρακτήρας του αρκετά ρεαλιστικός. Και γενικά θα έλεγα οτι γινόταν αρκετά συμπαθής παρόλο που ήταν "κότα" και υποχείριο του άλλου, έβλεπες ότι είχε καλά αισθήματα και υπέφερε για την αδικία προς την κοπέλα. Όσο για το νυφικό, ε ναι ρε σεις - συγγνώμη αλλά εγώ αυτή την ιστορία (πιάνει η νύφη το γαμπρό με νυφικό πάνω στον κουμπάρο) την έχω ακούσει πάνω από μία φορές και -προφανώς- για να φτάσει μια κοπέλα μέχρι το γάμο με κάποιον χωρίς να υποψιαστεί τίποτα σημαίνει οτι αυτός δε φέρεται ως χαρωπή πεταλουδίτσα αλλά έχει ένα αρκετά αντρικό (είτε απ' τη φύση του, είτε προσποιητό) στυλ. Γιατί από που αλλού την ξέρουμε αυτή? Δε μου θύμιζε κάτι η φάτσα της ...έχει παίξει και σε παλιότερα του Κοκκινόπουλου?

:lol: είχε γέλιο όντως - και όπως συνηθως περιλάμβανε ένα καυστικό σχόλιο για το θέμα της ποινικοποίησης/(μερικής)αποποινικοποίησης ουσιών...βέβαια εκεί που χρησιμοποιούσαν τις "μπάλες" τους ως τρόπο μετακίνησης παραήταν ελεεινό αλλά γουατέβερ, κλασικό σάουθπαρκ!

Όπως λέει κι ο kostas_v για μας που ζούμε στο εξωτερικό αυτά τα σάιτ είναι το μόνο μέσο να κρατάμε επαφή με την ελληνική πραγματικότητα. Και -δύσκολα περιγράφεται αν δεν το χεις βιώσει - ακόμα κι αν όσο ζούσαμε στην Ελλάδα δε βλέπαμε καν ελληνική τηλεόραση, η ψυχολογία είναι τέτοια όταν λείπεις έξω που το αναζητάς το (έστω και μέτριας ποιότητας) προϊόν της πατρίδας σου...ξέρετε πόσες φορές μαζευόμαστε στα σπίτια και λέμε πχ "άντε βάλτε να δούμε Παπακαλιάτη τώρα να γελάσουμε!" ? :p Το θέμα είναι οτι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησία ή παραβίαση δικαιωμάτων. Τα επεισόδια σειρών/εκπομπές κλπ μπαίνουν στο ίντερνετ μετά την προβολή τους στην τηλεόραση οπότε δεν υπάρχει κανενός είδους ανταγωνισμός...το να θεωρούνται παράνομα αυτά τα σάιτ είναι εντελώς παράλογο (ΟΚ, σε μερικά ανέβαιναν και ταινίες - ε, θα μπορούσε να "απαγορευτεί" αυτό για να μαστε τελείως νόμιμοι, αλλά και πάλι για streaming επρόκειτο, όχι για downloading) Τέλος πάντων, είναι κοινό μυστικό πως ό,τι σπασμωδικές κινήσεις και προσπάθειες κι αν κάνουν οι "σταυροφόροι" των πνευματικών δικαιωμάτων (όλα τ' άλλα προβλήματα έχουν λυθεί και αυτά τους μάραναν) δεν πετυχαίνουν τίποτα γιατί ο κυβερνοχώρος είναι άπειρος και πάντα όποιος ψάχνει βρίσκει...κι αν κλείσουν δύο σάιτ θ' ανοίξουν δέκα...;)

Α! ε, έτσι πες μας γιατί κι εγώ αναρωτιόμουνα προς τι το επετειακό ύφος...;) χα! κι εγώ ακριβώς τν ίδια σκέψη έκανα! λέτε να μας αποκαλυφθεί και το ποιός είναι ο μπαμπάς του καρτμαν? (αναφέρονταν σε κάποιο παλιότερο επεισόδιο εκεί που έλεγαν για το DNA τεστ για το μπαμπά του καρτμαν? κάτι μου θυμίζει αυτό απ' τα πολύ παλιά αλλά δεν είμαι σίγουρη :confused: )